سلام .
لطفا توضیحاتی در مورد شخصیت های کمال گرا و علائمش بدید و راهنمایی کنید که چطور کسی که علائم کمال گرایی رو داره اهداف و برنامه هاش رو به پیش ببره و در نهایت چطور میتونه درمانش کنه .
Printable View
سلام .
لطفا توضیحاتی در مورد شخصیت های کمال گرا و علائمش بدید و راهنمایی کنید که چطور کسی که علائم کمال گرایی رو داره اهداف و برنامه هاش رو به پیش ببره و در نهایت چطور میتونه درمانش کنه .
اگر منظورتون از کمال گرائی وسواس هست که خب درمان نمیشه لزوما عفونت قارچی و ویروسی نیست که شما 4 تا قرص و کپسول بخورین بگین خوب شد رفت ، من از امروز آدم بار ی به هر جهتی هستم و از این مسائل ..
وسواس علت داره بعضی وقتا توجه به جزئیات و به قول شما کمال گرائی طرف رو ارضا میکنه حالا تو هر بعد از زندگی که باشه
پیج ویکی پدیا در مورد تعریفش و علائمش توضیحات به نسبت کاملی داده فکر میکنم که به نظرم پاسختون رو میده.نقل قول:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ولی در مورد درمانش تا اونجایی که میدونم معمولا با تراپی و مشاوره قابل حله. مشاور سعی میکنه با شرح دادن مسئله از زاویه ای که معمولا فرد اونطور بهش نگاه نمیکنه یا انجام تمرین های رفتاری خاص به مرور ذهن رو عادت بده که از اون حالت وسواس خارج بشه. ممکنه در کنارش مصرف دارویی هم پیشنهاد بشه برای کاهش اضطرابی که میتونه همراه وسواس وجود داشته باشه.
سلام . ممنون از پاسخ هر دو بزرگوار :n16:نقل قول:
لینکی که ارائه کردید رو مطالبش رو خوندم ، چند وقت هست دارم علائمش رو جستجو می کنم و سعی می کنم از تجربیاتی که بقیه دارند استفاده کنم .
دو سه سالی میشه که این علائم به صورت تقریبا زیاد در رفتار های من وجود دارند ، اوایل،کار خودم رو درست میدونستم ولی هر روز نتایج بدتری می گرفتم، همه کار هام نیتجه های عکس می دادن ، هر روزم بدتر از دیروز می شد و اهدافی که داشتم یکی یکی ناتموم می موندن
خدا رو شکر چند وقتی میشه که تو رفتار و افکارم تغیر ایجاد کردم ، داره بهم ثابت میشه دنیا اون چیزی نیست که فکرشو می کردم ( هر چند الان دیر شده )
و این رفتاری که امروز در من مشاهده میشه نتیجه رفتار اشتباه اطرافیان با من بود ، همیشه خودم رو برای دیگران به زحمت انداختم و همیشه خودم رو مقصر صد در صد می دونستم و این نیاز به کامل بودن و گرفتن هر گونه حق اشتباه از خودم باعث رشد و پیشرفت این فکر بیمار در من شد . هرگز با کسی رابطه صمیمی ایجاد نمی کردم و فقط رابطه محدود می شد به محل تحصیل .
کم صحبتی و اعتماد به نفس کم هم جزئی از این مشکلات برای من بود ، ترس از تپق زدن در صحبت با دیگران و فراری بودن از بقیه واقعا اذیتم می کرد .
چند وقته که به خواست خودم با بقیه صحبت می کنم ، تپق می زنم، اشتباه می کنم بدون هیچگونه ترسی و الان می فهمم هیچکس کامل نیست،
الان هم متاسفانه در بین اغلب خانواده ها مراجعه به روانپزشک جا نیفتاده و خیلی ها مخالف این امر هستند،هنوز هم بر این باور هستن که تا بیماری جسمی رخ نده نیاز به مراجه به پزشک نیست ولی اینو نمی دونن که گاهی یه مشکل در روح و روان انسان از صدتا بیماری جسمی بدتره و ممکنه آینده یک شخص خراب بشه ! شاید اگه من چندسال پیش این مشکل رو حل می کردم سرنوشت متفاوتی داشتم ....
میتونی تستهای کمال گرایی هویت و فلت Hewitt & Flett رو هم بررسی کنی. نسخه فارسی که من دارم 30 سواله ولی تا 90 پرسش هم فکر کنم باشه ...
امین جان از کجا میشه تهیه کرد ؟ چند جا رو دیدم باید خریداری کرد ، شما اگه جای معتبری سراغ دارید معرفی کنید هزینش هم مهم نیستنقل قول:
محتوای مخفی: آدرس
این پرسشنامه ها و ازمون های روانشناسی فقط و فقط زمانی معیار ارزش گذاری هستند که در حضور یک دکتر روانشناسی بالینی جواب داده بشه و با توجه به اینکه یک دکتر روانشناس برای تشخیص نیازی به این تست ها نداره پس اهمیتی ندارند
واگر دکتر در شما تشخیص اختلال وسواس جبری عملی رو بده معمولا این اختلال با طی کردن جلسات روانشناسی قابل درمانه
موفق باشید
اولا جای این پرسش اصلا اینجا نبود
دوما کمال گرایی یکی از نشانه های اختلال شخصیت وسواسی-جبری (OCPD) هستش ولی شما در توضیحاتی که دادین علایم کمال گرایی و مهرطلبی و dependent رو یه جاهایی باهم قاطی کردین و اول از همه باید بدونین که شما نمیتونین بدون مراجعه به پزشک مطمئن باشین با توضیحات خودتون یا دیگران یا زدن پزسشنامه ی روانشناسی مشکل خودتون رو به درستی پیدا کردین.
شما با مطالعه ای که در مورد کمال گرایی داشتین تونستین یه سری از علایم خودتون رو بر این حساب بذارین که مشکل شما همینه اما از کجا معلوم که سایر علایمی رو که در شما وجود داره دیده باشین و miss نکرده باشین؟
حتی در افسردگی و اختلالات اضطرابی هم شاهد بوجود اومدن رفتارهایی که بهش اشاره کردین هستیم.
بجای اینکه خودتون رو با اطلاعات مختلف سردرگم کنین به یک روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنین. این گاردی که در خانواده ی شما نسبت به روانپزشک هست در اغلب خانواده ها وجود داره. وقتی قدم اول رو محکم بردارین اون ها هم این موضوع رو میپذیرن و باهاش کنار میان.
سلام .نقل قول:
بله حق با شماست ممکنه تاپیک رو باید جای دیگه یا شاید سوالم رو تو یکی از تاپیک های جامع می پرسیدم .
درسته ، چون اطلاعات کافی ندارم ممکنه بعضی از مسائل رو باهم قاطی کنم ، برای همین تاپیک زدم و می خواستم از افرادی که تو این حوزه اطلاعات و توانایی دارن (مانند شما:n40: )کمک بگیرم .
من رفتار هایی رو که در خودم مشاهده کردم بسیار شبیه به کمال گرایی بود ولی ممکنه اشتباه کنم و مشکل من جای دیگه ای باشه .
نه اتفاقا،پدر و مادر بنده هر دو فرهنگی هستند و خیلی با امثال من مواجه شدند و به این مسائل واقف هستند و هر دو من رو تشویق کردند که به روانشناس مراجعه کنم،بنده برای افراد که مشکل من یا مشابهش رو دارن عرض کردم که واقعا درمان برای خیلی ها سخته و مجبورن باهاش کنار بیان :n16:(مشکلات الان من نتیجه رفتار اشتباه اطرافیان و فامیل با من بود و نه پدر و مادر)نقل قول:
این گاردی که در خانواده ی شما نسبت به روانپزشک هست در اغلب خانواده ها وجود داره.
اختلالات شخصیتی از اون چیزی که شما فکر میکنین بسیار بسیار عمیق ترن و اکثرا محصول 8 سال اول زندگی انسان ها هستن.نقل قول:
این جمله به این معنی نیست که پدر و مادر شما مقصر هستن به این علت که پدر و مادر هر رفتاری رو پیش بگیرن اثراتی در زندگی آینده ی کودک خواهد داشت و هیچ پدر و مادری وجود نداره که بتونه در لحظه لحظه ی زندگی فرزندش پرفکت عمل کنه و از آسیب جلوگیری کنه.
حتی یک انتظار ساده برای نمره ی بیست از کودک میتونه نتیجه اش بشه کمال گرایی.
رفتار اشتباه اطرافیان شما مسبب مشکلات شخصیتی نیست. این رفتارها در اکثر موارد سبب بروز مشکلاتی میشن که از قبل وجود داشتن نه اینکه ایجادشون کرده باشن.
اگه مشکل شما واقعا OCPD باشه نسبت به سایر اختلالات شخصیتی بخوبی قابل درمانه و فقط نیاز به پیگیری برای درمان هست.
بهتره به یک مشاور یا روانشناس مراجعه کنید نه روانپزشک! چون روانپزشک کارش نوشتن دارو هست ولی کار مشاور و روانشناس این است که در جلسات 45 دقیقه‌ایی صحبتهای شما را میشنود و راهکار به شما میدهدنقل قول:
همانطور که دوستان گفتند شما نمیتوانید با خواندن یک سری علائم بگویید که حتماً فلان اختلال را دارید
به عنوان یک تجربه بهتره به مشاور یا روانشناسی مراجعه کنی که استاد دانشگاه باشه و با تجربه باشه (تازه فارغ التحصیل نباشه یعنی خیلی جوان نباشه) چون فردی که استاد دانشگاه هست مجبوره علم خودش را بروز نگه دارد
در هر حال اگر میخواهی اطلاعات بیشتر و دقیقتری درباره درمان کمالگرایی پیدا کنی این کتاب را مطالعه کن :
غلبه بر کمال خواهي
نویسنده: رز شافران، سارا اگان، تريسي ويد
مترجم: سارا کمالي، فروع ادريسي
انتشارات ارجمند
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]