فرصت های از دست رفته براثر بازی های رایانه ای (کنسولی ،گوشی های هوشمندو...)

فرصت های از دست رفته براثر بازی های رایانه ای (کنسولی ،گوشی های هوشمندو...)
بنظرم نیازه که بدونیم دورو ورمون چه خبره؟!
ولی زمانی که سرگرم بازی هستیم خیلی از موقعیت ها از دست میره و به خیلی چیزا توجه نمیشه.
هدف از این تاپیک این نیست که کسی بازی نکنه هدف اینکه به فرصت هایی که میاد توجه بشه و با ایجاد کمی وقفه در بازی میتونیم از این فرصت استفاده کنیم .
حالا موضوع اینکه کسی دقیقا نمیدونه این موقعیت ها چیه و وقتی از دست میره تازه متوجه میشن چه خبره.؟!
خودتون بگید که واقعا چه موقعیت های کوچیک یا بزرگ به خاطر فقط همین موضوع از دست رفته.!

من خودم خیلی دوست داشتم دانشگاه دولتی قبول شم چون راهش نزدیک بود ولی به لطف این موضوع جا موندم.

بنده از سال 84 تا 87 اوج دوران بازیگری ام بود :n02:

از کار و زندگی افتاده بودم و بازی نبود که من بازیش نکرده باشم .

قبول دارم که خیلی از فرصت ها رو از من گرفت اما می ارزید " قلعه 2 " و " سری Gta " و ... رو تا آخرش برم :n31:


لامصب الان تشنه شدم برم سیستمم رو ارتقا بدم واسه GTA V :n19:

همین که قبول دارید فرصت ها رو میگیره خیلی خوبه اگه به طور مشخص و واضح بگین که خیلی بهتر میشه.:n18:
البته اینم بگم بازی خودش فایده هایی داره از قبیل رشد فکری و تقویت قدرت تصمیم گیری ولی خب بهتره همراهش از فرصت ها استفاده بشه.

فقط بازی نیست ...
چیز های دیگه هم وقت رو نابود میکنن
مثله ، تماشا بیش از حد از TV و فیلم و سریال
بیشتر از 1-2 ساعت استفاده در روز ازشبکه های اجتماعی یا برنامه های ارتباطی مثل فی سبوک و وای بر
استفاده از اینترنت زیاد برای سرگرمی ، بازی آنلاین ، چت کردن و ...
و چیز های غیر الکترونیکی
و و و و ...

من هم این موضوع رو میدونم ولی قصد داشتم به طور اختصاصی فقط این موضوع مورد برسی قرار بگیره به هر حال ممنون از نظرتون.:n18:
به لطف دوستان باحال پی سی ورلد موارد دیگه در آینده برسی میشه.

یه زمانی برای اینکه خیلی چیزا رو فراموش کنم میشستادم پای گیم ولی حالا فهمیدم اون فقط یه مسکن بود و صورت سوالو پاک میکرد!

پشیمون نیستم از فرصت هایی که از دست دادم... اما بازی ها خیلی خیلی به رشد فکری بنده شخصا کمک کردن و آگاهی زیادی نسبت به تقریبا هر چیزی از طریق بازی ها کسب کردم البته خوب آدم نباید زیاد تو بازی های انلاین گم بشه چون نه تنها خیلی مفید بلکه انرژی و وقت زیادی از آدم می گیره و روابط اجتماعیمون رو ضعیف تر می کنه و ...:n01:

من نمیدونم با اون احساس پوچی که به آدم دست میده باید چکارکرد!؟

احساس پوچی به خاطر اینه که ادم مهارتهایی رو تو دنیای گیم کسب میکنه که فقط به درد همون دنیا میخوره . وقتی میای تو دنیای واقعی احساس پوچی میکنی . واسه همین باز میخوای برگردی به دنیای مجازی .

تنها راه حلش همینه که اون دنیا رو ترک کنی (البته نه به طور کامل) و از صفر دوباره شروع کنی . هیچ وقت هم دیر نیست . منم 24 سالم شده و همین روزا دیگه روزای اخر دوران بازیگریمه :n02: .
ادما هم به نظر من دو دسته ان . یه سری که بازی رو به خاطر سرگرمی در یه دوران خاصی انجام میدن و راحت هم میزارنش کنار . اینا تو دنیای واقعی موفقترن .
و یه عده که بازی رو یه جور کار واسه خودشون میبینن و همیشه تو بازی ها به دنبال چلنج میرن . یکی از مزیتهای این افراد به نظرم اینه که وقتی وارد دنیای واقعی میشن میخوان کاری که بهشون محول میشه رو به نحو احسن انجام بدن .

کلا با بازی کردن عمرت رو هدر نمیدی . در واقع فقط یه سری چیزای مهم تو دنیای واقعی رو از دست میدی و در عوض یه سری چیزا بدست میاری که حالا تو دنیای واقعی (مخصوصا ایران) خیلی بهش ارزش داده نمیشه . ولی قطعا روی اخلاقیات و طرز تفکرت تاثیرات مثبت و منفی میزاره .
الان کره و ژاپن دیگه خوراکشون بازی انلاینه . یعنی بدتر از ما ایرانی ها گرفتار بازی هستن . اما گیمرهای ایرانی به لحاظ روحی وضعشون بدتره . اونم به خاطر شرایط کشورمون و فرهنگ خاصیه که داره . یعنی تو ایران هر چی بیشتر تو دنیای گیم باشی کلاهت بیشتر پس معرکه است که خودش واست احساس پوچی میاره .

من خودم اینکه سیستمم دیگه واسه بازی های جدید نمیکشه خودش باعث شده برم تو پروسه ترک و الان تقریبا فقط 2 یا 3 بازی تو صف انتظار بازی هام مونده که همونا رو تموم کنم یه سری کار عقب مونده اینترنتی دارم که بعد از اونا باید انجامش بدم و بعدش دیگه میرم تو دنیای واقعی :n02:
البته هیچ وقت نمیشه یه گیمر رو از گیم جدا کرد . برای مثال بازی های TTG رو قطعا تا اخر عمر ادامه میدم :n02: فیلم و سریال هم که معمولی میبینم . نه کم نه زیاد . اینترنت هم کم میرم . همینا واسه سرگرم شدن و رفع استرس به نظرم کفایت میکنه . بقیه وقتت رو هم میزاری واسه دنیای واقعی .

نقل قول:

---

نوشته شده توسط amirmahmod [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

من نمیدونم با اون احساس پوچی که به آدم دست میده باید چکارکرد!؟

---

احساس پوچی دوست عزیز ربطی به بازی ها نداره...متاسفانه همش مربوطه به هم. فهم جامعه...طبقات مختلف جامعه و اختلافاتی که الان بین فقیر و غنی هست عملا طبقه متوسط تو جامعه ما حذف شده. فشارهای روحی خانوادگی و اینکه شما بازی ها به بلوغ فکری زیادی دست پیدا می کنی که متاسفانه در جامعه خودت وجود نداره و این می شه عقده و سرخوردگی و این کمالگرایی رو اگر کنترل نکنیم به خودمون ضربه می زنه. گیمرها مخصوصا به قول معروف هاردکورهاشون از لحاظ تفکر خیلی جلوتر از جامعه خودشون هستن حتی در غرب.

بنظرم پوچی ربطی به گیم نداره. مسئله رو نباید پاک کرد مشکل متاسفانه جاهای دیگست.:n29:

سلام


وقتی می‌گن بازی من یاد سال‌های دبیرستان می‌افتم. خیلی اهل بازی کامپیوتری و اینا بودم. البته الانم اگه فرصتی بشه با برادر یه GTA ـی می‌زنیم.:n11:

تو دوران دبیرستان من و برادرم به همراه دوستم و مامانش :دییه تیم بودیم...یکی از بازی‌های مورد علاقه‌مون هم سایبریا بود.

در حالت عادی، ۲۴ ساعته دوستم رو خط بود و می‌گفت: بپیچ به چپ! حالا دو قدم به راست! از در اول برو داخل ! (و البته خیلی بازی‌های دیگه...)

همچنین بخشی از لحظات خاطره‌انگیز زندگیم پای بازی ‌GTA رقم خورده. طبق معمول من و برادرم باهم. یعنی با تک تکِ ماشیناش، خیابوناش، آهنگاش... .

حتی بعضی آهنگاشو هنوز داریم گاهی پیش میاد گوش بدیم، یاد اون ماشین بنفشه بخیر! آهنگِ بعد از مرحله‌ی بانک‌زنی! و خیلی چیزای دیگه.

به نظرم هر چیزی یه محدوده‌ای داره، اگه پا رو ازش فراتر بذاریم رو به نابودی می‌ریم. می‌خواد بازی باشه، کار کردن باشه، مجازی باشه یا واقعی فرقی نمی‌کنه.







@ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

واقعا ممنونم از همتون تجربیات عالی دارین و خودتون این موضوع رو به خوبی درک کردید واقعا ترک بازی کار هر کسی نیست و اگر هم ترک کنه میگه من که ترک کردم حالا چکار کنم میره سراغ چیزای دیگه فیلم و سریال و آهنگ و شبکه اجتماعی تا اون خلا رو پر کنه و بخاطر اینکه هدف بزرگی نداره یا اگه داره سرگرمی رو به رسیدن به هدفش ترجیح میده ، با این وضعیت جامعه هم میگه اصن بیخیال برم GTA V بزنم حالشو ببرم.:n02:

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Gregar [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

احساس پوچی به خاطر اینه که ادم مهارتهایی رو تو دنیای گیم کسب میکنه که فقط به درد همون دنیا میخوره . وقتی میای تو دنیای واقعی احساس پوچی میکنی . واسه همین باز میخوای برگردی به دنیای مجازی .

تنها راه حلش همینه که اون دنیا رو ترک کنی (البته نه به طور کامل) و از صفر دوباره شروع کنی . هیچ وقت هم دیر نیست . منم 24 سالم شده و همین روزا دیگه روزای اخر دوران بازیگریمه :n02: .
ادما هم به نظر من دو دسته ان . یه سری که بازی رو به خاطر سرگرمی در یه دوران خاصی انجام میدن و راحت هم میزارنش کنار . اینا تو دنیای واقعی موفقترن .
و یه عده که بازی رو یه جور کار واسه خودشون میبینن و همیشه تو بازی ها به دنبال چلنج میرن . یکی از مزیتهای این افراد به نظرم اینه که وقتی وارد دنیای واقعی میشن میخوان کاری که بهشون محول میشه رو به نحو احسن انجام بدن .

کلا با بازی کردن عمرت رو هدر نمیدی . در واقع فقط یه سری چیزای مهم تو دنیای واقعی رو از دست میدی و در عوض یه سری چیزا بدست میاری که حالا تو دنیای واقعی (مخصوصا ایران) خیلی بهش ارزش داده نمیشه . ولی قطعا روی اخلاقیات و طرز تفکرت تاثیرات مثبت و منفی میزاره .
الان کره و ژاپن دیگه خوراکشون بازی انلاینه . یعنی بدتر از ما ایرانی ها گرفتار بازی هستن . اما گیمرهای ایرانی به لحاظ روحی وضعشون بدتره . اونم به خاطر شرایط کشورمون و فرهنگ خاصیه که داره . یعنی تو ایران هر چی بیشتر تو دنیای گیم باشی کلاهت بیشتر پس معرکه است که خودش واست احساس پوچی میاره .

من خودم اینکه سیستمم دیگه واسه بازی های جدید نمیکشه خودش باعث شده برم تو پروسه ترک و الان تقریبا فقط 2 یا 3 بازی تو صف انتظار بازی هام مونده که همونا رو تموم کنم یه سری کار عقب مونده اینترنتی دارم که بعد از اونا باید انجامش بدم و بعدش دیگه میرم تو دنیای واقعی :n02:
البته هیچ وقت نمیشه یه گیمر رو از گیم جدا کرد . برای مثال بازی های TTG رو قطعا تا اخر عمر ادامه میدم :n02: فیلم و سریال هم که معمولی میبینم . نه کم نه زیاد . اینترنت هم کم میرم . همینا واسه سرگرم شدن و رفع استرس به نظرم کفایت میکنه . بقیه وقتت رو هم میزاری واسه دنیای واقعی .

---

دوستمون خیلی خوب حق مطلبو ادا کردن، من به شخصه موقعیت های زیادی رو تو زندگیم از دست دادم به خاطر این موضوع... میتونستم آدم موفق تری از اینی که هستم باشم، میتونستم حداقل اون وقتی که برا گیم گزاشتم رو بهتر مدیریت کنم.

خدا رحمت کنه فرصت هایی که از دست رفته و فرصت هایی که از دست خواهند رفت.

قدر تجربه هاتون بدونید دوستان هرکسی این لطف نصیبش نشده که یک گیمر باشه. گیمرها همیشه جلوترند و تو خیلی از کارها بهتر عمل و یادگیری نشون می دن.البته نه همشون:n02:

گیمر حرفه ای نبودم ولی ساعت های زیادی رو گذروندم با این کار.
میتونم بگم من فرصتی رو از دست ندادم تازه دنیای گیمینگ بهم فرصت تحصیل تو رشته ای هم که الان تحصیل میکنم رو داد
هیچ چیز دیگه ای باعث نمیشد من اینقدر انگیزه پیدا کنم که انگلیسی یاد بگیرم و از داستان این rpg ها سر در بیارم:n02:
البته الان دیگه وقت و حوصله گیمینگ ندارم مگر این که قسمت جدید بازی های که خیلی دوست دارم بیاد!

صد در صد اگر به اندازه بازی نشه مشکل ساز میشه ! من یادمه زمانی سه ماه تابستون رو فقط میشنستم پای PES و الان که به این سن رسیدم میگم که ای کاش در اون دوران به جای بازی یه کار دیگه میکردم یا هنری حرفه ای یاد میگرفتم ! الان هم خیلی سعی میکنم کمتر بازی کنم و فقط بازی های آنلاین انجام میدم و کمتر خودمو سرگرم بازی های دیگه میکنم.ولی با این وجود وقتی یاد بازی های دوران قبل که با چه حس و حالی بازی میکردیم می فاتم یه حس خیلی خوشایند بهم دست میده

کل بچگی و نوجوانیم در این صرف شد که چطور بازی کنم و چطور بازی بخرم و چی بازی کنم؟!
تو بچگی مادرم خیلی کنترل میکرد از نظر زمانی کاملا در تنگنا بودم:دی

ولی هیچوقت به اون فرصت های از دست رفته فکر نمیکنم و پشیمون نیستم چون لذت وصف نشدنی برام داشت
تموم کردن اویل 2 3 1 - شورش در شهر های سگا - فوتبال و کمبات سگا - قارچ خور مرحله 1-8 - هروست مون:n26: !!!
یادش بخیر!

واقعا فکر میکنم اگه نوجونا بازی نکنن شاید بجای اینکه حسرت فرصت های درسی یا چیزای دیگه رو بخورن حسرت بازی نکردن رو بخورن اگر هم کم بازی کنن ممکن حسرت تموم نکردن بازی رو بخورن موضوع جالبیه.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط amirmahmod [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

واقعا فکر میکنم اگه نوجونا بازی نکنن شاید بجای اینکه حسرت فرصت های درسی یا چیزای دیگه رو بخورن حسرت بازی نکردن رو بخورن اگر هم کم بازی کنن ممکن حسرت تموم نکردن بازی رو بخورن موضوع جالبیه.

---

ولی معمولا کسی که سمت بازی نره سمت چیزای بهتری میره . مثل ورزش یا یادگیری یه مهارت . اونوقت حسرت بازی نکردن رو نمیخوره . مطمئن باش . البته چون علاقه ای هم ندارن حسرت نمیخورن . کسی اگه علاقه داشته باشه زندگی گیمری رو در پیش میگیره و با بازی نکردن حسرت میخوره . من خودم الان دارم حسرت بازیهایی رو میخورم که نمیتونم در حال حاضر بازی کنم .

ولی ببین خیلی با این مسئله کلنجار نرو . زندگی گذشته ، گذشته است . زمان رو که نمیشه برگردوند . به فرض که سالهای زیادی رو گیمر بودی اگه الان داری خیلی حسرت گذشته رو میخوری ولش کن . سرگرمیت رو انجام دادی و بازیت رو کردی و حالا برو دنبال ساختن اینده ات . این که بخوای حرص گذشته رو بخوری چیزی عوض نمیشه . انتخابی بوده که خودمون کردیم و اینکه از انتخابت پشیمون نباشی خیلی بهتره تا اینکه احساس ندامت کنی و خودت رو سرزنش کنی . بهش به عنوان یه فرصت نگاه کن که مثلا یه سری مهارتهات رو بالا بردی . زبانت بهتر شده و ... فردا روز مطمئن باش اگه بابا شدی جزو باباهای باحالی میشی که بچت باهات حال میکنه .

قصد من از ایجاد این تاپیک این نبوده که فرصت هایی که از دست دادم رو بگم یا حسرت هایی که خوردم قصدم این بوده که اوانایی که دارن این تاپیک رو میبینن یکم با خودشون فکر کنن آیا براشون ارزش داره که دچار عوارض و از دست دادن فرصت ها بخاطر (بیش از حد بازی کردن )بشن فردا نگن کسی نبود به ما بگه یا چقدر زود زمان رفت بدون اینکه در واقعیت کاری کرده باشیم .
همین که دوستان نظر میدن و میگن که فرصت هایی رو از دست دادن خوب میتونه به شفاف شدن موضوع کمک کنه به هرحال خیلی ها هستند که دوست دارن بدونن که چجوری باید تعادل رو در بازی کردن حفظ کنن.