جنگ افزار

[Ceramic]

قطعه فيلم بسيار زيبايي با كيفيت بالا كه از برخورد يك مرمي جنگي با ديوار فلزي تهيه شده :






سرعت فيلمبرداري : 2000 فريم در ثانيه !


حجم فيلم : حدود يك مگ

آدرس دانلود :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

بالگرد شناسايي / تهاجمي OH-58D Kiowa Warrior

بالگردي با دو سرنشين و يك موتور است كه به طور عمده در خدمت نيروي زميني ارتش ايالات متحده بوده وتوسط كمپاني « بل هلي كوپتر تكسترون » طراحي و ساخته شده است .
حدود 375 فروند از اين بالگرد تك موتوره با روتور چهار پره كه براي ماموريت هاي شناسايي و تهاجمي اختصاص يافته ، در حال كار هستند .
اين هليكوپتر گونه مسلح شده اولين نمونه هاي (اُ-اِچ-58-دي) است كه آن نيز بر گرفته از گونه هاي سي و اِي اين بالگرد بود . پيدايش قايق هاي توپ دار تند رو نياز به يك بالگرد سبك ديده باني را به طور روشن آشكار ساخت.
توسعه اين بالگرد استاندارد كنوني در كمتر از 100 روز انجام گرفت . ناگفته نماند اولين نوع از اين هلي كوپتر در سال 1991 به واحدهاي خود تحويل داده شد و از آن زمان تا كنون در بيشتر تهاجمات نظامي ايالات متحده اين بالگرد حضور داشته است .
ماموريت اصلي هليكوپتر مذكور ديده باني تهاجمي است . اين بالگرد به صورت انتخابي قابليت تجهيز شدن به كيت هاي حمل بار خارجي به وزن 2000 پاوند و همچنين برانكار حمل مجروح را دارد ، در ماموريت هاي ضربتي ،كيووا، شش سرباز نيروهاي ويژه را به شعاع حدود 200 كيلو متر حمل ميكند . حمل دو فروند از اين بالگردها توسط هواپيماي ترابري سي –يكصد و سي امكان پذير است .
بدين صورت كه دم عمودي چرخيده ، پره هاي روتور اصلي و دم افقي ثابت تاشده و سايت نصب شده روي محور روتور ،آنتن آي اِف اِف و كاتر پايني برش سيم بردالشته مي شوند ، سپس ارتفاع ارابه هاي فرود كاهش مي يابد تا بالگرد توانايي جايگيري در بخش بار هواپيماي ترابري را داشته باشد .
كاكپيت
كيووا به عنوان اولين بالگرد نيروي زميني ايالات متحده شناخته مي شود كه داراي كاكپيت تمام شيشه اي است .
اين كاكپيت توسط شركت « سپري فلايت سيستمز » تامين شده و مجهز به نشان دهنده چند گانه جستجوي هدف / هدف متحرك ،سيستم علايم نمايش ديد شب نمايشگر نصب شده روي كلاه خلبان است .
نمايشگر هاي چند منظوره اصلي اطلاعات موقعيت ،كنترل مخابرات وتصاوير ويدئويي از سايت نصب شده روي محور روتور را در دسترس خدمه قرار مي دهند.

هلي كوپتر OH-58D Kiowa Warrior بالگردي براي مقاصد شناسايي و ديده باني و تهاجمي با دو سر نشين و يك موتور و يك روتور چهار پره است كه توسط كمپاني بل هليكوپتر تكتسترون ساخته شده است و بطور عمده در نيروي زميني ايالات متحده آمريكا خدمت مي كند.تا كنون حدود 375 عدد از اين هليكوپتر وارد خدمت شده اند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

توسعه اين مدل از گونه هاي A و C هليكوپتر OH-58 به مدل D در كمتر از 100 روز صورت گرفته است و در سال 1991 به واحد هاي خود تحويل داده شد و تا كنون در اغلب تهاجمات نيروي زميني آمريكا به كار برده شده است.دليل توسعه اين مدل هم پيدايش قايق هاي تندرو توپ دار مي باشد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ماموريت اصلي اين هليكوپتر ديده باني و تهاجمي است.در ضمن مي تواند بصورت انتخابي به كيت هاي حمل بار خارجي به وزن 2000 پاوند مجهز شود كه شامل برانكارد هاي حمل مجروح يا دو پايلون جنگ افزار در دو طرف بدنه است يا اينكه شش سرباز نيروي ويژه را با تجهيزات كامل تا شعاع 200 كيلومتري حمل كند.
يك فروند هواپيماي باريC-130 مي تواند دو فروند از اين هليكوپتر ها را حمل كند.البته بايد براي اينكار روتورها و پره هاي عقب تا شوند و و سايت نصب شده روي محور روتور(MMS) و آنتن(IFF) برداشته شوند و نيز ارتفاع ارابه هاي فرود كاهش يابدتا بالگرد توانايي جاي گيري در قسمت بار هواپيماي C-130 را داشته باشد.تصوير زير اين حالت را نشان مي دهد:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

كاكپيت
هلي كوپتر OH-58D Kiowa Warrior اولين هليكوپتر نيروي زميني آمريكا است كه داراي كاكپيت تمام شيشه اي است كه توسط سپري فلايت سيستمز ساخته شده است و مجهز به نشاندهنده چندگانه جستجوي هدف /هدف متحرك و سيستم ديد در شب و نمايشگر نصب شده روي كلاه خلبان است كه نمايشگر هاي چند منظوره اصلي وظيفه نمايش اطلاعات موقعيت و كنترل مخابرات و و نيز وظيفه نمايش تصاوير ويديويي تهيه شده توسط سايت نصب شده روي روتورها را بر عهده دارند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

جنگ افزارها
تفاوت اصلي اين هليكوپتر با نسل هاي قبلي خود اين است كه امكان نصب دو پايلون جنگ افزار را در دو طرف بدنه خود دارد كه توانايي حمل و شليك تركيبي از موشكهاي نيمه فعال هلفاير و موشك هوا به هواي استينگر و غلاف راكتهاي 2.75 اينچي و تير بار كاليبر 50 را به آن مي دهد.البته براي اينكه حمل اين جنگ افزار ها كاركرد و و توانايي هاي هلي كوپتر را كاهش ندهد اين هليكوپتر مورد بهسازي قرار گرفت و به موتورهاي جديدتر كه داراي سيستم كنترل ديجيتال تمام خودكار هستند مجهز شد.





همچنين اين هليكوپتر داراي ضربه گير و سيستم يكپارچه محافظت از سر و بدن و نيز داراي كيسه هوا مي باشد.
هدايت ديده باني شليك
سايت نصب شده روي محور روتور (MMS) ساخت بويينگ و يكي ديگر از شاخص هاي برتري اين مدل نسبت به پدران خود و نيز نسبت به رقباي خود است. اين سيستم اين امكان را به خدمه مي دهد كه بدون در معرض ديد قرار گرفتن به ديده باني و هدايت شليك از پشت موانع طبيعي و مصنوعي در هر شرايط آب و هوايي و در شب و روز بپردازد .

[IMG]file:///C:/DOCUME%7E1/1/LOCALS%7E1/Temp/moz-screenshot.jpg[/IMG]




اين سيستم مجموعه اي از حسگرها شامل دوربين تلوزيوني جهت جستجوي دور برد هدف و تصوير ساز گرمايي براي ناو بري در شب و سيستم تشخيص هدف براي شليك موشك هاي نيمه فعال هلفاير يا نشان دادن هدف براي توپخانه زميني است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

ممنون دو ست عزیز (Ceramic) از بابت فیلمی که گزاشتی

مو فق باشید ...

[evry day]

به نظر شما این پرنده بیشتر شبیه هواپیما نیست؟
هواگرد(تیلت روتور) V.22 آسپری
هواگرد V.22 اسپری ساخت ایالات متحده قادر به نشت برخواست عمودی همانند بالگرد و پرواز همانند هواپیما یکی دیگر از پرنده های مورد استفاده توسط سپاه تفنگداران دریایی امریکا است.این بالگرد هواپیما اولین پرواز خود را در سال ۱۹۸۹ انجام داد.و پس از طی ازمونهای فراوان اخیرا به خدمت نیروهای مسلح امریکا بویژه تفنگداران دریایی در امده است. شکست امریکا در صحرای طبس توجیهی برای ساخت این پرنده شد و در جهت رفع نقصهای بالگردها(برد و سرعت) در چنین ماموریتهایی این بالگرد تولید شد . در ساخت این پرنده از مواد مرکب برای کاهش وزن ان به صورت گسترده ای استفاده شده است .شکل اسپری بیشتر به هواپیماهای توربو پراپ شبیه است. برد حدود ۴۰۰۰کیلومتری .سرعت زیاد ان نسبت به بالگردها اسپری را تبدیل به پرندهای بی نظیر کرده است که در جنگهای اینده بیشتر در موردش خواهیم شنید. تصویر زیر این از هواگرد مدلCV.22 متعلق به نیروی هوایی را در حال ازمایش تجهیزات دفاعی در اطراف پایگاه هوایی ادواردز در ایالت کالیفرنیا نشان می دهد.

طول ۵/۱۷متر
عرض ۶۱/۵متر عرض کابین
ارتفاع ۶۰/۶متر
وزن خالی ۱۵۰۳۲کیلوگرم
حداکثر وزن ۴۴۳/۲۷کیلوگرم
برد ۳۵۰۰کیلومتر برد در حالتهای مختلف فرق می کند
سرعت ۵۶۵کیلومتر برساعت
سازندگان امریکا بوئینگ/بل
ظرفیت ۳۰نفر ۳خدمه +۲مسئول جنگ افزار+۲۴ سرباز

تصویر : مدلMV.22 متعلق به سپاه تفنگداران دریایی درحال ریزش چتربازان سقوط ازاد

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

بزرگترین بالگرد درحال خدمت وتولید غرب سیکورسکی CH-53E سوپر استالیون ویژه عملیات حمل ونقل هوایی به همراه مدل MH-53E موسوم به اژدهای دریایی ویزه عملیات مین روبی می باشد .
درسال 1972 سپاه تفنگداران دریایی ونیروی دریایی ایالات متحده نیاز خود را برای یک بالگرد با ظرفیت حمل بار بیشتر ازمدل D رااعلام کردند .کارشناسان نیروی دریایی وشرکت سیکورسکی به جای طراحی بالگرد جدید منطبق با خواسته های اعلام شده احساس کردند که بالگرد موجود CH-53D قابل تبدیل به بالگردی نیرومند تر وحمل بارهای سنگین تر می باشد. درنتیجه برای بهینه سازی وتبدیل بالگرد دوموتوره مدل دی به یک بالگرد سه موتوره در سال 1973 قراردادی به ارزش 7/1 میلیون دلار امضا شد. ودر پی ان سیکورسکی مدل YCH-53E را برای استفاده در نیروی دریایی به منظور تامین ملزومات و تجهیزات مورد نیاز کشتیها و اجرای عملیات تهاجمی وپشتیبانی تفنگداران دریایی معرفی نمود. که در سال 1974 اولین پرواز خود را انجام داد.اما پس از مدتی اولین نمونه سقوط کرد ومدت دیک سال ازمایشات پروازی را به تاخیر انداخت . در سال 1975 ازمایشات با نمونه دوم از سر گرفته شد وپس از پشت سر گذاشتن موفقیت امیز ازمایشات پروازی قرارداد تولید سوپر استالیون در سال 1978با شرکت سیکورسکی بسته شد. نخستین سفارش تولید 49فروند شامل 16 فروند به نیروی دریایی و33 فروند برای تفنگداران دریایی بود.در سال 1989 سفارش دیگری به تعداد 121 فروند شامل 15 فروند نیروی دریایی و 106 فروند به سپاه تفنگداران دریایی امضا شد.
یکی از معیارهای اساسی یرای تولید مدل E موسوم به اکو توانایی ایفای نقش تهاجم هوایی سریع از کشتی به ساحل بود،این مدل باید می توانست یک محموله 16 تنی را در سطح دریا و در روز در دمای 33 درجه به شعاع 5/92 کیلومتر حمل نماید همچنین می بایست توانایی حمل تفنگداران وپشتیبانی از انها را در ساحل در هرکجا وهر زمان داشته باشد؛ و توانایی استفاده ازعرشه تمام ناوهای موجود را داشته باشد. همچنین بایستی توانایی حمل یک هواپیمای اسیب دیده و سقوط کرده را به منطقه امن داشته باشد. گرچه وزن خالی این بالگرد حدود 16تن است اما می تواند بالگرد دیگری همانند خود را حمل نماید.
در تبدیل مدل D به E اصلاحات زیادی صورت گرفت به طوری که می توان ان را یک طرح جدید دانست انگونه که سیکورسکی برای مدل صادراتی نام S-80E را برگزید. اصلاح اصلی درسیستم تولید نیرو انجام گرفت .که سه موتورتقویت شده T64-416 جنرال الکتریک توانایی ایجاد نیرویی معادل 4380 اسب بخار را داشتند.همچنین برای بهبود بقا پذیری بالگرد مجموعه انتقال نیرو به گونه ای قرار گرفت که نقاط حساس ان محفوظ باشد اصلاحاتی نیز در ملخها ، دم، بدنه ، مخازن سوخت و سیستمها صورت گرفت.
پروانه اصلی هفت پره از جنس فولاد – تیتانیوم و پروانه دم چهار پره الومینیمی با سکان عمودی ازجنس کولار که 20 درجه به چپ انحراف دارد .با قابلیت تا شدن در روی ناوها
به دلیل استفاده از یک سیستم دیجیتال کنترل پرواز از میزان کار خلبان کاسته وکارایی وی را افزایش داده است.

همچنین از سیستم دید در شب یکپارچه شده با کلاه خلبان که امکان پرواز در شب وشرایط بد جوی ودر ارتفاع پائین را به بالگرد داده برخوردار است .همچنین به سیستمهای ناوبری و اخطار دهنده برخورد با زمین،اعلام خطر و حمله موشکی ، پخش کننده چف – فلیر ،ویک موشک ساید وایندر و... مجهز است.
ظرفیت سوخت در مخازن داخلی 3890 لیتر و در مخازن خارجی 4920لیتر است .یکی از ویژگیهای این مخازن جدید خاصیت خود ترمیم کنندگی ان است همچنین توانایی سوختگیری هوایی با استفاده از یک لوله بلند زیر دماغه وجود دارد. بدنه بالگرد ضد اب وساختمان اصلی از الیاژهای سبک فولاد ،تیتانیوم وقسمت کابین پروازی از فایبر گلاس و اپوکسی ساخته شده ؛ ارابه فرود بالگرد از نوع سه گانه جمع شونده وقابل هدایت است.
کابین بالگرد توانایی حمل 55 سرباز مسلح را دارا می باشد؛ چهار فروند بالگرد در دو سورتی پرواز میتوانند 330تفنگدار را به منطقه نبرد انتقال دهند.
استفاده عملیاتی از این بالگرد در تابستان سال 1983 در مدیترانه اغاز شد و تاکنون چندین اسکادران تفنگداران دریایی به ان مجهز شده اند .
اما مدل MH-53E اژدهای دریایی برای ماموریت ضد مین در سال 1987 وارد خدمت شد که تفاوت عمده ای با مدل اصلی ندارد . بالوارهای جانبی ان کمی بزرگتر برای افزایش میزان سوخت می باشد و تجهیزات مخصوص خود برای به کار گیری تمامی تجهیزات عملیات ویژه ضد مین
این تجهیزات شامل سونار، لوازم خنثی سازی مین، مین روب الکترونیکی، قایق کششی که مجهز به سیستمهایی برای منفجر کردن مینها مغناطیسی و ... می باشد.

مشخصات :

طول کلی ------------------------- 19/30 متر
طول بدنه ------------------------- 35/22 متر
عرض بدنه ----------------------- 69 /2 متر
ارتفاع---------------------------- 32/5 متر
وزن خالی ----------------------- 15072 کیلو گرم
بارقابل حمل--------------------- 16330 کیلو گرم
حداکثرسرعت ------------------- 315 کیلومتر برساعت
سرعت ------------------------ 278 کیلومتر برساعت
حداکثر برد عادی ---------------- 2075 کیلو متر
سقف پرواز --------------------- 5640 متر

مجله صنایع هوایی

[evry day]

1.مقدمه

طراحی و تولید مهمات هدایت شونده دقیق موضوعی پیچیده و دشوار بوده است و تاکنون برنامه های مختلفی از سری کشورهای جهان برای این کار ارئه شده است که رد عمل با مشکلات مالی , فنی و حتی دکترین به کارگیری نظامی مواجه و محکوم ه شکست شده اند.بنابراین با وجود پیشرفت های چشمگیر در کاربرد رادارهای موج میلیمتری یا تصویر برداری فروسرخ در هدف یابی , به جرات می توان ادعا کرد پرتابه های هوشمند هنوز در دوران آغازین خود قرار دارند و در سال های آتی و با تولید گونه های متفاوت , رقابت بر سر این فناوری بالا خواهد گرفت.
پیدایش خمپاره هدایت شونده یا به عبارت بهتر پرتابه هدایت شونده استریکس به دهه 70 میلادی باز می گردد , هنگامی که مقامات لشکری سوئد برنامه ای برای ساخت مهمات توپخانه ای و هوشمند در دستور کار قرار دادند.این برنامه نخست یک ایده بود , ولی در سال 1984 و پیرو تصمیم های گرفته شده از سوی فرمانده ارتش سوئد , شرکت ساب بوفورز طراحی تولید پرتابه 120 میلیمتری استریکس را آغاز کردند.در اکتبر سال 1988 , نخستین گلوله های این پرتابه , ساخته و به ارتش سوئد داده شد و ارتش نیز به مدت دو سال این پرتابه را مورد شلیک های آزمایشی قرار داد.در ژوئن سال 1991 , اداره کل وزارت دفاع سوئد , قراردادی به ارزش 900 میلیون کرون سوئد برای تولید پرتابه استریکس برای ارتش این کشور منعقد ساخت.در سال 1994 تولید این پرتابه به پایان رسید.
استریکس پرتابه هوشمند 120 میلیمتری با هدایت فروسرخ آشیانه یاب و توانایی حمله از بالا است که می توان آن را در تمام شرایط آب و هوایی علیه اهداف زرهی در فاصله 7000 متری به کار گرفت.این پرتابه مجهز به جستجوگر گرمایی خودکار است و توانایی شناسایی اهداف واقعی از اهداف غیر واقعی (ساختگی) را دارا است.استریکس نخستین پرتابه هدایت شونده ای است که امکان شلیک آن از هر نوع خمپاره انداز 120 میلیمتری وجود دارد.این جنگ افزار , پرتابه ای به وزن 2/18 کیلوگرم و طول 842 میلیمتر با سرعت پرتاب (در دهانه لوله) 150 تا 320 متر بر ثانیه است.

2.ویژگی های سامانه استریکس

سامانه استریکس از دستگاه پرتاب , موتور پرتاب و پرتابه است که یک دستگاه برنامه ریزی نیز در کنار آن قرار دارد.اجازی پرتابه عبارتند از جستجوگر فروسرخ هدف , مجموعه برق و الکترونیک , راکت های کوچک کنترلی , سرجنگی و سامانه فیوز , پیش از شلیک , پرتابه باید با توجه به اطلاعاتی که از هدف در دسترس است , برنامه نویس شود.سپس به سه بخش اصلی پرتابه یعنی پوسته , موتور پرتاب (برای مسافت های پیش از 4000 متر) و میله و پایه پرتاب کنار هم گذاشته می شود.هنگام پرواز , بازوی متحرک دم و پایه , جدا شده و کم و پیش در 75 متری محل پرتاب زمین می افتد.اگر از موتور پرتاب برای افزایش برد استفاده شده باشد , وقتی این موتور در مسیر روبه پایین قرار می گیرد , فعال می شود.همچنین ادر این هنگام , سامانه فعال هدایت شده و شروع به تعیین هدف در یک محدوده 150*150 متری می کند.نشانه های فروسرخ ثبت گردیده و پرتابه بهترین هدف را با توجه به نوع و سرعت آن انتخاب می کند.
سامانه هدایت به گونه ای است که به هدف های غیر واقعی یا هدف هایی که پیشتر مورد اصابت قرار گرفته اند را انتخاب نمی کند.وقتی هدفی برگیزیده می شود , راکت کوچک کنترلی فعال می شوند.هنگامی که پرتابه به فاصله مناسبی از هدف می رسد , سرجنگی خرج گود از بالا به هدف برخورد می کند.سرجنگی افزون بر اینکه انفجار شدیدی از خود بر جای می گذارد , فشار پیش از حدی نیز به هدف وارد می سازد.به ادعای شرکت سازنده , می توان 3 گلوله را طرف 20 ثانیه به اهدافی که رد فاصله 7000 متری قرار دارند , شلیک کرد.

3.بخش سامانه استریکس

جستجوگر پرتابه استریکس , از نوع فروسرخ غیر فعال است از روی دماغه پرتابه قرار دارد.این جستجوگر , تصویر دیجیتالی از محدوده هدف تهیه می کند.در طول مرحله پایانی پرواز , این تصویر به طور پیوسته روز آمد شده و یک واحد پردازشگر فرستاده می شود.این واحد با الگوریتم های پردازشی پیشرفته ای که دارد , کار شناسایی و ردگیری هدف را انجام می دهد.استریکس می تواند در تمام شرایطی که تانک ها پنهان شده باشند , آن ها را شناسایی کند.از این گذشته , می تواند در تمامی شرایط به گونه ای هوشمندانه هدف را انتخاب کند و هیچ گونه اخلالگری نمی تواند در کار آن خلل وارد کند.جستجوگر هدف , هم در روز و هم در شب و در کلیه شرایط آب و هوایی می تواند کار خود را انجام دهد.
مجموعه الکترونیک و تامین برق , متشکل از یک واحد پردازشگر سیگنال است که کار پردازش دیجیتالی و آنالوگی سیگنال ها واصله از هدف یاب را انجام می دهد.همچنین دارای باتری حرارتی است که که به محض شلیک توسط یک مکانیسم ضربتی فعال می شود.همچنین یک واحد ایمنی نیز در این پرتابه وجود دارد که از شلیک تصادفی و ناخواسته راکت ها کنترلی جلوگیری می کند.در این مجموعه , یک رابط برنامه نویسی , یک سیم بندی و یک ژیروسکوپی غلطشی نیز وجود دارد.جهت و لحظه صحیح پالس های اصلاح گر مسیر , با کاربرد موقعیت هدف محاسبه می شود.این پالس ها به چاشنی راکت های کوچک کنترلی داده می شود.سپس ژیروسکوپ با مدنظر قرار دادن وضعیت چرخش پرتابه , زاویه غلطش را اندازه گیری می کند.در اطراف مجموعه راکت های کنترلی , 12 راکت کوچک کنترلی وجود دارد که هر یک را می توان جداگانه شلیک کرد.به دلیل اینکه مجموعه در نزدیکی مرکز جاذبه پرتابه قرار دارد , بی درنگ پس از شلیک هر راکت , مسیر آن اصلاح می شود.با شلیک پشت سر هم چند راکت , می توان هدایت بسیار دقیق داشت.
پیکربندی سرجنگی خرج گود استریکس به گونه ای است که به میزان زیادی در هدف نفوذ می کند و افزون بر انفجار و تولید گرمای زیاد در هدف , تراشه ها و فشار زیادی از خود بر جای می گذارد.استریکس را توان نابودی زره های واکنشگر را نیز دارا است.مجموعه بالک متشکل از چهار بالک تا شونده است که هنگام خروج از پرتابه از دورن لوله خمپاره انداز , بی درنگ باز می شوند.

4.فرایند شلیک

پرتابه اصلی را می توان برای اهدافی که در فواصل بین 1000 تا 5000 متر قرار دارند , استفاده کرد.برای اهدافی که در فاصله بیش از 5000 متری قرار دارند , باید از موتور پرتاب استفاده کرد.موتور پرتاب , نوعی موتور راکت با زمن سوزش کم و بیش 6 ثانیه است.در طول مرحله شتاب آغازین , موتور پرتاب و پرتابه به یکدیگر متصل هستند.بیش از اینکه مرحله هدایت پرتابه آغاز شود , یک دستگاه ضد وارونگی در بالای موتور پرتابه تعبیه شده و هنگامی که بارگذاری موتور پرتاب به طور صحیح انجام شد , این دستگاه از روی پرتابه فرو می افتد.
برای شلیک استریکس , یکی از خدمه موقعیت هدف را تعیین کرده و سپس فرمان "آتش" را صادر می کند.در موقعیت شلیک , محاسباتی برای تعیین خرج پیشرو , زاویه ارتفاع و زمان پرواز تا لحظه فعال شدن جستجوگر هدف , صورت می گیرد.این داده ها به واحد برنامه نویسی داده می شود.سپس تعداد صحیح خرج های ثانویه تنظیم و در صورت نیاز , واحد موتور پرتاب آماده می شود.پس از آن , دستگاه برنامه نویسی به پرتابه وصل شده و اظلاعات هدف به پرتابه منتقل می شود.سپس واحد پرتاب , موتور پرتاب (در صورت نیاز) و خود پرتابه روی خمپاره انداز قرار داده می شود.هنگامی که پرتابه سوار می شود , این روپوش محافظت کننده روی آن قرار می گیرد و هنگامی که پرتابه از زیر دهانه خارج می شود , این روپوش جدا می شود.سپس پرتابه شلیک می شود.دستگاه پرتاب , در حدد 100 متر جلوتر از خمپاره انداز بر زمین می افتد.
هنگام شلیک , باتری حرارتی پرتابه فعال شده و مرحله تسلیح مکانیکی آن آغاز می شود.چند ثانیه پیش از فعال شدن جستجوگر هدف , پوسته موتور پرتاب به وسیله یک خرج پیروتکنیکی جدا می شود.هنگامی که پرتابه در ارتفاع تنظیم شده بالای هدف – که بیش از پرتاب به آن داده شده – قرار می گیرد , شروع به فرود در یک مسیر کم و بیش عمودی می کند و جستجوگر هدف آن فعال شده و به گرد آوری سیگنال های فروسرخی که از منطقه هدف بخش می شوند , می پردازند.سپس تصویر مربوط به محیطی که هدف در آن جا قرار می گیرد , مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته و بر اساس معیار انتخاب , یکی از اهداف مورد نظر انتخاب شده و ردگیری می شود.هنگامی که پرتابه در ارتفاع پایین تری قرار داشته باشد , امکان رهاسازی هدف مورد نظر و انتخب هدف دیگر برای ان وجود دارد.
وقتی هدف انتخاب شد , بردار خطا در بین وسط هدف و نقطه پیش بینی شده برخورد , به طور مستمر کنترل می شود.به محض اینکه این خطا یا زمان بردار خطا , فراتر از حد تنظیم شد خود برود , یک یا چند راکت های کوچک کنترلی در مسیری شلیک می شود تا میزان خطا به صفر نزدیک کند.با محاسبه مستمر نقطه پیش بینی شده هدف هنگام برخورد – نسبت به موقعیت پیش بینی شده هدف هنگام برخورد- می توان از ناوبری نسبی که هرگونه تغییری در حرکت هدف , تاثیرت ناشی از باد و غیره را پیشگیری می کند , استفاده کرد.به عبارت دیگر , استریکس از کارکرد بالایی در مقابل اهداف ثابت و متحرک برخوردار است .

ماهنامه هوا و فضا

[evry day]

این نفربر جزو نفربر هایی است که تقریبا 60 کشور استفاده می کنند این نفربر اولین نفربر 8 تایر شوروی بود که در سال 1950 وارد به خدمت شد . این نفربر به نمونه های بسیار متعدید تقسیم می شود که بیشتر به نام های :
BTR-60PAU
BTR-60PB
BTR-60PB-MD
BTR-60PB-MD1
BTR-60PB-MD3
SPW-60PA
SPW-60PA(S
SPW-60PB(ABS)
R-145BM/L2I
R-145BM/AKL2
R-145BM/L1
NZ(B) MSR/PR
LBGS(B)
که البته در بالا فقط تعدادی از نمونه های دیگر این نفربر ذکر شد.

کشور های استفاده کننده از این نفربر شامل :
افغانستان
ازبکستان
بلاروس
تایوان
مصر
فنلاند
کوبا
قنا
آمریکا
هند
ایرا ن
اسرائیل
کنیا
لیبی
مکزیک
نیجریه
کره شمالی
روسیه
پرو
سومالی
سوریه
ترکیه
ویتنام
یمن
زامبیا
چ کسلواکی
کرواسی
آلمان
صربستان
یوگو سلاوی
مقدونیه
مالی
مغولستان
تاجیک ستان
ترکمنستان
اکراین
ازبکستان
البته ببخشید که نتونستم تمامی کشور هار رو ذکر کنم ولی در کل طبق آمار رسمی بیش از 60 کشور از این نفربر استفاده می کنند



کشور سازنده : روسیه ( شوروی )
سال ساخت : 1959
طراح : V. A. Dedkov
شماره نفربر در نیروی زمینی روسیه : 10,250
وزن :
در نمونه های BTR-60P وزن 10 تن
در نمونه های BTR-60PA وزن 11 تن
در نمونه های BTR-60PB وزن 11.5 تن
طول : 7.56 m
عرض : 2.825 m
ارتفاع : 2.06
سرنشینان در نمونه های اخر : 18 نفر
سلاح ها :

BTR-60PZ
100 m (BTR-60PB, BTR-60PBK
7 mm
60PB, BTR-60PBK
7.62 mm
12.7 mm
7.62 mm PKT

ماشین بخار :
2×6-cyl 60PBK

GAZ-49

60PAU

نیروی پیشرانه : 8 تایر
نیروی حرکت : 500 کیلومتر بدون سوختگیری
سرعت : 80 کیلومتر در ساعت
سرعت در آب : 10 کیلومتر در ساعت

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[seyyedi]

دوستان سلام
چرا پرواز با جایروپلن
جایروپلن می تواند در مساحتی اندک مانور کرده و بنشیند و قادر است در بازه وسیعی از سرعتهای نسبی (از 10 تا بیش از 100 مایل بر ساعت) پرواز کند. جایروپلن ها مانورپذیرترین نوع وسایل پرنده هستند و در دستان یک خلبان مجرب، یک جایروپلن خوش ساخت و پایدار می تواند باد و تندباد را تقریبا بهتر از هر وسیله پرنده دیگری تحمل کند. جایروپلن ها همچنین بسیار آسان نگهداری و حمل می شوند. شیوه معمول این است که جایروپلن را در گاراژ منزل نگهدارند و آن را درون یک تریلر برای پرواز به یک فرودگاه محلی ببرند. تیغه های روتور غالبا به راحتی نصب و سپس جدا می شوند و میتوان آنها را در جعبه ای کوچک و بلند نگاه داشت. جایروپلن نیازی به تعویض پارچه فرسوده بال، کابین و یا سطوح بدنه ندارد.
جایروها در مقاییسه با بال ثابت ها به طول باند کمتری برای تامین سرعت و برار مناست و برخاست نیاز دارند. بال گردان جایروپلن به موتور متصل نیست لذا ایجاد گشتاور واکنشی نمی کند پس ذاتا پایدارتر از هلیکوپتر هستند، نیازی به گذار به مرحله خود چرخشی ندارند، هزینه اولیه و عملیاتی کمتر و برد نسبی بیشتری دارند.
جایروپلن ها تا چه میزان ایمن هستند ؟
جایروها ایمن هستند و حتی می توان به آنها لقب ایمن ترین وسایل پرنده را داد هر چند برای یک خلبان کم دانش و کم تجربه، هیچ وسیله پرنده ای ایمن نیست. جایروپلن دچار واماندگی نمی شود و می تواند به باد چندان حساس نباشد.
سناریوی (از دست دادن موتور حین پرواز) یکی از موقعیتهای خطرناکی که هر حلبانی با آن رو به رو می شود را برای هواپیما، هلیکوپتر و جایروپلن در نظر بگیرید. در بال ثابت ها وقتی موتور از کار می ایستد خلبان باید حداقل سرعت را برای دوری از واماندگی حفظ کند و برای حفظ این سرعت ناگزیر از کاهش ارتفاع است. در این حالت سرش پرنده باید محتاطانه، برای رسیدن به در دسترس ترین میدان باز و مسطح فرود - حداقل به طول چند صد پا – مدیریت شود.
اما جایروها انتخابی بی بدیل را برای ایمنی در هنگام از دست دادن موتور در اختیار می گذارند. به دلیل اینکه جایروپلن از واماندگی مصون است ، سرعت آن در هنگام تقرب می تواند در بازه ای گسترده، حتی تا صفر و در واقع نزولی عمودی تغییر کند تا پرنده در نقطه ای تعیین شده بر زمین بنشیند. جایروها به این سبب می توانند دی میادین فرود سخت و در صورت لزوم حتی با سرعت پیشروی صفر فرود آیند.
حال اگر هلیکوپتر توان موتور را از دست بدهد، خلبان سریعا باید به حالت خود چرخی تغییر وضعیت دهد و اگر در هر نقطه ای سرعت چرخش تیغه های روتور از مقدار مشخصی کمتر شود، برار و کنترل پرنده از دست خواهد رفت.
اما جایرو همواره در وضعیت خود چرخی است. در هر سرعتی کنترل دارد و می تواند حتی بدون موتور فرودی آرام داشته باشد. (در هر حالتی که موتور از کار بایستد خلبان به سادگی سرعت خود را حفظ می کند، نقطه فرود را انتخاب می نماید و در هنگام نشستن اقدام به اجرای مانور (فلر) می نماید تا فرودی نرم در سرعتی نزدیک به صفر داشته باشد.) اما همه اینها دلیل نمی شود که جایروپلن الزاما ایمن تر از دیگر انواع وسایل پرنده باشد و برای اظهار نظر در این مورد باید عوامل بسیاری را در نظر گرفت اما جایرو می تواند با طراحی و کاربری مناسب از ایمن ترین ها باشد.
مراکز آموزش خلبانی بسیاری در سراسر دنیا در زمینه آموزش خلبان برای جایروپلن فعالیت می کنند و هر کشوری در این مورد از قوانین خاص خود پیروی می کند. در برخی کشورها پرواز با پرنده هایی با وزنی کمتر از یک مقدار مشخص، نیازی به اخذ گواهینامه ندارد هر چند در هر کجای دنیا فارغ از تجارب قبلی پرواز با سایر وسایل پرنده، پرواز با جایروپلن نیاز به آموزش دارد چرا که کنترل این وسیله هیچ شباهتی به بال ثابت ها و یا هلیکوپتر ندارد و آمار نشان می دهد که بیشتر سوانح ریشه در اتکا به مهارتهای نامرتبط دارد.
پیشرفتهای اخیر
مانند آنچه در مورد بال ثابت های سبک نیز اتفاق افتاده، پیشرفتهای بسیاری در سالهای اخیر و در طراحی جایروپلن ها حاصل شده که ایمنی و کارایی این وسیله را توامان افزایش داده است. جایروپلن های مدرن سریعتر، دارای برد بیشتر و عملکردی بهتر در اوجگیری هستند و در عین حال ایمن ترند.
هر وسیله پرنده در (پوش پروازی) خود منطقه خطری دارد. بال ثابت ها باید از واماندگی و فرچرخ (spin) دوری کنند. هلیکوپتر باید از کاهش دور موتور احتراز نمایند و چترها و پاراگلایدرهای موتوردار از فروریزش و یا جمع شدن بال. اما جایروها در مقابل واماندگی و فرچرخ مصونیت دارند. حتی در سرعت صفر نیز روتور خودگرد به چرخش ادامه داده نرخ نزول را کنترل می نماید هر چند در غالب جایروها نزول عمودی در سرعت صفر از ارتفاعی حدود 50 پا (اگر مانور فلر انجام نشود) آن قدر سریع هست که به رابه فرود و سرنشینان آسیب جدی وارد آورد. البته این در مورد (کارترکاپتر) و جایروپلن فوق سبک (مونارچ باترفلای) صادق نیست چرا که از سازه های هوشمند در ارابه فرود بهره می گیرند که در مقابل شوک فرود سخت مقاومت می کند. این سامانه می تواند ضربه ای تا 6g را در نرخ نزول 1200 پا بر دقیقه جذب کند پس (برمبنای اطلاعاتت منتشر شده از سوی کارترکاپتر) این جایرو می تواند از 20 پایی رها شده و به زمین بخورد اما آسیبی نبیند.
در جایروپلن های قدیمی تر که موتور و ملخ آنها بالاتر از مرکز ثقل (عمودی) قرار گرفته اند،امکان دارد واکنش خلبان در رویارویی با تندباد پرنده را دچار نوسانات القایی خلبان کند که این خود منجر به افت ناگهانی دماغه پرنده خواهد شد (چرا که به دلیل بالاتر بودن راستای رانش از موقعیت مرکز ثقل عمودی، پرنده خود به این وضعیت متمایل است.) امروزه بسیاری جایروپلن ها با راستای رانش منطبق بر مرکز ثقل عمودی طراحی می شوند(clt) که این انطباق در اتوجایروهای بدوی نیز وجود داشته است (جایروهایی عموما متور جلو با بدنه ای شبیه به هواپیما). گفته می شود clt مهمترین پیشرفت در طراحی جایروهای سبک بنسون است اما این نظریه نیز منتقدینی دارد.
به یاد داشته باشید اجرای غالب مانورهایی که به نوعی مزایای بی چون و چرای جایروپلن به شمار می آیند (پرواز در شرایط جوی نامناسب، برخاست برد کوتاه و فرود در یک نقطه) ، از توان یک خلبان کم تجربه خارج هستند! به بیان دیگر کارایی جایروپلن برای خلبانی که آموزشهای ابتدایی معمول را گذرانده، عمدتا محدود به قابلیتهای یک بال ثابت است. آنچه از مهارت برای یک خلبان تازه کار متصور است،برخاست در برد معمول و فرود بی نقص، اجرای الگوهای پروازی متداول و مقابله با افت دور موتور و برخی شرایط اضطراری غیر قابل پیش بینی و یا برای مثال بازیابی پرنده پس از لغو دستور فرود و در ارتفاع کم است و با پنین مهارتهایی است که خلبان می تواند فرضا ذخیره سازی انرژی در روتور را برای فرود در یک نقطه تمرین کند.
به طور خلاصه،جایروپلن یک پرنده ترکیبی بی مانند است که برای سالها به کناری گذاشته شده بوده اما اکنون و خلال دو دهه گذشته دوباره محبوبیت آن رشد یافته است. این فراموشی جهانی برای کشورهای در حال توسعه این فرصت را ایجاد می کند تا مولد فناوری جدیدی در صنایع هوائی باشند.
عکس ها :
طراحی مفهومی کارترهلی پلینch-150-shl

عکسی که نشان دهنده سادگی جایرو هاست

[raptor22]

هواپيماي ترابري ارباس A400M

سال 2008 براي صنعت هوانوردي دنيا سال پر خبري خواهد بود كه در راس اين اخبار مي توان به نخستين پرواز بويينگ 787 در آمريكا و سوخوي سوپرجت 100 در روسيه اشاره كرد.اما در اروپا ،يك برنامه گل سرسبد برنامه هاي هوايي خواهد بود :

هواپيماي ترابري ارباس ؛ هواپيمايي كه بعد از حدود سه دهه ، سرانجام در سال 2008 به ثمر نشسته و نخستين پرواز خود را انجام خواهد داد تا راه را براي آعاز تحويل آن به مشتريان از سال 2009 هموار شود.
مقامات شركت «ارباس ميليتاري» اعتقاد دارند كه اين هواپيماي چهار موتوره با ورود به خدمت خود انقلابي در عرصه هواپيماهاي ترابري نظامي ايجاد خواهد كرد.A400M با ظرفيت حمل 37000 كيلوگرم بار،116 سربازكاملا مسلح و تا 66 برانكار به همراه 25 پرسنل پزشكي ،پرقدرتمندترين موتورهاي توربوپراب دنيا را به كار خواهد گرفت.اين هواپيما به چهار دستگاه موتور يوروپراب اينترنشنال TP400-D6 هريك با قدرت 11000 اسب بخار مجهز خواهد شد و پيشينه برد آن بسته به محموله حمل شده بين 4800 تا 6950 كيلومتر خواهد بود.
تا كنون 9 كشور آلمان،فرانسه،اسپانيا،انگل ستان،تركيه،بلژيك،لوكزامبو رگ،آفريقاي جنوبي و مالزي ،192 فروند از هواپيماي A400M را سفارش داده اند،اما مقامهاي شركت ارباس ميليتاري اعتقاد دارند كه با ورود به خدمت هواپيما و اثبات كارايي فوق العاده آن ، شمار مشتريان ان تا حد قابل توجهي افزايش خواهد يافت.

از جمله ويژگيهاي برتر A400M كه در هيچ يك از رقباي آن به چشم نميخورد ،كابين خلبان كاملا شيشه اي و به دقت طراحي شده آن ميباشد كه تمامي اطلاعات مورد نياز خلبانان وديگر خدمه پروازي را بر روي صفحات نمايش رنگي چند كاره بزرگ نمايش ميدهد.از ديگر ويژگي هاي بارز كابين خلبان A400M ،امكان تجهيز به نمايشگرهاي سربالا جهت كاهش بار كاري خدمه ميباشد.
در ماه فوريه ،مراحل نصب موتورهاي قدرتمند TP400-D6 به پايان رسيد و مراحل آزمايش ارتعاشات زميني هواپيما در اواخر فوريه تا اوايل مارس آغاز شد.به گفته مقامهاي شركت ارباس نخستين پرواز ارباس A400M به احتمال زياد در اواخر ماه ژوييه سال جاري ميلادي انجام خواهد شد.

منبع: ماهنامه صنايع هوايي

[raptor22]

خارج شدن پوكه از تفنگ در زمان شليك:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[raptor22]

خارج شدن پوكه از تفنگ در زمان شليك:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید