من يه عيب بزرگ دارم. شايد هم يه حسن باشه.
من عجيب وسواسي هستم و دوست دارم كارهاي تاپ ارائه بدم. به كارهاي بعضي ها كه نگاه ميكنم ميبينم كه با كمترين زمان يه كارهاي ساده اي رو ارائه ميكنن و خيلي هم بهش افتخار ميكنن. ولي من مثلاً پروژه اي داشتم كه 10 ساعت روش كاركردم ولي اصلاً خوشم نيومد و ولش كردم ولي از كارهاي عادي خيلي بهتر بود.
حالا بحث اينجاست كه من اگه با اون روحيه بقيه دوستان كار ميكردم حتماً كاراي بزرگي ارائه ميكردم ولي الآن دارم درجا ميزنم.
حرف من اينه كه آدم بايد براي كارهايي وقت بذاره كه ميدونه ارزششو داره و از ته دل احساس رضايت ميكنه.
من امشب سعي ميكنم بعضي از كارامو نشونتون بدم. البته اگه شما برين تو Post هام بگردين بعضي از كارامو ميبينين.
ميتونين نطرتونو راجع به اين موضوعات عنوان كنين؟
