این تاپیک رو باید بعد از شاهکار مانی و آندره آرزومانیان، یعنی کجا به خنده میرسیم، ایجاد میکردم ...
ولی خب بسوزه پدر کمحوصلگی و تنبلی و فراموشکاری ... ! : دی
واقعاً حیف بود که مانی عزیز، با این صدای فوقالعاده و موسیقی قابل ستایش جایی در این انجمن نداشته باشه
یه بیوگرافی (برگرفته) از سایت رسمی مانی ...
مانی رهنما، متولد تیر ماه 1350 خورشیدی، در یک خانواده 5 نفره، در محله نارمک تهران می باشد... او از اوان کودکی به صوت و آواز علاقمند بود و از 14 سالگی با خرید یک پیانو، رسماً موسیقی را شروع نمود. تشویق اقوام او باعث شد که آواز را جدی گرفته تا اینکه در مهر ماه سال 1371 به نزد استاد بابک بیات رفت و از همان جا کلید فعالیت هنری جدی خود را زد.
در طی 6 سال رابطه تنگاتنگ با استاد بیات، مطالبی بس ارزشمند را فرا گرفت و در این مقطع سبک صدای خود را نیز پیدا کرد که در سال 1376 و در فیلم "مرسدس" به کارگردانی مسعود کیمیایی این سبک را اجرا نمود. با شعری از استاد ایرج جنتی عطایی با همان نام، که بنا به عقیده عدهّ ای کثیر از اهالی موسیقی و مردم یکی از بهترین ملودی ها و تنظیم های استاد بیات بوده است که البته هیچگاه هم روی فیلم نرفت و دستور توقیف این ترانه، در بسیاری از وزارتخانه ها و ارگانها از جمله صدا و سیما بصورت کتبی صادر شده است.
در سال 1377 و در اولین جشنواره موسیقی پاپ، مانی موفق به دریافت جایزه بهترین خواننده شد که البته خود هیچگاه به دنبال کسب جائزه به عرصه هنر وارد نشده بود و به گفته خودش: او عشق را در این اتمسفر معنوی می جوید
در سال 1377 آلبوم "مرسدس" و در سال 1378 آلبوم "فصل پرواز" به آهنگسازی بابک بیات و اشعاری از مرحوم شهین حنانه و دوستش پیام پارسا را منتشر نمود که آهنگ پرنده در این آلبوم بسیار از اقبال خوبی برخوردار شد.
در سال 1379 آلبوم "بغض" که در کنار همکارانش و به یاد واروژان بود را اجرا نمود که آهنگ "بغض" بسیار در این آلبوم درخشید و هنوز هم اجرای قطعه "نامه" با شعری از اردلان سرفراز و با همراهی حمید خندان از رادیو در این سالها (1389) به گوش میخورد.
در سال 1380 آلبوم "آخرین غزل" به آهنگسازی داریوش تقی پور که از نقاط قوت خوانندگی و تکنیک مانی است را منتشر ساخت؛ با اشعاری از مرحوم شهرام دانش، پیام پارسا، محمد آزرم و ...
در سال 1382 آلبوم "تموم شد ترانه" به آهنگسازی بابک بیات را روانه بازار نمود با اشعاری از دوستش بابک صحرائی و ... که در آن برای اولین بار سبک ترانس را با قطعه ای به نام تنهایم (قهر) و با موسیقی پسر عمویش بابک رهنما به جامعه معرفی کرد که بسیار مورد استقبال و از طرفی دیگر انتقاد طرفدارانش قرار گرفت.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
از راست: بابک صحرائی، استاد بابک بیات و مانی رهنما
مانی در طی 7 سال بعد از سال 1382 به اجرای کنسرت قطعاتش در تهران، دیگر شهرستانها و خارج از کشور پرداخت که مورد استقبال جمعی کثیر از هموطنان ایرانی داخل و خارج قرار گرفت. قدرت او در اجرای زنده، یکی از شاخصه های شخصیت و کاراکتریِ هنری و آوازی اوست.
آلبوم بعدی او با نام "کجا به خنده میرسیم؟" و در قالب آلبومی پیانویی، با آهنگسازی خودش و تنظیم و نوازندگی زنده یاد آندره آرزومانیان در سال 1389 منتشر شد و تحسین منتقدان و علاقه مندانش را برانگیخت.
مانی رهنما و داریوش تقی پور
مانی در حد فاصل سالهای 1382 تا 1389 به تدریس و پرورش هنرجویان مستعد و معرفی آنها در قالب آلبومهائی مثل "دهکده" با صدای کسری و "تعطیل عمومی" با صدای محسن وحیدی و شهاب مظفری و مهدی فرجام و غیره پرداخته است.
محتوای مخفی: عکس ها