گفتگو با جواد عزتی بازیگر نقش مسعود در سه دونگ سه دونگ
متولد 1360 و هنرآموخته هنرستان سوره است. او بازیگر خوش‌قریحه‌ای است که اهالی تئاتر او را پیش از سینما و تلویزیون می‌شناسند.
جواد عزتی از 15 سالگی بازی در تئاتر را شروع کرده است. از کارهای تلویزیونی‌اش می‌توان به سریالهای «لطفا دور نزنیم»، «کمربندها را ببندیم» و «مرد هزار چهره» اشاره کرد. از او در شب‌های ماه رمضان امسال، سریال «سه‌دونگ سه‌دونگ» پخش می‌شود. سریالی که توانسته نظر مخاطبان شبکه تهران را به خود جلب کند. او در این سریال ایفاگر نقش مسعود پسر بزرگ خانواده است. عزتی از این تجربه برایمان می‌گوید.
از ابتدا دغدغه بازیگری داشتید یا این که بعدا اتفاقاتی افتاد و شما وارد این کار شدید؟
خیر. در من این علاقه وجود داشت. برای همین هم از 15 سالگی به طور حرفهای و بی‌وقفه تئاتر کار کردم.
ولی با تمام اینها همیشه این طور نیست که بشود در تئاتر کار کرد. به هر حال واقعیت‌های زندگی آدم را وامی‌دارد به کارهای دیگری هم دست بزند. بگذار سوالم را این طور بپرسم. نان تئاتر چرب‌تر است یا تلویزیون؟
نان تلویزیون دیده می‌شود و مشخص است ولی نان تئاتر معلوم نیست که کی می‌آید و کی تمام می‌شود!
شما از ابتدا در آثار طنز بازی کردید یا بعدا پیش آمد و شما طنز را انتخاب کردید؟
خیر. برایم اتفاق افتاد. در تئاتر نقش طنز زیاد بازی می‌کردم، اما در کارهای تصویری‌ام ترجیح دادم این اتفاق کمتر بیفتد. برای همین تا به حال یکی در میان نقش طنز و جدی بازی کرده‌ام. چون من بازیگر هر دو گونه هستم. برای مثال نقشم در سریال «مثل هیچ کس» و فیلم سینمایی «طلا و مس» با نقشم در سریال «لطفا دور نزنیم» کاملا متفاوت بود.
برای انتخاب یک کار، مخاطب چقدر برایتان مهم است و اصلا چقدر او را در نظر می‌گیرید؟
به هر حال واقعیت این است که مخاطب برای من مهم است و به او فکر میکنم چون در نهایت از جانب آنها مورد قضاوت قرار می‌گیریم و اساسا برای آنها هم کار می‌کنیم.
خب برویم سراغ «سه‌دونگ سه‌دونگ». چه شد که در این سریال بازی کردید؟
پیش از این کار در سریال « قرارگاه مسکونی» با علیرضا مسعودی به عنوان نویسنده همکاری داشتم و از طرف ایشان برای بازی در این مجموعه دعوت به همکاری شدم. از شاهد احمدلو هم تنها فیلم «چند می‌گیری گریه کنی» را دیده بودم. به هر حال چون می‌دانستم قصه، قصه خوبی است پذیرفتم که در این سریال بازی کنم. در بهمن 89 بود که تصویربرداری «سه‌دونگ سه‌دونگ» آغاز شد.
به شاهد احمدلو به عنوان یک کارگردان، چقدر اعتماد داشتید؟
نسبت به ایشان اعتماد داشتم و در کار هم بسیار با هم راحت بودیم. شاهد، کارگردان بسیار دانایی است و برای بازیگرش هم خیلی خوب وقت می‌گذارد و به حرفهای آنها گوش می‌کند و هرگز دست بازیگرش را نمی‌بندد و اجازه خلاقیت به او می‌دهد.
از نقش مسعود برایمان بگویید. مسعود نسبت به برادران دیگرش از احترام ویژه‌ای برخوردار است و حرفش بیشتر می‌رود. درست است؟
بله. اصلا این مسئله عمدی بود. چون در خانواده‌های سنتی ما معمولا احترام برادر بزرگ‌تر واجب است و به او اهمیت بیشتری می‌‌دهند. به هر حال این نقش را دوست داشتم و تجربه تازه‌‌ای برایم بود. ضمن این که مسعود و خانواده‌اش ما به ازای بیرونی دارند و از همین جامعه هستند.
معروف‌ترین نقشی که شما تا به حال داشتید و خیلی‌ها هم آن را دیده‌اند نقش پیرمرد در سریال قهوه‌تلخ است. این نقش چطور شکل گرفت؟
این نقش از همان سالهای بازی در تئاتر با من همراه است. در تئاتر من نزدیک به شش یا هفت مدل پیرمرد بازی کرده‌ام، اما فکر میکنم حالا وقتش رسیده است که از هم فاصله بگیریم. چون نمی‌خواهم به یک بازیگر کلیشه تبدیل شوم.
فکر میکنم بیشتر کارهایی که این پیرمرد انجام می‌دهد، متعلق به خودتان است؟
بله، همین طور است. من ذره‌ذره و به مرور چیزهایی به این تیپ اضافه کردم که حاصلش چیزی شد که دیدید.
اما در خیلی از نقش‌های جدی‌ای که تا به حال بازی کرده‌اید، رگههایی از طنز دیده می‌شود مانند نقشی که در فیلم «طلا و مس» داشتید؟
شاید اجرای نقش‌هایم نزدیک به هم بوده‌اند، اما هیچ‌وقت نقش تکراری و یکنواخت بازی نکرده‌ام. برای همین یکی در میان نقش جدی و طنز بازی میکنم. برای مثال نقشم در فیلم «آفریقا» با نقش‌های دیگرم فاصله دارد. اگر هم به زعم شما رگههایی از طنز در آنها وجود داشته، حتما خود قصه ایجاب کرده است.
کدامیک از نقش‌هایی که تا به حال بازی کرده‌اید، به جواد عزتی شباهت بیشتری داشته است؟
نقش محمدحسن در سریال «مثل هیچ کس»، اما خودم نقشی را که در فیلم «آفریقا» ایفا کردم بشدت دوست‌دارم و برایم ارزشمند است.
آقای عزتی، بازی در سریال مناسبتی آن هم از جنس رمضان چطور است؟
تجربه خوبی برای من بودند. چون این سریال‌ها خوشبختانه از جانب مخاطبان تلویزیون مورد توجه قرار می‌گیرند و تا مدت‌ها هم در ذهن آنها می‌مانند، اما فشار کار در این نوع کارها بسیار زیاد است و انرژی زیادی از گروه می‌گیرد.
طنز در آثار تلویزیونی را بیشتر می‌پسندید یا کارهای سینمایی؟
به نظرم طنز کارهای تلویزیونی به مراتب از فیلم‌های طنزمان جلوتر است و حداقل این است که حرفی برای گفتن دارد. وگرنه طنز در سینما مدت‌هاست که از بین رفته است.
منبع: جام جم
