راهنمایی پیرامون مسائل مرتبط با رمان و داستان نویسی

سلام
من می خوام برای بیان افکارم یک رمان بنویسم و به چند موضوع هم فکر کردم که چه بنویسم و مثلا چگونه ولی احتیاج به کمک دارم
لطفا کمکم کنید.
یکی اینکه افکار خودم رو در قالب افرادی بیارم که هر دامشون بعدی از افکار من باشن چون من خودم مثلا به ریاضی فیزیک نجوم فلسفه ادبیات موسیقی سینما تئاتر و... علاقه دارم و میخوام خودم رو و افکارم رو در قالب چند شخصیت به نام محسن (اسم خودم دیگه) ولی نامخانوادگی متفاوت و در هر بخش یکی از این ها رو توضیح بدم و ماجرایی براش بسازم و تعریف کنم و در فصل آخر جوری بیان کنم که کسی که دارم می خونه منظور من رو بفهمه و بفهمه این ها همه ابعاد یک نفر و در فصل آخر فقط از اسم محسن تنها استفاده کنم که خواننده متوجه بشه.
من در اصل می خوام نماد یک انسان کامل و در همه ابعاد کار می کنه باشه.
یه چیزی توی این مایه ها...
کمکم کنید
چند تا موضوع دیگه هم دارم مثل ماجرای مداد و خودکار که بیشتر می خوام نمایشنامه اش کنم (مداد نماد انسان عارف و خودکار نماد یک انسان که هیچ کار مثبتی انجام نداده و به طوری که این ها در قالب یک انسان که داره زندگی نامه اش رو با مداد می نویسه و یکی که با خودکار مینویسه و یک نوجوان که داره این زندگی نامه ها رو می خونه...)
کمک کنید... لطفا
خدانگهدار

من نمی دونم چطور می شه به تو کمک کرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟اگه سوالی داری بپرس شاید کسی تونست جواب بده

دوست عزیز لازمه ی نوشتن رمان اینه که شما در شروع داستان های کوتاه و چند صفحه ای بنویسید...تا بعد از اون اگه تواناییشو در خودت دیدی ادامه بدی...:46:

سلام
ممنون
من داستان کوتاه می نویسم
ولی هنوز تلاشی برای رمان نوشتن نکردم
برای همین هم می خوام این رمان رو بخش بخش کنم و برای نشان دادن یک نفر از شخصیت های متفاوت استفاده کنم و نشان بدم که یک نفر چه کار هایی رو می تونه انجام بده
خدانگهدار

اگر می خواهی شخص اول رمان هات (که خودتی!)شخصیت های متفاوتی داشته باشند یعنی انگار که صفات دیگر
تو رو نشون می ده باید برای هر کدوم داستان متفاوت بسازی و خودتو توی اون موقعیتها قرار بدی اینطور که مثلاً در
یک داستان خیلی ثروتمند هستی فکر کن چه عکس العملی در مقابل حوادث نشون می دادی؟یک داستان بساز که
مشکلات و عشقها و ...یک فرد ثروتمند توش باشه یک اصل مهم در رمان نویسی(در حقیقت یکی از خصوصیات رمان)
اینه که شخصیتهای زیادی توش می شه مثل زندگی واقعی خود آدم!حداقل چند تا دوست و دختر وپسر خاله و بچه
همسایه و...هستند اول شخصیت پردازی کن(طوری که اون شخصیتها بدردت بخوردند و داستان ها تو بسازند )بعد
در مقابل رفتارها و حرفها و خرابکاری ها و کمکهای اونها عکس العمل نشون بده و داستانی بساز!موفق باشی

اول از همه كه تا مي‌توني از وسترن استفاده كن...كمك خوبي برات خواهد بود...
بعدشم بذار نظر شخصيمو بهت بگم محسن جان:
اول اين كه خيلي خوبه كه مي‌نويسي...اين فرصت رو از دست نده...بعدشم اين كه تو مي‌خواي اولين رمان خودتو راجع به خودت بنويسي...من با اين سوژه يه كمي مشكل دارم...
نه اينكه سوژه‌ي بدي باشه..نه...چون خيلي سوژه‌ي خوبيه مي‌گم....ببين تو اگه حتي يك اپسيلون تو شناخت خودت كم گذاشته باشي و فقط به اندازه‌ي همون يك اپسيلون از خودت آگاه نباشي....مجبور مي‌شي از خودت تصويري بسازي كه در قدم اول حتي براي خودتم باور كردني نيست...براي همين مي‌ترسم كه وسط كار از اين سوژه خسته بشي....
پيشنهاد من اينكه روي يه موضوعه ديگه فكر كني....مثلا موضوع يكي از داستان‌هاي كوتاهت..يا هر چيز ديگه‌اي...به نظرم بهتر باشه كه اين سوژه رو نگه داري چند وقت ديگه....
.
.
.
ولي بازم ايول كه مي‌خواهي بنويسي....و بازم بهت توصيه مي‌كنم كه از وسترن كمك بگيري...و آخر آخرشم اگه قابل دونستي و قبول داشتي و اجازه دادي...منم خوشحال مي‌شم كه كمكت كنم...

سلام
متشکرم که به من جواب می دید.
من خودم یک آدمی هستم که بسیار فکر می کنم و به هر چیزی فکر کردم حتی فکر کردم اگه اطرافیانم مردن چه کار کنم.
من در این باره با معلم ادبیاتمون صحبت کردم و گفتند موضوع خوبی هست (البته کمی موضوع فرق کرد توضیح میدم) و گفت شروع کنم به نوشتن تا رمان ننویسی انگار هیچ کاری نکردی. من دیشب به جای اینکه فیزیک که امتحان داشتیم بخونم نشستم یه داستان کوتاه نوشتم البته تمام نشد یعنی خیلی هم کوتاه نیست الان باید این داستان رو تموم کنم البته من جوری می نویسم که با خوندن کامل موضوع فهمیده بشه یعنی اگه تا نصف داستان رو بخونی به نظر خودت تا آخرش رو بفهمی ولی همین که خواستی نتیجه گیری کنی من به صراحت شما رو متوجه اشتباه میکنم که اصلا زود نتیجه گیری نکن و کمی هم اهل پیچوندن هستم.
موضوع رمان هم یه همچین چیزی می شه:
مثل قبل بخش بخش و به توصیه وسترن خودم رو جای نقش ها می زارم و کاملا متفاوت ولی با یک اسم و در آخر جوری می نویسم که خواننده بفهمه که اگه همه باهم بشن کامل می شن و یا اینکه یک نفر می تونه کامل باشه و در همه ابعاد رشد بکنه و نماد یک انسان تمام و کمال باشه. این بخش رو ایهام درش می یارم که خواننده بفهمه هم می شه با هم بود و کامل شد و هم می شه یک نفر بود و کامل شد.
خیلی ممنون از کمک هاتون
بازم منتظر نظراتتون هست
خدانگهدار

بسيار خب...اگه تصميمتو گرفتي با دل و جون برو سمتشو انجامش بده....بازم اگه كمكي خواستي خوشحال مي‌شم برات انجام بدم....
...از همين الانم منتظرم كه رمان تموم شدتو بخونم و لذّت برم...

اتفاقاً سوژه خیلی خوبی پیدا کردی اگه بتونی از عهده اش بر بیایی عالی میشه با این روش تو خودت رو هم بهتر
خواهی شناخت!فقط باید صبر کافی داشته باشی چون جمعبندی رمان کار خیلی سخت و بزرگیه من برای رمان اولم
هفت سال برای دومی چهار سال و سومی (چون کمی ماهرتر شده بودم و البته رمانم کوتاه تر بود)دو سال زحمت کشیدم!

سلام
ممنون
یه چی بگم من بعید می دونم بتونم 7 سال فقط روی یک رمان کار کنم
من خیلی طول بکشه 2 یا 3 ساله تمومش می کنم ولی هنوز دارم روی یک داستان کار می کنم که اصلا معلوم نیست که کی تموم می شه چون دارم هین نوشتن فکر می کنم که اگه خواننده این داستان رو بخونه می خواد بگه که آخرش چی می شه و دارم فکرم میکنم که خواننده چه فکری میکنه مثلا به یه جایی رسوندم که خواننده فکر کنه جواد با باران می خواد ازدواج کنه ولی اصلا این جوری نیست و در چند صفحه بعد معلوم میشه جواد از این جرات ها نداره که خواستگاری کنه و حالا حتی فکر کردم که چه کار کنم که اصلا خواننده به ذهنش نرسه ولی تصمیم دارم همین رو هم برای پایان داستانم استفاده نکنم و هنوز اصلا معلوم نیست که چی خواهد شد حتی خودم هم نمی دونم!!!!!!!!
خدانگهدار

نترس!رمان همین جوری میشه!نمی تونی تا آخرش تصمیم درستی بگیری بهت توصیه می کنم فقط بنویسی....هر چی به ذهنت زد بنویس فوقش بعداً پاره می کنی اما تا ننویسی داستان ساخته نمی شه می گند آگاتا کریستی
می گفت خود منم نمی دونم قاتل داستانهام کی اند!وقتی به اون موقعیت که نمی دونی رسیدی می بینی حالا
می دونی قراره چی بشه!اینه که به نویسنده هیجان می ده!چون در طول نوشتن کم کم شخصیتهاتو خوهی
شناخت.در مورد هفت سال باید بگم من اونوقتها بچه بودم و چون قرار بود داستانم خارجی باشه باید اطلاعات کافی جمع می کردم غیر از اینها شرایط خانواده گی ا م هم سخت بود برای همون طول کشید

سلام
من همین داستانی که می خواستم زیاد طول نکشه و داستان کوتاه باشه داره طولانی می شه خدا بخیر کنه رمان نوشتنم رو!!!!!!!!
فعلا کاملا وقت من صرف فکر کردن به این داستانم داره میشه به مشاوره مدرسمون می گفتم که موضوع از چه قرار هست گفت می تونی فیلمنامه ایش کنی!!!!!!!!
پیدا کردم که شخصیت اول داستانم چرا حالش خوب نیست در اصل می خوام طوری بنویسم که خودم حالم خوب نیست و می خوام بدون که حقیقت چیست؟؟؟؟ این مفهوم این داستانی که دارم می نویسم هست اگه بخوام رمان بنویسم شاید همین داستان رو کمی بیشتر روش فکر کنم و رمانش کنم ولی معلوم نیست.
می خوام اسم داستان رو هم یه همچین چیزی بزارم:
برای افراد زیر سن بلوغ فکری ورود ممنوع
چون شخصیت باران یک دفتر داره به همین نام و همین طور خودم هم این دفتر رو دارم و کسی که داره داستان رو تعریف می کنه می خواد این دفتره رو پیدا کنه و زمانی این دفتر پیدا میکنه که به بلوغ فکری رسیده و در اون دفتر فقط نوشته شده که:
حقیقت چیست؟
و این آخرین صفحه داستان من هست.
حالا دیگه باید داستان رو شکل کلیش رو بنویسم و بعد ویرایشش کنم ولی من می دونم که اگه همین طوری پیش برم باید رشته ریاضی فیزیک رو ول کنم و برم انسانی بخونم!!!!!!!!!!!
خیلی ممنون
خدانگهدار

سلام
من دارم می نویسم اما خوب نمی تونم فضا سازی کنم لطفا کمکم کنید
خدانگهدار

سلام
من نمی تونم خوب فضا سازی کنم لطفا کمکم کنید
به نظرتون چه کار کنم؟
خدانگهدار

سلام باتلاق جان!
به كجا رسيد اين رمانت؟ ما منتظريم‌ها...!خلاصه اين كه برادرانه هر كمكي خواستي ما در خدمتيم...هرچند كه بازم بهت پيشنهاد مي‌كنم از نظرات وسترن كمك بگيري كه خيلي كارسازه....

سلام
من توی فضا سازی مشکل دارم کمکم کنید
بای

خب آخه مشكلت چيه....فضات چيه....؟!

سلام
من می دونم می خوام چه بلاهایی سر باران (نقش اول داستان) بیارم اما وقتی می نویسم به نظر خودم خوب خواننده داخل اون محیط قرار نمی گیره
کتابی چیزی نیست در این باره ؟؟؟؟؟
باران داره دنبال حقیقت می گرده ...
یه مسکل دیگه هم دارم خوب نمی تونم از یه اتفاق وارد یه اتفاق دیگش کنم
خدانگهدار

اگه فضاي باران....بيشتر درگيري ذهنيه اونه و داره يه هدفي رو دنبال مي‌كنه....بهت پيشنهاد مي‌كنم حتماً كتاب « كافكا در كرانه» رو بخون.....
البتّه بذار راحتت كنم....اگه موضوع كتابت اين جوري هم نيست بازم اين كتاب رو بخون....مال هاروكي موراكامي هستش.....واقعاً فوق العاده است.....
در مورد داستان تو هم راستش تنها چيزي كه الان به ذهنم مي‌رسه اينه كه وقتي مي‌خواي باران رو وارد يه ماجراي ديگه بكني.....رفلكس خودت يا كسي كه شبيه باران هست رو تو دنياي واقعي بسنج.....مخصوصاً خودتو......بذار باران همون كاري رو بكنه كه تو هم مي‌كردي....بدنو هيچ تكلّف و پيچيدگي بي جهت....

سلام
ممنون اگر درس ها اجازه بدهن حتما می خونم
من در واقع دارم افکار خودم رو در قالب باران بیان می کنم
یا علی
خدانگهدار

باتلاق جونم رمانت چی شد؟
رسیدی تمئمش کنی؟...فقط نگو که دیگه نمی نویسی!

سلام
امروز تصمیم گرفتم از این به بعد هر روز خاطراتم رو بنویسم .ولی نمی دونم از کجا شروع کنم
تو دوران کودکی می خواستم خاطره بنویسم .ولی بیشتر از اینکه خاطره باشند به گزارش کارای روزانه شبیه می شد :31:
دوستان اگه تجربه ای دارید لطفا راهنمایی کنید
متشکرم :10:

نقل قول:

---

امروز تصمیم گرفتم از این به بعد هر روز خاطراتم رو بنویسم .ولی نمی دونم از کجا شروع کنم

---

شما در مرحله اول بایستی تمام اتفاقات قابل اهمیتی رو که هر روز براتون اتفاق می افتد رو یاد داشت کنی بعداز اون تو فاصله زمانی مثلا یک ساله اونا رو بازنویسی کنید با کمی حذف و اضافه

لازم نيست خاطره فقط مسائل خاص و خيلي مهم باشه!! هر چيزي رو مي توني بنويسي!! از هر كجا و هر كسي و هر چيزي ... !
و تا مي توني خودموني بنويس و ساده!!

از دید من تو یه وبلاگ این کار رو انجام بدی بهتره.. دفتر یا هر چی ممکن دست کسی بیوفته یا

بلایی سرش بیاد..!

نقل قول:

---

نوشته شده توسط mmiladd [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

از دید من تو یه وبلاگ این کار رو انجام بدی بهتره.. دفتر یا هر چی ممکن دست کسی بیوفته یا

بلایی سرش بیاد..!

---

فکر خیلی خوبیه . متشکرم :)
ولی اینجوری که همش دست همه میفته ! هر چیزی رو نمیشه اونجا نوشت .ولی احتمالا بخش هایی از اونو توی وبلاگ می نویسم

خیلی خیلی متشکرم:10:

نقل قول:

---

بیشتر از اینکه خاطره باشند به گزارش کارای روزانه شبیه می شد

---

سلام بخاطر اینکه زیاد ننوشتی (احتمالا)

به مرور زمان و با تمرین نوشته هات رنگ و لعاب میگرن و قشنگ میشن.

فقط کافیه بنویسی.........

نقل قول:

---

نوشته شده توسط rostamiani [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فکر خیلی خوبیه . متشکرم :)
ولی اینجوری که همش دست همه میفته ! هر چیزی رو نمیشه اونجا نوشت .ولی احتمالا بخش هایی از اونو توی وبلاگ می نویسم

خیلی خیلی متشکرم:10:

---

منم مینویسم اما همه ترسم اینکه: بعد از مرگم دفترو چی کارش میکنن؟دست کی میافته؟
هر چند وقت پیش به ترس از این واقعه دیگه دست از نوشتن برداشتم

اما وبلاگ هم فکر نمیکنم زیاد مناسب باشه...
1-وبلاگو یهو میبندن 2- همه میبینن 3-وبلاگ به درد نخوری میشه چون هیشکی غیر از خودم چیزی ازش نمیفهمه و من وقت اضافی برای توضیح و تفصیل ندارم
!!!

به نظر من خودت رو مجبود نکن هر ئروز بنویسی.واسه من این کار خسته کننده هستش.من چیزهایی رو مینویسم که 10سال دیگه بخونمش احساس حماقت بهم دست نده.البته حدود 4ماهی هست که ننوشتم بخاطر این هست که احساسات خودمو با کشیدن نقاشی های ساده و بدون هیچ سختگیری به تصویر میکشم

برای اینکه شبیه گزارش کارای روزانه نباشه باید جدول ضربی عمل کنی
خب یعنی چی: یعنی کارهاییکه هر روز انجام میدی رو ننویسی
مثلا هر روز دستشویی میری- مسواک میزنی . .. تلوزیون میبینی .... مگر اینکه حین اون کار یک اتفاق جالب یا مهمی بیفته

خیلی از همگی متشکرم :)
تا همینجا که خیلی چیزا یاد گرفتم :

۱. باید شروع کنم تا کم کم دستم بیاد .فقط باید شروع کنم .تا حالا هم کم نوشتم :)
۲.یه چیزی بنویسم که اون دنیا نگران نباشم که اگه یه نفر خوند گمراه بشه و برام گناه بنویسن ! اینجوری اگه کسی هم بخونه مشکلی نیست :31:
۳.نکته خیلی خوبی هست که کارای روزانه رو حذف کنم ! خیلی خوب بود
۴.در ضمن همیشه احساستم رو هم بنویسم و حتی می تونم نقاشی بکشم و ... !

خیلی خیلی متشکرم
امیدوارم چند وقت دیگه نتیجه کار و تجربه جدیدم رو برای شما و بقیه همینجا بنویسم

خیلی متشکرم

با عرض سلام خدمت دوستان گل.
من مردد بودم که سوالم رو بپرسم یا نه.آخه به نظر خودم یه خورده سوالم احمقانه است.ولی خیلی گشتم و این تیر آخری هست که توی سیاهی پرتاب می کنم و منتظر کمک شما عزیزان میشینم.
من پسری شونزده ساله ام و به نظر خودم در نوشتن(داستان و قطعه ادبی و ...)مهارت قابل قبولی دارم.البته هنوز کار جدی ارایه نداده ام و خوب نوشتنم تنها به انشاهای دوره راهنمایی و یک تحقیق در دوره ی اول دبیرستان و یک داستان 3 صفحه ای خلاصه می شود.یادمه برای اثبات اینکه اون تحقیق رو خودم نوشتم یه یک ساعتی با دبیرمون سر و کله زدم،آخرم هم مطمین نشد.
خلاصه؛چندی پیش با مطالعه رمان های حریم عشق،الهه شرقی و رایکا به شدت به رمان نویسی علاقه مند شده ام و این پتانسیل رو در خودم می بینم که یک رمان قابل قبول به عنوان اولین اثر ادبی خودم ارایه دهم.اما برای شروع به مشکل بر خوردم.نمی تونم یه موضوع و یه قالب کلی برای رمانم در نظر بگیرم و موضوع هایی هم که پیدا می کنم بسیار کوتاه و سطحی هستند.آموزش های زیادی هم خوندم ، اما اونچیزی که همه به عنوان جرقه ازش یاد می کنن در من بوجود نمی یاد.
حالا می خواستم ببینم نظر شما چیه؟آیا شما نمی تونید یه موضوع به من معرفی کنید و یا حداقل کمک کنید بتونم یه موضوع انتخاب کنم؟(هر چی به ذهنتون رسید بگید ؛ نگید که این به دردش نمی خوره؛خدا را چه دیده اید؟)
خیلی ممنون از وقتی که گذاشتید برای خوندن این پست.
منتظر جوابتون می مونم.

سلام
به نظر من اگه میخوای تازه شروع کنی با یه "فن فیکشن"(اسمش رو مطمعن نیستم ولی یه چیز تو همین مایه ها بود:31:) شروع کن...
یکی از داستان هایی که قبلا خوندی رو موضوع قرار بده و فرض کن داری ادامشو یا یه داستان موازی تو همون دنیا مینویسی...
اگه خوب از آب دراومد برو دنبال نوشتن کتاب خودت...
:46:

نقل قول:

---

نوشته شده توسط خاموشی [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

salam doste man
b nazar man edame bede

---

با تشکر؛چی رو ادامه بدم؟

---------- Post added at 11:37 PM ---------- Previous post was at 11:34 PM ----------

نقل قول:

---

نوشته شده توسط *IN* [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام
به نظر من اگه میخوای تازه شروع کنی با یه "فن فیکشن"(اسمش رو مطمعن نیستم ولی یه چیز تو همین مایه ها بود:31:) شروع کن...
یکی از داستان هایی که قبلا خوندی رو موضوع قرار بده و فرض کن داری ادامشو یا یه داستان موازی تو همون دنیا مینویسی...
اگه خوب از آب دراومد برو دنبال نوشتن کتاب خودت...
:46:

---

ممنون که وقت گذاشتی؛ایده قابل تاملی هست؛احتمالا به زودی اینی که گفتی رو اجرا میکنم.:46:
اگه فکر دیگه ای هم به ذهنت رسید دریغ نکن ؛
ممنونت میشم .

خب خب خب ... نويسنده ي جوان كچل !

بهتره از خودم بگم تا بهتر با جرقه آشنا بشي !‌
ببين ... من يه مدت يه بازي آنلاين به نام ايرپابليك ميكردم كه به فارسي خلاصش اين ميشه : " زندگي مجازي "
يعني هركاري كه اينجا ميكني رو اونجا هم ميتونستي انجام بدي ...
مثلا كانديد ميشدي براي رياست جمهوري، بعد مردم بايد بهت راي ميدادن تا از بقيه جلو بزني و رئيس جمهور بشي !
مشكل هم اين بود كه تنها راه براي معروف شدن، نوشتن مقاله بود ... مقاله هم بايد در مورد خود بازي ميبود نه در مورد چيزهاي ديگه، مثلا بايد در مورد اين ميبود كه فلان اتفاق توي بازي افتاد نه اينكه بياي از دنياي واقعي بنويسي و مثلا بگي كه موسوي فلان شد و فلان !
اين رو براي اين گفتم كه متوجه بشي چقدر موضوعمون محدود بود، يعني فقط و فقط در مورد خود بازي ...

خب، اين از پيش زمينه
ميرسيم به وقتي كه من وارد بازي شدم، اون موقع ها بايد براي رئيس جمهور شدن بالاي 1000 راي مياوردي ! يعني همه ي كشور ها بودن و اگه ميخواستي رئيس جمهور ايران بشي، بايد حداقل 1000 تا ايراني بهت راي دادن و تنها راه كسب اعتماد و رضايت مردم همين مقاله نويسي بود و اون هم فقط در مورد خود بازي ... !

من شروع كردم به مقاله نويسي ... اولا كسي محل نميداد ( مثل همين نويسنده هاي رمان هاي گم نام )
اما تمركزم رو در رابطه با اين موضوع بالا بردم ... بعد از حدود 3-4 ماه جوري شد كه هفته اي 3 تا مقاله مينوشتم و هر مقالم رو دست كم 3000 تا ايراني ميخوندن و ميگفتن دمت گرم و ... !‌

نميخوام از خودم تعريف كنم و اين همه رو هم براي اين ننوشتم كه بگم قبلا چي گذشت
اما دو چيز ساده باعث پيشرفتم شد ( در مقاله نويسي ميشه گفت زير مجموعه ي رمان نوشتنه )
1. انگيزه
2. الهام

انگيزه كه معلومه چيجوريه ... يعني اينكه اميد داشته باشي به گرفتن كار و بارت
و ميرسيم به الهام ... اينكه چيجوري من بر خلاف اون همه بازيكن هاي ايراني ديگه، ميتونستم همش موضوع جور كنم براي مقالاتم !
ببين، من اون روزها، در طول روز مدرسه ميرفتم، كلاس زبان ميرفتم، گاهي اوقات هم كلوب ميرفتم و گاهي اوقات ديگه هم با بچه ها ميرفتيم ميگشتيم

من توي تمام اين مدت كه بيرون چرخ ميزدم و پشت كامپيوتر نبودم ذهنم همش درگير بود و سعي ميكردم از هر چيزي كه توي دنياي واقعي گيرم مياد و ميشنوم توي دنياي مجازي ( همون ايرپابليك ) به عنوان موضوع مقاله استفاده كنم


يه مثال ساده ميزنم :
اكثر مقاله هاي من طنز بود و همين باعث محبوبيت سريعم شد
اون موقع ها درست يادمه كه توي ايرپابليك انتخابات رياست جمهوري بود و همه تلاش ميكردن تا خودشون رو معروف كنن
من هم همون روز ها، يه روز از يه بنده خدايي شنيدم كه يه تيكه كلام معروف رو گفت : " در شهر چه خبر است ؟ "
من همونجا ذهنم جرقه زد كه از اين براي مقالم استفاده كنم و عنوان مقالم اين شد :
" واپسين روز هاي انتخابات رياست جمهوري، در شهر چه خبر است ؟ "
و لازم به ذكر هست كه بگم همين مقاله ي طنز، در 2 ساعت 500 نفر بهش نمره دادن كه همچين چيزي توي كشور ايران اگه بي سابقه نبود، خيلي خيلي كم سابقه بود !

ديدي ؟ با موضوع هاي خيلي كوچيك ميشه يك مقاله ساخت به شرط اينكه خودت بخواي
حالا براي رمان كه بايد راحت تر هم باشه ...


من وقت نداشتم اين چيزهايي كه نوشتم رو بازخواني كنم و از ايراد هاشو بگيرم، اگه بعضي جاها غلط املايي داشتم يا اينكه فعل هارو برعكس نوشتم شرمنده، چون مثلا ممكن بود بخوام بگم " من مقاله مينوشتم " اما همون لحظه به خوردن فكر ميكردم و بجاش نوشته باشم " من مقاله ميخوردم ! "
شرمنده در كل ... ممكنه از اين اشتباه ها داشته باشم كه در متن هايي كه من مينويسم معمولا رايج هم هستند ! ( با اينكه در طول نوشتن اصلا كيبورد رو نميبينم و فقط مانيتور رو ميبينم تا ببينم غلط ملط نداشته باشم ! )


خب در كل فكر كنم كافي حرف زده باشم ...
سعي كن از اتفاق هايي كه دور و برت ميوفته استفاده كني، و همينطور رمان هاتو با يك نام جعلي چاپ كن ( اگه ميخواي چاپ كني )
يه نامي كه هم روون باشه و هم باكلاس تا اگه بعدا گند زدي بتوني جمع و جورش كني !



خلاصه موفق باشي ... بازم اون چيزي كه گفتم رو يادت نره، از پديده هاي دور و برت الهام بگير

-------

ويرايش : الان كه متن پست كردم ديدم چقدر زياد شده !! :دي
شرمنده كه زياده ... :پي
دركل من سريع مينويسم و مخصوصا وقتي كه جوگير بشم معلوم ميشه چي ميشه ديگه ... :دي

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Gam3r [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

خب خب خب ... نويسنده ي جوان كچل !

بهتره از خودم بگم تا بهتر با جرقه آشنا بشي !‌
ببين ... من يه مدت يه بازي آنلاين به نام ايرپابليك ميكردم كه به فارسي خلاصش اين ميشه : " زندگي مجازي "
يعني هركاري كه اينجا ميكني رو اونجا هم ميتونستي انجام بدي ...
مثلا كانديد ميشدي براي رياست جمهوري، بعد مردم بايد بهت راي ميدادن تا از بقيه جلو بزني و رئيس جمهور بشي !
مشكل هم اين بود كه تنها راه براي معروف شدن، نوشتن مقاله بود ... مقاله هم بايد در مورد خود بازي ميبود نه در مورد چيزهاي ديگه، مثلا بايد در مورد اين ميبود كه فلان اتفاق توي بازي افتاد نه اينكه بياي از دنياي واقعي بنويسي و مثلا بگي كه موسوي فلان شد و فلان !
اين رو براي اين گفتم كه متوجه بشي چقدر موضوعمون محدود بود، يعني فقط و فقط در مورد خود بازي ...

خب، اين از پيش زمينه
ميرسيم به وقتي كه من وارد بازي شدم، اون موقع ها بايد براي رئيس جمهور شدن بالاي 1000 راي مياوردي ! يعني همه ي كشور ها بودن و اگه ميخواستي رئيس جمهور ايران بشي، بايد حداقل 1000 تا ايراني بهت راي دادن و تنها راه كسب اعتماد و رضايت مردم همين مقاله نويسي بود و اون هم فقط در مورد خود بازي ... !

من شروع كردم به مقاله نويسي ... اولا كسي محل نميداد ( مثل همين نويسنده هاي رمان هاي گم نام )
اما تمركزم رو در رابطه با اين موضوع بالا بردم ... بعد از حدود 3-4 ماه جوري شد كه هفته اي 3 تا مقاله مينوشتم و هر مقالم رو دست كم 3000 تا ايراني ميخوندن و ميگفتن دمت گرم و ... !‌

نميخوام از خودم تعريف كنم و اين همه رو هم براي اين ننوشتم كه بگم قبلا چي گذشت
اما دو چيز ساده باعث پيشرفتم شد ( در مقاله نويسي ميشه گفت زير مجموعه ي رمان نوشتنه )
1. انگيزه
2. الهام

انگيزه كه معلومه چيجوريه ... يعني اينكه اميد داشته باشي به گرفتن كار و بارت
و ميرسيم به الهام ... اينكه چيجوري من بر خلاف اون همه بازيكن هاي ايراني ديگه، ميتونستم همش موضوع جور كنم براي مقالاتم !
ببين، من اون روزها، در طول روز مدرسه ميرفتم، كلاس زبان ميرفتم، گاهي اوقات هم كلوب ميرفتم و گاهي اوقات ديگه هم با بچه ها ميرفتيم ميگشتيم

من توي تمام اين مدت كه بيرون چرخ ميزدم و پشت كامپيوتر نبودم ذهنم همش درگير بود و سعي ميكردم از هر چيزي كه توي دنياي واقعي گيرم مياد و ميشنوم توي دنياي مجازي ( همون ايرپابليك ) به عنوان موضوع مقاله استفاده كنم


يه مثال ساده ميزنم :
اكثر مقاله هاي من طنز بود و همين باعث محبوبيت سريعم شد
اون موقع ها درست يادمه كه توي ايرپابليك انتخابات رياست جمهوري بود و همه تلاش ميكردن تا خودشون رو معروف كنن
من هم همون روز ها، يه روز از يه بنده خدايي شنيدم كه يه تيكه كلام معروف رو گفت : " در شهر چه خبر است ؟ "
من همونجا ذهنم جرقه زد كه از اين براي مقالم استفاده كنم و عنوان مقالم اين شد :
" واپسين روز هاي انتخابات رياست جمهوري، در شهر چه خبر است ؟ "
و لازم به ذكر هست كه بگم همين مقاله ي طنز، در 2 ساعت 500 نفر بهش نمره دادن كه همچين چيزي توي كشور ايران اگه بي سابقه نبود، خيلي خيلي كم سابقه بود !

ديدي ؟ با موضوع هاي خيلي كوچيك ميشه يك مقاله ساخت به شرط اينكه خودت بخواي
حالا براي رمان كه بايد راحت تر هم باشه ...


من وقت نداشتم اين چيزهايي كه نوشتم رو بازخواني كنم و از ايراد هاشو بگيرم، اگه بعضي جاها غلط املايي داشتم يا اينكه فعل هارو برعكس نوشتم شرمنده، چون مثلا ممكن بود بخوام بگم " من مقاله مينوشتم " اما همون لحظه به خوردن فكر ميكردم و بجاش نوشته باشم " من مقاله ميخوردم ! "
شرمنده در كل ... ممكنه از اين اشتباه ها داشته باشم كه در متن هايي كه من مينويسم معمولا رايج هم هستند ! ( با اينكه در طول نوشتن اصلا كيبورد رو نميبينم و فقط مانيتور رو ميبينم تا ببينم غلط ملط نداشته باشم ! )


خب در كل فكر كنم كافي حرف زده باشم ...
سعي كن از اتفاق هايي كه دور و برت ميوفته استفاده كني، و همينطور رمان هاتو با يك نام جعلي چاپ كن ( اگه ميخواي چاپ كني )
يه نامي كه هم روون باشه و هم باكلاس تا اگه بعدا گند زدي بتوني جمع و جورش كني !



خلاصه موفق باشي ... بازم اون چيزي كه گفتم رو يادت نره، از پديده هاي دور و برت الهام بگير

-------

ويرايش : الان كه متن پست كردم ديدم چقدر زياد شده !! :دي
شرمنده كه زياده ... :پي
دركل من سريع مينويسم و مخصوصا وقتي كه جوگير بشم معلوم ميشه چي ميشه ديگه ... :دي

---

اول از همه بگم که کچل خودتی:31:من که موهام رو گیس می کنم:27:
از شوخی گذشته واقعا ممنونم که راهنمایی کردی.خلاصه صحبت های ارزشمندت این بود که موضوعم رو توی کارهای روزمره و عادی زندگیم جست و جو کنم.سعی خودم رو می کنم ، امیدوارم در شروع به قول شما گند نزنم و حداقل برای بهبود کیفیت کارهام روحیه پیدا کنم.
خیلی زحمت کشیدی،امیدوارم انگشت هات تاول نزنن:31:آخه پست پر بازی بود و می دونم که کلی زحمت کشیدی.
از فردا باید روی زندگیم ذره بین بذارم.:46:
بازم ممنون

سلام
خیلی خوب کاری کردی این تاپیکو زدی، چون این فقط مشکل شما نیست! :46:
منم اونقدرها رمان و داستان ننوشتم. وقتی بچه دبستانی بودم، یه دفتر واسه همین کار داشتم و توش داستانامو مینوشتم که الان که میخونم، یه کم خندم میگیره اما بعضی جاها برام جالبن.
بعد یه مدت زیاد ننوشتم تا دوسال پیش. و بعد هم واسه کنکور دوباره ولش کردم!

چندجا خوندم برای اینکه دستت راه بیفته خیلی عالیه که داستانهایی رو که شنیدی یا خوندی یا حتی فیلمشو دیدی رو به زبان خودت بنویسی. میدونم منظورت از سوالت پیدا کردن موضوع بود، ولی این که من میگم، اولین قدمه و خیلی هم مهمه. وقتی بتونی اینکار رو بکنی، اونوقت نوشتن داستان و تا حد خیلی زیادی هم موضوع پیدا کردن واست خیلی ساده تر میشه. چون شروع کردی به نوشتن! واسه همینم میگن "اولین قدم همیشه سختتره اما مهمتر!"

این پیشنهاد من بود، اگه این کارو انجام دادی یا میخوای از این مرحله بگذری؛ همینطور که دوستمون هم گفتن، واسه موضوع پیدا کردن باید به دورو برت نگاه کنی، ببینی چی بیشتر نظرتو جلب میکنه، هرچیزی میتونه باشه! میتونه یه گدا تو خیابون باشه، میتونه یه قسمت کوچیک از یه فیلم باشه، یا حتی میتونه یه کلمه توی یه آهنگ باشه! خلاصه هرچی که میبینی و برات جالبه، حتما واسه ی بقیه هم جالبه! اکثرا هم براشون جالبه ولی فقط در حد جالب بودنه نه چیز دیگه! واسه همینم کسی که درموردش مینویسه، خیلی طرفدار پیدا میکنه! چون مردم قبلا فقط به این موضوع نگاه کرده بودن اما درکش نکرده بودن!

ببخشید طولانی شد. امیدوارم مفید باشه.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط frnsh [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام
خیلی خوب کاری کردی این تاپیکو زدی، چون این فقط مشکل شما نیست! :46:
منم اونقدرها رمان و داستان ننوشتم. وقتی بچه دبستانی بودم، یه دفتر واسه همین کار داشتم و توش داستانامو مینوشتم که الان که میخونم، یه کم خندم میگیره اما بعضی جاها برام جالبن.
بعد یه مدت زیاد ننوشتم تا دوسال پیش. و بعد هم واسه کنکور دوباره ولش کردم!

چندجا خوندم برای اینکه دستت راه بیفته خیلی عالیه که داستانهایی رو که شنیدی یا خوندی یا حتی فیلمشو دیدی رو به زبان خودت بنویسی. میدونم منظورت از سوالت پیدا کردن موضوع بود، ولی این که من میگم، اولین قدمه و خیلی هم مهمه. وقتی بتونی اینکار رو بکنی، اونوقت نوشتن داستان و تا حد خیلی زیادی هم موضوع پیدا کردن واست خیلی ساده تر میشه. چون شروع کردی به نوشتن! واسه همینم میگن "اولین قدم همیشه سختتره اما مهمتر!"

این پیشنهاد من بود، اگه این کارو انجام دادی یا میخوای از این مرحله بگذری؛ همینطور که دوستمون هم گفتن، واسه موضوع پیدا کردن باید به دورو برت نگاه کنی، ببینی چی بیشتر نظرتو جلب میکنه، هرچیزی میتونه باشه! میتونه یه گدا تو خیابون باشه، میتونه یه قسمت کوچیک از یه فیلم باشه، یا حتی میتونه یه کلمه توی یه آهنگ باشه! خلاصه هرچی که میبینی و برات جالبه، حتما واسه ی بقیه هم جالبه! اکثرا هم براشون جالبه ولی فقط در حد جالب بودنه نه چیز دیگه! واسه همینم کسی که درموردش مینویسه، خیلی طرفدار پیدا میکنه! چون مردم قبلا فقط به این موضوع نگاه کرده بودن اما درکش نکرده بودن!

ببخشید طولانی شد. امیدوارم مفید باشه.

---

سلام خدمت شما.دیگه کم کم دارم شرمنده دوستان میشم که اینقدر زحمت می کشن.تا اونجا که من فهمیدم بخش اول صحبت های شما همون صحبت های جناب *IN* بود؛که به نظر من واقعا ایده ی جذابی هست و در آینده ای نزدیم پیاده اش می کنم/بخش دوم هم ایده ی قابل تاملی هست.
از نظرات ارزشمندتون ممنونم.
همینی که میبینم یه نفر مشکلات دوستانی که هرگز ندیدتشون براش مهمه ؛ برام یه دنیا ارزش داره:46:

سلام .. با اجازه ي آقا محمد منم مشكلمو تو اين تاپيك بگم .. اشكال نداره ؟؟ :11:
منم به نويسندگي خيلي علاقه دارم ، بچه كه بودم دفتر خاطرات روزانمو خيلي با ذوقو شوق مينوشتم ولي خجالت ميكشيدم كسي بخونشون وقتي عصبي ميشدم پارشون ميكردم .. الان چند صفشونو دارم خيلي خندم ميگيره وقتي ميخونم ..
حدودا" چند ماهي هم ميشه كه بازم مينويسم ولي واسه يه نفر مينوسم وقتي حوصله دارم ؛؛ ايندفعه هم هنوز كسي نوشته هامو نخونده و شايد بازم انداختمشون دور .. نويسنده ي گمنامي كه خودش خواننده ي نوشته هاش بود !! :20:

چند ماه پيشا هم يه داستان عاشقونه نوشتم ( كه خيلي چرت بود ) و حدودا" 4 صفه شد (‌خسته نباشم ! :31: ) اون رو هم هنوز به كسي ندادم كه بخونه و نظرشو بگه چون هيلي احساسي و چرت بود !:13:

دوستان واسه من چي تجويز ميكنيد ؟؟!! :10:

نقل قول:

---

دوستان واسه من چي تجويز ميكنيد ؟؟!!

---

شما لطفا اول برو پيش خانوم منشي پول ويزيتت رو بده بعد بيا نسخه بگير :31:

نقل قول:

---

نويسنده ي گمنامي كه خودش خواننده ي نوشته هاش بود !!

---

اين جملت من رو ياد يك كتاب تقريبا معروفي ميندازه
همين الان دارم ميره كتابه رو بيارم ... صبر كن !
خب ... آوردم : سينوهه ، پزشك مخصوص فرعون

اين جمله از آخر هاي كتابه ... ( چون همزمان هم داشتم به متن نگاه ميكردم و هم مينوشتم ممكنه غلط املايي داشته باشم، شما به بزرگي خودت ببخش )

3 پاراگراف مونده به آخر كتاب سينوهه ( صفحه ي 718 )
من، سينوهه ي مصري، تمام اينها را براي دل خويش نوشتم. نوشتن من نه از بهر خدايان بود و نه مردم و نه اينكه نامم را جاودانه سازم. نوشتم تا قلبم را كه اينك پيمانه اش پرشده، تسكين بخشم. ميدانم به محض مردن، نگهبانان تمام نوشته هايم را از بين خواهند برد و به فرمان حورمحب ( حاكم و فرعون مصر ) ديوارهاي خانه ام را فرو خواهند ريخت اما خودم نميدانم تمام اينها برايم از اهميت برخودارند يا نه.
پاراگراف يكي مانده به آخر
با اين حال، مي كوشم دفتر هايي را كه نوشته ام حفظ كنم. موتي ( خدمتكار پير سينوهه ) براي تك تك اين پانزده دفتر ( منظور همون كتاب سينوهه هست كه جمعا 15 دفتر هست و به صورت كلي 719 صفحه ) پوششي محكم از الياف نخ بافته است. اين دفتر ها را درون صندوقچه اي از نقره خواهم گذاشت و اين صندوقچه را درون صندوقي چوبي و آن را نيز درون صندوقي مسين قرار خواهم داد. درست مانند كتاب هاي مقدس تهوت ( فكر كنم خدا مصر منظورشه ) كه پس از بسته بندي به اعماق رودخانه سپرده شد. اين كه نوشته هايم به دست نگهبنان بيفتد و يا موتي پس از مرگم آن ها را در گورم قرار دهد، هيچ نميدانم و برايم نيز اهميتي ندارد.
پاراگراف آخر : چند خط آخر
من، سينوهه، به عنوان يك انسان، تا ابد در وجود آدميان زندگي خواهم كرد. تمايلي ندارم كسي بر سر مقبره ام قرباني كند و يا نامم جاودان بماند. اين كتاب سينوهه ي مصري است كه سراسر حياتش را در تنهايي سپري كرد.


حالا شما ببين كه سينوهه توي جامعه ي امروزي چقدر معروفه ... داستان زندگيش رو توي 15 دفتر نوشت ( داستان تمامي بد بختي هاش، داستان اينكه 3 بار توي عمرش دقيقا از 0 ـه 0 شروع كرد و بعد دوباره شد بهترين طبيب و چقدر نامردي بهش شد و با اين حال چقدر انگيزه داشت كه دوباره از صفر استارت زد. حتي پدر و مادر سينوهه به خاطر كاري كه سينوهه باهاشون كرد خودشون رو توي اطاقشون حبس كردند و با گاز ذغال خودشون رو كشتند ... در حالي كه در كنار يكديگر به آرامي خوابيده بودند ... و با اين حال براي سينوهه يك نامه نوشتند و گفتند كه ما ميدونم تو براي اون كاري كه كردي حتما يك دليلي داشتي و ما اون دليل تورو قانع كننده ميدونيم هرچند كه نميدونيم چيه، اما با اون كاري كه كردي زندگي براي ما كه بسيار پير هستيم بسيار مشقت بار شده براي همين اين كار رو با خودمون كرديم ... ببينين، با اين حال كه سينوهه انقدر بدبختي كشيد اما اميدش رو از دست نداد )

سعي كنيد هميشه براي خودتون داستان بنويسين و براي تست شدنش هم به يكي بدين بخونه، اما فردي رو انتخاب كنين كه جنبش رو داشته باشه ... يك احمقي نباشه كه فردا وقتي دفترچه ي خاطرات شمارو خوند و بعدش سر يه موضوعي با شما دعوا درست كنه و با خودش بگه اين جرات نداره جواب من رو بده چون من كل زندگيش رو ميدونم و اگه بهم كوچكترين بي احترامي بكنه ميرم كل داستان زندگيش رو به همه ميگم تا آبروش بره ... من از اين نمونه ها ديدم كه 2 تا دوست به هم اعتماد ميكنن و اسرار زندگيشون رو به هم ميگن، بعد يه دعوا ميشه و ميرن همه ي اين چيز هاي به مردم ميگن و آبروي هردوشون ميره ... يك ابلهي كه خاموش هست از يك خردمند پرحرف، باهوش تر به نظر ميرسه

درضمن، توي ايران كه اصلا چيزي به اسم نويسندگي و نويسنده وجود نداره و استقبال هم خيلي خيلي كمه، براي همين سعي كنيد هنر هاي نويسندگيتون رو توي جاهاي ديگه محك بزنين و اگه باز هم نميدونين چيكار كنين يك مثال ميزنم كه بهتر متوجه بشين : همون ايرپابليك ! يك محيط كاملا عالي براي محك زدن استعداد هاتون ... اما متاسفانه برادران گم نام اومدن و اون سايت رو فيلــتر كردن و براي همين همه ي ايرانيها از اون سايت رفتند و ديگه كسي نيست متاسفانه ... چقدر خاطرات داشتم اونجا ...


موفق باشي