ستاره های موسیقی راک- با شیوه زندگی ویرانگرانه خود- واقعا بیش از افراد عادی در معرض مرگ قبل از سنین کهنسالی قرار دارند. تحقیقی که بر روی بیش از 1000 هنرمند موسیقی راک بریتانیایی و آمریکای شمالی و در محدوده زمانی دوران الویس پریسلی Elvis Presley تا امینم Eminem خواننده رپ، انجام گرفته است، نشان میدهد که این افراد دو تا سه برابر بیش از جمعیت عادی در خطر مرگ زودرس قرار دارند.
بنا به گزارش محققان مرکز بهداشت و سلامت عمومی در دانشگاه لیورپول، در طی سالهای 1956 و 2005، در بین 1064 موسیقیدان مورد مطالعه، 100 مورد مرگ وجود داشته است.
علاوه بر الویس پریسلی، از جمله افرادی که از دست دادنشان در موسیقی راک ضایعه جبران ناپذیری بود، میتوان به جیم موریسون Jim Morrison خواننده گروه Doors، جیمی هندریکس Jimi Hendrix اسطوره گیتار، ستاره گروه T Rex مارک بولان Marc Bolan و کورت کوبین Kurt Cobain گروه نیروانا اشاره کرد.
بیش از یک چهارم این موارد منجر به مرگ به دلیل مصرف بیش از اندازه مشروبات الکلی و مواد مخدر بوده است.
تحقیق مذکور به وضوح نشان میدهد که تعداد قابل توجهی از ستارگان موسیقی راک در خطر مرگ ناشی از شیوه خود ویرانگرانه زندگی خود هستند.
به گفته مارک بلیس Mark Bellis سرپرست این تحقیق، این پرسش پیش می آید که آیا این افراد-علی رغم استعداد فراوان موسیقی- شایسته قرار گرفتن در مقام الگو هستند و آیا شرکت کردن آنان در برنامه های وسیع تبلیغات ضد مواد مخدر، فایده ای دارد؟
در این گزارش آمده است:" در صنعت موسیقی، فاکتورهایی چون اضطراب، حرکت از محبوبیت به گمنامی و قرار گرفتن در محیطی که مواد مخدر و الکل به سادگی در دسترس هستند، همه میتوانند به اعتیاد و رفتارهای مرگ آور دیگر منجر شوند".
بالاترین خطر
بنا به نتایج تحقیق، موسیقیدانان در پنج سال اول پس از کسب شهرت، بیش از همیشه در معرض خطر هستند و آمار مرگ و میر در این دوران سه برابر بیش از حد عادی است.
هندرکس، بون اسکات Bon Scott از گروه AC/DC و سید ویشز Sid Vicious نوازنده پانک/راک از جمله افرادی هستند که در طی 5 سال اول شهرت خود درگذشته اند.
اما خطر شدید مرگ در میان هنرمندان بریتانیایی تا 25 سال پس از اولین موفقیت بزرگشان، به همان قدرت اولیه باقیست و آنها پس از گذشت ربع قرن تازه وارد فضای عادی زندگی میشوند.
اینجاست که باید به کهنه کاران موسیقی راک مانند راجر دالتری Roger Daltrey 63 ساله از گروه The Who که ترانه های مشهور خود I hope I die before I get old و My Generation را در سال 1965 اجرا کرد، آفرین گفت و برایشان عمری طولانی آرزو کرد! اما این حالت در آمریکای شمالی دیده نمیشود، زیرا اهالی سالخورده موسیقی راک تقریبا دوبرابر بیش از همسن و سالان خود در اثر ایست قلبی و سکته میمیرند.
جری گارسیا Jerry Garciaاز گروه the Grateful Dead کارل ویلسون از گروه Beach Boys و جانی رامون Johnny Ramone گروه Ramones ، ستارگان راک آمریکایی هستند که همه در دهه 50 زندگی درگذشته اند.
بلیس میگوید که یکی از دلایل بالا بودن تعداد درگذشتگان در میان موسیقیدانان آمریکایی میتواند تقاضای زیاد افراد این قاره برای تشکیل مجدد گروههای قدیمی، تورهای متعدد و برنامه هایی باشد که این افراد را به مدت بسیار بیشتری در محیط زندگی پر خطر "راک اند رول" نگه میدارد.