درود بر دوستان
فرض کنید در آینده با یک فضا پیما در کره ی ماه پیاده می شوید و کره زمین را در آسمان می بینید
خوب حالا پرسش این است:
چه مدتی طول می کشد که زمین در افق ماه غروب کندیعنی شما دیگر زمین را تا چند ساعتی نبینید ؟
Printable View
درود بر دوستان
فرض کنید در آینده با یک فضا پیما در کره ی ماه پیاده می شوید و کره زمین را در آسمان می بینید
خوب حالا پرسش این است:
چه مدتی طول می کشد که زمین در افق ماه غروب کندیعنی شما دیگر زمین را تا چند ساعتی نبینید ؟
فکر می کنم تقریباً هیچگاه، در واقع ترکیب حرکت انتقالی و وضعی ماه به گونه ای است که تقریباً بخشی از ماه همیشه رو به زمین است و زمین را می بیند، و بخشی دیگر برعکس.
آره به خاطر همینه که ما همیشه یه طرف ماه رو میبینیم...
البته اگه زمین شب باشه تیره میبینیمش... در اکثر اوقات هلال های متفاوتی از وضعیت زمین دیده میشه ولی زاویه دید تفاوت خاصی نخواهد داشت... (<= تکذیب میشه!)
حرکت های وضعی و انتقالی ماه نشون میده که اگه روی ماه باشی، همیشه زمین رو خواهی دید. اونم روی یک نقطه ثابت.
و مثلا این جوری نیست که ما از روی زمین ماه رو بعضی وقتا یه جا و بعضی وقتا یه جای دیگه میبینیم. روی ماه، زمین اینجوری نیست.
چون ماه توسط زمین قفل شده.
ولی اینکه اگه روی کره ماه باشیم هرگز طلوع یا غروبی از زمین مشاهده نکنیم، من فکر نکنم اینجوری باشه.
در آینده هم وضعیت فرق خواهد کرد.
ممکنه چرخش زمین رو نشه دید.مثل ما که چرخش ماه رو نمی بینیم به خاطر دوره تناوب همزمانش با زمین.ولی نسبت به افق طلوع و غروب داره.فیلم اولیه از فرود انسان به ماه هم من یادمه این نکته رو گفت و گفت که الان زمین داره تو افق ماه طلوع می کنه.حالا چند ساعت یه بار نمی دونم
اگر از روی ماه چرخش زمین رو نبینیم که ماه فقط در یک بخش از زمین دیده میشد ، نه ؟؟؟ به نظر من اینطوری میاد :20:نقل قول:
ممکنه چرخش زمین رو نشه دید.مثل ما که چرخش ماه رو نمی بینی
نه چرا از یک بخش زمین دیده شه؟فکر نمی کنم.وقتی ما فقط یک بخش از ماه رو می بینیم از اونجا هم باید فقط یک بخش از زمین معلوم باشه.چون سرعت چرخششون به دور خود باید یکسان باشه
نه دیگه ، برای اینکه ماه از همه زمین دیده شه ، باید هر 24 ساعت همه قسمت های زمین رو به ماه بشه ، یعنی که اگر کسی از نیویورک ماه رو میبینه ، یه نفر از ماه هم نیویورک رو میبینه ، یا اگر کسی از سیدنی داره ماه رو میبینه ، در همون لحظه از توی ماه هم سیدنی دیده میشه
این همون چرخش زمینه دیگه
زمین به خطر زاویه دار چرخیدنش این مزیت رو داره که در همه جای اون ، آسمون دیده میشه ، اما ماه بدون زاویه میچرخه احتمالا ، یا اینکه این زاویه جوری هست که با توجه به سرعتش نسبت به زمین ، همیشه یک طرفش دیده میشه
سلام.
با توجه به این حقیقت که همیشه یک روی ماه سمت زمینه، مشاهده زمین (یا طلوع و غروب زمین) از ماه بسته به مکانیه که ناظر در اون حضور داره. مطمئنا در سمت مخالف ماه (که رو به زمین نیست) اصلا زمین مشاهده نخواهد شد و در سمتی که رو به زمینه زمین همیشه در اسمان خواهد بود. اما قفل نیست. با توجه به این نکته، مانور صحبت من روی قسمتهای رو به زمین ِ ماه هست و ترجیحا مکانی در 35 درجه شمالی و 50 درجه شرقی درماه.
همه می دونیم طول شب و روز در ماه نزدیک به 14 روز زمینیست. (احتمالا طول شب 13 روز و 6 ساعت باشه) پس برای مشاهده زمین بهتره در شب به آسمان نگاه کنیم. (ذکر این نکته لازم هست که مطمئنا زمین در اوقاتی از روز ِ قمری هم در آسمان ماه قابل مشاهده هست - مطلب در ادامه بیشتر باز خواهد شد.)
الآن (14 صفر - 30 دی) در بخش بزرگی از قسمتی از ماه که رو به زمینه، روزه. از کجا به این نتیجه می‌رسیم؟ چون اونجا رو خورشید روشن کرده و ما ماه کامل رو می‌بنیم. پس شخص حاضر در این قسمت از ماه نمیتونه زمین رو مشاهده کنه، چون خورشید در آسمون هست و زمین در حالتی شبیه به ماه نو قرار داره. به این خاطر من می‌رم به 14 روز دیگه (1 ربیع الاول - 15 بهمن). تو این زمان در ماه، خورشید چند روز ِ زمینی هست که غروب کرده و از زمین هلال نوی ماه نمایان هست. در نتیجه از ماه زمین به صورت ماه کامل (زمین کامل) نمایان هست. این وضعیت (کامل بودن قرص زمین) از 4 روز زمینی قبل‌تر شروع شده و چند روز بعد هم ادامه خواهد یافت. در اون لحظه مکان زمین در آسمون ِ ماه در ارتفاع 28 درجه در جنوب غربی آسمون هست.
با گذشت روزهای زمینی، زمین در آسمون ماه حرکت می‌کنه. تو مداری شبیه به بیضی کشیده در جهت خلاف حرکت عقربه‌های ساعت. در این مدت چرخش زمین به دور خودش کاملا واضحه. یعنی ناظری که در ماه ایستاده می تونه ساعت به ساعت و حتی دقیقه به دقیقه عوض شدن نقش قاره ها رو احساس و مشاهده کنه.
تصویر:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
.
به مرور، زمین به طرف شماره 2 (در تصویر) حرکت می‌کنه. توی این مدت خورشید در شرف طلوع از شرقه پس سمت چپ زمین (در تصویر بالا) روشن و سمت راستش تاریکه.
حال بریم سر اصل مطلب؛ مشاهده طلوع زمین از دیدگاه ناظری که در ماه حضور داره.
تو همون زمان (1 ربیع الاول) و تو همون 50 درجه شرقی، آروم به طرف شمال ِ ماه حرکت می کنیم (زمان رو متوقف فرض کنید). قرص زمین در حال حرکت به سمت افق ماه هست. اگه از 35 + بریم به 80 + دقیقا نیمه پایینی ِ قرص زمین رو مماس با خط افق خواهیم دید. حالا با گذر زمان، قرص زمین به سمت افق حرکت می کنه و در حال غروب کردنه. اما غروب نخواهد کرد و بعد از اینکه نصف قرص زمین در افق فرورفت، دوباره تو همون مسیر بیضی‌وار از افق بیرون خواهد آمد. با رفتن به مکان‌های جغرافیایی بالاتر، مثلا 83 + زمین کاملا در افق ناپدید خواهد شد و پنج روز زمینی بعد، 6 ربیع‌الاول؛ لحظه طلوع زمین در ماه خواهد بود که تا پیدا شدن هلال کامل زمین حدود 2 روز طول خواهد کشید.
شما بر چه استدلالی میگید که قفل نیست؟نقل قول:
به نظر من که قفله.
از مجموع صحبتهاتون هم اینجوری فهمیدم که قفله.
................
:دینقل قول:
عزیز من؛
استدلالم رو که در ادامه همون پست عرض کردم!
نظر شما هم برای خودتون -و من- محترم هست.
از نوشته‌های من که این طور برمیاد:
نمیدونم شما چه‌طور فهمیدید از دید ناظری که تو ماه قرار داره باید زمین بی حرکت باشه؟نقل قول:
زمین در آسمون ماه حرکت می‌کنه. تو مداری شبیه به بیضی کشیده در جهت خلاف حرکت عقربه‌های ساعت. در این مدت چرخش زمین به دور خودش کاملا واضحه. یعنی ناظری که در ماه ایستاده می تونه ساعت به ساعت و حتی دقیقه به دقیقه عوض شدن نقش قاره ها رو احساس و مشاهده کنه.
نقل قول:
یه مطلبی پیدا کردم شاید به درد این موضوع بخوره.
طلوع زمین از دید ماه
اگر فکر می کنید این تنها امریکایی ها هستند که در عرصه ی سفر به ماه حکمفرمایی می کنند در اشتباهید. ژاپنی ها هم بتازگی سفرهای اکتشافی خود را به سوی ماه آغاز کرده اند: کاوشگر ژاپنی « کاگویا » در سال پیش در مدار ماه قرار گرفت و در حال حاضر فعال ترین فضاپیمای زمینی است در اطراف ماه است.
کاگویا نام یک دختر افسانه ای است در داستانهای ژاپنی که به ماه سفر می کند.
این کاوشگر بدون سرنشین که در حال حاضر در مداری به ارتفاع 100 کیلومتر برفراز ماه بدور آن گردش می کند، اخیرا تصاویر زیبایی ارسال نموده است. این تصاویر که نشان دهنده ی طلوع و غروب زمین از دید کاگویا در افق ماه می باشد، نمایی خیال انگیز از سیاره مان زمین به نمایش می گذارد.
هرچند بعضی با خودشان خیال می کنند که خوش بحال فضا نوردانی که از سطح ماه، طلوع و غروب زمین را دیده اند، باید بدانیم که چنین اتفاقی محال است! چرا که همانطور که می دانید چرخش وضعی ماه بدور خودش توسط گرانش زمین قفل شده است و همیشه یک طرفِ ماه به سوی زمین است. در نتیجه اگر شما روی سطح ماه می ایستادید، زمین همیشه در یک نقطه از آسمان ثابت بود و تقریبا هیچ حرکتی نداشت! بنابراین شما هیچ وقت نمی توانستید ببینید که زمین از افق بالا یا پایین می رود.
سلام.
درسته که همیشه یک طرف ماه روبه زمینه، اما هنگام گردش به دور زمین دارای نوساناتی هم میشه.
این پدیده رو بهش می‌گن لیبراسیون (Libration)
کد:http://en.wikipedia.org/wiki/Libration
این قضیه توضیح میده که چه‌طور هنگام گردش ماه به دور زمین دقیقا 50 درصد از ماه مشاهده نمیشه بلکه مقداری بیشتر هست.کد:http://antwrp.gsfc.nasa.gov/apod/ap991108.html
یعنی در اثر این نوسان‌ها در طول یک ماه، علاوه بر روی پیدای ماه قسمتی از روی پنهان ماه هم مشاهده میشه.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
حالا تصور کنید ناظری که روی ماه ایستاده و به زمین نگاه می‌کنه، این نوسان‌ها رو چه‌طور احساس می‌کنه.
بر طبق مشاهدات این نوسان‌ها الگو دار نیستن. پس اون مسیر بیضی‌وار حرک زمین تو آسمون ماه می‌تونه بعد از یه مدت تغییر کنه؛ دایره‌ای تر بشه، بچرخه، خطی بشه و ... .
گرچه این مطلب ِ shabe.saket عزیز بسیار جالبه، اما این منبع برای این بحث مناسب نیست (چون تو حوزهٔ تخصصی خودش نوشته نشده). ما داریم در مورد پدیده‌ای بحث می‌کنیم که شاید تا به حال تو ایران در موردش فکر نشده باشه. حتی اگه از یه ستاره‌شناس این مطلبو پرسیدیم شاید نتونه جواب بده و یا جواب سر بالا بده چه برسه به این مطلب که نسبت به دانش نویسندهٔ این مقاله هیچ اطلاعی نداریم؛ فقط می‌دونیم که یه ژورنالیست احتمالا زرده.
سلام
منم واسه اولین بار که متن درسی کتاب انگلیسی 3 رو خوندم تعجب کردم
بعد دیدم راست میگه...همیشه ماهو به یه شکل می بینم(شکلای حاصل از گودالش)
خیلی واسم جالب بود
حالا اونی که تو ماه قرار گرفته فقط نیمی از زمینو میبینه؟
سلامنقل قول:
نه
ناظر سطح ماه یا در سمت زمین قرار داره که همیشه زمین رو میبینه ( همراه با دیدن چرخه هلالی زمین و گردش وضعی زمین) یا در سوی پشت به ما که در این صورت هرگز زمین رو نمیبینه.
میمونه فردی که در لبه ماه قرار گرفته (به پست قبلی نگاه کنید) که به علت پدیده رخ گرد شاهد پدیده ای مشابه طلوع و غروب برای زمین خواهد بود.