جوجیتسو ، هنر تسلیم قدرت در برابر تکنیک
گ
تاریخچه و فلسفه
جوجیتسو برخاسته از جزیره ای بنام اوکی ناوایکی از جرایز ژاپن کشور آفتاب تابان که یکی از نام های قدیمی آن یاوارا است و یک هنر زرمی ژاپنی است که توسط سامورایی ها بنا شده است و قدمت آن به 16 قرن میلادی برمیگردد . جایی در شیروبی آکی یاما که محل آموزش سامورایی ها بوده است شاهدانی نظاره گر شکستن شاخه های درختان در برابر طوفان و رگبار بوده اند و چگونه شاخه های درختان بید برای رهایی از سنگینی برف خم میشدند . معنای جوجیتسو ی ژاپنی به عنوان یک هتر لطیف یا هنر تغییر ناپذیر بدین سان است .
خنثی کردن و انتخاب راههای عقلانی برای حمله و تبدیل انرژی حریق برای خسارت و صدمه زدن به خود حریف از ارکان جوجیتسو است .
دوران طلایی جوجیتسو تا سال 1869 بطول می انحامد زمانی که امراطورها به ژاپن بازگشته و بساط فئودالیسم بجیده می شود و سامورایی ها مصونیت خود را از دست میدهند و علیرغم اینکه جوجیتسو سنت سامورایی را زنده نگه داسته است بلکه علافمندان به این هنرزرمی این رشته را به چهار گوشه ژاپن و جهان گسترش دادند
در سال های اخیر با بنیاد سایر رشته های رزمی نظیر کاراته ، جودو ، آیکیدو ، نین جوتسو ، ایی آی دو ، کن دو از جوجیتسو جدا شدند و توسعه پیدا کردند .
جوجیتسو جزو رشته های المپیک آسیایی است که شامل مسابقات داخلی سالن که دوسال یکبار برگذار میگردد و نیز مسابقات آسیایی بزرگسالالان و جوانان و امید میباشد و هرساله برگزار میگردد و همچنین شامل مسابقات غرب آسیا نیز میباشد .
جوجیتسو تحت پوشش کمیته ملی المپیک آسیا و ریاست محترم آن به عهده جناب آقای خلیل احمد خان که خود مسلمان و خوشبختانه مجوز حضور بانوان با حجاب اسلامی در میادین ورزشی طی دستشو ایشان صادر گردیده .
درباره شيهان نصرالله كاكاوند
شيهان نصرالله كاكاوند (دان هشت)
عناوين قهرماني و درجه كمربند:
١-يازده دوره قهرماني كشور به صورت انفرادي ( سراسري، نيروهاي مسلح، كارگران كشور)
٢-هشت دوره قهرماني كشور به صورت تيمي به همراه تيمهاي استان تهران، نيروهاي مسلح، نيرو مقاومت بسيج و کارگران .
٣-مدال طلا در مسابقات كاتا قهرماني هنرهاي رزمي جهان .
٤-مدال طلا جهاني در اجراي كاتا سلاحاي سنتي ژاپني. (کوبودو) ٢٠٠٦ ایتالیا .
٥-مدال طلا جهاني در بخش اجراي نمايش هنرهاي رزمي (٢٠٠١ ايرلند)
٦-مدال طلا مسابقات بين المللي در بخش نمايش كاراته (تهران ١٣٧٨)
٧-مدال نقره كاتا مسابقات جهاني ٢٠٠٣ روسيه .
٨-مدال نقره تيمي مسابقات جهاني ١٩٩٦ مجارستان .
٩-برگزار كننده اولين مسابقات كاپ جهاني كاراته در ردهاي سني جوانان و بزرگسالان در تهران كه ١١ كشور شركت كننده داشت و اصل اين تلاش كسب ١٨ مدال طلا ١٠ نقره و ١٥ برنز بود كه در تقويم سال ١٣٨٠ كميته ملي المپيك ج.ا.ايران به ثبت رسيده است.
١٠-در حال حاضر داراي كمربند سياه دان ٧ از كشور ژاپن در كاراته دان6 از فدراسيون كاراته ايران و دان ٨ جوجيتسو(JJIF ) با تایید فدراسیون جودو ایران دان ٨ از اتحادیه جهانی سازمانهای کاراته (WUKO ) دان ٨ از فدراسیون ورزشهای رزمی فعاليت هاي ورزشي در داخل كشور.
١١- سرمربي و رييس كميته فني كاراته و از بنيانگذاران اين رشته در شروع فعاليتهاي ورزش در نيرو مقاومت بسيج.
١٢- سرمربي تيم كاراته نيروهاي مسلح .
١٣- سرمربي و مسؤل هييت كاراته كارگران كشور به مدت ٥ سال .
١٤- مربي تيم ملي كاراته جوانان و نوجوانان .
١٥- عضو تيم ملي كاراته ١٣٦٨ تا ١٣٧٢
١٦- مسئول هیئت کاراته شهر ری به مدت ٤ سال .
١٧- مسئول هیت کاراته جنوب غرب تهران به مدت ١٤ سال .
١٨- مسؤل برگذاري اولين و دومين دوره مسا بقات قهرماني كاراته شيتوريو كه برای نخستین بار در کشور انجام شد ١٣٦٩-١٣٧٠ با ١٤٠٠ نفر شركت كننده سالن ١٢٠٠٠ نفري تهران .
١٩- بنيانگذار و سرمربي سبك سي شين كاي شيتو ريو كاراته در كشور كه از سبكهاي فعال و مدال آور در ميادين بين الملي است.(نايب قهرمان جهان ١٩٩٦ در مجارستان قهرمان جهان سال ٢٠٠١ در كشور ايرلند با كسب ١٤ مدال طلا ١٠ نقره و ٤ برنز در بين ٤٥ كشور از سراسرجهان.
٢٠- بنيانگذار و سر مربي تيم ملي ورزش رزمي جوجيتسو در كشور و تنها نماينده رسمي فدراسيون بين المللي جوجيتسوJJIF در ايران.
اين ورزش نخستين ورزش رزمي كشور ژاپي است علاوه بر اينكه داراي فدراسيون جهاني است عضو رسمي (GAIFS ) و (IWGA ) است و جزو ورزشهايي است كه در ليست المپيكي شدن قرار دارد.
فعالييتهاي بين المللي:
١-داراي ديپلم افتخار از المپيياد جهاني كاراته (WKPF) به پاس فعالييتهاي مثمرالثمر در كاراته .
٢-اخذ نمايندگي سي شين كاي كاراته از كشور ژاپن براي ايران و خاور ميانه .
٣-عضو هيات رييسه جهاني سي شين كاي كاراته .
٤-اخذ نمايندگي و عضو هييات رييسه سازمان ورزشكاران هنرهاي رزمي جهان ( WOMAA)
٥-تنها نماينده رسمي كنفدراسيون جهاني كاراته در ايران (WKC )
٦-تنها نماينده رسمي.فدراسيون بين المللي جوجيتسو در ايران. (JJIF ) توسط اين جانب كشور ايران رسما به عضويت (JJIF ) در آمده و اين كار باهزينه شخصي صورت گرفته است.
٧-مدرس كاراته در كشور آلمان ١٩٩٦ به دعوت فدراسيون آن كشور براي مربيان انجمن کاراته هامبورگ .
٨-مدرس كاراته در كشور ايرلند به دعوت انجمن كاراته آن كشورسال ٢٠٠٢
٩-مدرس كاراته در كشور تركيه به دعوت انجمن شيتو ريو كاراته آن كشور .
١٠-شركت در سمينارهاي بين المللي كاراته و جوجيتسو در سويس، آلمان، ژاپن، ایتالیا و تركيه در چندين مرحله .
١١- نماينده رسمي فدراسیون جهاني كاراته سنتی در ايران (IKF ) و انجمن بین المللی کاراته-کوبو سنتی(WTKA )و(WCJJO )
٦-مسئول کمیته مربیان فدراسیون کاراته ایران .
مسؤليت هاي حال حاضر در كشور:
١-رييس سبک هاي كاراته و كوبودو ايران .
-سرمربي تيم ملي جوجيتسو .كشور تركيه
٤-رئیس سبک کاراته و کوبودو ایران .
٥-مدير و مؤسس باشگاه پاسداران در تهران .
جودو ، برگرفته شده از جوجیتسو
جیگارو کانو و پیدایش جودو
جوانی به نام جیگارو کانو در سال 1860 میلادی جودو را در ژاپن ابداع نمود. درواقع این ورزش را از مبارزه غیر مسلح و هنر دفاع شخصی یا جوجیتسو رشد و گسترش داد، یعنی مواردی که در آن زمان سامورائی خود را نشان داده و ریشه در این دوران داشتند. او نزد استادان زیادی آموزش دیده بود و از شیوه های مختلف رزمی سرانجام جودو را ابداع نمود. جیگارو کانو در سال 1882 میلادی یک مدرسه جودو به نام کودوکان تاسیس نمود. مدرسه جودو همچنان تا امروز نیز در شهر توکیو مشغول به کار است. جیگارو کانو در سرزمینش بعنوان تربیت کننده و سیاستمدار پله به پله ترقی کرد همچنین جودو نیز از هنگام پیدایشش در سراسر جهان پیشرفت بی نظیری را تجربه کرده است بویژه پس از پايان جنگ جهاني دوم رشد چشمگیر و موفقيت قابل توجهي در اين زمينه حاصل گرديد، تا آنجا که جودو بعنوان يک ورزش بين المللي شناخته شد و اولين ورزش آسيايي بود که در المپيک 1964 توکيو توسط بنيانگذار و پدر اين ورزش «پروفسور جيگارو کانو» جاي خود را باز کرد. همچنين اين هنر رزمي به منزله دفاع شخصي طرفداران بيشماري يافت بطوري که امروزه متد آن در بسياري از مدارس و دانشکده هاي تربيت پليس و نيروي انتظامي به دانشجويان اين مراکز آموخته مي شود.
تاريخچه جودو در ايران
در اواخر دهه 1330 شمسي دو افسر پليس ایران به نامهاي بهروز سرشار و انوشيروان شهيدي (مرحوم) جهت بازديد از آکادمي پليس سوئد به اين کشور اعزام و در آنجا با تمرينات جودو و دفاع شخصي که توسط دانشجويان پليس انجام مي شد آشنا شدند. پس از مراجعت به ايران آقاي سرشار با مراجعه به قسمت فرهنگي سفارت ژاپن در تهران با اين ورزش بيشتر آشنا گرديد و از اين محل متوجه شد که دو استاد ژاپني جهت شناسانيدن جودو به کشورهاي مختلف از جمله مصر و کشورهاي همسايه از طريق مدرسه کودوکان «مرکز آموزش جودو ژاپن» اعزام خواهند شد. با تمهيداتي موافقت رئيس تربيت بدني شرباني جناب آقاي فريدون صادقي را اخذ و با پشتيباني ايشان ترتيب دعوت 15 روزه اين دو مربي ژاپني را به ايران داد. و در سال 1345 آقايان ايکيدا و ناکامورا به ايران آمده و در سالن ورزشي پليس با انجام نمايشاتي جودو را براي افسران ورزيده و ورزشکار دانشگاه و تني چند از پرسنل ساير نيرو ها معرفي کردند و کليه پيشکسوتان جودو ايران در آن کلاس حضور و پس از آن جودو را در شهرهاي مختلف گسترش دادند.
یـونـیـفـورم های جـوجـیـتـسـو
افرادی که جوجیتسوکار هستند لباسی می پوشند به نام jūdōgi (جودوگی) که به معنای لباس جودو میباشد . gi به معنای یونیفرم میباشد و از ترکیب با judo لفط یونیفرم جودو حاصل میگردد که لباس جودو خوانده می شود .
این لباس توسط استاد کانو در سال 1907 طراحی و ایجاد شده بود و همین لباس بعدها توسط بسیاری از هنرهای رزمی دیگر تقلید و پذیرفته شد.
لباس کنونی جوجیتسو متشکل شده است از رنگ آبی یا سفید یکدست (ژاکت جوجیتسو) که شلوار نیز باید مطابق رنگ ژاکت جوجیتسو باشد.ژاکت جوجیتسو را طوری طراحی نموده اند تا برای گلاویزی و اجرای فنون مناسب باشد و به همین خاطر ضخیم تر و سنگین تر از لباسی چون کاراته میباشد.
لباس های جوجیتسو معمولا بسته به نوع دوخت و پارچه ایی که از آن استفاده شده است متفاوت است چه از نظر قیمتی چه کارکردی و این شخص جوجیتسوکاست که بسته به بضاعت مالی و شرائط موجود چه مدلی را انتخاب می نماید. معمولا بهترین لباسهای جوجیتسو از پنبه اصل و کتان ساخته می شوند.
اما تاریخچه استفاده از لباس آبی توسط شخصی غیرژاپنی اما اولین مدال آور المپیکی جوجیتسو یعنی Anton Geesink در سال 1986 پیشنهاد شد و این امر برای قضاوت راحت تر مسابقه توسط داور و نیز تماشاگران پیشنهاد گردیده بود که سرانجام نیز مقبول افتاد و از آن به بعد شاهد دو جوجیتسوکار یکی با رنگ آبی و دیگری سفید هستیم.
Anton Geesink شخصیکه جودوگی ابی را پیشنهاد کرد (جالب اینکه به دان ده ارتقا یافته اما مورده قبول کودوکان قرار نگرفت!)
هرچند این موضوع اصلا به مذاق ژآپنی ها خوش نیامد زیرا استاد کانو در زمان طراحی این لباس رنگ سفید را که نشان از پاکی و تقدس در ژآپن بود انتخاب نموده بود و داشتن رنگ سفید نوعی نتیجه مقدس و روحی را در برداشت که همین امر باعث شد ژاپنی ها مخالفتهای گسترده ایی را ترتیب دهند اما به نتیجه ایی نرسید ولی خوده ژآپنی ها معمولا درا کثر مسابقات داخلی از جودوگی سفید رنگ بیشتر استفاده مینمایند و معمولا برای راحتی کار داوران رنگ قرمزی را در کمربند یکی از مسابقه دهندگان می بندند که آن هم نشانی از پرچم ژاپن میباشد هرچند معمولا در مسابقاتی در سطوح بالاتر قوانین بین المللی را رعایت میکنند ولی تا میتوانند سعی مینمایند از رنگ آبی پرهیز نمیاند.
جودوگی(judogi) یک لباس ضخیم مناسب برای گلاویزی و مقاومت دربرابر پرتاب میباشد
چـگونــه و از کجا شروع کنیم ؟
ممکن است برای تمرین جوجیتسو خود علاوه بر باشگاه تمرینات شخصی نیز داشته باشید ، ممکن است با دوستان باشگاه خود خارج از باشگاه نیز تمرین کنید ، اما مطمئناً تمرین شما در هر مقطعی پیرو و وابسته به میزان تاثیر پذیری شما در باشگاه و حین تمرین در حضور استاد و همرزمان دیگر است و اعتماد به نفس شما در تمامی زمانهای تمرینی و مسابقات نیز از میزان موفقیت شما در باشگاه جوجیتسو سرچشمه می گیرد .
نتیجه اینکه نیاز است تا به زمان تمرینی خود در جوجیتسو و نوع تمرین خود در آن بیشتر حساس شوید و نکته هایی را فرا بگیرید تا از این زمان و مکان یعنی زمان تمرینات رزمی خود در باشگاه نهایت استفاده را ببرید .
نکات زیر به شما کمک خواهد کرد تا پیشرفت قابل توجهی در پیشرفت و استفاده بهینه از زمان کلاس جوجیتسو خود در باشگاه داشته باشید :
1- اهداف خاصی را برای خود در نظر بگیرید:
لیست اهداف خویش را بنویسید و هر روز یا حداقل هر ماه آنها را نگاه کنید.
2- یادداشتی از آن چه که در هر کلاس انجام داده اید بنویسید:
درست است که این کار کمی سخت است اما اگر تنها همین یک مورد را کاملا از روی صداقت انجام دهید شخصا می توانم تضمین کنم که به طور چشمگیری پیشرفت خواهید کرد. هیچ چیز با ارزش تر از این نیست که نوشته یا یادداشتی از آن چه در هر کلاس انجام داده اید را نگه دارید تا بتوانید به هدف تان ادامه دهید و همچنین به شما کمک می کند چیزهایی را که یاد گرفته اید و جاهایی را که به رشد و پیشرفت نیاز دارید بشناسید.
3- از یادداشت هایتان استفاده مفید کنید:
یادداشت کاربرد چندانی ندارد مگر این که آن چه را که نوشته اید بار دیگر بخوانید و سپس پاسخ هایی را برای هر سوالی که از هر درس دارید پیدا کنید.
4- اگر چیزی را نمی فهمید سوال کنید:
شما مشتری هستید، به استاد خود پول می دهید تا با کیفیتی هر چه بهتر به شما آموزش دهد. اگر چیزی را نمی فهمید از سوال کردن نترسید. هر استاد خوبی برای پاسخ دادن به سوال بیشتر از هر چیز دگر باید خوشحال شود، این که چقدر ممکن است این سوالات در نظر دیگران ناچیز بیاید مهم نیست.
5- برای درک کلی مطلب و موضوع در هر کلاس تلاش کنید:
بیشتر اساتید خوب موضوع یا هدف کلی ای دارند که در هر کلاس با دقت به آن می پردازند. از طریق مفهوم و محتوای هر درس و با درک این که چطور هر موضوع و محتوای آن به کلیت درس مربوط می شود و نیز با درک مفهوم کلی هر کلاس به بینش های بسیار بزرگتری می توانید دست پیدا کنید .
6. سالنی در نزدیکی خانه یا محل کار پیدا کنید
شاید این توصیه بدیهی به نظر برسد اما یک خطای شایع افراد انتخاب سالن ورزشی ای است که از خانه یا محل کارشان خیلی دور است و دوری و نزدیکی سالن ورزشی می تواند عاملی اساسی در رفتن یا نرفتن فرد به سالن باشد.
شاید ابتدا فاصله ۲۰ دقیقه ای سالن ورزشی تا خانه تان مناسب به نظر برسد اما هنگامی که مساله رفتن روزانه به سالن، ترافیک و سایر عواملی که وقت شما را می گیرد مطرح می شود، ممکن است به تدریج انگیزه تان را از دست بدهید. برای بسیاری از افرادی که مشکل زمانی دارند اضافه شدن نیم ساعت به زمان رانندگی برای رسیدن به سالن ورزشی، ممکن است به کلی آنها را از رفتن به سالن منصرف کند. سالن ورزشی در شرایط ایده آل نباید فاصله ای بیش از ۱۰ دقیقه با پیاده روی یا با ماشین از خانه یا اداره تان داشته باشد.
بسیاری از افراد سالن ورزشی نزدیک به محل کارشان را انتخاب می کنند با این فرض که در ساعت های ناهار یا در پایان ساعت های کاری شان ورزش کنند و بعد به خانه بازگردند، اما رانندگی به سوی خانه پس از ورزش کردن و خستگی ناشی از آن ممکن است برای فرد مشکل باشد، فردی که به سالن ورزشی نزدیک خانه اش می رود، می تواند صبح ها به سالن رفته و بعد دوش بگیرد و به سر کار برود.
7. مقررات عضویت در سالن را بررسی کنید
بررسی سالن ورزشی را از همان لحظه ای که به درون آن قدم می گذارید، شروع کنید. آیا مسوولان اطلاعات لازم را در اختیار شما می گذارند، یا شما را به درون اتاقی هدایت می کنند و سعی می کنند بلافاصله شما را قانع کنند عضو سالن شوید یا از امتیازات ویژه عضویت در سالن در آن ماه صحبت می کنند؟
نکته مهم این است که حس کنید که مسوولان سالن در کارشان حرفه ای هستند و صرفا مانند یک فروشنده از شما استقبال نمی کنند. سوال کردن مسوول عضویت از شما درباره اهداف برنامه ورزشی تان، انواع کلاس هایی که می خواهید در آن شرکت کنید و زمانی از روز که برایتان مناسب است، نشانه های خوبی محسوب می شوند. درباره شکل عضویت در سالن سوال کنید و ببینید آیا سالن برنامه متنوع و انعطاف پذیری دارد یا نه. اگر مسوول عضویت بخواهد بلافاصله و بدون توضیح شما را قانع کند گزینه عضویت مادام العمر را با پرداختن مقدار زیادی حق عضویت بپذیرید، یا اگر به شما پیشنهاد کنند در مقابل تخفیف در هزینه ماهانه، پول عضویت چند سال را از پیش بپردازید، باید حواستان را بیشتر جمع کنید. این پیشنهادها به معنای آن است که سالن ورزشی از لحاظ مالی دچار مشکل است و نیاز به سرمایه در گردش دارد. به طور دقیق درباره قیمت های اشکال گوناگون عضویت پرس وجو کنید تا اطلاعات کاملی درباره ویژگی های هر شکل عضویت پیدا کنید. مثلا آیا باید برای عضویت پیش پرداخت بدهید؟ یا هر شکل عضویت شامل چه کلاس هایی می شود؟
در عین حال که باید مراقب باشید پول اضافی برای عضویت در سالن از شما نگیرند، خیلی هم نباید خسیس باشید. یک سالن ورزشی ارزان قیمت، ممکن است بسیار شلوغ باشد، بنابراین اگر اولویت شما خلوت بودن و امکان کار کردن یک به یک با تمرین دهنده سالن است، پرداخت مبلغ بیشتر ضروری است. به عوامل موثر بر هزینه ها به جز هزینه عضویت در سالن هم برای انتخاب سالن ورزشی مناسب فکر کنید. مثلا اگر می خواهید بعدازظهرهایی که مراقبت از بچه هایتان به عهده شماست ورزش کنید، ممکن است بهتر باشد پول بیشتری برای سالنی بپردازید که خدمات مراقبت از کودکان هنگام ورزش والدین را هم عرضه می کند.
8. داخل سالن ورزشی را بررسی کنید
ضروری است که پیش از ثبت نام درون سالن چرخی بزنید و به جزییات ریز دقت کنید. تجهیزات وزنه زنی را بررسی کنید. آیا این وسایل درست کار می کنند؟ آیا به این وسایل به خوبی رسیدگی می شود؟ آیا این وسایل تمیز هستند و پس از استفاده پاک می شوند؟ اگر به تجهیزاتی برخوردید که خراب شده اند، درباره مدت زمان معمول برای تعمیرات وسایل سوال کنید. دقت کنید که آیا وزنه ها زنگ زده هستند یا نه و حتی پوشش چرمی یا بالشتک های وسایل گوناگون را بررسی کنید. اگر این پوشش ها پاره و ترک خورده باشند، معلوم است که وسایل ورزشی به خوبی نگهداری نمی شوند. یکی از مکان های مهم در سالن های ورزشی اتاق رختکن است؛ اتاق رختکنی که به هم ریخته و مرطوب باشد و حوله ها در آن روی زمین انباشته شده باشند و محل دوش گرفتن کثیف باشد، یک ویژگی منفی بزرگ برای سالن ورزشی است. اطمینان حاصل کنید که اتاق رختکن بهداشتی است، حوله ها به طور مرتب عوض می شوند و تجهیزات کافی دارد به طوری که پس از یک ساعت ورزش کردن مجبور نیستید برای یک دوش خالی منتظر بمانید. کمدهای شخصی هم مهم هستند به خصوص اگر پیش یا پس از کار به سالن می روید و نیاز به محلی ایمن برای قرار دادن لباس کار و چیزهای قیمتی تان دارید. مطمئن شوید که کمدهای شخصی در سالن وجود دارند و ایمن هستند هزینه در اختیارداشتن آنها چقدر است؟
9. درباره شیوه رفتار کارکنان سالن پرس وجو کنید
یک عامل دیگر در ارزیابی یک سالن ورزشی، شیوه رفتار و تعامل کارکنان با اعضاست. ببینید آیا مربیان به مشتریان توجه دارند و آنها را تمرین می دهند یا در کناری نشسته اند و به آنها بی توجه هستند. همچنین باید درباره وجود بخش های انحصاری در سالن ورزشی سوال کنید، زیرا ممکن است در برنامه ورزشی شما موثر باشند. مثلا اگر بخشی از سالن یا زمان معینی از کار سالن به صورت انحصاری به زنان اختصاص داده شده باشد، ممکن است مراجعان مرد یا فضای کافی یا زمان مناسب برای انجام ورزش پیدا نکند. سالن های تناسب اندام معمولا در شروع خدماتی مانند یک جلسه رایگان با مربی شخصی یا آموزش رایگان نحوه کار با دستگاه های گوناگون را به مشتریان عرضه می کنند. توجه داشته باشید که از این جلسه های رایگان استفاده کنید.
10. به یاد داشته باشید برای خودتان به سالن ورزشی می روید
شخصی از دوستی در اداره درباره سالن ورزشی که آن دوست به آن می رود، سوال می کند زیرا می خواهد همراه یک دوست ورزش کند و فقط به دلیل اینکه دوستش به آن سالن می رود، در آن سالن عضو می شود. بعد دوستش به دلیل تغییر برنامه کاری اش آن سالن را ترک می کند. شاید برای شما چنین وقایعی رخ داده باشد. فرد ناگهان با این وضعیت روبرو می شود که تصمیمش برای عضو شدن در یک سالن صرفا به دلیل همراهی با یک شخص دیگر بوده است. این اشتباهی رایج و عمده است. در نظر داشته باشید که فقط هنگامی به همان سالنی که دوستان یا بستگانتان توصیه اش می کنند، بروید که نیازهای تمرینی شان با نیازهای شما مشابه باشد، آنها وضعیت جسمی مشابهی با شما داشته باشند و اهداف شما از لحاظ تناسب بدنی را دنبال کنند. مثلا اگر یک جوان بدنساز ۱۸ ساله سالنی را به شما توصیه می کند و شما مرد ۴۵ ساله ای هستید که می خواهید وزن کم کنید، شاید راهنمایی های آن جوان به شما کمکی نکند. مساله مهم تر این است که شما در چه سنی هستید و می خواهید به تناسب بدنی برسید، در ۵۰ سالگی یا ۲۵ سالگی شما برای خودتان ورزش می کنید. اول باید نیازها و راحتی خودتان را در نظر بگیرید.
11-به طور منظم به کلاس بروید:
وقتی کلاس شروع می شود، تنبلی نکنید و مستقیم به کلاس بروید. نیمی از فلسفه ی ورزشهای جوجیتسو نظم است که در کلاس به دست می آید. در غیر این صورت از همان آغاز محکوم به شکست هستید.
12- همیشه بهترینتان را در معرض نمایش بگذارید:
هرگز هیچ چیزی را کمتر از تلاش خود نپذیرید. شما برای حضور در کلاس های جوجیتسو هزینه پرداخت می نمایید پس پول خود را بیهوده هدر ندهید و وقت خویش را در آموزش با کم کاری تلف نکنید.
13- یک یار تمرینی عالی پیدا کنید:
هیچ چیز بدتر از این نیست که به کلاس بروید و سپس مجبور شوید با کسی که نمی خواهد آنجا باشد جفت و جور شوید. یک یار خوب پیدا کنید که در اهداف و ارزشهایتان هم فکر و سهیم باشد و مطمئن شوید که هر دو می دانید که در هر فرصتی با هم تمرین خواهید کرد.
روش مسابقات جوجیتسو ( 1 )
در حال حاضر در سطح بین المللی دو نوع رقابت متفاوت مد نظر فدراسیون و سیستم مبارزه Duo بین المللی جوجیتسو قرار دارد که شامل سیستم کاتا میباشد Fighting
شامل مقرراتی است که توسط دو نفر از یک تیم حرکات و تکنیک هغای دفاع شخصی در چهار پارت که هر پارت شامل 5 سری است که از این 5 سری ، سه سری را برای حمله باید به نمایش گذاشت که برای اجرای آن بصورت انتخابی توسط داور وسط تعیین میگردد این حرکات شامل محکم گرفتن حمله کننده ( یا خفه کننده ) ، در بغل گرفتن حمله کننده ( قفل کردن ) و ضربه زدن به حمله کننده ( مشت یا لگد زدن ) و مسلح کردن یا حمله کردن مسلح ( سلاح سرد ) .
سیستم کاتا شامل رقابت در سطح آقایان و بانوان میباشد و داوران از نظر سرعت ، مهارت ، کنترل و روح واقعی کار قضاوت میکنند و بدین منظور فرم و هدف رقابت در جوجیتسو نیازمند اجرای جذاب ترین تکنیک ها ، سخت ترین و همزمانی آنها جهت ارتقاع کیفیت کار مسابقه دهنده ها میباشد
پدر جوجیتسوی ایران ، هانشی همسایه
نام آوری های هانشی همسایه در یک نگاه :
- مسئول سبک جوجیتسو و کوبودو
- سرمربی تیم های ملی جوجیتسو
- داور یک آسیایی
- داور ممتاز جودو و کوراش
- مربی درجه دو آسیایی جودو
- عضو هیت رئیسه جوجیتسو آسیا
- مسئول کمیته آموزش جوجیتسو آسیا
- نایب رئیس غرب آسیا
- اسپرت دایرکتور آسیا
- مربی تیم ملی جودو جوانان و بزرگسالان به مدت هفت سال
- دان 8 جوجیتسو
- دان 7 جودو
- دان 7 بودو
- دان 3 کاراته
- رئیس اسبق ورزش های رزمی کارگران کشور به مدت 15 سال
- قهرمان مسابقات جهانی سوئد در 2006
- قهرمان مسابقات ایندورگیمز ویتنام 2009
- نایب قهرمان سومین دوره مسابقات آسیایی بزرگسالان ازبکستان
- ده دوره قهرمان کشوری جودوی کارگران کشور
- ده دوره قهرمان کشوری و استانی
- قهرمان نیروهای مسلح و بسیج
- اولین گروه اعزامی جوجیتسو جهت مربیگری با بیش از 10 مربی در سال 1382
روش مسابقات جوجیتسو ( 2 )
مبارزه شامل 1 راند 3 دقیقه ای میباشد که مبارزه بین ورزشکاران تیم های مقابل انجام میشود این سیستم به 10 سطح وزن و جنسیت تقسیم بندی شده که در سطح آقایان -62 -69 -77 - 85 -94 +94 و در سطح بانوان -55 -62 -70 +70 میباشد .
مرحله اول مبارزه کنندهها با فاصله و حمله های کنترلی توسط دست ها و پاهاکه با هم درگیر میشوند به محض اینکه یکدیگر را بگیرند مبارزه وارد مرحله دوم میشود .
برای زدن ضربات مان زیادی داده نمی شود مبارزه کنندگان سعی می کنند با اجرای تکنیک های پرتابی حریف را زمین بزنندتشخیص امتیازات داوران بستگی به عملکرد مبارزان و اجرای حرکات بصورت واضح و موثر دارد .
به محض اینکه یکی از مبارزین روی زمین بی افتد مسابقه وارد مرحله سوم میشود .
در این مرحله امتیازات به مبارزی داده می شود که از تکنیک های توام با کنترل جهت ، حالت خفه کردن ، قفل کردن و اهرم کردن اعضای بدن به نحو صحیح که در نتیجه حریف را وادار کند در زمین بماند و مجموع امتیازات یا تسلیم گردد ، داده میشود .و برنده در بین مبارزین کسی است که امتیازات بیشتری کسب کند .این نوع مسابقه به قدرت ، سرعت و مقاومت بیشتری نیاز دارد .
روش مسابقات جوجیتسو ( 3 )
مسابقات به سه قسمت تقسیم میشوند :
1. سبک ژاپنی شامل مقررات آسیایی ، جهانی داری جایگاه ویژه المپیک آسیایی و بین المللی و مورد حمایت سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک و در ایران دارای جایگاه ویژه ای می باشد .
سبک ژاپنی شامل 3 پارت ( مبارزه ، فنون پرتابی ، فنون خاک ) با قانون مندی و داوری میباشد که هرکدام ازین سه قسمت با اجرای هر تکنیک امتیازات خاص به خود را دارا می باشد .
2. سبک دفاع شخصی همراه با کاتا : در ارتش های جهان به دلیل درگیری های فیزیکی و هنر دفاع و از پای درآوردن حریف از تکنیک های بالا به اضافه سلاح سرد که شامل بودوکو میباشد شامل این روش می شود .
3. سبک بریزیلی : مسابقات در آن آزاد بصورت آزاد می باشد و هیچ جایگاه المپیکی ، آسیایی و جهانی را ندارد . البته کسانی که مایل به شرکت در مسابقاتبریزیلی می باشند حتما باید قهرمان آسیا یا جهان بوده و در این مسابقاتکه بصورت دوره ای برگزار می گردد شرکت نمایند که دارای جایزه های ویژه ای می باشند و نیز برای شرکت در آن باید ورزشکار تمرینات سخت و طاقت فرسا را تحمل کرده تا موفق به حضور و قهرمانی در این مسابقات گردد این مسابقات معروف به مسابقات گلادیاتور بوده و از طرف سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک به هیچ وجه حمایت نمی گردد و در ایران جایگاهی ندارد .
جوجیتسو را از کجا شروع کنیم ؟
جوجیتسو را از کجا شروع کنیم ؟
معمولا باشگاهایی که برای جوجیتسو وجود دارند بیشتر از یک ساعت نیم و سه جلسه در هفته تمرین نمی کنند . درصورتی که جوجیتسو ورزشی هست که نیاز به حداقل دوبرابر ورزش های دیگر دارد . با این وجود پیشنهاد من انجام ورزش جودو در کنار جوجیتسو هست که حداقل یه بخش هایی بیشتر تمرین بشه . البته جودو توی جزئیات تفات های زیادی داره که در پست
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کاملا توضیح داده شد .
عناوین تمرینات جوجیتسو :
- تکنیکهای صحیح ضربه زدن با دست وپا
- فنون فاع در مقابل ضربه حریف
- تکنیکهای گلاویز شدن و پرتاب حریف
- مهارت های کنترل حریف بر روی زمین
- شکستن و قفل کردن مفاصل
- دفاع شخصی فوق پیشرفته ( خارج از چهارچوب قوانین داوری )
بعضی از خوانندگان این تایپیک پرسیده بودند که " بهتر نیست قبل از شروع جوجیتسو ، برای آمادگی بیشتر سراغ یک ورزش دیگه مثل تکواندو یا کونگفو یا .... بریم ؟ "
در تمام ورزش های رزمی آمادگی مهمترین عامل پیشرفت هست اما این آمادگی فقط یا انجام تمرینات سخت و طاقت فرسا بدست نمیاد ، همونطور که سرعت مهمه قدرت و تکنیک هم مهمه ، تنها ورزش هایی که میتوانند کمک شما در حین آموزش باشند ، جودو و بوکس هستند ، که حرکات و قوانینی شبیه جوجیتسو دارند . استفاده از پاها برای ضربه زدن در قوانین داوری خیلی محدود شدن . که بزرگـرین مشکل این رشته هست .
اما ورزش هایی که میتوند مکمل باشند ، ورش هایی اند که استفاده کامل از دست و پا دارند مثل کیوکشین ( بهترین مکمل این رشته ) ، موی تای ، ساندا و ....
انجام تمرینات بدنسازی اصلا پیشنهاد نمیشه ، تمرینات بدنسازی بیشتر برای ساخت عضلات بزرگ و پیچیده هستند و کاملا باعث کندی حرکات رزمی کار میشه . البته یک سری تمرینات وجود دارد که با وسائل بدنسای صورت میگیرند اما نباید خودمون رو درگیر پروئین ها و مواد غذایی چاق کننده که بیشتر فقط جنبه زیابیی و قدرتی دارند کرد .
چون بیشتر حرکات پارت 1 کنترلی هستند ، سرعت خیلی خیلی مهمتر از قدرت هست اما در پارت های 2 و 3 قدرت خیلی خیلی مهمتر هست ، تمام شاگردانی که دارای عضلات برزگ و پیچیده هستند در پارت 1 در جلوی حتی 20 کیلو سبکــتر از خودشون هم کم میارند . اما در دو پارت دیگه با کمترین اشاره ای میتوانند حریف رو شکست بدند .
برای تمرینات جوجیتسو حداقل 2 نفر نیاز است پس یک حریف برای خود انتخاب کنید ( بین حداقل 2 تا حداکثر 10 کیلو سنگین تر از خودتون )
بعضی ها روحیه حمله کردن دارند و بعضی روحیه دفاعی . اینو موقع مبارزات تمرینی کاملا میشه فهمید که کی کدوم روحیه رو داره . خداروشکر این ورزش برای هردو روحیه تکنیک ها و روش های مختلف زیادی داره .
حمله کننده باید موقعیت شناس باشه ، بی هوا حمله نکنه و به محض شروع حمله از اجرای اون پشیمون نشه . همینطور دفاع کننده باید روی تکنیک سوار باشه و فکرش رو خوب بکار بندازه و آماده هرجور حمله ای باشه .
اهمیت گرم کردن و سرد کردن بدن برای انجام تمرینات
گرم کردن مهمترین قسمت هر ورزشی هست ، از رزمی گرفته تا توپی ، دوچرخه سواری ، کوهنوردی و ..... آماده سازی ماهیچه ها برای انجام تمرینات و فشار آوردن به اونها خیلی مهمه و اگه خوب کار شود از 80% آسیب دیدن ها جلوگیری خواهد شد . بیشتر مواقعی که هنرجوها دچار درد مفاصل یا گرفتی ماهیچه ها میشوند بخاطر گرم کردن بد یا ناقص هست ، در گرم کردن باید تمام قسمت های درگیر همان رشته رزمی برای انجام تمرینات آماده گردد در غیر اینصورت حتما هنرجو دچار مشکل خواهد شد .
انجام تمیرنات هر چند کوتاه مدت باشد باز هم گرم کردن بدن را فراموش نکنید . بسیار دیده شده است ورزشکارانی که با عجله برنامه خود را برگزار می کنند ، پس از آن دچار مشکلاتی چون کشیدگی و کوفتگی عضلات می شوند . حتی کسانیکه که ورزشکار نیستند اما برای حفظ سلامت و شادابی خود ورزش می کنند نباید در مورد گرم کردن سهل انگاری کنند . پس گرم کردن را جدی بگیرید . در هر فصلی که تمرین می کنید گرم کردن یک ضرورت است ، گاهی برخی از ورزشکاران تصور می کنند که تمرین در هوای گرم به گرم کردن اندکی نیاز دارد در صورتی که چنین نیست و در هر فصل و قبل از فعالیت شدید ورزشی باید بدنتان را خوب گرم کنید .
یک ضرورت برای همه با افزایش سن ، اهمیت گرم کردن بدن بیشتر می شود چون عضلات و مفصلها انعطاف پذیری گذشته را ندارند و زودتر آسیب می بینند . البته جوانان نیز که به فعالیت شدید بدنی در ورزش خود می پردازند ، فشار سنگینی بر اندام هایشان وارد می آید اما اگر خود را خوب گرم کنند مقاومت بدنشان افزایش یافته و خطر آسیب دیدگی کاهش پیدا می کند . وقتی عضلات گرم می شوند پیام های عصبی سریع تر حرکت می کنند و بدن زودتر واکنش نشان می دهد . با گرم کردن موثر ، خواهید توانست از آسیب دیدگی هایی مثل پیچ خوردگی مچ پا و پارگی عضلات جلوگیری کنید . البته در گرم کردن ، برخی از فعالیت ها مثل دویدن نرم در ورزش های مختلف یکسان است اما با توجه به رشته ورزشی خود ، باید در گرم کردن روی برخی اندام ها بیشتر تمرکز کنید . هر چه بدن شما گرمتر باشد ، عضلات مختلف راحت تر عمل می کنند و حرکات ورزشی خود را بهتر و سریع تر انجام خواهید داد . یک عضله غیر فعال ، مقدار کمی خون و دمای نسبتا پایینی بین 35 و 36 درجه ساتی گراد را داراست که البته بستگی به آن دارد که دمای کدام عضله را اندازه گیری کنیم . برای آنکه یک عضله فعال و به طور کامل عمل کند باید دمای 38 درجه سانتی گراد داشته باشد . در یک فعالیت بدنی فشرده حدود 10 تا 15 دقیقه طول می کشد تا تمام بدن به این دما برسد .
توصیه می شود تمرین های ورزشی با مرحله گرم کردن شروع و با مرحله سرد کردن پایان یابد بنابراین هر جلسه تمرین علاوه بر خصوصیات خاص خود که با توجه به نیاز ورزشکار تامین می شود مانند نوع فعالیت ، شدت و مدت باید شامل مرحله گرم کردن اولیه و مرحله سرد کردن انتهایی نیز باشد . گرم کردن وسرد کردن نقش مهمی در پیشگیری از بروز صدمات ورزشی دارد.
گرم کردن بدن برای پیشگیری از آسیب های ورزشی انجام می شود. اکثر مطالعات نشان می دهد گرم کردن بدن از بروز ضرب دیدگی ها و پارگی فیبر های عضلانی از محل اتصال تاندونی آنها پیشگیری می کند یا از میزان آنها را کاهش می دهد.
در زمان فعالیت عضلات هر یک از اندام ها به دو دسته تقسیم می شوند :
۱٫ عضلاتی که منقبض می شوند تا اندام در یک قسمت خم شود.
۲٫ عضلاتی که در مقابل این عضلات قرار دارند و باید شل شوند تا سایر عضلات بتوانند منقبض شوند و اندام خم شود که به این عضلات ، عضلات متضاد می گویند.
باید به این نکته توجه کرد که بیش از همه محل عضلات متضاد دچار پارگی می شوند ، عدم توانایی این عضلات در شل شدن سریع ، به اضافه قوه انقباضی عضلات همراه باعث می شود عضلات متضاد در معرض ضرب دیدگی شدید و ناگهانی قرار گیرند که این امر خود می تواند باعث پارگی تارهای عضلانی و پارگی از محل اتصال تاندونی آنها شود.
فرآیند گرم کردن صحیح بدن می تواند از سختی و دردناک شدن عضله جلوگیری کند یا میزان آن را کاهش بدهد .
اهداف گرم کردن
هدف اصلی گرم کردن افزایش دمای عمومی بدن و عضلات است تا قدرت کشسانی در بافت های کلاژنی بالاتر رود و امکان انعطاف پذیری بیشتری در بدن ایجاد شود . با این حال احتمال پارگی های عضلانی و پیچ خوردگی های تاندونی کاهش می یابد و در پیشگیری از درد های عضلانی نیز موثر است . برای اینکه فرآیند گرم کردن بدن را به حالت آماده در بیاورد حداقل ۱۵ تا ۳۰ دقیقه وقت لازم است تا دمای بدن نیز افزایش یابد. علاوه بر افزایش دمای بدن تغییرات زیر نیز انجام می شود :
۱٫ افزایش دسترسی عضلات به شبکه مویرگی برای فعالیت بیشتر
۲٫ فراهم کردن قند خون و آدرنالین مورد نیاز برای اینکه بدن به طور رضایت بخش گرم می شود
باید به این نکته توجه داشت که این تغییرات در افراد مختلف متغیر است و با بالا رفتن سن افزایش می یابد.
فرآیند گرم کردن
فرآیند گرم کردن به دو بخش اصلی تقسیم می شود :
۱٫ گرم کردن عمومی
۲٫ گرم کردن اختصاصی
در اینجا هریک به طور جداگانه توضیح داده می شود .
۱٫ گرم کردن عمومی
گرم کردن عمومی شامل دویدن به صورت آهسته یا تمرین های عمومی و کششی است. این فعالیت ها باید از شدت و مدت زمان مناسب برخوردار باشند تا دمای بافت های عمقی بدون ایجادخستگی افزایش یابند. هنگامی که ورزشکار عرق می کند دمای داخلی بدن او به حد مطلوب رسیده است در این مرحله بدن برای فعالیت آماده شده است.
طبیعت گرم شدن بدن متغیر و تا حدودی به ماهیت فعالیت وابسته است و باید در کنار سایر فعالیت هایی انجام شوند که برای رشته های ورزشی تخصصی طراحی شده اند.
گرم کردن اختصاصی
ورزشکار پس از گرم کردن عمومی باید به تمرین هایی بپردازد که مختص رشته ورزشی خود اوست. ورزشکار باید با سرعت متوسط کار را شروع کند و سپس هنگامی که متوجه افزایش دمای بدن و افزایش فعالیت قلب و عروق شد به شدت عمل خود بیفزایند. اثرات فرآیند گرم کردن بدن ممکن است تا مدت ۴۵ دقیقه نیز ادامه یابد اما هر چه دوره گرم کردن به فعالیت نزدیکتر باشد اثرات مثبت آن روی فعالیت بیشتر خواهد بود.
سرد کردن
سرد کردن بدن نیز برای پیشگیری از آسیب های ورزشی انجام می شود ودر این مرحله فرد باید از شدت فعالیت و تمرین خود بکاهد یعنی شدت فعالیت خود را از سمت تمرین های سنگین به سمت تمرین ها و حرکات سبک سوق دهد و سپس با انجام تمرین های کششی فعالیت خود را به اتمام رساند.
اهداف سرد کردن
دو هدف اصلی سرد کردن بدن بعد از فعالیت ها عبارت است از :
۱٫ هنگام سرد کردن و تمرین بازگشت به حالت اولیه سطح اسید لاکتیک عضله و خون سریع تر از هنگام استراحت کاهش می یابد بنابراین سرد کردن بدن باعث کاهش اسید لاکتیک خون و کاهش خستگی بدن می شود.
۲٫ فعالیت سبک باعث ادامه انقباض عضلات اندام ها می شود که با ایجاد حرکات تلمبه مانند شان باعث کاهش تجمع خون در اندام ها به خصوص پا می شود. جلوگیری از تجمع خون امکان کوفتگی و سفتی به تاخیری عضلات و حتی گرایش به ضعف و سر گیجه را نیز کاهش می دهد.
محتوای مخفی: عناوین قهرمانی و درجات