برخوردي با مريخ در پيش است!

طبق محاسبات دانشمندان، ممكن است سياركي نسبتا بزرگ در روز ۱۰ بهمن با سياره‌ي مريخ برخورد كند و ما بتوانيم براي نخستين بار شاهد برخورد يك سيارك با يك سياره‌ي سنگي باشيم.
«۲۰۰۷ WD۵» نام سياركي جديد است كه در محدوده‌ي داخلي منظومه‌ي شمسي پيدا شده است. اين سيارك در طرح جستجوي ناسا براي سيارك‌هايي كشف شده كه احتمال برخورد به زمين داشته باشند. ولي خطري از جانب اين سيارك براي ساكنين زمين وجود ندارد. در عوض طبق محاسبات احتمال برخورد اين سيارك با مريخ ۱ به ۷۵ است.

مريخ احتمالا قلمرو بعدي انسان خواهد بود و هم اكنون مطالعات بسياري براي شناخت آن انجام مي‌شوند. از جمله‌ي ساخته‌هاي بشر كه در حال بررسي مريخ هستند مي‌توان به مريخ نوردهاي دوقلو و معروف ناسا، «روح» و «فرصت» و مدارگردهاي بسياري نظير مدارگرد اكتشافي مريخ، سريع السير مريخ و ديگر مدارگردها اشاره كرد. در واقع اكنون مريخ در كانون توجه مطالعات منظومه‌اي قرار دارد.

با اين حساب اگر سيارك تازه كشف شده به سمت مريخ رفته و به مريخ برخورد كند، مي‌توانيم از تمام ابزارهاي خود براي رصد اين پديده‌ي شگفت استفاده كنيم. پس از برخورد شوميكر لوي-۷ به مشتري تاكنون چنين پديده‌اي را مشاهده نكرده‌ايم و البته اين برخورد كاملا بي‌سابقه است چرا كه اين‌بار يك سياره‌ي گازي مورد حمله قرار نمي‌گيرد بلكه يك سياره‌ي سنگي ميزبان سيارك مي‌شود و مي‌توانيم روند برخورد سيارك‌ها با سيارات سنگي يا اقمار را به طور زنده بررسي كنيم. اين فرصتي است كه تا بحال نداشته‌ايم.

۲۰۰۷ WD۵ هم اكنون بين زمين و مريخ قرار دارد و با تقريبا با سرعت ۳۰ هزار كيلو متر در ساعت به سمت مريخ پيش مي‌رود. با اين حساب اگر برخوردي پيش آيد نيروي زيادي در حد نيروي برخورد عظيم «تونگوسكا» آزاد خواهد شد و يك دهانه‌ي جديد روي مريخ شكل مي‌گيرد. ولي خوشبختانه هيچ يك از كاوشگران مريخ در معرض خطر نيستند. از جمله مريخ نوردهاي دوقلو ناسا به اندازه‌ي كافي از مكاني كه احتمال برخورد وجود دارد دور هستند.

مدتي است كه بحث سياركي ديگر با نام «آپوفيس» كاملا رسانه‌اي شده است و در روزنامه‌ها و مجلات و وبلاگ ها كم درباره‌ي آپوفيس مطلب نمي‌بينيم.

آپوفيس نام سياركي است كه در حال حركت به سمت زمين است و در سال ۱۹۹۴ كشف شد. از آنجا كه اين جسم به سمت زمين حركت مي‌كند احتمال برخورد آن با زمين هم وجود دارد. محاسبات اوليه مداري آپوفيس نشان دادند كه احتمال برخورد آپوفيس به زمين ۱ به ۴۵۰۰۰ است ولي محاسبات جديدتر در چند سال گذشته اين احتمال را بسيار بيشتر پيش بيني مي كنند؛ ۱ به ۳۷.

طبق پيش بيني ها ۱۰ بهمن امسال برخورد سيارك تازه كشف شده با مريخ اتفاق مي‌افتد بايد صبر كرد و ديد كه آيا برخوردي اتفاق مي‌افتد يا خير. اگر برخورد بين ۲۰۰۷ WD۵ و مريخ اتفاق بيافتد بايد بيشتر به آپوفيس توجه كنيم و خطر آن را جدي‌تر تلقي كنيم.

منبع: newscientist , science@nasa

ممنون از مطلبت
خیلی جالب میشه!

آپوفيس بر خورد کنه چی میشه

سلام بی بی جان.

مطلبت تکراریه.... تاپیک تازه های نجوم.

نقل قول:

---

آپوفيس نام سياركي است كه در حال حركت به سمت زمين است و در سال ۱۹۹۴ كشف شد. از آنجا كه اين جسم به سمت زمين حركت مي‌كند احتمال برخورد آن با زمين هم وجود دارد. محاسبات اوليه مداري آپوفيس نشان دادند كه احتمال برخورد آپوفيس به زمين ۱ به ۴۵۰۰۰ است ولي محاسبات جديدتر در چند سال گذشته اين احتمال را بسيار بيشتر پيش بيني مي كنند؛ ۱ به ۳۷.

---

WOOOOOOOOOOOOW

تلسکوپ ها رو آماده می کنیم...!
فرداش هم باید المپیاد نجوم رو بدیم...!
دو واقعه نجومی، با فاصله کم!

جريان همون سيروس توي زير آسمان شهره.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط b O L O T [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

آپوفيس بر خورد کنه چی میشه

---

مگه آمریکا مرده؟؟

احتمال برخورد شهاب سنگ با مريخ چهار درصد بيشتر شد!

دانشمندان با بررسي اطلاعات جديد اعلام كردند كه احتمال برخورد شهاب سنگي كه به سمت مريخ در حركت است با اين سياره، چهار درصد بيشتر شده است.

به گزارش ايسنا، اندازه اين شهاب سنگ 150 فوت تخمين زده شده و احتمالا به هنگام گذشتن از فاصله بسيار نزديك مريخ، با اين سياره اصابت خواهد كرد.

شهاب سنگ مزبور با عنوان 2007 WD5 اواخر ماه نوامبر 2007 در تحقيق كاتالينا اسكاي با بودجه آژانس فضانوردي آمريكا (ناسا) كشف شد.

اين برخورد در روز 30 ژانويه (10 بهمن) رخ خواهد داد.



منبع خبر : ايسنا

طبق آخرين محاسبات دانشمندان احتمال برخورد به کم‌تر از ۱ به ۱۰۰۰۰ رسيد و بنابر اين برخوردي روي نخواهد داد.

کد:

---

http://nojum.ir

---

منبع

خب خورشید دور کهکشان راه شیری داره می چرخه از مرکز کهکشان 30 میلیون سال نوری فکر کنم فاصله داره 200 میلیون سال طول می کشه تا یک دور به دور کهکشان راه شیری بزنه و همین طور یه حرکت سینوسی در جهت حرکت خودش داره .

حالا سئوال اینه که مرکز کهکشان راه شیری چه چیزی قرار داره که تمام این اجرام کهکشان به دورش می چرخند و علت حرکت سینوسی چیه ؟ همین طور احتمال برخورد جرم دیگری به زمین در چه حالتی بیشتره وقتی منظومه شمسی پایین میره یا وقتی بالا میاد ؟

ممنون

حرکت سینوسیش که فکر کنم به خاطر یه میل مداری که داره باشه ...یعنی فرض کن خورشید توی یه مدار داره دور کهکشان راه شیری می گرده ... اما مدار گردشش یکم با صفحه کهکشان زاویه داره


ولی در کل این چه ربطی به برخورد سیارک با زمین داره؟؟؟

سئوال بود به ذهنم رسید دیگه
ولی من شنیدم وقتی خورشید یا بهتر بگم منظومه شمسی در این حرکت سینوسی در پایین ترین جا قرار میگیره احتمال برخورد یارک و اجرام دیگه بیشتره
البته نمیدونم چند سال طول می کشه ( این حرکات سینوسی)

خوبه که هر سوالی رو بپرسی ... ولی به جاش ..

البته پس می شه گفت زیاد هم بی ربط نبوده !!

من چنین چیزی تا حالا نشنیده بودم ... و فکر هم نمی کنم اینجوری باشه ...

چون اگه سیارک هایی هم معلق باشن تو کهکشان راه شیری ... اینجوری نیست که اونها هم نچرخن ..

یعنی به طور واضح تر ... اولا چیزهایی مثل سیارک ها تو منظومه ها و مجموعه هایی وجود دارن و همراه اونها حرکت می کنن ... و ثانیا اگه هم به بیرون پرت بشن توسط ستاره ها جذب می شن ..

این سیارک های منظومه شمسی اکثرا از خود منظومه هستند ... نه از بیرون

ببین دوست عزیز الان سیاره زمین و مریخ و .... به دور خورشیدی در حال گردش اند و جاذبه هم نمیگذاره اینا از جاشون زیاد تکون بخورن
ولی سیارک هایی که هر از گاهی با سیارات برخورد می کنن به دور چه چیز میچرخند ؟
البته بنده قبول دارم که اینا هم یک مداری باید داشته باشند .
مثلا ستاره دنباله دار هالی یک مداری رو طی می کنه .

نگاه کن دوست من ....

اول باید بدونی که هر منظومه از ابر غبار بزرگی بوجود میاد که توش اجرامی کوچک مثل سیارک زیاده ..و سیارات و خود خورشید منظومه از بهم پیوستن همون سیارک های معلق به وجود میان ..

اما توی تشکیل منظومه(سیارات و خورشید و اقمار) همه خرده سنگ ها استفاده نمی شن و بعضی ها تا میلیارد ها سال معلق میمونند... حالا به دلایلی بسیار زیاد ... مثلا توی گرانش یه پیش سیاره ( سیاره تازه تشکیل شده ) گیر میافتن و از داخل منظومه به مناطق دور اون پرت می شن ... و چون هم معمولا توی یه مدار پرت میشن بعد از مدتی برمی گردن ... یا مسیرشون عوض می شه ..

این سیارک های سرگردانی که ما امروز می بینیم از همون خرده سنگ های اولیه تشکیل منظومه خورشیدی خودمون هستن نه از جایی دیگه ...( برای همین هم برای بدست اوردن اطلاعاتی از دوران تشکیل منظومه سعی می کنیم دنباله دارها و سیارک ها رو که هوز دست نخوردند مطالعه کنیم )

نمی شه برای اونا مدار خاصی فرض کرد ( بجز دنباله دارها و نوع خاصی از سیار ک ها )... ولی می شه گفت اونها هم به نوعی دارن دور خورشید می گردن ...

امید وارم متوجه شده باشی ... به نظر من تو یه چنین تصوری داری :

منظمومه شمسی و ستارگان دیگر کهکشان راه شیری در غباری از سیارک های سرگردان در حال چرخش هستند ... یعنی هر جایی از کهکشان خرده سنگ هایی وجود دارن که به دور هسته کهکشان در حال چرخش هستند ... و این سیارک هایی که هر از گاهی با بعضی از سیارات برخورد می کنن به نوعی در مسیر چرخش منظومه قرار گرفته اند ...

اگه اینجوریه باید بگم به نظر من اشتباه فکر می کنی ... چون می شه گفت تقریبا فضای بین ستارگان نزدیک به هم ( تقریبا ) خالیه ... مگر اینکه اونها در سحابی یا چیز دیگه قرار داشته باشند ..