دايناسوري که اصلا وجود نداشت
ديرينه شناسان دريافتند که دايناسور شاخداري که معروفترين شخصيت کارتون هاي کودکان است اصلا وجود ندارد و درواقع شکل جوان گونه اي ديگر از دايناسورها است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
از بيش از 100 سال قبل دانشمندان تصور مي کردند که دايناسورهاي شاخدار «تريسراتوپس» و «توروساروز» دو گونه کاملا متمايزند.
اکنون ديرينه شناسان دانشگاه ايالت مونتانا دريافتند که گونه تريسراتوپس درواقع همان «توروساروز» است که هنوز رشد نکرده و به سن بزرگسالي نرسيده و بنابراين طول شاخ ها و قطر استخوان گردن آن کوچکتر است.
اين محققان به منظور رسيدن به اين نتايج بيش از 50 بقاياي فسيلي از تريسراتوپس را مورد بررسي قرار دادند و ابعاد و قطر ضخامت جمجمه، پوشش سطحي ، ريزساختارها و تغييرات استخوان گردن آن را اندازه گيري کرده و سپس اين ارزيابي ها را با اندازه هاي مربوط به «توروساروس» مقايسه کردند.
اين محققان در اين خصوص توضيح دادند:«اگر تورساروس قطعا شکل بالغ تريسراتوپس است بايد از خود اين سئوال را بپرسيم که چرا بقاياي توروساروز نسبت به فسيل هاي تريسراتوپس تا اين حد نادر است. اين احتمال وجود دارد که اين بسياري از اين جانوران ماقبل تاريخ پيش از آنکه به رشد و بلوغ برسد درجواني مي مرده اند و بنابراين به شکل بزرگسال خود در نمي آمدند».
دايناسور «تريسراتوپس» به خاطر سه شاخي که روي صورت خود دارد در بسياري از کارتون هاي کودکان حضور ديده مي شود درحالي که اکنون به نظر مي رسد اين گونه اصلا وجود نداشته است.
انواع دايناسورها را بشناسيد
ديرينه شناس دانشگاه بريستول روند کشف بقاياي جديد دايناسورها در جهان را سالانه 25 تا 30 دايناسور مي داند که تا کنون در 700 يا 800 خانواده مختلف نامگذاري شده و به ثبت رسيده اند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مايک بنتون استاد علوم زميني، پالئوبيولوژي و تنوع زيستي دانشگاه بريستول در گفتگويي با اينديپندنت درباره انواع دايناسورها و روند کشف بقاياي اين هيولاهاي ما قبل تاريخ توضيحاتي داده است.
به گفته بنتون کشف دايناسورها هميشه در حال انجام است. سالانه 25 تا 30 کشف جديد از بقاياي دايناسورها صورت مي گيرد. همه انتظار دارند ميزان سرعت اين کشفها کاهش پيدا کند اما تا کنون اين سرعت تقريبا ثابت بوده و تغييري نکرده است.
به اعتقاد بنتون بر اساس اين واقعيت که تا کنون گونه هاي جديدي در اروپا کشف نشده، انسانها اکنون در مسير کشف تمامي گونه هاي دايناسورها در نيمه راه قرار دارند. گونه هاي جديد از دايناسورها در بيشتر در مناطقي مانند جنوب آمريکا و چين يافت مي شوند.
دو دليل براي بالا بودن ميزان کشف دايناسورها طي دو دهه گذشته وجود دارد. دليل اول افزايش متخصصان و محققان ديرينه شناس در زمينه ديرينه شناسي و دليل دوم کشف و ورود به مناطق ناشناخته و دست نخورده اي است که به تازگي فرصت مطالعه و جستجو در آنها به وجود آمده است.
در عين حال ، آزاد شدن فضاي سياسي نيز در اين ميان بي تاثير نبوده است. به گفته بنتون در زمان آغاز فعاليت هاي وي ايده برقراري ارتباط با ديرينه شناسان چيني امري غير ممکن بود. اما به تدريج محققان دريافتند کليد يافتن گونه هاي جديد ورود به قلمروهاي جديد است.
کشفيات مهم
جديدترين کشف مهم در تاريخ دايناسورها، کشف دايناسور پردار بود که در چين صورت گرفته است. اين رويداد کشف گونه اي جديد به شمار نمي رود، بلکه کشف وجود پر بر روي بدن اين دايناسورها نکته مهم به شمار رفته و تحول بسيار بزرگي را در ديدگاه محققان درباره دايناسورها به وجود آورد.
به اعتقاد بنتون کشف «آلکسااروس» نيز بسيار جالب توجه بوده است زيرا اين دايناسور به گروهي جديد اختصاص دارد، جانداري بسيار عجيب با چهره اي خارق العاده که از پاهايي بسيار کوتاه و پهن، بازوهاي بلند، پنجه هاي جارو مانند و سر کوچک و بي خطر يک گياهخوار برخوردار بوده است. پيش از اين نيز بقاياي اين دايناسور يافته شده بود اما اولين «آلکسااروس» کامل گروهي جديد از دايناسورها را به محققان معرفي کرد.
با وجود سالانه 30 کشف جديد، بقاياي تازه کشف شده مي توانند بسيار پر اهميت باشند زيرا آنها در مناطق غير عادي و دور از انتظار کشف مي شوند، اما همه اين بقايا مي توانند به 40 تا 50 خانواده از دايناسورها تعلق داشته باشند.
مشابه دايناسوري که در روماني کشف شده است، اين دايناسور مشابه يک «ولوسيرپتر» است که گروه چندان جديدي به شمار نمي رود اما کشف آن در روماني جلب توجه است، در کشوري اروپايي که تا کنون سابقه مشاهده چنين بقايايي در آن وجود نداشته است.
اين روند کمي به کشف گونه هاي جديد سنجاب ها شباهت دارد. گونه هاي جديد سنجابها به واسطه تفاوتهاي بسيار ظريفي از گونه هاي شناخته شده جدا مي شوند، اين تفاوتها به ميزان اطلاعات و درک ما از اين جانداران مي افزايند، اما اين جانداران يکي از شگفتي هاي جهان هستي به شمار نمي روند.
انتخاب نام
براي نامگذاري گونه هاي جديد دايناسورها قوانين رسمي چنداني وجود ندارد. هيچ هيئت يا کميته اي براي انتخاب و اختصاص دادن نامهاي جديد وجود ندارند و از اين رو به گفته بنتون مي توانيد در اين زمينه تا مي خواهيد خيالپرداز باشيد. همچنين مي توان از منبعي محلي، تاريخ کشوري که بقايا در آن يافته شده و يا از افسانه شناسي در انتخاب نام دايناسور جديد استفاده کرد. همچنين مي توان به راحتي از نامي لاتين مانند «تيرانوسائوروس رکس» استفاده کرد که به لاتين به مفهوم «پادشاه مستبد» است.
يک کشف واقعي
تاکنون بيش از 700 تا 800 گونه از دايناسورها نامگذاري شده اند که کاملا با يکديگر متفاوتند و در حدود دو برابر اين ميزان نيز در تاريخ نامگذاري شده اند. در صورتي که به اين اعداد به شکلي خوشبينانه فکر کنيد مي توانيد به متعدد بودن گونه هاي اين جانداران پي برد.
زماني که نوبت به طبقه بندي کشفها به عنوان گونه اي جديد مي رسد بايد شکاک بودن و ظريف بينيرا به خاطر سپرد. به عنوان يک دانشمند بايد بقاياي به دست آورده را بارها و بارها مورد آزمايش قرار داد. دندان ها ، شکل جمجمه و استخوان ها و ديگر ويژگي هاي آناتومي براي طبقه بندي نمونه هاي کشف شده وجود دارند.
در نهايت براي قرار دادن گونه جديد در ميان يک خانواده از دايناسورها، بايد از نمونه هاي موجود براي يافتن نشانه اي جديد در بقاياي به دست آمده استفاده کرد.
به گفته بنتون هرچه بقاياي يافته شده تکه تکه تر باشند، دقت دانشمند بايد افزايش پيدا کند. در صورتي که تنها يک دندان کشف شده نمي توان اطلاعات زيادي از آن به دست آورد، در صورتي که بقاياي کشف شده يک جمجمه است ، اين نمونه اي بسيار کارآمد است و در صورتي که کل اسکلت دايناسور کشف شده بستري مناسب براي انجام مطالعات جديد فراهم آمده است.
بنتون مي گويد شايد هميشه نتوان به اندازه کافي دقيق بود. نمي توان انکار کرد در طول تاريخ علم افراد مختلف هميشه در پي دستيابي به اکتشافات بزرگ بوده اند اما يافتن نمونه هاي جديد تنها نيمي از وظايف يک ديرين شناس است، بخش ديگر درک حيات گذشته است که در واقع بخشي انديشمندانه تر به شمار رفته و نيازمند مطالعات بيشتر است.
کشف فسیل گُلی که جد آفتاب گردان است
گروهی از پژوهشگران اتریشی و آرژانتینی بقایای فسیلی گلی با قدمت 50 میلیون سال را کشف کردند که به نظر می رسد جد گلهای داوودی، آفتاب گردان و مینا است.به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دانشگاه وین و موزه علوم طبیعی و شورای ملی تحقیقات علمی و فناوری آرژانتین در بوینس آیرس فسیلهای گلهایی را در شمال غربی پاتاگونیای آرژانتین این فسیل پیدا کردند.
این کشف راه را برای ارائه تئوریهای مختلفی باز کرد که پیشنهاد می دهند این فسیل گل مربوط به گیاهانی چون آفتاب گردان، داوودی و مینا است و بنابراین، این گلها از 50 میلیون سال قبل در سرزمینهایی که امروزه به عنوان آمریکای جنوبی شناخته می شوند وجود داشته اند.
براساس گزارش ساینس، تاکنون گیاه - دیرینه شناسان اطلاعات کمی در خصوص تکامل گیاهان خانواده گلستارهایها (asteracea) داشتند.
گلستارهایها خانواده بزرگی از گیاهان هستند که تاکنون فسیلهای کمی از آنها پیدا شده است.
براساس گزارش ساینس، این دانشمندان تاکید کردند: "به احتمال زیاد اعضای خانواده گلستارهایها در مناطق خشک یا در مناطق نیمه خشک و نیمه مرطوب ساکن بوده اند. شاید در جنوب قاره بزرگ گاندوانا، قبل از اینکه این قاره به قاره های فعلی جنوبی زمین (آمریکای جنوبی، آفریقا، هند، استرالیا و جنوبگان) تفکیک شود این گیاهان در این قاره ساکن بوده اند."
اکنون این گیاه- دیرینه شناسان در تلاشند تا در خصوص چگونگی تکامل این خانواده به گونه ها و انواعی تا این حد گسترده که در تمام قاره ها به استثنای قاره جنوبگان وجود دارند توضیحی پیدا کنند.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کشف قديمي ترين بچه دايناسور در آفريقا
ديرينه شناسان موفق به کشف يکي از قديمي ترين جنين هاي گونه اي از دايناسورها شده اند که در حدود 190 ميليون سال پيش بر روي زمين پرسه مي زده اند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تخم هاي دايناسوري که در جنوب آفريقا يافته شده و به گونه اي از دايناسورها به نام «ماسوس پونديلس» تعلق دارد، حاوي جنين هايي است که با گذشت سال هاي طولاني به خوبي حفظ شده اند. اين گونه دايناسوري در واقع خانواده و جد دايناسورهاي گردن بلند «برونتو ساروس» به شمار مي رود.
به گفته دانشمندان اين تحقيقات پنجره اي هيجان انگيز را به سوي تاريخ اوليه تکامل دايناسورها باز کرده است. دانشمندان از جنين هاي کشف شده براي بازسازي ظاهر بچه دايناسورها زماني که بر روي زمين زندگي مي کرده اند، استفاده کردند.
محققان در حين مطالعه بر روي اين نمونه ها که در اصل در سال 1976 در آفريقاي جنوبي کشف شده، دريافتند اين نمونه قديمي ترين نمونه جنيني است که تا به حال از دايناسورها و هر گونه مهره دار ديگري بر روي زمين کشف شده است.
طي مطالعه بر روي اسکلت به جا مانده از اين بچه دايناسورهاي 20 سانتيمتري، محققان اعلام کردند جنين ها در حال شکستن پوسته تخمها بوده اند اما هرگز موفق به انجام اين کار نشده اند.
مطالعات نشان مي دهند اين جنين ها نسبت به نمونه بالغ ظاهري کاملا متفاوت دارند، پس از بيرون آمدن از تخم بر خلاف نمونه هاي بالغ بر روي چهار پاي خود راه مي روند و از نظر قدي نيز با دايناسورهاي بالغ 5 متري تفاوت زيادي دارند.
كشف فسيل دايناسورهاي بالدار
دانشمندان موفق به کشف فسيل دايناسوري غول پيکر به اندازه يک زرافه شده اند که مي توانسته به هوا پريده و هزاران مايل را پرواز کند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
محققان ديرينه شناس در دو دانشگاه پورت سماوت و کاتام مطالعات دقيقي را بر روي چگونگي توانايي پرواز در چنين موجود عظيمي انجام داده و دريافتند اين موجود خزنده بالدار يا همان پتروساروس با استفاده از ماهيچه هاي قدرتمندي که در پاها و دست هايش داشته است به هوا پريده و از زمين بلند مي شده و با کمک بال هاي بزرگش پرواز را آغاز مي کرده است.
زماني که پرواز آنها آغاز مي شد، با استفاده از بال هاي بزرگشان مي توانستند فواصل بسيار طولاني، حتي سرتاسر قاره ها را بپيمايند به گفته محققان اکثر پرنده ها به واسطه دويدن و رسيدن به حداکثر سرعت و پريدن به هوا قبل از آغاز به بال زدن پرواز کردن را آغاز مي کنند و حتي اگر به اندازه کافي کوچک باشند مي توانند از روي يک تپه شني کوچک نيز پرواز کنند.
مطالعات پيشين نشان داده بودند پتروساروس هاي بزرگ به اندازه اي بزرگ و سنگين وزن بوده اند که قدرت مانور دادن ، دويدن و به هوا پريدن در آنها از بين رفته باشد اما مطالعات جديد نشان مي دهند اين دايناسورها در واقع خزندگان بالداري بوده اند که اسکلت بندي، نسبت بال ها و حجم ماهيچه اي کاملا متفاوتي از پرنده ها داشته اند.
به گفته دانشمندان ، آنها به شيوه اي کاملا متفاوت از پرنده ها پرواز مي کرده اند و از زاويه پرش و انحناي پرواز کوتاهتري برخوردار بوده اند.
نتيجه اين مطالعات درست خلاف فرضيه هايي هستند که اين جانداران را سنگين تر از آن مي دانند که قدرت پرواز داشته باشند.
بر اساس اين نتايج ، پتروساروس ها از 50 کيلوگرم عضله در بخش جلويي بال ها برخوردار بوده اند و از اين رو مي توانسته اند بر خلاف وزن بالاي بدنشان، به راحتي به هوا بلند شوند.
بر اساس محاسبات پيشين پتروساروس ها 6 متر ارتفاع داشته و وسعت بال هاي آنها 12 متر بوده است اما برخي از دانشمندان ارتفاع پنج متر و طول بال 10 متر را براي اين جانداران واقع گرايانه تر مي دانند.
دانشمندان با بررسي هر نوع جنبه آناتوميکي اين خزندگان بالدار ما قبل تاريخ، جانداراني که در حدود 65 ميليون سال پيش به همراه دايناسورها منقرض شده اند، به تفاوت نوع پرواز اين جانداران بالدار و پرنده هاي عادي پي برده اند.
کشف ردپای یک بچه دایناسور با قدمت 148 میلیون سال
دانشمندان اعلام کردند موفق به کشف ردپای بچه دایناسوری به اندازه یک سگ چینی در کنار رد پای پدر یا مادرش شده اند که در حدود 148 میلیون سال پیش بر روی منطقه ای که امروز به یک تپه کوچک در دنوور تبدیل شده زندگی می کرده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نشست سالانه انجمن زمین شناسی آمریکا در دنوور اعلام کردند این اثر دیرینه شناسی در نزدیکی شهر موریسون یافته شده و فکر می کنند این ردپا که در نزدیکی ردپای یک دایناسور بالغ کشف شده به گونه "آپاتوساروسها" تعلق دارد، آپاتوساروسها دایناسورهای گردن بلند و عظیمی بوده اند که گیاهخوار بوده و زمانی به "برونتو ساروسها" شهرت داشتند.
این دایناسورها در بزرگسالی ابعادی بسیار عظیم داشته و با سه اتوبوس برابری می کرده اند. به گفته محققان موزه تاریخ طبیعی دنوور، فاصله میان هر دو قدم بچه دایناسور دو برابر قدمهایی است که تا به حال کشف شده است و این نشان می دهد دایناسور با سرعتی پایین در حال دویدن بوده است
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اما در عین حال اثر پاهای دایناسور به اندازه ای است که اگر یک لیوان بزرگ را بر روی آن قرار دهیم به راحتی آن را پوشش می دهد. همچنین آثار به جا مانده تنها نشان دهنده پاهای عقبی بچه دایناسور هستند و این نشان می دهد یا دایناسور در حال دویدن بر روی پاهای عقبی خود بوده و یا رد پاهای عقبی، اثر رد پاهای جلویی او را در هنگام دویدن از بین برده است.
این اثر در واقع می تواند به یکی از بحثهای مهم دیرینه شناسان که از گذشته بر سر توانایی این گونه از دایناسورها در راه رفتن بر روی پاهای عقبی شان آغاز شده، خاتمه دهد. به گفته محققان بر اساس تعاریف علمی که از دویدن وجود دارد، نمی توان گفت این دایناسور کوچک در حال دویدن بوده، اما در صورتی که این بچه دایناسور کوچک را به همان حالی که اثر رد پایش از آن به جا مانده، در برابر خود ببینید، با خود می گویید این بچه دایناسور در حال دویدن است.
بر اساس گزارش فاکس نیوز، محققان قصد دارند برای درک بهتر بیومکانیک این دایناسور کوچک و یافتن شیوه دویدن این جاندار ما قبل تاریخ مطالعات بیشتری انجام دهند.
خبرگزاري مهر
دايناسورهاي پرنده گياهخوار بودند
دايناسورهاي پرنده بر خلاف تصورات قبلي، اغلب گياهخوار بودهاند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ديرينهشناسان آمريكايي اعلام كردند علي رغم تصورات قبلي مبني بر اينكه دايناسورهاي شبيه پرنده شكارچيان تيز و گوشتخوار بودهاند، اغلب گياهخوار بودند.
لينداسي زانو و پيتر ماكوويكي از موزه شيكاگو با انجام آزمايشهاي آماري روي رژيم غذايي 90 گونه دايناسور تروپاد كه بسياري از آنها دايناسورهاي پرنده بودند، اين نتايج را به دست آوردند.
نتايج اين تحقيقات تصورات قبلي دانشمندان را به طور كامل دگرگون كرده، زيرا تا قبل از اين تصور دانشمندان بر اين بود كه اين دايناسورها شكارچي و گوشتخوار بودهاند.
اين محققان در اين مطالعات آناتومي بدن دايناسورها و دندانهاي آنها را مورد بررسي و آزمايش قرار دادند.
اين تحقيقات نشان ميدهد كه 44 گونه از دايناسورهاي تروپاد گياهخوار بودهاند و دايناسورهايي كه در اواخر دوران ماقبل تاريخ زندگي ميكردند، يعني در سالهاي 65 تا 145 ميليون سال قبل، خوردن گوشت را متوقف كرده بودند.
کشف دايناسوري با يک انگشت
ديرينه شناسان فسيل جديدي از گونه اي دايناسور پيدا کردند که در انتهاي هر يک از پاهاي عقبي تنها يک انگشت داشته است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين فسيل جديد که در منطقه «وولانسوهاي» در مرز ميان مغولستان و چين پيدا شده است پيچيدگي تکامل پاهاي عقبي اين گونه دايناسور را نشان مي دهد.
اين دايناسور که در دوره کرتاسه متاخر مي زيسته از گروه «دد پايان» و يکي از خويشاوندان تيرانوساروس رکس بوده است.فسيل اين دايناسور جديد را که Linhenykus monodactylus نام دارد گروهي از ديرينه شناسان بين المللي يافته اند.
اين دايناسور جديد از گروه «دد پايان» يک ويژگي غيرعادي داشته است به طوري که اين گونه بر روي پاهاي عقبي خود تنها داراي يک چنگال بزرگ بوده که شايد از آن براي کشف لانه حشرات استفاده مي کرده است.
اين ديرينه شناسان در اين خصوص اظهار داشتند:«دد پايان» بدون بال در آغاز 5 انگشت داشتند اما تنها 3 انگشت آنها در گونه هايي که بعدها تکامل يافتند باقي ماند. «تيرانوساروس رکس» بسيار غيرعادي بود چرا که داراي دو انگشت بود ، اکنون ما براي اولين بار دايناسوري از اين خانواده را يافته ايم که تنها يک انگشت داشته است. اين نشان مي دهد که تغييرات و تکامل پاهاي «دد پايان» در طول زمان بسيار پيچيده بوده است.
دلايل ناپديد شدن دو انگشت ديگر Linhenykus هنوز واضح نيست اما مي تواند به سادگي تنها در اثر انتخاب طبيعي ايجاد شده باشد.
به گفته اين دانشمندان، ساختارهاي «زائده مانند» همانند آن چيزي که در اندام هاي زيرين مارها و نهنگ ها وجود دارد مي تواند به روشي کاملا تصادفي در دوره تکامل اين جانوران ظاهر و يا ناپديد شوند اما هنوز مشخص نيست که انگشتان اين دايناسور به چه دليل حذف شده اند.
تصاویر سریعترین، سنگین ترین و کم عقل ترین دایناسورهای جهان!
دانشمندان همچنان در جستجوی یافتن گونه های جدیدی از ساکنان ما قبل تاریخ زمین یعنی دایناسورها هستند و تا کنون تنها 700 گونه از آنها را کشف کرده اند اما در میان همین تعداد محدود نیز می توان دسته بندی های جالب توجهی از قبیل بلندترین، سریع ترین و حتی احمق ترین دایناسورهای جهان را مشاهده کرد
دایناسورها پیش از اینکه زمین مورد اصابت یک شهابسنگ بزرگ قرار گرفته و منجر به انقراض موجودات زنده شود برای 700 هزار سال بقای خود بر روی سیاره سبز را حفظ کردند و انسان اکنون با کمک بقایای به جا مانده از این جانداران اطلاعاتی محدود از آنها را جمع آوری کرده است.
در این دوره حیات طولانی مدت، نمونه های مختلف و متفاوتی از دایناسورها بر روی زمین پرسه زده اند که شاید امروزه نمونه های فسیلی محدودی از آنها در اختیار انسان باشد اما اطلاعاتی که دانشمندان از این جانداران که معمولا عظیم الجثه تصور می شوند به دست آورده اند به تدریج در حال افزایش و گسترده تر شدن است.
از میان این اطلاعات حقایق جالب توجهی را که تا به حال در مورد دایناسورها به ثبت رسیده را در ادامه می خوانید:
سنگین ترین دایناسور جهان: "براچیوساروسها" 80 تن وزن داشته اند، وزنی برابر وزن 17 فیل آفریقایی. ارتفاع این جانداران در حدود 16 متر بوده و طول آنها از 26 متر تخمین زده شده است. اسکلت این دایناسور عظیم ترین اسکلتی است که می تواند درون یک موزه به نمایش گذاشت.
کوچکترین دایناسور جهان: کوچکترین فسیل کامل دایناسوری که تا به حال کشف شده به دایناسوری پرنده مانند، جهنده و گیاهخوار مشابه لسوتوساروسها شباهت دارد که ابعاد بدن آن با ابعاد بدن یک جوجه برابری می کند. تا کنون نمونه های فسیلی کوچکتری نیز کشف شده اند اما این نمونه ها به جوجه دایناسورها تعلق دارد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کوچکترین تخم دایناسور در جهان: این فسیل تنها 3 سانتیمتر است و هنوز دانشمندان موفق نشده اند گونه ای از دایناسورها که سازنده این تخمهای کوچک بوده اند را شناسایی کنند.
باهوشترین دایناسور جهان: یکی از هوشمندترین دایناسورهای جهان ترودون نام دارد. این جاندار یک دایناسور شکارچی بوده و طولی برابر 2 متر داشته است. ابعاد مغز این جاندار به اندازه ابعاد مغزی پستانداران و پرنده های امروزی بوده، چشمهای ترودون از قدرت برجسته بینی برخوردار بوده و دستهای قدرتمندش او را به شکارچی ماهری تبدیل کرده بوده است.
احمق ترین دایناسور جهان: استگوساروس مغزی به اندازه یک گردو داشته است، یعنی مغز این دایناسور طولی برابر 3 سانتیمتر داشته و وزن آن تنها 75 گرم بوده است. از این رو با مقایسه ابعاد مغز و ابعاد بدن این دایناسور می توان حدس زد استگوساروس یکی از احمق ترین دایناسورهای جهان بوده است.
بلند قد ترین دایناسور جهان: قد بلندترین دایناسورهای جهان از خانواده براچیوسائوریدها بوده اند زیرا پاهای جلویی آنها به اندازه ای از پاهای عقبی بلند تر بود که وضعیت ایستادن آنها را به زرافه ها شبیه می کرد. این پاهای بلند در کنار گردن بلندتر که معمولا عمودی نگه داشته می شدند به دایناسور امکان می دادند آنسوی بلندترین درختها را نیز به راحتی ببینند. ارتفاع این دایناسورها 13 متر تخمین زده شده است اما دایناسورهای سائوروپوسیدون از همین خانواده با داشتن 18.5 متر ارتفاع به عنوان بلند قد ترین دایناسور جهان شناخته می شود.
سریع ترین دایناسور جهان: این دایناسور ظاهری شبیه شترمرغ داشته و از خانواده "اورینتومیمید" ها بوده است، سرعت دویدن این دایناسور 60 کیلومتر بر ساعت تخمین زده شده است.
مسن ترین دایناسور جهان: پیرترین دایناسور جهان 230 میلیون ساله بوده و در ماداگاسکار کشف شده است. این گونه دایناسور تا کنون نامگذاری نشده است. پیش از این موجود، دایناسوری به نام "اوراپتور" با 228 میلیون سال سن به عنوان مسن ترین دایناسور جهان شناخته می شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
طولانی ترین نام دایناسوری در جهان: نام این دایناسور "میکروپاچی سفالوسائوروس" یا "Micropachycephalosaurus" به معنی "مارمولک کوچک سرسخت" است که فسیلش در چین کشف شده و در سال 1978 توسط یک دیرینه شناس چینی نام گذاری شده است.
چند دایناسور در جهان کشف شده اند: تا کنون در حدود 700 گونه دایناسور در جهان کشف شده اند که هنوز بخشی از این تعداد نامگذاری نشده اند، به علاوه سالانه تعداد جدیدی از این گونه ها کشف می شوند و از این رو نمی توان عدد ثابتی را برای نمایش دادن تعداد گونه های دایناسوری که زمانی بر روی زمین زندگی می کرده اند را تعیین کرد.
دایناسوری با 15 شاخ: دایناسور "کزموسراتوپوس" در منطقه ای به نام "میرات تاریخ طبیعی بزرگ Staircase-Escalante " به وسعت 770 هزار هکتار واقع در جنوب یوتاه کشف شده است و در مجموع 15 شاخ بر روی سر، بالای چشمها و روی بینی اش دارد. این دایناسور که از خویشاوندان دایناسور شاخدار معروف Triceratops است یک گونه دایناسور گیاهخوار ساکن آمریکای شمالی بوده که در دوره کرتاسه متاخر بین 100 تا 65 میلیون سال قبل زندگی می کرده است.
دایناسور تک انگشتی: این دایناسور جدید که Linhenykus monodactylus نام گذاری شده در منطقه "وولانسوهای" در مرز میان مغولستان و چین پیدا شده است. فسیل کشف شده نشان می دهد این دایناسور در انتهای هر یک از پاهای عقبی تنها یک انگشت داشته است. دلایل ناپدید شدن دو انگشت دیگر Linhenykus هنوز واضح نیست اما می تواند به سادگی تنها در اثر انتخاب طبیعی ایجاد شده باشد.
دایناسور گوژپشت: این جاندار گوشتخوار 6 متر طول و یک متر ارتفاع داشته و وزن آن در حدود چهار و نیم تن محاسبه شده است. این دایناسور که در نزدیکی شهر "چوئنکا" در غرب اسپانیا کشف شده "شکارچی گوژپشت لاس اویاس" نام گرفته است. فسیل کشف شده این دایناسور ناشناخته یکی از کامل ترین فسیلهای دایناسوری است که تا کنون در اروپا کشف شده است.
به گفته محققان دانشگاه ملی تحصیل از راه دور مادرید، این فسیل که به خوبی حفظ شده است، گونه ای جدید از "کارچارودونتوسوریدها"، خانواده ای از دایناسورهای شکارچی "تروپاد" که تی-رکس نیز جزئی از آنها است را معرفی می کند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کوچکترين دايناسور جهان کشف شد
کوچکترین دایناسور جهان دو سال پیش توسط یک فسیل شناس آماتور کشف شده است اما وی بدون آگاهی از ارزش این فسیل، آن را برای دو سال درون کمد لباس های خود قرار داده بود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این فسیل شناس آماتور دایناسور کوچک را در حدود دو سال پیش کشف کرده بود، اما به دلیل ندانستن ارزش کشف اتفاقی اش، آن را برای دو سال در کمد لباسهایش قرار داده بود، این دایناسور با نام علمی «آشدون مانیرپتوران» ابعادی به اندازه یک قرص نان داشته است.
«دیو بروکهارتز» 51 ساله به صورت اتفاقی مهره فسیل شده جانداری به نام «آشدون مانیرپتوران» را در نزدیکی خانه اش در «بژیل» در شرق ساسکس یافته است، اما برای تماس گرفتن با یک متخصص برای شناسایی این فسیل دو سال زمان صرف کرد تا در نهایت این متخصص دریافت مهره کشف شده به کوچکترین دایناسور غیر پرنده جهان اختصاص دارد.
این مهره فسیلی شده توسط دو دیرینه شناس مورد بررسی قرار گرفت و این دو در نهایت توانستند ابعاد و شکل کلی این دایناسور را مصور سازند: جانداری 198 گرمی، پوشیده از پر که مانند یک پرنده بر روی دو پا می جهیده، دم کوتاه و گردن بلندی داشته و دستها و پاهایش دارای چنگالهایی تیز بوده است.
به گفته دیرینه شناسان این جاندار در حدود 100 تا 145 میلیون سال پیش در دوره کرتاسه زندگی می کرده و همزیستانی مانند سوسمارهای 10 متری و "گیگانوتوسائوروسها" داشته است.
به دلیل اینکه هنوز جمجمه این دایناسور کشف نشده است، دیرینه شناسان قادر به تعیین نوع غذایی که توسط این جاندار مصرف می شده، نیستند، اما احتمال می رود این دایناسور همه چیز خوار بوده و از حیوانات کوچک، حشرات و گیاهان تغذیه می کرده است.
دایناسور خونخواری که حتی تی.رکس هم از آن میترسید
دانش > طبیعت - در ایالت یوتا یک گونه جدید دایناسور گوشتخوار غول آسا کشف شده که تا 13 متر رشد میکرد. به نظر میرسد که بستگان اولیه تیرانوزورسها هم از این شکارچی برتر میترسیدند.
مجید جویا: دیرینهشناسان دایناسور شکارچی جدیدی کشف کردهاند که به حدی بزرگ بوده که حتی تیرانوزورسهای اولیه هم از آن میترسیدند.
این دایناسور جدید که به یاد یک هیولای افسانهای آدمخوار سیآتس میکروروم نامگذاری شده، تا 13 متر رشد میکرده و یکی از سه دایناسور گوشتخوار بزرگ کل تاریخ بوده است.
این دایناسور که شکارچی برتر زمان خود بود، تقریبا در 98 میلیون سال پیش زندگی میکرد، برای مدتی طولانی ترس به دل بستگان تیرانوزوروسها میافکند. این کشف نشان می دهد که تیرانوزورها، در قسمت عمدهای از تاریخ خود فاصله زیادی تا کسب عنوان ترسناکترین شکارچی زنجیره غذایی داشتهاند. البته چنین به نظر میرسد که خود تیرکس (چهره معروف فیلمهای هالیوودی!) که 30 میلیون سال بعد پیدا شد، هنوز میتوانست بر گونههای جدید غالب شود و احتمالا دو برابر آنها وزن داشت.
دکتر لیندسی زانو، فسیلشناس دانشگاه کارولینای شمالی و موزه علوم طبیعی کارولینای شمالی که سرپرستی این تحقیق را به عهده داشت، میگوید: «تیرانوزورهای هم دوره سیآت، در مقابل آن مانند شغالها بودند در برابر شیر! تا زمان خروج کاکارودونتوزوروسهایی مانند این، فضا برای تکامل تیرانوزوروسها آماده نبود».
گروهی که این کشف را انجام دادهاند، سیآتها را یکی از اعضای خانواده کارکارودونتوزور توصیف کردهاند. این خانواده گروهی از دایناسورهای گوشتخوار بزرگ بودند که بیشتر از 100 میلیون سال پیش زندگی میکردند و آروارههای غول آسایی داشتند که پر از دندانهای نیش 20 سانتیمتری بودند.
بقایای فسیلی سیآتها در حین یک گودبرداری در آرایش کوه سرو در یوتا کشف شده است. در میان فسیلهای یافت شده، چند مهره پشت، یک استخوان پای عقبی و بخشی از لگن این جانور وجود دارند.
دکتر زانو و همکارانش معتقدند که این استخوانها به یک حیوان نوجوان با بیش از 10 متر ارتفاع و 4 تن وزن، تعلق دارد. به باور آنها، قد این جانور بعد از بلوغ، بیشتر از 13 متر میشده است. آنها این جانور را به یاد یک هیولای آدمخوار در افسانههای قبیله سرخپوست یوت، سیآت (که سی-آت نامیده میشود) نامیدند.
دانشمندان میگویند که سیآتها و کارکارودوناتوزورهای پیشین مانند آکروکانتوزوروس، شکارچی برتر بخش عمده دوره کرتاسه بودهاند. در حالی که هیچ مدرکی دال بر شکار فعالانه تیرانوزورهای کوچک توسط آنها وجود ندارد، متخصصان اعتقاد دارند که بین این دو گونه، درگیریهایی بر سر شکار رخ داده است.
سیآتها احتمالا شکار جانوران کندتر را ترجیح میدادند، اما شاید همانند شیرهایی که بر سر شکار با شغالها ستیزه میکنند، انها نیز با تیرانوزورها درگیر میشدند. ولی تنها در 20 میلیون سال آخر دوران دایناسورها بود که تحت الشعاع تیرانوزورها قرار گرفتند.
دکتر زانو میگوید: «کارکارودونتوزورها در دورانی طولانیتر از آنچه انتظار داشتیم، بر آمریکای شمالی حکومت میکردند. از اخرین باری که یک شکارچی نامش را از امریکای شمالی گرفته بود، 63 سال میگذرد. هیجان ما را هنگامی که این استخوانها را کشف کردیم، نمیتوانید تصور کنید».
دایناسورهای گیاهخواری هم در کنار سیآتها زندگی میکردند، مثل یک نوع ایگوانای تاریخی به نام اولامبیا. احتمالا این جانوران، تیرانوزورها را شکار نمیکردند؛ چرا وقتی میتواند یک حیوان گیاهخوار و کم خطر را تعقیب کند و بخورد، چرا باید خود را به زحمت بیاندازد و به جنگ یک شکارچی دندان دار برود؟
سیآتها بزرگتر از هر صیاد دیگری در آن زمان بودهاند. تفاوت اندازه بزرگ انها با تیرانوزورها قطعا نشان می دهد که تیرانوزورها تحت سلطه کارکارودونتوزورها بودهاند، و تنها بعد از ناپدید شدن کارکارودونتوزورها بود که تاج سلطانی را بر سر نهادند.
خبرانلاين