گفت و گو در مورد کهکشان راه شیری!!!!

مرگ بزرگترين ستاره كهكشان راه شيري

سلام بچه ها من میخوام در مورد کهکشان راه شیری در این تاپیک مطالبی بزاریم!:27:

اگه مطلبه جدیدی پیدا کردید این جا بزارین!ممنون!:10:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بزرگ ترين ستاره كهكشان ما در داخل يك پيله قرار دارد و اين پيله به شكل توپ راگبي است. از سال 1891 تا به حال ستاره ETA Carinae متحمل انفجارهايي تماشايي شده است. ستاره شناسان از اتفاق هايي كه در اين ستاره غول آسا روي مي دهد، بسيار متعجب شده اند.

با وجود تلاش بسيار زياد دانشمندان، جزئيات اين ستاره ناپايدار به خاطر فاصله بسيار زياد آن از زمين، تا به حال فاش نشده است. اين ستاره عظيم كه در فاصله 7500 سال نوري از زمين قرار دارد، توسط توده هاي عظيمي از گاز و گرد و غبار كهكشان راه شيري احاطه شده است.دو توده ابري بزرگ به شكل قارچ از اين ستاره خارج شده است كه هر كدام از اين توده هاي ابرمانند، صدها برابر بزرگ تر از كل منظومه شمسي ما هستند.

اما اخيرا و براي اولين بار به كمك تداخل سنجي مادون قرمز با استفاده از ابزار VINCI امكانات جديدي براي بررسي هرچه دقيق تر ستاره فراهم شده است. يك تيم بين المللي از ستاره شناسان به كمك ابزار جديد، روي قسمت هاي داخلي ناحيه ابرمانند متمركز شدند. روي وان بوكل (Roy Van Bockel) رهبر تيم مذكور مي گويد: نتايج به دست آمده از مشاهدات اخير نشان مي دهد كه گازهاي اطراف ستاره به شدت در حال امتداد يافتن هستند. از طرف ديگر خود ستاره هم به خاطر چرخش بسيار سريع به دور خودش، بسيار ناپايدار شده است.

ETA Carinae درخشانترين ستاره شناخته شده در كهكشان راه شيري است و مي توان گفت كه يك ابرغول واقعي است. اين ستاره 100 بار سنگين تر از خورشيد است، اما درخشندگي آن 5 ميليون برابر خورشيد است.

اكنون اين ستاره به آخرين مرحله از زندگي خود نزديك شده است و لحظه به لحظه فوران هاي مهيبي را تحمل مي كند. يكي از انفجارهاي بزرگ در سال 1841 روي داد و باعث شد كه توده اي ابري به شكل دو قطبي زيبايي ايجاد شود. توده مذكور را Homunculus مي نامند.

در شبي كه انفجار مذكور روي داد، ETA Carinae دومين ستاره درخشان در آسمان آن شب بود، و تنها ستاره روشن تر از غول بزرگ ستاره شباهنگ (Sirius) بود.اين ستاره چنان بزرگ است كه اگر در مركز منظومه ما واقع مي شد مركز منظومه تا مدار مشتري را به خود اختصاص مي داد.

البته اين اندازه بزرگ گاهي هم دچار تغيير مي شود، زيرا لايه هاي بيروني ستاره پيوسته در حال پرتاب شدن به فضا هستند. علت اين واقعه، فشار ناشي از برخوردهاي فوتوني مربوط به اتم هاي گازي داخل ستاره است.مي دانيم كه بسياري از ستارگان و از جمله خورشيد رفته رفته جرم خود را از دست مي دهند و انرژي را به صورت بادهاي ستاره اي تابش مي كنند.

اما كاهش جرم در ستاره ابرغول بسيار فشرده تر از حد معمول است. اين ستاره در هر سال جرمي معادل 500 برابر جرم زمين را از دست مي دهد. در اين حالت بسيار سخت است كه ميان خود ستاره و ابرهاي گازي كه اطراف ستاره را در بر گرفته است، مرزي قايل شد. VINCI NAOS- CONICA دو دستگاه حساس به تابش پرتو مادون قرمز هستند كه روي تلسكوپ بزرگ ESO در رصدخانه پارانال (Paranal) نصب شده اند. با استفاده از اين ابزارها، ناحيه اطراف ستاره كه همان محوطه گازي است، مورد بررسي قرار گرفت.

ستاره شناسان با مشاهده داخلي ترين قسمت هاي ناحيه ابري اطراف ستاره، توانستند بعضي از تركيبات اين محوطه را شناسايي كنند.تيم ستاره شناسان ابتدا از دوربين اپتيكي قابل تنظيم ابزار NAOS- CONICA كه روي يك تلسكوپ 2/8 متري نصب شده است براي تصويربرداري از فضاي اطراف ستاره استفاده كردند.

تصوير حاصل از اين روش نشان داد كه ناحيه مركزي توده سحابي از ماده اي پر شده است كه شبيه يك چشمه نور نقطه اي به نظر مي رسد و اطراف آن را حباب هاي نوراني بسيار زيادي فرا گرفته است. در قدم بعدي براي به دست آوردن منظره اي واضح تر، ستاره شناسان از تداخل سنجي استفاده كردند.

در اين تكنيك از دو يا چند تلسكوپ براي به دست آوردن تفكيك زاويه اي استفاده مي شود. اگر از تكنيك فوق استفاده نشود براي به دست آوردن تفكيك زاويه اي مشابه بايد تلسكوپي به قطر فاصله ميان تلسكوپ هاي به كار رفته استفاده شود. براي بررسي دقيق روشنايي ستاره، تلسكوپ هاي 2/8 متري كارايي لازم را نداشتند و همين امر باعث روي آوردن ستاره شناسان به استفاده از تداخل منبع VINCI بود.

طي شب هاي متعددي، دو تلسكوپ كوچك ستاره ETA Carinae را زيرنظر داشتند و پرتوهايي را كه از ستاره دريافت مي كردند به يك كانون مشترك مي تاباندند. با اين ترفند، سنجش اندازه زاويه اي اين ستاره ميسر شد. با اين روش ها دانشمندان توانستند كه در تصاوير گرفته شده ناحيه مربوط به فضاي ابري اطراف ستاره را شناسايي كنند و با حذف آن از تصويرهاي به دست آمده شكل واقعي ستاره نمايان شد.

با استفاده از تكنيك هاي نوين ستاره شناسان موفق شدند اطلاعات فضايي را در مقياس 005/0 آرك ثانيه با جزئيات كامل به دست آورند اين مقدار معادل 11 واحد نجومي است و هر واحد نجومي برابر 1650 ميليون كيلومتر است. با اين محاسبات بود كه معلوم شد اندازه واقعي شعاع ستاره از مركز منظومه ما تا مدار مشتري است.

اگر بخواهيم مثالي ساده براي درجه تفكيك به دست آمده بزنيم مي توان گفت كه اين كار ستاره شناسان معادل تشخيص يك تخم مرغ از توپ بيليارد از فاصله 2000 كيلومتري است.مشاهدات VLTI مايه تعجب هرچه بيشتر ستاره شناسان شد. آنها دريافتند كه گاز اطراف ستاره به طرز شگفت آوري در حال امتداد يافتن است. اين امتداد متقارن نيست و در طول دو محور انجام مي شود، به طوري كه امتداد در راستاي يكي از محورها يك ونيم برابر محور ديگر است.

باتوجه به تئوري هاي جاري، ستاره ها بيشتر جرم خود را در ناحيه استوايي از دست مي دهند. اين وضعيت به اين خاطر است كه در ناحيه استوايي گاز خارج شونده از ستاره به خاطر نيروي گريز از مركز شتاب بيشتري به دست مي آورد.

اگر وضعيت گفته شده درباره ETA carinae هم درست باشد، بايد محور چرخش ستاره كه از قطب هاي ستاره مي گذرد، عمود بر ابر قارچي شكل باشد. اما از طرف ديگر غيرممكن به نظر مي رسد كه ابرهاي قارچي همانند پرهاي چرخ در اطراف ستاره باشند درواقع توده گازي خارج شده از ستاره در سال 1841 به شكل حلقوي يا هلالي بود.سرنوشت اين قبيل ستاره هاي بزرگ توسط نظريه پردازان پيش بيني شده است. فرض قوي اين است كه ستاره به خاطر چرخش سريع از حالت كروي خارج خواهد شد و پهن تر خواهد شد در نتيجه نقاطي كه به مركز ستاره نزديك تر مي شوند بيشتر گرم مي شوند، زيرا به نواحي گداخت نزديك تر مي شوند.

در نتيجه لايه هاي بيروني در اين محوطه ها گرماي بيشتري به دست خواهند آورد و با شتاب بيشتري نسبت به ناحيه استوايي از ستاره جدا خواهند شد. با فرض اينكه اين مدل درست باشد ستاره شناسان سرعت چرخش ستاره به دور خودش را حساب كردند. نتيجه محاسبات نشان دادند كه ستاره با سرعتي معادل 90درصد سرعت ماكزيمم در حال چرخش است. سرعت ماكزيمم، سرعتي است كه اگر ستاره به آن سرعت برسد، متلاشي خواهد شد. پس اين ستاره به پايان عمر خود بسيار نزديك شده است.

ETA Carinae انفجار مشابه ديگري را در سال 1890 تجربه كرده است و اينكه انفجارهاي مشابه ديگر چه موقع روي خواهند داد هنوز به درستي معلوم نيست. اما آنچه كه قطعي است اين است كه اين غول بزرگ بسيار ناپايدار شده است و مدت زيادي دوام نخواهد آورد. در حال حاضر اين ستاره جرم خود را با چنان سرعت زيادي از دست مي دهد كه حتي اگر متلاشي نشود تمام جرم آن ظرف 100 هزار سال آينده تمام مي شود.

اما احتمال زياد اين است كه ستاره قبل از نابودي كامل به ابرنواختر تبديل شود. در آن هنگام است كه چنين اتفاقي خواهد افتاد حتي اگر روز باشد با چشم غيرمسلح اين ستاره قابل رويت خواهد شد. اين اتفاق در مقياس زماني نجومي بسيار زود روي خواهد داد. شايد در همين 10 تا 20 هزار سال آينده.

منبع :www.sharghnewspaper.com

پیچ و تاب کهکشان راه شیری
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] نمایی از کهکشان راه شیری از بالا و موقعیت خورشید نسبت به آن

ستاره شناسان اخیرا گزارش داده اند که مواج بودن اسرارآمیز کهکشان راه شیری ممکن است ناشی از نیروی جاذبه دیگر کهکشان های عبوری باشد، کهکشان ها مجموعه ای از ستاره ها در فضا هستند.


هر کهکشان منزلگاهی برای دهها میلیون ستاره از جمله خورشید است که در لایه های خارجی قرص راه شیری قرار گرفته اند.

اوان لوین (Evan Levine) ستاره شناسی از دانشگاه برکلی می گوید:

"راه شیری شبیه بقیه کهکشان هاست، اما دارای پیچ و تاب هایی است که در پنج دهه گذشته بحث های بسیاری را بوجود آورده است."

او در جلسه مجمع ستاره شناسان آمریکا که در روز دوشنبه برگزار شد، افزود کرد:

"واقعیت این است که کهکشان ما هر چند به ظاهر غیر متعادل و بی قرینه است، اما دارای شکل منحصر به فردی است."

لئو بلیتز (Leo Blitz) همکار لوین، شکل ظاهری این کهکشان را با لبه حاشیه یک کلاه نمدی مقایسه می کند که در سمت شمالی اش، ستاره ها و برآمدگی های گازی در فاصله ای حدود 16,000 سال نوری، بالای قرص این کهکشان قرار دارند. ( یک سال نوری حدودا معادل 9/5 تریلیون مایل است.)

ستاره شناسان سال ها قبل اظهار کردند که به وجود یک جفت کهکشان گذری کوچک و نیز ابرهای کوچک و بزرگ کهکشانی، پی برده اند. آنها راه شیری را در یک مسیر جزر و مد مانند منحرف می کنند، دقیقا مشابه تغییرات ظاهری ایجاد شده توسط ماه بر سطح زمین.

اما این دو کهکشان کوچک وزنشان به اندازه ای نبوده که باعث چنین تغییرات محسوسی شوند، به همین دلیل ستاره شناسان آنها را دلیل موجهی برای بوجود آمدن این پیچ و تاب ها ندانستند.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] تصویری از یکی از بازوهای راه شیری که از زمین قابل رویت است. این عکس در آگوست 2005 از آسمان واشنگتن تهیه شده است.

لوین معتقد است کهکشان های نامبرده در واقع در پشت این پیچ و تاب ها قرار دارند. در دهه های گذشته، ستاره شناسان نمی دانستند که هاله مربوط به "ماده سیاه" (Dark Matter) ده برابر سنگین تر از ماده ای است که کهکشان ما را احاطه کرده و ستاره ها و سیارات را تشکیل می دهد.


ستاره شناسان در این مورد که این حفره سیاه چیست اختلاف نظر داشتند، اما اکثرشان معتقد بودند که این حفره مجموعه ای است از ذرات ناشناخته که نور بسیار ضعیفی نیز تولید می کنند.

تحقیقات انجام شده توسط دو ستاره شناس دیگر بیانگر این است که کهکشان های همسایه ردی از خود در هاله احاطه کننده این حفره سیاه باقی می گذارند، مانند قایقی که اثر حرکتش روی سطح آب می ماند. نیروی جاذبه ناشی از این حرکات هم به نوبه خود پیچ و تاب های کهکشان ما را شکل می دهد. کهکشان های دیگر نیز به همین ترتیب درایجاد این بی نظمی ها موثرند.

پی بردن به اینکه چگونه کهکشان های کوچک و حفره سیاه باعث می شوند کهکشان راه شیری شکل طبیعی اش را از دست بدهد، یقینا به ستاره شناسان کمک های شایانی درجهت یافتن پاسخی مناسب برای سئوالات بنیادین زیرخواهد کرد:

چگونه این قبیل ساختارها درجهان به وجودمی آیند؟ و منشا بوجود امدن ستاره ها و سیارات چیست ؟


در این باره بخوانید ...
راه شیری
ستاره شناسی به نام رابرت لاپتون (Robert Lupton) از دانشگاه پرینستون می گوید: "پیچ و تاب موجود در کهکشان راه شیری یک پدیده مشهور است."


این ستاره شناس و تیم همکارش برآمدگی جدید دیگری را در کهکشان ما کشف کرده اند که باقیمانده ای است از کهکشانی کوچک، اما این توده های برآمده در فاصله ای خیلی خیلی دور قرار گرفته اند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] :10:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ترجمه سليمان فرهاديان: اخترشناسان گاهی اوقات شكل كهكشان راه شيری ما را به صورت پيتزای نازكی كه يك قطعه برجسته در مركز آن قرار دارد، توصيف می كنند. قسمت های بالايی و پايينی اين برجستگی تقريبا بيضی شكل كه حدود سه هزار سال نوری از صفحه كهكشانی فاصله دارد و عمدتا از ستاره های پير تشكيل شده است، هسته مركزی كهكشان راه شيری را تشكيل می دهد و حاوی سياه چاله ای است كه جرمش دو و نيم ميليون برابر خورشيد است. ورقه پيتزا همان صفحه كهكشانی و منبع اصلی نور كهكشان است. اين صفحه نازك به طور متوسط حدود صد هزار سال نوری پهنا و هزار سال نوری ضخامت دارد و در بر گيرنده بيش از هشتاد درصد از صدها ميليارد ستاره اين كهكشان است.
تصوير پيتزای ارائه شده برای توصيف كهكشان راه شيری نسبتا خوب عمل می كند، اما مثل اغلب تشبيهات هنگامی كه وارد جزئيات می شويم، با شكست مواجه می شود. يكی از دلايل اين امر آن است كه صفحه كهكشانی جسم صلبی نيست، بلكه تجمعی از مواد پراكنده است كه حول مركزگرانشی مشتركی در حال دورانند. (يك گردباد در حال چرخش بسيار بهتر از يك بشقاب پرنده می تواند كهكشان گردنده ما را توصيف كند. ) دليل ديگر آن است كه صفحه كهكشانی ما كاملا مسطح نيست بلكه تا حدودی خميده است؛ درست مثل يك صفحه گرامافون قديمی كه مدت طولانی در معرض آفتاب شديد قرار گرفته باشد. صفحه گرامافونی را كه در اثر نور خورشيد تغيير شكل داده و روی يك گرامافون در حال چرخش است يا يك ورقه خمير پيتزا كه توسط يك آشپز ماهر در هوا چرخ می خورد را در نظر بگيريد: كهكشان ما نيز اين گونه لرزان و مرتعش در حال دوران است و با بهترين اندازه گيری هايی كه صورت گرفته است، سرعت چرخش آن برابر چند دور در صدها ميليون سال ارزيابی شده است.
چرا كهكشان راه شيری دارای چنين شكل عجيب و دور از ذهنی است؟ اين مسئله چندين دهه اخترشناسان را سردرگم كرده بود، اما پاسخ قانع كننده ای برای آن يافت نمی شد. يك چيز را مطمئن بوديم: موضوع پيچ خوردگی به كهكشان ما محدود نمی شد. حدود نيمی از كل كهكشان های مارپيچی تا حدودی تاب برداشته و خميده اند. مدل های محاسباتی و نظری نشان داده است كه تعدادی از فرآيندهای فيزيكی می تواند باعث تاب برداشتن كهكشان شود، بنابراين مسئله اصلی اين بود كه دريابيم كدام يك از اين پديده ها عامل اصلی است. اخيرا تحليل مبتكرانه ای از اين مسئله توسط جرمی بايلين، يكی از دانشجويان تحصيلات تكميلی دانشگاه آريزونا ارائه شده است. در تفسير وی اين عامل به يكی از كهكشان های اقماری كوچك كه توسط جاذبه گرانشی كهكشان راه شيری به قطعات كوچك تری تبديل شده نسبت داده می شود.
كهكشان كوتوله كروی ساگيتاريوس (sagittarius) كه به علت شكل، اندازه و موقعيتش در آسمان به اين نام خوانده می شود، در سال 1994 كشف شد، به نظر می رسد اين كهكشان در مدار تقريبا قطبی ـ يعنی بالا و پايين صفحه كهكشانی ـ حول كهكشان راه شيری در چرخش است و حدود پنجاه هزار سال نوری از مركز كهكشان فاصله دارد. برهم كنش گرانشی بين كهكشان های اقماری كوچك و كهكشان های بزرگ مارپيچ از مدت ها پيش به عنوان يكی از مظنون های احتمالی تغيير شكل صفحه كهكشان های بزرگ مد نظر بود. ابرهای ماژلانی كوچك و بزرگ كه از جمله مشهورترين كهكشان های اقماری حول كهكشان راه شيری محسوب می شود، از ما بسيار دور است و مشخصات مداری نامناسبی دارد و بنابراين نمی تواند باعث تغيير شكل كهكشان ما شود اما به نظر می رسد كوتوله ساگيتاريوس نامزد مناسب تری باشد، ساده ترين دليلش اين است كه فاصله آن از مركز كهكشان ما فقط يك سوم فاصله ابرهای ماژلانی است. اما در اخترشناسی همه چيز تحت تأثير موقعيت نيست؛ برای نشان دادن ارتباط مستقيم بين پيچ خوردن كهكشان و كوتوله، بايد بين حركت مداری كوتوله ساگيتاريوس و صفحه چرخش كهكشان راه شيری ارتباطی برقرار شود.
تحقيقات بايلين اولين موردی بود كه در جست وجوی چنين ارتباطی برآمد. بررسی های وی در مورد پيچ خوردن كهكشان ها با استفاده از مفهوم اندازه حركت زاويه ای(angular momentum) صورت گرفته است. اندازه حركت زاويه ای كميتی است كه نشان دهنده شدت چرخش يا دوران سيستم مورد نظر است. همانطور كه اجسام در حال حركت به خط مستقيم اندازه حركت خطی دارند، اجسامی كه حول يك محور در حال چرخش يا دوران هستند اندازه حركت زاويه ای دارند؛ و همانطور كه هنگامی كه دو جسم با يكديگر برخورد می كنند، اندازه حركت خطی آنها با هم جمع می شود، اندازه حركت زاويه ای آنان نيز پس از برخورد به هم افزوده می شود. دو اسكيت باز را در نظر بگيريد كه به يكديگر می پيوندند تا با يكديگر بچرخند. وقتی كه اين دو به طور فيزيكی به يكديگر ملحق می شوند، حركت چرخشی انفرادی آنها با يكديگر تركيب می شود و در نتيجه چرخش واحدی حاصل می شود. بايلين ضمن استفاده از آخرين اندازه گيری های انجام شده در مورد ساختار و چرخش كهكشان راه شيری، اندازه حركت زاويه ای قسمت پيچ خورده آن را به دست آورد. وی سپس مقدار به دست آمده را با اندازه حركت زاويه ای كوتوله ساگيتاريوس مقايسه كرد و برای اولين بار دريافت كه در محدوده خطاهای اندازه گيری، اين دو اندازه حركت زاويه ای هم از لحاظ مقدار و هم از لحاظ جهت با يكديگر برابرند. اين گونه جفت شدن های اندازه حركت زاويه ای تقريبا هيچگاه به طور اتفاقی روی نمی دهد بلكه معمولا فقط وقتی انجام می گيرد كه دو سيستم در حال چرخش همانند دو اسكيت باز به يكديگر ملحق شوند.
اين جفت شدن ها آن قدر شديد نيست كه بتواند آثار آن را توجيه كند، اما ساير شواهد بيانگر آن است كه بر هم كنش كوتوله ساگيتاريوس با صفحه كهكشان راه شيری باعث به وجود آمدن پيچش در كهكشان ما شده است. هنگامی كه سرعت چرخش زياد می شود، پيچش صفحات كهكشانی نيز در نهايت محو می شود. به همين دليل است كه آشپزها خمير پيتزا را بارها و بارها در هوا می گردانند: اين كار باعث می شود كه قطعه گرد و قلنبه موجود در خمير پخش شده و صفحه ای تخت، يكنواخت و نازك ايجاد شود آن روز زمانی هم برای كهكشان راه شيری فرا خواهد رسيد. دير يا زود كهكشان ما هم پيچ خوردگی خود را بر طرف خواهد كرد و دورترين زمانی كه برای اين كار محاسبه شده است از چند صد ميليون تا چند ميليارد سال متغير است. اين كار صورت خواهد گرفت مگر آنكه كهكشان كوتوله ديگری مشابه ساگيتاريوس پيدا شده و در مدار دقيق و مناسب قرار گيرد و نيروی لازم را به كهكشان راه شيری وارد كند و اين كهكشان يكبار ديگر شروع به پيچش كند.

:10:Natural History, Apr. 2003

راه شیری
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یکی از تصاویری که دانشمندان بعنوان نمای بیرونی کهکشان ما
یعنی راه شیری رسم کرده اند.
دانشمندان به توده های بزرگی از ستاره ها که به دلیل نیروی جاذبه کنار هم قرار دارندن کهکشان (Galaxy) می گوید. شاید بدانید در تقسیم بندی کهکشان ها، آنها را درسه دسته مختلف قرار می دهند که عبارتند از مارپیچی (Spiral)، بیضوی (Elliptical) و بی قاعده (Irregular). وجه نام گذاری آنها طبیعتا" به آنگونه که این کهکشانها از بیرون دیده می شوند باز می گردد.


برخلاف تصور بسیاری از ما کهکشان راه شیری (Milk Way) یعنی جایی که زمین و منظومه شمسی جزوی از آن هست بصورت یک روبان نیست، بلکه از نوع مارپیچی می باشد. هنگامی که از بیرون به کهکشان راه شیری نگاه می کنید ممکن است آنرا بعنوان توده ای از ابر و یا غبار تعبیر کنید اما آن چیزی نیست جز تعداد غیرقابل شمارش از ستاره ها که برای چشم قابل رویت نیستند.

راه شیری را تقریبا" می توان مسطح در نظر گرفت که تنها قسمت مرکزی این کهکشان کمی برآمدگی دارد. قطر این کهکشان چیزی حدود 120 هزار سال نوری بوده و اگر ابرهای پیچی اطراف آنرا هم در نظر بگیریم این قطر می تواند به 300 هزار سال نوری هم برسد.

فاصله خورشید ما از مرکز کهکشان راه شیری چیزی حدود 30 هزار سال نوری میباشد و برآوردها نشان می دهد که حدود 400 بیلیون ستاره در کهکشان ما وجود دارد. برای درک عظمت هستی همین بس که تا کنون برآورد دانشمندان از تعداد کهکشان هایی که وجود دارد به عددی حدود 120 بیلیون میرسد.

قسمتهای اصلی کهکشان ما

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
قسمتهای مختلف کهکشان راه شیری
در قسمت مرکزی یک هسته برآمده وجود دارد که به آن Bluge گفته میشود. تراکم جرمی ستاره ها در این محدوده بسیار بالا می باشد و سن ستاره هایی که در این قسمت قرار دارد به بیش از 10 بیلیون سال میرسد.


دیسک (Disk) قسمت تقریبا" مسطحی است شامل تعداد زیادی ستاره و اجرام آسمانی که همراه کهکشان حرکت می کند. خورشید و منظومه شمسی نیز در همین قسمت از کهکشان راه شیری قرار دارند که در هر 250 میلیون سال یکبار به دور هسته مرکزی کهکشان راه شیری گردش می کنند. اغلب اجرامی که در این قسمت قرار دارند جوان بوده و سن آنها از حدود یک میلیون سال به بالا می باشد.

اطراف دیسک قسمتهایی بنام هاله (Halo) قرار دارد که شکل گیری آن به اوایل پیدایش کهکشان راه شیری بر می گردد شاید چیزی حدود 10 تا 15 بیلیون سال پیش. علاوه بر اجرام موجود در این قسمت، توده هایی از گازهای بسیار گرم و یونیزه شده نیز در هاله کهکشان راه شیری موجود هست. مطالعاتی که در باره گردش کهکشان راه شیری انجام شده است نشان می دهد که جرم این قسمت بیشتر توسط موادی که بخوبی شناسایی نشده اند و به آنها dark-matter گفته میشود تشکیل شده است و در کل جرم کلی کهکشان ما را احاطه کرده اند. :10:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

كهكشان‌ راه‌ شيري‌ چند ستاره‌ دارد؟
شايد وقتي‌ كه‌ به‌ آسمان‌ نگاه‌ مي‌كنيد و ستاره‌ها را مي‌شماريد، خيلي‌ دوست‌ داشته‌ باشيد كه‌ بتوانيد تعداد همه‌ آنها را به‌ دست‌ آوريد. حال‌، منجمان‌ به‌ اين‌ پرسش‌ شما پاسخ‌ داده‌ وتخمين‌ مي‌زنند كه‌ جمعيت‌ ستارگان‌ راه‌ شيري‌ دست‌ كم‌ 40 برابر جمعيت‌ زمين‌ است‌. آنها بيان‌ مي‌دارند كه‌ قطر راه‌ شيري‌ به‌ يك‌ صفحه‌ مدور با بازوهاي‌ مارپيچي‌ شباهت‌ داشته‌ و 90 هزار سال‌ نوري‌ است‌. همچنين‌، اين‌ كهكشان‌ داراي‌ هسته‌يي‌ برجسته‌ و درخشان‌ به‌ عرض‌ و طول‌ 10 هزار در 13 هزار سال‌ نوري‌ است‌ كه‌ دست‌ كم‌ 100 ميليارد ستاره‌ در آن‌ جاي‌ گرفته‌ است‌.

زيبارويان خفته
اختر شناسان ناسا به تازگي برنامه اي را ترتيب دادند تا در آن به كمك تلسكوپ اسپيتزر به بررسي نوعي از كهكشان هاي كمياب و فوق العاده بپردازند . در واقعيت اين اجرام خوشه هاي كهشاني نادري هستند كه در فواصل چند ده ميليون سال نوري قرار دارند .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين عكس ها به صورت مجازي رنگ آميزي شده اند تا تشخيص اجزاء مختلف به تناسب فاصله در آن ها راحت تر صورت گيرد . به طور مثال ستاره هاي سبز رنگي كه مي بينيد ستارگان كهكشان راه شيري هستند و در نزديكي ما قرار دارند . نقاط آبي رنگ كهكشان هايي هستند كه در زمينه ي ستاره هاي راه شيري به چشم مي خورند . امّا چيزي كه ما بدنبال آن هستيم همان نقاط خوشه اي قرمز رنگي هستند كه در هر چهار تصوير مشخص هستند .

پيدا كردن اين زيباهاي خفته در آسمان ، كار چندان راحتي نيست . تيم تحقيقاتي مي بايست ماه ها با دقّت زياد تصاوير اسپيتزر را كه در ناحيه فروسرخ تهيه مي شود غربال كند بدين معنا كه تك تك اعضاء ناشناخته را طيف سنجي كرده و فاصله يابي كند تا بتواند يك نمونه از اين سيستم هاي كهكشاني را پيدا كند . بدين منظور علاوه بر تصاوير اسپيتزر از داده هاي رصدخانه ي دو قلوي كك هم استفاده مي شود .تا كنون دورترين خوشه ي يافت شده ۹ بيليون سال نوري از زمين فاصله داشته بدين معنا كه اين خوشه در زماني كه ۴.۵ بيليون سال از عمر كيهان سپري شده ، ديده مي شود.
دكتر Peter Eisenhardt از JPL در مورد اين اكتشاف مي گويد :
-اين افتخار بزرگي براي تيم راه اندازي تلسكوپ اسپيتزر است زيرا يافتن چنين خوشه اي در اين فاصله براي يك تلسكوپ ۸۵ سانتيمتري دستاورد بسيار ارزشمندي به حساب مي آيد .

يك سوال : چرا ديگر تلسكوپ ها مثل تلسكوپ كك يا هابل نتوانستند اين مجموعه را كشف كنند؟

-اين خوشه هاي كهشاني به دليل اين كه در فاصله ي بسيار دوري قرار دارند قلّه ي تابششان به دليل اثر قرمز گرايي به سمت فروسرخ مي رود بنا براين در فروسرخ نسبت به طيف مرئي درخشان ترند و اين كار را براي آشكارسازي آن ها با تلسكوپ هايي چون اسپيتزر آسان مي كند .

خوشه هاي كهكشاني بزرگ ترين سيستم گرانشي در كيهان هستند كه مي توانند هزاران كهشان و تريليون ها ستاره را در خود جاي دهند براي همين هم تشكيل آن ها در كيهان پديده ي نادري به حساب مي آيد .

به گفته ي محققان هدف از اين پروژه بررسي بيشتر اين سيستم هاي گرانشي و پي بردن به نحوه ي تشكيل و رشد آن هاست . :10:

در اين سري از بررسي ها كه در مساحتي به اندازه ي ۰.۰۰۰۹ درجه ي مربع از آسمان انجام مي گرفت ، ركورد فاصله ي يك خوشه كهكشاني كه در سال ۱۹۷۰ به ۸.۷ بيليون سال نوري رسيده بود ، شكسته شد .اين تيم علاوه بر اين تاكنون ۲۵ خوشه ي كهكشاني ديگر را هم به ثبت رسانده اند .

بدون شك با تلسكوپ فضايي اسپيتزر افق هاي تازه اي از كيهان در معرض ديد بشر قرار خواهد گرفت .



منبع خبر:[www.spaceflightnow.com

:10: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر پایین بزرگترن و مفصل ترین تصویری محسوب می شود که هابل طی این سالها از کهکشان بزرگ مارپیچی تهیه کرده است .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این تصویر تلفیقی از 51 تصویر تهیه شده توسط هابل بعلاوه ی داده های بدست آمده از پایگاه های زمینی می باشد . این صفحه ی غول آسای مارپیچی 170000 سال نوری قطر دارد که تقریبا دو برابر کهکشان ما می باشد . این کهکشان میزبان کمتر از یک تریلیون ستاره است که حدود 100 بیلیون از این ستاره ها دما و سنی مشابه خورشید ما دارد . بازو های مارپیچ این کهکشان سراسر پوشیده از مناطق وسیع تشکیل ستاره ها، سحابی هایی با ابر های هیدروژن مولکولی بزرگ می باشد و لبه های آن ، خارج از بازوهای مارپیچی از ستاره های جوان ، داغ و تازه متولد شده پر شده است .
مهمترین تصاویری که با این تصویر جدید ترکیب شده است تصویر هایی است که هابل در مارس 1994 ، سپتامبر 1994 ، ژون 1999 ، نوامبر 2002 و ژانویه 2003 از این کهکشان تهیه کرده است .



منبع خبر : Universetoday.com
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر کهکشان راه شیری ما در آیینه دیده شود احتمالا چیزی مانند کهکشان مارپیچی M100 خواهد بود که 60 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این تصویر از کهکشان مارپیچی M100 شاید بسیار شبیه به کهکشان ما باشد ، یک ساختمان پیچیده ، هسته ای روشن ، دو بازوی مارپیچ برجسته و نواحی گداخته ی H II . دو بازوی کوچک نیز قابل مشاهده می باشند که از بخش درونی شروع و در حال رسیدن به بازو های بزرگتر می باشند .این کهکشان که فاصله ی 60 میلیون سال نوری از ما قرار دارد ، کمی ازکهکشلن ما بزرگتر است و قطر آن به 120000 سال نوری می رسد. این کهکشان هدف چند دانشمند آمریکایی به نام های Dietrich Baade و Ferdinando Patat برای مطالعه بر روی ابر نواختر تازه کشف شده در این کهکشان " SN 2006X " بود .
SN 2006X در 24 فبریه توسط دو منجم آماتور ژاپنی و ایتالیایی کشف شده بود و به عنوان بیست و چهارمین ابرنواختر سال شناخته شد . این ابرنواختر از نوع Ia می باشد و 100 مرتبه از کهکشان خود کم نور تر است (قدر 17). این ابر نواختر از آن جهت اهمیت دارد که یکی از گزینه های اندازه گیری نرخ انبساط عالم محسوب می شود .
SN 2006X نخستین ابر نواختر کشف شده در این کهکشان نمی باشد و این کهکشان هم مانند دیگر کهکشان ها میزبان بسیاری ازابرنواخترها بوده است و پیش از این ابر نواختر های دیگری در چون SN 1901B, SN 1914A, SN 1959E و SN 1979C در کهکشان مارپیچی M100 شناسایی و کشف شده بودند . و حتی SN 1979C هم اکنون نیز به عنوان درخشان ترین منبع در اشعه ایکس طی 25 سال گذشته محسوب می شود .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع خبر : Universetoday.com

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تلسکوپ فضايي اسپيتزر ناسا ،با بررسي چند کهکشان در حال ترکيب ،پوششي از بلور هاي کوچک در اطراف مراکز به هم پيوند خورده ي اين کهکشان ها يافته است.اين ذرات شباهت زيادي به خرده شيشه دارند.اين بلور ها دانه هاي سيليکاتي هستند که در کوره هاي ستاره اي به وجود آمده اند.دانه هاي تازه کشف شده اولين موارد بلور هاي سيليکاتي شناخته شده در خارج از کهکشان ما مي باشند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دکتر "هنريک اسپون" از دانشگاه کورنل مي گويد:"ما از کشف اين بلور هاي ظريف و کوچک در مرکز يکي از بي ثبات ترين مناطق عالم ،بسيار شگفت زده هستيم.اين بلور ها به راحتي از بين مي روند اما در اين مورد ،ظاهرا اين بلور ها توسط ستارگان پرجرم ،سريع تر از روند ناپديد شدن ،در حال توليد هستند."
اين کشف نهايتا در فهم روند تحول کهکشان ها و به خصوص کهکشان راه شيري که در چندين ميليارد سال آينده با کهکشان آندرومدا ترکيب خواهد شد ،کمک بزرگي خواهد کرد.
دکتر "لي آرموس" از مرکز علمي اسپيتزر ناسا و موسسه فن آوري کاليفرنيا در پاسادنا مي گويد:"تصور ما بر اين است که طوفاني از غبار در مرکز کهکشان هاي در حال ترکيب در حال شکل گيري است.اين بلور هاي سيليکاتي در اين طوفان قرار گرفته و در نهايت به صورت پوششي عظيم از غبار و شيشه در اطراف هسته هاي کهکشان ها قرار مي گيرند."
سيليکات ها ،مانند شيشه،براي تبديل شدن به بلور به گرما نياز دارند.اين ذرات جواهر مانند در کهکشان راه شيري ، در مقادير کم و در اطراف بعضي از ستاره ها مانند خورشيد يافت مي شوند.اين ذرات بر روي زمين ،بر روي سواحل شني برق مي زنند و در شب ،برخورد اين ذرات همراه با ذرات ديگر با جو را مي توان مشاهده کرد.اخيرا اين ذرات توسط تلسکوپ اسپيتزر درون دنباله دار TEMPEL۱ (که سفينه ي DEEP IMPACT با آن برخورد کرده است) نيز ديده شده است.
کهکشان هايي که اين بلور ها به وفور در آنها يافت مي شود تفاوت عمده اي با کهکشان ما دارند.در درون اين کهکشان ها که "کهکشان هاي فوق نوراني فروسرخ" (ULTRALUMINOUS INFRARED GALAXIES) (ULIRGS) ناميده مي شوند ،مقادير بسيار عظيمي از اين بلور هاي سيليکاتي يافت مي شوند. با وجود آنکه تعدادي از اين نوع کهکشان ها به طور واضح رصد نشده اند ، بيشتر موارد کشف شده از دو کهکشان مارپيچي در حال ترکيب تشکيل شده اند.هسته ي ترکيبي اين نوع کهکشان ها مملو از ستارگان پرجرم ،پرنور و کم سن مي باشد.در مرکز بعضي از آنها نيز سياهچاله هاي بسيار پرجرم وجود دارد.
اختر شناسان بر اين عقيده اند که بلور هاي سيليکاتي در مرکز اين نوع کهکشان ها (ULIRGS) ،توسط ستاره هاي پرجرم ايجاد مي شوند.بر اساس تحقيقات دکتر اسپون و تيم او، اين ستاره هاي پرجرم ،بلور ها را قبل و همچنين در هنگام وقوع انفجار هاي ابر نواختري در فضا پخش مي کنند.اما اين بلور هاي ظريف براي مدت طولاني دوام نمي آورند.ذرات پرتاب شده توسط انفجار هاي ابر نواختري به اين بلور ها برخورد کرده و آنها را بمباران مي کنند.نتيجه ي اين بمباران ،گرم شدن بلور ها و در نهايت ذوب شدن و تبديل آنها به موادي بدون شکل است.تمام اين اتفاقات در بازه ي زماني کوتاهي صورت مي گيرد.
دکتر اسپون اين پديده را به شکلي ساده بيان مي کند:"دو کاميون حامل آرد را در نظر بگيريد که در يک خيابان و در جهت مخالف هم در حال حرکتند.اگر اين دو کاميون با هم برخورد کنند ،براي مدتي کوتاه ابري سفيد بر روي خيابان تشکيل مي شود.با استفاده از تلسکوپ اسپيتزر ،ما برخورد و ترکيب دو کهکشان و تشکيل ابري موقتي از بلور هاي سيليکاتي را مشاهده مي کنيم."
طيف سنج فرو سرخ تلسکوپ اسپيتزر ،اين بلور هاي سيليکاتي را در ۲۱ کهکشان از ۷۷ کهکشان بررسي شده (که همه از نوع ULIRGS بوده اند) يافته است.اين ۲۱ کهکشان در محدوده ي ۲۴۰ ميليون تا ۹/۵ ميليارد سال نوري از ما قرار دارند و در تمام مناطق آسمان پخش شده اند.اين کهکشان ها در زمان مناسب رصد شده و در نتيجه بلور ها در آنها مشاهده شده اند.اما در ۵۶ کهکشان ديگر ،اين بلور ها در آينده ي نزديک ايجاد خواهند شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

:10: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اختر شناسان سازمان ناسا يك سامانه خورشيدي غير معمول در فاصله حدود 500 سال نوري را كشف كرده اند كه سياره هاي داخلي آن در يك جهت و سياره هاي بيروني آن در خلاف جهت سياره هاي داخلي مي چرخند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين سامانه نويافته كاملا از سامانه خورشيدي ما متفاوت است زيرا تمامي سيارات سامانه ما و خورشيد آن در يك جهت مي چرخند. ممكن است كه اين سامانه از دو ابر متفاوت مواد شكل گرفته باشد كه در جهت هاي مخالف گردش مي كردند.
آنتوني رميجان از رصدخانه ملي ستاره شناسي راديوئي مي گويد" اين اولين باري است كه اختر شناسان يك چنين پديده اي را مشاهده مي كنند. اين بدين معني است كه پروسه بوجود آمدن سياره ها پيچيده تر از آن است كه قبلا تصور مي شد." رجيمان و همكار وي ، جان هاليس از مركز پرواز فضائي گودارد سازمان ناسا در گرين بلت با استفاده از آرايه بزرگ راديو تلسكوپ موسسه ملي علوم موفق به كشف اين سامانه شدند.

اطلاعات بيشتر: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

:10: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اختر شناسان سازمان ناسا يك سامانه خورشيدي غير معمول در فاصله حدود 500 سال نوري را كشف كرده اند كه سياره هاي داخلي آن در يك جهت و سياره هاي بيروني آن در خلاف جهت سياره هاي داخلي مي چرخند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين سامانه نويافته كاملا از سامانه خورشيدي ما متفاوت است زيرا تمامي سيارات سامانه ما و خورشيد آن در يك جهت مي چرخند. ممكن است كه اين سامانه از دو ابر متفاوت مواد شكل گرفته باشد كه در جهت هاي مخالف گردش مي كردند.
آنتوني رميجان از رصدخانه ملي ستاره شناسي راديوئي مي گويد" اين اولين باري است كه اختر شناسان يك چنين پديده اي را مشاهده مي كنند. اين بدين معني است كه پروسه بوجود آمدن سياره ها پيچيده تر از آن است كه قبلا تصور مي شد." رجيمان و همكار وي ، جان هاليس از مركز پرواز فضائي گودارد سازمان ناسا در گرين بلت با استفاده از آرايه بزرگ راديو تلسكوپ موسسه ملي علوم موفق به كشف اين سامانه شدند.

اطلاعات بيشتر: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

:10: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
رصد های جدید چندرا از کهکشان مارپیچی NGC 5746 ، هاله ی بسیار گرمی از گاز را آشکار کرد که این کهکشان را احاطه کرده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تازه ترین رصد های انجام شده توسط تلسکوپ فضایی چندرا ی ناسا از کهکشان پرجرم NGC 5746 ، هاله ی بسیار گرمی از گاز و غبار را آشکار کرد که اطراف این کهکشان را پوشانده و آن را احاطه کرده است .این هاله ی گازی از هر قسمت این کهکشان که از لبه دیده می شود 60000 سال نوری فاصله دارد.در این کهکشان هیچ نشانه ای از فعالیت های شدید در نواحی هسته ای وجود ندارد و هیچگونه روند غیر عادی شکل گیری ستارگان در آن مشاهده نمی شود . با این حساب این "هاله ی داغ" در اثر خروج گاز از کهکشان بوجود نیامده است.
با توجه شبیه سازی های انجام شده بوسیله ی داده های چندرا احتمالا این هاله ی گازی به تدریج و بوسیله مواد باقیمانده از زمان شکل گیری کهکشان بوجود آمده است.کهکشان های مارپیچی خود از ابرهای عظیم از گازهای میان کهکشانی تشکیل شده است .کشف این هاله ی داغ به دور NGC 5746 باعث شد دانشمندان حلقه ی گمشده ی نظریات خود را بیابند زیرا پیش از این این گونه هاله ها تنها در مدل های کامپیوتری مشاهده می شد.


منبع خبر : Chandra , Harvard
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اختر شناسان بنياد ملي علوم و دانشگاه كارديف انگلستان در جلسه اخير انجمن اخترشناسي آمريكا شواهد تازه اي در مورد ابر اسرارآميز هيدروژني موسوم به VIRGOHI 21 ارائه دادند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شواهد عنوان مي كنند اين ابر كه در خوشه سنبله (Virgo) و در فاصله 50 ميليون سال نوري از زمين قرار دارد يك كهكشان تاريك است كه نور ستاره اي منتشر نمي كند. آنها بر اين باورند كه اين كهكشان تاريك فاقد ستاره است و مقدار كمي هيدروژن خنثي در خود دارد كه امواج راديوئي منتشر مي كند. نتايج رصدهاي اين اخترشناسان نه تنها به وجود يك كهكشان تاريك اشاره دارد بلكه راز طولاني همسايه آن كه بطور عجيبي كشيده شده است را توضيح مي دهد.

رصد هاي جديد كه با استفاده از راديو تلسكوپ سنتز وستربورك در هلند انجام شد نشان مي دهند كه گاز هيدروژن موجود در VIRGOHI 21 در حال چرخش است كه بيانگر وجود يك كهكشان تاريك با جرمي بيش از ده بيليون برابر جرم خورشيد است كه فقط 1 درصد آن هيدروژن و بقيه آن ماده تاريك مي باشد.

اما اين نتايج و شواهد تمامي اطلاعات آشكار شده در مورد اين ابر نيست. ممكن است اين نتايج معماي قديمي در مورد يك كهكشان نزديك را حل كند. كهكشان NGC 4254 با داشتن يك بازوي دوار كه بزرگتر از بقيه بازوها است يك كهكشان نامتقارن است. اين ناهمساني معمولا در نتيجه تاثير يك كهكشان مجاور است كه تا بحال كشف نشده بود. اين گروه از اختر شناسان بر اين باورند كه VIRGOHI 21 عامل اين نامتقارني است. كهكشان تاريك با جدا كردن گاز NGC 4254 يك ارتباط موقت بين هر دو كهكشان ايجاد مي كند و باعث كشيده شدن بازوي كهكشان مارپيچي مي شود. با ادامه حركت VIRGOH1 ، هر دو كهكشان از هم جدا شده و بازوي غير عادي NGC 4254 به حالت اوليه باز مي گردد.اين گروه از اختر شناسان مي گويند كه VIRGOHI 21 يك كهكشان تاريك است. آنها اميدوارند كه با استفاده از ابزار جديد ALFA در رصد خانه Arecibo تعداد بيشتري از اين كهكشانها را كشف كنند.



منبع خبر : Universetoday
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] :21:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
چندين دهه، اخترشناساني كه تلسكوپِشان را به‌سوي كهكشان عجيب و نامتعارف ۱۱۸۲IC در خوشه كهكشان‌هاي جاثي (هِركول) نشانه مي‌رفتند خيال مي‌كردند به‌كهكشاني تَك اما غيرمعمول مي‌نگرند. اين كهكشان با هسته‌اي بزرگ و نه‌چندان متِقارِن و ستوني نوراني، كه از نواحي مركزي‌اش سرچشمه گرفته است، عادي به‌نظر نمي‌رسيد. در چند سال گذشته گروهي از اخترشناسان اروپايي سعي داشتند اين اِبهام را برطرف كنند. سرانجام آنها دريافتند كه كهكشان ۱۱۸۲IC فقط يكي نيست بلكه دو كهكشانِ درحال ادغام شدن است.
برمبناي قانوني عمومي در كيهان ساختار كلّي كهكشان‌ها با ادغام و تبديل شدن به‌كهكشاني بزرگتر متحول مي‌شود، نه به‌دليل تحولا‌ت دروني خود كهكشان كه اغلب تغييرات كمتري را در شكل كلي ايجاد مي‌كند. به اين دليل اخترشناسان موشكافانه عالم را زير نظر دارند تا چنين بررسي‌هايي رازگُشاي شناخت بلوك‌هاي سازنده عالم امروز و نيروي سازندهِ آن شود. همچنين با شناخت آثار چنين رويدادهايي بهتربا گذشته و سرنوشت كهكشان راه‌شيري در ادغام با كوتوله‌هاي اقماري‌اش يا ملاقات با مارپيچي بزرگ همسايه‌اش، كهكشان آندرومدا، آشنا مي‌شويم.
فهم مراحل تحول كهكشان‌هاي ادغام‌شونده شبيه اين است كه موجودي فضايي بخواهد مراحل تكامل انسان را درك كند. اگر او تصاويري از يك نوزاد، كودك، نوجوان، انساني بالغ، و يك فَردِ پير داشته باشد مي‌تواند دربارهِ سِيرِ تحول سنّي انسان‌ها به‌نتايجي برسد. او درمي‌يابد كه يك فَرد تبديل به‌فَرد ديگري نمي‌شود بلكه تحولات كلي همه انسان‌ها در يك جهت رخ مي‌دهند.
دو‌مثال زيبا از كهكشان- هاي درحال ادغام كهكشان آنتِن و كهكشان موش است. آنها به‌دليل شكل‌هايي كه در‌ذهن تداعي مي‌كنند چنين نامگذاري شده‌اند. شكل كامل آنها- با دُم‌هاي مُنحني عظيم و توده‌هاي درخشان مواد- بهترين نمونه از آثار برخورد دو كهكشان است. چنين شكل كاملي از برخورد حاصل آن است كه دو كهكشان درحال ادغام تقريباً جِرم يكساني دارند و بنابراين كم و بيش به‌يك اندازه در ايجاد اين نمايش باشكوه سهيم‌اند. اما الزاماً چنين شرايطي براي ادغام كهكشان‌ها لازم نيست. درحقيقت هر نوع كهكشاني ممكن است در فرايند ادغام شركت كند. درواقع ادغام‌هاي كوچك، آنهايي كه بين يك كهكشان بزرگ و يك كهكشان كوچك رخ‌مي‌دهد، ممكن است بخش عادي و <روزمَرّه> زندگي يك كهكشان باشد.
برهم‌كنش و ادغام بين كهكشان‌هايي كه عضو گروه يا خوشه‌اي هستند بيشتر از كهكشان‌هاي تك است. اگر بخواهيم تحول كهكشان‌ها را درك كنيم بايد گروه‌ها را بشناسيم. گروه‌ها محيط‌هايي‌اند كه اين نوع برهم‌كنِش‌ها در آنها بسيار متداول و اثرگذارند. در گروه‌ها تعداد بسياري كهكشان در كنار هم وجود دارند و سرعتشان به‌قدر كافي آهسته است كه در فرايندهاي گرانشي برهم اثر بگذارند و يكديگر را به‌سوي هم بِكِشند. انبساط، قانون كلي عالم ماست كه بنابر پذيرفته‌ترين نظريه‌هاي كيهان‌شناسي از انفجاري بزرگ در ابتداي عالم (حدود ۱۴ ميليارد سال پيش) آغاز شده است. اما انبساط فقط بر بزرگ‌ترين ساختارها اثر مي‌گذارد. درون كهكشان چنان تحت‌تأثير گرانش كهكشان است كه اثر چنداني از انبساط عالم نمي‌پذيرد. گروه‌ها و خوشه‌ها نيز با گرانش دروني خود ساختارشان را در مقابل نيروي واپاشندهِ انبساط، كه كهكشان‌ها را از هم دور مي‌كند، تا حدّ امكان حفظ مي‌كنند. اما در مقياس‌هاي بزرگ‌تر آثار انبساط به‌وضوح پيداست.
اگر اين‌طور باشد پس زماني كه سن عالم كمتر بوده و فواصل ميان خوشه‌ها و كهكشان‌ها كمتر بوده برخوردهاي بيشتري رخ مي‌داده است و امروز براثر انبساط عالم احتمال برخوردها كم شده است و در آيندهِ كيهان كمتر نيز مي‌شود. اگر انبساط عالم ادامه يابد و حتي سريع‌تر هم بشود عالم به‌شدت رقيق مي‌شود و برهم‌كنش بين كهكشان‌هايي كه عضو گروه‌ها يا خوشه‌ها نيستند كمتر و كمتر خواهد شد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
درخششی شیری رنگ
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر می خواهید دریابید بخشی از جهان که شامل زمین و ساکنان ان است چقدر کوچک است این کار را انجام دهید:در شبی تیره و صاف از خانه بیرون بروید و دور از چراغهای شهر به ان نوار کمرنگ مه مانندی که اسمان را در بر گرفته است بنگرید.این نوار راه شیری نام دارد.تا سال1609 میلادی که نخستین تلسکوپ ساخته شد کسی نمی دانست که راه شیری چیست.سپس کشف شد که راه شیری مجموعه ای از میلیاردها ستاره کم نور است.در حدود سال1800 ستاره شناسان دریافتند که ستارگان راه شیری در مجموعه بزرگی به صورت یک کلوچه گرد امده اند.این مجموعه ستارگان کهکشان نامیده میشود. کهکشان مارپیچی ما تمام کهکشان ها همشکل نیستند.بسیاری از انها بیضوی یا تخم مرغی شکل اند. بعضی دیگر مارپیچی اند و شکلی مسطح وگرداب وار دارند. راه شیری ما کهکشانی است مارپیچی.بخشهای خارجی آن از خطوط طویل و منحنی شکل ستارگان موسوم به بازوهای مارپیچی تشکیل شده است. این بازوها به صورت منحنی وارد بخش مرکزی کهکشان می شوند.بخش مرکزی شامل نود درصد کل ستارگان موجود در کهکشان است اخترشناسان. این بازوهای مارپیچی را با تعقیب غولهای ابی جوان موجود در انها ردیابی می کنند.خورشید ما درون بازوی جبار قرار گرفته است.این بازو سومین بازوی راه شیری است.بازوهای قنطورس و قوس به مرکز کهکشان نزدیکتر و بازوی برساووش از مرکز کهکشان دورتر است.همه ستارگان موجود در این بازوها دور مرکز کهکشان می گردند.خورشید هر دویست و سی سال یکبار دور مرکز کهکشان می گردد.



صورت های فلکی:نقشه راه شیری

هر گاه به راه شیری نگاه کنید هزاران ستاره در ان می بینید.بعضی از این ستارگان از سایر انها متمایز هستند و قرنها مردم بر این تصور بودند که ان ستاره ها طرحها یا حتی تصویرهایی را در اسمان تشکیل می دهند.این طرحها یا تصویرها صورتهای فلکینامیده میشوند . بسیاری از صورتهای فلکی به نام اشیا-حیوانات وخدایان افسانه ای قدیم نامیده می شدند. به سبب کج بودن محور زمین از تمام نقاط زمین تمامی صورتهای فلکی قابل رویت نیستند.همچنین ستارگانی که یک صورت فلکی را می سازند در واقع نزدیک یکدیگر نیستند.ستارگان از محلی که ما به انها نگاه می کنیم نزدیک به هم به نظر می رسند.بنابراین صورتهای فلکی در مورد رابطه ی فیزیکی یک ستاره با ستاره ی دیگر مطلب زیادی در اختیار ما نمی گذارند.ولی انها وسیله ای برای ازمایش تخیلات ما هستند و به ما کمک می کنند تا ستاره ها و سیاره ها و دیگر اجرام اسمانی را پیدا کنیم.انها نقشه راه شیری ما هستند.

شاید بتوانیم عظمت کهکشانها را در خیال مجسم کنیم به ویژه اگر با ارقام کوچک اغاز کنیم:

- شانزده ورق کاغذ تقریبا دو میلیمتر ضخامت دارد.

- یک میلیون ورق کاغذ به بلندی یک ساختمان سی و دو طبقه است.

- یک میلیارد ورق کاغذ ده برابر قله اورست ارتفاع دارد.

- یک تریلیون ورق کاغذ بیش از یک چهارم فاصله زمین تا ماه ارتفاع دارد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

:18: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

خورشید ما

اختر شناسان ابتدا تصور می کردند که خورشید در نزدیکی مرکز کهکشان قرار دارد.بعدها دریافتند که مرکز کهکشان بیست و چهار هزار سال نوری در راستای صورت فلکی قوس با ما فاصله دارد.در ضمن یک سال نوری مصافتی است که نور در یک سال طی می کند و تقریبا شش تریلیون کیلومتر(میلیون میلیون)مایل یا نه و نیم تریلیون کیلومتر است.با این سرعت نور خورشید تقریبا هشت دقیقه طول می کشد تا به زمین برسد. اگر شما بتوانید با سرعت نورحرکت کنید طی یک ثانیه می توانید هفت و نیم بار زمین را دور بزنید.این سوی کهکشان تا ان سوی ان صد هزار سال نوری فاصله داردکهکشان از یک گوی مرکزی متشکل از ستارگان پیر قرمزرنگ ویک صفحه خارجی مسطح حاوی گاز وغبار و ستارگان ابی جوان تشکیل شده است.بخش مرکزی راه شیری باید بسیار درخشانتر به نظر برسد ولی ابرهای غباری شکل آن را از دید ما پنهان می کنند.خورشید ما درصفحه خارجی در بازو جبارکهکشانقرار دارد.جبار- قنطورس-قوس و برساووش(برساووس)چهار بازوی مارپیچی کهکشان ما هستند.
همسایگان دیوار به دیوار ما

ایا همه ستارگان در کهکشان ما جای گرفته اند؟ایا کهکشان ما کل جهان را تشکیل می دهد؟چنین نیست.در نیمکره جنوبی می توان دو تکه ابر را شب هنگام مشاهده کرد که به نظر می رسد تکه های جدا شده ای از راه شیری باشند.انها را ابرماژلانی بزرگ وابر ماژلانی کوچک گویند.ابرهای مزبور به نام فردینان ماژلان اولین اروپایی که آنها را مشاهده کرد نامیده شده اند.انها نیز از تعداد زیادی ستاره کم نور تشکیل شده اند و کهکشانهای کوتوله ای هستند که در فاصله صد و پنجاه هزار سال نوری ما قرار گرفته اند.ابر ماژلانی بزرگ تقریبا دارای ده میلیارد ستاره است و ابر ماژلانی کوچک فقط از دو میلیارد ستاره تشکیل شده است.کهکشان ما در مقایسه با انها همچون غولی است.

خانواده راه شیری

کهکشان های دیگری نیز وجود دارند .به عنوان مثال یک تکه مه مانند کم نور در صورت فلکی امراه المسلسله(زن به زنجیر کشیده شده)وجود دارد.قرنها بود که به وجود ان پی برده بودند اما آن را چیز مهمی نمی پنداشتند.ولی اختر شناسان در دهه 1920 پی بردند که این تکه ابرکهکشانی دور دست است که از کهکشان ما بزرگتر است.نام این کهکشان امراه المسلسله است
و با ما دو میلیون و سیصد هزار سال نوری فاصله دارد.
تقریبا بیست و چهار کهکشان دیگر نیز وجود دارند که اکثر انها کوچکند و فاصله آنها با ما در حدود فاصله کهکشان امراه المسلسله است.آنها خوشه ای از کهکشانها را تشکیل میدهند که کهکشانهای گروه محلی نام دارند.این کهکشانها بر اثر نیروی جاذبه در کنار هم قرار گرفته اند و در حال گردش به دور یکدیگرند.

function enableDesignMode() { }
منبع : Parssky.com

:8: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تلسكوپ فضايي اسپيتزر ناسا به تازگي از يك جفت كهكشان تصويربرداري كرده است.اين تصوير فرو سرخ همانند دو چشم آبي يخزده مي ماند كه از پشت نقابي سرخ رنگ از جنس گردباد با طراحي هنرمندانه به ما خيره شده اند.اين چشم ها در حقيقت مراكز دو كهكشان در حال تركيب هستند كه اخيرا يكديگر را ملاقات وشروع به گردش حول يكديگر كرده اند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين نقاب از بازوهاي مار پيچي در هم تابيده ي اين دو كهكشان شكل گرفته است.در امتداد بازوهاخوشه هاي ستاره اي غبارآلودي متشكل از ستاره هاي تازه متولد شده ديده مي شود.اين ستاره ها همانند مرواريدهايي هستند كه پشت سرهم در يك ريسمان رديف شده اند.

اين اولين باري است كه اختر شناسان خوشه هايي ستاره اي از اين نوع موسوم به"مهره هاي در ريسمان"را مشاهده كرده اند.

طبق گفته محققان اين خوشه هاي مهره اي شكل بعد از اولين ملا قات اين زوج كهكشاني به وجود آمده اند .كهكشانها يكديگر را به لرزش درآورده وباعث مي شوند گاز و غبار به اطراف حركت كنند و در بسته هايي جمع شوند در اين هنگام چگالي انها به حدي مي رسد كه غبار جمع شده بر اثر گرانش دچاررمبش مي شود.مواد به شكل ابر هاي مهره مانند منقبض مي شوندوستاره هايي در اندازه هاي متفاوت در آنها پديد مي آيند.
به سبب اين كه ابرهاي غبارآلود اطراف اين دو كهكشان در نور فرو سرخ مي درخشند دوربين فرو سرخ اسپيتزر اولين ابزاري است كه انها را آشكار نموده است.
ستاره هاي داغ جواني كه درون اين سحابي ها لانه كرده اند غبار اطراف خود را گرم مي كنند وسبب تابش غبار در طول موج فروسرخ مي شوند. مي توانيد در تصوير اين غباررا به رنگ قرمز وستاره هاي درون ان را به رنگ آبي ببينيد.
همچنين بر اساس داده هاي اسپيتزر نوري غير معمول از يك مهره درخشان سمت چپ نقاب به چشم مي خورد.اين گوي درخشان جذاب بسيار پر جرم است و۵% از تمام نور فرو سرخي كه از دو كهكشان ساطع مي شود را به خود اختصاص مي دهد. به نظر مي رسد كه ستاره هاي مركزي درون اين خوشه چگال احتمالا در حال به هم پيوستن و تشكيل يك سياه چاله مي باشند. تصوير نور مريي اين كهكشانها ستاره هايي را درون مهره ها نشان مي دهد ولي خود مهره ها مخفي هستند .در آن تصاوير كهكشانها بيشتر شبيه به چشمان يك جغد با بالهايي ازجنس ستاره ها هستند.اين دو كهكشان در فاصله ي۱۴۰ ميليون سال نوري از ما قرار دارند.انها ۵۰۰ ميليون سال ديگر يكي مي شوند. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام دوست عزیز

ممنونم از مقالات مفید شما؛

لطفا مقالاتی رو که قرا رمیدین اینجا اگر حاوی لینک فعال هست ویرایش کنید و لینک ها رو حذف کنید و بعد ارسال بفرمایید تا صفحه به هم ریخته نشه. همینطور در مورد این مقالات.

ممنون میشم

موفق باشید

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


منظومه ی شمسی هر 30 میلیون سال یک بار مسیر دایروی رو طی میکنه که این مسیر عمود بر کهکشان راه شیری است.[تصویر بالا]
وقتی به بالای مسیر دایره ای میرسه چون در اونجا تعداد شهاب سنگها کمه احتمال برخورد کم میشه.
و وقتی به قسمت پایین نزدیک میشه چون وارد قسمت دیسک کهکشان میشه بنابراین احتمال ورود اجرام دیگر به منظومه ی شمسی و برخورد با زمین خیلی قوت می گیرد .

اگر شما درون خانه خود نشسته باشید نمی توانید بگویید از بیرون خانه چگونه است و این همان وضعیتی است که ما در مورد []کهکشان راه شیری]داریم. تعداد زیادی کهکشان مارپیچی وجود دارد که ما آنها را مشاهده می کنیم، ولی این موضع به مانند آن است که از درون پنجره، خانه های دیگر را مشاهده کنیم و این موضوع باعث نمی شود که بگوییم کهکشان راه شیری به مانند کهکشان دیگری است.
ستاره شناسان با بررسی اطلاعات دریافتی و نقشه های جدیدی که از ستاره های کهکشان راه شیری به دست آمده، توانستند تصور قدیمی که درباره کهکشان خودمان بوده را متحول کنند. برطبق تصوری که در گذشته بوده کهکشان راه شیدی دارای چهار بازو بوده است. اما تحقیقات جدید این موضوع را رد می کند و برای کهکشان راه شیری تعداد 2 بازو را مشخص کرده است. این یافته جدید را مدیون تلسکوپ فضایی اسپیتزر هستیم، که در طیف فروسرخ فعالیت می کند. /سپیتزرتوانست از میان گاز و غباری که صفحه راه شیر را برای ما غیر قابل مشاهده کرده بود، آشکار سازد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

عکسهای قبلی گرفته شده از راه شیری در ابتدای سال 1950 گرفته شده است. این دقیقاً همان زمانی است که ستاره شناسان از رادیو تلسکوپ، برای یافتن اثری از بازو های مارپیچی کهکشان استفاده می کردند.
آنها بر روی گازهای میان ستاره ای تمرکز می کردند. این موضوع باعث شد که راه شیری از این نظر دارای 4 بازوی بزرگ مشخص شود. بازوهای : سپر،قنطورس، قوس و پرساووش. منظومه شمسی در یک بازوی فرعی کوچک به نام شکارچی قرار دارد که بین بازوی قوس و برساووش است.