Printable View
سلام من سرعت adsl ام 512kbps هست و وقتی یک فایل را با idm(internet download manager) دانلود میکنم سرعتش به 50 میرسه ولی بدون این برنامه سرعت دانلودم 2 یا 3 میشه و صفحات وب هم خیلی دیر باز میشن..ولی من فکر میکنم چون با idm سرعت بالا میره میشه کاری کرد که سرعت اینترنت به طور عادی بالا بره و صفحات وب هم زود باز بشن...
ایا راهی هست؟
لطفا کمک کنین.
مشکل از send شبکه هست .نقل قول:
دوست عزیز، متاسفانه من هم با این مشکل مواجه هستم و به این نتیجه رسیدم که اینترنت ایران یعنی همین خودتون رو زیاد خسته نکنین .... در ادامه مقایسه ای رو که بین اینترنت ایران و اینترنت دنیا انجام دادن چه از لحاظ قیم ت و چه از لحاظ سرعت، که در سایت ایتنا درج شده رو جلب میکنم
لینک خبر :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بخونیدش و دو دستی بزنید تو کلتون ...
اینم خود مطلب هستش که اینجا میزارم زحمت نکشید برید رو سایت ایتنا بخونیدش
################################################## #####
مطابق بخشنامه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات 128 کیلوبیت در ثانیه برای کاربران خانگی است و بیشتر از آن برای سلامتی شان ضرر دارد و مطابق آمار رسمی در سال ٢٠٠٧ تنها ٤٦٥هزار و ١٠٠ نفر معادل ٧ دهم درصد از كاربران ايراني به این نوع از اينترنت کذایی پرسرعت دسترسي داشته‌اند در حالی که قرار بوده این رقم در سال مذکور به ٩٠٠ هزار پورت فعال برسد، همچنین براساس برنامه چهارم توسعه قرار است تا پايان سال ٨٨ (پايان اين برنامه) تعداد پورت‌هاي فعال ADSL به ٥/١ ميليون پورت برسد. بر این اساس ضريب نفوذ اينترنت پرسرعت در ايران فقط ٠١/٠ درصد است.
قیمت اینترنت پرسرعت ایران 16 هزار برابر اینترنت پرسرعت مالزی است
حمید ضیایی پرور- خراسان
یک شرکت ارائه دهنده اینترنت (ISP) در مالزی اعلام کرد که به کاربران خود پهنای باند با خطوط پرسرعت 224 مگابیت برثانیه را با قیمت تنها 58/1 دلار در ماه (حدود 1500 تومان) عرضه می‌کند. این ISP برای اجرای پروژه این فناوری که BPL نام دارد 14 میلیون دلار هزینه کرده و قرار است 400 هزار مسجد و 60 میلیون کاربر را در سراسر مالزی به خطوط پرسرعت این پهنای باند مجهز کند. با اجرای این پروژه مالزی اولین کشوری خواهد شد که به بیشترین تعداد کاربر این خدمات را عرضه می‌کند. در حقیقت در حال حاضر گوگل در تگزاس به حدود دو میلیون کاربر پهنای باند با این سرعت را ارائه می‌کند و در سال 2007 نیز پروژه Corinex BPL محصول IBM در آمریکا اینترنت با سرعت 224 مگابیت بر ثانیه را در اختیار حدود 15 میلیون کاربر گذاشت.
یک محاسبه ساده ریاضی در باره اینترنت پرسرعت مالزی با ایران بیانگر این اعداد است:
سرعت اینترنت پرسرعت مالزی: 224 مگابیت ضرب در 1024 کیلو بیت = 229376 کیلو بیت
سرعت اینترنت پرسرعت ایران: 128 کیلو بیت
نسبت اینترنت پرسرعت مالزی به ایران: 1792 برابر
قیمت اینترنت پرسرعت ایران: هر 128 کیلو بیت در ثانیه به طور متوسط 15000 تومان
قیمت اینترنت پرسرعت مالزی: هر 229376 کیلو بیت در ثانیه معادل تقریب 1500 تومان
مقایسه قیمت اینترنت پرسرعت مالزی نسبت به ایران: حدود 9 ریال در هر 128 کیلو بیت در ثانیه
به این ترتیب می‌توان نتیجه گرفت قیمت اینترنت پرسرعت ایران حداقل 16 هزار برابر اینترنت پرسرعت مالزی است.
مقایسه ایران و کره جنوبی
چند وقت پیش خبری در روزنامه خراسان منتشر شد مبنی بر اینکه سرعت اينترنت رايگان كره‌جنوبي حدود ٥٠٠ برابر اينترنت پولي در ایران است. پیش از آن نیز خبر دیگری در رسانه‌ها منتشر شد مبنی بر اینکه يك پيرزن سوئدي ركورد اتصال به اينترنت را با سرعت ٤٠ گيگابيت در ثانيه شكست! برای کاربران ایرانی که تعداد آنها 18 میلیون نفر است و به تنهایی 53 درصد کاربران اینترنت خاورمیانه را تشکیل می‌دهند شنیدن چنین خبرهایی مثل رویا و آرزو است. چرا که اکثریت قریب به اتفاق این کاربران با خطوط دایل‌آپ و با سرعت کمتر از 56 کیلو بیت در ثانیه به اینترنت متصل می‌شوند و تصور می‌کنند اینترنت یعنی همین!
سرعت قانونی اینترنت (درست مثل سرعت مجاز در خیابان‌ها!) مطابق بخشنامه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات 128 کیلوبیت در ثانیه برای کاربران خانگی است و بیشتر از آن برای سلامتی شان ضرر دارد و مطابق آمار رسمی در سال ٢٠٠٧ تنها ٤٦٥هزار و ١٠٠ نفر معادل ٧ دهم درصد از كاربران ايراني به این نوع از اينترنت کذایی پرسرعت دسترسي داشته‌اند در حالی که قرار بوده این رقم در سال مذکور به ٩٠٠ هزار پورت فعال برسد، همچنین براساس برنامه چهارم توسعه قرار است تا پايان سال ٨٨ (پايان اين برنامه) تعداد پورت‌هاي فعال ADSL به ٥/١ ميليون پورت برسد. بر این اساس ضريب نفوذ اينترنت پرسرعت در ايران فقط ٠١/٠ درصد است. البته تعريف اينترنت پرسرعت نيز در ايران و جهان متفاوت است چرا که حتي سرعت خطوط ADSL در دنيا تا ٢ مگابيت در ثانيه است!
کیفیت اینترنت ایرانی
كشورهاي توسعه يافته‌اي مانند فرانسه اينترنت را با سرعت ٣٠ مگابيت بر ثانيه و سوئد با سرعت ١٠٠ مگابيت بر ثانيه، در اختيار كليه كاربران خانگي قرار داده‌اند. همچنين طبق برنامه‌اي كه در سنگاپور تدوين شده، قرار است تا سال ٢٠١٠ به هر كاربر خانگي يك گيگابيت در ثانيه پهناي باند اختصاص يابد. تازه این فقط آمار روی کاغذ است و قطعی‌های اینترنت و اختلالات کیفی آن در ایران خود حدیث مفصلی است به طوری که ١٩٠ بار قطعي در برخي مسيرهاي شبكه ملي فيبرنوري طي يك سال در مجموع ٧٠ هزار دقيقه قطعي در شبكه زيرساخت ايجاد كرد كه عملا امكان برقراري ارتباطات در شبكه بين‌المللي و بين شهري كشور را به ميزان ٩٥٧ ميليون و ٦٥٠ هزار كانال/ دقيقه از شركت ارتباطات زيرساخت سلب كرد.
قیمت 50 برابری
مقایسه قیمت اینترنت در ایران با سایر کشورها نیز بیان کننده تفاوت‌های محسوس در این زمینه است. در حالی که قیمت اینترنت 128 کیلو بیت در ثانیه‌ای ایران بین 10 تا 20 هزار تومان در ماه هزینه دارد قیمت اینترنت 224 مگابیت برثانیه‌ای مالزی تنها حدود 1500 تومان در ماه تعیین شده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که مثلا قيمت يك سرويس256K در ايران تقريبا 2 برابر امارات، 3 برابر مصر و 12 برابر تركيه است! در قیمت‌های خرده‌فروشی، هزینه پهنای باند در ایران تا بیش از 50 برابر قیمت جهانی مي‌رسد.
اینترنت رایگان در عربستان
خبرگزاری عرب‌نیوز چندي پيش خبر داد از این پس تمام ساکنان شهر ریاض می‌توانند به‌صورت رایگان و از طریق خطوط Wi-Fi به اینترنت متصل شوند و طرح گسترش خطوط Wi-Fi از مدتي قبل در عربستان آغاز شده و اكنون مقامات دولتی این کشور می‌کوشند هرچه سریع‌تر دیگر شهر‌های خود را به این امکانات مجهز کنند.
اینترنت رایگان به دانشگاه‌ها نرسید
صحبت از اینترنت رایگان در ایران بیشتر به یک لطیفه شبیه است و حتی دستور صریح رییس‌جمهور مبنی بر ارایه اینترنت رایگان به دانشگاه‌ها در مهر ماه سال 1386 تا کنون اجرا نشده و دو وزارت فخیم علوم، تحقیقات و فناوری و ارتباطات و فناروی اطلاعات هنوز نتوانسته‌اند چنین طرحی را به مرحله اجرا درآورند. همه اینها در حالی صورت می‌گیرد که قرار است ایران در افق 1404 به مقام اول علمی و فناوری منطقه آسیای جنوب غربی دست پیدا کند. جالب است بدانید که در مرکز تهران و درست در بخشی از حاشیه خیابان انقلاب که قرار بود یکی از واحدهای دانشگاه جامع علمی کاربردی از اینترنت پرسرعت استفاده کند مشخص شد که هیچ شرکتی در این منطقه پوشش اینترنت ADSL ندارد. وقتی وضعیت تهران این چنین است می‌شود وضعیت سایر نقاط کشور را حدس زد.
بینش آنالوگ
به نظر می‌رسد مشکل اصلی در خصوص حرکت لاک‌پشتی اینترنت پرسرعت در ایران نه مشکلات فنی که نحوه نگرش و بینش مدیران فناوری اطلاعات در کشور باشد مثلا محمد سليمانی وزير ارتباطات و فناوری اطلاعات ايران معتقد است «کاهش پهنای باند برای مشتريان خانگی مشکلی ايجاد نمی‌کند چرا که با بررسی‌های انجام شده کاربران خانگی نيازی به بيشتر از اين رقم ندارند» هیچ کارشناس یا خبرنگاری از جناب وزیر سوال نکرده که چنین نتیجه‌گیری صریحی بر مبنای کدام کار تحقیقاتی و پژوهشی صورت گرفته و محدودیت زمانی این تصمیم کجا خواهد بود؟ آیا تا ابد کاربران خانگی ایران نيازی به بيشتر از اين رقم نخواهند داشت؟ و این سوال که کاربران خانگی مالزی (که یک کشور اسلامی و در حال توسعه شبیه ایران نیز هست و در خیلی از مواقع به عنوان الگوی ایران نیز مطرح می‌شود) چه نیازی به اینترنت 224 مگابیت برثانیه دارند که قرار است با قیمت 1500 تومان در ماه به آنها واگذار شود؟
راهکار کاهش هزینه اینترنت پرسرعت
به گفته علی مولوی کارشناس فناوری اطلاعات هزینه اینترنت در کشور ما نسبت به میزان درآمد سرانه اشخاص، بالاست و همین امر موجب جلوگیری از گسترش این سرویس در ایران شده است و بالطبع باعث شده در رابطه با میزان دسترسی به اینترنت، رتبه مناسبی در جهان نداشته باشیم! اما مهمترین دلیل قیمت بالای این سرویس در ایران را می‌توان گران بودن پهنای باند موردنیاز ISPها دانست که از طریق شرکت فناوری اطلاعات و یا ICPها تامین می‌شود. در قیمت‌های خرده فروشی، هزینه پهنای باند تا بیش از 50 برابر قیمت جهانی است. البته نباید منکر هزینه‌های انتقال پهنای باند به داخل کشور و تقسیم آن در کل کشور شد، اما با توجه به قیمت‌های کشورهای دیگر، به نظر نمی‌رسد سطح هزینه‌ها در این حد بالا باشد!
در صورتی که دولت قصد دارد میزان دسترسی به اینترنت در کشور را بالا ببرد، شاید ساده‌ترین راه حل، کاهش هزینه‌های پهنای باند باشد، چراکه در حال حاضر شرکت فناوری اطلاعات به عنوان بزرگترین فراهم کننده پهنای باند کشور، یک شرکت کاملا دولتی است. شاید بتوان به سادگی با تعیین حاشیه سود 20 درصد برای این شرکت، قیمت پهنای باند اینترنتی را تا حد زیادی کاهش داد! مساله مهم دیگری که در هزینه نهایی اینترنت برای کاربر نهایی تاثیرگذار است هزینه بالای پخش می‌باشد. در حال حاضر بیشتر از 40 درصد هزینه اینترنت به جیب عاملان پخش می‌رود که رقم بسیار بالایی است. با راه‌اندازی سرویس IN در تهران به عنوان بزرگترین بازار مشترکان اینترنتی، امید می‌رفت که دست واسطه‌ها از این بازار کوتاه شده و قیمت اینترنت کاسته شود، اما متاسفانه شرکت مخابرات استان تهران، جای واسطه‌ها را گرفت و حدود 30 درصد از هزینه‌های دریافتی را بابت ارائه سرویس هوشمند از ISPها دریافت می‌کند!
در حال حاضر قیمت یک ساعت اینترنت پرسرعت از طریق شبکه هوشمند، ساعتی 300 تومان است که از این میزان به ازای هر ساعت 90 تومان برای استفاده از سرویس هوشمند هزینه می‌شود. جالب اینجاست که ارائه این سرویس، هزینه ثابتی برای شرکت مخابرات دارد و به نظر نمی‌رسد هزینه آن با قیمت خدمات ارائه شده تغییری داشته باشد! به هر شکل به نظر می‌رسد در صورتی که مدیران وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، عزم جدی برای کاهش قیمت اینترنت در ایران دارند، باید در وهله اول نظام تعرفه‌ای سرویس‌های ارائه شده توسط شرکت‌های زیرمجموعه را کنترل و تعدیل کنند و اندکی از سودهای سرشار این شرکت‌ها بکاهند.
بستگی داره سرویس رو از کجا میگیری.نقل قول:
منم 256 دارم ولی سرعتم با هر برنامه ای همونه که باید باشه.:20:
اینم یادم نرفته بگم
سرعت اینترنت بستگی به سرویس دهنده ات هم میتونه باشه
پارس آنلاین خوب سرویس میده ولی ما که از ندا استفاده میکنیم .... افتضاحه
اره من پارس انلاین دارم خوبه کیفیتش.نقل قول:
با سلام خدمت دوستان بد نیست یه نگاهی به مطلب زیر بندازید تا بفکر سرعت های غیر مجاز نباشید.
بر اساس برنامه چهارم توسعه تا پايان سال 88 تعداد پورت*هاي فعال ADSL بايد به 5/1ميليون پورت برسد و اين در حالي است كه هم*اكنون به جاي 900هزار پورت فعال، كمتر از 100هزار پورت فعال ADSL وجود دارد. به عبارت ديگر، نفوذ ADSL در ايران يك*نهم ميزان پيش*بيني شده در برنامه چهارم توسعه است.
خطوط PCM رو به كاهش است؟
سرعت*گير اينترنت پرسرعت
سونيتا سراب*پور- دنياي اقتصاد
روزانه خبرهاي متعددي از سوي شركت مخابرات مبني*بر توسعه شبكه مخابراتي كشور در حوزه تلفن ثابت و همراه شنيده مي*شود تا آنجا كه براساس آخرين آمارهاي منتشر شده در بهمن*ماه سال گذشته توسط اين شركت، در*حال*حاضر شبكه تلفن ثابت كشور داراي 23ميليون و 662هزار مشترك و ضريب نفوذي معادل 14/32درصد است كه با توجه به آمارهاي گذشته در فاصله دو سال و 8ماه از فعاليت دولت نهم به تعداد مشتركان 4ميليون و 917هزار و 966 شماره افزوده شده است.
همچنين گفته مي*شود تا پايان سال 88، تعداد مشتركان تلفن ثابت به 36 ميليون و 300 هزار مشترك و ضريب نفوذ نيز به ميزان 50 درصد افزايش خواهد يافت. اين آمارها نشان*دهنده اين است كه شركت*هاي مخابراتي استان*ها توانسته*اند به تمامي وعده*هاي خود عمل كرده و ضريب نفوذ تلفن در كشور را افزايش دهند، اما آنچه در اين مرحله حائز اهميت است، اين مساله است كه شركت مخابرات با استفاده از بعضي شيوه*هاي خاص مثل به كارگيري از خطوط PCM به جاي خطوط ثابت باعث افزايش ضريب نفوذ تلفن در چند سال اخير شده است. روشي كه در مرحله اول ممكن است مشكلات ارتباطي اوليه يعني همان انتقال صدا را برطرف سازد، اما در مراحل بعدي نه تنها بسياري از كاربران اينترنت در كشور و مخصوصا شهرهاي بزرگ را از داشتن اينترنت پرسرعت (ADSL) محروم مي*كند، بلكه اتصال آنها را از طريق روش Dailup را نيز با مشكل مواجه مي*كند.
Pcmهاي مزاحم
در چند سال گذشته با رشد ساخت*وساز مسكن و به دنبال آن افزايش متقاضيان براي خريد خط تلفن ثابت، مخابرات مجبور شد براي برطرف كردن نيازهاي اوليه اين كاربران از روشي خاص به نام Palsecodemodulation (مدولاسيون پالس*هاي كد شده) يا Pcm جهت افزايش خطوط خود استفاده كند.
در اين شيوه، ظرفيت هر كابل به چندين خط تلفن ثابت اختصاص داده مي*شود. به عنوان مثال، از طريق اين روش مي*توان از يك كابل مسي، 4 تا 8 خط تلفن را سرويس داد. استفاده از خطوط Pcm زماني صورت مي*گيرد كه كابل*هاي مخابراتي براي ارائه خطوط تلفن پر شده باشد و امكان حفاري كردن براي كار گذاشتن كابل*هاي مسي نيز در زمين وجود نداشته باشد. در چنين شرايطي مراكز مخابراتي مي*توانند براي برطرف كردن نياز متقاضيان خود خدمات تلفني ثابت خود را از طريق Pcm به كاربران ارائه دهند.
اگرچه اين شيوه در ابتداي امر همچون مسكن، توان پاسخگويي به نياز گفت*وگويي تلفني و انتقال صدا را براي مشتركان فراهم مي*كند، اما با گذشت زمان و ورود سرويس*هاي جديد كم*كم استفاده از خطوط Pcm باعث به وجود آمدن مشكلات بسياري شد، چرا كه به دليل تقسيم ظرفيت يك كابل، استفاده و اشتراك اينترنت ADSL براي مشتركاني كه خطوط تلفن آنها به اين شيوه فراهم شده است وجود نخواهد داشت. همچنين اين خطوط در اتصال از طريق Dail UP به شبكه*هاي اينترنت نيز مشكلاتي را براي مشتركان ايجاد مي*كنند و عموما سرعت اتصال مشتركان اين*گونه خطوط پايين*تر از 3306*كيلو بيت است. اين در حالي است كه بسياري از مشتركان از نوع خط خود بي*خبر هستند و هزينه اشتراك و آبونمان خط تلفن آنها نيز با مشتركاني كه كابل مستقيم دارند، يكسان است.
گفته مي*شود كه از هزاران مشتركي كه در سطح كشور از اين نوع خط تلفن ثابت استفاده مي*كند علاوه بر اينكه شاهد كاهش قابل توجه سرعت اتصال به اينترنت و قطعي*هاي مكرر هستند با مشكلات ديگري مانند نويز و پارازيت هنگام ارتباطات كلامي تلفني نيز مواجه هستند و به نوعي وجود اين خطوط مانع استفاده كاربران از خطوط هوشمند شده است. كارشناسان ارتباطي معتقدند اين يك نوع غش در معامله است چرا كه مخابرات با آگاهي خطوط بي*كيفيت را به مردم واگذار مي*كند و هزينه خطوط معمولي تلفن ثابت را از آنها مي*گيرد. يكي از اعضاي انجمن شركت**هاي ارائه*دهنده خدمات اينترنتي در اين*باره مي*گويد: «خود من در منزل به سختي مي*توانم به اينترنت متصل شوم و دليل آن هم اين است كه خط تلفن من Pcm است.»
وي در ادامه مي*افزايد: «پيش از اين به راحتي مي*توانستم از اينترنت استفاده كنم اما يكباره سرعت به شدت از طريق خط تلفن كاهش پيدا كرد كه بعد از پيگيرهايي كه داشتم مخابرات منطقه به من گفت چون همسايه شما به خط جديد نياز داشته و ما هم امكان اين را نداشتيم كه از طريق معمولي به او خط*دهيم از خط شما استفاده كرديم و به وسيله سيستم pcm به او خط تلفن داديم.»
به گفته وي، اين سيستم يكي از مشكلاتي است كه باعث كاهش سرعت اينترنت مي*شود. البته اين مشكل عمومي نيست و فقط به مناطقي مربوط است كه تراكم مشتري بالا باشد كه اين هم بر مي*گردد به شعار به*روز رساني شركت مخابرات ايران كه متقاضيان بسياري را بدون اينترنت كرده است!
كاربران خطوط PCM بيشترين متقاضيان ADSL
گفته مي*شود واگذاري اين خطوط از ده*سال پيش در دنيا متوقف شده است، اما هنوز در ايران شركت مخابرات به دليل نبود امكانات كابلي همچنان از اين خطوط براي برطرف*كردن نيازهاي كاربران خود استفاده مي*كند تا جايي كه مهرداد حسين*خاني، مدير كل برنامه*ريزي و بودجه شركت مخابرات استان تهران در مورد تعداد اين خطوط مي*گويد: «براساس آخرين آمارهاي به*دست*آمده ما بيش از 6*ميليون*كاربر تلفن ثابت در شهر تهران داريم كه از اين تعداد چيزي در حدود 5*هزار مشترك از طريق روش PCM به شبكه تلفن ثابت افزوده شده*اند و همانطور كه مشخص است درصد خيلي كمي را تعداد خطوط PCM تشكيل داده**اند.» وي در ادامه مي*افزايد: «تاكنون ما توانسته**ايم با توسعه شبكه*ها بين 20*تا 25*درصد از اين خطوط را از رده خارج كنيم و در حال حاضر تنها مناطق محدودي هستند كه از اين خطوط استفاده مي**كنند كه قصد داريم طي يك بازه پنج*ساله آنها را نيز به خطوط معمولي تبديل كنيم.
مخابرات تنها راه نجات
با توجه به اينكه خطوط تلفن هزاران مشترك مخابرات به خصوص در مناطق مركزي شهر و مناطق تجاري با استفاده از شيوه فوق فراهم شده است. عملا بسياري از مشتركان مخابرات در مناطق مركزي و تجاري شهر از هرگونه اشتراك اينترنت مناسب و به صرفه محروم هستند. همچنين گفته مي*شود كه بيشترين متقاضيان به استفاده از ADSL را كاربران خطوط PCM تشكيل مي*دهد كه حسين خاني درباره استفاده از ADSL توسط مشتركان خطوط PCM مي*گويد: در حال حاضر مشترك ADSL در تهران چيزي در حدود 50هزار كاربر است كه از اين رقم تنها يك*درصد از آنها را كاربران PCM تشكيل مي*دهند. حسين*خاني در ادامه اظهار داشت كه عدم دسترسي به اينترنت پرسرعت يا قطع و وصل شدن*هاي مدام اينترنت فقط مربوط به خطوط PCM نيست بلكه مشكلات زيرساختي ديگري هم وجود دارد اما ما در تلاشيم طي يك برنامه كوتاه*مدت تمام مشكلات مربوط به مخابرات را حل كنيم.
اما آنچه جالب به نظر مي*رسد اين موضوع است كه در اين مدت به اصطلاح كوتاه*مدت (5ساله) كاربراني كه نياز به اينترنت پرسرعت دارند بايد از چه راه*حلي براي برطرف كردن نياز خود استفاده كنند. مديركل برنامه*ريزي و بودجه شركت مخابرات استان تهران در اين باره مي*گويد: «مكان*هايي كه مشتركي خواهان خطوط ADSL باشد معمولا مراكز سعي مي*كنند كه براي مشترك امكاناتي ايجاد كنند كه بتوانند از اين سرويس استفاده كنند ولي اگر نتوانند اين كار را انجام دهند مي**توانند به اپراتورهاي PAP كه سيستم واي*مكس ارائه مي*دهند مراجعه كنند.»
اما اين راه*حل هم كمك زيادي به اين نوع كاربران نمي*كند چرا كه علاوه بر گران*بودن قيمت اين نوع خدمات نسبت به ADSL، اين شركت*ها تمام مناطق پايتخت را نمي**توانند تحت پوشش اينترنت بي*سيم قرار دهند.محمودرضا خادمي، عضو كميسيون اينترنت سازمان نظام صنفي مي*گويد: «استفاده از اينترنت بي*سيم به جاي اينترنت پرسرعت براي مشتركان خانگي به هيچ عنوان مقرون به صرفه نيست چرا كه هزينه آن بسيار بالا است.» خادمي در ادامه مي*افزايد: «البته راه ديگري نيز براي كاربران اين نوع خطوط وجود دارد كه آن هم باز به ظرفيت و امكانات كابلي مركز ارتباط دارد.
به اين صورت كه كاربر خطوط PCM نام شكايتي را به مركز مخابرات استان خود مي*فرستد و از آنها تقاضاي خارجي شدن از خطوط PCM را مي**كند. مخابرات هم بررسي*هاي لازم را انجام مي**دهد و اگر كابل مركز ظرفيت اين را داشته باشد كه بتواند يك شماره اختصاصي را روي يك زوج حسي به كاربر بدهد حتما اين كار را انجام خواهد داد كه البته انجام اين كار هم احتياج به زماني در حدود 2 الي 3 ماه دارد.»
به گفته خادمي، تكنولوژي*هاي گوناگوني براي از ميان برداشتن خطوط Pcm در كشور وجود دارد؛ اما اينكه چرا مخابرات از اين روش*ها استفاده نمي*كند، سوالي است كه بايد توسط مديران مخابرات پاسخ داده شود.
زارعيان، مديركل روابط*عمومي ايران در پاسخ به اين سوال مي*گويد: «استفاده از اين روش*ها بسيار هزينه*بر است و ما به جاي به*كارگيري از چنين روش*هايي سعي مي*كنيم شبكه فيزيكي خود را تقويت كنيم. چرا كه استفاده از چنين روش*هايي تنها همانند مسكن*هاي مقطعي عمل مي*كند و در مراحل بعد مشكلات جديدتر را به وجود مي*آورند.» زارعيان همچنين مي*گويد: «در حال حاضر ما از سال 86 تاكنون هيچ نوع خطوط Pcm را به كاربران واگذار نكرده*ايم و آن تعداد خطوط Pcm را هم كه بيشتر در تهران و چند شهر بزرگ وجود داشته**اند نيز جمع*آوري كرده*ايم. در حال حاضر هم اين خطوط تنها در برخي از مناطق پرجمعيت ديده مي*شوند كه در سال جديد با توسعه شبكه سعي مي*كنيم آنها را نيز جمع*آوري كنيم.»
مديركل روابط*عمومي مخابرات ايران يادآور مي*شود كه زماني كه ما از اين تكنولوژي استفاده كرديم بحث اينترنت پرسرعت مطرح نبود و با وجود اينكه هر روز در جهان سرويس*ها و فناوري*هاي جديد وارد عرصه زندگي بشر مي*شود اما در ايران همچنان فناوري*هاي روز با سال*ها تاخير وارد كشور ما مي*شوند به عنوان مثال كاربران ايراني از پيش پا افتاده*ترين و محبوب*ترين فناوري جهان يعني همان اينترنت پرسرعت به دليل آماده نبودن زيرساخت*هاي مخابراتي محروم هستند تا جايي كه بر اساس آخرين آمارهاي به دست آمده ضريب نفوذ اينترنت پرسرعت در ايران فقط *يك* درصد است يعني از هر 10هزار ايراني فقط يك* نفر به اينترنت پرسرعت دسترسي دارند كه همين تعداد كم پورت اينترنت پرسرعت نيز فقط در شهرهاي بزرگ راه*اندازي شده است.
بر اساس برنامه چهارم توسعه تا پايان سال 88 تعداد پورت*هاي فعال ADSL بايد به 5/1ميليون پورت برسد و اين در حالي است كه هم*اكنون به جاي 900هزار پورت فعال، كمتر از 100هزار پورت فعال ADSL وجود دارد. به عبارت ديگر، نفوذ ADSL در ايران يك*نهم ميزان پيش*بيني شده در برنامه چهارم توسعه است. متخصصان اين حوزه معتقدند شركت مخابرات با فراهم نكردن تسهيلات لازم و محدود كردن سرعت اينترنت پرسرعت به نوعي باعث ورشكستگي شركت*هاي PAP شده*اند. پس با به نتيجه نرسيدن اين برنامه مشتركان خطوط Pcm به گفته مسوولان مخابرات بايد 4 الي 5 سال و شايد هم بيشتر صبر كنند تا بتوانند اينترنت پرسرعت را بچشند.
منبع : ایتنا
من همشو نتونستم بخونم خیلی زیاده.نقل قول:
ولی مطلب شما درسته ممنون.
نقل قول:خواهش میکنم.نقل قول:
تازه باید از زیر ساخت انتقال هم صحبتی به میان بیاید .آیا برای انتقال اطلاعات با سرعت و حجم های با لا فیبر نوری جای جفت سیمهای مسی را گرفته.یا انتقال اطلاعات مانند کشورهای پیشرفته از طریق خطوط برق..... حکایت 70 من مثنوی شد . موفق باشید.
بهترین روش انتقال اطلاعات فیبر نوری هستش
الان همه کشور های پیشرفته هم از فیبر نوری استفاده می کنن چون پهنای باند فوق العاده زیادی داره.
انتقال اطلاعات از طریق سیم برق یه کار تقریبا جدیده که فکر نمی کنم بازم کیفیتش به فیبر نوری برسه.
نقل قول:استاد دوست من در کانادا اینترنت پر سرعت داره با سرعت 5mb/s از طریق خطوط برق و ماهیانه 15دلار پسر عمو ش هم 10mb/sداره باز از طریق خطوط برق 20دلار در ماه که با وصل کردن یک روتر مخصوص به یکی از پریز های برق اینترنتش وایرلس شده که بسته به مدل مسافتهای50-200متر از محل روتر رو پوشش میده.تازه اگر خدای ناکرده به دلایلی سرعت چند درصدی افت کرد شما میتوانید شکایت کرده و خسارت بگیرید.نقل قول:
خب طبیعتا امکان این وجود نداره که برای هر مشترک یک کابل فیبر نوری اختصاص داد ... نمیشه که دوباره کابلکشی کنن برای هر خونه.نقل قول:
کابل فیبر نوری مابین مراکز مخابراتی میتونه قابل استفاده باشه و بهترین روش ارائه اینترنت همین شبکه برق یک شهر و یا کشور میتونه باشه که الان دارن استفاده میکنن... چون این 2 جفت کابل برق حتی به دورترین و غیر قابل دسترسترین نقاط کشور هم کشیده شده ....