** تجربیات رانندگی **

درب کاپوت موتور به طرف بالا باز می‌شود:
به‌آرامی ترمز گرفته و ماشین خود‌ را کنار بکشید در اینجا برای فرمان‌ دادن یا دیدن از طریق شیشه پنجره چپ باید اکتفا کنید یا اینکه در بعضی از اتومبیل‌ها شما می‌توانید از لای درز‌ها تا حدودی راه خود‌ را تشخیص دهید، همیشه از اینکه درب موتور کاملاً بسته شده است قبل از حرکت کاملاً اطمینان یابید.

.

پدال گاز گیر می‌کند:
به پدال گاز فشار می‌آورید ولی هیچ اتفاقی نمی‌افتد، خونسردی خود را حفظ کنید. این آسانترین و بی‌خطر‌ترین اتفاقات است، اگر در شاهراه حرکت کرده و راه شما مستقیم و طولانی و خالی از خطر است. سعی کنید با نوک کفشتان پدال گاز را آزاد کنیم ، و یا اینکه فردی از سرنشینان که پهلوی شماست کمک بگیرید. هرگز خودتان برای آوردن پدال به بالا با دست خم نشوید. این امر حواس شما را منحرف کرده و خطر‌ناک است. باید به خاطر داشت باشید که در بعضی از اتومبیل‌ها پدال گاز و وسیله رابط مستقیماً به هم متصل نیستند. بهتر است از وضع و نوع رابطه آنها در ماشین خود اطلاع داشته باشیم.
اگر وقت کافی‌ ندارید یگانه راه آنست که موتور را خاموش کنید ولی باید به خاطر داشته باشید که در اتومبیل‌هایی که به فرمان و ترمز هیدرولیک مجهزند اگر موتور از کار بیفتد فرمان دادن و یا ترمز کردن مشکل‌تر می‌شود برای سفت شدن فرمان و ترمز آمادگی لازم است. اگر لازم است فوراً متوقف شوید بهتر است دنده را آزاد کرده و کلاچ گرفته و پس از توقف، موتور را خاموش کنید. بخاطر داشته باشید که موتوری که بدون بار با دور زیاد کار می‌کند ممکن است به قطعات موتور آسیب جدی وارد کند.


.

خواستم تشکر کنم از مطالب مفیدی که میزارید واقعا بدرد کسانی میخره که تازه میخوان رانندگی رو یاد بگیرن یا تازه گواهینامه گرفتن
بعضی از این تجربیات شاید در طول چندین سال بدست بیاد که شما دارید اونا رو به دوستان آموزش میدید

ترمز ماشین از کار می‌افتد:
شما به پدال ترمز فشار می‌آورید ولی پدال به کف ماشین بدون اثر می‌نشیند. این بسیار وحشت‌زا است، اگر احساس سفتی در ترمز کردید باید مجدداً پدال را حرکت داده فشار دهیم. ممکن است با این عمل بتوانیم تا حدودی ماشین را متوقف کنیم. اگر احساس فشار نکردید و راه شما به جلو باز و روشن است فوراً ماشین را در دنده سنگین قرار داده و ازترمز دستی استفاده کنید، اگر لازم است زودتر توقف کنید، به ‌سرعت به دنده سنگین‌تر گذاشته و بگذارید موتور خود به متوقف شدن به شما کمک کند.
در راه‌های کوهستانی سر پیچ و خم و سرازیری خطر جدی‌تر است سعی کنید از برآمدگی‌های طرف خودتان برای برخورد با آنها استفاده کنید، اجسام ثابت کنار جاده تل خاک یا برف، نرده و حتی ماشین پارک ‌شده اجسامی هستند که اگر از پهلو به آنها برخورد نماییم اتومبیل را متوقف می‌نمایند.
قضاوت صحیح بسیار مهم است. باید بدانیم معمولاً خسارت به پهلوی اتومبیل کمتر بوده و تعمیر آن نیز آسانتر است. از وسایل ارتباطی خود مانند بوق و زدن چراغ استفاده کرده و نداشتن کنترل روی ماشین را به دیگران اطلاع دهید.


.

خطاهای رانندگی
۱) نگه داشتن پدال ترمز هنگام عبور از دست اندازها: این کار فشار زیادی را به سیستم فنربندی، اکسل و سیستم ترمز اتومبیل وارد می کند. باید طوری برنامه ریزی کنید تا قبل از رسیدن به دست انداز سرعت را کم کرده باشید و هنگام عبور از دست انداز ترمز به هیچ عنوان درگیر نباشد.

۲) بالا کشیدن ترمز دستی بدون نگه داشتن کلید آن: این کار باعث خرابی چرخ دنده های آن و وارد آمدن فشار بیش از حد به سیم ترمز دستی می شود.

۳) عدم تعویض به موقع روغن گیربکس: تعویض به موقع روغن و واسکازین، باعث روان کارکردن گیربکس و سلامت آن می شود.

۴) تعویض نامرتب فیلتر روغن: بعضی اوقات دیده شده که افراد، فیلتر روغن را یک بار در میان تعویض می کنند و اکثرا همین افراد از فیلتر های با کیفیت پایین استفاده می کنند. این کار سبب می شود فیلتر نتواند عمل تصفیه را به طور کامل انجام دهد و موتور اتومبیل آسیب جدی ببیند. اگر شما جزو این دسته افراد باشید حتما متوجه خواهید شد که اگر هر بار فیلتر را عوض کرده و فیلتر مناسب جایگزین کرده بودید، چقدر از هزینه تعمیر موتور و صرف وقت جلوگیری می شد.

۵) درجا گرم کردن ماشین به مدت طولانی: درجا کارکردن طولانی مدت سبب گرم شدن بیش از حد منبع اگزوز می شود و این گرما به موتور منتقل می شود که برای موتور ضرر دارد. در زمستان هم بهتر است نهایتا یک دقیقه ماشین درجا کارکند سپس چند کیلومتر اولیه تا گرم شدن ماشین را با سرعت پایین طی کنید.

۶) پایین آوردن شیشه به جای استفاده از کولر در اتوبان: چندی پیش نتایج یک تحقیق که توسط پژوهشگران انگلیسی انجام شد، نشان داد که اگر کولر اتومبیل در اتوبان روی درجه یک فن روشن باشد مصرف سوختش از خودرویی که شیشه راننده آن باز است، ۴۰ درصد کمتر می شود.

۷) خلاص نکردن دنده پشت چراغ قرمز و ترافیک: این کار باعث وارد آمدن فشار مضاعف روی دوشاخه کلاچ و گیربکس می شود.

۸) گرفتن ترمز و کلاچ به صورت همزمان برای نگه داشتن خودرو: این کار باعث می شود متراژ ترمز افزایش پیدا کند زیرا زمانی که کلاچ درگیر است از نیروی ترمزی موتور نیز استفاده می شود و زمانی که کلاچ و ترمز با هم فشار داده شوند باعث دیرتر ایستادن خودرو خواهد شد. بهترین کار این است که ترمز را فشار داده و قبل از اینکه خودرو به لرزش بیفتد، کلاچ را بگیریم.

۹) راندن با سرعت پایین در لاین سرعت: بسیار دیده شد که رانندگانی که با سرعت های بسیار پایین در لاین سرعت حرکت می کنند و رانندگانی که با سرعت های زیاد در لاین های کناری می رانند، هر دو باعث ایجاد خطرات جبران ناپذیری می شوند.

۱۰) ریختن آب لوله کشی داخل رادیاتور: این کار باعث به وجود آمدن رسوبات فراوان در رادیاتور و واتر پمپ و موتور می شود و بسیار دیده شده که حتی باعث سوختن واشر سرسیلندر هم شده است. بهترین کار این است که آب را جوشانده و بگذارید تا سرد شود و دوباره آن را بجوشانید. هرچه دفعات سرد شدن و جوشاندن بیشتر شود آب سالم تر می شود. فقط دقت کنید که بعد از سرد شدن آب، رسوبات ته ظرف را داخل رادیاتور نریزید.

۱۱) ریختن آب لوله کشی داخل منبع شیشه شور: این کار باعث به وجود آمدن رسوبات فراوان در منبع، شلنگ ها، نازل و پمپ آب آن می شود. برای تامین آب شیشه شور هم می توان از روش قبل استفاده کرد. البته مایع های آماده برای این کار هم در بازار هست.

۱۲) سنگین کردن بیش از حد خودرو: پر کردن صندوق عقب با وسایلی که به آن احتیاجی نیست باعث بالا رفتن مصرف سوخت می شود.

۱۳) نصب باربند در مواقعی که به آن نیاز ندارید: باربند را فقط باید زمانی ببندید که به آن احتیاج دارید زیرا وجود باربند باعث بالا رفتن مصرف سوخت حداقل به میزان ۱۰ درصد می شود.

۱۴) نشاندن کودک روی پای سرنشین جلوی خودروی ایربگ دار: این کار بارها دیده شده و بسیار هم خطرناک است. بهتر است همیشه کودک روی صندلی مخصوص در ردیف عقب بنشیند.

۱۵) استفاده از بنزین معمولی در خودروهای دارای مبدل کاتالیستی: بنزین های معمولی موجود در کشور با اینکه روی پمپ ها نوشته شده بدون سرب اما باز هم مقدار زیادی سرب دارند که سرب موجود در آن قاتل مبدل کاتالیستی است. با توجه به اینکه بنزین ------------ کیفیت بهتری نسبت به بنزین معمولی دارد بهتر است از بنزین ------------ استفاده شود.

۱۶) دقت نکردن به سطح کیفی روغن موتور و تطبیق آن با سطح کیفی روغن توصیه شده توسط کارخانه: به عنوان نمونه دیده شده که برخی افراد در موتور پراید روغن توتال ۵۰۰۰ می ریزند در حالی که سطح کیفی این روغن موتور با پراید سازگار نیست.

۱۷) استفاده از نوربالا در مه: در شرایط مه آلود استفاده از نور بالا دید را کمتر می کند. در این شرایط نور خودرو باید روی نور پایین باشد و اگر خودرو مه شکن دارد باید آن را روشن کرد.

۱۸) خاموش نکردن خودرو پس از طی مسافت طولانی: خیلی وقت ها دیده می شود رانندگان ماشین های گازوییلی صبر می کنند تا فن خودرو خاموش شود سپس موتور را خاموش می کنند. این کار ضرر جدی به موتور وارد می کند. کارکردن بیش از حد باعث گرم شدن بیش از حد منبع اگزوز می شود و این گرما به موتور منتقل می شود. اگر خودرو بیش از اندازه گرم باشد زمانی که اتومبیل را خاموش کنیم سیستم فن اتوماتیک روشن می ماند و نیازی به روشن گذاشتن ماشین نیست.

۱۹) تکیه پا به کلاچ: برخی رانندگان حتی وقتی با دنده پنج در اتوبان حرکت می کنند پای خود را روی کلاچ تکیه می دهند. این کار باعث فشار آمدن به گیربکس می شود.

۲۰) جلو آوردن بیش از حد صندلی: برخی افراد فکر می کنند هرچه صندلی جلوتر باشد تسلط راننده بیشتر می شود و به اصطلاح دست فرمان خوب می شود. در حالی که این طور نیست. صندلی باید طوری تنظیم شود که راننده کاملا راحت باشد.

۲۱) گاز دادن قبل از خاموش کردن خودرو: این کار قبلا در خودرو های کاربراتوری برای بهتر روشن شدن خودرو انجام می شد ولی در خودرو های انژکتوری مضر است زیرا زمانی که شما گاز می دهید وسپس سوئیچ را می بندید مقداری بنزین نسوخته باقی می ماند که خود باعث خرابی سوزن انژکتور و بد کار کردن خودرو هنگام استارت زدن می شود.

۲۲) خاموش شدن خودرو به دلیل نداشتن سوخت: نباید گذاشت چراغ بنزین روشن شود زیرا رسوبات و ناخالصی های ته باک وارد مسیر سوخت شده و باعث اختلال در کار پمپ بنزین، فیلتر بنزین و نهایتا انژکتور می شود.
منبع -------

دوستان به خاطر داشته باشید رو سرعت بالا دنده معکوس نگیرید این کار ممکن است باعث بشه موتور دچار اسیب شدید بشه(این اتفاق برای من افتاد 3 تومن خرج گذاشت رو دستم پس دست کم نگیرید)

یکی از مکانیکا می گفت با ماشین خاموش ترمز نگیر( حالا این بماند که ماشین خاموش ترمز ش بعد مدتی خالی میکنه ) نمی دونم چرا کسی خبر داره؟

اگر مي خواهيد به عنوان يك راننده كاملا حرفه اي مطرح شويد، بايد تمام عادتهاي قبلي را فراموش كنيد. رانندگي يك علم است و بهترين راه يادگيري اين علم، تغيير عادتهاي رانندگي از پايه است.
اهميتي ندارد كه شما چقدر مي توانيد در يك جاده كوهستاني مارپيچ و يا در خيابانهاي شهر تند برويد، و اهميتي ندارد كه از ديد ديگران چقدر راننده خوبي هستيد، رانندگي در پيست اتومبيلراني مقوله اي كاملا مجزاست كه نيازمند توانايي هاي خاص شماست.
در اين قسمت، تكنيكهاي كاربردي اتومبيلراني را به شما آموزش خواهيم داد. سعي كنيد اين تكنيكها را يكي يكي تمرين كنيد و هرگاه كه انجام اين تكنيكها براي شما يك عادت شد، سراغ تكنيك بعدي برويد. بعضي از اين تكنيكها قابل اجرا در خيابان هستند و بعضي ديگر به خاطر سرعت بالا و در نتيجه خطر ناشي از آن خير. به هر حال اجراي اين تكنيكها باعث افزايش طول عمر خودروي شما و تسلط بيشتر شما و در نتيجه ايمني بهتر خواهد شد.
فراموش نكنيد "دانستن" به معناي "توانايي انجام" نيست. پس تمرين را فراموش نكنيد. شما براي تمرين نيازي به خودرويي آماده براي مسابقه و يا تجهيزات آنچناني نداريد، يك خودروي كاملا معمولي اما سالم همراه با پشتكار شما از شما يك راننده حرفه اي مي سازد. يك راننده خوب بايد همانند يك ورزشكار خوب باشد يعني براي بدست آوردن مهارت تمرين كند و داشتن مهارت را دليل بر عدم تمرين و ياد گيري و مطالعه نداند هوش، استعداد و داشتن خودروهاي بهتر فقط به اين امر سرعت مي بخشد.
براي شروع بايد ببينيم چگونه پشت فرمان خودرو قرار بگيريم. بعدها به شما خواهيم آموخت چگونه "درست" رانندگي كنيد و خودروي خود را "اصولي" تيونينگ و از آن نگهداري كنيد.
اولين نكته‌اي كه قبل از حتي روشن كردن خودرو بايد به آن توجه كرد نحوه صحيح نشستن در خودرو است. عدم رعايت اين نكات باعث كاهش توانايي‌هاي شما، كاهش ديد و خستگي خواهد شد.
در خودروهاي open-wheel (مانند خودروهاي فرمولا و كارتينگ و ...) راننده تقريبا در خودرو دراز مي‌كشد و دستهايي نسبتا صاف دارد ( در اين خودروها آرنج كمتر از خودروهاي سواري خم مي‌شود) در حالي كه در ساير خودروها نحوه قرار گرفتن بر روي صندلي كاملا متفاوت است. به دليل ارتفاع كم و كاكپيت تنگ خودروهاي open-wheel راننده با پاهايي به هم چسبيده كه از ناحيه زانو كمي خم شده اند و دستهايي نزديك به هم با فرمان و پدال كار مي‌كند. اما در ساير خودروها (خودروهاي full-bodied) ديگر اينگونه محدوديت ها را نداريد.
در خودروهاي full-bodied مانند ناسكار، نحوه قرار گرفتن پشت فرمان كاملا متفاوت است. صندلي راننده تقريبا عمودي و نزديك به فرمان است به طوري‌كه راننده به راحتي مي تواند ساعد دست خود را بر روي فرمان قرار دهد.
اما اين‌همه تفاوت از كجا حاصل مي‌شود؟
اين خودروها بزرگتر و سنگينتر هستند و تايرهاي جلوي پهن تري دارند،? بعلاوه رانندگان به مدت طولاني در يك پيست بزرگ و بيضي‌شكل با سرعت زياد حركت ميكنند و در نتيحه بازو و كتف راست راننده زودتر خسته مي‌شود ? نشستن عمودي و نزديك به فرمان به راننده اين امكان را مي‌دهد تا از شانه و عضلات پشتي نيز براي رانندگي استفاده كند.
در رانندگي با يك خودروي شخصي، چه خودرويي كاملا معمولي و چه خودرويي كاملا آماده، هيچ‌يك از حالتهاي بالا كاربرد ندارد. صندلي نبايد مانند خودروهاي فرمولا وان خوابيده باشد!!! و يا مانند نسكار فاصله كمي با فرمان داشته باشد.
ممكن است فاصله و نحوه قرارگيري پدالها و فرمان كاملا مناسب اندازه و طول پاها و دستان شما نباشد،‌ در اينصورت ميتوانيد با تغييراتي كه در پدال‌ها و حالت و عمق فرمان مي‌دهيد به حالت ايده ال مخصوص خود دست يابيد.
ابتدا بر روي صندلي بنشينيد، پشت شما بايد صاف و چسبيده به صندلي باشد و ران و و زير پاها بايد بصورت كامل با صندلي در تماس باشند. هدف از اين كار ايجاد حداكثر سطح تماس بين راننده و صندلي است ( فراموش نكنيد اولين وظيفه صندلي اين است كه به شما اجازه ندهد از جاي درست خود خارج شويد.)

در مرحله بعد، بعد از اينكه به درستي بر روي صندلي قرار گرفتيد، دستان خود را دراز كنيد، مچ دستها بايد به راحتي و كامل بر بالاي فرمان قرار بگيرند. در اين حالت هنگام چرخاندن فرمان آرنجها به شكل و اندازه مناسبي خم مي شوند. هدف از اين حالت نشستن جلوگيري از دراز كردن بيش از اندازه دستها در هنگام چرخاندن فرمان است (تماس شانه ها با صندلي نبايد كم شود) كشيده شدن بيش از حد دستها باعث خستگي سريع شده و حساسيت و كنترل راننده نسبت به لرزشهاي فرمان را كاهش ميدهد.

سومين مرحله نحوه قرار گرفتن پاهاست. اولين چيزي كه بايد بدانيد اين است كه پدال ها را بايد با قسمت استخواني و سفت زير انگشتان پا فشار داد.
پاها تنها بايد از زانو خم شوند. بنابراين همانند حالت دستها جلوي دراز شدن پا گرفته ميشود. در ضمن زانو ها بايد فاصله مناسبي با غربيلك فرمان داشته باشند تا احتمال آسيب ديدگي در تصادفات كم باشد و چون پاي راست در هنگام ترمز كردن و همچنين استفاده از تكنيك heel and toe به فضاي بيشتري نياز دارد بايد فاصله زانوي راست با فرمان هم تنظيم شود.
منبع : patoghu

آموزش رانندگی حرفه ای - فرمان گيری
فرمان گيری Steering
با توجه به اينكه در هنگام رانندگي، دستان شما همواره بر روي فرمان خودرو قرار دارد ( يا بهتر بگوييم، در هنگام رانندگي هر دو دست شما بايد بر روي فرمان قرار گرفته باشد) ، ابتدا براي خودروي خود فرماني را انتخاب كنيد كه از نظر ضخامت، اندازه و شكل مناسب دستان شما باشد. فرمان‌هاي كوچك توصيه نمي شود. براي انتخاب يك فرمان مناسب، امتحان كنيد كه كدام نوع فرمان با دستكش‌هاي شما سازگارتر است.
نحوه گرفتن فرمان:
ابتدا دستان خود را در دو طرف غربيلك، ساعت 3 و 9 قرار دهيد،‌ اين حالت در مقايسه با گرفتن غربيلك از ساعت ‌هاي 10 و 2 علاوه‌بر اينكه به شما امكان چرخاندن بيشتر فرمان را مي‌دهد، تاثير زيادي بر روي تسلط شما دارد.
سپس كف دست بر روي قسمت بيروني غربيلك و انگشت شست روي شاخه‌هاي بالايي فرمان قرار مي‌گيرند. براي تثبيت حركات فرمان با پايين كف به قسمت جلوي فرمان كمي فشار وارد كنيد تا تثبيت و كنترل فرمان فقط با نيروي انگشتان صورت نگيرد. البته ديگر در خودروها محل قرارگيري دست و انگشت شست بر روي غربيلك مشخص شده.
فرمان را راحت اما " در حد كافي" محكم بگيريد. چنانچه فرمان را بيش از حد محكم نگه داريد، دستها و بازوها به سرعت خسته مي شوند و حساسيت و كنترل بر روي فرمان به شدت كاهش پيدا مي كند. اگر در شرايط مسابقه به هر دليلي استرس زيادي بر روي راننده وارد شود، به طور ناخودآگاه فشار دست بر روي دنده، پدالها و فرمان را افزايش مي يابد. به‌خاطر بسپاريد كه در اينگونه مواقع به طرز نشستن خود و نحوه كار با فرمان، پدال‌ها و دنده دقت كنيد. مقدار فشار بر روي فرمان بايد در تمام طول رانندگي يكسان باشد، ممكن است با ورود به پيچ به‌طور نا خودآگاه فشار دست بر روي فرمان را بيشتر كنيد. فراموش نكنيد كه با اين كار ميزان چسبندگي بين تاير و اسفالت بيشتر نمي شود!! و فقط از قدرت مانور و سرعت رفلكس شما كاسته مي شود.
در دورهاي تمريني به خود عادت دهيد بازوها، دستها و شانه‌هاي خود را قبل از ورود به پيچ شل كنيد( نفس عميقي بكشيد تا دستها و ماهيچه‌هاي بدن در حالتي ريلكس قرار گيرند)
در هنگام رانندگي در مسيرهاي طولاني صاف اگر در اطراف شما خودروي ديگري وجود ندارد، برداشتن يك دست از روي فرمان براي زمان كوتاه و تكان دادن انگشتها توصيه شده است.
كنترل فرمان:
در هنگام چرخاندن فرمان، فرمان را با دست مخالف جهت پيچ بچرخانيد (Pushing ) يعني در پيچ هاي به چپ با دست راست بر روي فرمان فشار وارد كنيد و بالعكس( يعني دست راست براي پيچ‌هاي به چپ و دست چپ براي پيچ‌هاي به راست) و با دست ديگر حركات فرمان را تثبيت كنيد. چرخاندن فرمان به اين شكل از ساعت 12 بسيار راحت‌تر و سريع‌تر از كشيدن فرمان از ساعت 6 است. در هنگام چرخاندن فرمان فرمان را كمي هل دهيد ( Push ) تا مچ دست در حالتي ثابت باشد و كنترل بر روي فرمان راحت‌تر و بهتر انجام گيرد. در اين حالت چون مچ دست ديگر خم شده، نقش خاصي در كنترل فرمان ندارد.
يكي از نكات بسيار كليدي و مهم براي استفاده از حداكثر ليميتهاي خودرو در پيچ ها، كنترل آرام اتومبيل به طوري كه شوك شديد به خودرو وارد نشود است كه با كنترل آرام فرمان حاصل مي‌شود. (حركت ناگهاني فرمان، دادن شوك و يا چرخاندن بيش از اندازه فرمان باعث از بين رفتن چسبندگي بين تايرها و سطح مسير مي شود)
با دقت در فيلم‌هاي گرفته شده از نحوه رانندگي رانندگان حرفه‌اي متوجه خواهيد شد كه كنترل نرم و روان چگونه است. در اغلب موارد رانندگاني كه با فرمان خشن و سريع كار مي كنند مشكل انحراف قسمت جلوي خودرو(كم پيچي يا Understee )دارند
ابتدا فرمان را همانطور كه توضيح داده شد بگيريد.

در اغلب پيچ‌ها نيازي به چرخاندن فرمان بيش از 180 درجه نيست و مي توان پيچ را بدون برداشتن دست از روي فرمان طي كرد. در اين حالت دستان خود را بر روي 3 و 9 نگه داريد. با توجه به عكس متوجه مي‌شويد كه انگشت شست دست راست زير شاخه فرمان قرار گرفته تا كنترل و ثبات فرمان بيشتر شود.
اگر براي پيچيدن نياز به چرخاندن فرمان بيش از 180 درجه بود و يا مي خواستيد از يك پيچ 90 درجه‌ي كم سرعت و تيز عبور كنيد، به كمك روش زير بيشترين كنترل را بدست مي آوريد. به توضيحات و عكس‌ها دقت كنيد:


درست قبل از پيچيدن، دست راست خود را شل كنيد و آنرا بر روس فرمان سّر دهيد تا بر روي ساعت 11 قرار گيرد. با اين كار هر دو دست خود را در هنگام ورود به پيچ نزديك به هم قرار داده ايد.



هر دو دست خود را نزديك به هم نگه داريد و پيچ را طي كنيد، اين حالت به شما اجازه مي دهد كه از حدود 260 درجه گردش فرمان استفاده كنيد. در اين حالت درست راست شما بر روي ساعت 6 قرار مي گيرد.
براي برگرداندن فرمان تا زماني كه دست راست به ساعت 3 مي رسد
فرمان را با هر دو دست نگه داريد، سپس دست راست را شل كرده و بات دست چپ فرمان را كامل برگردانيد( دقت كنيد كه دست راست از فرمان جدا نمي شود و روي فرمان سّر مي خورد )
براي پيچ هاي تنگتر به اين صورت عمل كنيد:
در يك پيچ به سمت راست فرمان را بچرخانيد تا دست راست به زانو برسد، سپس دست راست را از روي فرمان برداشته و بر روي ساعت 12 قرار دهيد. وقتي دست چپ به زانو رسيد اين عمل را براي دست چپ هم تكرار كنيد. اين روش در رانندگي معمولي و شهري كاربرد زيادي دارد اما در مسابقات استفاده نمي شود.



.

آموزش رانندگی حرفه ای - تعویض دنده

شايد در نظر شما، موضوع تعويض دنده آنقدرها اهميت نداشته باشد كه فكر خودتان را با اين موضوع مشغول كنيد. اما در ورزشي مانند اتومبيلراني كه گاهي صدم ثانيه‌ها تكليف قهرمان را مشخص مي كند، بايد تمام نكات را مد نظر داشت. در اين قسمت به چگونگي تعويض دنده در گيربكس‌هاي معمولي خودروهاي شخصي خواهيم پرداخت.
در رانندگي شهري اكثر رانندگان، دو مشكل عمده مشاهده مي‌شود. مشكل اول، طرز فكر هاليوودي مردم از خونسردي در رانندگي است! يعني فكر مي‌كنند راننده خونسرد و حرفه‌اي، فردي است كه دست راست خود را بر روي شيفتر نگه دارد و با دست چپ فرمان را كنترل كند. اما همانطور كه در بخش قبل ( فرمان گيري) توضيح داده شد، تا حد ممكن بايد دست خود را بر روي فرمان نگه داريد. اين را هم اضافه كنيم كه براي جلوگيري از خستگي دست، طرز نشستن پشت فرمان را تصحيح كنيد و اين كار را با نگه داشتن دست روي شيفتر و يا كناره‌ پنجره انجام ندهيد. زماني كه احتياج به تعويض دنده بود، سريع دنده را عوض كنيد و دست خود را دوباره بر روي فرمان قرار دهيد. به ياد داشته باشيد نيمي از كنترل فرمان با دست راست انجام مي‌گيرد. اگر در پنجه‌هاي دست احساس خستگي كرديد( اين مشكل از محكم نگه داشتن فرمان به وجود مي آيد. اگر در زماني كوتاه دچار اين مشكل مي‌شويد فشار زيادي به فرمان وارد كرده‌ايد.( به قسمت فرمان گيري مراجعه شود)) به جاي قرار دادن دست روي شيفتر، فشار روي فرمان را كم كرده و پنجه‌ها را تكان دهيد.
به ياد داشته باشيد هميشه امكان برهم خوردن تعادل خودرو وجود دارد ( مشكل فني و يا ضربه زدن خودروهاي ديگر در زمان مسابقه و يا تصادفات ناگهاني شهري) پس هميشه آماده عكس العمل باشيد. در نظر داشته باشيد در اين متون به آموزش رانندگي در پيست مي پردازيم و طريقه تعويض دنده در رالي مقوله‌اي نسبتا متفاوت است.
دومين عادت نادرست، گرفتن محكم شيفتر و تعويض بيش از حد سريع و ضربه‌اي است. اين كار علاوه بر آسيب زدن به قطعات خودرو، از سرعت تعويض دنده هم مي كاهد!! براي تعويض دنده كف دست بايد تقريبا صاف باشد و بر روي شيفتر قرار بگيرد و دنده سريع اما بدون ضربه و فشار عوض شود. توجه كنيد طرح و شكل شيفتر بسيار مهم است. تكرار مي كنيم، كف دست باز باشد و بر "روي" شيفتر قرار بگيرد.( نه به طوري كه مانند گرفتن فنجان در دست و يا نگه داشتن اهرم كنترل كننده هليكوپتر به نظر برسد!)
محل جا رفتن دنده ها را مي‌توان به صورت حرف H در نظر گرفت. براي تعويض دنده از بالاي H به پايين آن، با كف دست و پنجه‌ها اصطلاحا يك ليوان درست كنيد! كف دست بر روي شيفتر قرار بگيرد و با استفاده از كف دست و پايين انگشتان دنده را عوض كنيد. حركت آرام و در خط مستقيم باشد. از آنجايي كه مقدار جابجايي شيفتر زياد نيست، از مچ دست استفاده كنيد نه تمام دست. اگر براي تويض دنده احتياج به حركت بازو و كل دست داريد، فشاري كه به شيفتر وارد مي كنيد زياد است. ضربه نزنيد و خونسرد باشيد. سعي نكنيد دنده را سريعتر از حد ممكن عوض كنيد. (ممكن است دنده را آرام اما سريع تعويض كنيد و بعد از مدتي مشكلاتي در گيربكس مانند خرابي دنده برنجي ببينيد. در اينجا مشكل از تعويض بيش از حد سريع دنده است. در واقع سرعت پا براي گرفتن كلاج بالا اما سرعت دست پايين است. اين مشكل با نصب كوئيك شيفتر تا حد زيادي حل مي‌شود)


براي تغيير مكان شيفتر از پايين H به بالاي آن، دوباره دست خود را اصطلاحا به صورت ليوان درآوريد. اين‌بار زماني كه دست خود را بر روي شيفتر قرار داريد، بيشترين ارتباط بايد توسط پاشنه دست برقرار شود. در اين روش مچ دست كمي به طرف بالا خم مي شود و نيرو توسط بازو اعمال مي شود.
براي تعويض دنده از 2 به 3 يا 4 به 5 ، مسير حركت شيفتر بايد تا حدودي مورب باشد اما زياده روي نكنيد. حركت مارپيچ دست! و يا فشار زياد باعث كاهش سرعت تعويض مي شود.
ممكن است حرفهايي در مورد Speed Shifting و يا تعويض بدون كلاچ دنده و ... شنيده باشيد. رانندگان و مدارس اتومبيلراني حرفه‌اي بارها و بارها نشان داده اند كه تنها ارمغان اين روش‌ها، بالارفتن احتمال ايجاد مشكل در گيربكس است.
منبع(carx1)


.