فرهنگ رانندگی : چقدر با این واژه آشناییم ؟

[piremard]

من این تاپیک رو برای انتقاد از بعضی ایرانی ها در رانندگی - امیدوارم شما و من جزء این افراد نباشیم - زدم .
اتومبیل خوب و مقاوم و لوکس و .... و یا موتورسیکلت زیبا و پر قدرت و پر شتاب و .... تنها یک جنبه ی قضیه هستند . متاسفانه رعایت قانون در رانندگی در ایران اسف باره .
یادمه با چندتا از دوستان خارجیم درباره ایران گفتگو می کردیم . همگی از امنیت عجیب در شهرها اظهار تعجب می کردند . یکی از دوستان استرالیایی ما می گفت من شبها مجبور برای رفتن به خانه تاکسی بگیرم . چون از ناامنی منطقه شهری بیم دارم . ولی در تهران ساعت 4 صبح در خیابان قدم می زدم . تنها نقطه ی مشترک در ناامنی ایران از دید همگی ، رانندگی و رد شدن از تقاطع خیابان بود !

اشتباه نکنید این اصلا یک ژست و کلاس و ... نیست . من خودم بارها در امتحان رانندگی خارجی شرکت کردم و از بس سخت بود هر بار رد می شدم . یعنی از این همه قانون کلافه می شدم ! ولی واقعا رانندگی در این شرایط لذت بخش بود . یکی از خارجی هایی که به ایران آمده بود می گفت : مردمی که برای رد شدن از یک درب اینقدر با هم تعارف می کنند ، چطور برای رد شدن از یک چهارراه اینقدر بی رحم می شند !

متاسفانه این قضیه واقعیت دارد و رانندگی یک نمود خارجیست . در سایر امور هم بعضی از ما ایرانیها فرهنگ رعایت حقوق همدیگر را نداریم و از این بااصطلاح "زرنگ بازی " ها حتی احساس غرور و افتخار بهمان دست می دهد !
ادامه دارد ....

[بی باک بی بال]

می خوام بگم ما ایرانی ها هنوز فرهنگ استفاد از بوقو یاد نگرفتیم چه به برسد
البته بعضی ها به کسی توهین نمی کنم

[ali_blue88]

می خوام بگم ما ایرانی ها هنوز فرهنگ استفاد از بوقو یاد نگرفتیم چه به برسد
البته بعضی ها به کسی توهین نمی کنم

به موضوع خوبی اشاره کردید بعضی مردم بی فرهنگ و تجاوز کننده به حقوق دیگران از بوق به عنوان:
1-سلام 2- خداحافظ 3-من دم درم بیاین دم در و هزاران چیز دیگه که بجای حرف زدن با همدیگه از بوق بلند استفاده میکنند و من واقعا براشون متاسفم

[بی باک بی بال]

این دو تا رو مقایسه کنید ؟

[بی باک بی بال]

شوخي نيست که يک ملت هر ساله حدود سيصد هزار نفر از افراد خود را کشته يا مجروح کند چون دارد به سر کار، مهماني، خريد و يا مسافرت مي‌رود. تنها در دوران پس از انقلاب، لااقل 700 هزار قبر براي کشته‌هاي رانندگي حفر شده و دست کم 15 ميليون نفر مجروح شده‌اند که تعدادي از آنان بايد باقي عمر را بر روي تخت و يا ويلچر بگذرانند. (فقط تصادفات جاده‌اي سالهاي 77 تا 83، 500 هزار معلول مادام العمر بر جاي گذارده است. خبرگزاري مهر، 16 دي 84).

کاش تبعات مسأله فقط همين بود؛ از ديگر نتايج حاصل از اين نحو به اصطلاح «رانندگي» در اين چند دهه، به زندان افتادن افراد بسياري به جرم قتل غير عمد، هزاران ميليارد تومان زيان اقتصادي (سالانه 8 هزار ميليارد تومان)، تشکيل ميليون‌ها پرونده قضايي و اتلاف ميلياردها ساعت وقت بوده است. طبق آمار، حدود هفتاد درصد کشته‌هاي تصادفات سرپرست خانوار بوده‌اند و فقط خدا مي‌داند که با از دست رفتن نان آور خانواده‌ها چه بر سر بازماندگان آمده و مي‌آيد.

چه بزرگاني که ملت از دست داده، مثل استاد علي اکبر غفاري دانشمند کم نظير و از چهره‌هاي ماندگار که در هنگام عبور از عرض خيابان در ميدان بهارستان، يک وانت او را زير گرفت. حجت الاسلام ابوترابي سيد آزادگان که از سخت‌ترين شکنجه‌هاي بعثي جان سالم به در برد، نتوانست از رانندگي ما جان سالم به در ببرد

از برخي کشورها مثل بنگلادش و افغانستان که بگذريم، رانندگي در دنيا يک امر «جمعي» است ولي در ايران يک امر «فردي» تلقي مي‌شود. رانندگي در ايران يعني «مي خواهم خودم را با خودرو به مقصدم برسانم». پس رانندگان ديگر، «رقيب» من هستند و من نبايد از رقبا عقب بمانم. اين نگرش در عمل چگونه خود را نشان مي‌دهد؟

هر فضاي خالي که پيدا شد، بايد زودتر از ديگران آن را پر کنم. چنين است که رانندگي ايراني يعني «چپاندن خودرو يا موتور در اولين فضايي که خالي مي‌شود». اينکه روي خط طولي مي‌روم، فضا را براي ديگري تنگ مي‌کنم و چه مزاحمتي براي عابران يا رانندگان ديگر ايجاد مي‌کنم مهم نيست و حتي نزد برخي مي‌توان از شانه خاکي سمت راست جاده براي فرار از ترافيک کمک گرفت. رانندگي به سبک ايراني يعني «رفتن از هر مسير ممکن نه از مسير تعيين شده»؛ درست مانند کودکي که در فضاي حياط منزلش که تعلق به خودش دارد ماشين بازي مي‌کند و در هر لحظه به هر جهتي که خواست سر اسباب بازي اش را مي‌چرخاند. حاصل اين نوع رانندگي همان تصويري است که به مناسبت ديگر در مقاله سوم (چرا کشورمان چنين جرم خيز شده است؟

براي اينکه ببينيم جزئيات رعايت فاصله چگونه در ديگر کشورها يک به يک به رانندگان آموزش داده شده و چگونه اعمال قانون مي‌شود مناسب است نمونه‌هايي در اينجا آورده شود.

وقتي سرويس مدرسه براي پياده و سوار کردن دانش آموزان توقف مي‌کند خودروهاي پشت سر موظف به رعايت فاصله 20 متري هستند (عکس زير از آيين نامه رانندگي يک کشور خارجي است). تخطي از اين قانون حتي براي اولين بار، علاوه بر 400 دلار جريمه، تعليق گواهينامه براي شش ماه را در پي دارد.

هنگام گردش به راست حق با عابر است و راننده بايد حدود دو متر از خط عابر فاصله بگيرد. (در چهارراههاي شلوغ، زمان ميان عابران و رانندگاني که قصد گردش به راست دارند تقسيم مي‌شود). به خاطر اعمال قاطعانه اين قانون است که اين عابر (عکس زير) چنين آسوده عرض خيابان را طي مي‌کند. او به روبرو نگاه مي‌کند نه به خودرو، زيرا مي‌داند سپر اتومبيل از دو متري به او نزديکتر نخواهد شد

[tatu_lover1366]

تمام این حرفایی که گفتید درست
منتها تا حالا شده بشینید چند لحظه فکر کنید که چرا مردم ایران به این اندازه که شما میگید میل به قانون گریزی دارند؟
آیا واقعا مردم بیمارن که نمیخوان قوانین رو رعایت کنند یا دوست دارند تو جاده های کشور به علت رعایت نکردن قوانین فوت کنند
اگه یکم دست از کلیشه ای نگری نسبت به مسائل این چنینی بردارین مطمئنا اصل قضیه رو متوجه میشید
یا هم اینکه فکر کنم تبلیغات تلویزیون ایران روی شما عزیزان تاثیر بسزایی داشته؟

[بی باک بی بال]

تمام این حرفایی که گفتید درست
منتها تا حالا شده بشینید چند لحظه فکر کنید که چرا مردم ایران به این اندازه که شما میگید میل به قانون گریزی دارند؟
آیا واقعا مردم بیمارن که نمیخوان قوانین رو رعایت کنند یا دوست دارند تو جاده های کشور به علت رعایت نکردن قوانین فوت کنند
اگه یکم دست از کلیشه ای نگری نسبت به مسائل این چنینی بردارین مطمئنا اصل قضیه رو متوجه میشید
یا هم اینکه فکر کنم تبلیغات تلویزیون ایران روی شما عزیزان تاثیر بسزایی داشته؟

این شعار فرهنگ سازی دیگه کلیشیه شده
ما ایرانیها تا زور بالای سرمان نباشد کاری رو انجام نمی دهیم

[shalineh]

اصولا همه چیزمون باید به همه چیزمون بیاد.

[بی باک بی بال]

نه بحث یاد دادن نیست اگه یه جریمه درست حسابی می کردند دیگه کسی تخلف نمی کرد

[eMer@lD]

سلام
چه تاپیک خوبی.

از یاد گیری فرهنگ بر خاسته
مردم ما فرهنگ پذیرند اما قبل از فرهنگ پذیری قانونمند شدن خیلی مهمه

اینکه من به شخصه پشت چراغ قرمز می ایستم و خیابان خلوته و همچنان ایستادم اما میبینم راننده ی کناری من میاد یه خنده ی مسخره آمیز می ندازه و نوعی به من نگاه میکنه که انگار تو جرات گذشتن از چراغ قرمز و نداری و سوسول بازی در آوردی و نمیگذری و از چراغ قرمز عبور میکنه...

انگار اگر خیابان خلوت باشد دیگر چراغ ها معنی ندارند!!!؟...



و یک موضوع دیگه:
بارها در میان دوستانم متذکر این مورد شدم که رانندگی در ایران مهار ت میخواد
و رانندگان ایرانی اگر در خارج از کشور امکان رانندگی داشته باشند بهترین رانندگی رو دارند
چون در ایران باید هم مواظب باشم با کسی بر خورد نکنیم و هم مواظب باشیم کسی با ما برخورد نکنه و هم با عابرین نزنینم و عابرین نیز ناگهان جلوی ماشین دیده نشوند...