امید شما به زندگی در ایران چند سال هست و چرا؟

شاخص «اميد به زندگي» را طبق الگوي مرگ و ميري که در يک کشور شايع است، تعريف مي‌کنند.

وقتي مي‌گويند «اميد به زندگي» در فلان کشور 70 سال است، يعني اهالي آن کشور انتظار دارند که به طور متوسط 70 سال عمر کنند. جمعيت‌شناسان، شاخص «اميد به زندگي» را از بهترين شاخص‌هاي سطح سلامت و توسعه کشورها مي‌دانند.

براساس آخرین آمار سازمان جهانی بهداشت، ایران در شاخص امید به زندگی از میان 192 کشور جهان رتبه 133 را به‌خود اختصاص داد.

متوسط امید به زندگی در جهان 67 سال بوده و این متوسط در ایران 6 درصد بیشتر از سطح جهانی و 72‌ سال است.

کشور آندورا، واقع در کوهستان‌های «پیرنه» در مرز فرانسه و اسپانیا، امید به زندگی را با شاخص 83 سال به‌عنوان نخستین کشور جهان ثبت کرده‌است......

و پس از آن نیز ژاپن با 82 سال در رتبه بعدی قرار دارد. کشورهای ماکائو، سان‌مارینو و سنگاپور نیز با امید به زندگی بالا در صدر فهرست کشورهای جهان قرار دارند.


این در حالی است که امید به زندگی در عمده کشورهای آفریقایی زیر 50 سال بوده و کشور سوازیلند با 34.1 سال کمترین میزان امید به زندگی را داراست و کشورهایی مانند زامبیا، آنگولا، لیبریا و زیمبابوه قبل از این کشور قرار دارند.

کشور آمریکا نیز با 78 سال در رتبه 31 ام این رده بندی قرار گرفته است.


وضعیت شما از نظر شاخص امید به زندگی چطور است؟

سلام

تاپیک خوبیه

من خودم به بالای 70 سال امید دارم

اما کیفیت زندگی خیلی مهمه.به نظرم تو ایران کیفیت زندگی بسیار پائینه.چه از نظر اقتصادی و چه از نظز فرهنگی

واقعا زندگی کردن تو شهری مثل تهران که نماد دود و الودگی و افسردگیه همون بهتر که به 30 سالگی نریسیدیم بریم اون دنیا

عمر زیادی داشتن چه فایده ای داره اگه زمینگیر بشی........
من اگه دست خودم بود قبل از این که وبال گردن دیگران بشم دار فانی رو وداع میگفتم

به نظر من بهترین زمان برای مرگ 99 سالگی هست چون بدن ضعیف میشه و مرگ راحت تر میشه
مثلا تو سن 60 سالگی شما بخواهی سکته کنی میشه گفت مرگ سختی داشتی چون به هرحال تو این سن انسان هنوز نیروی زیادی داره
ولی تو سن 99 سالگی تقریبا یه مرده متحرکی :31: بعد یهو داری میری یهو می بینی نیستی و رفتی اون دنیا :31:

اما مثلا اگه تو 60 سالگی بمیری خوب خیلی سخته و علاوه به درد و رنجی که داره ترسناک هم هست ولی تو سن های زیاد آدم اصلا نمی فهمه کی مرد :31:
واسه همین من همیشه از خدا میخوام تا 99 سالگی بهم عمر بده


گرچه با این وضعیت اقتصادی من شک ندارم امید به زندگی تو ایران به زودی به 50 سال میرسه

این مهم نیست که تو زندگیم من چه قدر عمر می کنم مهم این که تو مدت زمانی که عمر میکنم چه قدر زندگی می کنم.

مهم اینه که بعد از مرگ هم نمیری همیشه زنده باشی
مثله خسرو شکیبایی ، تختی ، سیروس قایقران، سهراب سپهری ، سعدی ، خیام ، کورش کبیر ، و .... امثال اینها بسیار زیاد هستن تو ایران

اولا که با این وضع الودگی و خوراک و امواج مغناطیسی و فشار عصبی و فقر در جامعه اگه تا 40 سالگی سکته ای چیزی نزنیم شاهکار کردیم بعدشم زندگی کنی برای چی برای خودت برای مردم یا بهتر بگم بیشتر مردم برده حساب میشن و کیفیت خوبی زندگیشون اصلا نداره پس این زندگی اگه 100 سال هم باشه فایده نداره

سلام
امید به زندگی، معنیش این نیست که من انتطار دارم یا دوست دارم تا چند سال دیگه زنده باشم.
بلکه به معنی تعداد سالهای باقیمانده از عمر هر فرد در سن خاصی است. مثلاً در کشوری که سطح بهداشت پایین باشه، انتظار میره که 10 درصد نوزادان به یکسالگی نرسند.
پس این باعث میشه که شاخص امید به زندگی یا به بیان بهتر سن مورد انتظار کاهش پیدا کنه.(چون میانگین سن افراد هست)

نقل قول:

---

نوشته شده توسط saeediranzad [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام
امید به زندگی، معنیش این نیست که من انتطار دارم یا دوست دارم تا چند سال دیگه زنده باشم.
بلکه به معنی تعداد سالهای باقیمانده از عمر هر فرد در سن خاصی است. مثلاً در کشوری که سطح بهداشت پایین باشه، انتظار میره که 10 درصد نوزادان به یکسالگی نرسند.
پس این باعث میشه که شاخص امید به زندگی یا به بیان بهتر سن مورد انتظار کاهش پیدا کنه.(چون میانگین سن افراد هست)

---

یا من منظور شما رو نفهمیدم یا شما امید به زندگی رو اشتباه تعریف کردی

امید به زندگی درواقع میانگین سن افراد در لحظه مرگشون هست. یعنی میانگین سنی که ملت عمر میکنن.

ا....اینجا هم هست این نظر سنجی.....!!
من بازم از تاپیک حمایت میکنم و اعلام میکنم که امیدوارم که تا 80 سالگی زندگی کنم!!!(بین 60 تا 80!)....


چیزی که واقعا برام تعجب اوره، امید به زندگی زیر 40 سال بوده که در 2 محل دیگه هم بالا بوده!!! یعنی واقعا دوستان فکر میکنن 42-3 سالگی رو نمی‌بینن؟!!

بعضی از دوستان شاید تحت تاثیر شرایط وخیم اقتصادی جامعه هستند که به گزینه زیر 40 سالگی رای دادن

اگه عصبانیت رو بزارن کنار میتونند منطقی نظر بدن

اما من بهشون حق میدم.البته نمیشه اینجا بعضی از حرفها رو زد اما میتونید تو بعضی از انجمنها که گفتگوی آزاد داره راحت بحث کنید

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hamid_diablo [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بعضی از دوستان شاید تحت تاثیر شرایط وخیم اقتصادی جامعه هستند که به گزینه زیر 40 سالگی رای دادن

اگه عصبانیت رو بزارن کنار میتونند منطقی نظر بدن

اما من بهشون حق میدم.البته نمیشه اینجا بعضی از حرفها رو زد اما میتونید تو بعضی از انجمنها که گفتگوی آزاد داره راحت بحث کنید

---

واقعا حق دارن من با اینکه بازم وضعیتم خوبه و کار خوبی دارم و پول زیاد تو دستم میاد و میره اما بازم وقتی میخوام برم به چیزی بخرم وقتی پولشو حساب میکنم ناخودآگاه اعصابم خورد میشه

آقا یه تن ماهی بدید با دوتا کنسرو لوبیا و با یه دوغ........... ممنون چقدر شد ؟ 7500 قابلی هم نداره

آقا فرقون چنده ؟ قابلی نداره 65 هزار تومن :18:

آقا این متر های لیزری که تو تمام دنیا 140 دلاره چنده ؟ اینا اصله 380 هزار تومن ( برابر با تقریبا 80% حقوق یک ماه یه کارمند دولتی)
یعنی واسه یه متری که از مواد دسته دوم ساخته شده و مثل اسباب بازی تو دست تمام مردم دنیا هست باید 80 درصد حقوق ماهیانه یه نفره پرداخت بشه ؟

==
اگه همینجوری پیش بره به زودی مثل زیر میشه

سلام آقا. آقا سلام. سلام. آقا سلام با شما هستم!.... قابلی نداره جواب سلام 1000 تومن میشه
==

پارسال ژیلت میخریدم 1000 تومان الان همونو میدن 2000 تومان
پنیر میهن 2000 تومان الان 3800 تومان
خونه متری 1.200 الان متری 1700
اسپیکر 330000 تومان الان 530000 تومان
دزدگیر ماشین 100000 تومان الان 150000 تومان
دلار 1200 تومان الان 1950 تومان
اجاره خانه 300000 تومان الان 450000 تومان
و...

حقوق پارسال 360000 تومان الان 390000 تومان

اگر بیماری خاصی نگیرم و اگر ورزش کنم و سمت اعتیاد نرم و اگر افسرده نشم و اظطراب و استرسم کم باشه و اگر بدهکار نشم و زندان نرم و دوست خوب داشته باشم و اگر تغذیه مناسب داشته باشم و بهداشت خوب ..بین 60 تا 80 امیدوارم..

ولی فعلا که این ایده آل رو ندارم بین 40 تا 60 فکر میکنم عمر کنم.

انشالله همه مون حداقل مریضی خاصی نگیریم و تا آخرین روز عمرمون با سلامتی زندگی کنیم.

درود
تا اینجا که تایپیک رو خوندم سه تا تعریف در مورد امید به زندگی بود ولی باورتون نمیشه چون من هنوز زندگی رو نمیتونم تعریف کنم، تا بتونم امید به زندگی رو درک کنم با این حال اینطوری میگم:
دوست ندارم حتی یک ثانیه دیگه باشم، نه تو اینجا باشم نه تو بهشت باشم نه تو جهنم نه برزخ نه هر جای دیگه ای، اصن دوست ندارم باشم!!!!
کاش میتونستم به دنیای قبل به دنیا اومدنم میرفتم.
امید به زندگی من، از نظر شما چقدره؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Shadow-Man [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یا من منظور شما رو نفهمیدم یا شما امید به زندگی رو اشتباه تعریف کردی

امید به زندگی درواقع میانگین سن افراد در لحظه مرگشون هست. یعنی میانگین سنی که ملت عمر میکنن.

---

سلام
احتمالاً همون گزینه اول درسته:31:. چیزی که من نوشتم، ترجمه دقیقی از متن بسیار ساده ویکیپدیا بود. (البته خیلی خلاصه)
علاوه بر اینکه یکبار دیگه لطف کنید متن نوشته شده را بخونید، یک توضیحی میدم.
فرض کنید ده نفر همزمان به دنیا میآیند. یکی در همون سال اول میمیره؛ دوتای دیگه پیش از 20 سالگی و بقیه بین 50 تا 90 سال عمر میکنند.
شاخص امید به زندگی اینها میتونه55 باشه؛ ولی معنیش این نیست که هیچکس بیشتر یا کمتر از آن عمر نکرده.
پس وقتی حساب میکنند میگن بچه هایی که امسال در فلان کشور به دنیا میآیند، امید به زندگیشون 60 ساله، یعنی انتظار میره که میانگین عمر افراد این نسل تا 60 سالگی باشه.
اصل اصطلاح به انگلیسی life expectancy که میبینید کلمه hope در آن نیست. توضیح من درباره همین تفاوت بود. یعنی معنیش این نیست که من امید دارم تا چند سالگی زنده بمونم؛ بلکه با توجه به شرایط بهداشت و رفاه و امنیت در جامعه ای که در آن زندگی میکنم؛ سن مورد انتظار من چقدره. یعنی احتمال زنده موندن من تا چند سال دیگه است.
پسنوشت: ویکی، مطلب کوتاهی هم به فارسی داره.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط saeediranzad [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام
احتمالاً همون گزینه اول درسته:31:. چیزی که من نوشتم، ترجمه دقیقی از متن بسیار ساده ویکیپدیا بود. (البته خیلی خلاصه)
علاوه بر اینکه یکبار دیگه لطف کنید متن نوشته شده را بخونید، یک توضیحی میدم.
فرض کنید ده نفر همزمان به دنیا میآیند. یکی در همون سال اول میمیره؛ دوتای دیگه پیش از 20 سالگی و بقیه بین 50 تا 90 سال عمر میکنند.
شاخص امید به زندگی اینها میتونه55 باشه؛ ولی معنیش این نیست که هیچکس بیشتر یا کمتر از آن عمر نکرده.
پس وقتی حساب میکنند میگن بچه هایی که امسال در فلان کشور به دنیا میآیند، امید به زندگیشون 60 ساله، یعنی انتظار میره که میانگین عمر افراد این نسل تا 60 سالگی باشه.
اصل اصطلاح به انگلیسی life expectancy که میبینید کلمه hope در آن نیست. توضیح من درباره همین تفاوت بود. یعنی معنیش این نیست که من امید دارم تا چند سالگی زنده بمونم؛ بلکه با توجه به شرایط بهداشت و رفاه و امنیت در جامعه ای که در آن زندگی میکنم؛ سن مورد انتظار من چقدره. یعنی احتمال زنده موندن من تا چند سال دیگه است.
پسنوشت: ویکی، مطلب کوتاهی هم به فارسی داره.

---

پس شما در شاخص امید به زندگی، روحیه و انگیزه های فردی رو نادیده میگیرین؟

به نظر من اون چیزی که شرایط بهداشتی و روانی و فرهنگی جامعه رو بالا میبره، همین امید تک تک آدم هاست.

وگرنه اون کشوری که امید زندگی در آن بالا رفته، سیستم آسمانی نداره، مردمش خواستند که زندگی طولانی و مرفه داشته باشند و تونستند.

نمیتونین فعل خواستن و امید تک تک آدمارو رو از شاخص امید به زندگی حذف کنین.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط New Solid Snake [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

درود
تا اینجا که تایپیک رو خوندم سه تا تعریف در مورد امید به زندگی بود ولی باورتون نمیشه چون من هنوز زندگی رو نمیتونم تعریف کنم، تا بتونم امید به زندگی رو درک کنم با این حال اینطوری میگم:
دوست ندارم حتی یک ثانیه دیگه باشم، نه تو اینجا باشم نه تو بهشت باشم نه تو جهنم نه برزخ نه هر جای دیگه ای، اصن دوست ندارم باشم!!!!
کاش میتونستم به دنیای قبل به دنیا اومدنم میرفتم.
امید به زندگی من، از نظر شما چقدره؟

---

تعریف از زندگی به جهان بینی هرکسی بستگی داره، مسلما تعریف من یا دیگری از زندگی، با معیارهای شما جور در نمیاد.

اما به هر حال شما هم یکسری معیارهایی برای رفاه بیشتر و زندگی راحت تر حتی در حد خوردن و خوابیدن و...دارید، اون معیارهاتون چیه؟

دوست دارم تا وقتی که سالم و سلامت هستم زنده باشم.تا وقتی که رو پای خودم بتونم وایسم.
دوست ندارم زمانی محتاج و بیمار باشم

نقل قول:

---

نوشته شده توسط essi4300 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

پس شما در شاخص امید به زندگی، روحیه و انگیزه های فردی رو نادیده میگیرین؟

به نظر من اون چیزی که شرایط بهداشتی و روانی و فرهنگی جامعه رو بالا میبره، همین امید تک تک آدم هاست.

وگرنه اون کشوری که امید زندگی در آن بالا رفته، سیستم آسمانی نداره، مردمش خواستند که زندگی طولانی و مرفه داشته باشند و تونستند.

نمیتونین فعل خواستن و امید تک تک آدمارو رو از شاخص امید به زندگی حذف کنین.

---

این دست من نیست که چی را درنظر بگیرم یا نگیرم. این شاخصی است که آماردانها برای سنجش شرایط زندگی در یک جامعه یا کشور ابداع کرده اند.
مثلاً فرض کنید شاخصی برای امنیت جاده ها درست بشه. بعد شما بپرسید نقش راننده در تصادفات را نادیده میگیرید؟ شاخص فقط معیارهایی که در مورد جاده باشه درنظر میگیره؛ نه مهارت راننده را.

تو این مملکت صحبت از امید به زندگی اصلا" معنی نداره چونکه اکثریت اصلا" زندگی نمیکنن که بخوان امید به زندگی داشته باشن.زنده بودن با زندگی کردن خیلی فرق داره و اکثریت ما مردگان زنده هستیم .پس این نظر سنجی هم از اساس بیمورده.

من که خدا رو شکر وضع اقتصادیم خوبه و شاید خیلی ها که سنشون از من بالاتر هستش شرایط من رو نداشته باشند البته نمیگم بچه مایه هستم چون در برابر کسایی که تو تهران سوار ماشین های 100 ملیونی میشن که پشه هم نیستیم
اما در کل از مردن هیچ ترسی ندارم نمیدونم چرا اینجوری شدم یعنی هر وقت بگن میخواد زلزله بیاد یا جنگ شه یا از این حرفا میگم چه خوب پس داریم میریم اونور کلا واسم فرقی نداره که 120 سال زندگی کنم یا 1 ماه دیگه اما دوست ندارم هیچ وقت زمان مرگم رو بدونم به نظرم این جوری آدم هم راحت تر هم ترسی نداره از مردن
یه دوستم داشتم که میگفتش دوست دارم وقتی مردم کلا نابود شم نمیخوام هیچی ازم باقی بمونه نمیخوام قبری داشته باشم که بیان سر خاکم میگفت دوست دارم منفجر شم یا متلاشی شم که چیزی ازم باقی نمونه :38:

البته این بیشتر برا کشور ماست من به یه نتیجم رسیدم که هر کی از زندگی نا امید میشه به خاطر اینکه به راه بدی کشیده نشه یا اینکه الاف میخواد سرگرم بشه بهش میگن برو ازدواج کن اینم برا خودش نتیجه گیری جالبی هستش

من امیدم به زندگی 18 سال بود که الان تا 21 سالگی ادامه پیدا کرده
دلم میخاد هر چی زودتر تموم شه

چند روز پیش مطلبی رو تو یکی از سایتها میخوندم که نوشته بود چرا پرخاشگری و درگیری خیابانی تو ایران زیاد شده؟

مقاله خوبی بود و رسید به جایی که خیلی برام جالب بود.نوشته بود ما ایرانی ها به خونگرم بودن و مهمان نوازی تو جهان مشهوریم اما این خصلتها شاید یه عادت باشه و نه بیشتر.منظورش این بود که اگه ما مهمان نوازیم دلیلش خوب بودن ما نیست و این فقط یه سنت شده

تو قسمت نظراتشم چیزهایی جالبی بود که داشتم شاخ درمیاوردم

 اکثرا یعنی حدود 90. درصد دوستانی که نظراتشون رو درباره مقاله داده بودن با این موضوع موافق بودن و حتی ایرانی ها رو دروغگو.حسود.زیرآب زن.و....معرفی کرده بودن و تا دلتون بخواد لایک هم خورده بودن

نتیجه حرفام اینکه ما باید خوب بودن رو از خودمون شروع کنیم....من فکر میکنم مردم خیلی بد شدن و دلیل نا امیدیشون هم همین میتونه باشه

نقل قول:

---

نوشته شده توسط essi4300 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تعریف از زندگی به جهان بینی هرکسی بستگی داره، مسلما تعریف من یا دیگری از زندگی، با معیارهای شما جور در نمیاد.

اما به هر حال شما هم یکسری معیارهایی برای رفاه بیشتر و زندگی راحت تر حتی در حد خوردن و خوابیدن و...دارید، اون معیارهاتون چیه؟

---

دوست عزیز وقتی نمیدونم از کجا آمدم، تو کجا هستم و به کجا خواهم رفت به نظرت میتونم معیار درستی برای زندگی کردن پیدا کنم؟!
ولی برای اینکه پاسختون رو داده باشم:
موفق شدن و کمک به هم نوع و کشف گوشه ای از چگونگی این جهان که واقعا چی هست!

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hamid_diablo [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نتیجه حرفام اینکه ما باید خوب بودن رو از خودمون شروع کنیم....من فکر میکنم مردم خیلی بد شدن و دلیل نا امیدیشون هم همین میتونه باشه

---

به نظر من نا امیدی افراد دلیلی بر بد بودن افراد نیست!

نقل قول:

---

نوشته شده توسط saeediranzad [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این دست من نیست که چی را درنظر بگیرم یا نگیرم. این شاخصی است که آماردانها برای سنجش شرایط زندگی در یک جامعه یا کشور ابداع کرده اند.
مثلاً فرض کنید شاخصی برای امنیت جاده ها درست بشه. بعد شما بپرسید نقش راننده در تصادفات را نادیده میگیرید؟ شاخص فقط معیارهایی که در مورد جاده باشه درنظر میگیره؛ نه مهارت راننده را.

---

بله مثالی که شما زدین فقط جاده هارو در نظر میگیره بدون توجه به راننده.

ولی وقتی آمار تصادف وسط میاد، هم جاده مهمه هم راننده.

اما شاخص امید به زندگی، فقط بهداشت رو در نظر نمیگیره ، بلکه روحیه خود آدم های اون کشورها هم اهمیت داره.

مثلا شاخص امید به زندگی در کره جنوبی پایین اومده، چون خودکشی اونجا زیاد شده، ربطی به بهداشت و... نداره.

به نظرم برداشتتون از این شاخص کمی ناقص و یک بعدی هست.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط New Solid Snake [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دوست عزیز وقتی نمیدونم از کجا آمدم، تو کجا هستم و به کجا خواهم رفت به نظرت میتونم معیار درستی برای زندگی کردن پیدا کنم؟!
!

---

این مواردی که اشاره کردین، یعنی گذشته و حال و آینده، به نظرتون اینقدر نقش پر رنگی در زندگی ما دارند؟

من شخصا زیاد با حرفای علی شریعتی موافق نیستم، اما به نظرم این رو جالب گفته:
.
.
.
خوشبختيِ ما در سه جمله است: تجربه از ديروز، استفاده از امروز، اميد به فردا.


ولي ما با سه جمله ديگر زندگيِ مان را تباه ميکنيم: حسرت ديروز، اتلاف امروز، ترس از فردا.

توی ایران که با این وضع حکومت و اقتصاد شاید میل زیادی برای زندگی نباشه ولی اگه به امید خدا چند سال دیگه از کشور خارج بشم بالای 80 سال رو دوست دارم.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط armin_punisher6 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

توی ایران که با این وضع حکومت و اقتصاد شاید میل زیادی برای زندگی نباشه ولی اگه به امید خدا چند سال دیگه از کشور خارج بشم بالای 80 سال رو دوست دارم.

---

اقتصاد و حکومت رو خود مردم تعیین میکنند

به نظرم من اگه اوضاع مملکت داغون شده به خاطر خودمونه

جالبه نون گرون شد کرایه تاکسی 200 تومن تو مسیری که هر روز من میرم افزایش پیدا کرد

آقای راننده در روز 2 تا نون میخره که کلا 400 تومن بیشتر میده اما در روز از 50 مسافر 200 تومن بیشتر میگیره این یعنی نامردی از خود مردمه

نقل قول:

---

نوشته شده توسط armin_punisher6 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

توی ایران که با این وضع حکومت و اقتصاد شاید میل زیادی برای زندگی نباشه ولی اگه به امید خدا چند سال دیگه از کشور خارج بشم بالای 80 سال رو دوست دارم.

---

نظر من هم همینه اگر بریم اونور اون وقت دوست داریم بیشتر عمر کنیم البته اگرم نکردیم حداقلش اینه که حسرت به دل از دنیا نمیریم و شاید تونسته باشیم خیلی چیزا رو تجربه کنیم بعد با خیال راحت دار فانی رو الوداع بگیم :31:

نقل قول:

---

نوشته شده توسط essi4300 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بله مثالی که شما زدین فقط جاده هارو در نظر میگیره بدون توجه به راننده.

ولی وقتی آمار تصادف وسط میاد، هم جاده مهمه هم راننده.

اما شاخص امید به زندگی، فقط بهداشت رو در نظر نمیگیره ، بلکه روحیه خود آدم های اون کشورها هم اهمیت داره.

مثلا شاخص امید به زندگی در کره جنوبی پایین اومده، چون خودکشی اونجا زیاد شده، ربطی به بهداشت و... نداره.

به نظرم برداشتتون از این شاخص کمی ناقص و یک بعدی هست.

---

امید به زندگی یه شاخص آماری است، نه برداشت شخصی. یعنی آماردانها با روشهای آماری آن را حساب میکنند. حالا ممکنه شما بگید عبادت هم در افزایش آن نقش داره.
ولی آماردان فقط محاسبه میکنه و بقیه از این آمار استفاده میکنند. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ویکیپدیا است که البته چند خط بیشتر نیست. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] توضیح مفصلتری داده.
مثلاً در میان دوره های تاریخی قدیم، دوران خلافت اسلامی بیشترین شاخص را داشته (35+)
مرگ و میر نوزادان در اندازه این شاخص تأثیر داره؛ ولی مرگ پیش از تولد نه. شیوع ایدز در آفریقا سبب شده که مثلاً در کشور بوتسوانا، شاخص امید به زندگی بجای 70.7، به 31.6 برسه.
مصرف بیشتر الکل، مواد مخدرو توتون در میان مردان در همه کشورها، یکی از علتهای کمتر بودن امید به زندگی در مردان نسبت به زنان دانسته شده.
نکته دیگه اینکه امید به زندگی در هنگام تولد کمتره تا مثلاً در میان افراد بالای 15 سال و این نشون میده که امید به زندگی با طول عمر تفاوت داره.

اون چيزي كه اميد به زندگي شناخته ميشه براي من 45 الي 55 ساله يعني اميد به زنگيم انقده ولي دوست دارم 80 الي 85 عمر كنم :31:

به نظر من آدم تا وقتی که واقعا زندگی میکنه زنده به حساب میاد...من 60 تا 80 به عنوان شخص زنده رای دادم ولی تو این شرایط اقتصادی تخیلی مملکت فکر نمیکنم مردم بعد از 40 سالگی ( با این وضع حقوق بازنشستگی و گرونی و افزایش کرایه خونه 90% !!) دوام بیارند/ حداقل دیگه زندگی نمیکنند فقط نفس میکشند..!

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hamid_diablo [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به نظرم من اگه اوضاع مملکت داغون شده به خاطر خودمونه

جالبه نون گرون شد کرایه تاکسی 200 تومن تو مسیری که هر روز من میرم افزایش پیدا کرد

آقای راننده در روز 2 تا نون میخره که کلا 400 تومن بیشتر میده اما در روز از 50 مسافر 200 تومن بیشتر میگیره این یعنی نامردی از خود مردمه

---

ولی من با این حرفتون مخالفم.
مردم کره، یک نژاد و یک قومیت و حتی پدر و مادری یکسان.

شاخص امید به زندگی در کره شمالی کجا و در کره جنوبی کجا !!!

مردم درسته نقش دارند، ولی بیشتر معلول هستند تا علت.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Reza Azimy_RW [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

من امیدم به زندگی 18 سال بود که الان تا 21 سالگی ادامه پیدا کرده
دلم میخاد هر چی زودتر تموم شه

---

آقا چرا اینقدر نا امید؟ :41:

همین نفس زنده موندن میتونه خیلی ارزشمند باشه.

وایلر:

بشر وقتی در خانه اش نشسته است خواهان حادثه ای در زندگی و هنگامی که دچار حادثه ای در زندگی می شود طالب زندگی آرام در خانه است.......

فقط امیدوارم جمعیت ایران به حدود 40 میلیون نفر برسه تا برای آیندگان هوای بهتر و شرایط بهتر اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و ورزشی و... فراهم بشه.

و در نتیجه شاخص امید به زندگی تو این کشور افزایش پیدا کنه.

نمیدونم مسئولین تو این تهران دقیقا به چی فکر میکنن که میگن فرزند بیشتر زندگی شادتر !!!
بدون فرزندش مکان برای شادی نیست چه برسه با فرزند بیشترش. :n30:

با این اوضاع به فرردا هم امید نیست تو ایران
امیدوارم وضع بهتر بشه

امیدی که نیست فقط نفسی میاد و میره

با اینکه امیدی ندارم به بهترشدن زندگی خانواده خودمون ولی درکل انسان به امید زندست:n06:

والا امید هست، ولی چون هیچ چیزی حساب و کتاب خاصی نداره، کاملا اذیت کننده اس.
نمیدونم سال دیگه که فارغ التحصیل بشم و برم سربازی، بعدش کار گیرم میاد یا نه؟ بعدش اگر کار گیرم بیاد، چه کاریه؟ بعدش چی؟
۲-۳ بار هم برنامه ریزی چندساله داشتم که به فنا رفتن...

Sent from my ST15i using Tapatalk 4