زندگی / کار / یا هر دو

[alittlequestion11]

سلام.

به نظرتون کار زیاد و وقت زیاد گذاشتن در شغل و حرفه ی خود، با زندگی خوب داشتن و لذت بردن از زندگی و تجربه ی همه ی جنبه های زندگی در تضاد نیست؟
به خصوص اینکه به نظر میرسه خیلی از مردم شغلشون، دقیقا اون شغلی نیست که بهش علاقه دارن...
به نظرتون درسته که آدم با چسبیدن بیش از حد به شغلش، یکی از برجسته ترین ها در اون حرفه بشه و در ازای اون از بقیه ی جنبه های زندگیش غافل بشه؟

پ.ن : همچنین در نظر داشته باشید که معمولا وقتی یه شغلی سخت تر باشه و رقابت هم توش خیلی سنگین باشه، برای بهترین ها شدن لازم هست که آدم تمام وقتش رو بهش اختصاص بده.


لطفا نظراتتون رو بگید.

[N I G H T P E A C E]

سوال خیلی خوبیه، بنظرم اول باید لذت رو تعریف کنیم، و ببینیم که امری نسبی هست یا مطلق. اگر لذت رو نسبی در نظر بگیریم جواب سوال سخت میشه

[Atghia]

به نظرم بستگی به اون شخص داره که اولویت براش چی هست
خیلی ها هستند که علیرغم اینکه کارشون رو دوست ندارن اما بازهم وقت زیادی براش میزارن برای رسیدن به پول بیشتر! این افراد نه اینکه علاقه مند به شاخه کاریشون باشن فقط صرف به دست اوردن موقعیت بهتر حاضرن از لذت هایی مثل در کنار خانواده بودن و تفریح رو بگذرن

بعضی ها هم که کلا شیفته شغلشون هستند ممکنه که بهره ی انچنانی در پی کارشون نباشه اما صرف علاقه زیاد باعث میشه که کار رو به هرچیزه دیگه ای ترجیح بدن

راستش دسته سوم که افرادی هستند که در کنار خانواده بودن رو به کار ترجیح بدن بنظرم کمتر از سایر افراد دیده میشه! حالا علت دقیق چی میتونه باشه نمیدونم شاید بعضی ها از شرایط خانواده زده هستند یعنی با خانوادشن اختلاف دارند بنابراین خودشون رو در کار غرق میکنن(چه مجرد چه متاهل)

بهرحال فکر میکنم یک پاسخ کلی و علت کلی نمیشه گفت برای این مسئله و نسبت به شرایط فرهنگی و اخلاقی فرد میتونه دلایل مختلفی وجود داشته باشه

[Demon King]

هردو مورد از نظر من مهم هستند و نمیشه گفت کلا کارو ول کرد و زندگی رو در کنار خانواده سپری کرد و یا برعکس.
فردی اگه تو کارش موفق نباشه، اوقات خوشی رو کنار خانواده اش نخواهد داشت،
از نظر من میشه هم کار کرد و پیشرفت کرد و هم میشه زمانی رو برای لذت بردن از زندگی و بودن کنار خانواده سپری کرد.

[مُعین]

سوال خیلی خوبیه، بنظرم اول باید لذت رو تعریف کنیم، و ببینیم که امری نسبی هست یا مطلق. اگر لذت رو نسبی در نظر بگیریم جواب سوال سخت میشه

دوست گرامی تعریف کردن لذت و ... در حوزه علم روانشناسی و فلسفه قرار میگیره که حتی در این دو حوزه نیز تعریف یکسانی ندارند. اما اینجا دوستمون نظر ما رو در این باره پرسیدن که زندگی یا کار ؟ حالا شما هر عامل سوم و ... رو مد نظرت قرار بده و تجزیه و تحلیل کن بعدجواب این سوال رو بده : زندگی یا کار ... متاسفانه برخی میخوان بحث ها رو به انحراف بکشن ... اینجا کسی نگفت که احساس لذت ... عشق ... تنفر .. اجبار ...یا غیره رو تعریف کنید . بلکه سوال واضح هست که شما خودتون میتونید این عوامل رو در نظر گرفته و دست اخر بگید : کار یا زندگی .؟
.................................................. .......................
به نظر من :
بالطبع کسی کار های سخت و حمالی کردن رو دوست نداره... اما گاها شخص مجبور میشه که برای گذراندن زندگیش دست به کار های سخت هم بزنه ...مثل زمانی که فردی از جانب خانواده حمایت مالی نمیشه ... یا زمانی که اصلا خانواده ای نیست که اون رو حمایت کنه و....یا شاید شخصیت فردی بعد از گذشت چندین سال از زندگیش بهش اجازه نده که دستش توی جیب باباش باشه اگر چه باباش فردی ثروتمند باشه.
متاسفانه توی جامعه ی ما هم که همه ی اقا زاده ها و... بدون اندکی تخصص و سواد, مدیر اداره ... مدیر شرکت ... معاون بانک و ... هستن و افرادی که در حوزه های خاصی تخصص و تبحر دارن در حال مسافر کشی و بیگاری و هستن.. و این مسئله باعث تقسیم ثروت به صورت نا عادلانه میشه ... شخصی که تخصص داره مسافر کشیشو میکنه و شخصی که دیپلم هم نداره مدیریتشو ... این موضوع باعث کاهش راندمان در کار ؛ عدم بازدهی سود و ... میشه (کانون ثروت در دست عده ای خاص باقی میمونه و پخش نمیشه)
در بسیاری از کشور های خارجی و به خصوص اروپایی کمپانی های حمایت از حقوق بشر یا سازمان بین المللی کار :international labour organization مامورانی رو جهت بازبینی و نظارت بر عدم تجاوز ساعت کار از 8 ساعت در روز به مراکز اقتصادی روانه میکنند ... چرا که اونجا واقعا اگر 8 ساعت کار میکنند مفیده و طبیعتا کسی هم بیش از 8 ساعت در روز نمیتونه کار مفیدی انجام بده ... اما در کشور ما شخص هست که صبح خروس خون از خونه خارج میشه و آخر شب هم خسته و خورد بر میگرده ... و این بازی حدود 30 سال براش ادامه داره اگر بیمه باشه ! و بعد هم اگرحقوق بیمه کفایت مخارج زندگیش رو بکنه ... شخص هم هست که بنده خدا ساعت 7 میره اداره ... از ساعت 9 صبح تازه به مراجعان جواب میده ... قبل از اذان ظهر هم که خستش شده و داره میره دنبال نماز ... از طرفی دیگه بنده خدا اضافه کار هم انجام میده یعنی تا ساعت 4 هم میگیره میخوابه و بعد هم به منزل راهی میشه .. ( آخی ... بنده خدا دلم کباب میشه برای این اداره ای ها ) ... این رو به عینه دیدم ...
شخصا مخالف این مسئله هستم که شخصی بخواد تمام اوقات بیداری رو کار انجام بده یا اینکه بیاد و به تفریح بپردازه چون در هر دو صورت میتونه براش بیماری های روحی و روانی ایجاد کنه ...
به نظر بنده باید اوقات روز رو تقسیم کرد به : خواب ؛ کار ؛ فراغت ...
شخص در صورتی که 8 ساعت کار کنه و بتونه خرج زندگیشو در بیاره ... ( متاسفانه هنوز در این جا رواج هست که زن خانه داری کنه و مرد کار کنه ... که این هم خودش نوعی تبعیض بین زن و مرد و ظلم در حق مرد هست ! )
به طور متوسط 8 ساعت هم استراحت کنه و 8 ساعت رو هم به فراغت اختصاص بده ... شخصی دوست داره این اوقات فراغت رو مطالعه کنه ... شخص دیگه ای دوست داره اوقات فراغت رو تقسیم کنه به موسیقی و ورزش ... و ...
البته دامنه اوقاتی رو که عرض کردم به صورت تقریبی هست نه طینِ 8 ساعت جمع بندی من از کل حرفام :
هم بیکاری محض مضر هست و هم پرکاری محض ... حتی اگر به کارت عشق داشته باشی نه علاقه .