خسته شدن از زندگی ، ارایه راهکار ...

سلام

فرض کنین یک نفری وجود داره که به دلایلی از زندگی کردن خسته شده و هیچ دلیلی برای ادامه دادن نداره و تموم انگیزه هاشو از دست داده.
این فرد به دلایلی مانند گناه بودن و جنبه منفی، خودکشی نمی کنه.
ولی دنبال راهیه که زندگی اش تموم بشه.

حالا شما راهی به نظرتون می رسه که این فرد بمیره بدون این که خودش این کارو انجام بده؟

یعنی توی یه حادثه بمیره که وقوع اون حادثه دست خود این شخص نباشه.
مثلا از بالای ساختمون یه چی پرت شه رو سر این بنده خدا یا ماشین بزنه بهش.

دنبال راهی هست که احتمال مرگش خیلی زیاد بشه و زودتر بمیره.

نمی دونم تونستم منظور این شخص رو درست بهتون منتقل کنم یا نه؟


ممنون

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hosseinf722 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام

فرض کنین یک نفری وجود داره که به دلایلی از زندگی کردن خسته شده و هیچ دلیلی برای ادامه دادن نداره و تموم انگیزه هاشو از دست داده.
این فرد به دلایلی مانند گناه بودن و جنبه منفی، خودکشی نمی کنه.
ولی دنبال راهیه که زندگی اش تموم بشه.

حالا شما راهی به نظرتون می رسه که این فرد بمیره بدون این که خودش این کارو انجام بده؟

یعنی توی یه حادثه بمیره که وقوع اون حادثه دست خود این شخص نباشه.
مثلا از بالای ساختمون یه چی پرت شه رو سر این بنده خدا یا ماشین بزنه بهش.

دنبال راهی هست که احتمال مرگش خیلی زیاد بشه و زودتر بمیره.

نمی دونم تونستم منظور این شخص رو درست بهتون منتقل کنم یا نه؟


ممنون

---

قرار دادن خود در مقابل هر حادثه ای که شانس مرگ در اون بالا باشه، بدون هیچ دلیل دیگه ای، خودکشیه. بنابراین این فرد اگر خودکشی رو گناه میدونه محکوم به زندگیه!
مثلا کسی که در تلاش برای زدن یه رکود گینس کشته میشه حداقل با یه انگیزه ای وارد اینکار میشه که مرگ نیست!. شاید ایشون اگر مذهبی هستن بد نباشه داوطلب جنگ در سوریه بشه (هرچند با آتش بس اخیر یکم شانسش پائین اومده!).
ولی ایشون فکر نمیکنن اگر سعی کنن جوری زندگی کنن که ازش لذت ببرن براشون بهتر باشه؟

Sent from my GT-N5100 using Tapatalk

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hosseinf722 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام

فرض کنین یک نفری وجود داره که به دلایلی از زندگی کردن خسته شده و هیچ دلیلی برای ادامه دادن نداره و تموم انگیزه هاشو از دست داده.
این فرد به دلایلی مانند گناه بودن و جنبه منفی، خودکشی نمی کنه.
ولی دنبال راهیه که زندگی اش تموم بشه.

حالا شما راهی به نظرتون می رسه که این فرد بمیره بدون این که خودش این کارو انجام بده؟

یعنی توی یه حادثه بمیره که وقوع اون حادثه دست خود این شخص نباشه.
مثلا از بالای ساختمون یه چی پرت شه رو سر این بنده خدا یا ماشین بزنه بهش.

دنبال راهی هست که احتمال مرگش خیلی زیاد بشه و زودتر بمیره.

نمی دونم تونستم منظور این شخص رو درست بهتون منتقل کنم یا نه؟


ممنون

---

من اینطور سوالارو در انجمنهای مختلف زیاد دیدم.. واقعا تاسف باره. واقعا این پیامها تضعیف روحیه میکنه. شعار مردن بهتر از زندگی با ظلت شعاریه که تقریبا همه گیر شده.
واقعا باید چیکار کرد؟ چجوری قانع شد؟ به چی امیدوار شد؟
فرض که از امروز همه چی برعکس بشه و سیاستها عوض بشه. چقدر طول میکشه تا نوبت خوشبختیشون برسه؟ چند سال دیگه؟!
اینجور آدمها حتی یک هفته هم فرصت ندارن، چه برسه به اینکه بخوان به این فکر کنن که 5 سال دیگه وضعیتشون خوب میشه.

همه به دنبال راه راحتی برای خودکشین. یه جوری که درد نداشته باشه، عذاب نداشته باشه، به دیگران هم آسیب نرسونه.

به جای پاسخ به این سوالات بایستی کمی افسوس خورد و خودشناسی کرد که چه کردیم، چطور شد، و چه کاری باید کنیم...؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط siava5h [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

من اینطور سوالرو در انجمنهای مختلف زیاد دیدم.. واقعا تاسف باره. واقعا این پیامها تضعیف روحیه میکنه. شعار مردن بهتر ازندگی با ظلت شعاریه که تقریبا همه گیر شده.
واقعا باید چیکر کرد؟ چجوری قانع شد؟ به چی امیدوار شد؟
فرض که از امروز همه چی برعکس بشه و سیاستها عوض بشه. چقدر طول میکشه تا نوبت خوشبختیشون برسه؟ چند سال دیگه؟!
اینجور آدمها حتی یک هفته هم فرصت ندارن، چه برسه به اینکه بخوان به این فکر کنن که 5 سال دیگه وضعیتشون خوب میشه.

همه به دنبال راه راحتی برای خودکشین. یه جوری که درد نداشته باشه، عذاب نداشته باشه، به دیگران هم آسیب نرسونه.

به جای پاسخ به این سوالات بایستی کمی افسوس خورد و خودشناسی کرد که چه کردیم، چطور شد، و چه کاری باید کنیم...؟

---

تحلیل تون از این که این جور سوال ها در انجمن های مختلف زیاد شده چیه؟
آیا وضع زندگی اینقدر خراب شده که تعداد زیادی از کاربرای انجمن ها که معمولا جوون ها هستن به مرگ راضی شدن؟
یا این که خوشی زده زیر دلشون و خسته شدن از زندگی؟
یا اینکه خیلی هاشون الکی سوال می پرسن و قصد جدی ای برای خودکشی و مرگ ندارن؟

به نظرتون چی شده که این جور سوال ها رو زیاد می بینین؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hosseinf722 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تحلیل تون از این که این جور سوال ها در انجمن های مختلف زیاد شده چیه؟
آیا وضع زندگی اینقدر خراب شده که تعداد زیادی از کاربرای انجمن ها که معمولا جوون ها هستن به مرگ راضی شدن؟
یا این که خوشی زده زیر دلشون و خسته شدن از زندگی؟
یا اینکه خیلی هاشون الکی سوال می پرسن و قصد جدی ای برای خودکشی و مرگ ندارن؟

به نظرتون چی شده که این جور سوال ها رو زیاد می بینین؟

---

بیکاری دوست عزیز...
فقط و فقط بیکاری....

نه خوشی زده زیر دلشون ، نه مخشون تاب داره، و نه فشار روحی.
فقط به خاطر بیکاری وبلاتکلیفی...
دیگه نمیتون از پدرشون پول تو جیبی بگیرن. حتی دخترها... (این مسئله دخترها خیلی بدتر از پسرهاست. فاحشگی رو رقم میزنه)
دیگه نمیتونن سر میز ناهار و شام کنار پدر و مادرشون باشن.
سر میز غذا احساس زیادی بودن و نون خور اضافی میکنن.
دیگه نمیتونن همراه پدر مادر به مهمونی ها و عید دیدنی ها برن. دیگه شرایط سنیشون اقتضای این رفتار رو نداره.
دوست دخترهاشونو بخاطر اینکه کار ندارن و نمیتونن حداقل خرج خودشون رو هم بدن از دست میدن.
ترحم های دیگران فشارهای وارده رو 100 برابر تشدید میکنه.
نگاه کج دیگران و بعضی از فامیل که به چشم یک موجود بی مصرف به طرف نگاه میکنن دیگه قابل تحمل نمیشه...
قدم زدن تو خیابونها و دیدن مردمی که به هر سمتی میرن و هرکدوم یه کاری دارن واسشون به شدت غیر قابل تحمل شده و ترجیح میدن دیگه به اجتماع هم نرن.
گوشه گیری و تنها نشستن تو خونه....
سرکوفتهای پدر و مادر که برو دنبال کاری...
تحقیرهای پدر و مادر به فرزندی که مهندس شده و میگه برو سر ماشین مردم، کارگری، باغبونی، نگهبانی....
تحقیر شدنها...
تحقیرهایی که مسببش خودشون نیستن..
همه این چیزها انگیزه زنده بودن رو از بین میبره...

گذشت اون موقع هایی که بعضی ها بخاطر از دست دادن پدرو مادرشون خود کشی میکردن. بخاطر از دست دادن عشقشون خودکشی میکردن.
این تعداد آمار قابل توجهی نبودن.

اما آمار الان خیلی فرق میکنه. رنگ و بوی دیگه ایی گرفته، طرز و شکل دیگه ایی گرفته. هر کی و دورو ورت میبینی بیکار... ازدواج نکرده.. بی هدف.. کار بخور نمیر... تو قهوه خونه ها... آینده سیاه و تاریک... منتظر معجزه... آگهی های دورغی و تبلیغاتی... ثبت نامهای استخدامی 100 هزار تومنی...

بزرگترین عامل خودکشی های الان بیکاری و تحقیر ناشی از بیکاریه.

رنج خودکشی که من دیدم در حدود 25-40 ساله و همشون هم واقعا میخوان اینکار رو کنن و اگه بیمارستانی جایی بود که عضوشون رو اهدا کنن و بمیرن، اینکار رو میکردن.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Mohammad Hosseyn [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

قرار دادن خود در مقابل هر حادثه ای که شانس مرگ در اون بالا باشه، بدون هیچ دلیل دیگه ای، خودکشیه. بنابراین این فرد اگر خودکشی رو گناه میدونه محکوم به زندگیه!
مثلا کسی که در تلاش برای زدن یه رکود گینس کشته میشه حداقل با یه انگیزه ای وارد اینکار میشه که مرگ نیست!. شاید ایشون اگر مذهبی هستن بد نباشه داوطلب جنگ در سوریه بشه (هرچند با آتش بس اخیر یکم شانسش پائین اومده!).
ولی ایشون فکر نمیکنن اگر سعی کنن جوری زندگی کنن که ازش لذت ببرن براشون بهتر باشه؟

Sent from my GT-N5100 using Tapatalk

---

ظاهرا شرایط این که جوری زندگی کنن که ازش لذت ببرن رو ندارن و راهی به جز مرگ ندارن و گرنه کیه که از زندگی با لذت بدش بیاد؟

ممنون

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hosseinf722 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ظاهرا شرایط این که جوری زندگی کنن که ازش لذت ببرن رو ندارن و راهی به جز مرگ ندارن و گرنه کیه که از زندگی با لذت بدش بیاد؟

ممنون

---

شاید زندگی با لذت بیشتر فارغ از اینکه شرایط چیه رو باید در موردش کنکاش کرد. خودکشی چیزیه که با یک دارو میشه شدت تمایل بهش رو کم و زیاد کرد! باید بر مبنای چنین فکری بیشتر شک کرد و قبلش راههای دیگه رو واقعا تست کرد.
انسان موجود عقلایی نیست! بنابراین ممکنه نتایج کارهاش الزاما به لذت ختم نشه یا حتی ناآگاهانه فقط زندگی رو برای خودش سخت کنه. پس در عمل متاسفانه خیلی ها فرصت زندگی خوب رو از خودشون میگیرن...

Sent from my GT-N5100 using Tapatalk

دوران قبل از انقلاب چون شاه به خصوصی سازی اعتقاد داشت شرکت های خصوصی بزرگی مثل ارج و آزمایش و ... راه افتاده بودن و با توجه به جمعیت پایین کشور، چیزی به اسم بیکاری وجود نداشت و برای همه یه کاری پیدا میشد. از نظر خیلیا این شکم سیری مردم باعث انقلاب شد برای همینم بعد از انقلاب برای اینکه مردم وابسته به دولت باشن هیچ حمایتی از این شرکت ها که نشد هیچ بلکه به طرق مختلف (مثل واردات یا دولتی سازی این شرکت ها) بهشون ضربه زده شد و تلاش شد مردم بیشتر کارمند و در نتیجه وابسته به دولت باشن که دوباره نزن زیر کاسه کوزه مقامات! اینکه شما می بینین به جای پشتیبانی از شرکت های بزرگ که هم سود و هم اشتغال زایی و هم اعتبار بهتری برای مملکت دارن، دولت به دنبال حمایت از بنگاه های کوچک و زود بازده هست، دقیقا برای همینه! و برای همینم هست که دولت عزم جدی ای برای نظارت روی کارگرهای بخش خصوصی نداره و همین باعث شده قراردادهای ظالمانه ای به کارگرها تحمیل بشه. شما توی اروپا و آمریکا اگه به یه فرد پیشنهاد کار با حقوقی زیر حقوق پایه رو بدی، اتحادیۀ کارگری می تونه کلا کسب و کارت رو تعطیل کنه!
همین امر و رشد وحشتناک جمعیت در دهه 60، باعث بیکاری وحشتناک نسل سوم و جدیدا نسل چهارم انقلاب (یعنی متولدین دهه 60 به این ور) شده! بنابراین متأسفانه مشکل بیکاری چیزی نیست که بشه تو سیستم کنونی برطرفش کرد. این مشکل حداقل تا وقتی که بچه های دهه 80 بخوان سرکار برن وجود داره.
بیکار بودن هیچ حس خوبی نداره! بیگاری کردن هم حس خوبی نداره! دیدن اینکه با زحمت های تو یه نفر به ثروت میرسه ولی تو در حد بخور و نمیر داری و پیشرفتی نکردی غیرقابل تحمله. خیلیا وقتی با یه جوون بیکار مواجه میشن میگن کار هست ولی آدم کارکن نیست! خب این تحلیل کاملا اشتباهه! بله کار هست ولی چه کاری؟ کار کردن با حقوقی زیر حقوق پایه وزارت کار، کار محسوب نمیشه.

از اونطرف رانت هایی که بعد از انقلاب برای برخی خواص به وجود باعث شده یه عده به پول های بادآورده برسن و چون فرهنگ درستی نداشنن که بهش افتخار کنن و همینطور بخاطر عقده های درونی شون، سعی می کنن با نمایش ثروت برای خودشون توجه و افتخار کسب کنن!
خب معلومه جوونی که برجی 100 تومن به زور داره درمیاره و دستش هنوز تو جیب باباشه، وقتی یه جوون همسن خودش رو سوار ماشین های میلیاردی می بینه که با وضع فعلیش تا صد سال دیگه هم نمی تونه به اون ماشین دست بزنه، حس خوبی بهش دست نمیده.
مشخصه جوون 35-30 ساله دیگه روش نمیشه صبح تا صبح دستش رو جلوی باباش برای پول دراز کنه یا به باباش بگه فلان چیز رو برام بخر! حتی اگه پدرش هم با این قضیه مشکلی نداشته باشه جامعه دید خوبی نسبت به این فرد نداره.
یه فرد 35-30 ساله حالا چه دختر و چه پسر بلاخره نیازهای جنسی داره وقتی نمی تونه این نیازش رو از طریق ازدواج حل کنه، از هر راهی که بخواد این نیاز رو حل کنه با فشار روحی مواجه هست!
بیکاری، سطح بالای فشارها و استرس های اجتماعی و از اینا مهمتر نبود یه آیندۀ روشن برای افراد باعث شده که آمار خودکشی بالا بره و افراد زیادی دنبال خودکشی باشن

برعکس چیزی که بعضیا فکر می کنن، خیلی از افرادی که قصد خودکشی دارن، نه تنها آدم های شکم سیری نیستن که خوشی زیردلشون زده، بلکه آدم های با وجدانی هستن که نمی خوان سربار خانواده و جامعه شون باشن! آدم های مفتخور صد سال نمیان دست به خودکشی بزنن! اصلا وجدان یا اخلاقی توی ذاتشون نیست که از اینی که هستن خجالت بکشن! یه استاد دانشگاه فوق العاده بی سواد رو از نزدیک میشناسم که عملا داره مفتخوری می کنه و برجی دقیقا 7.5 میلیون درآمد داره ولی ساده ترین سؤال های مربوط به تخصصش رو بلد نیست! توی همون دانشگاه هم مسخره همکاراش هست ولی این آدم ذره ای شرم و حیا توی وجودش نیست که حداقل استعفا بده و کارش رو بسپاره دست یکی دیگه!!!! حالا چه برسه که پیش خودش احساس زیادی بودن بکنه و فکر خودکشی باشه!!

درنهایت اینم بگم که تصمیم برای خودکشی نباید یه شبه گرفته بشه! الان اگه کسی بخواد تغییر جنسیت بده، این عمل رو حداقل 6 ماه بعد از اینکه درخواست داد انجام میدن تا فرد فرصت کافی برای فکر کردن به تصمیمش داشته باشه. کسی که می خواد خودکشی کنه هم باید حداقل یک سال نسبت به تصمیمش فکر کنه و بعد اگه بازم نظرش عوض نشده بود، این کار رو انجام بده.

شرکت در جنگ سوریه بد نیست. هم پول میدن بهت هم هیجانش یکم بیشتره هم اگه شهید شدی شاید بری بهشت.
ولی درکل مرگ سخته و خالق این سختی رو در مرگ قرار داده که انسان از مرگ دوری کنه ...

سلام

نقش عواملی که در پست 6 ذکر شد صحیحه و هیچ حرفی درش نیست اما اینها تنها مزید بر علت هستن، اما ریشه اینا نیست، خیلیا هم هستن که در این عوامل زندگی میکنن اما به فکر خودکشی نمیوفتن، و بر عکس پولدارهایی هستن که از زندگی خسته میشن و خودکشی میکنن، پس عامل اصلی چیه؟

عامل اساسی اینه که انسان ها متخصص فرار از واقعیت شدن، و هر کاری میکنن که به واقعیت فکر نکنن، واقعیت همون چیزیه که در تنهایی به سراغ انسان میاد و در نگاه اول خیلی ترسناکه، اینکه انسان چیه و من برای چی اینجام و هدف چیه و... برای فرار از این واقعیته که انسان هرکاری میکنه که سرش گرم بشه تا به این نقطه نرسه، همه کارهایی که انسانها میکنن مثل کار، خوشگذرونی، دنبال سرگرمی شدن رفتن و... میکنن واسه اینه که سرشون گرم بشه و به واقعیت فکر نکنن، که البته همه این کارها خوبه و لازم و ضروری، اما این کارها نباید عاملی برای عدم تفکر باشه. انسان ها تا سرگرم هستن به این نقطه نمیرسن، اما کسی که مشکلات، بیکاری و عواملی که در پست 6 به سراغش میاد باعث میشه اجبارن با این واقعیت روبرو بشه و اینجاس که ممکنه راه رو فقط پایان دادن به زندگی ببینه. وگرنه پولدارهایی هستن که تمام خوشگذرونی هاشون و سفرها و تفریحاتشون واسه همینه که سرشون گرم باشه و اگه یه روز بیکار باشن دیوونه میشن. واسه همینه که میگم عامل اساسی اون مشکلات نیست چراکه اگه اون مشکلات هم حل بشه تنها انسان سرگرم میشه اما در نهایت همه با اجبار با این واقعیت روبرو خواهند شد، دیر و زود داره سوخت و سوز نداره، پس چه بهتر که انسان با میل و در زمانی که فرصت داره بر ترسش غلبه کنه و شجاعت داشته باشه و به این واقعیت فکر کنه و این راه قدم برداره، و فقط از این طریقه که انسان به آرامش میرسه، فارق از اینکه شرایط خارجی چی باشه، به کجای دنیا بره، درآمدش چقدر باشه و سرگمیش چقدر باشه و...

البته این واقعیت چیزیه که هرکسی فقط و فقط خودش باید بهش برسه و به هیچ وجه امکان نداره کسی با حرف زدن یا نصیحت در ابتدا بتونه این رو به کسی منتقل کنه، تنها راه اینه که انسان بخواد، اگه انسان خواست اونموقع صحبت های دیگران هم میتونه تاثیر داشته باشه، اونموقع هست که تکه های پازل یکی یکی در ذهن انسان چیده خواهد شد و به مرور آرامش پیدا میکنه، و حتی اگه در بدترین شرایط قرار بگیره میتونه مقاوم باشه و نشکنه، وگرنه تمام ثروت و سرگرمی های دنیا هم نمیتونه به انسان آرامش بده.

ما اینجاییم که این پازل رو حل کنیم و کسب آگاهی کنیم، هرکس در حد توانش، پایان دادن به زندگی به عمد فقط این روند رو ناقص میکنه و ادامه کار رو سخت، مثل به دنیا اومدن جنین زودتر از موعد خودش.

اینجا صحبت از دلیل این اتفاقات شد من هم نظر خودمو گفتم، اما من معمولا در این بحثها شرکت نمیکنم چون میدونم این حرفها به مذاق خیلیا خوش نمیاد، چون همون واقعیتیه که داریم ازش فرار میکنیم...

نقل قول:

---

نوشته شده توسط mgh345 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

درنهایت اینم بگم که تصمیم برای خودکشی نباید یه شبه گرفته بشه! الان اگه کسی بخواد تغییر جنسیت بده، این عمل رو حداقل 6 ماه بعد از اینکه درخواست داد انجام میدن تا فرد فرصت کافی برای فکر کردن به تصمیمش داشته باشه. کسی که می خواد خودکشی کنه هم باید حداقل یک سال نسبت به تصمیمش فکر کنه و بعد اگه بازم نظرش عوض نشده بود، این کار رو انجام بده.

---

اینطور نیست. تصمیم به خودکشی یک شبه گرفته نمیشه...
چندین سال درگیر این مسئله هستن.

گفتم که رنگ و بوی خود کشی عوض شده.
خودکشی های ناگهانی مربوط به حوادث ناگهانیه. مثل ازدواج کردن دوست دختر یا پسر. مثل فوت پدر و مادر.
اینها خودکشی های ناگهانی هستند و آمارشون خیلی کمه و تو روزنام ها همیشه چاپش میکردن که آمار رو خیلی بالا نشون بدن و حتی سعی نمیکردن یک مورد رو هم از دست بدن.

اما الان یک جوان بعد از مدتها فکر کردن، بعد مدتها سختی های روزگار رو چشیدن، دیگه راهی برای خودش نمیبینه... و معمولا به جایی میرسه که حتی فردارو هم نمیتونه تحمل کنه.

بعضی ها منتظر یک اتفاق میشن. منتظر یک تلگر میشن برای عملی کردن کارشون.
یعنی در اثر یک ناراحتی کوچیک که اصلا ربطی هم به موضوع قبلی خودش نداره تصمیم به خودکشی رو عملی میکنن. چونکه از نظر استقامتی سست شده و هیچ بهانه ای برای به تاخیر انداختن پیدا نمیکنه.

خیلی از جوانهای پسر، منتظر هستند که مادرشون فوت کنه تا اینکار رو بکنن. این دلیل ناشی از اینه که نمیخوان مادرشون از فوتشون ناراحت باشه.
خیلی از پسرها که با خواهرشون تنها زندگی میکنن منتظر هستند که خواهرشون ازدواج کنه یا ازشون جدا بشه تا اینکار رو بکنن.
منتظر یک تلنگرن...

چیزی که من فهمیدم اینه که چند عامل مانع از خودکشی جوانها ناشی از بیکاریه...!
یکیش ناراحتی عزیزانشونه. نمیخوان با کارشون عزیزشون رو ناراحت کنن. و اهمیتی به دیگران نمیدن.
مورد دیگه اینه که دورو ورشون آدمهای بیکار زیادن...
به این فکر میکنن این همه آدم بیکار هنوز هستن. ما هم چند وقت دیگه باشیم، اگه نشد بعدا اینکار رو کنیم.
فرصت به تاخیر انداختن دارن.
اما یکی یکی ضعیفتر هاشون دارن از ته صف امیدشون رو از دست میدن...
اونایی که در شرایط خیلی بدی قرار دارن، اونها حتی به این مسئله هم فکر نمیکنن.
اینطور اشخاص در مرز قرار دارن و یک تلنگر همه چی رو برای اینها به تاریکی تبدیل میکنه.
در این مورد شرایط مالی خیلی تاثیر گذار نیست. خیلی ها هستن که پول دارن، نمیگم زیاد، ولی روزمرگیشون رو میتونن سپری کنن. اما باز هم قصد خودکشی دارن. البته روزمرگی از دیدگاه خودشون. نه از دیدگاه واقعی.
دیدگاه واقعی هزینه روزمرگی: پرداخت هزینه برای یک سقف و جای خواب، غذا و لباس مناسب.
از دیدگاه اونها الان که بیکارن پول سیگارشون جور میشه. و پول لباس حالا یه جوری بهشون میرسه. در همین حد

نقل قول:

---

نوشته شده توسط jahangir1400 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام

نقش عواملی که در پست 6 ذکر شد صحیحه و هیچ حرفی درش نیست اما اینها تنها مزید بر علت هستن، اما ریشه اینا نیست، خیلیا هم هستن که در این عوامل زندگی میکنن اما به فکر خودکشی نمیوفتن، و بر عکس پولدارهایی هستن که از زندگی خسته میشن و خودکشی میکنن، پس عامل اصلی چیه؟

عامل اساسی اینه که انسان ها متخصص فرار از واقعیت شدن، و هر کاری میکنن که به واقعیت فکر نکنن، واقعیت همون چیزیه که در تنهایی به سراغ انسان میاد و در نگاه اول خیلی ترسناکه، اینکه انسان چیه و من برای چی اینجام و هدف چیه و... برای فرار از این واقعیته که انسان هرکاری میکنه که سرش گرم بشه تا به این نقطه نرسه، همه کارهایی که انسانها میکنن مثل کار، خوشگذرونی، دنبال سرگرمی شدن رفتن و... میکنن واسه اینه که سرشون گرم بشه و به واقعیت فکر نکنن، که البته همه این کارها خوبه و لازم و ضروری، اما این کارها نباید عاملی برای عدم تفکر باشه. انسان ها تا سرگرم هستن به این نقطه نمیرسن، اما کسی که مشکلات، بیکاری و عواملی که در پست 6 به سراغش میاد باعث میشه اجبارن با این واقعیت روبرو بشه و اینجاس که ممکنه راه رو فقط پایان دادن به زندگی ببینه. وگرنه پولدارهایی هستن که تمام خوشگذرونی هاشون و سفرها و تفریحاتشون واسه همینه که سرشون گرم باشه و اگه یه روز بیکار باشن دیوونه میشن. واسه همینه که میگم عامل اساسی اون مشکلات نیست چراکه اگه اون مشکلات هم حل بشه تنها انسان سرگرم میشه اما در نهایت همه با اجبار با این واقعیت روبرو خواهند شد، دیر و زود داره سوخت و سوز نداره، پس چه بهتر که انسان با میل و در زمانی که فرصت داره بر ترسش غلبه کنه و شجاعت داشته باشه و به این واقعیت فکر کنه و این راه قدم برداره، و فقط از این طریقه که انسان به آرامش میرسه، فارق از اینکه شرایط خارجی چی باشه، به کجای دنیا بره، درآمدش چقدر باشه و سرگمیش چقدر باشه و...

البته این واقعیت چیزیه که هرکسی فقط و فقط خودش باید بهش برسه و به هیچ وجه امکان نداره کسی با حرف زدن یا نصیحت در ابتدا بتونه این رو به کسی منتقل کنه، تنها راه اینه که انسان بخواد، اگه انسان خواست اونموقع صحبت های دیگران هم میتونه تاثیر داشته باشه، اونموقع هست که تکه های پازل یکی یکی در ذهن انسان چیده خواهد شد و به مرور آرامش پیدا میکنه، و حتی اگه در بدترین شرایط قرار بگیره میتونه مقاوم باشه و نشکنه، وگرنه تمام ثروت و سرگرمی های دنیا هم نمیتونه به انسان آرامش بده.

ما اینجاییم که این پازل رو حل کنیم و کسب آگاهی کنیم، هرکس در حد توانش، پایان دادن به زندگی به عمد فقط این روند رو ناقص میکنه و ادامه کار رو سخت، مثل به دنیا اومدن جنین زودتر از موعد خودش.

اینجا صحبت از دلیل این اتفاقات شد من هم نظر خودمو گفتم، اما من معمولا در این بحثها شرکت نمیکنم چون میدونم این حرفها به مذاق خیلیا خوش نمیاد، چون همون واقعیتیه که داریم ازش فرار میکنیم...

---

زیبا بود عزیز
متاسفانه این بعد از زندگی در عموم مردم به شدت ناشناخته است, وقتی هم در مورد رسیدن به خود و اصالت درون لب به سخن باز میکنیم انگه دیوانگی میزنند و تنها جوابشون اینه "آقا دنیا دو روزه عشق و حالتو کن"
البته در مورد اینکه گفتید مردم برای اینکه به این حقیقت نزدیک نشند فرار میکنند واسه من جالب بود
این فرار از واقعیت و درک عرفان و اصالت وجود به نظر من درون تمام مردم نیست البته به صورت آگاهانه, چون ناخودآگاه رو نمیشه تحلیل کرد بعید نیست که درون هر انسانی این سیرت کاشته شده باشه

صحبت های خوبی شد . واقعا نمیشه گفت دقیقا چه عاملی باعث این کار میشه . ولی قطعا افزایش بیکاری و ... که صحبتش شد از عوامل مهمیه که تو جامعه امروز زیاد شده و همراه با اون میبینیم که خودکشی هم زیاد شده .

ولی میخوام یه سوال بپرسم .
انسان یا هر موجودی به طور غریزی از مرگ فراریه . غیر از کسی که عامل دیگه ای رو داره برای غلبه بر ترس از مرگ . کسی که با اشتیاق به سمت شهادت میره . کسی که خودکشی میکنه . همه بر اون ترس غلبه کردن .
باید قبول کنیم که یکی از عوامل ایجاد تمایل به خودکشی در فرد اطرافیان هستن . اطرافیانی که اون فرد رو از جامعه طرد میکنن . با گفتارشون . با رفتارشون . با نگاهشون . وقتی تاثیرپذیری اون فرد از جامعه زیاد باشه این رفتارها چنان تاثیر مخربی میذارن که فرد به خودکشی فکر کنه .

نمیخوام دنبال راه چاره برای اون فرد باشم . ممکنه اصلا این قضیه به دلایل پزشکی برگرده که در حوصله این تاپیک نمیگنجه
ولی سوال من در مورد جامعه است که در شاید سوال جامع تری باشه . چرا اینطوری شده رفتار مردم ؟ همه هم داریم انتقاد میکنیم از رفتارهای تو جامعه و همه هم شاهدشیم .
دقیقا چرا مردم ما بی رحم شدن ؟ چرا میزان محبت کم شده ؟ چرا با تمام وجود سعی در نابودی شخصیت افراد دارن .افرادی که ضعیف تر از خودشونن .
یه فرد ثروتمند فرد فقیر رو خرد میکنه . یه فرد باکار یه فرد بیکار رو سرزنش میکنه . چرا یه فردی که از قدرت بهره منده دست اون فرد رو نمیگیره ولی به جاش اونو تحقیر میکنه . چرا به جای کمک به هم فقط حرف میزنن . به نظرم دقیقا این رفتارهاست که فکر خودکشی رو تو ذهن یه فرد بی انگیزه میندازه .

یه چیزی تو خط پایین میگم خیلی ارمانی ولی واقعا میتونستیم بهش نزدیک بشیم ولی ازش دور شدیم و برای همین دچار مشکلات عدیده ای شده جامعه مون که خودکشی فقط یکی از خطرناکترین و شدیدترین اونهاست .
چیزی که میخواستم بگم و شاید توضیح واضحات باشه اینه که اگه میزان محبت تو جامعه بالا بره امار خودکشی به شدت پایین میاد . جامعه ارمانی با محبت 100% وجود نداره ولی اگه وجود داشت فکر میکنم خودکشی تو اون جامعه معنایی نداشت .
حالا جامعه ما اصلا از محبت نکردن هم رد شده . رسیده به ظلم کردن . دولت ظلم میکنه که هیچ مردم هم شدیدتر ظلم میکنن به همدیگه . به قول یکی از دوستان تو همین فروم ملت به دولته و از رفتارهای دولت طبعیت میکنن . دولت ظالم ملتش هم ظالم میشن . مگر در صورت وجود یک رهبر که جایگزین اون دولت بشه .

بگذریم بحث سیاسی نشه . حرفم همینه که میزان محبت تو جامعه بالا بره این افکار خودکشی کم میشه . نه فقط اون بلکه خیلی از مشکلات دیگه کم میشن و به نظرم مقصر نظام حاکم بر اون جامعه است .

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Mohammad Hosseyn [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

قرار دادن خود در مقابل هر حادثه ای که شانس مرگ در اون بالا باشه، بدون هیچ دلیل دیگه ای، خودکشیه. بنابراین این فرد اگر خودکشی رو گناه میدونه محکوم به زندگیه!
مثلا کسی که در تلاش برای زدن یه رکود گینس کشته میشه حداقل با یه انگیزه ای وارد اینکار میشه که مرگ نیست!. شاید ایشون اگر مذهبی هستن بد نباشه داوطلب جنگ در سوریه بشه (هرچند با آتش بس اخیر یکم شانسش پائین اومده!).
ولی ایشون فکر نمیکنن اگر سعی کنن جوری زندگی کنن که ازش لذت ببرن براشون بهتر باشه؟

Sent from my GT-N5100 using Tapatalk

---

نگران آتش بس نباش شما چون اصلا در كار نيست، راه برا مزدورى كاملا بازه بسم الله

نقل قول:

---

نوشته شده توسط تانکر [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شرکت در جنگ سوریه بد نیست. هم پول میدن بهت هم هیجانش یکم بیشتره هم اگه شهید شدی شاید بری بهشت.
ولی درکل مرگ سخته و خالق این سختی رو در مرگ قرار داده که انسان از مرگ دوری کنه ...

---

شرایط خاصی داره برای اعزام به سوریه؟

در مورد سخت بودن مرگ، وقتی خالق ترجیح می ده فعلا برای مخلوقش کاری نکنه، مخلوق بالاخره خسته می شه و مرگ که سخت هست رو به زندگی که ظاهرا آسون هست ترجیح می ده.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hosseinf722 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام
فرض کنین یک نفری وجود داره که به دلایلی از زندگی کردن خسته شده و هیچ دلیلی برای ادامه دادن نداره و تموم انگیزه هاشو از دست داده.این فرد به دلایلی مانند گناه بودن و جنبه منفی، خودکشی نمی کنه.ولی دنبال راهیه که زندگی اش تموم بشه.
حالا شما راهی به نظرتون می رسه که این فرد بمیره بدون این که خودش این کارو انجام بده؟
یعنی توی یه حادثه بمیره که وقوع اون حادثه دست خود این شخص نباشه.مثلا از بالای ساختمون یه چی پرت شه رو سر این بنده خدا یا ماشین بزنه بهش.
دنبال راهی هست که احتمال مرگش خیلی زیاد بشه و زودتر بمیره.
نمی دونم تونستم منظور این شخص رو درست بهتون منتقل کنم یا نه؟
ممنون

---

سلام
هیچ کدوم از احساسات بشر پایدار و ماندنی نیست پس از روی احساس نباید تصمیم گرفت
نه لحظه های خوش و شیرین ماندنی هست نه لحظه های تلخ و سخت
پس نه دل خوش باشید به لحظاتِ خوش نه دلتنگ باشید از لحظات سخت چون هر دو میگذره و تموم میشه
وقتی احساس بد دارید فقط صبر کنین تا بگذره و تمام بشه . برای صبر کردن هم به امید احتیاج دارید و برای امید به علم و دانش احتیاج دارید و برای علم دانش باید انرژی و وقت صرف کنین و شاید هم مقداری پول . کسی که نمیخواد وقت و انرژی صرف کنه پس دیگه هر چه بر سرس بیاد دست پختِ خودشه
===================================
فرار از بیهوده مردن کمتر از شهادت نیست

من الان مرگ رو ب زندگى ترجيح مى دم ولى هنوز تصميم جدى براى خودکشى نگرفتم... اميدى هم ندارم همه چى درست شه و هيچ اتفاقى نمى افته ک من خوشحال بشم و باشم، اميدوارم مث خيلى ب هردل و اتفاقى بميرم و جوانمرگ بشم... زندگى بايد همراه اسايش و ارامش باشه. ن اينکه از صب چشاتو وا کنى عذاب بکشه و ببينى تاااا شب! دنيا برمبناى مادى گرايى و ماديات. قشر من و امثال من فقط بى هوده نفس مى کشيم و تماشاچى خوشيهاى دگران هستيم و کار مى کنىم براى اونا....
مرگ و نبود شدن سعادت بزرگه... زندگى بعدمرگ هم وجود نداره و نخواهد داشت و حداقل دوس دارم اينجورى باشه!!! کاش راهى بود بدون درد ادم جانش گرفته مى شد...

نقل قول:

---

نوشته شده توسط MOHAMMAD_ASEMOONI [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام
هیچ کدوم از احساسات بشر پایدار و ماندنی نیست پس از روی احساس نباید تصمیم گرفت
نه لحظه های خوش و شیرین ماندنی هست نه لحظه های تلخ و سخت
پس نه دل خوش باشید به لحظاتِ خوش نه دلتنگ باشید از لحظات سخت چون هر دو میگذره و تموم میشه
وقتی احساس بد دارید فقط صبر کنین تا بگذره و تمام بشه . برای صبر کردن هم به امید احتیاج دارید و برای امید به علم و دانش احتیاج دارید و برای علم دانش باید انرژی و وقت صرف کنین و شاید هم مقداری پول . کسی که نمیخواد وقت و انرژی صرف کنه پس دیگه هر چه بر سرس بیاد دست پختِ خودشه
===================================
فرار از بیهوده مردن کمتر از شهادت نیست

---

من همیشه برام سوال بود که در تصمیم گیری هام کجا باید حرف عقلمو گوش کنم کجا حرف احساساتمو؟
آیا باید در تصمیم گیری فقط از عقل استفاده کرد و تصمیمات عقلانی گرفت یا باید احساس رو هم دخالت داد؟
آیا تصمیمات صرفا عقلانی، تصمیم گیری های درستی هستند؟

اگر با این فرض که احساسات گذرا هستن، در تصمیم گیری ها ازشون استفاده نکنیم در آینده پشیمون نمی شیم که کاش در فلان انتخاب یکم احساس به خرج می دادم؟

نقل قول:

---

وقتی احساس بد دارید فقط صبر کنین تا بگذره و تمام بشه

---

چقدر باید صبر کرد؟ اگر کسی مدت ها منتظر اتفاقی بوده و در راه رسیدن بهش تمام سعی و تلاششو کرده ولی هنوز بهش نرسیده و دچار بی انگیزگی شده، چی کار باید بکنه؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hosseinf722 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

من همیشه برام سوال بود که در تصمیم گیری هام کجا باید حرف عقلمو گوش کنم کجا حرف احساساتمو؟
آیا باید در تصمیم گیری فقط از عقل استفاده کرد و تصمیمات عقلانی گرفت یا باید احساس رو هم دخالت داد؟
آیا تصمیمات صرفا عقلانی، تصمیم گیری های درستی هستند؟

اگر با این فرض که احساسات گذرا هستن، در تصمیم گیری ها ازشون استفاده نکنیم در آینده پشیمون نمی شیم که کاش در فلان انتخاب یکم احساس به خرج می دادم؟




چقدر باید صبر کرد؟ اگر کسی مدت ها منتظر اتفاقی بوده و در راه رسیدن بهش تمام سعی و تلاششو کرده ولی هنوز بهش نرسیده و دچار بی انگیزگی شده، چی کار باید بکنه؟

---

قبل هرچیز باید دونست که مرز بین احساس و عقل اصلا این شکلی نیست. حداقل از وقتی که بشر فهمید همه ی احساسات و تفکرات تو مغز شکل میگیره این نوع نگاه هم باطل شده. علم عصب شناسی میگه مغز دو مکانیزم برای تصمیم گیری داره. یکی تصمیم گیری سریع، بر مبنای اطلاعات کم (تصمیم احساسی عملا تو دایره همین مکانیزمه) و یکی هم بر مبنای اطلاعات بیشتر ولی با سرعت کندتر(شاید بشه بهش گفت تصمیم.گیری بر مبنای منطق ولی اینکه فکر کنیم تو این مکانیزم احساس نقشی نداره هم غلطه). وقتی یه حیوان وحشی به ما حمله میکنه مکانیزم اول زندگی مارو نجات میده.
بجای تفکیک تصمیم ها به عقلی و احساسی، بهتره تلاش کنیم بفهمیم چطور به یه تصمیم رسیدیم. هیجان یا احساسات پشت اون تصمیم چی هستن و عواقب کوتاه مدت و بلندمدت اون چی بوده یا میتونه باشه.

در مورد صبر برخلاف دوستمون معتقدم اصلا نباید صبر کرد مگر اینکه راه حل در مورد یک مشکل پیدا نشه. وگرنه حتما باید کاری کرد... البته منظور ایشون از صبر بیکار بودن نیست ولی خود مفهوم صبر درسته نیازه ولی نباید پیش فرض ذهن ما باشه.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط sasan.69 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

من الان مرگ رو ب زندگى ترجيح مى دم ولى هنوز تصميم جدى براى خودکشى نگرفتم... اميدى هم ندارم همه چى درست شه و هيچ اتفاقى نمى افته ک من خوشحال بشم و باشم، اميدوارم مث خيلى ب هردل و اتفاقى بميرم و جوانمرگ بشم... زندگى بايد همراه اسايش و ارامش باشه. ن اينکه از صب چشاتو وا کنى عذاب بکشه و ببينى تاااا شب! دنيا برمبناى مادى گرايى و ماديات. قشر من و امثال من فقط بى هوده نفس مى کشيم و تماشاچى خوشيهاى دگران هستيم و کار مى کنىم براى اونا....
مرگ و نبود شدن سعادت بزرگه... زندگى بعدمرگ هم وجود نداره و نخواهد داشت و حداقل دوس دارم اينجورى باشه!!! کاش راهى بود بدون درد ادم جانش گرفته مى شد...

---

همینکه شما زنده هستی یعنی ترجیح دادی زندگی رو بخصوص اینکه راه های بدون درد مرگ وجود داره. فکر میکنم شما دردهای زندگی رو درک میکنید ولی فکر نکنم به حدی رسیده باشه که مرگ رو ترجیح داده باشید...

Sent from my GT-N5100 using Tapatalk

نقل قول:

---

واقعیت همون چیزیه که در تنهایی به سراغ انسان میاد و در نگاه اول خیلی ترسناکه، اینکه انسان چیه و من برای چی اینجام و هدف چیه و... برای فرار از این واقعیته که انسان هرکاری میکنه که سرش گرم بشه تا به این نقطه نرسه

---

متاسفانه این مساله در ادیان بسیار دیده شده و ادیان نقش اساسی در اینگونه باورها ایجاد میکنه و تاثیر این مساله یک واقعیته و به شدت گریبان گیر انسانها شده.
اما این مساله در مورد اشخاصی که قصد خودکشی ناشی از بیکاری دارن به یک معیار تغییر یافته تبدیل شده. و این معیار تغییر یافته تشدید هم شده. (در اینجا میخوام منحصرا به این نوع خودکشی ها بپردازم چون از نوع سریع و گذرا نیست. و نوع شایع در بین جوانان به خصوص پسرها هست)

ما در ادیان داریم که پس از مرگ عذابهای سخت و مارها و اژدهای و آتشها و اینگونه تفاسیر که به روح فرد اعمال میشه و در لحظه مرگ چهره ترسناکی به سراغش میاد و وحشتی عظیم برای فرد رو رقم میزنه که از تحمل هر انسانی خارجه...
اما از اونجا که بیکار یک فرد بلاتکلیف و الافیه.. و اسم بیکار خودش گویای فعالیت روزمرگیشه، این اشخاص به یک سری شرایطی که جامعه حساسیت شدیدی به اون نشون میده گرایش پیدا میکنن و به سمت اون مسائل جذب میشن.
دو نوع از این مسائل سیاست و ادیان هستند که جامعه به شدت به اینها حساسیت نشون میده. دقیقا در همین 8-10 سال اخیر آمار فعالین سیاسی چشمگیر شده و هر کسی رو میبینی به طریقی با انواع مختلف مسائل سیاسی همسو شده و امار دستگیری و زندانی شدن تقریبا در هر شهری دیده میشه.
مورد دوم ادیانه و واقعا فعالیتهای ادیان در جامعه مدرن و امروزی مجازی به طرز چشم گیری فراگیر شده و بسیار هم موثر واقع شدن.
اما اثیر ادیان در اینه که اونهایی که در مورد ادیان فعالیت کردن رفته رفته باورهاشونو از دست دادن و دیگه به اون داستاهای غول شاخ دار و مار و اژدها و عذاب آتش باوری ندارن و خودکشی رو یک آرامش ابدی تلقی میکنن و اون ترس و وحشتی که در گذشته داشتن رو از دست میدن. در اینجا این اشخاص نه تنها اون خود شناسی ترسناک رو که در تنهایی به سراغ انسان میاد که دوستمون عنوان کردن ندارن، بلکه بیکاری باعث این عقیده شده. و این سبب میشه شجاعت این کار در فرد دوبرابر بشه. یعنی یکی یکی تمام معیارهای خودکشی نکردن کنار میرن و فرد به اون درب سیاه تاریکی نزدیک میشه.

نقل قول:

---

نقش عواملی که در پست 6 ذکر شد صحیحه و هیچ حرفی درش نیست اما اینها تنها مزید بر علت هستن، اما ریشه اینا نیست

---

نقل قول:

---

فرض کنین یک نفری وجود داره که به دلایلی از زندگی کردن خسته شده و هیچ دلیلی برای ادامه دادن نداره و تموم انگیزه هاشو از دست داده.

---

در پست اول میبینیم که فرد ابراز بی مصرفی میکنه و دلیلی برای ادامه حیات در خودش نمیبینه و یک موجود اتلاف کننده انرژی تلقی میکنه .
در واقع کار یک موضوع اصلی و ریشه ای در انجام عمل خودکشی نیست.
شما ممکنه کار داشته باشی ولی پدرت رو از دست بدی یا بچتون رو از دست بدی یا سرمایه زندگیتو از دست بدی یا اصلا آواره نشین بشی اما کار رو داشته باشی. اینها میتونه شمارو به یک خودکشی گذرا یا ناگهانی وادار کنه ولی اگه در یک پروسه زمانی مشخص اگه انجام نشه، بعد اون دیگه انجام نمیشه.
اما شما همه رو داشته باشی. خانواده رو داشته باشی.. خونه هم باشه. محل زندگی باشه. تمام عناصر مرتبط به انسان باشه اما کار نباشه. دلیلی بر انجام خودکشی دیده نمیشه. اما همه اون عناصر اطراف منتظر عملکرد شما هستن. همه به فرد نگاه میکنن. پدر، مادر، برادر، فامیل، دوست و آشنا، همسایه، همه به فرد نگاه میکنن که کار چی شد. امرزو، فردا، ماه بعد، سال بعد...!
اگه مادرت بمیره یک هفته میگن مادرت چی شد؟!
اما اگه بیکار باشی هر روز بهت میگن کار شد..!
به این ترتیب، کار که یک عامل برای خودکشی نبود، رفته رفته انگیرزه این کار رو در فرد در اثر نگاهها و تحقیرها ایجاد میکنه. فشار روحی ناشی از تحقیر و احساس بی مصرف بودن.

نقل قول:

---

چرا میزان محبت کم شده ؟ چرا با تمام وجود سعی در نابودی شخصیت افراد دارن .افرادی که ضعیف تر از خودشونن .
یه فرد ثروتمند فرد فقیر رو خرد میکنه . یه فرد باکار یه فرد بیکار رو سرزنش میکنه . چرا یه فردی که از قدرت بهره منده دست اون فرد رو نمیگیره ولی به جاش اونو تحقیر میکنه . چرا به جای کمک به هم فقط حرف میزنن

---

دقیقا مسئله بیکاری موضوعی که فرد بیکار در تمام عمرش در تلاشه که از این موضوع فرار کنه. حالا به هر طریقی. اگه شد با بدست آوردن کار و اگر نشد با فراموش کردن این مسئله. اما هیچ کدوم از این دومسئله برای فرد بیکار شدنی نیست. نه کاری هست، ونه اطرافیان میزارن که فراموش کنه. و هر و هر روز وهر روز....
اطرافیان به جای اینکه برای اون فرد راه حلی ارائه بدن و اون رو کمک کنن، کمکی که درخور شرایط فرد باشه، فقط فرد رو مورد سرزنش و سوال قرار میدن که چرا کار نمیکنه. چرا دنبال کار نمیره. ویا با پیشنهادهای بد شرایط روحی فرد رو بیشتر تخریب میکنن.
من دیدم که کسی فوق لیسانس الکترونیکه و پدرش بهش میگه برات تاکسی میخرم برو سر تاکسی کار کن.
نه تنها این پدر مشکل این جوون رو حل نکرد، بلکه دلیلهای خودکشی نکردن رو برای فرد کم کرد.

اینکه بگیم دولت مقصره معنا و مفهومی نداره. ملت میتونه بدون دولت باشه. اما دولت نمیتونه بدون ملت باشه. اینکه دولت رو مسبب این اتفاقات بدونیم در واقع انداختن تقصیر به گردن اینو اونه.
اول بیایم به خودمون فکر کنیم که آیا در تعیین دولت و تصمیمهای دولت وظایف خودمون رو درست انجام دادیم؟
اگه درست انجام دادیم، پس سیاستهای رفتاری دولت و جامعه نسبت به یک فرد بیکار رفتار درستیه.
اگه درست انجام ندادیم، درستش رو انجام بدیم. و منتظر بازده های بلند مدت نباشیم، چراکه فردی که در حال فکر کردن به مراحل خودکشی هست انتظار نتایج سریع و تغییرات سریع داره. و فرصت فکر کردنش دیگه تموم شده.

لااقل به جای اینکه بنویسید راهی پیشنهاد کنین تا خودکشی کنم بنویسید:
راهی پیشنهاد کنید تا از خودکشی منصرف بشم

برو کوه نوردی قله دماوند غذا هم کم ببر تا از گشنگی و سرما بمیری.( خیلی کوه رو برو بالا تا دیگه نتونی سلامت برگردی) لباس و غذا کم ببر تا دووم نیاری و بمیری ولی 1 مقدار غذا یواشکی بزار تو جیب کاپشنت که اگر پشیمون شدی انرژی داشته باشی برای برگشت ( 1 شکلات اسنیکر برای احتمال اینکه پشیمون بشی بزار تو جیبت)

تو دریا هم بری جواب میده یه 100 متر از ساحل دور شو شنا کن احتما زیاد غرق میشی.( جلیقه نجات بپوش که اگر پشیمون شدی برگردی)

اگر میخوای آروم آروم بمیری برو ایدز بگیر. این سرنگهای معتادا رو فشار بده تو دستت تا ایدز بگیری .

اگر میخوای واقعا بمیری خودتو مریض کن یعنی سرما بخور ولی دارو نخور که خوب نشی و بمیری. میگن از سرما خوردگی مردش هیچکس هم شک نمیکنه.(سرما که خوردی بازم برو بدون لباس گرم تو خیابون تا ضعیفتر بشی و کم کم تب کنی و خدانگهدارت

برید پرونده ی همه ی خودکشی کرده های دنیا رو جمع کنین و بدین به یک سوپر کامپیوتر تا اونها رو دسته بندی کنه از نظر تابعیت , سن , جنس , میزان تحصیلات , شغل , وضعیت مالی , وضعیت خانوادگی (مجردی و متاهلی) , قد , وزن , سلامتی جسمی , مبزان شهرت یا گمنامی , قدرت بدنی , میزان رفاه , امکانات و غیره
میبینید همه جور آدمی توشون هست
پس عامل خودکشی یه چیزی غیر از اینهاست
====================================
انسان به امید زنده هست
وجهِ مشترَکِ همه ی خودکشی کرده ها اینه که "تصور میکنند" دیگه امیدی باقی نمونده
اینه اون احساسِ لعنتیِ گذرا که فردِ کم دانش به اشتباه اون رو پایدار و ماندگار تصور میکنه و بر اساسش تصمیم به خودکشی میگیره
برای همین گفتم از روی احساس تصمیم گرفتن اشتباهه . یعنی از روی مهربانی , حسادت , طمع , شهوت , کینه و خشم , غرور و تکبر , خساست , ترس و هراس و غیره
فقط عقل هست که میتونه بهترین تصمیم رو بگیره که این تصمیم کمترین خطر و ضرر رو داشته باشه و پشیمونی به بار نیاره
عقل , احساسات رو در نظر میگیره اما اجازه نمیده که "احساس" تصمیم گیرنده باشه
مثال:
مادری که عقلش ضعیف هست و مهربانیش بسیار قوی
فرزندی معتاد داره . چون عقلش ضعیفه و مهربانیش به جای عقل شده سلطانِ وجودش , به جای اینکه به فرزندش کمک کنه ترک کنه کمکش میکنه تا راحت و بی دغدغه مواد مصرف کنه و به اعتیادش ادامه بده !!!!!! این نتیجه ی تصمیم از روی احساسات هست
=====================================
مادر دیگری هم فرزند معتاد داره اما بسیار دانا و عاقل هست و مهربان هم هست اما سلطانِ وجودش "عقل" هست نه مهربانیش یعنی مهربان هست اما عاقلانه مهربان هست
این مادر , دوستیش مثل اون مادر کم عقل , دوستی خاله خرسه نیست که به فرزندش و خودش و خانواده و اجتماع صدمه بزنه
عاقلانه نفوذ میکنه توی سلولهای مغز فرزندش و اطلاعاتی بهش میده که انگیزه های ترک اعتیاد رو براش به وجود میاره تا تصمیم به ترک اعتیاد بگیره نه ادامه ی اعتیاد
نتیجه ی کار این دو مادر و اجر و پاداششون زمین تا آسمون با هم فرق داره
======================================
مشکل بنده اینه که اگر خلاصه بنویسم کلی سوال برای خواننده به وجود میاد که حق داره اونها رو بپرسه و یا حتی عجولانه بنده رو متهم میکنه که حرفهام بی تاثیر و حتی غلطه
اگر هم بخوام از ریشه شروع به باز کردن و بررسی موضوع کنم مطلب طولانی میشه و خیلیها اصلاً نمیخوننش یا طوطی وار و تند میخونند و رد میشند و بی تاثیر میمونه

نقل قول:

---

نوشته شده توسط مودم محدود کننده [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

برو کوه نوردی قله دماوند غذا هم کم ببر تا از گشنگی و سرما بمیری.( خیلی کوه رو برو بالا تا دیگه نتونی سلامت برگردی) لباس و غذا کم ببر تا دووم نیاری و بمیری ولی 1 مقدار غذا یواشکی بزار تو جیب کاپشنت که اگر پشیمون شدی انرژی داشته باشی برای برگشت ( 1 شکلات اسنیکر برای احتمال اینکه پشیمون بشی بزار تو جیبت)

تو دریا هم بری جواب میده یه 100 متر از ساحل دور شو شنا کن احتما زیاد غرق میشی.( جلیقه نجات بپوش که اگر پشیمون شدی برگردی)

اگر میخوای آروم آروم بمیری برو ایدز بگیر. این سرنگهای معتادا رو فشار بده تو دستت تا ایدز بگیری .

اگر میخوای واقعا بمیری خودتو مریض کن یعنی سرما بخور ولی دارو نخور که خوب نشی و بمیری. میگن از سرما خوردگی مردش هیچکس هم شک نمیکنه.(سرما که خوردی بازم برو بدون لباس گرم تو خیابون تا ضعیفتر بشی و کم کم تب کنی و خدانگهدارت

---

دوست عزیز در مسئله خودکشی تمسخر و شوخی هیچ جایی نداره
ما با فردی روبرو هستیم که بنا بر مشکلات زیاد کم آورده و به جایی رسیده که داره بهترین چیزش یعنی جونش را به خطر میندازه
به نظر من پیشگیری از خودکشی یک وظیفه همگانیه و همه باید به هم کمک کنیم تا چنین اتفاقی نیفته
باید با فرد همدردی کرد
نباید مسخره کنیم
باید ازش بپرسیم که چرا به این موضوع فکر میکنه
بپرسیم چرا دوست داره جای کسی باشه که مرده ؟
چه اتفاقی باعث شده که آرزوی مرگ کنه ؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط MOHAMMAD_ASEMOONI [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

برید پرونده ی همه ی خودکشی کرده های دنیا رو جمع کنین و بدین به یک سوپر کامپیوتر تا اونها رو دسته بندی کنه از نظر تابعیت , سن , جنس , میزان تحصیلات , شغل , وضعیت مالی , وضعیت خانوادگی (مجردی و متاهلی) , قد , وزن , سلامتی جسمی , مبزان شهرت یا گمنامی , قدرت بدنی , میزان رفاه , امکانات و غیره
میبینید همه جور آدمی توشون هست
پس عامل خودکشی یه چیزی غیر از اینهاست
====================================
انسان به امید زنده هست
وجهِ مشترَکِ همه ی خودکشی کرده ها اینه که "تصور میکنند" دیگه امیدی باقی نمونده
اینه اون احساسِ لعنتیِ گذرا که فردِ کم دانش به اشتباه اون رو پایدار و ماندگار تصور میکنه و بر اساسش تصمیم به خودکشی میگیره
برای همین گفتم از روی احساس تصمیم گرفتن اشتباهه . یعنی از روی مهربانی , حسادت , طمع , شهوت , کینه و خشم , غرور و تکبر , خساست , ترس و هراس و غیره
فقط عقل هست که میتونه بهترین تصمیم رو بگیره که این تصمیم کمترین خطر و ضرر رو داشته باشه و پشیمونی به بار نیاره
عقل , احساسات رو در نظر میگیره اما اجازه نمیده که "احساس" تصمیم گیرنده باشه
مثال:
مادری که عقلش ضعیف هست و مهربانیش بسیار قوی
فرزندی معتاد داره . چون عقلش ضعیفه و مهربانیش به جای عقل شده سلطانِ وجودش , به جای اینکه به فرزندش کمک کنه ترک کنه کمکش میکنه تا راحت و بی دغدغه مواد مصرف کنه و به اعتیادش ادامه بده !!!!!! این نتیجه ی تصمیم از روی احساسات هست
=====================================
مادر دیگری هم فرزند معتاد داره اما بسیار دانا و عاقل هست و مهربان هم هست اما سلطانِ وجودش "عقل" هست نه مهربانیش یعنی مهربان هست اما عاقلانه مهربان هست
این مادر , دوستیش مثل اون مادر کم عقل , دوستی خاله خرسه نیست که به فرزندش و خودش و خانواده و اجتماع صدمه بزنه
عاقلانه نفوذ میکنه توی سلولهای مغز فرزندش و اطلاعاتی بهش میده که انگیزه های ترک اعتیاد رو براش به وجود میاره تا تصمیم به ترک اعتیاد بگیره نه ادامه ی اعتیاد
نتیجه ی کار این دو مادر و اجر و پاداششون زمین تا آسمون با هم فرق داره
======================================
مشکل بنده اینه که اگر خلاصه بنویسم کلی سوال برای خواننده به وجود میاد که حق داره اونها رو بپرسه و یا حتی عجولانه بنده رو متهم میکنه که حرفهام بی تاثیر و حتی غلطه
اگر هم بخوام از ریشه شروع به باز کردن و بررسی موضوع کنم مطلب طولانی میشه و خیلیها اصلاً نمیخوننش یا طوطی وار و تند میخونند و رد میشند و بی تاثیر میمونه

---

شما هر چقدر هم طولانی بنویسین، من می خونم و استفاده می کنم از مطالبتون
با تشکر :n16:

نقل قول:

---

نوشته شده توسط EhsanCPU [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دوست عزیز در مسئله خودکشی تمسخر و شوخی هیچ جایی نداره
ما با فردی روبرو هستیم که بنا بر مشکلات زیاد کم آورده و به جایی رسیده که داره بهترین چیزش یعنی جونش را به خطر میندازه
به نظر من پیشگیری از خودکشی یک وظیفه همگانیه و همه باید به هم کمک کنیم تا چنین اتفاقی نیفته
باید با فرد همدردی کرد
نباید مسخره کنیم
باید ازش بپرسیم که چرا به این موضوع فکر میکنه
بپرسیم چرا دوست داره جای کسی باشه که مرده ؟
چه اتفاقی باعث شده که آرزوی مرگ کنه ؟

---

.
دوست عزیز من اصلا مسخره نکردم. تیتر تاپیک کاملا عوض شده الان. دیروز تیتر تاپیک این بود چه کار میشه کرد که در معرض مرگ قرار گرفت.

ما که هیچکدوممون دکتر نیستیم کاربر ساده هستیم . معمولا به تیتر تاپیک نگاه میکنیم و جواب مناسب میدیم.نه روانشناسیم نه جامعه شناس که بشینیم فکر کنیم و ریشه یابی کنیم .

ولی امروز که تیتر تاپیک عوض شده حق با شماست منم مطمئنا اگر دیروز که پاسخ دادم با تیتر امروز رو به رو میشدم جواب مناسب تیتر جدید میدادم.

تیتر تا پیک از چه کار میشه کرد که در معرض مرگ قرار گرفت امروز عوض شده به خسته شدن از زندگی ارائه راهکار

-----------
برای جواب تیتر جدید
سر خودتونو اینقدر با کار خوب گرم کنید که وقت برای کار بد و فکر بد نداشته باشید. سر کار برید بیکار تو خونه نشینید. هفته ای 2 بار برید استخر.جمعه ها برید بیرون گردش در شهر سینما برید رستوران برید.
هفته ای 1 بار مشاوره روانشناسی برید برای تنظیم حالات روحی. ورزش دسته جمعی مثل فوتبال آدم رو از انزوا در میاره.خوردن ماهی و میگو هفته ای 2 بار نورن های مغز رو میسازه و خطر افکار پریشان کمتر میشه.
ازدواج آدم رو به آرامش میرسونه.شبکه دوستان خوب حال آدم رو خوب میکنه.مسافرت و تغییر آب و هوا هم که روحیه رو رفرش میکنه .

همه اینها در کنار هم باعث میشه امیدتون به زندگی هیچوقت کم نشه.:n40:

اسم تاپیک چرا و چجوری عوض شده؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hosseinf722 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اسم تاپیک چرا و چجوری عوض شده؟

---

توسط مدیر بخش و یا ناظرین بخش. (ادمین)
احتمالا بخاطر نامناسب تشخیص داده شدن.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط siava5h [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

توسط مدیر بخش و یا ناظرین بخش. (ادمین)
احتمالا بخاطر نامناسب تشخیص داده شدن.

---

همینجوری یه دفعه ای بدون اطلاع؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hosseinf722 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

همینجوری یه دفعه ای بدون اطلاع؟

---

زور داره میتونه... :n25:

جالب بود! سریع خوندم و رد شدم. راستی ؛ سلام:
این قضیه؛ دنبال مرگ آسون گشتن؛ قبلأ فیلم شده: هم هالیوود هم بالیوود هم خالیوود...
البته هنوز جای کار داره. سوژه خوبیه.(پادزهر افسردگی طنزه؛ نگو نه)
من یه خرده تغییرش دادم.
فرض کنید یه آدمی تمام زندگیش تو تنگناست. هرچی بیشتر تلاش میکنه کمتر نتیجه میگیره.
یه دفعه متوجه میشه یه جور موش آزمایشگاهیه. یعنی این شرایط را براش میسازند تا ببینند واکنشش چیه.
یعنی میفهمه که هرچی بیشتر دست وپا بزنه برای تماشاچیها جالبتر میشه.
به نظر شما موشه (همون آدمه) چه کار باید بکنه؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط siava5h [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بیکاری دوست عزیز...
فقط و فقط بیکاری....

نه خوشی زده زیر دلشون ، نه مخشون تاب داره، و نه فشار روحی.
فقط به خاطر بیکاری وبلاتکلیفی...
دیگه نمیتون از پدرشون پول تو جیبی بگیرن. حتی دخترها... (این مسئله دخترها خیلی بدتر از پسرهاست. فاحشگی رو رقم میزنه)
دیگه نمیتونن سر میز ناهار و شام کنار پدر و مادرشون باشن.
سر میز غذا احساس زیادی بودن و نون خور اضافی میکنن.
دیگه نمیتونن همراه پدر مادر به مهمونی ها و عید دیدنی ها برن. دیگه شرایط سنیشون اقتضای این رفتار رو نداره.
دوست دخترهاشونو بخاطر اینکه کار ندارن و نمیتونن حداقل خرج خودشون رو هم بدن از دست میدن.
ترحم های دیگران فشارهای وارده رو 100 برابر تشدید میکنه.
نگاه کج دیگران و بعضی از فامیل که به چشم یک موجود بی مصرف به طرف نگاه میکنن دیگه قابل تحمل نمیشه...
قدم زدن تو خیابونها و دیدن مردمی که به هر سمتی میرن و هرکدوم یه کاری دارن واسشون به شدت غیر قابل تحمل شده و ترجیح میدن دیگه به اجتماع هم نرن.
گوشه گیری و تنها نشستن تو خونه....
سرکوفتهای پدر و مادر که برو دنبال کاری...
تحقیرهای پدر و مادر به فرزندی که مهندس شده و میگه برو سر ماشین مردم، کارگری، باغبونی، نگهبانی....
تحقیر شدنها...
تحقیرهایی که مسببش خودشون نیستن..
همه این چیزها انگیزه زنده بودن رو از بین میبره...

گذشت اون موقع هایی که بعضی ها بخاطر از دست دادن پدرو مادرشون خود کشی میکردن. بخاطر از دست دادن عشقشون خودکشی میکردن.
این تعداد آمار قابل توجهی نبودن.

اما آمار الان خیلی فرق میکنه. رنگ و بوی دیگه ایی گرفته، طرز و شکل دیگه ایی گرفته. هر کی و دورو ورت میبینی بیکار... ازدواج نکرده.. بی هدف.. کار بخور نمیر... تو قهوه خونه ها... آینده سیاه و تاریک... منتظر معجزه... آگهی های دورغی و تبلیغاتی... ثبت نامهای استخدامی 100 هزار تومنی...

بزرگترین عامل خودکشی های الان بیکاری و تحقیر ناشی از بیکاریه.

رنج خودکشی که من دیدم در حدود 25-40 ساله و همشون هم واقعا میخوان اینکار رو کنن و اگه بیمارستانی جایی بود که عضوشون رو اهدا کنن و بمیرن، اینکار رو میکردن.

---

دوست خوبم درسته حرفت ولی فقط و فقط عاملش اون نیس. کسی که کار داره هم خودکشی میکنه حتی پولدارش هم دیدم من. پوچ گرایی شاید بشه گفت یه وزنه دیگه هست. درسته کار ممکنه کمک کنه واسه کاهشش ولی حتی از کسانی که کار داشتن هم بوده پوچ گرا لودن.
عاملهای روانشناختی مهمتری هم هستند. همه چوانها اونطوری که شما میگی نیستن. خیلی هم حال میکنن دارن از جیب بابا میخورن!!
اون قدیم بود! الان بچه به باباش میگه منو به دنیا اوردی وظیفته رسیدگی کنی بهم. پدر هم معمولا اینکار رو میکنه مگر در اقشار بسیار کم درامد که کار به گورخوابی و اینا میکشه.
به هر روی امیدوارم که عامل و بیماری روانی سراغ هیچ کی نره.

سلام دوستان
در مورد نان خور بودن و نان آور بودن , اگر فردِ نان خور برای نان خور بودنش یک دلیل منطقی و قابل قبول داشته باشه دیگه نباید از نان خور بودنش ناراحت باشه اما باید وضعیتِ نان آورش رو مراعات کنه
توضیح بیشتر , مطلب 2604 در این صفحه
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نقل قول:

---

نوشته شده توسط saeediranzad [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

جالب بود! سریع خوندم و رد شدم. راستی ؛ سلام:
این قضیه؛ دنبال مرگ آسون گشتن؛ قبلأ فیلم شده: هم هالیوود هم بالیوود هم خالیوود...
البته هنوز جای کار داره. سوژه خوبیه.(پادزهر افسردگی طنزه؛ نگو نه)
من یه خرده تغییرش دادم.
فرض کنید یه آدمی تمام زندگیش تو تنگناست. هرچی بیشتر تلاش میکنه کمتر نتیجه میگیره.
یه دفعه متوجه میشه یه جور موش آزمایشگاهیه. یعنی این شرایط را براش میسازند تا ببینند واکنشش چیه.
یعنی میفهمه که هرچی بیشتر دست وپا بزنه برای تماشاچیها جالبتر میشه.
به نظر شما موشه (همون آدمه) چه کار باید بکنه؟

---

یه دیالوگ تو فیلم طعم گیلاس کیارستمی بود همین جمله ای رو که گفتی شخصیت اصلی داستان میگه:

من می دونم که خودکشی گناه کبیره هست
اما این هم گناه بزرگیه که انسان خوشبخت نباشه
وقتی خوشبخت نیستی باعث اذیت و آزار اطرافیانت می شی!
این گناه بزرگی نیست؟؟؟
خانواده تو خودتو اطرافیانتو اذیت کنی؟؟؟
این گناه نیست ؟؟
من فکر می کنم خداوند اینقدر بزرگ و مهربون هست که بخواد رنج بندگانشو ببینه ....

پس به نظر من وقتی راه فراری نیست همچون عقرب در چنگ آتش, برقص و زهر را بنوش

به این فکر کن شاید تمام این سختی ها توهمی بیش نباشه. تا آخرین لحظه زندگی کن. حتی اگه راه رو اشتباه رفتی تا لحظه ای که خدا بهت اجازه داده زندگی کن.

واسه خوب شدن حس و حالت سعی کن فقط خوب باشی و به کسی ظلم نکنی. پاک باشی حس و حالت هم خوب میشه.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط donkeyoxte [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یه دیالوگ تو فیلم طعم گیلاس کیارستمی بود همین جمله ای رو که گفتی شخصیت اصلی داستان میگه:

من می دونم که خودکشی گناه کبیره هست
اما این هم گناه بزرگیه که انسان خوشبخت نباشه
وقتی خوشبخت نیستی باعث اذیت و آزار اطرافیانت می شی!
این گناه بزرگی نیست؟؟؟
خانواده تو خودتو اطرافیانتو اذیت کنی؟؟؟
این گناه نیست ؟؟
من فکر می کنم خداوند اینقدر بزرگ و مهربون هست که بخواد رنج بندگانشو ببینه ....

پس به نظر من وقتی راه فراری نیست همچون عقرب در چنگ آتش, برقص و زهر را بنوش

---

رقص عقرب دقیقا دیدگاه این شخصیتاست.

شما یه نگاهی به جوابا بندازی میبینی که به طور کلی حرف از خدا و روزی رسانی و تقدیر و حکمت شده. ولی اغلب کسانی که به این عمل گرایش دارن این مطالب رو یک خرافات و خالی از حقیقت تلقی میکنن و اگر اینگونه صحبتهارو پیش اینها کنیم از ادامه حرف زدن با شما بی انگیزه میشن و شمارو به یک شخصیت خود بین تشبیه میکنن و اینطور فکر میکنن که "تو هم نمیتونی کاری واسه من کنی. نو هم حرفات به درد لای جرز میخوره...."

اونها اینطور میگن : در مورد کدوم روزی رسونی خدا صحبت میشه؟ در مورد کدوم حکمت حرف زده میشه وقتی میبینن دورو ورشون خودکشی کردن و مردن...! ودیگ داره کم کم نوبت خودشون میرسه.
باید بپذیریم که صغیره بودن و یا کبیره بودن این عمل هیچ تاثیری در 80 درصد این افراد نداره. و بعضا معتقد هم هستند ولی اهمیتی به ظرفیت کبیره بودنش نمیدن. شما به پست اول توجه کنی کاملا مشخصه که فرد به ظرفیت گناه این عمل آشناست. اما باز هم میخواد اینکار رو کنه. یه جوری به دنبال فریب دادن خودشه. یه جوری که حداقل خودش رو کمی قانع کنه. و این ظرفیت گناه مانع از این عمل بری فرد نیست.

البته پست اول نگفته که چرا قصد این عمل رو داره و چه چیزی این انگیزه رو درش بوجود آورده.
به هر صورت ، اینها به دنبال یک جواب مدرن و غیر تمدنی هستن. و همه اونها به کلیه پاسخهای تمدنی و مذهبی آگاه هستن.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط donkeyoxte [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یه دیالوگ تو فیلم طعم گیلاس کیارستمی بود همین جمله ای رو که گفتی شخصیت اصلی داستان میگه:
من می دونم که خودکشی گناه کبیره هست1- اما این هم گناه بزرگیه که انسان خوشبخت نباشه
2- وقتی خوشبخت نیستی باعث اذیت و آزار اطرافیانت می شی
3- این گناه بزرگی نیست؟؟؟
4- خانواده تو , خودتو و اطرافیانتو اذیت کنی؟؟؟این گناه نیست ؟
5- من فکر می کنم خداوند اینقدر بزرگ و مهربون هست که بخواد رنج بندگانشو ببینه ....
6- پس به نظر من وقتی راه فراری نیست همچون عقرب در چنگ آتش, برقص و زهر را بنوش

---

سلام
قسمتی از مشکلِ بیشتر مردم اینه که فکر میکنند اومده اند به دنیا برای مهمونی و خوش گذرونی و نباید سختی ببینند , نباید مشکلی براشون پیش بیاد یا اگر اومد راحت و سریع حل بشه . همه چیز باید بر وفق میل و مرادش باشه
همه ی آرروهاشون و خواسته هاشون چه حق باشه چه ناحق باید برآورده بشه اون هم راحت و آسون . به این میگن "کور خوندن"
قبول ندارند که زندگی در دنیا یک امتحان هست . چوبِ این عقیده و افکارشون رو هم میخورند .
هیچوقت آرامش ندارند چه پولدار باشند چه فقیر , چه سالم چه بیمار
==============================
1- انسان با این طرز فکر بدجوری راه رو گم کرده و داره بیراهه میره . گناه یه چیزه , خوشبختی یه چیز دیگه . خوشبختی هم فقط یک احساس هست در مغز انسان که ممکنه برای همه به وجود بیاد حتی برای بیمارِ فقیر
2- در این شخص کمبود علم و دانش هست . تا حقیقتِ جهان هستی و زندگی و علتِ بودن رو درک نکنه از چنگِ این افکار مسموم رها نمیشه
3- اصلاً گناه نیست که بخواد گناه بزرگ باشه
4- اگر با اراده ی خودش اذیتشون کنه بله , گناهه . اما وقتی ناخواسته باشه و یا اصلاً اذیت نباشه چطوری گناه باشه ؟ درضمن خانواده ش هم نیومدند دنیا برای مهمونی و خوش گذرونی . اونها هم با لذت و درد , با سختی و راحتی آزمایش میشند .
5- اگر قصد انتخاب تعدادی کماندو و خلبان جنگی و مبارز و بادی گارد داشته باشین مردم رو با بخور و بخواب و آسایش و راحتی و خوشی امتحان میکنین ؟ یا با فشار و سختی ؟
6- نظر ایشون از افکار مسمومش هست و سر تا پاش مخرّب هست برای خودش و کسانیکه حرفش رو درست میدونند
راهِ حل بسیار هست . آخرین راهِ حل صبر هست .صبر خردمندانه چون هیچ حالتی ماندگار نیست . نه خوشی نه سختی چون عمر هیچکسی نامحدود نیست
راهِ حلِ این مشکل ,تلاش شرافتمندانه و جوانمردانه هست
=====================================
ریشه ی نارضایتی انسانها از اینجاست :
جهان هستی خالق نداره
دسته ی دوم هم که وجود خالق رو قبول دارند باز هم دچار نارضایتی میشند اگر که 4 صفتِ اصلی این خالق رو قبول نداشته باشند یگانگی , دانای مطلق , قدرتمند مطلق , عادل مطلق
مرحله ی بعدی قبول کردن این موضوع هست که زندگی در دنیا فقط یک امتحان و آزمون هست و یک روز باید حساب و کتاب پس بده
همه ی اینها کلی دلیل و مدرکِ علمی و مادی و محسوس داره
کسی که این چیزهای بسیار مهم رو قبول نداشته باشه دیگه باید ازش توقع هر خلاف و جُرم و جنایتی رو داشته باشین
======================================
طرف به جای صرف کردن وقت و پول و انرژیش برای یادگیری حیاتی ترین اطلاعات میره دنبال اخباری مثل زندگی هنرپیشه ها و خواننده ها و سگهاشون و گربه هاشون و لباسهاشون و ماشینهاشون و ازدواج و طلاقهاشون وآهنگهاشون و فیلمهاشون و یادگیریِ اطلاعاتِ بی مصرف و حتی مضر دیگه , یه همچین آدمی هر بلائی سرش بیاد دیگه دست پختِ خودشه

نقل قول:

---

نوشته شده توسط MOHAMMAD_ASEMOONI [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام
قسمتی از مشکلِ بیشتر مردم اینه که فکر میکنند اومده اند به دنیا برای مهمونی و خوش گذرونی و نباید سختی ببینند , نباید مشکلی براشون پیش بیاد یا اگر اومد راحت و سریع حل بشه . همه چیز باید بر وفق میل و مرادش باشه
همه ی آرروهاشون و خواسته هاشون چه حق باشه چه ناحق باید برآورده بشه اون هم راحت و آسون . به این میگن "کور خوندن"
قبول ندارند که زندگی در دنیا یک امتحان هست . چوبِ این عقیده و افکارشون رو هم میخورند .
هیچوقت آرامش ندارند چه پولدار باشند چه فقیر , چه سالم چه بیمار
==============================
1- انسان با این طرز فکر بدجوری راه رو گم کرده و داره بیراهه میره . گناه یه چیزه , خوشبختی یه چیز دیگه . خوشبختی هم فقط یک احساس هست در مغز انسان که ممکنه برای همه به وجود بیاد حتی برای بیمارِ فقیر
2- در این شخص کمبود علم و دانش هست . تا حقیقتِ جهان هستی و زندگی و علتِ بودن رو درک نکنه از چنگِ این افکار مسموم رها نمیشه
3- اصلاً گناه نیست که بخواد گناه بزرگ باشه
4- اگر با اراده ی خودش اذیتشون کنه بله , گناهه . اما وقتی ناخواسته باشه و یا اصلاً اذیت نباشه چطوری گناه باشه ؟ درضمن خانواده ش هم نیومدند دنیا برای مهمونی و خوش گذرونی . اونها هم با لذت و درد , با سختی و راحتی آزمایش میشند .
5- اگر قصد انتخاب تعدادی کماندو و خلبان جنگی و مبارز و بادی گارد داشته باشین مردم رو با بخور و بخواب و آسایش و راحتی و خوشی امتحان میکنین ؟ یا با فشار و سختی ؟
6- نظر ایشون از افکار مسمومش هست و سر تا پاش مخرّب هست برای خودش و کسانیکه حرفش رو درست میدونند
راهِ حل بسیار هست . آخرین راهِ حل صبر هست .صبر خردمندانه چون هیچ حالتی ماندگار نیست . نه خوشی نه سختی چون عمر هیچکسی نامحدود نیست
راهِ حلِ این مشکل ,تلاش شرافتمندانه و جوانمردانه هست
=====================================
ریشه ی نارضایتی انسانها از اینجاست :
جهان هستی خالق نداره
دسته ی دوم هم که وجود خالق رو قبول دارند باز هم دچار نارضایتی میشند اگر که 4 صفتِ اصلی این خالق رو قبول نداشته باشند یگانگی , دانای مطلق , قدرتمند مطلق , عادل مطلق
مرحله ی بعدی قبول کردن این موضوع هست که زندگی در دنیا فقط یک امتحان و آزمون هست و یک روز باید حساب و کتاب پس بده
همه ی اینها کلی دلیل و مدرکِ علمی و مادی و محسوس داره
کسی که این چیزهای بسیار مهم رو قبول نداشته باشه دیگه باید ازش توقع هر خلاف و جُرم و جنایتی رو داشته باشین
======================================
طرف به جای صرف کردن وقت و پول و انرژیش برای یادگیری حیاتی ترین اطلاعات میره دنبال اخباری مثل زندگی هنرپیشه ها و خواننده ها و سگهاشون و گربه هاشون و لباسهاشون و ماشینهاشون و ازدواج و طلاقهاشون وآهنگهاشون و فیلمهاشون و یادگیریِ اطلاعاتِ بی مصرف و حتی مضر دیگه , یه همچین آدمی هر بلائی سرش بیاد دیگه دست پختِ خودشه

---

قبل از قضاوت و چنگ زدن به ریسمان دین و مذهب و امید واهی به حساب و کتاب آخرت, فیلم را ببینید بعد دیالوگ را به تحلیل و نقد میخ کنید
این شخص معنیش از خوشبختی, خوشگذرانی در این دنیا نیست و داستان چیز دیگریست

نقل قول:

---

نوشته شده توسط MOHAMMAD_ASEMOONI [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

=====================================
ریشه ی نارضایتی انسانها از اینجاست :
جهان هستی خالق نداره
دسته ی دوم هم که وجود خالق رو قبول دارند باز هم دچار نارضایتی میشند اگر که 4 صفتِ اصلی این خالق رو قبول نداشته باشند یگانگی , دانای مطلق , قدرتمند مطلق , عادل مطلق
مرحله ی بعدی قبول کردن این موضوع هست که زندگی در دنیا فقط یک امتحان و آزمون هست و یک روز باید حساب و کتاب پس بده
همه ی اینها کلی دلیل و مدرکِ علمی و مادی و محسوس داره
کسی که این چیزهای بسیار مهم رو قبول نداشته باشه دیگه باید ازش توقع هر خلاف و جُرم و جنایتی رو داشته باشین
======================================

---

نکته ای که ممکنه در موردش درست بگید اینه که باور به عدم وجود خالق یه نوع نارضایتی از زندگی بوجود میاره. ولی شواهدی هست که نشون میده این مسئله قابله حله با پیدا کردن معنی جدید به جای اون باوره.
اما اینکه باور به این مسئله کلی دلیل و مدرک داره بذارید مخالفت کنم. هرچه سطح آموزش و علم بالاتر رفته این باور سست تر شده و من فکر میکنم و مطالعات علمی وجود داره که نشون میده افراد با سطح IQ بالاتر باورهای مذهبی کمتری دارن و احتمال آتئیست بودنشونم بیشتره. به همون اندازه من فکر میکنم امکان نهلیست بودنشونم بیشتره.
اخیرا تو یه سایت روانشناسی مطلبی میخوندم در مورد خودکشی و دلایل اون که دسته بندی کرده بود. افسردگی، بیماری های روانی شدید مثل اسکیزوفرنی، تاثیرات مواد مخدر، جلب توجه و ... جزو عوامل مهم بودن ولی یه دلیل دیگه ارائه داده بود بعنوان اینکه برخی افراد به فلسفه ای از زندگی میرسن که بودن براشون کاملا بی ارزشه. این افراد اگر تحت جلسه درمانی قرار بگیرن هیچ اثری از افسردگی یا بیماری روانی ندارن و کاملا سالمن. اونجا این گروه رو تنها گروهی میدونست که باید به حال خودشون رها بشن و خودشون برای زندگی یا مرگشون تصمیم بگیرن. این چیزی جز همون نهیلیسم نیست.
اگر کسی رنجی میکشه، افسرده شده یا مشکلات روانی زیادی داره که ریشه فکر خودکشیش هست، بهتره بره دنبال درمانش. اگر واقعا درمانی براش نیست، مثلا اگر بیماری شدید جسمی مثل ایدز داره و امیدی نیست و قراره درد بکشه باید امکان انتخاب مرگ براش فراهم باشه. نهیلیست ها هم همینطور. این افراد تعدادشون کمه. ولی اگر مشکل قابل حله خود این افراد بعد درمان به فکرای خودکشیشون میخندن!
حالا اگر یکی باور دینی داره که خودکشی حرامه، من همینجا بهش یادآوری میکنم اگر مشکلت قابل حله حتما برو این راهو تست کن و درمانش کن. اگر قابل حل نیست از خودت بپرس این دیگه چه عدالتیه که منو به رنج کشیدن بیشتر مجبور میکنه!
موردی که تو این تاپیک مطرح شد به نظرم قابل حله... مثل اکثریت مشکل های اینجوری.

Sent from my GT-N5100 using Tapatalk

نقل قول:

---

نوشته شده توسط MOHAMMAD_ASEMOONI [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ریشه ی نارضایتی انسانها از اینجاست :
جهان هستی خالق نداره
دسته ی دوم هم که وجود خالق رو قبول دارند باز هم دچار نارضایتی میشند اگر که 4 صفتِ اصلی این خالق رو قبول نداشته باشند یگانگی , دانای مطلق , قدرتمند مطلق , عادل مطلق
مرحله ی بعدی قبول کردن این موضوع هست که زندگی در دنیا فقط یک امتحان و آزمون هست و یک روز باید حساب و کتاب پس بده
همه ی اینها کلی دلیل و مدرکِ علمی و مادی و محسوس داره
کسی که این چیزهای بسیار مهم رو قبول نداشته باشه دیگه باید ازش توقع هر خلاف و جُرم و جنایتی رو داشته باشین

---

باید ازش توقع هر خلاف و جُرم و جنایتی رو داشته باشین:n13:

شما به خاطر اعتقاد به خالق از چراغ قرمز رد نمیشی؟
شما به خاطر اعتقاد به خالق پارک دوبل نمیکنی؟
شما به خاطر خدا در منطقه مطلقا ممنوع پارک نمیکنی؟
شما به خاطر اعتقاد به خالق دور میدون متوقف نمیشی؟
شما به خاطر اعتقاد به خالق کسی که در مورد علوم فرگشت حرف میزنه رو نمیکشی؟
شما به خاطر خدا کمربند ایمنی رو میبندی؟
به خاطر اعتقاد به خالق در حین رانندگی با موبایل حرف نمیزنی؟
به خاطر اعتقاد به خالق دزدی نمیکنی؟
به خاطر اعتقاد به خالق صف نونوایی رو رعایت میکنی؟
به خاطر اعتقاد به خالق پول قبض تلفن یا گاز رو میدی؟