Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
William Ernest Henley
در فراسوی این شب تیره که چون مغاکی میان دو قطب مرا در برگرفته است،
برای سرشت استوار و تسخیرناپذیر خویش، شکرگزار خدایانم.
در شرایط طاقت فرسا و در چنگال ضربات زمانه سر را سندان صبور کردم.
نه دست از تلاش برداشتم و نه به لابه و زاری افتادم.
با پتک ایام و زیر آوار سرنوشت، سرم خونین اما برافراشته است.
فراسوی این جایگاه پر از خشم و اشک، جز سایه های وحشت دیده نمی‌شود
و تهدید و رنج سالیان مرا می‌پاید اما در من نشانی از هول و هراس نیست.
از این گذرگاه تنگ و تاریک و از پیامدهای در تقدیر، واهمه‌ای ندارم.
(چون) سرنوشتم را با دست خویش می‌نویسم و سردار روح خویشتنم.
نلسون ماندلا در گذشت . ./
جواب بصورت نقل قول
محتوای مخفی: .......... 
