در چنین روزی نخستین جنگ میان ایرانیان صفوی و ترکان عثمانی که از آسیای میانه و دشتهای مغولستان به آناتولی سرازیر شده بودند رخ داد. در این زمان بیشتر سپاه ایران برای پدافند از ازبکها به خراسان رفته بود.
شمار سربازان ایرانی 40 هزار و شمار جنگجویان عثمانی 100 هزار تَن بود. ترکان عثمانی جنگافزار گرم، توپ و تفنگ داشتند و ایرانیان با شمشیر و تیر و کمان میجنگیدند.
پس از این جنگ بخشی از مرزهای ایران یعنی کردستان ترکیه، سوریه و عراق از ایران جدا شد. سپاه ترکان عثمانی حتی تبریز را نیز اشغال کردند و مردم آذربایجان را قتلعام کردند ولی سرانجام به دلیل کمبود خوراک واپس کشیدند.
ایرانیان آذری، کُرد و اصفهانی و ... در این جنگ دلیریها نشان دادند و با وجود شمار کمتر و جنگافزارهای غیرپیشرفته، تا پایان جنگیدند و برپایهی برخی گزارشها نزدیک به 40 هزار ترک عثمانی را به هلاکت رساندند.
شاه اسماعیل کشتهشدگان جنگ را در کنار بقعه شیخ صفیالدین به خاک سپرد. پس از آن این گورستان به شهید گاه شهرت یافت.