شیلی تو تنها نیستی!<<خشونت و تکنیک >>
تیم ملی فوتبال شیلی بالاتر از آرژانتین بعنوان تیم دوم منطفه کونکاکاف بعد از برزیل به جام جهانی مستقیم صعود کرد.پس نتیجه میگیریم شیلی تیم گردن کلفتی هست
مطمئنا خیلی از طرفداران سبک فوتبال امریکای جنوبی با تیم قدرتمند شیلی اگاهند که سبک فوتبال این تیم دو کلمه است (خشونت+تکنیک)
قبلش یه مروری بر بزرگترین افتخار تیم ملی شیلی که منجر به سومی جهان شد میکنیم
با تلاش های کارلوس ریتیلبون رئیس فدراسیون فوتبال شیلی، در 10 ژوئن 1956 در کنگره فیفا در لیبسون، تصمیم گرفته شد که هفتمین دوره جام جهانی در سال 1962 در کشور شیلی برگزار شود.
در آن دوره، رسم فیفا بر این بود که دو دوره جام جهانی در اروپا و یک دوره در آمریکای جنوبی برگزار شود و از آنجایی که از میان کشورهای صاحب فوتبال و دارای امکانات آمریکای جنوبی، برزیل در سال 1950 و اروگوئه در سال 1930 میزبان شده بودند و آرژانتین دارای اختلافات فراوانی با فیفا بود، میزبانی به شیلی رسید.
برای حضور در دور مقدماتی، 56 تیم ثبت نام کردند که پس از انصراف 5 کشور، مسابقات انتخابی با حضور 51 کشور در سه منطقه آسیا-آفریقا-اروپا، کنکاکاف و آمریکای جنوبی برگزار شد و 14 تیم انتخاب شده بهمراه شیلی میزبان بازی ها و برزیل قهرمان دوره قبل، دورنهایی را در 30 می 1962 آغاز نمودند.
پس از شروع جام، برزیل که 9 بازیکن تیم دوره پیش خود را حفظ نموده بود، شانس اول قهرمانی شمرده می شد. شوروی هم که دو سال قبل قهرمان اولین دوره جام ملت های اروپا شده بود، با حضور یک دروازه بان بسیار آماده (لو یاشین) از تیم های قدرتمند این دوره بود. ایتالیایی ها برای جبران ناکامی های پس از جنگ، از دو ستاره غیرایتالیایی سود می بردند که یکی آلتافینی از اعضای تیم قهرمان برزیل در جام جهانی 1958 بود و دیگری عمرسیووری آرژانتینی الاصل که مرد سال اروپا هم شده بود.
اسپانیایی ها که آن زمان باشگاه رئال مادریدشان قهرمان مطلق باشگاه های اروپا بود، از سانتاماریای اروگوئه ای و فرانس پوشکاش مجاری که هردو از ستارگان جام جهانی 1954 بودند و آلفرد و دی استفانو نابغه آرژانتینی، بهره می بردند. البته دی استفانو به علت مشاجره با مدیر تیم، حاضر به بازی نشد و در نهایت اسپانیا در گروه خود به مقام چهارم رسید و از گردونه رقابت ها حذف شد.
در مرحله اول، شوروی قهرمان اروپا از گروه یک، آلمان غربی از گروه دو، برزیل مدافع عنوان قهرمانی از گروه سه و مجارستان از گروه چهارم بدون شکست، به مرحله یک چهارم نهایی صعود کردند تا به همراه یوگسلاوی، انگلیس، چکسلواکی و شیلی، برگزار کننده بازیهای این مرحله با شند.
تیم برزیل در دیدار دوم خود، پله را به علت آسیب دیدگی از دست داد ولی با حضور واوا و گارینشا در خط حمله و آماریلدو -جانشین پله مصدوم- همچنان تیمی پرقدرت داشتند. مورییرا سرمربی تیم برزیل از تمام بازیکنان بزرگ این کشور در تیم استفاده نمود؛ حتی نیلتون سانتوز 35 ساله و جلما سانتوز 33 ساله در کار دفاعی، بسیار موفق عمل نمودند.
در مرحله یک چهارم پایانی، یوگسلاوی با گل دقیقه 86 رادکوویچ، آلمان غربی را حذف نمود. شیلی با نتیجه 2 بر یک از سد شوروی گذشت. برزیل با دو گل گارینشا و یک گل واوا در مقابل انگلیس به پیروزی رسید و چکسلواکی با یک گل دیگر، تیم اروپای شرقی یعنی مجارستان را مغلوب کرد.
در مرحله نیمه نهایی، برزیل در برابر چشمان تماشاگران مشتاق شیلی، میزبان را با دو گل گارینشا و دو گل واوا 4 بر 2 شکست داد و چکسلواکی با درخشش ماساپوست، یوگسلاوی را 3 بر 1 پشت سرنهاد تا یک بار دیگر در این جام در برابر برزیل صف آرایی کند. در دیدار رده بندی، شیلی موفق شد یوگسلاوی را یک بر صفر مغلوب کند تا به مدال برنز دست یابد.
دیدار نهایی
دیدارنهایی در هفدهم ژوئن 1962 در ورزشگاه ناسیونال استادیوم شهر سانتیاگو در حضور 68000 تماشاگر برگزار گردید. در این بازی ابتدا چکسلواکی با گل ماساپوست پیش افتاد ولی حضور منه گارینشا، نابغه برزیلی جام 62 و سه پاس طلایی او به آماریلدو، واوا و زیتو باعث خلق پیروزی 3 بر یک برزیل و فتح در دومین جام جهانی پیاپی توسط این تیم شد.
تابلوی افتخار
تعداد تیمهای شرکت‌کننده : 16 تیم
رده‌بندی نهایی : 1- برزیل 2- چکسلواکی 3- شیلی 4- یوگسلاوی
تعداد مسابقات : 32 بازی
تعداد گل : 89 گل
بهتری خط حمله : برزیل (14 گل)
بهترین خط دفاع : برزیل (5 گل)
آقای گل : گارینشا (برزیل)، واوا (برزیل)، ایوانف (شوروی سابق)، سانچز (شیلی)، آلبرت (مجارستان)، جرکوویچ (یوگسلاوی) 4 گل
بهترین بازیکن :گارینشا (برزیل)
مجموع تماشاگران : 776000 نفر
دیدار فینال ـ ورزشگاه ناسیونال (17 ژوئن 1962 - سانتیاگو)
برزیل 3 ـ چکسلواکی 1
گلها : آماریلدو (17)، زیتو(68)، واوا (77) برای برزیل ؛ ماساپوست (15) برای چکسلواکی
داور : نیکلای لاتیچف (شوروی سابق)
تماشاگر : 69000 نفر
