گزارشگران صدا و سیمای ایران چطور بخودشان اجازه می دهند ...
من زیاد فوتبال نگاه نمی کنم ولی از قدیم فوتبال دوست داشتم . بعد از مدتها تونستم بازیهای فوتبال رو دنبال کنم اونهم از طریق کانال 3 سیمای "ملی" ایران پخش جام جم
از این بگذرم که گزارشگر های محترم ایرانی جدا از وقفه های متوالی حین بازی و اشتباهات قضاوت مثل خطا یا گل که قابل اغماضه با این امکانات و آی.کیو شون .. نکته ای برای من شگفت انگیزه و نمی دونم چی تفسیرش کنم اونم اینککه گزارشگران بخودشون اجازه می دن تا جدا از اظهار نظر شخصی های متوالی شخصی ، مرتب از زاویه همگانی شروع به اظهار عقیده کنند !
از ... تیم یا بازیکن ... بیش تر از این انتظار داشتیم
بسیار خوب یا بدی رو شاهد بودیم
بازی ای رو از دو تیم می بینیم که چندان راضی کننده نبوده
دیگه نباید در این دقایق شاهد گلی بین دو تیم باشیم
با هم تصویر آهسته ی خطایی رو که داور گرفت دیدم که بنظر نمی اومد که خطا ی صورت گرفته باشه (بنظر کی نمی اومد ؟)
و ....
گویا تو ایران باب شده که هر کسی میکروفن دستش می گیره حس می کنه قیم 70 میلیون آدمه
این حضرات جدا از ضعف شدید ادبیات و فقدان تمرکز در حین گزارش کردن و حتی خطای دید ! بخوشدون اجازه می دن بارها از جانب مخاطب با افعال جمع بسته شده بگن که مثلا از بازی راضی نبودیم ، ندیدیم ، شاهد باشیم ، بپسندیم ...
من وقتی گزارشگر های حرفه ای کانالهای ان.بی.سی رو با اینها مقایسه می کنم که سه نفری با تسلط و تمرکز چطور همراه مخاطب گزارش می دن و این اعجوبه های ایرانی که مثل مافیا هیچ وقت هم از کسوت خارج نمی شند مجبور می شم بیام اینجا یه تاپیک بزنم و نظر شما رو بپرسم که شما با این عبارات چقدر ملموسید و ناراحت نمی شید کسی مرتب از باب همگانی اظهار عقیده کنه ؟
ارادتمند فوتبال دوستان ، پیری
