-
!i!i!i!i!i!i!i!i نویسندگان فرانــسه !i!i!i!i!i!i!i!i!
در این تاپیک سعی داریم نویسندگان معروف و برتر فرانــسه را همراه با بعضی از آثارشون معرفی کنیم...!
:=:=.=:=.=:=.=:=.=:=.=:=.=:=.=:
آپديت 20.04.2007
-
آندره ژيد
در سال ۱۸۶۹ در پاريس متولد شد . در سال ۱۹۰۹ مجله (( جديد )) را منتشر نمود كه ۳۰ سال در رديف بزرگترين مجلات ادبي فرانسه به شمار مي رفت .
آثار وي مانند ( اوديپ ) - ( پرومته ) - ( سرگذشت تزه ) اقتباسي از اساطير يونان است و كتاب هاي ( دفترچه آندره ولتر ) - ( در تنگ ) - ( آهنگ روستايي ) و ( سكه سازان ) ؛ پديده افكار خود اوست . كتاب ( بازگشت از شوروي ) در اصل بازگشت ژيد از تفكر كمونيستي وي بود . وي در سال ۱۹۵۱ درگذشت .
ژيد در سال ۱۹۴۷ مفتخر به دريافت جايزه نوبل ادبيات گرديد .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح مكمل
در جوانی شعر می سرود و قطعات ادبی زیبایی می نوشت، بسیار خجول و سر به زیر بود و کمتر با کسی دوستی و مراوده داشت عاقب با دختری به نام «امانوئل» که دخترخاله اش بود ازدواج کرد. اولین کتاب خویش را تحت عنوان دفترهای آندره والتر منتشر نمود، انتشار این کتاب سبب شد که بتواند در مجامع ادبی رفت و آمد نماید. با «مالارمه» شاعر مشهور فرانسوی آشنا شد و در نزد او پیشرفت های بسیاری نمود. مدتی بعد تصمیم به سفر گرفت و خواست که از طریق الجزایر به آفریقا برود. اما چون مدت اقامتش در این کشور به طول انجامید و به تدریج پی برد که به مرض سل دچار شده است از ادامه سفر باز ماند و به فرانسه بازگشت.
پس از بهبودی دوباره عزم سفر کرد و سال ها دور از فرانسه در کشورهای مختلف به سیر و سیاحت مشغول بود. پس از آن دوباره به فرانسه بازگشت و در همین زمان مادرش را نیز از دست داد. «ژید» روزبه روز در قلمرو ادبیات پیشرفت های سریعی نمود به طوری که در سال 1947 به دریافت جایزه ادبی نوبل نائل گردید.
«آندره ژید» در 19 فوریه به سال 1951 درگذشت. از «آندره ژید» کتاب ها و اشعار زیادی به جا مانده، که از همه مهمتر می توان این آثار را نام برد: مائده های زمینی، سکه سازان، پرومته سست زنجیر، آهنگ روستایی، تزه، در تنگ، تربیت زنان، بازگشت از شوروی، ایزابل، زیرزمین های واتیکان، داستایوفسکی، اودیپ، مائده های تازه، بی اخلاق، دفتر سیاه، دفتر سپید و مذاکرات خیالی.
-
هوگو - ويکتور
ويکتور ماري هوگو (1885-1802) شاعري است بزرگ، نمايش نويس و رهبر نويسندگان مکتب رمانتيک در دوران بازگشت سلطنت. انقلاب 1848 و کودتاي ناپلوئون سوم، در تحولات فکري او بسيار موثر بودند و‌انديشه او را در مسير جمهوري خواهي و آزادي طلبي‌انداختند. در دوران امپراتوري دوم چند سالي را در تبعيد به سر برد و با افکاري روشن تر و نيرومندتر، در دوران جمهوري سوم به فرانسه بازگشت و بقيه عمر را با عزيت و احترام زندگي کرد و به شهرت جهاني دست يافت.
شرح مكمل :
ویکتور هوگو در روز بیست وششم ماه فوریه سال 1802 میلادی در شهر بزانسون از شهرهای فرانسه تولد یافت. پدرش کنت هوگو هنگام تولد او رئیس دسته ای از پیاده نظام بود و بعد از آن به درجه ژنرالی رسید، وقتی که او به جهان چشم گشود ناپلئون اول بر فرانسه حکمروای مطلق بود و این حکمروایی تا سال 1814 دوام یافت.
روزهای کودکی هوگو ایام عظمت و جهانگیری ناپلئون بود. در سفرهایی که با مادر خود از دنبال پدر در فرانسه، ایتالیا و اسپانی می کرد آثار قدرت و بزرگی ناپلئون را به چشم می دید. خانواده هوگو در سال 1811 پس از سفر کوتاهی به ایتالیا به اسپانی منتقل شد، چه در آن هنگام ژوزف بناپارت برادر ناپلئون به پادشاهی اسپانیا رسیده و پدر هوگو نیز ازجمله همراهان وی بود اما سال بعد هوگو همراه مادر به پاریس بازگشت و با یکی از برادران بزرگ خود به نام اوژن به مدرسه شبانه روزی داخل شد تا خود را برای ورود به دارالفنون پاریس آماده کند. نخستین آثار وی از نظم و نثر با آنکه زاده فکری جوان بود مایه شهرت او شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در سال 1822 قسمتی از دیوان اغانی و قصائد خود را که در آن از خاندان بوربن هواخواهی کرده بود انتشار داد و بدین سبب لوئی هجدهم برای او سالی هزار فرانک وظیفه سالانه معین کرد. در سال 1882 که هوگو به هشتاد سالگی رسید فرانسویان به افتخارش جشن ها گرفتند و ششصد هزار تن از مردم پاریس و ولایات فرانسه برای تهنیت برابر خانه اش گرد آمدند و از دیدار وی چون در ایوان خانه اش ظاهر شد فریادهای شادی برآوردند.
سرانجام در روز جمعه 22 ماه مه 1885 در خانه خویش در کوچه ایلو در پاریس که امروز به خیابان «ویکتور هوگو» معروف است بدرود زندگانی گفت. تشییع جنازه اش با شکوه و جلالی که تا آن روز در فرانسه نظیر نداشته است صورت گرفت. جسدش را به مراتب دوازده تن از معاریف و شاعران زمان به زیر طاق نصرفت بردند و یک شب آنجا زیارتگاه عامه بود. روز بعد نیز او را چنانکه خود وصیت کرده بود در تابوت گدایان ولی باشکوه تمام به محل پانته ئون که آرامگاه بزرگترین مردان فرانسه است بردند و به خاک سپردند. پنجاه هزار فرانک از دارائیش نیز به دلخواه میان فقیران تقسیم گردید. تا پایان قرن نوزدهم چنان می نمود که هوگو نمرده است، زیرا گذشته از 67 مجلد آثار وی که در حیاتش انتشار یافته بود آثار منظوم و منثور چاپ نشده اش پیاپی منتشر می شد. از کتب او می توان: آخرین روز یک محکوم، نتردام دوپاری، کلود ولگرد، بینوایان، ناپلئون کوچک، تیره بختان، کارگران دریا، مردی که می خندد، تاریخ یک جنایت، رفتارها و گفتارها، نودوسه، تئاتر آزاد شده، عاقبت شیطان، مشهودات، در سفر، آلپ و پیرنه، فرانسه و بلژیک، سال های شوم و غیره را نام برد و از آثار منظوم او می توان درام کرمول، ماریون دولرم، برگ های خزان، شاه تفریح می کند، لوکرس بورژیا و ماری توار، ریبلاس، نغمات سپیده دم، آوازهای درونی، آن ژلو و منظومه های تأملات را نام برد.
-
1 پيوست (پيوستها)
كامو - آلبر
كامو - آلبر
آلبركامو از پدري فرانسوي و مادري اسپانيايي در الجزاير چشم به جهان گشود . كامو در سال هاي نخستِ پس از جنگ جهاني دوم همراه با ژان پل سارتر و سيمون دو بوار گروه نويسندگان ، فيلسوفان و منتقدان متعهد فرانسه را تشكيل دادند . هدف مشترك آنان تلاش براي حصول آزادي ، عدالت و عظمت انسان در دوران ستمگراني بود كه چشم ديدن يكديگر را نداشتند . كامو در واقع از سال 1935 ، يعني هنگامي كه دانشجوي دانشگاه الجزاير بود ، در جنگ تبليغاتي بر ضد فاشيسم ، مشغول فعاليت بود . او در آثار خود به مسائل مهم زمان ، يعني فاشيسم ، كشتارهاي جمعي ، پاكسازي‌هاي وحشيانه ، استعمار ، مجازات مرگ، شكنجه ، تبعيض نژادي و جز اينها مي پرداخت. كامو در برابر هر يك از اينها پاسخ اخلاقي روشني ارائه مي داد . او همچون بسياري از روشنفكران زمانش، نظرهاي خود را در دو قالب مهم ادبي ، رمان و نمايشنامه ، بيان مي كرد. آثار عمده او را چهار نمايشنامه : كاليگولا(1944)، مقاصد ضد و نقيض (1944)، حكومت نظامي (1948)، آدمكشان عادل(1950)؛ دو مجموعه مقاله : اسطوره سيزيف (1942)، عصيانگر (1951)؛ و به ويژه رمان هايش : بيگانه (1942)، و طاعون (1947) تشكيل مي دهند . موضوع بيشتر آثار او «پوچ گرايي » (بي معني بودن هستي انسان در زمين) بود و در كشف راه حل هاي مثبت براي مسائلي كه پوچ گرايي ارائه مي داشت پيوسته تلاش مي كرد . كامو در اسطوره سيزيف چهره انساني را نشان مي دهد كه ناگريز است وظيفه اي پوچ را به انجام برساند ، انساني كه در عين حال انجام چنين وظيفه اي شاق از رسيدن به خوشبختي غافل نيست . انسان كامو پوچي را مي پذيرد اما به ياري همه سلاح هايي كه در اختيار دارد با آن به نبرد برمي خيزد .
در سال هاي نخست دهه 1940، واقعيت هاي خشن اشغال فرانسه به وسيله سربازان آلمان در نگرش كامو نسبت به جهان تغييري اساسي پديد آورد . او جهان متعالي و نفس گرايي اسطوره سيزيف را به كناري افكند و اقداماتي را بر ضد خشونت انقلابي و به ويژه كمونيسم و فلسفه تاريخ آن آغاز كرد. دو اثر حكومت نظامي و آدمكشان عادل مبارزه اي مقدماتي براي جنگ تمام عياري بود كه به ياري عصيانگر تدارك ديد و به دنبال آن از سارتر و دوستان بريد. انتشار اين كتاب در 1952 سبب آغاز مجادلات شديد ميان كامو و سارتر كه متحد حزب كمونيسم فرانسه به شمار مي آمد ، شد. بسياري از خوانندگان او ، آثار اين كامو را بيشتر مي پسندند . باگذشت زمان ثابت شده است كه طاعون، با آن پايان خوشبينانه و تمثيل ناساز، شاهكار او نيست («آنچه آدمي به هنگام همه گيري بيماري درمي يابد اين است كه چيزهايي كه در انسان شايسته تحسين است بيش از چيزهايي است كه سزاوار سرزنش است») بلكه رمان سقوط (1956) اثر عمده او به شمار مي رود . در سقوط ، كه يكي از ده رمان بزرگ جهان شناخته شده ، نويسنده در نوشگاهي در آمستردام ، به گونه اي غم انگيز و خنده‌آور ، از ناتوانيهاي خود با شنونده اي خاموش سخن مي گويد . او حتي نتوانسته است جلوِ خودكشي دختري را در رود سن بگيرد. اين رمان هر چند به ظاهر پوچ گرايانه است اما در واقع طرد پوچي است . كامو در 1958 با انتشار مجموعه داستان غربت و قربت ثابت كرد كه در زمينه داستان كوتاه نيز، كه زنده ترين و ارزشمندترين قالب ادبي شناخته شده ، تواناست .
در 1960 ، آلبر كامو كه روزي سرمقاله هايش در روزنامه مخفي نبرد، روزنامه نهضت مقاومت فرانسه ، به مردمي اميد حيات مي بخشيد كه حضور چكمه سربازان هيلتر نفس در سينه هاي شان بند مي آورد ، در حادثه اي رانندگي جان باخت . كامو اگر در اين حادثه جان خود را از دست نمي داد اكنون يكي از رمان نويسان پيشرو عصر حاضربود . آلبركامو در 1957 جايزه نوبل براي ادبيات را از آن خود كرد. اين جايزه براي مردي كه پدرش كارگر دوره گرد مزرعه مادرش خدمتكاري بي سواد بود دستاورد كوچكي به شمار نمي آيد .
بیگـــــــانه
-
گوتيه - تئوفيل
(1872-1811)
تئوفيل گوتيه از کمانداران و مدافعان پرشور گروه رمانتيک‌ها بود و از همراهان پرحرارت ژراردونروال، نظريه پرداز‌انديشه "هنر براي هنر" که بودلر جوان را شاعري در حد کمال مي‌خواند و او را مي‌ستود.
تئوفيل گوتيه مانند بعضي از سوررآليست‌هاي قرن بيستم، از قرن خود جدا افتاده بود. در دوران پختگي نيز اعتقادات ايام جواني اش را انکار نمي‌کرد. هم به رمانتيک‌هاي روي آورده بود، هم به بررسي تحليلي آثار هنري و تاريخ هنري مي‌پرداخت و هم نقد هنري مي‌نوشت. و اين گونه فعاليت هنري برازنده هنرمندي چون او بود.
از آثار او میتوان از رمان « مادموازل دوموپن » نام برد .
شرح مكمل :
تئوفیل گوتیه در سال 1811 در شهر تارب متولد گردیده است. او را شاعر آب و رنگ نامیده اند زیرا اشعار او همه کار یک نقاش هنرمند است.
وی در جوانی به پاریس رفت و تا آخر عمر در آنجا مقیم شد، در اواخر عمر شهرت او فوق العاده زیاد بود، به طوری که شارل بودلر کتاب معروف خود گل های بدی را بدو ارمغان داد و در آن وی را جادوگر ادبیات فرانسه نامید. نخستین اثر شاعرانه او در سال 1830 انتشار یافت.
از مهمترین قطعات منظوم وی می توان قطعات زیر را نام برد: آلبرتوس، کمدی مرگ، اسپانیا و کتاب بسیار معروف که شاهکار او به شمار می رود و با قطعه شعر زیبایی درباره حافظ آغاز می گردد.
گوتیه در میان ادبا و هنرمندان عصر، بزرگترین طرفدار عقیده هنر برای هنر بود و عقیده داشت که هنرمند جز هنر خود به هیچ اصل اجتماعی و اخلاقی نباید کار داشته باشد. به غیر از آثار منظوم، چندین رمان معروف نیز از او باقیمانده است که عبارتند از:
پای مومیایی، کاپیتان فراکاس و دو کتاب دیگر به نام تاریخ هنر دراماتیک و تاریخ رمانتیسم. او به سال 1872 درگذشت.
-
پروست
مارسل پروست Marcel Proust نويسنده بزرگ فرانسوي در سال 1871 در پاريس متولد شد. پدرش پزشك بود و برادرش نيز به شغل طبابت اشتغال داشت، ليكن وي به علت كسالت مزاجي و وضع خوب خانوادگي درصدد برنيامد كه حرفه‌اي براي خود جست‌وجو نمايد.
ويا ز همان اوايل جواني از بيماري تنگي نفس رنج مي‌برد و همين وضع باعث گرديد كه او ذوق فراواني به ادبيات پيدا نمايد. تا سن سي‌وپنج سالگي در محيط‌هاي تجملي و تصنعي سالن‌هاي اشرافي و رستوران‌هاي پر زرق و برق و پلاژهاي مجلل گذراند و با كنجكاوي خاصي كه نسبت به همه چيز داشت، ا زراه پرسيدن و آموختن نكته‌هاي زيادي به خاطر سپرد و چون وضع مزاجيش حكم مي‌كرد كه بيشتر استراحت نمايد به تدوين مجموعه يادداشت‌ها و خاطرات درخشان كودكي خود پرداخت. اين مجموعه يادداشت‌ها تحت عنوان «در جست‌وجوي زمان‌هاي گمشده» بود كه جلد اول آن در سال 1913 به نام «از طرف خانه سوان» منتشر گرديد، ولي بدبختانه نتوانست توجه محافل ادبي را به خود جلب نمايد. جلد دوم آن تحت عنوان «در سايه درختان نوشكفته» در سال 1919 به دريافت جايزه گنكور نائل آمد و باعث شهرت فراوان نويسنده آن گرديد. اين نويسنده عاليقدر به سال 1922 چشم از جهان فرو بست.
-
ژان ژنه
ژان ژنه نابغه دزد و منحرف که ژان پل سارتر درباره زندگی و تحلیل آثارش کتابی در ششصد صفحه به نام ژنه مقدس، کمدین و شهید نوشته و منتقدان وی را بزرگترین شاعر درام نویس فرانسه پس از جنگ می دانند و نمایشنامه هایش همچون کلفت ها و بالکن در پاریس غوغا کرده و در برادوی پر فروش ترین برنامه چند سال اخیر گردیده، به سال 1910 در یک زایشگاه عمومی مخصوص فقرا از مادری ناشناس و پدری ناشناس تر متولد می شود. در کودکی به دارالتأدیب فرستاده شد. در آنجا دست به دزدی زد و به همین خاطر بیرونش کردند. سپس وارد ارتش شد و پس از چند روز چمدان افسر خود را برداشت و به اسپانیا گریخت و به بارسلون رفت و در محله بدنام «باریوشینو» که پایگاه سرقت و فحشاء و انحراف بود منزل گزید. از آنجا به ایتالیا، آلبانی، یوگسلاوی، اتریش، چکسلواکی، لهستان و آلمان هیتلری رفت. در بلژیک پالتوی کنسول فرانسه را دزدید و مجموعه تمام این ولگردی ها را در کتابی به نام خاطرات یک دزد فراهم آورد. در 1938 در پاریس به زندان افتاد و در 1945 پس از آزادی پاریس از چنگ نازی ها از طرف رئیس جمهور وقت، ونسان اوریول، بخشیده شد. تا این زمان ژنه آثار دیگری مانند معجزه گل سرخ و محکوم به مرگ را منتشر کرده بود. پس از آن دست از دزدی کشید تا به نوع دیگری از دزدی بپردازد: تا شاعر شود، نمایشنامه بنویسد و به وسیله سازمان های نشر کتاب شیوه دزدی خود را تغییر دهد. خود او می گوید: با شاعر شدن – اگر شده باشم – به دزدی که بودم خیانت کردم.
آثار ژنه نمایشگر عصیانی است بر ضد دنیای قراردادی و اجتماع قلابی. اجتماعی که قبل از آنکه به دنیا بیاید، از آن بیرونش کردند. طردش کردند و او نیز با تمام قوا با آن به مقابله پرداخت و ارزش آن را به هیچ گرفت. ژنه انسان عاصی و تنهای قرن ماست که در دنیایی که برای او نیست می خواهد زندگی کند.
-
آندره مالرو
آندره مالرو، نویسنده، سیاستمدار و خاورشناس فرانسوی در سال 1901 در خانواده ثروتمندی چشم به جهان گشود. پس از گذراندن دوران دبیرستان به دانشگاه رفت و به فرا گرفتن زبان ها و ادبیات خاورزمین پرداخت. آنگاه در آغاز جوانی به سرزمین چین و هندوچین سفر کرد و جنبش های آزادیخواهی این کشورها شرکت ورزید.
او همچنین در جنگ های اسپانیا (39-1936) نیز شرکت کرد و پس از کوشش های سیاسی به فرانسه بازگشت و به کارهای ادبی سرگرم شد. مالرو نویسندگی را از راه روزنامه نگاری آغاز کرد. نخستین کتاب او به نام (فاتحان) در سال 1928 منتشر شد. وی در سال 1976 فوت کرد. برخی از آثار او به شرح زیر می باشد:
فاتحان
وضع بشر
راه سلطنتی
ضد خاطرات
سرنوشت بشر
امید بشر
روانشناسی هنر او
دکتر فاستوس
امید
دوران خواری
شاهراه
عصر تحقیر
امید
کشتی با فرشه
گردوبنهای آلتنبورگ
موزه تخیلی
ندای سکوت
مسخ خدایان
وسوسه غرب.
-
دوده - آلفونس
آلفونس دوده از نويسندگان برجسته قرن نوزدهم فرانسه است. او در سال 1840 در شهر تيم فرانسه به دنيا آمد. بعد از پايان تحصيلات مدتي در مدرسه «آله» تدريس مي‌كرد، اما چون از كودكي به ادبيات علاقه داشت و محيط زندگي آنجا را براي پرورش استعداد خود مناسب نديد در پانزده سالگي به پاريس رفت.
در پاريس به فعاليت ادبي خود افزود و با سرودن اشعار و نگارش نمايشنامه‌هاي متعدد كه در روزنامه‌هاي پاريس چاپ مي‌شد موفقيت زيادي به دست آورد.
آلونس دوده در ابتداد شعر مي‌سرود و حکايات شاعرانه اي مي‌نوشت. اما جنگ 1870 در تصورات و افکار او تاثير زيادي گذاشت و از او يک نويسنده رآليست به وجود آورد. و از آن پس دوده، آثار رآليستي بسياري خلق کرد و از جمله: جک (1816)، نباب (1877) و سافو (1884).
در سال 1861 زماني كه بيست و يكسال بيشتر نداشت با نوشتن كتاب نامه‌هايي از آسياب من به شهرت و محبوبيت فراواني دست يافت. از آن پس بود كه با محافل ادبي فرانسه آشنايي پيدا كرد و در همين زمان بود كه با اميل زولا نويسنده معروف فرانسه آشنا شد.
احساسات ميهن‌دوستانه دوده در اكثر آثارش به خوبي پيداست كه داستان كوتاه بيرقدار بيانگر آنست . دوده در سال 1897 چشم از جهان فروبست .
مهمترين آثار او عبارتند از : قصه‌هاي دوشنبه، ماجراهاي شگفت‌انگيز، عشاق، تيستين، پسرك، همسران هنرمندان، سافو و سي سال از تاريخ پاريس .
آلفونس دوده بعد از ميسترال که شاعر بود، با داستانهاي زلال و شفاف خود با عنوان "نامه‌هاي آسيابان من" (1866) به دنياي ادبيات محلي منطقه پروانس قدم گذاشت. در سال‌هاي بعد نويسندگان ديگري ادبيات محلي پروانس را غني تر و پربارتر کردند.هانري بوسکو (Henri Bosco) (1976-1888) با چند کتاب مارسل پانويل (1974-1895)، با رمان‌هاي سه گانه خود: ماريوس – فاني سزار (1928-1936) و خاطرات دوران کودکي ژان ژيونو (1970-1895) با چند رمان که همه رنگ و آب اين منطقه را داشتند و همه قهرمانان آنها خصوصيات و خلقيات مردم پروانس را معرفي مي‌کردند، ادبيات بسيار پربار و استوار اين منطقه را به وجود آوردند. در پايان قرن نوزدهم، در نقاط ديگر فرانسه نيز انبوهي از داستانهاي منطقه اي و محلي انتشار مي‌يابد که با روح ناسيوناليسم و جمهوري خواهي آميخته‌اند. از جمله در الزاس، ارکمن (1899-1822) و شاتريان (1890-1826) داستانها و رمان‌هاي محلي و دهقاني و مردمي‌مي‌نويسند.
-
پل گاليكو
از نويسندگان جديد فرانسه است.
وي در آغاز جنگ اخير اندكي پس از شكست فرانسه، به انگلستان رفت و با فرانسه آزاد همكاري كرد و چندين كتاب نوشت كه داستان كوچك «شاهزاده خانم گمشده» (La Princesse Perdue) معروف‌ترين آنهاست.
-
پل لوئی شارل کلودل
پل لوئی شارل کلودل شاعر و نویسنده بزرگ فرانسوی به سال 1868 در یکی از شهرهای ایالت «آیزن» متولد گردید. در جوانی مدرسه علوم سیاسی را به پایان رسانید و در استخدام وزارت امورخارجه درآمد و چهل سال از عمر خود را در خدمت در این اداره گذرانید و به عنوان یک فرد سیاسی از منشیگری تا سفیر کبیری به کشورهای مختلف رسید. در سال 1935 از کارهای دولتی کناره گرفت و رسماً به کار ادبیات پرداخت و در طی همین سال ها به عضویت آکادمی فرانسه برگزیده شد. وی تا آخر حتی لحظه ای از کار نویسندگی غفلت نکرد و همه چیز را در این دوران به رشته تحریر کشید. این شاعر بزرگ تا اندازه ای تحت تأثیر رمبو شاعر معروف فرانسوی بوده. از آثار مهم او می توان «تصویر یک زن»، «نوید جبرئیل به مریم عذرا»، «هنر شاعری»، «کفش اطلسی»، «لحظه کوتاه» و «معرفت مشرق زمین» را نام برد.
-
پروسپر مریمه
پروسپر مریمه یکی از نویسندگان فرانسه است که در بیست وهشتم سپتامبر سال 1803 در پاریس متولد گردید. پدرش ژان فرانسوا مریمه معلم مدرسه هنرهای زیبا بود و مادرش نیز در هنر نقاشی دست داشت.
او ابتدا بر اثر تعلیمات پدر و مادرش به پیشرفت های زیادی نائل آمد و زبان های انگلیسی و اسپانیولی را به خوبی فرا گرفت، پروسپر پس از اتمام مدرسه حقوق به اسپانیا سفر کرد. مشاهده آثار تاریخی و اخلاق و ظواهر مردم این کشور در روحیه وی تأثیری عمیق به جای گذاشت و به همین جهت در اغلب داستان های او قهرمان و شخصیت های اصلی از اهالی اسپانیا می باشند. پروسپر مدتی نیز در سالن های ادبی فرانسه، که گروهی از نویسندگان معروف آن زمان مانند سن بوو و مادام رکامیه در آن شرکت داشتند، رفت و آمد کرد و بعداً فعالیت های سیاسی خود را آغاز نمود، که نتیجه اش رسیدن به نمایندگی مجلس بود. او در سال 1870 در سن شصت وهفت سالگی در شهر گان بدرود حیات گفت. از آثار او می توان: دو اشتباه، «کولومبا»، «کولیس» و کارمن را نام برد.
-
پره‌ور
ژاك پره‌ور، به سال 1900 ميلادي در شهر پاريس متولد شد. پدر شيك مستخدم حقير در اين شهر بود. اين شاعر كه در فرانسه در ميان جوانان شهرتي خاص دارد دوران جواني خود را در كافه‌ها و كلوپ‌هاي شبانه گذراند و در همين محل‌ها بود كه با آندره برتون پيشواي مكتب سوررئاليسم آشنايي يافت. بعد از مدتي ژاك وارد عالم سينما شد و پس از آشنايي با «مارسل كارته» چند فيلم بي‌نظير به عالم سينما هديه كرد. در اين دوران كتاب‌هايي به نام‌هاي «سخن‌ها» و «نمايش» از او انتشار يافت. امتياز شعر او در اين است كه به دلخواه انديشه‌هاي آشفته‌اش را در روي كاغذ به جلوه در مي‌آورد. به همين علت مورد علاقه مردم ساده و مخصوصاً جوانان فرانسوي است. وي را بايد در شمار شاعران سوررئاليست به شمار آورد.
-
دو ماريوو - پي ير
"پي ير کارله دوشاملن دوماريو" در سال 1763 به دنيا آمد. در "ريوم" به مدرسه رفت. اولين نمايشنامه تآتري اش را در شهر ليموژ نوشت و پس از آن عمر خود را وقف کار نمايشنامه نويسي و روزنامه نگاري و رمان نويسي کرد.
"زندگي ماريان" و "دهقان به دوران رسيده" دو اثر معروفش، در سال 1735 انتشار يافتند. نمايشنامه‌هاي او از نوآوري‌هاي بسيار برخوردارند، هم هوشمندانه‌اند و هم دلچسب و هم شوخ و مفرح و هم تجزيه و تحليل‌هاي روانشناسانه را در آنها مي‌توان يافت.
-
دامونتي - هاتري
هاتري دامونتي قاضي جواني است كه در استراسبورگ به شغل قضاوت مشغول است. اين نويسنده جوان براي كودكان نمايشنامه هايي راديوئي مي نويسد؛ عاشق موتسارت است ووزش نمي كند. خودش مي گويد كار اشتباهي است وخودم اين را مي دانم اما تنبلي مرض غير قابل علاجي است .
-
دو سگور
کنس دوسگور، یکی از نویسندگان اهل فرانسه است. وی به سال 1799 در روسیه متولد و در سال 1874 درگذشت. که از او آثار بسیاری به جای مانده است. کتاب عفریته اثر مشهور دسگور می باشد. دیگر آثار این شخصیت، به شرح زیر می باشد.
خاطرات مسافر
دیو احمق
بدبختی های سفی
بچه های خوب
ژنرال دوراکین
دیو بدجنس
فرانسوا گوژپشت
شیطان کوچولو
گنجینه اسرارآمیز
کودک بینوا
پسر فداکار
کودک قهرمان
خواهر گوی بوری
ژان غرغرو و ژان خنده رو
عفریته
فلیسی
دخترکان نمونه
مرخصی
قصه های تازه پریان
خاطرات یک خر
تلخکامی های سوفی
دخترهای نمونه
تعطیلات
مهمانخانه آنژگاردین
بچه فراری.
-
دوسن پیر
هانوی برناردن دوسن پیر، نویسنده رمانتیسم فرانسوی به سال 1737 متولد شد و در سال 1814 فوت کرد. از آثار او می توان به این چند کتاب اشاره کرد:
پل و ویرژین
مطالعات درباره طبیعت
کلبه هندی
جستار در طبیعت قهوه خانه سورات
تتبعات درباره طبیعت
مسافرت به ایل دو فرانس
سفر به ایل دو فرانس
مطالعه هایی در مورد عالم طبیعت
هماهنگی در عالم طبیعت
زندگی و آثار ژان ژاک روسو
خوشبختی چیست
عشق اندرز.
-
دو بالزاك - انوره
انوره دوبالزاك نويسنده بزرگ فرانسه در ايران به خاطر رمانهايش كه بسياري از آنها به فارسي ترجمه شده، مشهور است. بالزاك در سال 1799 در شهر تور به دنيا آمد. پس از گذراندن تحصيلات در دارالوكاله مشغول به كار شد؛ چندي بعد آنرا رها كرد و به تجارت پرداخت، در اين كارنيز موفقيتي به دست نياورد، اما از اين راه در شناخت سفته‌بازان و رباخواران و سوداگران تجربه‌هاي سودمندي آموخت. سپس به ادبيات روي آورد و به نوشتن رمان پرداخت كه بيشتر آنها سوژه‌هاي تاريخي داشت اما هيچ‌كدام از اين رمانها پولي كه او بتواند زندگي خود را با آن بگذراند، فراهم نياورد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در اين زمان بالزاك مقدار زيادي قرض داشت و براي رهايي از دست طلبكارها به نوشتن اثر بزرگ خود كمدي انساني پرداخت.
بالزاك نويسنده‌اي رئاليست بايد با ساخت تيپهايي از مردم، جامعه خود را وصف كند. و از ميان حوادث گوناگون آنچه را كه مي‌تواند عناصر داستان او باشد, انتخاب كند. بايد قهرماناني براي داستان خود برگزيند كه بتواند نمونه‌اي براي نظاير خود باشد. نويسنده بايد براي آفريدن تيپهاي اجتماعي حقايق را از نمونه‌هاي واقعي و زنده بگيرد و با ذوق هنري آنرا در هم آميزد و تيپ مطلوب بسازد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بالزاك به اين ترتيب شالوده رمان‌نويسي جديد را در ادبيات اروپا ريخت كه تاثيرش را بر بسياري از نويسندگان بزرگ فرانسه از جمله: گوستاو فلوبر، آلفونس دوده، اميل زولا و موپاسان برجاي نهاد.
رفت و آمد در محافل، روزنامه نگاري، رمان نويسي و روابط عاشقانه، وقت اضافي براي او باقي نمي‌گذاشتند. در سال 1832 نامه نگاري با يک زن بيگانه به نام‌هانسکارا را آغاز کرد که يک بانوي ثروتمند لهستاني بود. بالزاک در سال 1850 پنج ماه قبل از مرگش با او ازدواج کرد.
بالزاك در 17 اوت 1850 درگذشت.
از مشهورترين آثار او مي‌توان :
بابا گوريو
زن سي ساله
زنبق دره
چرم ساغري
گبسك رباخوار
آرزوهاي بر باد رفته
اوژني گرانده را نام برد.
-
گالدوس - پرز
پرزگالدوس (1920-1843) مثل بسياري از هم ميهنانش به پاريس چشم دوخته بود و سالها در اين شهر اقامت داشت. در آغاز به آثار بالزاک علاقمند شده بود و به ناتوراليست‌ها هم بي اعتقاد نبود. بخش بزريگي از زندگي خود را وقف نوشتن تاريخ اسپانياي قرن نوزدهم، در بيست مجلد کرده و وقايع سياسي و اجتماعي کشور خود را نيز در چندين کتاب و رساله تنظيم کرد. گالدوس در اواخر عمر خود مبارزي پرشور بود و به صف جمهوري خواهان پيوسته بود.
-
دولاتوش
هانری دولاتوش، از شاعران و نویسندگان فرانسه می باشد. وی در سال 1785 متولد گردید. او اثری خلق کرد که جذاب و زیبا بود به نام خاطرات مادام مانسون. دوتوش در سال 1851 به سن 66 سالگی درگذشت.
-
دولابرتن - رتيف
نيکلا ادم رتيف، معروف به رتيف دولابرتن، دهقان زاده بود. در سال 1734 در روستايي به نام "ساسي" نزديک "اوسر" به دنيا آمد و در سال 1806 درگذشت. رتيف مي‌خواست که از دنياي دهقاني بگريزد و فن چاپ را در اوسر ياد گرفت و به پاريس رفت و چندين سال در چاپخانه‌ها کار کرد و آثار خود و ديگران را به چاپ مي‌رساند. از همين راه وارد دنياي ادبيات شد.
-
آلفونس دو لامارتین
آلفونس دو لامارتین در روز 21 اکتبر 1790 میلادی در شهر ماکسون متولد شد. سال های کودکی او در دهکده میلی نزدیک ماکون گذشت و زیر دست مادری مهربان، حساس و کاردان تربیت شد. تحصیلاتش در کودکی تربیتی نداشت. در دوازده سالگی برای اینکه زبان لاتین بیاموزد او را به کشیشی سپردند، ولی چون در این زبان پیشرفتی نکرد او را به مدرسه شهر (میلی) فرستادند. در سال 1809 چون تحصیلاتش در آن مدرسه به پایان رسید و به میلی بازگشت و در آنجا به مطالعه کتب نویسندگان و شاعران بزرگی مانند دانته، پترارک، میلتون و شاتوبریان و مخصوصاً اشعار اوسیان سرگرم بود پس از آن در بیست ویک سالگی دل به سفر بست و با یکی از خویشاوندانش به ایتالیا سفر کرد و مدت دو سال در آن کشور در شهرهای فلورانس و روم و ناپل به سیاحت گذراند. در شهر ناپل با دختر زیبایی به نام گرازیلا آشنا شد، که قهرمان مجموعه اشعار وی به نام رازهای نهانی و قطعه تأثرانگیز «اولین تأسف» و اثر دیگری از او به نام «گرازیلا» می باشد.
در شصت سالگی تنگدست و مقروض شد، پس ناچار برای آنکه وجه معاشی تحصیل کند و زندگی خود را به نیکنامی و افتخار ادامه دهد به نویسندگی همت گماشت، ولی با آنکه در هجده سال باقی عمر خویش آثار فراوان از نظم و نثر منتشر ساخت بر فقر و تنگدستی غالب نیامد. سرانجام در سال 1867 پارلمان فرانسه برای او مستمری خاصی معین کرد. دو سال بعد در 27 فوریه سال 1869 در هفتادونه سالگی درگذشت.
مهمترین آثار منظوم و منثور وی اینهاست:
مرگ سقراط
تفکرات جدید
نغمات شاعرانه و مذهبی
سفر مشرق
ژوسلن
سه ماه زمامداری
سنگتراش سن پوان
سفر تازه به مشرق
رازهای نو
مشاور ملت
ژنه وی یو
دریاچه.
-
آلفرد دوموسه
آلفرد دوموسه در سال 1810 میلادی در شهر پاریس متولد شد. در آغاز جوانی ابتدا به تحصیل علوم طب و حقوق و فن نقاشی پرداخت، لکن طبع شاعر با هیچ یک از آنها سازگار نیفتاد و سرانجام شاعری پیشه کرد. در هجده سالگی به انجمن ادبی پیروان سبک رمانتیسم که ویکتور هوگو، آلفرد دو وین یی، سنت بوو و چند تن دیگر از شاعران و نویسندگان جوان رمانتیک عضو آن بودند داخل شد، ولی بعداً انجمن ایشان را ترک گفت. نخستین اثر منظوم او با عنوان حکایات اسپانی و ایتالیا در 1830 انتشار یافت. در همان سال نیز منظومه های افکار نهایی رافائل و آمال بیهوده و نمایشنامه شب ونیزی را نوشت. دو سال بعد منظومه نمایش در یک صندلی راحت را منتشر ساخت.
در سال 1833 منظومه رولا را انتشار داد و در اواخر آن سال به مادام ژرژساند نویسنده نامی فرانسه دل بست و با او به ایتالیا سفر کرد ولی عشق آن دو دیری نپایید و به ناکامی و اندوه و رنج پیوست.
از آثار مهم منظوم آلفرد دوموسه در سال های 1835 تا 1841 منظومه های نامه ای به لامارتین و امید به خداوند و مخصوصاً قطعات شب ها و منظومه یادگار را باید نام برد. از نمایشنامه های دیگر او نیز فانتازیو، عشق را به شوخی نباید گرفت، شمعدان و برای هیچ چیز نباید قسم خورد معروف است. مهمترین آثار منظوم «موسه» قطعات شبهاست، که در لطف و تأثیر و دل انگیزی با بهترین اشعار لامارتین برابر است. موسه در دوم ماه مه سال 1875 در چهل وهفت سالگی درگذشت. آرامگاه او در گورستان پرلاشز در پاریس می باشد. سایر آثار او بدین قرارند: داستان یک مرغ سفید، اعترافات، هوس های ماریان، جام و لب ها و شب ماه و مه.
شرح مكمل:
لوئی شارل آلفرد دوموسه، بعد از لامارتین مشهورترین شاعر قرن 19 فرانسه است. او در سال 1810 متولد شد و در سال 1857 در 47 سالگی درگذشت. اشعار ظریف و آثار ادبی دلپذیر او طرفداران بیشماری دارد.
فانتازیو، شب ها، رولا، کودک امروزی، اسپانیا و ایتالیا، هوس های ماریان، آندره آول سارتو، شمعدان، عشق را نباید شوخی گرفت، نامونا، با عشق شوخی نمی کنند، لورنتاچو، قصه های اسپانیا و ایتالیا، اعتراف یک کودک هرن، خاطرات، مجموعه اشعار، مرد خای، نوول ها، بلوط های آتشین، شب های ونیزی، پیاله و لب، رؤیای دوشیزه جوان، آندره آسارتو، حماقت های ماریان، در عشق لغزش نیست، باربرین، شما نمی توانید از همه چیز مطمئن باشید، دمدمی مزاج، شب ها، یک در باید باز یا بسته باشد، کت سبز، لوئیسون، شما نمی توانید درباره همه چیز فکر کنید، کارموزین، کمدی تاین، الاغ و نهر آب، شب ماه مه، شب دسامبر، شب ماه اوت، شب اکتبر، خاطره، شب ونیز، اعتراف یک کودک قرن، آنچه دختران جوان خواب می بینند، در هم باید باز باشد و هم بسه، آدم با عشق شوخی نمی کند، لورنتزاچو، اعتراف، یادگار، شب ماه مه، شب وینزی، جام و لب ها، فانتازیو، یک مرغ سفید، آمال بیهوده، یک صندلی راحت، افکار نهایی رافائل، نامه ای به لامارتین، حکایت اسپانیا و ایتالیا و برای هیچ چیز نباید قسم خورد.
-
آرتسیباسو مارسل
آرتسیباسو مارسل، از ادبا و نویسندگان شهیر فرانسه است. تولد او در سال 1889 میلادی می باشد.
برخی از آثار مارسل که به فارسی ترجمه شده است، به شرح زیر می باشد:
ارواح معدب
زنده ها
عفو.
-
آرتو
آنتون آرتو شاعر و نویسنده فرانسوی از پدری فرانسوی و مادری یونانی در سال 1896 در شهر مارسی متولد شد و به سال 1948 درگذشت.
برخی از آثار وی عبارتند از:
تخته نرد آسمان
مرکز دوایر
عصب سنج
مکاتبات با زاک ریویر
خانواده سنسی
تئاتر و نسخه بدلش
نامه های رودز
وان گوگ یا کشته جامعه.
-
دولافایت
مادام مادلن دولافایت، از نویسندگان سرشناس فرانسوی می باشد وی در سال 1634 در پاریس متولد گردید و در سال 1693 درگذشت.
برخی از آثار وی عبارتند از:
شاهدخت کلو
شاهزاده خانم مونپانسیه
زیده
سرگذشت هانریت انگستان
کنتس دوتاند
مکاتبات.
-
دوکورسل
پیر دو کورسل رمان نویس و نمایشنامه نویس فرانسوی به سل 1856 متولد و در سال 1926 درگذشت.
برخی از آثار وی عبارتند از:
ژیگولت
دو کودک
فانفان
کوسه های پاریس
زن نوشنده اشک ها
تک خال گشنیز
گردنبند ملکه
خال
پسر دیگر
پس از بخشایش.
-
گوستاو لوبون
گوستاو لوبون، از فیلسوفان و جامعه شناسان بزرگ فرانسه می باشد که کتاب نخستین تمدن ها به قلم این شخصیت بزرگ نوشته شده است.
-
گي دو موپاسان
نام گي دو مو پاسان مرادف داستان نويسي است . او در 1850 در نرماندي فرانسه چشم به جهان گشود. در شش سالگي پدر و مادرش ا زهم جدا شدنداما او جانب مادر را گرفت و در كنارش ماند . در سيزده سالگي به يكي از مدارس كاتوليكها رفت و چيزي نگذشت كه اخراج شد . سپس به مدرسه ديگري رفت و در آنجا به خاطر سرودن شعرجايزه اي دريافت داشت . آغاز جنگ فرانسه و پروس در 1870 وقفه اي در زندگي ادبي او ايجاد كرد . پس از جنگ به پاريس رفت تا شغلي دولتي بيابد و در وقتهاي فراغت به كار سرودن شعربپردازد، در پاريس بود كه زير نظر گوستاوفولبر ،استاد نثر فرانسه .به تمرين نوشتن مشغول شد .چيزي نگذشت كه ميان اين دو رابطه اي عاطفي به وجود آمد . فلوبر كه دريافته بودموپاسان استعدادهاي نهفته اي دارد او را به نوشتن نثر علاقه مند كرد . سالها صبورانه به آموختن هنر نوشتن بدو پرداخت. موپاسان از استاد بسياري چيزها آموخت كه «هنر ديدن »نخستين درس بود . فلور به او مي گفت :«هنر ديدن با صبري طولاني به دست مي آيد . در هر چيز ، جزئي كشف ناشده و ناديده وجود دارد . ما چشمان خود را عادت داده ايم تا تنها چيزهايي ببينيم كه ديگران پيش از ما ديده اند . حتي در كوچكترين اشياچيزي ناشناخته وجود دارد .بايد آن را يافت .»بدين ترتيب ،موپاسان دريافت كه در هر فرد يا شي چيزي نهفته است كه آن فرد يا شي را از افراد يا اشياي ديگر متمايز مي كند . موپاسان در جايي ديگر از قول فلوبر گفته است :«براي بيان هر چه مي خواهيد بگوييد تنها يك واژه ، براي به حركت در آوردن آن ، يك واژه و براي توصيف آن ، يك واژه وجود دارد . بايد آن واژه ،آن فعل ،آن صفت را يافت . به تخمين و تقريب نبايد بسنده كرد ، به تزويرنبايد توسل جست، حتي تزويرهوشمندانه براي از ميان برداشتن دشواري نبايد از تردستيهاي لفظي سود جست .» سال به سال موپاسان تلاش مي كرد تانكته هاي استاد را به كار گيرد . هرهفته سياه مشقهاي خود را براي او مي فرستاد و خود يكشنبه هفته بعد براي ناهار و شنيدن انتقادهاي او به خانه اش مي رفت . موپاسان مي گويد :«من شعرسرودم ،داستان كوتاه ،داستان بلند .حتي نمايشنامه نفرت انگيز نوشتم ،اما هيچ كدام از آنها بر جانماند .»
موپاسان در اواخر دهه هفتاد قرن نوزدهم با چهار نويسنده ديگركه آثار اميل زولا ،بحث انگيز رمان نويس آن دهه ، را تحسين مي كردندديدار كرد و مدتي در زمده «ياران مدان »كه خود را ناتوراليست مي خواندند،در آمد( مدان روستايي نزديك پاريس بود كه زولاو ياران او در خانه اي در آن گرد مي آمدند ). هنگامي كه گروه تصميم گرفت جنگي با عنوان غروبهاي مدان با درونمايه جنگ فرانسه و پروس منتشر كند ، موپاسان نيز،در آن جمع ،داستاني درباره يك روسپي خواند . آنان كه چيزي در باره رابطه فولبر و موپاسان نمي دانستند از استعداد خارق العاده موپاسان شگفت زده شدند . زولا تصويق كرد كه داستان موپاسان را بهترين داستان مجموعه شناختند . به دنبال اين موفقيت بودكه موپاسان شغل كارمندي را رها كرد ، آرام آرام از زولا و ياران مدان جدا شد و نيرو و استعداد خود را صرفا در خدمت نوشتن به كار گرفت نويسنده اي حرفه اي شد و در مدت يازده سال دهها مقاله ،نزديك به سيصد داستان كوتاه و شش رماننوشت و در عين حال زندگي اجتماعي ناآرامي داشت .
برخي منتقدان گفته اند كه موپاسان صرفاً ناظري است كه تنها در ترسيم سطح زندگي مهارت دارد و در ديدن واقعيتهاي نهفته ناتوان است . اما ضرباهنگ سريع داستانهايش معمولاً به پاياني گيرا مي انجامندكه تصويري طعنه آميز از تجربه زندگي آدمي به دست مي دهد.
داستان كوتاه ،حتي امروزه ،درفرانسه چندان پايگاهي ندارد ،احتمالاً به همين سبب بوده است كه موپاسان به همه تواناييش در ارائه داستانهاي كوتاه ،احساس مي كرد بايد درزمينه رمان نيز دست به تلاش بزندو آثارش چون يك زندگي (1883) ،بل ـ امي (1885) ،پير و ژان (1888) وقلب انسان (1890) ارائه دهد كه ،هر چند بي ترديد از امتيازاتي برخورداند.اما استعداد او را به بيراهه كشاندند . اكنون با آنكه بيش را يك قرن از درگذشت موپاسان مي گذرد هم داستانها و هم نظريه هايش درباره داستان نويسي با اهميت شمرده مي شود ؛با اين همه ، سهولت ظاهري نوشتن وعدم پيچيدگي در شگرد داستانهاي كوتاه اوواكنشي رواشنفكرانه را ـ به ويژه در فرانسه ـ برانگيخته و ارزش او را تاحد صنعتگري عاري از روح تنزل داده است . اما گي دو موپاسان همواره يكي از معقولترين ،مهيج ترين و خوش قلب ترين داستان گويان همه زمانها باقي خواهد ماند .
از آثار وي مي توان به :
يك زندگي
بل امي
استوار همچون مرگ
توپلي
مادمازل في في
مادر وحشي ؛ اشاره كرد .
-
بلز پاسکال
بلز پاسکال (Blaise Pascal)
در سال 163 در شهر کلر مون فران بد نیا آمد. تعلیمات علمی و مذهبی را با هم د ریافت کرد فعا یتهایی در زمینه علوم تجربی د اشت از جمله تحقیقاتی را بر روی فشار اتمسفری انجام داد. وی اولین سازنده ماشین حساب میباشد. .در سال1646 در پی شکستن پای پدرش و مراقبتهای دو پرستار ژانسنیست (janseniste) تحت تاثیر اعتقادات آنها قرار گرفت و جذب عرفان شد و مقیم معبد پورت رویال گردید.او در سن 39 سالگی در گذشت.
آثار پاسکال:
-مقاله ای در باره سنگهای کانی(Essai sur les coniques)
-افکار(Les Pensees)
-نامه هایی به یک شهرستانی( Les Lettres a un provincial)
-
ژان دولافونتن
ژان دولافونتن شاعر و افسانه نویس بزرگ فرانسوی در هشتم ژوئن 1621 در شاتونیزی دیده به دنیا گشود. پدرش شغل سرپرستی جنگل های اطراف زادگاهش را به عهده داشت. تحصیلات خود را در کالج رمس به اتمام رسانید و در 26 سالگی با یک دختر 16 ساله ازدواج کرد. رشته این ازدواج 11 سال بعد گسیخت ولی طلاق هرگز اتفاق نیافتاد. او از سی سالگی به نوشتن پرداخت افسانه های او آنقدر شهرت دارد که شاید اثر کمتر شاعر و نویسنده ای آنقدر سرشناس باشد. افسانه های لافونتن تراوشی از افکار مردم مشرق به ویژه کتاب کلیله و دمنه است و مخصوصاً در بسیاری از داستان های خود از بوکاچیو نویسنده ایتالیایی متأثر شده است. لافونتن به سال 1695 درگذشت. از میان آثار او می توان: رؤیای مغول، منظومه گنه گنه و افسانه ها را نام برد.
-
موریس لبلان
موریس لبلان، رمان نویس فرانسوی در سال 1864 متولد شد. وی نویسندگی را از 1892 با نشر قصه و پاورقی در روزنامه های آغاز کرد. پس از آن رمان های آرمل و کلود را در 1897 و لب های به هم پیوسته را در 1899 انتشار داد. رمان هایی در تحلیل روانی آرسن لوپن را منتشر کرد و به وسیله این رمان قهرمانی را آفرید که بی آنکه جنبه اساطیری به قدرتی مافوق بشری داشته باشد، محبوبیت عظیم و جهانی به دست آورد.
وی به سال 1941 در سن 77 سالگی درگذشت.
برخی از آثارش عبارتند از:
مجادله آرسن لوپن با شرلوک هلمز
آرسن لوپن عیار جوانمرد
در دل های آرسن لوپن
سر تنگ بلور
هشت ضربه ساعت
دختر خانم سبز چشم
آرسن لوپن در نقش کارآگاه
آرسن لوپن و خانه مرموز
آرسن لوپن و دختر ژوزف بالسمو
احتراق بمب
توده طلا
چشمان سبز و آبی یا معاشقه آرسن لوپن
دزد ظریف
دندان ببر
رقاص جوان
زنگ های ساعت
سنگ معجزه
عملیات خارق العاده آرسن لوپن
قصر مرموز
کشتی انرژیک یا میلیاردر راهزن
گردنبند
هشتصد و سیزده.
-
اگزوپری
آنتوان سن اگزوپري Antoin Saint Exupere، سومين فرزند كنت ژان دوسن اگزوپري بازرس بيمه‌هاي اجتماعي شهر پاريس در روز 29 ژوئن سال 1900 در شهر ---- پا به عرصه حيات نهاد. وقتي آنتوان چهارساله شد، پدرش بدرود حيات گفت و خانواده را بي‌سرپرست گذاشت و از آن به بعد نگاهداري و تربيت او و خواهرانش به عهده مادرش افتاد. در سال 1909 آنتوان به مدرسه شبانه‌روزي ژزوئيت‌ها به نام «نوتردام دوسنت كروا» قدم گذاشت و 5 سال بعد آنجا را ترك گفت. وي در سال 1912 به تنهايي به ترجمه كتاب «ژول سزار» از زبان لاتين اقدام كرد تا بفهمد ابزار جنگي رومي‌ها در آن زمان چگونه ساخته مي‌شده. وي غالباً از مدرسه مي‌‌گريخت و به فرودگاه مي‌رفت تا طرز نشستن هواپيماها را ببيند. پس از اينكه آنتوان تحصيلات ابتدايي خود را به پايان رسانيد وارد دبيرستان سن لوئي شد. در روز دوم آوريل 1921 خدمت نظام آنتوان آغاز شد و او به هنگ هوانوردان استراسبورگ انتقال يافت و در اكتبر 1922 به اخذ درجه نائل شد و در پايان خدمت براي آزمايش‌هاي نهايي او را وادار به پرواز كردند، ولي تصادفاً در اين پرواز جمجمه‌اش آسيب ديد. در 1926 نوولي با عنوان «خلبان» ا زاو چاپ شد كه در محافل ادبي پاريس سر و صدا راه انداخت و در بهار همان سال آنتوان در يكي از كمپاني‌هاي هواپيمايي استخدام شد و بي‌درنگ منزل خواهر خود را ترك كرده به تولوز رفت.
در سال 1927 مأموريت خاص او كه بيشتر هدايت هواپيماهاي پستي بود وي را به نوشتن كتابي با نام كنايه‌دار «پيك جنوب» برانگيخت. در سال 1930 سن اگزوپري بر اثر مسافرت‌ها و حوادثي كه ديده بود به طرح رمان «پرواز شبانه» پرداخت. اين كتاب با استقبال زيادي مواجه گرديد و جايزه فمينا به آن تعلق گرفت. او آثار ديگري مثل خلبان جنگي و سرزمين آدم‌ها نوشت. در سال 1944 نويسنده كه غم دوري از وطن سخت ناراحتش كرده بود تصميم گرفت از هيتلري‌ها انتقام بگيرد. سفر ابدي او آغاز شد، در ميان راه روز 31 ژوئيه 1944 بنزين هواپيما تمام شد و ديگر پرواز ميسر نبود. در صد كيلومتري شمال «باستيا» هواپيماهاي آلماني به او حمله كردند و هواپيمايش آتش گرفت. از ميان آثار او مي‌توان: «شازده كوچولو»، «قلعه زنداني شن» و «مانون» را نام برد.
-
موریس دکبرا
موریس دکبرا، از نویسندگان فرانسوی می باشد. وی به سال 1885 متولد و به سال 1973 درگذشت.
برخی از آثار وی عبارتند از:
اشرافیان بی پول
ماروا
آقایان تومی ها
نیمه شب
میدان پیگال
کارتیه لاتن
ماکائو یک جهنم قمار
تیرباران شده سپیده دم
معشوقه های من.
-
ژان آنوی
ژان آنوی، از رمان نویسان و نمایشنامه نویسان فرانسوی بود. وی به سال 1910 در 23 ژوئیه در شهر بردو متولد گردید. برخی از آثار وی عبارتند از:
زن روی بخاری
هرمین
مسافر بی توشه
وحشی ها
دندان قروچه ای
نمایشنامه سرخ
نمایشنامه سیاه
سرخ
سیاه
رقص دزدان
ژزابل
سیسیل یا مکتب پدران
والس گاوزبان
ارنیفل یا کوران هوا
بیتوس بیچاره
شام سرها
اورلوبرلویا
مرتجع عاشق
مولیر کوچک
نانوا زن نانوا و شاگرد نانوا
آنتوان عزیز
ماهی های قرمز
رئیس اپرا
آردل
گل مینا
سمور
لاماندارین
یک زندانی وجود داشت
زن وحشی
مجلس رقص دزدان
میعاد در سانلیس
لئوکادیا
اوریدیس
آنتیگون
رومئو و ژانت
مده
نمایشنامه های درخشان
کلوپ
دعوت به رقص
تمرین یا عشق مجازات دیده.
-
اشتال
مادام آن لوئيز ژرمن نكر، معروف به مادام دو اشتال دختر «نكر» وزير نامي لوئي شانزدهم است. او كه اصلش سويسي بود. در سال 1766 در پاريس تولد يافت. مادرش به ادبيات اشتياق فراوان داشت و بدين‌واسطه با نويسندگان و اديبان عصر خويش معاشرت مي‌كرد. مادام اشتال نيز طبعاً در ايام جواني به مجمع نويسندگان راه يافت و سرانجام دل بر ادبيات نهاد. در سال 1786 با بارون اشتال هوشتاين سفير سوئد در دربار فرانسه ازدواج كرد. در سال‌هاي انقلاب زندگي وي با بيم و اضطراب فراوان گذشت زيرا خود او ازجمله سلطنت‌طلبان و خانه‌اش مركز هواخواهان شاه بود. حتي زماني درصدد برآمد كه ماري آنتوانت را از زندان برهاند و چون بدين مقصود نائل نشد به سويس ميهن اصلي خود گريخت. در سال 1795 بار ديگر به فرانسه بازگشت ولي چون با مخالفين ناپلئون آميزش داشت در سال 1803 او را از پاريس تبعيد كردند. مادام دواشتال از هواخواهان مكتب رمانتيسم بود. در زمان تبعيد سفري به انگلستان و اطريش و روسيه و سوئد كرد و در زمان سلطنت لوئي هيجدهم به فرانسه بازگشت و كتاب خود را موسوم به «دو سال تبعيد» منتشر ساخت. او در سال 1818 درگذشت. آخرين كتاب وي موسوم به «ملاحظاتي چند درباره انقلاب فرانسه» يكسال بعد از مرگ وي انتشار يافت.
-
كورني
پیر کورنی (Pierre Corneille)
درسال 1606 در شهر روان(Rouen) بدنیا آمد.طبق خواست پدرش رشته حقوق را انتخاب کرد ولی بدلیل علاقه ای که به تئاتر داشت وکالت را رها کرد وبه سن روی آورد.در سال1629 نخستین پییس خود را به نمایش در آورد کمدی یه نام ملیت( Melite ) . پس وقفه ای چند ساله در سال1637 با تراژ دی-کمدی پرجنجال لو سید(Le Cid ) دوباره به سن روی آورد و در سال 1651 با شکست پییس پرتاریت( Pertharite) تئاتر را رها کرد.
تنوع در آثار کورنی محسوس است به گونه ای که پیس های او از کمدی به تراژدی-کمدی ودر آخر به تراژدی می رسند. بشتر شهرت کورنی بدلیل پیسس هایی است که پای شعور و آگاهی افراد را به وسط می کشد یعنی آنچه که دوراهی کورنیی نامیده میشود:
قهرمان پیس برسر دو راهی برای انتخاب بین حیثیت و عشق قرار می گیرد و همواره این حیثیت و آبروی افراد است که انتخاب می شود چرا که احساس برتر نسبت به عشق است. در کل سیستم دراماتیک کورنی به سیستم کلاسیک نزدیک است و دو هدف در اثار نمایشی او وجود دارد: آموزش دادن ومورد خوشایند بودن.
آثارکورنی:
-ملیت(Melite)
-لوسید(Le Cid)
-سینا(Cinna)
-سورنا(Surena)
هوراس(Horace)
-پولیوکت(Polyeucte)
-رودوگون(Rodogune)
-آتیلا(Attila)
-دروغگو(Menteur)
-مرگ پومپه(La Morte de Pompee)
-مقام سلطنتی(La Place Royale )
-
مولير
مولیر(Moliere)
نویسنده و کمدین و کارگردان نمایشهای طنز قرن 17 فرانسه است. نام واقعی اش ژان باپتیست پوکلن میباشد. زندگی مولیر با فعالیتهای تئاتری اش عجین گشته چنانکه پس از انصراف از تحصیل در ر شته وکالت با خانواده بژارت آشنا شده و با همکاری آنها در شهر پاریس "L’ Illustre Theatre " را تاسیس می کند.
اولین اقدام او با شکست مواجه می شود در نتیجه تصمیم می گیرد یک گروه سیار تشکیل داده و در شهرستانهافعالیت کند.پس از سالها زندگی سیار سرانجام به پاریس باز می گردد. در سال1659 با اثر متکلفین خنده دار(Precieuses ridicules) افراط متکلفین را مسخره می کند و به این ترتیب کمدی اخلاقی را پایه گذاری می کند که قصد د ارد خطاهای معاصرانش را افشا کند و پییس مکتب زنان(L’ ecole des femmes) مولیر تاییدی است بر این جهت گیری.
مولیر فعالیتهایی در زمینه کمدی-باله داشت و آثاری را از خود بر جای گذاشته از جمله:
مریض خیالی(Le Malade Imaginaire) زنان دانشمند( Les Femmes Savantes) سیسیلن(Sicilien)
فعالیت دیگر مولیر در زمینه کمدی سیاسی بود و در انها مشکلات اجتماع را مطرح می کند:
تارتوف(Tartuffe) دون ژوان(Don juan) مردم گریز(Misanthrope)
با دستاویز قرار دادن دفاع از مذهب دشمنان مولیراو را مورد انتقاد قرار می دهند و نتیجه آن می شود که تارتوف و دون ژوان ممنوع می شود.
مولیر مایوس و بیمار و نا موفق در زندگی زناشویی پس از انتقاداتی که وارد می شود به موضوعات سطحی روی می آورد.مثل: حیله های اسکاپن(Les Fourries de Scapin)
مولیر در حین اجرای بار چهارم پییس مریض خیالی دچار حمله قلبی شده و فوت می کند. سایر آثار مولیر عبارتند از:
-خسیس(L’ Avare)
-ازدواج اجباری(Le Mariage Force)
-حسادت باربویه(Jalousie de Barbouille)
-پزشک پرنده(Medecin Volant)
-گیج(Etourdi)
-بغض عاشقانه( Depit Amoureux)
-
راسين
ژان راسین(Jean Racine)
یکی دیگر ازنمایشنامه نویسان قرن 17 فرانسه است. حدود 12 نمایشنامه نوشت: 11تراژدی و 1 کمدی. راسین با وقفه ای یازده ساله با استر (Esther) و آتالی(Athalie) که بدرخواست مادام دو منتونون بود دوباره به صحنه تئاتر باز گشت.
ویژگی بارز تئاتر راسین پرداختن به اجبار است اینکه نوع بشر در سرنوشتش دخالتی ندارد بلکه از ابتدا سرنوشتش مشخص است برعکس نمایشنامه های کورنی در مواجهه عشق و قدرت در نمایشنامه های راسین این قدرت است که به خدمت عشق در می آید.
آثار راسین:
- تبائید(Thebaide)
-الکساندر کبیر(Alexandre le grand)
-آندروماک(Andromaque)
بریتانیکوس(Britannicus)
-برنیس(Berenice)
-میتریدات(Mithridate)
-باژازه(Bajazet)
-
فرانسوا موریاک
فرانسوا موریاک داستان نویس فرانسوی در سال 1885 متولد شد. پدرش مالک زمین های فراوان و شخص ثروتمندی بود. وی نویسندگی را از همان اوان جوانی آغاز کرد و از مدرسه بوردو و کالج کاندران ماریان فارغ التحصیل گردید. نخستین کارهای ادبی وی با کتاب «دست ها به حالت دعا» آغاز گشت و بعد از این چند داستان دیگر نوشت که چندان شهرتی نیافت اما در سال 1925 بود که به خاطر تحریر داستان معروف و بی نظیر «صحرای عشق» شهرت جهانی یافت. موریاک در سال 1926 به اخذ جایزه آکادمی فرانسه نائل گشت و در سال 1952 جایزه نوبل در ادبیات به وی تعلق گرفت. از میان آثار او می توان شعر نارنج، گمشده و کودکی در زنجیر، را نام برد.
