آموزش C# از ابتدا تا انتها

[kian98]

بخش اول


اگر در زمینه برنامه نویسی کمی اطلاعات داشته باشد، احتمالاً می دانید که بعضی زبان ها همانند C++ (سی پلاس پلاس) یا C# (سی شارپ) احتمال می رود به دو صورت کلی، بنا بر خواست و نیاز برنامه نویس، اجرا شود؛ یا Console Application و یا Windows Application.
جهت آشنایی با یک نمونه بسیار ساده از Console Application، می توان به نرم افزار بسیار ساده (اما پرکاربرد) CMD اشاره کرد. اگر تا کنون محیط نرم افزار CMD به چشمانتان نخورده است، مراحل زیر را طی کنید:
• اگر از Windows 7 استفاده می کنید:
o ابتدا وارد منوی استارت شوید؛
o تایپ کنید: ‘run’؛ سپس Enter را بفشارید.

• در پنجره ای که برای شما باز خواهد شد، بنویسید: cmd

پنجره ای شبیه به DOS را مشاهده خواهید کرد. به این محیط در اصطلاح کنسول (Console) می گویند. ما در این آموزش، فقط و فقط جهت شروع به برنامه نویسی با این محیط کار خواهیم کرد. (تنها برای یک بار!)


Windows Application نیز حتماً همه شما با آن آشنایی دارید. تمامی نرم افزارهای موجود همانند: Paint، Windows Media Player، My Computer و غیره را با نام Windows Application می شناسیم.
برای شروع برنامه نویسی به زبان C#، شما می بایست نرم افزار Visual Studio را بر روی سیستم خود نصب کنید. ما برای این آموزش نسخه Visual Studio 2010 Ultimate را جهت استفاده پیشنهاد میکنیم. اگر این نسخه را ندارید، پیشنهاد می شود که به نحوی (دانلود کردن یا خرید دیسک آن) تهیه نمایید.
توجه: البته دقت کنید که می‌توانید از نسخه Express و رایگان Visual Studio نیز استفاده کنید؛ که با حجم بسیار کمتر نسبت به Visual Studio 2010 Ultimate، در سایت رسمی مایکروسافت قرار دارد.
بر روی منوی Start وارد شوید، و نرم افزار Microsoft Visual Studio را اجرا کنید.



هنگامی که Visual Studio را اجرا نموده اید، از منوی بالا، بر روی File کلیک کرده و سپس گزینه New را برگزینید و Project را انتخاب کنید.

• در پنجره ای که برای شما باز خواهد شد، اگر که شما از Visual Studio 2010 Ultimate استفاده می کنید، از منوی سمت چپ، در بخش Installed Templates، Visual C# را انتخاب کنید.
• در بخش اصلی (که در وسط پنجره قرار دارد،) بر روی Console Application کلیک کنید تا انتخاب شود.
• در بخش زیر آن، مقدار مقابل Name، برای پروژه خود یک نام دلخواه انتخاب کنید.
• مقدار مقابل Location، محل قرارگیری پروژه خود را مشخص کنید.
• مقدار مقابل Solution Name نیز به تبع، از مقدار Name پیروی می کند. (اما می توانید آن را تغییر دهید!)
• در انتها، بر روی OK کلیک کرده تا پروژه شما ساخته شود.

هنگامی که پروژه آماده شد، پنجره ای همانند پنجره زیر به شما تحویل داده میشود که شامل کدهایی هست که از پیش تعریف شده اند. با دیدن این کدها نترسید؛ هیچ چیز خاصی (فعلاً!) ندارند. پس خیالتان از بابت همه چیز راحت باشد.



علاوه بر بخشی که کدها در درون آن قرار دارند، در سمت راست، بخشی به نام Solution Explorer مشاهده می شود که یک نمای کلی از پروژه شما برایتان نمایان است. (اگر Solution Explorer را مشاهده نمی کنید، با استفاده از منوی View در بالای نرم افزار Visual Studio، گزینه Solution Explorer را برگزینید.



خوب، در جایی که در عکس زیر نمایش داده می شود، بر روی علامت X کلیک کنید تا Program.cs بسته شود.



حال به Solution Explorer مراجعه کنید؛ بر روی Program.cs دوبار کلیک کنید. خواهید دید که پنجره کدها مجدداً نمایان می شود.
حال بر روی علامت + در کنار Properties در بخش Solution Explorer کلیک کنید تا به شکل زیر فولدر Properties باز شود. بر روی فایل AssemblyInfo.cs دوبار کلیک کنید.



نام این فایل AssemblyInfo می باشد که حاوی اطلاعاتی در رابطه با برنامه شما می باشد. کدهایی شبیه به کدهای زیر را خواهید دید. لازم نیست به کدها دقت کنید چون تقریباً به آن نیازی ندارید. کافیست که بر روی سربرگ AssemblyInfo.cs بروید و X را کلیک کنید تا بسته شود.



تا اینجا هیچ کدی ننوشته ایم و تنها قصد معرفی Visual Studio را برای افرادی که با محیط آن آشنا نیستند، بود. دقت کنید که شاید جلسات اول (خصوصاً جلسه اول و دوم) برای خیلی‌ها بسیار کِسِل کننده باشد. من از شما خواهش میکنم که دو جلسه اول که بیشتر معرفی و آموزش کار با Visual Studio است را کمی تحمل کنید؛ پس از آن به شما قول خواهم داد که علاوه بر شروع کدنویسی، خودِ کدنویسی نیز برای شما لذت بخش شود.
دقت کنید که جلسه به جلسه، هر سوالی را که داشته باشید، حتماً حتماً در بخش نظرات بپرسید. زیرا انباشته شدن سوالات روی هم، باعث خواهد شد که مطالب جلسات بعدی را به هیچ عنوان متوجه نشوید.
جلسه بعدیِ آموزش، بزودی قرار خواهد گرفت. به امید دیدار.

منبع: گویا آی تی

[kian98]

بخش دوم

در بخش پیشین از آموزش زبان برنامه‌نویسی سی‌شارپ، شما نحوه‌ی ایجاد یک پروژه جدید و آشنایی با فایل‌هایی که در هنگام ساختن پروژه ایجاد می‌گردند را فرا گرفتید. به‌طور کلی، شما فعلا در دو یا سه جلسه نخست، تنها به آموزش کار با نرم‌افزار Visual Studio خواهیم پرداخت و پس از آن شروع به کدنویسی می‌کنیم!
در این جلسه شما را نحوه ذخیره کردن پروژه خود و … می‌پردازیم. طبق آموزش جلسه پیش، نرم‌افزار Visual Studio خود را اجرا کرده و یک پروژه جدید سی‌شارپ بسازید.
پس از آن تصور کنید که شما تغییراتی را در آن اعمال کرده‌اید و می‌خواهید که آن‌ها را ذخیره کنید. طبق تصویر زیر، از منوی فایل، گزینه‌ی Save All را برگزینید. (و یا کلید‌های ترکیبی Ctrl+Shift+S را فشار دهید.)




هنگامی که بر روی Save All کلیک می‌کنید، ممکن است که پنجره‌ی زیر برای شما به نمایش درآید:





در این صورت، شما می‌توانید برای پروژه خود نام موردنظرتان را قرار داده و در نهایت ذخیره کنید! دقت کنید که ممکن است که پنجره‌ی فوق برای شما به نمایش درنیاید، که کاملاً طبیعی می‌باشد و در هر صورت، کار شما ذخیره شده‌است.
برای این‌که فایل‌ها و پوشه‌های پروژه‌ی ذخیره شده‌ی خود را ببینید، می‌توانید بسته به نوع سیستم عامل خود به فولدر Documents یا My Documents بروید و با ورود به پوشه‌ی Visual Studio 20XX که XX نشان‌دهنده‌ی ورژن نرم‌افزار Visual Studio شما می‌باشد، وارد فولدر Projects می‌شوید.
در انتها، می‌توانید که همانند تصویر زیر، فایل‌ها و فولدرهای مربوط به پروژه‌ی خود را مشاهده کنید.





فعلاً همین‌جا این جلسه بسیار کوتاه را به پایان می‌رسانیم. در جلسه بعدی‌، شما اولین خط کد خود را خواهید نوشت و آرام آرام لذت برنامه‌نویسی با طعم سی‌شارپ را خواهید چشید!

[kian98]

بخش سوم

طبق عادت، آموزش بخش سوم از زبان برنامه‌نویسی سی‌شارپ نیز آماده شده است و در اختیار شما عزیزان می‌باشد. در دو بخش پیشین، شما با نحوه کارکردن ساده با نرم‌افزار Visual Studio را فراگرفتید و اکنون می‌دانید که چگونه می‌توان یک پروژه‌ای را ساخت و آن را ذخیره نمود.
در این بخش نیز، ما شروع به نوشتن اولین خط کد خواهیم پرداخت. پس با ما همراه باشید و با یک “یاعلی” شروع می‌کنیم.

• شروع به نوشتن اولین خط کد سی‌شارپ

اگر در آموزش شماره ۱ به‌خاطر داشته باشید، گفتیم که یکی از راه‌های نمایش اطلاعات برنامه‌نویسی شده از طریق پنجره‌ای به نام Console می‌باشد. پنجره‌ای که شبیه به سیستم‌عامل DOS کوچک‌شده می‌باشد و شما با اجرای نرم‌افزار CMD می‌توانستید یک نمونه از آن را ببینید.
در این بخش نیز برای شروع به‌کار، ابتدا یک پروژه‌ای را ایجاد کرده و با انتخاب نوع Console Application در مراحل ساخت پروژه، صفحه‌ای همانند نیز برای شما نمایان خواهد شد که دارای خطوطی از کدها می‌باشد. این‌ها کدهایی هستند که سی‌شارپ به آن‌ها نیاز دارد تا این‌که برنامه شما را اجرا کند. لذا شما نباید به این کدها دستی بزنید و یا قسمتی از آن را حذف کنید. (در آینده خواهید توانست بعضی از بخش‌های آن را که اضافی‌ست حذف نمایید)





در ۵ سطر اول از کدها (ممکن است در پیش شما تعداد آن‌ها کمتر باشد!)، شما مشاهده می‌کنید که خطوط با استفاده از کلمه‌ی کلیدی using شروع شده‌اند. فعلاً این خط‌ها را نادیده بگیرید تا بعداً، زمانی که به یک مرحله مشخص رسیدید، بیشتر درباره‌ی آن‌ها صحبت کنیم.
در خطی که با namespace شروع شده‌است، نام برنامه‌ی شما را مشخص می‌کند. یک namespace روشی است که کدهای مربوط به هم را به یک‌دیگر ارتباط دهد. فعلاً به‌هیچ‌وجه نگران این خط از کدها نباشید؛ چرا که در آینده همه این‌ها را فرا خواهید گرفت.
مهم‌ترین چیزی که در این کدها می‌توان یافت، کلمه کلیدی class می‌باشد. تمامی کدهایی که در سی‌شارپ می‌نویسید (و خواهید نوشت)، باید عضوی از یک class باشد. این class با نام program می‌باشد. شما کلاس‌های دیگری را زمانی که می‌نویسید، می‌توانید به آن‌ها هرنامی را که دلتان بخواهد اعطا کنید؛ اما توجه داشته باشید نامی را که انتخاب می‌کنید، نباید جزو کلمات رزرو شده‌ی زبان سی‌شارپ باشد.
در داخل class program، کدهای زیر موجود است:

static void Main(string[] args)
{
}

این بخش از کد را متد (method) می‌نامند! نام این متد (method)، Main می‌باشد. هنگامی که شما با زبان سی‌شارپ برنامه‌ای را می‌نویسید، کامپایلر شروع به یافتن متد Main می‌کند. سی‌شارپ از متد Main به عنوان محرک و آغازگر زبان استفاده می‌کند و عدم وجود این متد، باعث می‌شود که برنامه شما اجرا نشود! هر کدی که در میان دو براکت (منظورم را با پرانتز اشتباه نگیرید!) قرار گیرد، در زمان اجرای برنامه، اجرا می‌شوند.
اگر در عکس بالا دقت کنید، خواهید دید که کلماتی وجود دارند که با رنگ آبی از دیگر کلمات جدا شده‌اند. به این کلمات که با رنگ آبی در سی‌شارپ از دیگر کلمات مشخص می‌شوند، کلمات کلیدی می‌گویند. شما در جلسه‌های آموزشی آینده در رابطه با این‌ها بیشتر خواهید دانست.
اکنون، نشانگر موس را بعد از براکت باز قرار داده و با فشردن کلید Enter، به خط بعدی رفته تا اولین خط از کد را بنویسید. با فشردن کلید Enter، بصورت اتوماتیک سرخط شما یک tab به سمت جلو خواهد رفت. این باعث می‌شود که خواندن و نوشتن کدها برای شما راحت‌تر باشد.





اگر در کد بالا دقت کنید، متوجه خواهید شد که هر بخش از کد در داخل یک جفت براکت قرار دارد. جا انداختن هر کدام از آن‌ها، باعث خواهد شد که با یک خطا (Error) مواجه خواهید شد.
تک خطی که فعلاً خواهیم نوشت، تنها خط زیر است:

Console.WriteLine(“Hello C Sharp!”);

قبل از آن‌که چیزی را تایپ کنید، ابتدا تنها حرف C را تایپ کنید. خواهید دید که یک منو به‌صورت اتوماتیک برای شما باز خواهد شد. این منو را اصطلاحاً IntelliSense می‌نامند. این منو به‌صورت هوشمندانه سعی ‌میکند که کلمات کلیدی‌ای که می‌خواهید بنویسید را تشخیص دهد تا کار شما، برنامه‌نویس را راحت‌تر کند.





وقتی که منوی بالا برای شما باز می‌شود، در کنار نام Console، آیکون خاصی وجود دارد. هر کلمه‌ی کلیدی‌ای با این آیکون، نشان‌گر یک Class است. الان با فشردن کلید Enter، بگذارید که Visual Studio بصورت اتوماتیک برای شما کلمه Console را بنویسید.





اکنون یک نقطه قرار دهید؛ منوی IntelliSense مجدداً ظاهر می‌شود. شما می‌توانید با کلیدهای بالا/پایین در این منو جابه‌جا شوید. اما شما به آرامی و حرف به حرف شروع به تایپ حروف کلمه‌ی Write کنید؛ خواهید دید که با حرفی که جلو بروید، IntelliSense دقتش بالاتر رفته و میزان تشخیص کلمه‌ی مورد نظر بالاتر می‌رود. حال شما به دنبال کلمه WriteLine بگردید. (و یا آن را به‌صورت کامل تایپ کنید)





حال یک پرانتز باز کنید؛ تصویری مشابه تصویر زیر برای شما باز خواهد شد.





WriteLine، یکی دیگر از متدهای موجود در زبان سی‌شارپ می‌باشد. جعبه زرد رنگی که برای شما نمایش داده می‌شود، نشان‌دهنده‌ی این است که ۱۹ ورژن مختلف از این متد در سی‌شارپ وجود دارد. شما فعلاً خط زیر را وارد کنید:

“Hello C Sharp!”

فراموش نکنید که دو علامت “Double Quotes” (نقل قول) را در ابتدا و انتهای Hello C Sharp! قرار دهید. قرار دادن Double Quotes به سی‌شارپ این فرمان را می‌دهد که شما یک متن می‌خواهید؛ نه یک کد! بعد از وارد کدهای بالا، می‌بایست که شکل و شمایل کدهای شما شبیه به زیر شده باشد!





حال یک پرانتزبسته در انتهای کد خود قرار داده؛ اگر دقت کنید در انتهای پرانتز بسته، یک خط کوچک قرمز رنگی برای شما نمایش داده می‌شود. هر زمانی که شما به یک خط قرمز رنگی در سی‌شارپ مواجه شدید، بدانید که یک جای کار ایراد دارد (معمولاً یک چیزی را فراموش کرده‌اید و یا کلمه‌ای را به اشتباه تایپ کرده‌اید.)





قوانینی که در زبان برنامه‌نویسی سی‌شارپ وجود دارد (که شبیه آن در زبان های C++ و یا PHP نیز دیده می‌شود) انتهای هر کد می‌بایست یک “Semicolon” یعنی “;” قرار دهید. با قرار دادن آن در انتهای کد خود، خط قرمز رنگ ناپدید می‌شود. الان زمان آن رسیده که کد خود را اجرا کنید …





قبل از آنکه برنامه‌ی خود را اجرا کنید، باید چندکار را پیش از آن انجام دهید:

• از منوی بالا بر روی View کلیک کنید، بر روی Output کلیک کنید. (اگر که گزینه Output را در منوی View ندید، با رفتن به گزینه Tools و سپس با رفتن به Settings و بعد از آن Expert Settings، می‌بایست که Output را ببینید.)
• از منوی Build بر روی Build Express کلیک کنید.
• شما می‌بایست که یک گزارشی شبیه به گزارش پایین ببینید.

آخرین خط می‌بایست که متن زیر را ببینید:

Build: 1 succeeded or up-to-date, 0 failed, 0 skipped

این خط نشان‌دهنده‌ی این است که همه چیز به‌صورت درست انجام شده و برنامه آماده کامپایل شدن می‌باشد.
حال مراحل زیر را تست کنید:

• Semicolon-ای که در انتهای کد خود اضافه کردید را حذف کنید.
• از منوی بالا بر روی Build کلیک کرده و سپس بر روی Build Solution کلیک کنید.

این بار خواهید دید که در گزارش زیر خطاهای زیر را مشاهده خواهید کرد:

Compile complete – ۱ errors, 0 warnings

Build: 0 succeeded or up-to-date, 1 failed, 0 skipped

این خط به شما این پیغام را می‌دهد که برنامه نتوانست ساخته شود چون یک خطایی در کدهای شما وجود دارد. حال دوباره همان Semicolon را برگردانید.
از منوی بالا بر روی Debug کلیک کنید؛ در منوی باز شده بر روی Start Debugging کلیک کرده و آن را انتخاب کنید.
پنجره‌ی Console بر شما پدیدار خواهد شد؛‌ زود هم ناپدید می‌شود! فعلاً برای جلوگیری از این مشکل، از منوی Debug، گزینه Start Without Debugging را انتخاب کنید. پنجره‌ی زیر را خواهید دید.





برنامه‌ی شما اجرا شد! جمله‌ی Hello C Sharp را خواهید دید!
تا اینجا این جلسه را متوقف خواهیم کرد. از جلسه بعد، طبق قولی که از قبل دادیم، بر روی Windows Application کار خواهیم کرد.

[kian98]

بخش چهارم


در بخش پیش از آموزش زبان سی‌شارپ، شما اولین کد خود را در محیط زیبا و حرفه‌ای Visual Studio نوشتید. اگر چه دیدن کامپایل شدن برنامه یک حس خوبی دارد، اما قطعاً هنوز اول راه هست و ما تنها یک رشته (=چند کاراکتر کنار هم) را کامپایل کردیم.
در این بخش از آموزش – بخش چهارم – مطابق با قولی که قبلاً به شما داده بودم، از محیط خسته‌کننده Console جدا می‌شویم و به محیط جذاب و کاربردی Windows Form Application روی می‌آوریم. با یک بسم‌الله شروع می‌کنم.

• اولین Windows Form Application شما!

در Windows Form Application، محیطی به نام Form وجود دارد که تقریباً تمامی کدنویسی‌های شما در پشت پرده‌ی آن انجام خواهد گرفت. در ابتدا این Form برای شما کاملاً خالی می‌باشد و این شمای برنامه‌نویس هستید که می‌بایست توسط ابزارها و کدها، برحسب نیازهای خودتان، از آن یک برنامه‌ی کاربری بسازید. می‌دانید که اساساً در Formها، ابزارهایی همانند جعبه متن (Text Box)، لیبل (Label)، منوها (Menus) و … قرار می‌گیرند. سی‌شارپ تمامی این ابزارهای اساسی را برای شما مهیا می‌سازد و شما کافیست آن‌ها را کد نویسی کنید. البته که در مراحل حرفه‌ای کار، شما می‌توانید ابزارهای مورد نیاز خودتان را بسازید و یا با استفاده از componentهای آماده، نیازهایتان را برطرف کنید.
خوب، اکنون به سراغ ساختن یک پروژه‌ی جدید با استفاده از Windows Form Application (یا همان Windows Application) می‌پردازیم. برای شروع، پس از اجرای نرم‌افزار Visual Studio، از منوی بالا، گزینه‌ی New Project را از File انتخاب کنید. پنجره‌ای همانند زیر را مشاهده خواهید کرد. (در نسخه‌های مختلف Visual Studio، این پنجره دارای ظاهرهای متفاوتی می‌باشد، اما ماهیت همه‌ی آن‌ها یکی است.)





از پنجره‌ی باز شده، بر روی Windows Forms Application کلیک کرده تا انتخاب شود. در بخش نام پروژه، همان نام پیشفرض را،‌ یعنی WindowsFormsApplication1، رها کنید و با کلیک بر روی OK، به ادامه فرآیند بپردازید. محیط زیر را خواهید دید:





تفاوت کاملاً مشخصی که میان پروژه‌ی Console Application و Windows Form Application وجود دارد، وجود یک Form خالی می‌باشد. در سمت چپ، به جعبه ابزارها (Toolbox) دقت کنید. ما توسط این بخش، کنترلرهای لازم را در Form ایجاد می‌کنیم و در نهایت، آن‌ها را کدنویسی خواهیم کرد.





اگر که احیاناً شما نمی‌توانید Toolbox را ببینید، احتمالاً شما یک پنجره‌ی خالی همانند زیر خواهید دید.





اگر چنین هست، موس خود را بر روی سربرگ Toolbox که در سمت چپ هست، نگه‌دارید. مشاهده خواهید کرد که Toolbox مجدداً ظاهر می‌شود. برای این‌که حالت نمایش آن را دائمی کنید، می‌توانید بر روی آیکون مشخص شده (Pin) کلیک کنید تا نمایش آن به‌صورت ثابت بماند.





اکنون به بخش Solution Explorer یک نیم‌نگاهی بیاندازید! اگر آن را با Solution Explorer پروژه قبلی که بصورت Console Application بود مقایسه کنید، متوجه خواهید شد که تمامی آیتم‌ها همانند هم بوده؛ تنها در Windows Form Application یک آیتمی به نام Form مشاهده خواهید کرد.




اکنون بر روی Program.cs دابل-کلیک کنید. کدهای آشنایی را خواهید دید.




عکس زیر، از فایل Program.cs پروژه Console Application است




هر دوی آن‌ها همان خط‌های شروع شده با Using را دارند، یک namespace مشابه وجود دارد، کلاسی با نام Program نیز همچنان هست و متد (تابعی) با نام Main.
متد Main، نقطه شروع برنامه شماست. کدهایی که در میان براکت‌های متد Main وجود دارند، اولین خط‌هایی هستند که اجرا خواهند شد. آخرین خط از آن‌ها، همانطور که در عکس‌های بالا مشخص شده است، Form1 را برای شما اجرا می‌کند.
شما کارهای دیگری نیز در این متد Main می‌توانید انجام دهید. برای مثال، فرض کنید که شما یک برنامه‌ای دارید که در هنگام اجرا می‌خواهد اتصال به اینترنت را بررسی کند. اگر یک اتصال به اینترنت را بیابد، اطلاعاتی را برای شما از طریق بانک اطلاعاتی فراخوانی می‌کند و به نمایش می‌گذارد. این‌کار را دقیقاً می‌تواند در متد Main انجام داد. یعنی کدی بنویسید که آیا سیستم به اینترنت وصل است یا خیر؛ اگر پاسخ خیر باشد، پنجره‌ی دومی را نشان دهد. (مثلاً خطای عدم ارتباط با اینترنت)؛ اگر هم پاسخ بله است، Form را نمایش دهد. (همین اولین فرم منظور است.)
اما نگران این کد‌ها که شاید کمی شما را گیج کرده‌است، نباشید! چیزی که فعلاً باید حواستان به آن جمع باشد این است که متد Main در هنگام شروع برنامه، اجرا می‌شود و Program.cs فایلی است که متد Main در آن ذخیره می‌شود.
اما فعلاً ما در Program.cs کدی را نخواهیم نوشت. از طریق سربرگ فوق، بر روی Program.cs راست کلیک کرده و بر روی Close کلیک کنید. Form مجدداً نمایش داده می‌شود.




اگر که می‌خواهید بدانید که ما بیشترین کد‌هایمان را در کجا خواهیم نوشت، با مراجعه مجدد به Solution Explorer، بر روی Form1.cs راست کلیک کنید.





این منو گزینه‌هایی با نام‌های View Code و View Designer را دارا می‌باشد. View Designer همان فرمی است که هم‌اکنون می‌بینید. View Code، محلی است که کد‌های ما آنجا ذخیره خواهند شد. بر روی آن کلیک کنید.




این کد‌های خود Form می‌باشد و نباید به آن‌ها دست برد.
این‌بار، این کد‌ها دارای تعداد بیشتری از کد‌هایی که با Using شروع شده است، می‌باشد. هیچ نگران این‌ها نباشید. استفاده از کلمه Using تنها به این معنی است که از کد‌هایی استفاده شود که قبلاً به‌صورت آماده نوشته و تهیه شده‌اند.
کدها همچنان یک بخشی با نام partial class Form1 دارد. آوردن نام Partial (=بخشی، قسمتی از) به این دلیل است که شما تنها بخشی از کد‌ها را می‌بینید و قسمتی دیگر از دید شما پنهان هستند. برای دیدن قسمت‌های پنهان آن، دوباره به Solution Explorer مراجعه کنید و طبق تصویر، Form1.cs را باز کرده و بر روی Form1.Designer.cs دابل کلیک کنید.






مجدداً، partial class Form1 را خواهید دید که تمامی کد‌ها در اینجا هستند. می‌توانید با کلیک کردن بر روی علامت + در کنار Windows Form Designer generated code، کد‌ها را ببینید که همانند زیر هستند:




متد IntializeComponent متدی است که به‌صورت اتوماتیک هنگام ساختن یک پروژه Windows Form Application برای شما تولید می‌شود. هنگامی که ابزارهایی را همانند دکمه، جعبه متن، لیبل و … را قرار می‌دهید، کدهای بیشتری به‌صورت اتوماتیک برای شما تولید می‌شوند.
اما خیالتان را راحت کنیم که فعلاً کاری با اینجا نداریم؛ پس با خیال راحت، پنجره مربوط به Form1.Designer.cs را ببندید.
Form1 را مجدداً باز کنید. اگر آن را بسته بودید، با مراجعه به Solution Explorer و با راست کلیک کردن بر روی آن، بر روی View Designer کلیک کنید. پنجره زیر نمایان می‌شود:




فعلاً ما بدون اضافه نمودن هیچ ابزاری، آن را اجرا می‌کنیم. برای اجرا، از منوی بالای برنامه Visual Studio، Debug را باز کنید و بر روی Start Debugging کلیک کنید.




هنگامی که بر روی Start Debugging کلیک می‌کنید، Visual Studio شروع به ساخت اولین برنامه شما می‌کند. اگر در این میان، مشکلی وجود داشته باشد، با یک پیغام خطایی شما را مطلع می‌سازد.
الان که برنامه‌ی شما اجرا شده است، می‌توانید خیلی راحت ببینید که شما نیز توانستید پنجره‌ای همانند دیگر پنجره‌های نرم‌افزارها بسازید … دکمه قرمز برای خروج، دکمه‌های Minimize و Maximize نیز وجود دارند! حال برنامه راببندید.
از این به بعد، هر زمانی که از لفظ «اجرای برنامه» استفاده کردیم، منظور آن خواهد بود که شما به منوی Debug مراجعه کنید و بر روی Start Debugging کلیک کنید.
فعلاً جلسه به همین‌جا خاتمه می‌یابد و انشاءالله در جلسه آینده،‌ ابزارهایی را به فرم خودمان منتقل خواهیم کرد.

[kian98]

بخش پنجم

در بخش پیشین از آموزش زبان برنامه‌نویسی سی‌شارپ، نحوه ایجاد و کامپایل یک پروژه Windows Form Application را فرا گرفتید. در این بخش، شما فراخواهید گرفت که چگونه کنترلرهای مختلفی را به یک Form خالی خود اضافه و در ادامه، آن را کدنویسی کنید. پس با یک بسم‌الله با همدیگر شروع می‌کنیم …

• اضافه کردن کنترلرها به Form خالی خود

اولین کاری که در این بخش قرار است انجام دهیم، اضافه کردن کنترلرها به فرم خود است. در ادامه، پس از اضافه کردن آن‌ها، کدهای موردنظر خود را در آن‌ها نوشته و درنهایت با اجرا نمودن برنامه، نحوه اجرای آن را خواهیم دید. (در بخش بعدی)
برای اضافه نمودن یک کنترلر (مانند Text Box، Button و …) می‌توانید از Toolbox در کنار Form خود در سمت چپ استفاده کنید. Toolbox را باز کرده و پس از آن بر روی فلش Common Controls کلیک کنید تا موارد مربوط به آن باز شود. شما می‌بایست که لیستی از کنترل‌های مختلف همانند تصویر زیر ببینید.





بر روی Button یک‌بار کلیک کرده؛ این‌کار باعث می‌شود که Button انتخاب شود. برای اضافه کردن آن، هرکجای Form خود، یک‌بار کلیک کنید تا Button درج شود. اتفاقی همانند زیر برای فرم شما خواهد افتاد:





Button در واقع یک شیء‌ای است که توسط آن از دیگران می‌خواهید که بر روی آن کلیک کنند تا یک عمل خاصی انجام شود. وقتی که آن بر روی Button کلیک می‌کنند، کدهایی که در درون این Button نوشته‌اید اجرا خواهند شد. متنی که بر روی Button نوشته شده است (که به‌صورت پیشفرض با نام button1 معرفی شده) قابل تغییر می‌باشد.
تمامی ابزارهایی که در Form خود استفاده می‌کنید (دقیقاً همانند همین Button‌-ای که قرار داده‌ایم)، همه دارای بخشی به نام Properties، به معنی خصوصیات هستند. توسط Properties این ابزارها، شما قادر به تغییر بسیار از خصوصیات ابزارها هستید و آن‌ها را به‌شکلی که تمایل دارید، شخصی‌سازی کنید. مثلاً طول و یا عرض آن را تغییر دهید، رنگ آن را عوض کنید و یا نام آن را به نام دیگری تبدیل کنید.
برای دستیابی به خصوصیات، ابتدا اطمینان حاصل فرمایید که ابزار شما انتخاب شده باشید. یعنی با یک‌بار کلیک کردن بر روی آن، ابزار انتخاب شود. به‌شکل زیر دقت کنید:





اکنون، سمت راست و پایین برنامه Visual Studio را مشاهده کنید؛ دقیقاً زیر Solution Explorer. شما می‌بایست که پنجره‌ای به نام Properties را مشاهده کنید. اگر این پنجره برای شما وجود ندارد (و یا حتی اگر شاید وجود دارد و آن را نمی‌بینید) با راست‌کلیک کردن بر روی ابزار موردنظر شما، آخرین گزینه، یعنی Properties را انتخاب کنید تا پنجره Properties برای شما به نمایش در‌آید.





برای راحتی کار هنگام استفاده از Properties، پیشنهاد می‌شود که آن را بر اساس ترتیب حروف الفبای انگلیسی تنظیم کنید. برای این‌کار، طبق تصویر زیر، بر روی آیکون AZ کلیک کنید.





همانطور که می‌بینید، Property های بسیار زیادی را در اینجا خواهید دید. به سراغ حرف T بروید و Property-ای به‌نام Text را پیدا کنید. این خصوصیت، نام ابزار خود را مشخص می‌کند. مثلاً برای همین Button، قبلاً دیدید که نامی که توسط آن، کاربر شما مشاهده می‌کند، button1 می‌باشد. شما با استفاده از این خصوصیت، می‌توانید نام نمایشی را تغییر دهید تا کاربری که برنامه شما را می‌بینید، نامی مطابق با عملکر ابزار را مشاهده کند.
بر روی مقدار مقابل Text کلیک کنید و آن را به نام مقابل تغییر دهید: A Message





بر روی Enter کلیک کنید تا نام جدید ثبت شود. حال بر روی Form خود نگاهی بیاندازید؛ خواهید دید که نام آن به نام A Message تغییر یافت.





یک خصوصیت دیگری در پنجره‌ی Properties می‌توانید پیدا کنید که نام آن Size می‌باشد. توسط این خصوصیت، شما مقدار طول و عرض ابزار خود را می‌توانید تعیین کنید.





اولین رقم از آن که ۷۳ می‌باشد، نمایانگر عرض ابزار شماست. دومین رقم که ۲۳ می‌باشد، نمایانگر طول ابزار شماست. آن‌ها را به‌ترتیب به ۱۰۰ و ۳۰ طبق تصویر زیر تغییر دهید.





Enter را مجدداً فشار دهید تا سایز جدید اعمال شود.





نکته: اگر که شما به‌جای ابزار خود، خود Form را انتخاب کنید و به بخش Properties آن مراجعه کنید، خواهید دید که خود Form نیز دارای خصوصیت‌های مختلفی می‌باشد. اگر مقدار Text را تغییر دهید، عنوان آن تغییر خواهد کرد.

[kian98]

بخش ششم

در این بخش شما با نحوه کد نویسی هر یک از ابزارها (button و …) آشنا خواهید شد و در نهایت یک برنامه‌ی ساده‌ای را کامپایل (compile) خواهیم کرد.

• اضافه نمودن کدهای سی‌شارپ به ابزارهای خود

در ادامه بخش قبل، شما پنجره‌ای را که در آن یک button قرار داده‌اید را مجدداً فراخوانی کرده. پنجره‌ای شبیه به تصویر زیر را می‌بایست داشته باشید.


کاری که در این بخش آموزشی خواهیم کرد این هست که می‌خواهیم در کاربر ما بر روی button کلیک کند؛ با کلیک کردن بر روی آن، کدی را که نوشته‌ایم (یک پنجره‌ی پیغام یا هشدار) برای او به نمایش درآید. برای دیدن کد‌های پشت‌پرده‌ی button، بر روی button خود دوبار کلیک کنید (دابل کلیک.) کدهای زیر را مشاهده خواهید کرد:

تنها تفاوتی که ممکن است در این پنجره نسبت به آخرین باری که آن را دیده‌باشید، وجود داشته باشد این است که کد‌های اضافی زیر مربوط به button شما می‌باشد.
private void button1_Click(object sender, EventArgs e)
{

}
اگر تعریف متدها (Method) را هنوز به‌خاطر داشته باشید، احتمالاً متوجه شده‌اید که این نیز یک نوع متد است که یک‌سری دستورات خاصی را که مابین دو براکت قرار می‌گیرد را اجرا می‌کند. نام این متد، button1_click است. نام button1 به‌این خاطر است که اگر در properties این ابزار دقت کنید، خصوصیتی به نام Name وجود دارد که در مقابل آن button1 است. دقت کنید که دو خصوصیت Name و Text کاملاً از یک‌دیگر جدا و عملکرد متفاوتی دارند! Text نام نمایشی است؛ اما Name، نام شیء است که درهنگام برنامه‌نویسی، بتوانید از آن استفاده کنید.
در قسمت دوم از نام این متد، _click وجود دارد. به این بخش اصطلاحاً Event یا رویداد می‌گویند. Event-های دیگری نیز وجود دارند؛ مانند LocationChanged (یعنی هنگامی که یک شیء جایش تغییر پیدا کند، کدهای نوشته شده اجرا شوند) یا TextChanged (هنگامی که مثلاً در یک جعبه‌متن، متن آن تغییر کند، کدهای نوشته شده اجرا شوند) و …
شما در رابطه با Event-ها در آینده به‌طور مفصل‌تری آشنا خواهید شد، پس فعلاً عجله‌ای نداشته‌باشید.
اگر در داخل پرانتز دقت کنید، عبارت زیر را می‌یابید:
object sender, EventArgs e
به این دو عبارت، آرگومان (argument) می‌گویند. یکی از آن‌ها sender است؛ دیگری e! فعلاً تا همین‌قدر که به این دو آرگومان می‌گویند، بدانید و نگران آن‌ها نباشید؛ آرام آرام متوجه کاربرد و منظورشان می‌شوید.
اما برویم به سراغ اصل کار؛ نوشتن کد در میان دو براکت جهت اجرا! یک خط کد در این بین اضافه خواهیم کرد و ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد.
کاری که می‌خواهیم انجام دهیم این است که با کلیک کردن بر روی button، یک پنجره خطا، هشدار و یا اطلاعات نمایش داده شود.
حال، نشانگر موس را در میان دو براکت قرار داده و ابتدا تنها حرف «M» را وارد کنید. منوی IntelliSense مجدداً ظاهر می‌شود.


حال، در ادامه حرف M، سه حرف بعدی مقابل را وارد کنید: «ess». منوی IntelliSense کمی پایین‌تر خواهد آمد.



گزینه‌ی مورد نظر ما، MessageBox است. آن را به‌صورت کامل تایپ، یا آن را انتخاب کنید. کد زیر برای شما در مابین دو براکت قرار می‌گیرد:


اکنون، یک نقطه در ادامه MessageBox قرار دهید؛ خواهید دید که مجدداً منوی IntelliSense برای شما نمایان می‌شود.


سه گزینه برای شما قرار دارد؛ که همه آن‌ها متد هستند، چونکه می‌توانید اینطور استدلال کنید که تمامی آن‌ها، آیکون بنفش رنگ را دارند! شما گزینه Show را انتخاب کنید. (یا آن را بنویسید)


چون Show، یک متد (Method) می باشد، پس ما نیاز به یک جفت پرانتز داریم. پس یک پرانتز باز کنید!


همین‌که پرانتز را باز می‌کنید، یک کادر زرد رنگی برای شما نمایش داده می‌شود و به شما می‌گوید که چطور می‌توانید از این متد استفاده کنید. ۲۱ حالت متفاوت برای استفاده از متد Show وجود دارد که می‌توانید با استفاده از کلید‌های جهت، آن‌ها را مشاهده کنید. اما فعلاً لازم نیست خودتان را با آن‌ها درگیر کنید. فعلاً تنها خط زیر را در ادامه پرانتز بنویسید:
“My First Message”
در نهایت، یک پرانتز بسته قرار دهید و با گذاشتن یک semicolon (یعنی ، به سی‌شارپ بگویید که این خط از کد در اینجا به اتمام رسید.

حالا اگر یک نگاه کلی به کدی که نوشته‌اید بیاندازید، احتمالاً متوجه می‌شوید که متنی که قرار است بصورت پیغام برای شخص مقابل نشان داده شود، همان متنی است که به رنگ قرمز می‌باشد.
اول از همه، با مراجعه به منوی File، بر روی Save all کلیک کرده تا پروژه خود را طبق بخش‌های پیشین آموزش، ذخیره کنید.
اکنون وقت آن رسیده‌است که برنامه خود را اجرا کرده و از آن لذت ببرید. به منوی Debug مراجعه کنید و بر روی Start Debugging کلیک کنید. یا می‌توانید کلید F5 را فشار دهید


برنامه شما همانند تصویر فوق اجرا می‌شود. بر روی button کلیک کنید تا ببینیم چه می‌شود …


به‌به! اول از همه تبریک می‌گم … من شخصاً وقتی در ابتدا در حال یادگیری برنامه‌نویسی بودم، این بخش از آموزش، جالب‌ترین بخش بود.
فعلاً تا همین‌جا نگه می‌داریم؛ انشاءالله در بخش بعدی کمی بیشتر در رابطه با متد Show صحبت خواهیم کرد و حالت‌های دیگری را بررسی می‌کنیم.

توجه: تصاویر پیوست شده اند.

[kian98]

بخش هفتم

• جزئیاتی بیشتر در رابطه با Message Box

اگر به‌خاطر داشته باشید، در انتهای جلسه قبلی از آموزش، جعبه‌ی پیغامی (Message Box) همانند شکل زیر ایجاد کردیم. درصورتی که کمی به آن دقت کنید، خواهید یافت که این جعبه پیغام، یک پنجره‌ای بدون هیچ عنوان و یا آیکون (مثل آیکون‌های اخطار، هشدار، اطلاعات و …) می‌باشد. سی‌شارپ این امکان را به ما خواهد داد که با اضافه نمودن یک کد دستوری ساده، تمامی این موارد را به‌سادگی به آن اضافه کنیم.





خوب، سعی کنید که پروژه جلسه‌ی پیش را مجدداً فراخوانی کنید (ترجیحاً از اول بنویسید که یادآوری شود). مجدداً بر روی button ایجاد شده، یعنی A Message دابل-کلیک کنید تا پنجره‌ی مربوط به کد‌های این button برای شما نمایش داده شود.
نشانگر موس خود را دقیقاً قبل از پرانتز بسته و بعد از “My First Message” قرار دهید. می‌توانید از تصویر زیر کمک بگیرید.





اکنون، یک کاما در این محل قرار دهید. همین‌که شما این کاما را قرار می‌دهید، یک‌بار دیگر پنجره‌ی زرد رنگی برای شما به نمایش درخواهد آمد که به شما نشان خواهد داد که چه امکاناتی را می‌توانید به Message Box خود اضافه کنید.





اکنون، رشته‌ی مقابل را پس از کاما تایپ کنید: “Message”
اکنون، کد شما می‌بایست دقیقاً همانند زیر باشد:





اگر چنین بود، برای بار دیگر، برنامه‌ی خود را اجرا کنید. بر روی A Message کلیک کنید، این‌بار جعبه‌پیغام شما به شکل زیر خواهد بود:





خواهید دید که این‌بار پنجره‌ی شما دارای یک عنوان می‌باشد. حال در ادامه خواهید دید که چه آپشن‌های دیگری برای جعبه‌پیغام وجود دارد.

• تغییر button های Message Box

شما می‌توانید به‌جای اینکه تنها یک button از نوع OK داشته باشید، button های دیگری را که مربوط به جعبه‌پیغام‌ها می‌شود را اضافه کنید. به کدهای قبلی خود مجدداً بازگردید و این‌بار، کد زیر را پس از “Message” قرار دهید. (کاما فراموش نشود!)
MessageBoxButtons


اکنون یک نقطه در مقابل آن قرار دهید، IntelliSense مجدداً به نمایش می‌آید. انواع کلید‌ها را می‌توانید از منو انتخاب کنید. مثلاً با انتخاب YesNo، جعبه‌پیغام شما دارای دو گزینه Yes و No خواهد بود.

• اضافه کردن آیکون به MessageBox

برای اضافه کردن آیکون به Message Box، مجدد به کدهای خود بازگردید و این‌بار کد زیر را پس از اضافه نمودن یک کاما، تایپ کنید:
MessageBoxIcon
دوباره، یک نقطه در مقابل آن قرار دهید و آیکون مورد نظر خود را از IntelliSense انتخاب کنید!





من گزینه Asterisk را انتخاب کردم. اگر برنامه‌ی خود را اجرا کنید، پس از کلیک بر روی A Message، این‌چنین خواهد شد:





تا اینجا برای این بخش از آموزش کفایت می‌کند. شما می‌توانید همچنان به این گزینه‌ها، مقادیری را اضافه کنید و کار‌های بسیار زیبای دیگری را انجام دهید. پس، بقیه کارها به عهده شما خواهد بود.
در بخش بعدی نیز مبحث متغیرها را باز خواهیم کرد.

[kian98]

بخش هشتم

• معرفی متغیرها و شروع به پروژه جدید

اصولاً نرم‌افزاری که تهیه می‌شود، با استفاده از اطلاعاتی که در درون حافظه قرار دارد، کار می‌کند. این بخش از حافظه که توسط نرم‌افزار تهیه وکنترل می‌شود تا اطلاعاتی را درون آن ذخیره کنیم را با نام متغیر می‌شناسیم.
در واقع، متغیر همانند ظرفی است که در درون آن، با توجه به نوعی که قبلاً به آن داده‌ایم، می‌تواند عدد، کارکتر یا یک رشته از کارکترها (Strings) را در درون خود ذخیره کند.
در این بخش از آموزش، ما به شما نحوه ایجاد و تعریف انواع متغیرها، نحوه‌ی استفاده از آن‌ها و دیگر موارد مرتبط را آموزش خواهیم داد؛ فعلاً با متغیر رشته (Strings) آموزش را شروع می‌کنیم.
اولین نوع از متغیرها، متغیر String می‌باشد. متغیر String همیشه یک متن (Text) است. ما سعی خواهیم کرد که یک برنامه‌ی کوچکی بنویسیم که یک Text را توسط جعبه‌متن (TextBox) از طریق صفحه کلید دریافت، آن را در متغیر ذخیره و سپس توسط یک جعبه‌پیغام (Message Box) متن وارد شده را به ما اعلام کند.
ابتدا یک پروژه‌ی جدید از نوع Windows Application بسازید. اگر پروژه‌ای از قبل دارید، آن را کاملاً ببندید. هنگامی که پروژه‌ی جدید شما ساخته می‌شود، یک Form خالی برایتان نشان داده خواهد شد. حال، یک Button بر روی فرم خود قرار دهید. به بخش Properties مربوط به Button خود بروید و Property‌های زیر را به مقدار مشخص شده (با رعایت حروف بزرگ و کوچک) تغییر دهید.
Name: btnStrings
Location: 90, 175
Size: 120, 30
Text: Get Text Box Data
فرم شما باید شکلی به همانند تصویر زیر داشته باشد.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اکنون شما می‌بایست که ۲ شیء دیگر اضافه کنید؛ اول- یک Label و دوم- یک Text Box. وقتی که Button کلیک می‌خورد، متن داخل Text Box را می‌گیرد و در یک Message Box نمایش می‌دهد.
یک Label نیز، همانطور که از نامش پیداست، برچسبی است که معمولاً در کنار اشیاء و ابزارها قرار می‌گیرد که وظیفه شیء مورد نظر را به کاربر اعلام کند. همانطور که یک Button را اضافه کرده‌اید، به ToolBox مراجعه کنید و یک Label قرار دهید.





حال فرم شما شکلی مانند زیر دارد:





اکنون به Properties مربوط بهLabel مراجعه کنید و Property های زیر را تغییر دهید:
Location: 10, 50
Text: Name
شما نیازی برای تغییر Size نخواهید داشت؛ چرا که Visual Studio به‌صورت خودکار، آن را با اندازه‌ی متن وارد شده هماهنگ می‌کند. اکنون Form شما این شکل خواهد بود:





تنها کاری که باقی می‌ماند، اضافه کردن یک Text Box است. به ToolBox برگردید و یک Text Box اضافه کنید:





به‌جای اینکه این‌بار از طریق Properties مقدار Location را تغییر دهیم، با استفاده از موس خود و با نگه‌داشتن کلید سمت چپ، آن را دقیقاً در مقابل Label اضافه شده قرار دهید:





اگر دقت کرده باشید، حتماً متوجه شده‌اید که با تکان دادن ابزارها، خطوطی برای تنظیم محل قرارگیری برای شما نمایان می‌شوند. شما با استفاده از این خطوط، خواهید توانست که ابزارهای مورد نظر خود را به‌صورت زیباتر و البته منظم‌تری در کنار هم قراردهید.
اکنون وقت آن رسیده است که شروع به کدنویسی بکنیم. پیش از هرکاری، ابتدا پروژه خود را ذخیره کنید. به منوی File مراجعه کنید و سپس بر روی Save All کلیک کنید.
از آنجایی که ما می‌خواهیم با کلیک کردن بر Button مورد نظرمان، عملیات مورد انتظار ما انجام شود، پس می‌بایست که کدهایمان را در درون button قرار دهیم. خوب، دوبار بر روی button کلیک کنید تا وارد بخش کدهای مربوط به button شوید.





الان ما باید یک متغیر از نوع String تعریف کنیم. به‌طور کلی، در سی‌شارپ هنگامی که بخواهیم یک متغیر جدید تعریف کنیم، اول باید نوع آن را به Visual Studio اعلام کنیم و در ادامه‌ی آن، به آن نامی (دلخواه) بدهیم. پ در اینجا ما می‌خواهیم یک متغیر از نوع String تعریف کنیم و نامش را می‌خواهم firstName قرار دهم. پس می‌نویسیم:
string firstName;
نقطه-ویرگول (semicolon) را در انتها فراموش نکنید! پس داریم:





دقت کنید که کلمه string به‌صورت خودکار به رنگ آبی تغییر یافت. این بدان معناست که کلمه string جزو تقریباً ۸۰ کلمه‌ی رزرو شده‌ در سی‌شارپ می‌باشد. کلمات رزرو شده در سی‌شارپ که اصطلاحاً به آن‌ها Keywords (کلمات کلیدی( می‌گویند بدین معنا هستند که این کلمات در سی‌شارپ وظیفه‌ی مشخصی را دارند و نمی‌توان آن‌ها را به‌عنوان نام متغیر (یا درآینده Class و …) انتخاب نمود. دیگر کلمات کلیدی مهم در سی‌شارپ کلمات زیر می‌باشند:
Private, public, protected, int, float, double, class, virtual, this, …
در هنگام انتخاب نام متغیر، یک‌سری قوانینی وجود دارد که می‌بایست حتماً آن‌ها را رعایت کنید. بطور کلی شما متغیرتان می‌تواند هرنامی که دوست داشته باشید، دارا باشد اما چند قانونی هست که می‌بایست در ذهن داشته باشید که مهم‌ترین آن‌هایی که در خاطر دارم به‌شرح زیر است:

1. نام متغیر نباید جزو کلمات رزرو شده در سی‌شارپ باشد. اگر هنگام انتخاب نام متغیری، دیدید که رنگ آن تغییر پیدا کرد، پس باید از آن صرف نظر کنید.
2. نام متغیر نباید که با عدد شروع شود. مثل: ۱firstName
3. استفاده از کارکترهای ویژه در نام متغیر مجاز نیست. مانند: firstName&
4. نباید که فاصله‌ای میان نام متغیرها ایجاد شود. مانند: first Name

این‌ها مواردی بود که در خاطرم مانده است.
بریم سراغ اصل کاری! بعد از اینکه شما متغیر خود را تعریف نموده‌اید، نوبت به استفاده از آن رسید. وقتی که شما به متغیر خود یک نام می‌دهید، می‌خواهید هنگام استفاده توسط آن نام آن را صدا بزنید. (مثل اینکه شما صاحب بچه‌ای شدید و با نامی که به او اعطا می‌کنید، از آن لحظه به بعد او را صدا می‌زنید و زود بچه‌تان حواسش به شما جمع می‌شود. )
پس کد زیر را در زیر کد قبلی بنویسید:

firstName = textbox1.Text;

کدتان باید به‌شکل زیر باشد:

وقتی که شما می‌خواهید مقداری را در متغیر ذخیره کنید، آن را در سمت چپ علامت مساوی قرار می‌دهید. مقدار بعد از مساوی، مقداری خواهد بود که در درون متغیر لحاظ می‌شود. در این مثال ما می‌خواهید که Text مربوط به textbox1 را داخل متغیر firstName ذخیره کنیم. (متوجه شدید که چه اتفاقی افتاد؟)
اگر حواستان جمع باشد، یک مشکلی وجود دارد! یک نگاهی به کدهایتان بندازید؛ زیر textbox1 یک خط آبی وجود دارد!





نشانگر موس خود را بر روی آن نگه دارید؛ خواهید دید که Visual Studio خطا را به‌صورت زیر برای شما شرح می‌کند:
The name ‘textbox1’ does not exist in the current context.
Visual Studio تصور می‌کند که ما چیزی به نام textbox1 نداریم؛ خوب واقعاً هم نداریم! جعبه‌متنی که ما در برنامه‌ی خودمان قرار دادیم نامش textBox1 است! همیشه دقت کنید که در سی‌شارپ حروف بزرگ و کوچک خیلی مهم هستند و سی‌شارپ این دو را دو شیء متفاوت تلقی می‌کند. خوب، از این بگذریم، فقط کافیست که اگر اشتباه بالا را انجام داده‌اید، آن را اصلاح کنید تا خط آبی‌رنگ زیر textbox1 از بین برود.
خوب، همانطور که در بالا ذکر کردیم، بعد از آنکه متغیر firstName را تعریف کردیم، در خط بعدی توانستیم که از آن استفاده کنیم؛ بدین صورت که به سی‌شارپ دستور دادیم که مقدار بعد از علامت مساوی ‘=’ را در firstName ذخیره کند.
دقت کنید که متغیر ما از نوع رشته تعریف شده‌است، پس ما فقط خواهیم توانست که مقادیری که متن‌گونه هستند (text) را در این متغیر و متغیرهای امثال آن ذخیره کنیم. به‌این دلیل ما با اضافه کردن .text به انتهای textBox1 به سی‌شارپ اعلام کردیم که ما می‌خواهیم متن وارد شده در جعبه‌متن را در متغیر ذخیره کنیم.
اکنون که کار ما به‌اینجا رسید، فقط کافیست که یک خط کد اضافی‌ای بنویسم تا با ساختن یک پنجره پیغام، متن داخل متغیر firstName را به‌نمایش بگذارد. خط کد زیر را در خط بعدی کد خود اضافه کنید:
MessageBox.Show(firstName);
در رابطه با متد MessageBox.Show() قبلاً به اندازه کافی صحبت کرده‌ایم. پرانتز موجود در این متد هم می‌تواند خود متن را از برنامه‌نویس دریافت کند (که باید همراه با دابل-کوتیشن double-quotes همراه باشد)، و یا اینکه متغیری را دریافت کند که از همان جنس متن (رشته یا String) باشد. پس ما اصطلاحاً به متد MessageBox.Show، متغیر firstName را پاس داده‌ایم.
برنامه خود را اجرا کنید. در جعبه متن کلمه‌ای را وارد کنید و سپس بر روی Get Text Box Data کلیک کنید. اینطور خواهد شد:





تا اینجا که به‌نظر من خیلی خوب پیش‌رفته‌اید! حتماً کسانی که دوست دارند سی‌شارپ یا کلاً هر زبان برنامه‌نویسی دیگری را یاد بگیرند، قطعاً لذت این بخش‌ها را خواهند چشید. امیدوارم که تا اینجا مطالب آموزشی به‌نحو احسن پیش برده باشم.

[kian98]

بخش نهم

• اتصال دو رشته

یکی از مواردی که در سی‌شارپ می‌توانید انجام دهید، الحاق (اتصال) دو رشته در کنار هم می‌باشد. شما می‌توانید یک رشته‌ی مستقیم را به یک متغیر رشته‌ای الحاق کنید؛ یا دو رشته‌ی مستقیم را به هم الحاق کنید؛ یا دو متغیر رشته‌ای را با یکدیگر الحاق کنید. یک نمونه‌کد می‌تواند تمام این موارد را بطور واضح برای شما روشن کند.
پروژه‌ی قبلی خود را باز کنید؛ شما یک متغیر با نام firstName داشته‌اید. یک متغیر جدید از نوع رشته بسازید و نام آن را messageText قرار دهید. اینطور:
string messageText;
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


ما می‌خواهیم در متغیر messageText یک رشته به‌صورت دستی وارد کنیم و در درون آن ذخیره کنیم. پس طبق روال، اینطور می‌نویسیم:
messageText = “Your name is: “;
کد شما به شکل زیر خواهد شد:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


کاری که ما می‌خواهیم از این اعمال انجام دهیم، این است که با کلیک بر روی button مورد نظر، متنی به‌شکل زیر بنویسد:
Your name is John.
متغیری که هم‌اکنون تعریف کردیم، بخش اول پیام بالا را کنترل خواهد کرد؛ یعنی Your name is. و در انتها ما نام فرد را توسط جعبه متنی که از قبل قرار داده‌ایم خواهیم گرفت – توسط کد زیر که از قبل نوشته‌ایم:
firstName = textBox1.Text;
نام فرد در متغیر firstName ذخیره خواهد شد. پس برای اینکه این دو رشته را با یکدیگر الحاق کنیم، فقط و فقط کافیست که از علامت جمع (+) استفاده کنیم؛ یعنی:
messageText + firstName
اکنون به‌جای firstName تنها در داخل پرانتز در متد MessageBox.Show()، ما می‌توانیم کد بالا را قرار دهیم؛ بدین صورت که:
MessageBox.Show(messageText + firstName);
کدهای شما باید اینگونه شده باشد:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


برنامه خود را اجرا کنید؛ نام خود را در جعبه متن وارد کنید و بر روی Get Text Box Data کلیک کنید. شما باید چیزی شبیه به این ببینید:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تبریک می‌گویم! شاید یک کاری ساده‌ای بود، اما قطعاً همین علامت جمع (+)، خود یکی از موارد بسیار مهم در برنامه‌نویسی می‌باشد.
کاری که ما اینجا کردیم این بود که یک متغیر جدید تعریف کردیم که یک رشته‌ی مستقیم را در خود ذخیره کند (یعنی Your name is) و یک متغیر نیز از قبل داشتیم که نام فرد را بگیرد؛ سپس این دو متغیر را با هم الحاق کردیم.
تمرین: سعی کنید که شما بدون استفاده از متغیر messageText، دقیقاً پروژه‌ی بالا را پیاده‌سازی کنید.

• کامنت‌گذاری در سی‌شارپ

شما مجبور نیستید که نمایش اسم افراد را در یک Message Box نمایش دهید! شما می‌توانید همین‌کارها را با استفاده از یک Label ساده انجام دهید.
با استفاده از Tool Box، یک Label جدید اضافه کنید. Properties مربوط به Label جدید خود را بدین شکل قرار دهید:
Name: TextMessage
Location: 87, 126
Text: Message Area
به پنجره کدهای خود برگردید. دوتا خط مورب (Slash) پشت آخرین خط از کد شما، یعنی MessageBox.Show() اضافه کنید. به شکل زیر دقت کنید:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


علت اینکه این خط از کد شما بعد از قرار دادن Slashها به رنگ سبز تبدیل شد، این است که به این اتفاق کامنت‌گذاری می‌گویند. شما تقریباً در تمامی زبان‌های برنامه‌نویسی چنین چیزی را خواهید داشت.
کامنت به این معنی‌است که سی‌شارپ این بخش از کدهای شما را نادیده خواهد گرفت و از آن‌ها رد خواهد شد. فایده‌ی کامنت گذاشتن برای این است که هنگامی که شما یک پروژه‌ای را می‌نویسید، شاید بعد از یک ماه با دیدن کد‌های آن، خیلی از دلایل کارهایتان را فراموش کنید. البته به این پروژه‌های کوچک دقت نکنید؛ شما در آینده برنامه‌هایی را خواهید نوشت که ۱۰ها هزار خط کد خواهد داشت و با یک دید نخواهید توانست عملیات کد‌ها را به‌یاد آورید.
شما می‌بایست از همین اول که در ابتدای راه هستید، به خودتان عادت دهید که در تمامی برنامه‌ها، هرچقدر هم کوچک باشند، کامنت‌گذاری کنید. پس ما هم چنین خواهیم کرد:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اکنون که شما آخرین خط از کدتان را به یک کامنت تبدیل کرده‌اید، این کد دیگر اجرا نخواهد شد؛ یعنی دیگر با کلیک بر روی button، جعبه‌پیغام برای شما نمایش داده نخواهد شد. این‌بار با استفاده از Label که تازه اضافه کرده‌ایم، نام خودمان را بر روی آن چاپ خواهیم کرد. پس خط زیر را اضافه کنید:
TextMessage.Text = messageText + firstName;
فکر می‌کنم که کد بالا کاملاً برای شما آشنا باشد. این کد می‌گوید که یک شیء با نام TextMessage وجود دارد (که همان Label است) که می‌خواهیم مقدار Text آن، برابر باشد با الحاق دو رشته‌ی messageText و firstName.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


مجدداً نرم‌افزار خود را اجرا کنید. نام خود را وارد کنید؛ چنین خواهد شد:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


خواهید دید که خیلی ساده شما توانسته‌اید به‌جای استفاده از یک Message Box، از یک Label استفاده کنید و نام خودتان را بر روی آن چاپ کنید. اکنون تمرین زیر را سعی کنید خودتان حل کنید:
تمرین: اینبار علاوه بر Label، یک Text Box جدید اضافه کنید و سعی کنید که نامتان همراه با الحاق دو رشته‌ در یک جعبه‌متن نمایش داده شود؛ چیزی شبیه به شکل زیر:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[kian98]

بخش دهم

• متغیرهای عددی

علاوه بر آن‌که شما می‌توانید در متغیرهای خود، رشته و یا متن ذخیره کنید، خواهید توانست که اعداد را نیز ذخیره کنید. تعداد قابل ملاحظه‌ای متغیر برای ذخیره‌ی اعداد موجود می‌باشد، اما آن‌هایی را که شما با آن‌ها سروکار خواهید داشت به ترتیب Integer (اعداد صحیح)، Double و Float (اعداد اعشاری). شاید در رابطه با تفاوت Double و Float برای شما سوالی پیش بیاید که اگر هر دو از نوع «اعداد اعشاری» هستند، پس چه تفاوتی میان آن‌هاست! به زودی متوجه خواهید شد …
اول از همه یک پروژه جدید را در Visual Studio شروع کنید. فراموش نکنید که پروژه‌ی جدید – مثل همیشه – از نوع Windows Form Application باشد.
Integer ها یعنی همه اعداد! البته همه اعداد منظور اعدادی که اعشار نداشته باشند و به اصطلاح به آن‌ها اعداد صحیح می‌گویند؛ همانند: ۲۵، ۱۰۰، و …
به ToolBox خود مراجعه کنید و یک Button بر روی Form خود قرار دهید و Property‌های زیر را بر روی button خود اعمال کنید:
Name: btnIntegers
Text: Integers
Location: 110, 20
در ادامه، پس از تطبیق مشخصه‌های فوق، بر روی button خود دابل-کلیک (Double-Click) کنید تا وارد بخش کد‌نویسی شوید.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در بخش‌های قبلی از آموزش به خاطر دارید که هنگامی که ما متغیری از نوع string تعریف می‌کردیم، می‌نوشتیم:
string myText;
شما برای تعریف متغیر از نوع عدد Integer نیز دقیقاً به‌همین شکل عمل خواهید کرد؛ تنها به‌جای استفاده از نوع string، از نوع int (کوتاه‌شده‌ی عبارت integers) استفاده خواهید کرد.
پس برای شروع، در میان براکت‌های کد مربوط به button بنویسید int؛ منوی IntelliSense برای شما نمایش داده‌خواهدشد.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


با فشردن کلید Enter و یا Space،‌بگذارید که عبارت int نوشته شود و در مقابل آن، نام متغیر خود را انتخاب کنید. ما در این آموزش، این متغیر را myInteger نام‌گذاری خواهیم‌کرد. بدین شکل:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اگر به تصویر ماقبل تصویر فوق نگاه کنید، خواهید دید که جعبه زرد رنگ حاوی متنی به شرح زیر است:
Represents a 32-bit signed integer.
متغیرهای علامت‌دار integer را اصطلاحاً به آن‌ها Signed می‌گویند. یعنی اعداد منفی مثل ۱-، ۲۵-، و …
در مقابل اعداد علامت‌دار، اعداد بی‌علامت هستند که به آن‌ها Un-Signed می‌گویند و فقط حاوی اعداد مثبت هستند.
بخشی که با ۳۲-bit در جمله‌ی بالا به آن اشاره می‌شود، به رنج شماره‌هایی اشاره می‌کند که یک متغیر Integer می‌تواند در خود ذخیره کنید. متغیر int قابلیت نگاه داری از اعدادی ما بین ۲۱۴۷۴۸۳۶۸۴- تا ۲۱۴۷۴۸۳۶۸۴ هستند.
برای ذخیره در متغیری که در بالا تعریف کرده‌ایم، همانند متغیر string عمل کنید. نام متغیر را در سمت چپ بیاورید، پس از آن علامت مساوی و در مقابل آن مقدار عدد را وارد کنید. بدین شکل:
myInteger = 25;
کدهای شما به‌شکل زیر خواهد بود:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


خوب، کار بعدی ما نمایش دادن عدد ذخیره شده در متغیر myInteger می‌باشد. مثل جلسات قبل می‌نویسیم:
MessageBox.Show(myInteger);
خوب، برنامه خود را اجرا کنید؛ باید خطای زیر برای شما رخ دهد:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


شما باید یک خط آبی رنگ زیر آخرین خط کدتان ببینید:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نشانگر موس را بر روی متغیر داخل پرانتز، یعنی myInteger ببرید، شرح خطا به‌صورت زیر است:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اگر کمی انگلیسی‌تان خوب باشد، متوجه معنی خطا می‌شوید. این خطا می‌گوید که «نمی‌توان مقدار int را به یک string تبدیل کرد.»
چرا؟! دلیلش این است که متد MessageBox.Show() مقداری را که دریافت می‌کند، باید فقط و فقط از نوع string باشد؛ برای اینکه مقدار عدد را به یک مقدار string تبدیل کنیم، به روش زیر عمل می‌کنیم:
در مقابل متغیر عددی خود، یعنی myInteger یک نقطه قرار دهید:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


متد ToString را انتخاب کنید. چون‌که ToString یک متد است، پس باید حواستان جمع باشد که در مقابل آن پرانتز باز-و-بسته را قرار دهید. پس خواهید داشت:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


همانطور که از نام این متد مشخص است، کارش این است که یک‌چیزی را به string تبدیل می‌کند. چیزی که ما اینجا در حال تبدیل آن هستیم، یک Integer هست!
مجدداً برنامه خود را اجرا کنید؛ بر روی button ای که اضافه کرده‌اید، یعنی Integers کلیک کنید.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

• متغیرهای Float و Double

دو متغیر جدید Float و Double،‌ بر خلاف متغیر Integer، قابلیت ذخیره‌سازی اعداد اعشاری را نیز دارند! یعنی اعدادی مثل: ۳.۴۵، ۱۲.۰۰۴، و …
برای تعریف متغیرهای Float و Double نیز دقیقاً به همان شکلی که Integer و String را تعریف می‌کردیم، تعریف خواهیم کرد. یعنی:
float myFloat;
double myDouble;
تفاوتی که میان این دو وجود دارد، تنها مقداری هست که قابلیت ذخیره‌سازی آن را دارند می‌باشد! مثلاً در float شما می‌توانید به اندازه هفت رقم عدد داشته باشید، اما در double، می‌توانید حداکثر تا ۱۶ رقم داشته باشید!
Float یک متغیر ۳۲ بیتی می‌باشد؛ اما متغیر Double یک متغیر ۶۴ بیتی است.
برای ذخیره‌ی یک عدد اعشاری در یک متغیر float،‌ شکل زیر عمل می‌کنیم:
myFloat = 0.42F;
دقت کنید که حرف F که در انتهای عدد می‌آید، به سی‌شارپ این مفهوم را می‌رساند که این یک عدد Float است. اگر که این حرف را نگذارید، سی‌شارپ این عدد را به‌عنوان double تلقی خواهد کرد.
تمرین: همانطور که در رابطه با اعداد Integer، یک button اضافه کردیم و اعداد را توسط یک MessageBox نمایش دادیم، سعی کنید که دو button دیگر با نام‌های Floats و Doubles اضافه کنید و اعداد Double و Float را در آن‌ها نمایش دهید.