استان تهران ، به عنوان بزرگترين قطب اقتصادي كشور، داراي ويژگيهاي بسيار پيچيده و گوناگوني است. اين ويژگيها در طي دوران كوتاهي از جنبههاي صنعتي، تجاري و اقتصادي منطقه آن چنان توسعه پيدا كرده است كه در سطح كشور مهمترين قطب صنعتي تجاري و خدماتي ميباشد از كل شاغلان در اين استان 5 % در گروه عمده كشاورزي، 2/30 % در فعاليت هاي بخش صنعت و 7/64 % در بخش خدمات مشغول به كار ميباشند. تعداد كارگاههاي صنعتي موجود در اين استان برابر با 293672 هكتار سهم اين استان ميباشد كه از اين رقم 5/91 درصد از اراضي به صورت آبي و 5/8 درصد به صورت ديم كشت ميشود.
در استان تهران 65 معدن فعال است كه از جمله مهمترين اين معادن ميتوان به معدن سيليس، زغال سنگ، نمك، سولفات دو سود سنگ آهن، گچ،سنگ لاشه، مرمريت و معادن نفت و گاز اشاره كرد.
صنايع دستي استان تهران با توجه به بافت اجتماعي و تنوع قومي، به سه دسته شهري، روستايي و عشايري تقسيم ميشود عمدهترين صنايع دستي استان را قلمزني روي مس و برنج، خراطي و سبدبافي، خاتم كاري، شيشهگري، تراش و نقاشي روي شيشه، زيلوبافي، نقاشي روي چرم، قاليبافي سفالگري و چاپ بانيك تشكيل ميدهند. رشتههاي مورد اشاره فاقد سابقه طولاني در منطقه هستند و دست اندركاران اكثر رشتههاي اين صنايع بيشتر از شهرستانهاي ديگر به تهران مهاجرت كردهاند.
صنايع دستي عشايري قديميترين نوع صنايع دستي استان است كه توليد آن عموماً به طور خانگي و فصلي انجام ميپذيرد. اين نوع صنايع دستي با توجه به تركيب قوي منطقه در ميان صنايعدستي استان جايگاهي ويژه دارد و هم اينك يكي از نقاط برجسته و مثبت صنايع دستي استان محسوب ميشود.
دست اندركاران اين بخش از دست سازههاي ايراني كه بافت انواع قالي و قاليچه، ورني، حاجيم و گليم، چنته، رويه پشتي، جوال، خورجين و نيز رنگرزي و ريسندگي پشم را در انحصار خود دارند. گروهي از عشاير لر، قشقايي، شاهسون و ... هستند كه در دهههاي اخير از زادگان خود به تهران، ري، ورامين، كرج و حومه تهران مهاجرت كردهان