جاذبه های ایران - جاذبه های تاریخی

[S.A.R.A]

فهرست :

کاخها و ارگها
ارگ بم ، بم
قصر اردشير بابكان، مرودشت (ساسانيان)
قصر حرمسرا، گرمسار (صفويان)
ارگ سلطنتى سلطانيه، سلطانيه،ابهر
قصر شاه‌عباس (قصر بهرام)، گرمسار (تيموريان، صفويان)
قصر عين‌الرشيد، گرمسار (صفويان)
ارگ علاء، سمنان (قاجاريان)
قصر كيارث، نصيرآبادداراب (ساسانيان)
كاخ آپادانا (كاخ داريوش)، شوش
ارگ كريمخانى، شيراز (زنديان)
كاخ آغا‌محمدخان، گرگان
كاخ اُجابت، اجابت، كلاردشت، چالوس
ايوان كرخه، شوش
كاخ اختصاصى،گرگان
كاخ اختصاصى،رودسر
باغ و كاخ تاريخى فين، كاشان
كاخ اختصاصى كوروش، مرودشت (هخامنشيان)
كاخ بابل، بابل
بقاياى عمارت رَبع رشيدى، تبريز
كاخ بار كوروش، مرودشت (هخامنشيان)
كاخ باستانى هگمتانه، همدان
بقاياى كاخ ساسانى (عمارت خسروي)، قصرشيرين
كاخ باغچه جوق، ماكو
كاخ بهارستان، تهران
بقاياى كاخ سلطنتى هخامنشى، سروان، مرودشت (هخامنشيان)
كاخ تميشان، نور
كاخ چاى‌خوران، چالوس
بناى تاريخى چلبى‌اوغلى، سلطانيه،ابهر
كاخ چهل‌ستون، اصفهان
كاخ حوش كورى، قصرشيرين
تالار اشرف، اصفهان
كاخ خورشيد، توس، مشهد
كاخ ساسانى، سروستان، آباده (ساسانيان)
حوض‌خانهٔ باغ قديم نگارستان، تهران
كاخ خورشيد، توس، مشهد
كاخ ساسانى، سروستان، آباده (ساسانيان)
سردرِ عالى‌قاپو، قزوين (صفويان)
كاخ سرخه‌ حصار (ياقوت)، تهران
كاخ سلطنت‌آباد، قريه رستم‌آباد، تهران
شمس‌العماره، تهران
كاخ شائور (كاخ اردشير)، شوش
شهرك صنعتى - توريستى ارگ جديد بم، بم
كاخ شاهپور، هرسين
كاخ شهردارى تبريز، تبريز
صفه سليمان سر مسجد، مسجد‌سليمان
كاخ صاحب‌قرانيه، تهران
كاخ صفى‌آباد، بهشهر
عمارت آغامحمدخان و فتحعلى‌شاه قاجار، دامغان (قاجاريان)
كاخ فلاحتى، ايلام
كاخ قشلاقى ضرغام‌السلطنه، هشتپر، تالش
عمارت ائل گؤلى، تبريز
كاخ كوروش در برازجان، دشتستان (برازجان)
كاخ گلستان، تهران
عمارت باغ ايلخانى، شيراز (قاجاريان)
كاخ مرمر، تهران
كاخ ميان‌پشته، غازيان، بندرانزلى
عمارت باغ نشاط، شيراز (صفويان)
كاخ هخامنشى بردك سياه، دشتستان (برازجان)
كاخ هشت‌بهشت، اصفهان
عمارت باغ‌فردوس، تهران
كاخ و پادگان عشرت‌آباد، تهران
كاخ‌هاى ييلاقى ضرغام‌السلطنه، تالش(هشتپر)
عمارت تخت مرمر، تهران
كوشك اردشير
كوه خواجه، درياچه هامون، زابل
عمارت چهل‌ستون، قزوين (صفويان)
مجموعهٔ ويرانه‌هاى تخت جمشيد، مرودشت (هخامنشيان)
مجموعه صفوى فرح‌آباد، فرح‌آباد، سارى
عمارت دارالفنون، تهران
عمارت دختر ناصرالدين‌شاه، اميرآباد، دامغان (قاجاريان)
عمارت ذوالفقارى، زنجان
عمارت شهردارى، انزلى
عمارت عالى‌قاپو، اصفهان
عمارت عثمانى و پل رومى، تهران
عمارت فكرى
عمارت كلاه‌‌فرنگى باغ‌ نظر، شيراز (زنديان)
عمارت كلاه‌فرنگى، بندرعباس
عمارت كلاه‌فرنگى ماكو، ماكو
عمارت گمرك، بندر انزلى
عمارت مدرسهٔ مروى، تهران
عمارت معتمدى، بندر انزلى
عمارت و باغ رامسر، رامسر
قصر آئينه (قصر دختر)، رستاق، داراب (ساسانيان)
قصر ابونصر (تخت ابونصر)، شيراز (هخامنشيان)

پلهای تاریخی
پل آب شور (اَوِسُور)، دزفول
پل آبگينه، كازرون، (قاجاريان)
پل آجرى تميجان، رودسر
پل آجرى تميجان، رودسر
پل آجرى كوچه، دهستان گودين, كنگاور
پل آجرى ميان‌راهان، روستاى ميان‌راهان، صحنه
پل آق‌قلا، آق‌قلا، گرگان
پل ابراهيم‌آباد، رودخانه باليقلى، اردبيل
پل اللّه‌وردى‌خان، اصفهان
پل امام‌ رضا يا ارجان، بهبهان
پل باقرآباد، اراك (قاجاريان)
پل بند امير، مرودشت (ديلميان)
پل بندبكان، بهبهان
پل بندگرگر، شوشتر
پل پنج چشمه، رودخانه زنگمار، ماكو

کتیبه‌ها، سنگ نبشته‌ها و نقوش
برد نبشته ايذه، ايذه
تخت گوهر يا تخت رستم، مرودشت (هخامنشيان)
حجارى‌هاى خان تختى، روستاى خان‌تختى، سلماس
سردرِ خانقاه ابومسعود، اصفهان
سردرِ خانقاه نصرآباد، اصفهان
سردرِ زاويهٔ درب كوشك، اصفهان
سردرِ قيصريه، اصفهان
سردرِ مسجد جامع جورجير، اصفهان
سنگ نبشتهٔ پهلوى تنگ براقى، پاسارگاد، شيراز (ساسانيان)
سنگ نبشتهٔ رازليق، كوه زاغان، سراب
سنگ نبشتهٔ شهر روسا در ماكو، بسطام، ماكو
سنگ نبشتهٔ قيرخ قزلار (نشتبان)، روستاى قيرخ قيزلار،سراب
سنگ نگاره‌هاى تيمره، روستاى سعيدآباد، خمين (قبل از ميلاد)
سنگ‌ نبشتهٔ سقندل، ورزقان،اهر
سنگ‌‌نوشتهٔ تنگه قوچعلى، كوه‌انار، ايلام
سنگ‌نبشته اورامانات، اورامانات، مريوان
سنگ‌نبشته تاريخى خورهه، دهستان خورهه، محلات (سلجوقيان)
سنگ‌نبشته شاپور ساسانى، مشگين شهر
سنگ‌نوشتهٔ آشورى (گل‌گل)، روستاى گلگل، ايلام
سنگ‌نوشتهٔ تخت خان، ايلام
سنگ‌نوشتهٔ شهر ميمه (زرين‌آباد)، ميمه، دره‌شهر
سنگ‌نوشتهٔ قلعه والى، قلعه‌والى، ايلام
سنگ‌نوشته‌هاى مشروطيت (پير غار)، ميزدج، فارسان
بازار قديمى خوى، خوى
سنگ‌هايى با خطوط پهلوى، هرسين
صفه تراشيده شده، هرسين
فراتاش (فرهاد تراش)، هرسين
كتيبهٔ آقاجان بولاغى، روستاى آقاجان‌بولاغى،اسدآباد
كتيبهٔ بيستون، هرسين
كتيبهٔ تنگ صَئولك، مسجد‌سليمان
كتيبهٔ كلى شين در اشنويه، نقده
كتيبهٔ گنج‌نامه، همدان
كتيبهٔ مدرسهٔ آقاكافور، اصفهان
كتيبهٔ مدرسهٔ مريم‌بيگم، اصفهان
كتيبهٔ هانى، ايذه
كتيبهٔ وقف‌نامهٔ شيخ على‌خان زنگنه، هرسين
كتيبه تنگ تك آب، بهبهان
كتيبه‌ها و سنگ‌نوشته‌ها، استان ايلام
كتيبه‌هاى كوچك بيستون، هرسين



منبع : روزنامه آفتاب

[S.A.R.A]

ارگ بم ، بم

در شمال شرقى شهر بم، در دامنه صخره‌اى عظيم، قلعه مستحکمى را پى افکنده‌اند که به ارگ بم معروف است. اين قلعه، شهر قديم بم است. سه جانب قلعه را باغ‌ها، خانه‌هاى مسکونى و زمين‌هاى کشاورزى محصور کرده و جانب شمالى آن در امتداد رودخانه‌اى قرار گرفته است. اين شهر قديم از چهار قسمت و ۳۸ برج ديده‌بانى تشکيل شده است. درازاى ضلع غربى و ضلع جنوبى آن به ترتيب ۵۲۰ و ۳۵ متر و مساحت آن در حدود ۰۰۰‚۲۰ مترمربع است. در طرف جنوب قلعه ۴ حصار و طرف شمال شرقى آن يک حصار بزرگ وجود دارد. دورتادور قلعه خندق عميق حفر شده تا از يورش بيگانگان مصون بماند. مصالح اصلى بنا خشت خام، گل رس و کاه است، ‌ ولى در بعضى قسمتهاى آن سنگ و آجر و تنه درخت خرما نيز به کار رفته است. قسمت‌هاى مختلف قلعه به ترتيب عبارت‌اند از دروازهٔ ورودى، محلهٔ عامه‌نشين، سربازخانه و بناى مرکزى يا حاکم‌نشين. خانه‌هاى عمومى کنار کوه روى زمين مسطح بنا شده و از نظر شهرسازى و عناصر زندگى شهرى، مجموعهٔ کاملى است که تا حدودى نيازهاى جامعهٔ زمان خود را رفع مى‌کرد. مکان‌هاى شناخته شدهٔ آن راهرو اصلى (بازار)، حسينيه، مسجد (آتشکده)، زورخانه، حمام (عمومي) و سابات جهودها است. بيشتر خانه‌هاى عامه متصل به هم ساخته شده و غالب آن‌ها به يکديگر راه دارند. در بعضى خانه‌ها آثار حمامى اختصاصى به چشم مى‌خورد و در کنار تعدادى از آن‌ها اصطبل را جدا از محل زندگى ساخته‌ا‌ند. در ميان خانه‌هاى عامه تفاوت‌هايى از نظر وسعت، حجم و استحکام مشاهده مى‌شود. تعدادى از ساختمان‌ها بدون در نظر گرفتن مقاومت و ديوارهاى حمال آن‌ها به صورت دو طبقه ساخته شده که به احتمال زياد بر اثر افزايش جمعيت صورت گرفته است. بعد از ورودى، يک راه اصلى تا دروازهٔ دوم کشيده شده، ‌ قسمتى از اين راه بازار شهر است که سقف‌هاى آن فرو ريخته و جرزها و قوس‌هاى آن باقى مانده است. آثار فروشگاه نانوايى، ‌ روغن‌گيرى و قفسه‌هاى خشتى بازار، نشانى از رونق گذشته آن است. به موازات راه اصلى، دو راه ديگر نيز به دروازهٔ دوم اتصال دارد. حسينيه شامل يک محوطهٔ بزرگ، ايوان دو طبقهٔ قرينه و چند اتاق است و سه منبر خشتى دارد. زورخانه به سبک ساير ورزشگاه‌هاى سنتى از چهار ايوان، يک گنبد و يک گود تشکيل شده است. ارگ بم دو مسجد به نام مسجد جامع و مسجد حضرت محمد (ص) دارد. حمامى نيز در محل عامه وجود داشته که براى استفاده از آجرهاى آن، حمام را به کلى منهدم کرده‌اند. دومين قسمت ارگ بعد از دروازهٔ دوم شامل اصطبل، حصار و اتاق‌هايى براى نگهبانان است. دروازهٔ سوم و سومين قسمت ارگ را مکان‌هاى شناخته شده‌اى از قبيل سربازخانه، خانهٔ فرماندهٔ قشون و همچنين آسياب بادى تشکيل مى‌دهد. چاهى عميق در سربازخانه وجود دارد که اکنون فاقد آب است. از سربازخانه يک راه به قسمت مرکزى قلعه کشيده شده است که به حياط حاکم‌نشين مرتبط مى‌شود. مجموعهٔ بناى حاکم‌نشين را عمارت چهار فصل و خانه‌اى تشکيل مى‌دهد. عمارت چهار فصل سه طبقه دارد که محل استقرار حکومت قلعه بوده است. در کنار بناى چهار فصل، حمام اختصاصى حاکم و چاه آب وجود دارد. آب مورد نياز مردم قلعه از چاه‌هاى درون خانه‌ها، تأمين مى‌شده است. بناى قلعه را به بهمن بن اسفنديار نسبت مى‌دهند. مسلم است که سابقهٔ ارگ بم به قبل از اسلام مربوط مى‌شود که در طول تاريخ‌، بارها مورد يورش قرار گرفته و بازسازى شده است.


قصر اردشير بابكان، مرودشت (ساسانيان)

اين بناى بزرگ سنگى داراى سه گنبد، ايوان‌ها، دهليزها و اتاق‌هاى متعدد است که همچنان باقى‌مانده و گچ‌برى‌‌ها و تزئينات بالاى درهاى داخل آن شبيه تزئينات بالاى آستانه‌هاى سنگى تخت جمشيد است. به نظر مى‌رسد اردشير بابکان در احداث کاخ خود به کاخ‌هاى شاهنشاهان هخامنشى توجه نشان مى‌داد. چشمه‌سار و آب‌هاى روان و درختان باصفاى بيرون کاخ بر کيفيت اين اثر تاريخى مهم افزوده است. کاخ اردشير بابکان با شمارهٔ ۸۹ در تاريخ ۱۵ ديماه ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملى ايران به ثبت تاريخى رسيده است.


قصر حرمسرا، گرمسار (صفويان)

در يک کيلومترى جنوب شرقى قصر شاه‌عباسى يا قصر بهرام، يک بناى ديگر صفوى به چشم مى‌خورد که حرمسرا ناميده مى‌شود و ظاهراً در هنگام مسافرت خاندان سلطنتى، حرمسرا و در ساير مواقع محل سکونت شکارچيان سلطنتى بوده است. آب آشاميدنى اين بنا، از چشمه‌هاى واقع در دامنهٔ سياه کوه، توسط يک کانال پس از عبور از يک دره به استخرى در بيرون جبهه جنوبى حرمسرا مى‌رسيد و پس از پر کردن آن از طريق کانالى ديگر به حوضى در داخل حرمسرا منتقل مى‌شد. استخر بيرون حرمسرا ۹/۶۰ متر طول، ۸ متر عرض و حداقل ۱/۴۰ متر عمق دارد. کانال آب از وسط استخر به طرف در ورودى و از آنجا به حياط و بالاخره پس از عبور از حوض داخل حياط حرمسرا به طرف عباس‌آباد و سياه‌کوه مى‌رفت که آثار کانال هنوز در بعضى از نقاط ديده مى‌شود. ايوان ورودى از طرف شرق به اتاقى به طول ۴/۵ متر و عرض ۳/۱۰ متر راه دارد و از آن جا به تالارى بزرگ به طول ۱۲/۵۰ متر و عرض ۴/۳ متر که با تاقچه و بخارى ديوارى دودکش‌دار تزئين شده است مربوط مى‌شود. در طرف غرب ايوان ورودى نيز يک تالار بسته به طول ۱۵/۷۰ و عرض ۴/۳۰ متر ساخته شده که در آن سه در به ايوان و دو در به خارج باز مى‌شود. در نيمهٔ‌ جنوبى قسمت غربى حرمسرا، يک تالار بزرگ و در شمال اين تالار دو ايوان وجود دارد. در شمال ايوان‌ها دو اتاق بنا شده است، ‌ که ابتدا وجود نداشته، ولى بعدها به بنا افزوده شده است. تالارهاى موجود در ضلع شمالى کاملاً منهدم شده‌اند و چنين به نظر مى‌رسد که زلزله‌اى شديد باعث انهدام آن‌‌ها شده است .

[S.A.R.A]

ارگ سلطنتى سلطانيه، سلطانيه،ابهر

محدودهٔ ارگ سلطنتى که «کهن‌دژ» نيز مانيده مى‌شود، در وسط شهر سلطانيه با ابعاد ۴۵۰×۴۵۰ متر و در زمينى به مساحت تقريبى ۲۰ هکتار واقع شده است. اين محدوده از دو بخش خندق و حصار تشکيل يافته است. حدفاصل خندق و حصار (حداقل در جبههٔ جنوبي) پهنه‌اى به عرض ۱۷ متر و طول ۳۰ تا ۴۰ متر مى‌باشد و ارگ سلطنتى در ميان حصار، قرار گرفته است. اين مجموعه به شکل مستطيلى با ابعاد ۳۱۵×۲۹۵ متر، از سنگ سبزِ تراشيده همراه با ۱۶ برج و يک دروازهٔ بسيار زيبا ساخته شده است. در حال حاضر، ارتفاع متوسط حصار ۴ متر است و قسمتى از آن در زير خاک قرار دارد. اين ديوار عظيم، در پِيِ خود، يک پيش‌آمدگى به عنوان ازارهٔ‌ تزئينى دارد و چهار برح با قطر ۱۷/۵۵ متر در گرداگرد آن شناسايى شده است. موثق‌ترين منبعى که ارتفاع حصار را تعيين کرده، طرح «سر رابرت کرپرتر» است. وى برج شمال غربى را به ارتفاع ۴۰ فوت و عرض ۱۲ فوت اندازه‌گيرى نموده و طرح شماتيک جالبى از آن تهيه کرده است. در طرح مزبور، ۱۷ رديف سنگ‌چين قابل تشخيص است که هر رديف آن حدود ۵۰ سانتى‌متر ارتفاع دارد. اگر ارتفاع سنگ‌چين رديف مربوط به جان‌پناه برج را دو برابر رديف‌هاى زيرين در نظر بگيريم، ارتفاع برج شمالى معادل ۹ متر بوده است.
قلعهٔ سلطانيه، آثار ارزشمندى از معمارى و شهرسازى دوران مغول را در خود جاى داده است. به طورى که در متن‌هاى تاريخى آمده است، اين قلعه داراى عناصر شهرى گوناگونى بوده است. جالب‌ترين عنصرِ شهريِ ارگ سلطانيه، مجموعه‌اى معروف به «ابواب‌البر» است. اين مجموعه شامل مدرسه، دارالشفاء، دارالضيافه، دارالسياده، خانقاه، دارالکتب، بيت‌‌القانون، ديوانخانه‌اى به نام کرياس، مسجد جامع و بالاخره آرامگاه سطنتى با موقوفات بسيار و مديريت ويژه بوده است و خواجه رشيدالدين فضل‌اللّه نيز نايب‌‌التوليهٔ آن بوده است. بررسى‌هاى باستان‌شناسى، مطالعهٔ متن‌هاى تاريخى و شواهد عينى گوياى اين حقيقت‌اند که شهر سلطانيه در اوايل قرن هشتم هجرى قمرى يکى از شهرهاى بسيار مهم کشور بوده است؛ اما به دلايل سياسى، فرهنگى، اقتصادى و جغرافيايى، پس از مرگ اولجاتيو و ابوسعيد بهادر، که همراه با فروپاشى پايه‌‌هاى حکومتى مغول در ايران بود، ‌ شهر سلطانيه نيز متروک و متلاشى‌ شد. هم اکنون قسمت اعظم اين شهر تاريخى که يک مجموعهٔ معمارى و سندى مهم از شهرسازى در دوران مغول است، در خاک مدفون شده است. از آثار اين شهر عظيم تنها سه بناى مجموعهٔ تاريخى چلپى‌اوغلى، بقعهٔ ملاحسن کاشانى و گنبد سلطانيه باقى مانده است. از ديگر قلعه‌هاى استان زنجان که اطلاعات کافى دربارهٔ آن‌ها وجود ندارد، ‌ مى‌توان به قلعه‌هاى زير اشاره کرد: - قلعهٔ شميران در ناحيهٔ طارم علياى زنجان که به دورهٔ ‌پيش از اسلام مربوط است. - ستى‌قلعه در ناحيهٔ‌ ماه‌نشان که به دورهٔ ساسانى تعلق دارد. - قلعهٔ سانسيز (گورقلعه) در ناحيهٔ‌ طارم علياى زنجان که به دورهٔ ساسانى و اسلامى تعلق دارد. - قلعهٔ‌ قمچى در دهکدهٔ ارکبين (۱۱۰ کيلومترى زنجان) که به ۸۰۰ تا ۹۰۰ سال پيش از ميلاد تعلق دارد.


قصر شاه‌عباس (قصر بهرام)، گرمسار (تيموريان، صفويان)

در دامنهٔ شمالى ارتفاعات سياه کوه در جنوب گرمسار، بناهاى متروکى ديده مى‌شوند که بوميان به آن قصر مى‌‌گويند. بزرگ‌ترين اين ساختمان‌ها به نام قصر شاه‌عباسى، بين عين‌الرشيد و چشمه‌شاه در ارتفاع ۱۰۲۴ مترى بنا شده که بر سر راه قديمى و تاريخى کاروان‌روى کويرى اصفهان - کاشان - خوار (گرمسار) و خراسان قرار دارد. بناى بيرونى اين قصر چهارگوش و داراى چند برج با دو دروازهٔ ‌شمالى و جنوبى است و روکار آن از سنگ‌هاى بزرگ آهکى صيقل شدهٔ سفيد رنگ است که از کوه‌هاى مجاور آورده شده‌اند. اطراف اين قصر شش برج بنا شده و سردرِ آن، سنگ بزرگ يکپارچه است. در دو طرف سر در ساختمان دو اتاق کوچک وجود دارد که گويا قراولخانه محسوب مى‌شده است. در کنار مدخل قصر، سنگ‌هايى قرار داده بودند که پاشنهٔ درِ ورودى در سوراخ آن‌ها مى‌چرخيد. درون بنا محوطهٔ‌ بزرگى است که گرداگرد آن بيست اتاق کوچک و يک در بدون روزن با پوشش گچى قرار گرفته است. در سوى شرق نيز صحن بزرگ ساده‌اى با تاق بلند ضربى وجود دارد. در بدنهٔ‌ غربى نيز تالارى گشاده، با شاه‌نشين و تاقچه‌هايى در دور و ايوانى در جلو ديده مى‌شود که در زير آن سردابى کهنه قرار دارد. در پشت ساختمان‌هاى درون حياط، به صورت غلام گردشى طويله‌هاى بزرگى براى چهارپايان و مکانى براى خواب و پخت و پز ديده مى‌شود. نکته مهم و قابل توجه در اين بنا، نحوهٔ تهيهٔ آب مورد نياز ساکنان آن بوده است: آب به وسيله دو مجراى روى هم، که مجراى زيرين از لوله‌هاى سفالين و ديگرى مانند نهرى سنگى از تخته‌ سنگ‌هاى سفيد يکپارچه ساخته شده بود، به بنا منتقل مى‌شد. اين آب مصرفى از چشمهٔ شاه دامنهٔ سياه‌کوه به استخرهاى بزرگ مقابل بنا منتقل مى‌شد. ساختمان اين نهر آب، براى بينندگان بسيار جالب و شگفت‌انگيز است و بناى آن يکى از شاهکارهاى عصر خود به شمار مى‌رود. تاريخ اصلى اين بنا روشن نيست و در بدنهٔ کنار دروازهٔ شمالى جاى خالى کتيبه‌‌هاى کاشى ديده مى‌شود. چنين به نظر مى‌رسد که ساختمان سنگى کنونى بر شالودهٔ يک بناى ويرانه باستانى گذاشته شده است. سفال‌هايى که از اطراف اين بنا به دست آمده، به احتمال قوى از دورهٔ تيمورى و نشانهٔ آن است که اين بنا پيش از صفويه برپا بود. اين بنا که در دوره صفويه تعمير اساسى شد، به بناى شاه‌عباسى معروف شده است.

قصر عين‌الرشيد، گرمسار (صفويان)

قصر عين‌الرشيد در دو کيلومترى شمال قصر شاه‌ عباسى (قصر بهرام) و در قسمت ميانى فاصله درياچه نمک و کوير بزرگ قرار گرفته است. يک چشمهٔ بزرگ که پر از آب شيرين است، بين کاروان‌سرا و پست نگهبانى شکارگاه واقع شده که آب آن از طريق جويى که هنوز هم آثار آن باقى است به باغ درون حصار کاخ مى‌رفته تا درختان و گل‌ها را سيرآب کند. خرابه‌‌هاى قصر و باغ امروزه پوشيده از خارهاى بيابانى است که به جاى درختان و گياهان زيباى گذشته روئيده‌‌اند. بناى عين‌الرشيد از خارج ۸۶ متر طول و حداکثر ۴۷ متر عرض دارد و مشتمل بر دو حياط بزرگ است که حياط اصلى ۵۱/۵ متر طول و ۴۷ متر عرض دارد. معبر ورودى به حياط اصلى به شکل ايوانى به طول ۹/۷ و عرض ۵/۴ متر در جبههٔ جنوبى حياط اصلى بنا شده است. در دو طرف ايوان ورودى دو تالار وجود دارد که هر يک پنج در به حياط قصر دارند. ارتفاع هر دو تالار ۵/۲۰ متر است. در باريکهٔ کنارى هر دو تالار، دو اتاق مستطيل شکل قرار دارد که اين دو اتاق به تالارها راه ندارند و مخصوص خدمه بوده‌اند. نظير اين اتاق‌ها، در جبههٔ جنوبى حياط نيز وجود دارد که به تالارهاى جنوبى راه دارند. در وسط حياط کاخ يک حوض بزرگ ساخته شده که شش متر طول، پنج متر عرض و دو متر عمق دارد. تالار غربى ايوان ۱۸/۵ متر طول و ۵/۱ متر عرض و ۵/۲۵ متر ارتفاع دارد و بزرگ‌ترين تالار کاخ است. در تالار شرقى تورفتگى‌هاى ديوارهاى آن تنگتر و هلال تاق‌هاى آن نيز کوچک‌تر است. سه اتاق و يک شبه ايوان به طرف حياط که در آن پلکانى به بام ساخته شده در گوشه شمال شرقى ضلع شمالى حياط ديده مى‌شود. اين اتاق‌ها که اجاق‌هاى بزرگ دارند، مطبخ و انبار مواد غذايى بودند. نماى داخلى حياط و سردرها از داخل و خارج کاملاً شبيه به نمادهاى زمان صفويه است. اين ساختمان فاقد کتيبه تاريخ بناست. احتمالاً اين کاخ از بناهاى وابسته به جادهٔ سلطنتى اصفهان، فرح‌آباد و بهشهر است.

[S.A.R.A]

ارگ علاء، سمنان (قاجاريان)

ارگ علاء در ۹ کيلومترى جنوب شرقى سمنان و کنار جادهٔ‌ سمنان به پايگاه هوايى در بخش علاء‌ واقع شده است و يکى از آثار تاريخى اواسط قاجاريه به شمار مى‌رود که به ثبت آثار تاريخى رسيده است. مساحت تقريبى آن در حدود ۱۰۰ متر و داراى زيربنايى در حدود ۱۲۰ متر است. ارتفاع آن، حدود ۴/۵ متر، با اضافه شدن طبقهٔ دوم به حدود ۸ متر مى‌رسد. بناى ارگ به شکل شش ضلعى و ساختمان آن در دو طبقه ساخته شده است که ظاهراً محل حکومت محلى نيز بود. مصالح به کار رفته در آن خشت و گل و روى آن اندود کاهگل با تزئين شمشه گچى است. ساختمان آن در مقياس کوچک‌تر مشابه عمارت هشت بهشت اصفهان است. مدخل‌هاى (راهروهاي) ارگ به قدرى کوتاه بود که رهگذران براى عبور از آن بايد خم مى‌شدند. علت اين نقيصه، تودهٔ خاکى بود که در سال‌هاى متمادى از ويرانى بنا روى هم انباشته شده بود. در سال‌هاى اخير، ميراث فرهنگى استان نسبت به خاکبردارى و خارج کردن آوار اضافى سقف‌هاى ريخته شدهٔ آن اقدام کرد. کارهاى استحکامى طبقهٔ‌ دوم ارگ نيز تا لحظهٔ تدارک اين کتاب، در دست اجراء بوده است.


قصر كيارث، نصيرآبادداراب (ساسانيان)

اين قصر در نزديکى روستاى نصيرآباد فورگ در غرب داراب واقع شده است. بقاياى اين قصر در کنار جاده آسفالته داراب به بندرعباس مشاهده مى‌شود. اطلاعات روشن و دقيقى از اين قصر در دسترس نمى‌باشد.

كاخ آپادانا (كاخ داريوش)، شوش

شوش در زمان هخامنشيان مرکز حکومت بود. به دستور داريوش کاخ باشکوهى بر روى تپه‌هاى عيلامى ايجاد گرديد. ديوارهاى کاخ از خشت با نماى آجرى و ستون‌هاى آن از سنگ است. کاخ داريوش واحدهاى مختلفى از جمله، تالار بار عام، حرم‌سرا، ‌ دروازه و کاخ پذيرايى و همچنين سه حياط مرکزى دارد. ديوارهاى داخلى کاخ با آجر لعابدار منقوش با طرح‌هاى سربازان گارد جاويدان، ‌ شير بالدار و نقش گل نيلوفر آبى مزين بوده‌اند که بقاياى به جاى ماندهٔ آنها در موزه‌هاى خارجى و داخلى نگهدارى مى‌شوند. بخش مهمى از اين کاخ در زمان اردشير اول (۴۶۱ پيش از ميلاد) دچار آتش‌سوزى گرديد و مجدداً در زمان اردشير دوم (۴۰۴-۳۵۹ پيش از ميلاد) بازسازى شد. سرانجام اين کاخ بزرگ و ديگر کاخ‌هاى هخامنشى در تخت جمشيد بر اثر حملهٔ‌ اسکندر مقدونى در حدود سال ۳۳۰ پيش از ميلاد به کلى ويران شدند

[S.A.R.A]

ارگ كريمخانى، شيراز (زنديان)

ارگ کريمخانى در حقيقت اندرونى و قصر سلطنتى سلسلهٔ زنديه در شهر شيراز بود. اين ارگ، به شکل قلعهٔ آجرى با ديواره‌هاى بلند ساخته شده که در هر چهار گوشهٔ آن برجى بزرگ بر پا است. روى برج‌ها، نقش‌هاى آجرى جانبى ديده مى‌شوند و بر سر در ارگ، مجلس کشته شدن ديو سفيد به دست رستم، با کاشى‌هاى هفت رنگ تصوير شده است. در چهار جبههٔ درونى ارگ، ساختمان‌هاى جالبى وجود دارند که بيشتر کاشى‌کارى‌هاى آن‌ها از بين رفته‌اند. از خود ارگ از سال ۱۳۱۵ تا ۱۳۵۰، ‌ به عنوان زندان شهربانى استفاده مى‌شد. زمانى که ارگ به عنوان زندان مورد استفاده قرار گرفت همهٔ آثار نقاشى‌ها و مقرنس‌کارى‌هاى آن با گچ پوشيده و دود گرفته شد. بيشتر اتاق‌ها و تالارهاى آن با سقف و ديوارهاى بسيار، به صورت سلول‌هاى کوچک زندان در آمده‌اند. بخشى از تالارها و اتاق‌هاى مرمت شدهٔ آن، نمونه‌‌اى زيبا از سبک معمارى دوران زنديه را نشان مى‌دهند .


كاخ آغا‌محمدخان، گرگان

اين بنا توسط آغامحمدخان قاجار ساخته شده و در شهر گرگان قرار دارد. ويژگى‌هاى معمارى و اسلوب ساخت بنا نشانگر آن است که بنا به قرن ۱۲ هجرى قمرى مربوط است.

كاخ اُجابت، اجابت، كلاردشت، چالوس

کاخ اُجابت در دورهٔ سلطنت پهلوى، در روستاى اجابت از بخش کلاردشت ساخته شده است. اين کاخ در محلى مشرف بر منطقهٔ کلاردشت بنا شده، تزئينات و گچبرى‌هايى زيبا به شيوهٔ معمارى اروپا دارد. محوطهٔ اين کاخ بسيار زيباست و در داخل آن لوسترهايى نفيس و گران قيمت قرار دارد. حياط کاخ پوشيده از درختان سرو سرسبز است که در حال حاضر به عنوان استراحت‌گاه مورد استفاده قرار مى‌‌گير

[S.A.R.A]

ايوان كرخه، شوش

در ۲۰ کيلومترى شمال غربى ويرانه‌هاى شهر شوش آثار کاخ بزرگ دوره ساسانى در طرف راست رودخانه کرخه به جا مانده است که در محل به کوت کوخه معروف است. نام درست اين مکان ايوان کرخه است و به همين نام نيز در فهرست آثار ملى ايران به ثبت رسيده است. در کنار اين ايوان بقاياى باروى عظيمى ديده مى‌شود که محوطه کاخ را محصور نموده و در هر طرف دروازه‌‌هايى دارد. از روى نيمهٔ باقيمانده اين کاخ ويران چنين بر مى‌آيد که ساختمانى بر فراز باروى شرقى اين محوطه وجود داشته است، طاق هلالى آجرى و ساير آثار آن نشان مى‌‌دهد که تالارى باشکوه بوده است و مراسم دربارى پادشاهان ساسانى در آن انجام مى‌شده است.


كاخ اختصاصى،گرگان

اين عمارت که به کاخ اختصاصى معروف است، در محل پارک شهر گرگان قرار دارد. بناى کاخ اختصاصى دو طبقه با ويژگى‌هاى معمارى دوران پهلوى است و از هنر معمارى اروپائى متأثر شده است. در حال حاضر اين کاخ و محوطهٔ اطراف آن به عنوان کتابخانه عمومى مردم شهر گرگان مورد استفاده قرار مى‌گيرد.

كاخ اختصاصى،رودسر

اين کاخ در محوطهٔ يک پارک و جنب ساختمان فرماندارى شهرستان رودسر واقع شده و بنايى است با نقشهٔ مستطيل به ابعاد ۱۳×۲۳ متر که دو فضاى نعلى شکل در قسمت شمالى دارد. مختصات بنا همان است که کم و بيش در ديگر کاخ‌‌هاى دورهٔ‌ پهلوى وجود دارد. اين بناى دو طبقه با سيمان نماسازى شده و سقف آن شيروانى است. تاق‌ها و سالن اصلى آن گچ‌برى‌هاى ساده‌اى دارد. اين کاخ در يک دورهٔ‌ زمانى کوتاه براى اقامت‌هاى موقت مورد استفاده اختصاصى رضاشاه قرار گرفته است و اينک، به عنوان يک بناى تشريفاتى و تاريخى نگهدارى مى‌شود. اين بنا با شمارهٔ ۱۰۴۴ در فهرست آثار ملى کشور به ثبت رسيده است.

[S.A.R.A]

باغ و كاخ تاريخى فين، كاشان

يکى از بناهاى مجلل و با ارزش تاريخيِ استان اصفهان، باغ فين کاشان است که در ۶ کيلومترى جنوب کاشان و در مجاورت روستاى فين قرار دارد. بناى باقى ماندهٔ کنونى باغ، ‌ در دوران صفوى بر روى بناهايى از عهد آل‌بويه ساخته شده است که از لحاظ باغ‌آرايى و آب‌رسانى اهميت ويژه‌اى دارد. اين باغ به علت قتل اميرکبير در حمام کوچک آن که در سال ۱۲۶۸ هـ.ق اتفاق افتاد، ‌ معروف شده است.
اين باغ نمونه‌اى از کاخ‌هاى دوران صفوى است که در دوره‌‌هاى زنديه و قاجاريه، الحاقاتى بدان افزوده شده است. باغ فين از معدود باغ‌هاى سنتى ايران است که صدها سال است به واسطهٔ‌ برکت چشمهٔ سليمانيه پابرجا باقى مانده است. هم اکنون آب فين به حوض و استخر ديگرى مى‌‌ريزد که در اصطلاح محلى «لثه‌گاه» ناميده مى‌شود. آب در آبگيرها و جدول‌هاى زيباى باغ فين و از ميان فواره‌هاى جهندهٔ درون آن‌ها عبور کرده و از طريق خيابان‌هاى سرسبز و خرم باغ، داخل آبادى مى‌شود و باغستان انجير و انار فين را سيراب مى‌کند. مازاد آب فين سرانجام به کشتزارهاى حومهٔ شهر روان شده و به مصرف آبيارى اراضى کشاورزى و سبزى‌کارى مى‌رسد. بناهاى اين باغ عبارت‌اند از : سردر ورودى، برج و بارو، شترگلوى صفوى وسط باغ، شترگلوى فتحعلى‌شاهى، اتاق شاه‌نشين جنوب شرقى باغ، موزهٔ غرب باغ، حمام‌هاى کوچک و بزرگ و کتابخانهٔ شرق باغ. بناى شترگلوى شاه‌عباسى که در وسط باغ قرار دارد، عبارت است از : بناى سرپوشيدهٔ دو طبقه‌اى که تقريباً در وسط باغ و در مقابل سردر بزرگ واقع شده است. در وسط آن حوض زيبايى با آب جارى قرار دارد و بر روى ديوارهاى آن هنوز آثار نقاشى‌هاى زيبا ديده مى‌شود. از ديگر بناهاى داخل باغ، شترگلوى فتحعلى شاهى است که در سال ۱۲۲۶ هـ.ق ساختمان آن به پايان رسيد. داخل اين بناى سرپوشيده، مناظر نقاشى شدهٔ بسيار زيبا، هم‌چنين کتيبه‌اى گچى به خط نستعليق ديده مى‌شود. در اين باغ به ترتيب شاه‌صفى، شاه‌سليمان، شاه‌طهماسب، شاه‌عباس، کريم‌خان زند و فتحعلى‌شاه بناهايى را مرمت يا اضافه نموده‌‌اند. باغ فين در دوران صفوى و قاجار از رونق زيادى برخوردار بود؛ ولى با آغاز انقلاب مشروطيت و همزمان با کاهش امنيت اين منطقه، تمامى در و پيکر و اشياءِ داخل آن به غارت رفت و رو به ويرانى نهاد. ولى در دههٔ سى، ادارهٔ‌ حفاظت آثار باستانى در جهت حفظ و احياءِ آن اقدامات مؤثرى انجام داد. مجموعهٔ‌ بناهاى اين باغ در سال ۱۳۱۴، تحت شمارهٔ ۲۳۸ در زمرهٔ آثار تاريخى کشور به ثبت رسيده است.


كاخ اختصاصى كوروش، مرودشت (هخامنشيان)

کاخ اختصاصى کوروش در ۱۵ کيلومترى شمال غربى کاخ بار کوروش قرار گرفته است. اين کاخ با مساحت ۳۴۲۷ مترمربع از وسيع‌ترين کاخ‌هاى پاسارگاد به شمار مى‌رود. تالار مرکزى اين کاخ سى ستون از سنگ سفيد دارد. ته ستون‌هاى چهارگوش زيباى آن با کف‌سازى عالى تالار، سليقه و استادى فراوان بنيان‌گذاران کاخ را نشان مى‌دهند. در اين بنا، انبوهى از سنگ‌هاى سياه و سفيد به کار رفته است. درگاهى‌هاى تالار کاخ از سنگ سياه مجهز به نقش‌هاى برجسته و خطوط ميخى مزين به نام کوروش است که قطعاتى از آن کشف شده است. استفاده از ماده‌‌اى قرمز رنگ براى درزگير سنگ‌ها و قطعات گل با سفيدکارى نازک گچ و آجرهاى قرمز رنگ به ابعاد ۵/۵×۳۲×۴۵ سانتى‌متر، از مشخصات ديگر اين بنا است. يکى از ويژگى‌هاى کاخ پاسارگاد، نهرهاى سنگى و سفيدى هستند که در محوطهٔ کاخ احداث شد‌ه‌اند. در امتداد هر نهر، حوضچه‌هاى سنگى سفيد به ارتفاع ۳۵ سانتى‌متر قرار دارد که در خاکبردارى‌هاى سال ۱۳۲۹، قسمت‌هايى از آن در محوطهٔ وسيع شرق کاخ اختصاصى کوروش کشف شد که براى حفظ آن‌ها، مجدداً با خاک پوشانيده شده‌اند. وضعيت نهرها نشان مى‌دهند محوطهٔ پاسارگاد به صورت پارکى بسيار وسيع بوده که نهرها و حوضچه‌ها آن را آبيارى مى‌‌کرده‌اند.

كاخ بابل، بابل

ساختمان اين کاخ که به دورهٔ‌ پهلوى مربوط است، ‌ در باغ مصفايى در جنوب بابل قرار دارد و محل فعلى دانشکدهٔ‌ پزشکى مازندران است. بناى کاخ دو طبقه است، ‌ با اتاق‌ها و سالن‌هاى متعدد و مزين به گچبرى‌هاى بسيار زيبا. مصالح عمدهٔ‌ ساختمان کاخ را سنگ تشکيل مى‌دهد و نماى خارجى آن عناصر تزئينى بسيار جالبى دارد. تزئين داخلى و خارجى کاخ، ويژگى‌هاى خاص و منحصر به فردى دارد که مشابه آن در کاخ‌هاى ديگر اين دوره کم‌تر ديده مى‌شود .

[nightmare]

ممنون از زحمتی که می کشید ،

یه پیشنهاد : اگر از مکان ها عکس هم باشه جالب تر میشه به نظرم .

البته قصد جسارت ندارم همین طوری هم خوب هست ، فقط یه پیشنهاد بود .

بازم ممنون

تا بعد ...

[S.A.R.A]

بقاياى عمارت رَبع رشيدى، تبريز

خرابه‌هاى ربع رشيدى باقيماندهٔ ساختمان‌هاى عظيمى است که در زمان ايلخانيان و به همت رشيدالدين فضل‌اللّه وزير نامى ايران در محلهٔ وليانکوى باغمشهٔ تبريز ساخته شد. اين مکان به اصطلاح امروزى، يک شهر علمى و دانشگاهى بود. در حال حاضر به غير از چهار پايهٔ عمارت و پشته‌هاى خاک و سنگ چيزى از آن باقى نمانده است.


كاخ بار كوروش، مرودشت (هخامنشيان)

در فاصلهٔ ۶۰۰ مترى شمال شرقى آرامگاه کوروش بقاياى يک کاخ بزرگ وجود دارد که يک ستون آن بر جاى مانده است. وسعت اين کاخ ۲۶۲۰ مترمربع و مشتمل بر تالار بزرگ هشت ستونى در وسط و چهار ايوان در چهار سمت و اتاق‌هايى در دو گوشه بوده است. پايه‌هاى ستون‌ها، سرستون‌ها، کف آستان‌ها، سکوها و زينت کف ايوان‌ها از سنگ سياه است. به کار بردن سنگ‌هاى سفيد و سياه در کاخ‌هاى پاسارگاد يکى از ويژگى‌هاى مهم معمارى اين کاخ‌ها است. در بالاى ستون‌هاى سنگى سفيد ايوان‌هاى کاخ به خط ميخى و به زبان‌هاى پارسى، بابلى و عيلامى جملهٔ : «من هستم کوروش شهريار هخامنشي» منقور است. قسمت مهم فرش سنگى سفيد تالار مرکزى و ايوان جنوبى اين کاخ را براى احداث بنايى ديگر در عهد شاه شجاع از بين برده‌اند. در قسمت شرقى کاخ بار کوروش آثار بناى ديگرى برجاى مانده است که نقش انسان بالدار بر سنگ سفيد، مهم‌ترين نشانه و اثر موجود آن به شمار مى‌رود و به کاخ عبادتگاه پاسارگاد معروف است. اين بنا مشتمل بر تالار بزرگ هشت‌ ستونى بوده که بر هر يک از جوانب شمال، شرق و غرب آن درگاهى قرار داشت. در درگاه شمالى، نقش برجستهٔ‌ انسان بالدار روى سنگ سفيد با دو بال رو به بالا و دو بال رو به پايين حجارى شده است. دست‌هاى انسان به حالت دعا و به آسمان بلند است و لباس بلندى مانند لباس عيلاميان بر تن دارد که تاج مصرى با نقش «دوشاخ» (شبيه شاخ قوچ) بر سر او قرار گرفته است. کاخ عبادتگاه پاسارگاد قديمى‌‌ترين بناى اين محل و نقش برجستهٔ فوق نيز قديمى‌ترين نقش دوران هخامنشى است.

كاخ باستانى هگمتانه، همدان

اين کاخ در شهر همدان فعلى و هگمتانهٔ قديمى قرار دارد و بنا به روايت‌هاى تاريخى، در قرن هشتم قبل از ميلاد ساخته شده است. اين کاخ در دوران اقتدار نظام سياسى مادها، پس از تشکيل دولت مرکزى و تسخير آشور، در سال ۶۱۴ قبل از ميلاد توسط کياکسار مادى و با همدستى نابوپولاسار بابلى ساخته شد. در تزئين و ساخت آن از غنايم به دست آمده از فتح نينوا استفاده شده است. هرودوت، مورخ يونانى و ملقب به پدر تاريخ، در مورد کاخ مزبور مى‌نويسد: «... دياآکو نيز تقاضا کرد که قصرى به نام او و برازندهٔ‌ مقامش بسازند و گارد شخصى به او بدهند. مادها هم قبول کردند و براى او قصرى محکم و بزرگ در محلى که خود او نشان داده بود، ساختند. همچنين به او اختيار دادند که خود نگهبانانى از ميان تمام افراد ملت انتخاب نمايد. بدين ترتيب بر تخت نشست و باز از ايشان خواست که شهر بزرگى بسازند و از شهرهاى (دهکده‌ها) کوچکى که سابقاً مى‌زيستند، صرف‌نظر کرده و پايتخت جديد را مورد توجه اصلى خود قرار دهند. مادها باز هم اطاعت کردند و شهرى را که اکنون اکباتان نام دارد، برپا ساختند که ديوارهاى آن بلند، ‌ محکم، دايره‌وار و تودرتو ساخته شده است ...» تاکنون آثار متعددى در جريان کاوش‌هاى باستان‌شناسى از محوطه و پيرامون اين بنا کشف شده است.

[S.A.R.A]

بقاياى كاخ ساسانى (عمارت خسروي)، قصرشيرين

ويرانهٔ چند کاخ ساسانى و آثار ديگرى در قصر شيرين باقى مانده است. مجموعهٔ بقاياى اين بناها اکنون به عمارت خسروى مشهور است و به خسرو پرويز ساسانى منسوب مى‌باشد. از بقاياى کاخ خسروپرويز معلوم مى‌گردد که اين قصر عظيم ساسانى که بر روى صفحه‌اى به ارتفاع ۸ متر ساخته شده، شامل ايوان سه جانبه‌اى در جلو و تالار بسيار بزرگ مستطيلى شکل در پشت آن بوده است. مجموعهٔ‌ بناى قصر با ۳۷۰ متر طول و ۱۹۰ متر عرض، در محوطهٔ محصورى قرار داشته است. ويرانه‌هاى اين بنا نشان مى‌دهند که در گذشته چه ميزان عظمت داشته است .

كاخ باغچه جوق، ماكو

کاخ باغچه جوق ساختمانى مجلل و بنايى تاريخى است که در فاصلهٔ ۸ کيلومترى ماکو به بازرگان در ميان باغ مشجر بزرگى به وسعت ۱۱هکتار قرار گرفته است. اين کاخ در اواخر دورهٔ قاجاريه، به دستور اقبال‌السلطنه ماکويى که يکى از سرداران مظفرالدين‌شاه بود، ‌ ساخته شده است. اين کاخ تأثير شگرفى از سبک معمارى روسيهٔ آن زمان پذيرفته است. بنا به چهار بخش تقسيم مى‌گردد: يکم - درب ورودى حياط که داراى هشتى نسبتاً کوچکى است با سقف نقاشى شده که راه ورودى و ارتباطى به حياط محسوب مى‌شود. دوم - ساختمان اصلى کاخ که در ميان باغ احداث شده و مشتمل بر دو طبقه است با سقف شيروانى و اتاق‌ها و سالن‌هاى متعدد با نقاشى و گچبرى و آئينه‌‌کارى، مخصوصاً تالار بلند آئينه‌کارى حوضخانهٔ آن بسيار نفيس و جالب است. سوم - ساختمان سنگى يا آشپزخانهٔ کاخ که با سنگ‌هاى صيقلى و تراش خورده ساخته شده است. چهارم - قسمت‌هاى متفرقه و کم اهميت شامل ساختمان‌هاى انبارى، آبريزگاه و ... نماى خارجى بنا از سنگ‌هاى صاف تقسيم‌بندى شده و داراى مجسمه‌هاى گچى است که زينت‌بخش سردرها و نرده‌هاى گچى لبهٔ بام است. نماى داخلى ساختمان که با گچبرى‌ها، آئينه‌کارى‌ها و نقاشى‌هاى متنوع بر روى سقف ديوارها و انواع کاغذ ديوارى‌هاى آن زمان تزئين شده است، بسيار جالب و ديدنى است. موقعيت اين کاخ به علت قرار گرفتن بر سر جادهٔ ترانزيتى ترکيه و اروپا اهميت توريستى زيادى دارد و همين امر مى‌تواند در جلب مسافرين و مشتاقان و علاقمندان بناهاى تاريخى تأثير به‌سزايى داشته باشد.

كاخ بهارستان، تهران

اين کاخ در قرن سيزدهم هجرى قمرى به دستور مرحوم ميرزا حسين‌خان سپه‌سالار صدراعظم ساخته شد و پس از مشروطيت، به مجلس شوراى ملى ايران واگذار شد.