Printable View
فکر کنم همه ما با این جمله موافقیم که "در مورد خوبی و بدی دیگران نباید قضاوت کنیم"
ولی متاسفانه اکثر ما ،همیشه این کار رو انجام میدیم.:n03:
و اکثر اوقات هم در مورد ما دیگران قضاوت میکنند:n03:
خوبه که توی این تاپیک از قضاوت های اشتباهی که داشته اید
یا ازقضاوت های اشتباهی که دیگران داشته اند و موجب رنجش شما شده بگید
شاید اینجوری یادبگیریم کمتر قضاوت کنیم
این حرفا همش کلیشه ای هست نمیشه در مورد کسی یا چیزی قضاوت نکرد انسان سالم خود به خود چنین تمایلی داره
بهتره قضاوت هایی که انجام میدیم رو به زبون نیاریم فقط
برای اولین بار و آخرین بار یکی که ازش اصلا توقع نداشتم (یعنی واقعا توقع نداشتم) بهم تهمت دزدی زد ! یک دقیقه نگذشت که پولشو پیدا کرد اصلا خودش یهو جا خورد ولی من داغون شدم تا یه مدت . این بدترین قضاوتی بود که در موردم شد تهمت دزدی هم واقعا زشته . جالب اینجاس بعد هی میگفت من منظورم چیز دیگه بود تو بد برداشت کردی :n13:
پای مسائل مالی که بیاد وسط دیگه هیچکی هیچکیو نمیشناسه :n28:
خاک تو سرت روزگار
آدم هایی که به ماورالطبیعه و روح و... باور دارن رو خیلی زود قضاوت میکنم.
و در مورد بخش های دیگر زندگیشون هم ممکنه برداشت هایی بکنم.
در حالیکه چند مورد رو در عمل دیدم که تو یکسری دیگر از بخش های زندگیشون واقعا متخصص و موفق هستند.
اما این پوسته باوری، خیلی سخت اجازه میده در موردشون قضاوت نکنم.
دارم تلاش میکنم قضاوت به خاطر جهان بینی انسان ها، کمرنگ تر بشه و بخش های دیگر زندگیشون رو هم در نظر بگیرم.
هرچند خیلی سخته و گاهی حس میکنم بدجوری رو مُخم هستند !!
دیگران همیشه من رو به عنوان آنتن (خبرچین) میشناختند.در صورتی که هیچ وقت تویزندگیم این کار رو انجام ندادم
داستان از سال اول دبیرستان شروع میشه
اون سال زن داداشم معلم زیست ما شد
اوایل کسی نمیدانست و اوضاع خوب بود.بعد کم کم کل مدرسه متوجه شد.از همان موقع هم کم کم تیکه ها و قضاوت ها شروع شد.بچه ها جلوی من حتی حرف عادی نمیزدند که مبادا من به زن داداشم یا کادر دفتر مدرسه گزارش بدم.
در صورتی که نه تنها هیچ کدام هیچ وقت چیزی از من نپرسیدند و هیچ وقت من رو توی موقعیت خبرچینی قرار ندادند بلکه اگر میپرسیدند هم من هیچ وقت خبرچینی نمیکردم
سال بعدش من رفتم رشته ریاضی که دیگه ایشان معلمم نبود .ولی ناخوداگاه رابطه ی من و دبیر فیزیکمون خوب شد.سال دوم هم همچنان دیگران من رو انتن میدیدند
از طرفی همزمان کلاس زبان هم میرفتم .انجا هم بدون اینکه دست من باشه یکی از اساتید چند ترم پشت سر هم (فکر کنم 6 ترم) با ما افتاد.دقیقا یادم هست 2 ترم وسطش استاد ما شخص دیگری بود.برای ایشان مشکلی پیش امد و رفت و دقیقا اواسط ترم استاد ما همان شخص مذکور شد.این شد که انجا هم فکر میکردند من انتن این استادم
دیگه سال های بعد من از اموزشگاه رفتم و در مدرسه هم این رفتار بهتر شد.کم کم من رو شناختند و متوجه قضاوت اشتباه خود شدند
توی دانشگاه سعی کردم از هرچی استاده دوری کنم.5 بار انتقالی گرفتم.توی دانشگاه دیگه هیچ کسی فکر نمیکرد من انتنم
بعد رسید به دوره ی کار اموزی که با دوست پدرشوهرم صحبت کردیم و قرارشد من توی اون شرکت کاراموزی رو بگذرونم.اون دوره خوب بود ولی بعدش که توی همون شرکت استخدام شدم.به محض اینکه دیگران متوجه شدند معرف من چه کسی هست باز هم همکارها فکر کردند من انتنم.
حتی 1 بار رئیسمون از من خواست هر اتفاقی که توی اون بخش می افته رو براش بگم.ولی من نگفتم.چون من انتن نبودم
مثلا راننده تاكسي يه مرد ميانسال معقول در نگاه اول به نظر مياد ولي شروع ميكنه به حرف زدن ميبيني زمين تا آسمون با اون چيزي كه فكر ميكردي تفاوت ميكنه. معمولا حرفاشون در مورد بي پولي و --- با خانومهاي شوهرداره.
به نظر من قضاوت كردن در مورد ديگران يه امر انكارناپذيره. ممكنه كسيو در نگاه اول ببينين و حس بدي بهش داشته باشين و ازش فاصله بگيرين ولي بعد متوجه بشين كه اشتباه قضاوت كردين و برعكس. اصلا براي اينكه رابطه خودتونو با ديگران تعريف كنين نياز دارين كه قضاوت كنين.
درست قضاوت كردن مهمه كه يه مهارته فرديه به نظرم و همه ندارنش فكر نميكنم همه خيلي قوي باشن توي اين مورد.
آنتن :n08:نقل قول:
خيلي وقتا رفتارمون باعث ميشه ديگران قضاوت اشتباه كنن. وقتي اين قضاوت آنتن بودن شما خيلي تكرار شده بايد نتيجه گرفت كه در چهره و رفتار و نوع حرف زدن شما كدهايي وجود داره كه باعث اين قضاوت اشتباه توسط ديگران ميشه. خيلي وقتا خودمون هم بي تقصير نيستيم و ناخواسته باعث به وجود اومدن اين قضاوتها ميشيم.
متاسفانه بعضی اوقات صرفا همراهی نکردن با جمع این قضاوت رو بوجود میاره. مثلا اگر یه عده دارن ترتیب یه کار خلاف رو میدن و شما موافق نبودی و شرکت نکردی، اگر فرداش اون قضیه لو بره، اول از همه شما متهم میشید.نقل قول:
مثلا تو دانشگاه همکلاسی ها بعضی هاشون قرارهای خلاف میذاشتن و من تو جمع بودم و جلوی من مطرح میکردن، من عادت دارم در اینگونه مواقع اگر دعوت بشم، میگم: "شما خوش باشید"... بعد از چندین بار که قرار گذاشتن، 2-3 بار قضیه لو رفت و کنسل شد قرارشون. همه فکر میکردن من باعثش بودم.
یا مثلا اگر کاربر ملانصرالدین توی جمعی بوده که بدگویی میشده از مسئولین و آموزگاران مدرسه، و ایشون فقط هم صدا نشده، بقیه میگن : حتما یه چیزی هست و ...
خودم هم سعی میکنم هر ذهنیتی که نسبت به شخصی با توجه به رفتارهاش پیدا کردم رو بروز ندم و کاملا عادی برخورد کنم. بیشتر قضاوت اشتباه مثبت کردم درباره ی افراد و واقعا اون چیزی مثبتی نبودن که من فکر میکردم.
من در سریع قضاوت کردن استادم:n29:
بعد معمولا هم 50 50 درست هست:n31:
البته من تمرین کردم الان بهترم:n08:
بهترین کار اینه قضاوته رو پیش خودت نگه داری بعد منتظر دوتا نشونه دیگه بشی تا به یقین برسی:n39:
در مورد من قضاوت نابجا؟:n36: یک مورد بوده که قابل بیان نیست:n34: هیچی دیگه کلا طرف منهدم شد:n10:
پی نوشت: جز مورد بولد شده بقیش بیشتر جنبه شوخی داشت
مردی صبح از خواب بیدار شد و دید تبرش ناپدید شده ، شک کرد که همسایه اش آن را دزدیده باشد ، برای همین ، تمام روز او را زیر نظر گرفت ! متوجه شد که همسایه اش در دزدی مهارت دارد ، مثل یک دزد راه می رود ، مثل دزدی که می خواهد چیزی را پنهان کند پچ پچ می کند ، آن قدر از شکش مطمئن شد که تصمیم گرفت به خانه برگردد ، لباسش را عوض کند ، نزد قاضی برود و شکایت کند . . .
ولی زمانی که وارد خانه شد ، تبرش را پیدا کرد ، زنش آن تبر را جابه جا کرده بود !
مرد از خانه بیرون رفت و دوباره همسایه اش را زیر نظر گرفت و دریافت که او مثل یک آدم شریف راه می رود ،
حرف می زند ، و رفتار می کند . . .
همیشه این نکته را به یاد داشته باشید که ما انسانها در هر موقعیتی معمولا آن چیزی را می بینیم که دوست داریم ببینیم
و نباید زود قضاوت کنیم . . . !
-----------------------------------------------------------------------------
من کلا تا وقتی با کسی صحبت نکردم و مدتی باهاش برخورد نداشتم، راجع بهش قضاوت نمی کنم. نه از ماه تولد، نه از طرز لباس پوشیدن، نه حتی با چند کلمه حرف نمی شه در مورد کسی قضاوت کرد.
فقط زمانی می شه در مورد کسی نظر داد که مدتی باهاش (بدون قضاوت قبلی) رابطه داشت.
من قضاوتم به ندرت اشتباه از آب در میاد، تقریبا با اولین نگاه میتونم شخصیت کلی یه فرد رو بگم که کیه و با اولین مکالمه که باهاش داشته باشم تا 99% میگم چجور آدمیه و چه خصوصیاتی داره.
زود قضاوت کردن در مورد موضوعی یا کسی به نظر من اشتباهه!
بخوایم فقط بر اساس مشاهدات خودمون و یا حرف یکی دیگه قضاوتی داشته باشیم
در مورد کسی که نمیشناسیم اشتباست
چند بار پیش امده که مثلا برخورد یا رفتاری از دوستانم سر زده
تو این موارد سعی نکردم عجولانه قضاوت کنم ,صبر کردم ببینمش و
دلیل رفتار یا کارشو جویا بشم,بعد قضاوت کنم
بعضی مواقع هم شده قضاوت اولیه من اشتباه بوده در مورد شخصی
به قول ی جمله
احتیاجی به قضاوت شخصیت و رفتار دوستان و اطرافیانتون نیست,گذر زمان به خوبی این کارو براتون انجام میده
من اینو قبول ندارم من شخصا واقعا در مورد هیچکس پیشداوری نمیکنم(یعنی اصلا بهش فکر نمیکنم چون به من ربطی نداره که بخوام یکیو قضاوت کنم)نقل قول:
این حرفا همش کلیشه ای هست نمیشه در مورد کسی یا چیزی قضاوت نکرد انسان سالم خود به خود چنین تمایلی داره
به نظرم انسان ناسالمه که در مورد بقیه پیشداروی میکنه نه سالم
یکی از دست آورد های دانش روانشناسی اجتماعی این بود که اثبات کرد که آدم ها هرکجایی که باشن و هر فرهنگی داشته باشن ،به طور ناخود آگاه در 25 هزارم ثانیه (0.025) قضاوت انجام میدن روی فرد مخاطبشون .
یکی از مطالعات نشون میداد که با نشون دادن عکس 2 نفر به مدت 0.025 ثانیه به افراد ، این افراد نظرشونو گفتن که کدوم عکس به نظر آدم موفق تری میاد . نتیجه ی حیرت آور این بود که بیش از 65% از افراد ، عکسی رو انتخاب کردن که در دنیای واقعی طرف برنده ی انتخابات شده یا دکتر موفقیه و ... یعنی جواب صحیح رو دادن .
از دیدگاه تکاملی هم علتش احتمالا این بوده که افرادی که دیر قضاوت کردن سر انجام خوبی نداشتن و احتمالا خیلی دیر دست به عمل زدن .
اما از لحاظ جامعه شناسی درسته ، متاسفانه اکثر قضاوت هامون بی رحمانه هستن و شاید نژاد پرستانه و بد .
به نظرم بهترین راه اینه که به افراد شانس بیشتری بدیم - معمولا اگر فردی نتونست در ملاقات اول تصویر مثبتی از خودش ارائه بده به ندرت میشه تغییر نظر ایجاد کنه . بیشتر مواقع تا 8 ملاقات بعدی به ندرت نظر افراد عوض میشه (از منفی به مثبت میره) ... نتیجه : اگر از فردی در ملاقات اول خوشتون نیومد 9 تا شانس دیگه بهش بدین :n02:
قضاوت اشتباه دوران کودکی و نوجوانی من این بود که به برخی از افراد ، بعضی معلم ها ، برخی نزدیکان و فامیل ها و ... اعتماد 100% داشتم و ایمان داشتم که حرف هاشون همیشه درسته ، همیشه و صد در صد بهترین نظرات رو دارن ... اما اشتباه بود ، اونها فقط نظرات خودشون رو دارن ، حرف هیچکس 100% درست نیست . هر بنده خدایی نسبت به تجربیاتش نظرات خودش رو داره و زندگی همونقدر که برای ما گیج کننده و مبهم هست برای پدر مادر و نزدیکانمون هم هست . بهترین راه احترام گذاشتن به نظرات بزرگتر ها و دانستن نظراتشون و در کنارش جستو جو کردن تو اینترنت و مشاوره و مشورت و تاپیک زدن تو p30world و ... که نهایتا به یک نتیجه ی نسبتا معقولی در مورد مسائلمون برسیم . اینکه بی چون و چرا حرف بقیه رو قبول کنیم بدون اینکه فکر کنیم ، یک قضاوت اشتباه است از اون افراد ... چرا که هیچکس همه چیز رو نمیدونه .
یا مثلا اینکه فلان بزرگوار یک شعری گفته یا فلان نویسنده یا فیلسوف یا دانشمند حرفی گفته ، ما فکر کنیم که موظفیم همیشه حرفشونو بپذیریم و حرف های اونها حقیقت مطلق هستن .
خلاصه اینکه ، اشتباهه که ایمان های دوران کودکیمونو با خودمون به بزرگسالی بیاریم .
اشتباهه که حرف های یک نفر رو صرفا به خاطر نسبتی که باهاش داریم یا پست و مقامش قبول کنیم و بدون فکر کردن در موردش نتیجه بگیریم که ایشون همیشه صادق هستن ...
یکی از بدترین چیزهایی که تو زندگیم بدم میاد ازش همین قضاوت اشتباه در مورد خودم هستش . تقریبا با اکثر اطرافیانم که دعوا کردم سر همین قضیه بوده و با طرف چه دور چه نزدیک بوده به شدت دعوا کردم و در صورتی که نیاز بهش نداشتم به رابطمون ادامه ندادم .
---------------
بدترین موردم هم برمیگرده به یکی از اطرافیانمون . خیلی وقت پیش یکی از اطرافیانمون که دختر هم هست یه پولی از بنده قرض گرفت که خیلی مبلغش ناچیز بود ( در حد ده بیست هزار تومن ) و پس نداد منم چون مبلغش ناچیز بود اصلا در موردش صحبتی نکردم . چند ماه بعدش مادرم مریض شد و برای عمل اوردنش تهران . دختره هم تهران بود . مادرم رو توی بیمارستان دی بستری کرده بودند . متاسفانه توی بخش نمیزاشتن مراقب مرد کنارش باشه لذا نذاشتن پدرم اونجا بره واسه همین دختره رفت از مادرم مراقبت کرد .
پس از پایان عمل دختره باهام تماس گرفت که صحبت کنه اما چون توی اتاق استراحت مادرم بود مجبور شد تلفن رو قطع کنه . از طریق پیامک بهش گفتم : "واقعا نمی دونم چطور جبران کنم خیلی زحمت کشیدی "
در جواب اس ام اسم گفت : " جبران نمیخواد بیخیال پولت شو ! " :n29::n29::n29::n29::n29::n29::n29:
واقعا در مورد من چی فکر کرده بود ؟ فکر کرده بود گشنه پولم و هر موقعیتی گیرم بیاد بخوام سر صحبت رو به خاطر چندرغاز پول باز کنم تا پولم رو پس بگیرم ؟ به خاطر چندرغاز پول اومده بود مثلا این لطف رو در حق من کرده بود ؟
به طور کلی تا اون روز هیچ وقت باهاش دعوایی نکرده بودم که سرش داد بکشم یا فحش بدم . اما اینقدر سر این قضیه اعصابم خورد بود که هرچی فحش بود و داد و بی داد بود سر یه بهونه الکی من در آوردی بهش دادم . کلا هم دختر پررویی بود ( حتی چندین بار سابقه کتک زدن پسرای بزرگسال رو هم داشت) . اما فکر کنم هرگز توی عمرم اینقدر عصبی نشده بودم و اون هم بدجور از عصبانیت من ترسیده بود و برعکس دفعات قبل که خیلی داد و بیداد میکرد هیچی نگفت !
نقل قول:
خوب فکر کنم بیشتر منظور این بوده که از روی رفتار و یا گفتار و چهره و ... افراد سریع پیش داوری و قضاوت نکنید و زمان خودش بهترین قاضی هستش برای بهتر نشان دادن خصوصیات اشخاص برای بهتر و راحتر قضاوت کردن ...
ولی در مورد اینکه در مورد افکار دیگران و اینکه مورد قبول ما هستند یا خیر بدون توجه به اینکه اون فرد چه کسی هستش و یا در چه مقامی ، هر کسی حق قضاوت شخصی خودش رو داره چرا که اگر غیر از این باشه که میشه یک پیروی کور کورانه از افکاری که شاید از روی نا آگاهی و یا حتی با نیت سوء استفاده از اشخاص زده بشه که از این نوع موارد کم هم نیستش ...
قضاوت که خیلیها کردن اما موجب رنجش من نمیشه چون اون شخصی که به خودش احترام نمیزاره من ازش توقع احترام گذاشتن ندارم.وقتی تو کشور مثلا یمن 100 تا کشته میده من توقع احترام ایا قضاوت نشدن فقط داشته باشم؟
این همه گرسنه تو جهان هست این همه مشکل من تعجب میکنم که بخوام از دست دیگران ناراحت بشم..