Printable View
درود بر دوستان
می دانیم که سیار های سامانه ی خورشیدی توسط نیروی گرانش خورشید در مدار خود نگه داشته شده اندو پراکنده نمی شوند
اما پرسش اینجانب اینجاست
خود خورشید توسط چه نیرویی نگه داشته شده است که از سیارات اطرافش دور نمی شود یا نمی گریزد ؟؟
لطفا علمی پاسخ دهید و بحث مذهبی نکنید
چرا باید بگریزد؟ اگر تکون بخوره جای سوال داره!
ماشینی که توی پارکینگ خونه تون متوقف شده چرا خود به خود راه نمی افته؟
خب مسلما خورشید هم تحت تاثیر یه جاذبه دیگه قرار داره که واسه ستاره های درون یک کهکشان معمولا این نیرو از سمت سیاهچاله مرکز کهکشان هست.تمام ستارگان یک کهکشان به دور مرکز کهکشان می چرخند.فکر نمی کنم خورشید استثنا باشه
برای اینکه زمین از مدار اش تکون بخره و بگریزه متداول ترین عامل Supernova شدن خورشیده، برای اینکه خورشید هم از مدار اش تکون بخره و بگریزه چیزی که به دورش می چرخه (شما می گید سیاهچاله است ولی من دقیق نمیدونم.) باید تغییر کنه.
خورشيد هم همراه ساير ستاره هاي كهكشان راه شيري در حال گردش هستند. سياره هاي منظورمه شمسي هم در حال گردش به دور خورشيد.
خورشید و تمامی ستارگان و اجرام داخل کهکشان راه شیری تحت تأثیر نیروی جاذبه سیاهچاله بزرگ مرکز کهکشان هستن و به دور مرکز کهکشان میچرخن...
همچنین تمامی انواع ستارگان نزدیک به هم ، مقداری تحت تأثیر همدیگه قرار دارن...
برآیند تمام این تأثیرات متقابل، این ثباتیه که وجود داره و برای بر هم خوردن این ثبات باید یه منشأ جاذبه (یا تعدادی از این اجرام/منابع) بزرگ از منطقه خارج بشن تا منطقه بی ثبات بشه...
بعضی وقتا ممکنه ستاره ای در مسیرش به منظومه ما برسه و باعث اختلالات جاذبه ای بشه (که خوشبختانه در اطراف ما از این خبرا نیست و جای ساکت و خلوتی هستیم)... نزدیک بودن بیش از حد مثلاً دو کهکشان (در آستانه برخورد) هم میتونه باعث به هم خوردن نظم و ثبات اجرام داخل هر دو کهکشان بشه (تا وقتی که برخوردا تموم بشن که فکر کنم چند میلیون سالی حداقل طول میکشه تا ثبات دوباره برقرار بشه!)...
نیروی نگهدارنده کیهان باعث میشه خورشید و ستارگان و سیارات و اقمار و کهکشان ها سقوط نکنند.
این نیرو حاصل برایند جاذبه ها و دافعه های اجرام سماوی ه. Cleeev مختصر مفید لب مطلب و گفت. منم بیشتر توضیح میدم.
بله دوستان مطالب خوب ودرستی را اشاره کرده اندنقل قول:
منم یک نکته دیگه اضافه کنم و اینکه خود خورشید هم به علت جرم زیادش در یک چاله و تو رفتگی فضایی قرار گرفته وبه این سادگی ها هم نمی تونه از اون چاله در بیادو فرار کنه :18:
جرم فوق العاده سنگینش فضا را خم کرده و تو رفتگی پیدا نموده
البته این فرورفتگی ای که هر جرمی در فضا ایجاد میکنه به خصوص برای جرمی مثل خورشید که بسیار پر جرمه اینطور نیست که تو حفره خودش گیر کنه! و بیشتر تأثیرش روی اجرام اطرافشه... حالا اگه یه ستاره بزرگتر و پر جرم تر و چگال تر به خورشید نزدیک بشه، اگه با هم برخورد نکنن ممکنه خورشید (و حتی اون ستاره) در دام نیروی گرانش و حفره ایجاد شده دیگری در فضا بیفته (و حتی هر دو در دام همدیگه بیفتن مثل منظومه های دو خورشیدی!)...نقل قول:
اصولاً مورد خیلی چیزی تخیلی ایه...! و در نهایت همگی اندر خم سیاهچاله مرکزی هستیم (قسمت بشه یه چی بسازیم بریم اون طرفا واسه آخر هفته ببینیم شهید میشیم یا زنده میمونیم :27: )...
البته هر جرمی به حد خودش فضا-زمان رو خم می کنه.حتی من و شما.یعنی خمیدگی اطراف جزء لا ینفک هر جرمه!خورشید فقط زمانی از مدارش خارج می شه که یه جاذبه نسبتا قوی بهش وارد بشه که مسیر حرکتش و مدارش رو عوض کنه.تا وقتی برایند نیروهای جاذبه واسه خورشید همینطور ثابته مسیرش عوض نمی شه.سوپرنوا و ... هم قضیه اش فرق داره.اگه سوپر نوا بشه که دیگه خورشید نیست که مسیرش رو عوض کنه!هرچند که هیچ وقت سوپر نوا نمی شه.چون جرمش در اون حد نیست.حتی ستاره نوترونی هم نمی شه و کوتوله سفید می شه.(البته سوپر نوا اصطلاح اون انفجار ستاره است و کوتوله و سیاهچاله و ستاره نوترونی و ... اسم ستاره بعد از خاموش شدنه)
نظریه بطلمیوس
هيئت بطلميوس، قائل به افلاك بود و مى گفت هر يك از ستارگان در دل يكى از افلاك نصب و كوبيده شده اند و آنها به متابعت از حركت افلاك مى گردند. بنابراين از نظر اين هيئت، علت قرار گرفتن ستارگان در جاهاى معين، همان افلاك بوده است.
اما هيئت كپرنيك كه طومار هيئت بطلميوس را در هم نورديد و اساساً منكر افلاك شد، چه نيرويى را به جاى افلاك در نگهدارى ستارگان قرار داده است و معلق ماندن ستارگان را در ميان جوّ، با چه چيز توجيه مى كند؟
نظريه نيوتن
نيوتن در اين باره نظريه خود را مبنى بر جاذبه عمومى ابراز كرد و حركت و گردش نجوم را تحت يك قانون منظم كلّى گنجانيد. او مى گويد: قانون «جاذبه عمومى» به همراه نيروى «گريز از مركز» بر تمامى سيارات حكمفرماست و در هر يك از اجرام بالا، اين دو نيرو به طور متعادل وجود دارد و از طرفى چون نيروى جاذبه، نسبت مستقيم با جرم دو جسم و نسبت معكوس با مجذور فاصله ها دارد; به همين دليل جرم هر يك از سيارات، متناسب با فاصله و سرعت سير آنهاست. بنابراين اگر در بين اين دو، تساوى برقرار نبود، مثلا نيروى جاذبه، بيشتر از دافعه مى شد، جسم بزرگ تر، جسم كوچك تر را به سوى خود جذب مى كرد و اگر نيروى دافعه زيادتر مى شد، سيارات به تدريج از مركز خود دور شده و نابود مى گرديدند.
از مباحث ذكر شده به نتايج زير مى رسيم:
در اجرام سماوى، اين دو نيرو به طور يكسان حكمفرماست، زيرا اگر كوچك ترين تخلفى روى دهد، يعنى اگر نيروى جاذبه يا نيروى گريز از مركز، كم و زياد گردد و به طور كلى اگر سيارات، فاصله، حجم و يا سرعت سيرى را كه دست قدرت براى آنها تعيين كرده است از دست بدهند، وضع آنها به كلى به هم مى خورد و اين خود، يكى از مصاديق نظم در جهان بالاست.
تا جایی که من میدونم:
خورشید در مدار خودش گرد کهکشان میگرده. پایداری کهکشان (گرانش کلی کهکشان) برآیند کل اجرام موجود در کهکشانه. میشه برای تشبیه یک گرداب رو مثال زد. همه دور مرکز ی میگردن که فاقد اهمیته. سیاهچاله مرکز کهکشان تاثیر قابل ملاحظه ای بر اجرام کهکشان نداره (غير از اجرام نزدیکش).
هیچ جرمی در عالم ثابت نیست. خورشید در مدار خودش گرد کهکشان باقی میمونه مگر اینکه نیرویی بر اون وارد بشه ( مثلا عبور ستاره ای پر جرم از نزدیکیش) در اون حالت هم ما (ساکنین سیاره اطراف خورشید) هیچ تغییری احساس نمیکنیم مگر در دراز مدت که اون هم در حد تغییر شکل صور فلکیه. دقیقا مثل همین الان که حرکت زمین رو احساس نمیکنیم در حالی که سوارش هستیم.
تمام اجرام در فضای اطرافشون انحنا ایجاد میکنن. هر چه جرم و چگالی بیشتر انحنا بیشتر . حتی سیاه چاله ها که بیشترین انحنا رو در فضا ایجاد میکنن هم ثابت نیستن. در واقع انحنای فضا مانع حرکت اجرام نمیشه.
نقل قول:
درود بر دوستان
بله
منظورم من اینکه خورشید در یک حالت پایدار فاصله ای برای سیارات بسر می بره و از آنها فرار نمی کنه
منظورم این نیست که خورشید خودش هیچ حرکتی نداره ( البته که داره )
پس اگر هم جرمی بسیار سنگینتر از خورشید از نزدیکی آن بگذرد مسلماً اول کاری که می کند اینه کهخورشید را از چاله ای ایجاد کرده به طرف خودش بیرون می کشد
برای خارج شدن زمین از مدار SuperNova شدن خورشید رو مثال زدم نه برای خارج شدن خود خورشید از مدار.نقل قول:
سوپرنوا و ... هم قضیه اش فرق داره.اگه سوپر نوا بشه که دیگه خورشید نیست که مسیرش رو عوض کنه!
خوب چون جرم اش خیلی زیاده بعید میدونم بشه جرم متحرکی رو پیدا کرد که بهش نزدیک بشه و بعلاوه از مدارش خارج اش کنه پس بیشترین احتمال برای خارج شدن از مدار رو به چیزی دادم که داره دورش می گرده.نقل قول:
برای اینکه زمین از مدار اش تکون بخره و بگریزه متداول ترین عامل Supernova شدن خورشیده، برای اینکه خورشید هم از مدار اش تکون بخره و بگریزه چیزی که به دورش می چرخه (شما می گید سیاهچاله است ولی من دقیق نمیدونم.) باید تغییر کنه.
البته سیاهچاله مرکز کهکشان نیروی جاذبه غالب در کهکشانه از این حیث که بقیه رو وادار کرده به دور اون بچرخن و اینطوری کهکشان رو احتمالا شکل داده.چون در مرکز مداره و بقیه باید تابع اون باشن.(البته احتمالا گرانش100 میلیون ستاره بیشتر از اونه)درسته.جاذبه اون سیاهچاله روی زمین اثر نداره.ولی تو ستاره های اطرافش داره و اونا هم رو ستاره های دیگه والبته اگه هر ستاره ای در میدان اون سیاهچاله با شه باید به دورش بچرخه که همه ستاره های کهکشان می چرخن.یعنی اگه همه ستاره های درون کهکشان به دور مرکز کهکشان می چرخند که در مرکز کهکشان هم همون سیاهچاله است پس باید در میدان جاذبه اون سیاهچاله باشن.البته اون سیاهچاله خیلی عظیمی باید باشه.وگرنه سیاهچاله ای کوچکتر در همین کهکشان هم هستند.مثلا زمیان خودش تحت تاثیر خورشیده.ولی ماه هم تحت تاثیر هم خورشید و هم زمینه.خورشید مثل همون سیاهچاله است.به نظر من چون کلا مدار جاذبه بیضویه مرکزش از اهمیت وی÷ه ای برخورداره.وقتی یه دسته اجرام حول یه مرکز می چرخند یعنی تابع گرانش او جرم مرکزی هستند
یه نکته هم بگم و اینکه درست تر اینه که بگیم سیارات در فاصله پایداری نسبت به خورشیدند.نه خورشید!خورشید کاری به سیاره هاش نداره و تحت تاثیر ستاره های دیگه است
تا اونجایی که من میدونم :
هر جسمی ، بسته به چگالی و جرمش ، گرانشی نسبت به اجسام و اجرام اطراف خودش داره
معمولا اجسام بزرگ تر (( به دلیل چگالی بیشتر )) اجسام کم چگال تر از خودشون رو مغلوب میکنن و گرانش برتر میشن (( البته نسبت جرم و گرانش به بزرگی نیست ، چگالی مهمه ))
حالا خورشید چگال ترین جسم منظومه شمسی ( سامانه خورشیدی ) هست و اجرام این سامانه رو تحت گرانش خودش نگه میداره دور خودش و نمیزاره بگریزن و فرار کنن
اما خود خورشید ، در اطراف خودش ، جسمش چگال تر از خودش نداره تا چگالی زیاد اون جرم ، خورشید رو به سمت خودش بکشه و وارد مدار خودش بکنه ( مغلوب گرانش خودش بکنه )
به زبون ساده تر ، دلیلی وجود نداره که خورشید جایی بره و وارد مدار دیگری بشه ، وقتی جسم چگال و گرانش زیادی اطرافش نیست
خورشید ما ، از همون اول توی خوشه کهکشانی خودش ، در کهکشان خودش و در جای خودش بوده و حرکت میکنه ، همین
ببخشید ها من نجومم خوب نیست ، به زبون ساده گفتم :دی
نقل قول:
چرا اصرار داری که حتما خورشید توی یه چاله باشه؟! نکنه میترسی در بیاد و بیاد سراغمون و مارو نابود کنه:38:
اگه قرار باشه که خورشید توی چاله(!)فضا-زمان گیر کنه اون موقع سیاه چاله ها که دیگه باید ته چاه باشن!و دیگه از جاشون جم نخورن(چون ته چاهن دیگه!)در حالی که کلی هم تحرک دارن و تازه ستاره های بزرگ تر از خورشیدم هستن و...:13:
تعبیر جالبی بود!!!نقل قول:
چرا اصرار داری که حتما خورشید توی یه چاله باشه؟! نکنه میترسی در بیاد و بیاد سراغمون و مارو نابود کنه [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شما یه صفحهی طول و عرض رو در نظر گرفتین که روی بعد سوم (ارتفاع) دچار خمیدگی شده و به اصطلاح چالهای ساخته که توش مستقره! ولی این فقط یه تصویر ساده برای درک سادهتر از مفهوم خمیدگی فضازمان هست! ولی درواقع جسم یه فضای چهاربعدی رو در اطراف خودش رو دچاز خمش میکنه که تصورش برای ما که جهان رو سه بعدی میبینیم غیرممکن (؟) هست! این نکتهی نخست!نقل قول:
اگه قرار باشه که خورشید توی چاله(!)فضا-زمان گیر کنه اون موقع سیاه چاله ها که دیگه باید ته چاه باشن!و دیگه از جاشون جم نخورن(چون ته چاهن دیگه!)در حالی که کلی هم تحرک دارن و تازه ستاره های بزرگ تر از خورشیدم هستن و... [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دوم؛ جرم جسم در فضای اطرافاش خمیدگی ایجاد میکنه ولی این جسم توی این خمیدگی و چاله گیر نمیافته! حکایت جرم و فضا حکایت من با اتاقام نیست که یهو در قفل بشه و توش گیر بیفتم!! خمیدگی فضا وابسته به جرم و جرم مربوط به جسم هست! در نتیجه هرگونه تغییر در وضعیت جسم بر خمیدگی فضای اطرافاش تاثیر میذاره! یعنی با کم شدن جرم خمیدگی کاهش پیدا میکنه، با افزایش جرم ، افزایش. همچنین با حرکت جسم خمیدگی فضا هم و همراه جسم حرکت خواهد کردحرکت میکنه!
این رو هم در نظر داشته باشید که خمیدگی همیشه در بعد بعدی اتفاق می افته!
مثلا اگه شما روی یک سطع افقی(شمال-جنوب)حرکت می کنید خمیدگی باید در بعد دوم(یعنی شرق-غرب)اتفاق بیفته و اگه در دو بعد(یعنی صفحه)حرکت کنید خمیدگی باید در بعد سوم یعنی ارتفاع اتفاق بیفته.همینطور انحنای فضا نیز که سه بعده باید در بعد چهارم اتفاق بیفته
اینکه خمیدگی در دو بعد در بعد سوم (ارتفاع) اتفاق میافته رو میدونستم ولی تصور میکردم توی فضای چهار بعدی هر چهار بعد خمیده میشن که ... ! ممنون از تذکرتون!!نقل قول:
این رو هم در نظر داشته باشید که خمیدگی همیشه در بعد بعدی اتفاق می افته!
مثلا اگه شما روی یک سطع افقی(شمال-جنوب)حرکت می کنید خمیدگی باید در بعد دوم(یعنی شرق-غرب)اتفاق بیفته و اگه در دو بعد(یعنی صفحه)حرکت کنید خمیدگی باید در بعد سوم یعنی ارتفاع اتفاق بیفته.همینطور انحنای فضا نیز که سه بعده باید در بعد چهارم اتفاق بیفته
ولی یه سوال برام پیش اومد! مقدار خمشی که یه جسم در فضا ایجاد میکنه بستگی مستقیم به جرمش داره! یعنی هرچی جرمش بیشتر باشه خمیدگی بیشتری ایجاد میکنه!! چون خمیدگی در بعد زمان ایجاد شده گذر زمان در ته خمیدگی، که سیاهچاله واقع شده، در کمترین میزان نسبت به بیرون از خمیدگی هست! این استدلال من درسته؟!
یه سوال دیگه که به طور غیر مستقیم با این سوال مرتبط هست: زمان در سیاهچاله حرکت میکنه؟! یعنی گذر زمان در سیاهچاله وجود داره؟!
این بحثها یه کم پیچیده است.البته یه کم که چه عرض کنم!
خب اگه استدلال شما درست باشه پس زمان در سیاهچاله و کلا تحت جاذبه بیشتر باید کندتر بشه.خب این همون چیزیه که اینشتین گفت و ما می دونیم درسته و ثابت هم شده که جاذبه زمان رو کند می کنه!حتی در خارج از زمین فضا پیماها با ساعتهای فوق دقیق اتمی این رو ثتبت کردند.پس از این حیث استدلال شما درسته!
کلا زمان در دوحالت کند می شه(یعنی سرعت حرکت بعد زمان).یکی در سرعت بیشتر و یکی تحت نیروی جاذبه که ز دیدگاه نسبیت همون انحنای و خمیدگی فضا-زمانه.زمان در مرز یک سیاهچاله(یعنی مرزی که مثلا ما توی سیاهچاله نیفتیم) تقریبا نصف می شه.البته این فکر کنم واسه ابر سیاهچاله مرکز کهکشان راه شیری محاسبه شده.قطعا واسه سیاهچاله های دیگه فرق داره.چون جاذبه شون کمتره.ولی زمان رو خیلی کند می کنه به هر حال
سایهچاله یک تکینگی هست، یعنی گرانش در اون بینهایته! (مگه نه؟!) از اونجایی که با افزایش گرانش، زمان به صورت تصاعدی افزایش پیدا میکنه، پس در گرانش بینهایت، گذر زمان باید صفر بشه! درسته؟!
توی استدلالی که کردم گفتم خمیدگی ایجاد شده روی بردار زمان، باعث میشه تا زمان در انتهای خمیدگی که سیاهچاله واقع هست به کمترین میزان حرکت خودش برسه! ولی نه به صفر! چون هر چقدر هم که سیاهچالهی ما بزرگ باشه باز هم میشه سیاهچالهی پرجرمتری رو تصور کرد که گرانش بیشتری داره و خمیدگی بیشتری ایجاد میکنه و در نتیجه زمان در اون کندتر میگذره!! (اگه حدی برای صفر شدن جرم قرار بدیم اون وقت از اونجا به بعد زمان باید از صفر کمتر و منفی بشه!!)
در ضمن گرانش بینهایت مگه جرم بینهایت نمیخواد؟!
گرانش بینهایت رو نفهمیدم دقیق!فکر نکنم گرانش هیچ وقت بینهایت شه.سیاهچاله فضا-زمان رو فوق العاده خم می کنه.ولی این خمیدگی احتمالا باید یک جایی تموم بشه.یعنی ما نمی تونیم دو نقطه از فضا رو رو هم منطبق کنیم.در این صورت حجم صفر می شه!
صفر شدن گذر زمان ممکنه اتفاق بیفته.من می دونم از نظر تئوری سیاهچاله می تونه مثل ماشین زمان عمل کنه.ولی کسی نمی تونه وارد سیاهچاله بشه که بخواد در زمان سفر کنه.چون چیزی ازش نمی مونه!تازه دو سه نوع سیاهچاله هم داریم.یک نوعش که ته اش بسته است و راهی به بیرون نداره.ولی یه نوعش هست که می گن ته اش به جای دیگه ای راه داره که به سفید چاله معروفه.البته اینها همه تئوریه و کسی ندیده.ولی پیش بینی شده و درست هست.نه اینکه نظریه ی محض باشه.
گرانش بینهایت فکر نمی کنم وجود داشته باشه.اصلا تو فیزیک کمیت بینهایت معنی نمی ده.همینطور جرم بی نهایت.مگه اینکه منظورتون از بینهایت شدن گرانش این باشه که حجم صفر بشه که نمی دونم واقعا بشه یا نه!حد اقل تو سیاهچاله که نمی شه.به هر حال هر جرمی یه گرانش خاصی ایجاد می کنه و فکر نمی کنم سیاهچاله بتونه با جرم مشخصش گرانش بی نهایت ایجاد کنه.خود سیاهچاله گرانش مشخصی داره.
گرانش به جرم ربط داره.ولی همین سیاهچاله رو شما در نظر بگیرید که گرانشش انقدر شدیده که نور هم نمی تونه عبور کنه.ولی این سیاهچاله مگه یک ستاره بزرگ نبوده؟!خب کدوم ستاره رو شما سراغ دارید که همچین گرانشی داشته باشه؟خب جرم سیاهچاله نسبت به ستاره اولیه زیاد نشده که.ولی فضا-زمان رو بیشتر از ستاره اولیه خم می کنه!چون همون جرم در حجم خیلی خیلی کمتری جمع شده.پس همه اش هم جرم نیست