>>> تازه ترین اخـــبار و اکتـــشافات دنیای فیـــزیک <<<
فيزيك دان ايراني و شگفت آفريني تازه سياه چاله ها
يك فيزيك دان ايراني مقيم دانشگاه ميسوري در كلمبيا هنگام بررسي نتايج نظريه نسبيت اينشتين روي ذراتي زير اتمي كه با سرعت زياد در حركتند موفق به كشف اثر تازه و شناخته نشده اي از سياه چاله ها شده است.
سياه چاله ها كه در زمره ي عجيب ترين اجرام كيهاني به شمار مي آيد باز هم شگفتي آفريده اند و اخترشناسان را حيرت زده كرده اند. به نوشته ي هفته نامه ي علمي نيوساينتيست بهرام مشحون و همكارش كارمن چيكانك در دانشگاه ميسوري در بررسي هاي علمي خود به اين نكته پي برده اند كه سياه چاله ها مي توانند نيروهاي جزر و مدي عجيبي توليد كنند كه بر ذرات با سرعت زياد تاثيري متفاوت از ذرات با سرعت كم باقي مي گذارد. اين اثر پيشبيني نشده به اين معناست كه سياه چاله اي كه در مركز كهكشان خود ما قرار دارد مي تواند منبع پرتوهاي كيهاني بسيار پرقدرت و نادري باشد كه اخترشناسان تاثير مخرب آنها را در جو زمين مشاهده كرده اند اما تاكنون نتوانسته اند توضيحي براي منشا شان پيدا كنند.
نيروهاي جزر و مدي بر اساس نظريه ي نيوتوني هنگامي ظاهر مي شوند كه تاثير نيروي جاذبه به واسطه ازدياد فاصله كم مي شود به عنوان مثال 2 ذره كه در فواصل متفاوتي نسبت به يك سياه چاله قرار دارند تحت تاثير 2 نيروي مختلف قرار مي گيرند و يكي از آنها كه نزديك تر است شتاب بيشتري پيدا مي كند. اما توضيحي كه از طريق فيزيك نيوتوني به دست مي آيد براي شرايطي كه در نزديك سياه چاله ها برقرار است كفايت نمي كند. اخترشناسان از مدت ها قبل به اين نكته پي برده بودند كه در پلاسما(ماده در دما و فشار زياد) كه اطراف سياه چاله ها در گردش است ذرات بنيادي و زير اتمي با سرعت بسيار زياد فراوانند.
مشحون و همكارش در تلاش محاسبه اين امر بودند كه اين ذرات در ميدان جاذبه قدرتمند سياه چاله ها چگونه رفتار مي كنند. اين 2 فيزيكدان دريافتند كه تاثير ميدان جاذبه سياه چاله ها روي ذراتي كه با سرعت كم در اين ميدان حركت مي كنند دقيقا به همان نحو است كه فيزيك نيوتن پيشبيني مي كند اما در مورد ذراتي كه با سرعت نزديك به سرعت نور حركت مي كنند نتايج به دست آمده كاملا خلاف انتظار بود. ذراتي كه با سرعتي بيش از 70درصد سرعت نور300هزار كيلومتر در ثانيه حركت مي كنند رفتارشان تابع جهت حركتشان است.
ذرات پرسرعتي كه در امتداد محور چرخش سياه چاله ها حركت مي كنند از شتاب حركتشان نسبت به ذرات كند كاسته مي شود اما ذرات تند سرعتي كه در جهت عمود بر اين محور سير مي كنند شتابي بسيار زياد و انرژي حيرت انگيز و عظيم كسب مي كنند.
نتايج بدست آمده به وسيله مشحون و همكارش شماري از رصد ها و مشاهدات توضيح ناپذيري را كه اخترشناسان در گذشته انجام داده بودند قابل فهم ساخته است. از جمله اين امور افشانه هاي بسيار پر قدرت از جنس ذرات زير اتمي است كه از قطب هاي اجرام كيهاني موسوم به((مايكروكازارها)) به بيرون پرتاب مي شوند. تلقي خترشناسان آن است كه مايكروكازارها سياه چاله ها را درون خود پنهان ساخته اند. آنچه كه موجب حيرت اخنرشناسان بود آن است كه اين ذرات پر انرژي داراي شتاب كاهش يابنده هستند. علاوه بر اين از تحقيقات مشحون و همكارش چنين بر مي آيد كه رويداد هاي حيرت انگيز ديگري نيز در جهات ديگر و هنگام حركت ذرات پر شتاب رخ مي دهد كه هنوز مشاهده نشده است. به اعتقاد مشحون نيروهاي جزر و مدي كند كننده تنها در زاويه55 درجه از محور يك سياه چاله ظهور مي يابد و تنها در اين زاويه است كه ذرات زير اتمي شتاب منفي پيدا مي كنند و از سرعتشان كاسته مي شود. در همه جهت و زواياي ديگر حول اين محور اين نوع ذرات شتاب مثبت بدست مي آورند و براساس نظريه اينشتين سرعت اين ذرات مي تواند تا سرعت نور بالا برود. اگر نظريه مشحون و همكارش درست باشد سياه چاله هايي كه در كهكشان ما قرار دارند دائما ذرات پر شتاب و پر سرعتي عمدتا از جنس پروتون را به بيرون پرتاب مي كنند كه انرژي شان هنگامي كه به زمين مي رسند بيش از1020الكترون ولت است. به گفته مشحون مي توان نظريه پيشنهادي او و همكارش را با مقايسه رابطه ميان جهت ورود پرتوهاي كيهاني مافوق پرقدرت به جو زمين و موقعيت مايكروكازار ها در كهكشان راه شيري را مورد آزمايش قرار داد.
سيستم پيش رانش "ضد گرانشي
بر مبناي يك تحقيق جديد دانشمندان به اين نتيجه رسيده اند كه مي توان از رانش يك جرم كه در ميان فضا سرعت مي گيرد براي شتاب دادن سريع به فضاپيماهاي بزرگ استفاده كرد در حاليكه نيروهاي كشندي داخلي كه مي توانند محموله را از هم بپاشند را كاهش داد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
طي گردهمائي بين المللي فناوري و فضا و كاربردهاي آن كه در تاريخ 25 بهمن در آمريكا برگزار شد ، دكتر فرانكلين فلبر پيشنهاد يك سيستم پيش رانش ضدگرانش را مطرح كرد. راه حل جديد وي براي معادله ميدان گرانشي انيشتين اين اميد را به علاقمندان فضا مي دهد كه ممكن است سرعت فضا پيما ها را تا رسيدن به سرعت نور شتاب داد بدون آنكه محتويات فضا پيماها متلاشي و خرد شوند.
گزارش دكتر فبلر عنوان مي كند كه يك جرم كه با شتابي بيشتر از 57.7 درصد از سرعت نور حركت مي كند اجرام ديگر كه در محدوده "شعاع ضدگرانشي" جلوي آن قرار دارد را بطور گرانشي دفع مي كند (مي راند). اين "شعاع" با نزديك شدن سرعت جرم به سرعت نور تشديد مي شود.
اين گزارش نشان مي دهد كه مي توان از رانش يك جرم كه در ميان فضا سرعت مي گيرد براي شتاب دادن سريع به فضاپيماهاي بزرگ استفاده كرد در حاليكه نيروهاي كشندي داخلي كه مي توانند محموله را از هم بپاشند را كاهش داد. اين گزارش استدال مي كند كه محموله در يك شعاع ضدگرانشي "بي وزن" مي شود زيرا به كسري (برخه اي) از سرعت نور شتاب داده مي شود.
اطلاعات بيشتر :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کشف ساختارهای قفسی در خوشه های طلا
كشف ساختارهاي قفسي در خوشه هاي طلا
شناسايي C60 و فولرينهاي بزرگتر تلاش براي دستيابي و شناسايي ساختارهاي قفسهاي مشابه از عناصر ديگر را افزايش داده است. محققان دانشگاه Nebraska Lincoln (UNL) و دانشگاه واشينگتن (WSU) ادعا ميكنند مدارك تئوري و تجربي دال بر وجود ساختارهاي پايداري از طلا در اختيار دارند.
اين كشف هنگام بررسي چگونگي تبديل ساختار Au13 مسطح به Au20 چهاروجهي صورت گرفت. X.C. Zeng. از UNL ميگويد: ما فقط ميخواستيم بدانيم چه زماني اين ساختار مسطح شروع به تغيير شكل به ساختار تودهاي ميكند.
اطلاعات تجربي اين پروژه در آزمايشگاه ملي Pacific Northwest به دست آمد. محققان wsu از يك منبع تبخير ليزري براي توليد خوشههاي طلا با 15 الي 19 اتم طلا استفاده كردند. آنها طيف فوتوالكترون (PES) اين خوشهها را در 226nm (4/661ev) و 193nm 6/424ev)( اندازه گرفتند.
اين محققان با تركيب محاسبات شيمي كوانتوم با يك روش جستجوي كامپيوتري قدرتمند، پايدارترين حالتهاي خوشههاي آنيوني Au را در محدوده 15 تا 19 اتم شناسايي كردند. دادههاي تئوري PES براي پايدارترين ساختارها شامل يك ساختار براي حالت5;n=19ساختار براي حالت n=16 و n=15 و 6 ساختار براي حالت n=17 و n=18ميباشد.
اين مطالعه تئوري نشان ميدهد كه تقريب اً يكي از كم انرژيترين خوشهها با 16، 17 يا 18 اتم Au بايد ساختار قفس توخالي داشته باشد. اين ساختارها مطابقت خوبي با دادههاي تجربي PES داشتند. فضاي خالي درون قفس Au حدود 6 آنگستروم تخمين زده ميشود كه براي پذيرفتن يك اتم خارجي كافي است.
اين امر ميتواند باعث پايداري اين ساختارها شود كه ممكن است در اثر تماس با سطح يك ماده ديگر تغيير شكل پيدا كنند. تمام اطلاعات تئوري و تجربي كه تاكنون به دست آمد بر اين فرض استوارند كه هيچ كدام از خوشهها به يكديگر متصل نبوده و همگي در خلأ قرار دارند.
در برگرفتن يك اتم خارجي توسط قفس طلا ميتواند در توليد كاتاليستهاي سوختي در آينده مورد استفاده قرار گيرد. قفسهاي خالي خوشههاي طلا نيز ميتوانند به عنوان يك سيستم جديد رهاسازي و حمل عوامل دارويي در خون بكار روند.
نتايج كار اين محققان در Proc. Natl. Acad. Sci. USA, (2006) 103. 8326 به چاپ رسيده است.
منبع :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تولید الکتریسیته از شکلات
توليد الكتريسيته از شكلات
به تازگي جمعي از مايكروبايولوژيست ها در يكي از دانشگاههاي انگليس يكي از باكتري هاي موجود در شكلات را كه از شكر تغذيه مي كند به وسيله اضافات شكلاتهاي يك كارخانه پرورش دادند و سپس يك باطري هيدروژني را با هيدروژن توليد شده از فعاليت باكتري ها شارژ كرده و ثابت كردند كه مي توان از شكلات انرژي الكتريكي دريافت كرد.
اين تيم تحقيقاتي باكتري اسچريچيا كولي (Escherichia coli) موجود در شكلات را با كارامل رقيق شده تغذيه كردند، باكتري مورد نظر شكر را مصرف و هيدروژن توليد كرد.
سپس محققين هيدروژن حاصل شده از باكتري را براي شارژ يك باطري هيدروژني استفاده كردند و باطري هيدروژني نيز پس از شارژ الكتريسيته كافي براي راه انداختن يك دستگاه خنك كننده كوچك را توليد كرد.
اين كشف تازه راه مصرف فوق العاده اي را براي استفاده از اضافات و زايده هاي كارخانه هاي شكلات سازي ايجاد خواهد كرد.
جالب اينجاست كه كار اين باكتري تنها با يك بار مصرف شكر و توليد هيدروژن تمام نمي شود و مي تواند همچنان درعرصه تامين سوخت هيدروژني فعال باشد. دانشمندان باكتري را در ظرف مخصوصي حاوي هيدروژن و مايع زايد حاصل شده از روند تبديل شكر به هيدروژن قرار مي دهند و دوباره آنزيم توليد كننده هيدروژن را در آنها فعال ميكنند.
محققين براي استفاده مجدد از باكتري ها ، گاز هيدروژن را به الكترون هاي تشكيل دهنده آن تجزيه مي كنند سپس الكترون هاي توليد شده را با الكترون هاي فلز پلاديوم در محلول هيدروژن و مايع زايد حاصله از فعاليت باكتري ها قرار مي دهند تا الكترون ها با هم واكنش شيميايي انجام دهند.
اين واكنش موجب مي شود تا پلاديوم از محلول جدا شده و به باكتري بچسبد و در پي اين عمل باكتري براي استفاده مجدد حفظ مي شود.
منبع : سايت فريا
هاوكينگ بهار 87 به ايران ميآيد
رئيس پژوهشگاه دانشهاي بنيادي گفت: مقدمات سفر استفان هاوكينگ به ايران در بهار 87 انجام شده است.
محمد جواد لاريجاني در گفتوگو با خبرنگار اجتماعي فارس گفت: پروفسور استفان هاوكينگ قرار بود از تاريخ 13 تا 22 ژوئيه (22 تا 31 تير) به ايران سفر كند اما به دليل مشكلات جسماني وي اين سفر به تعويق افتاد.
وي ادامه داد: بعد از اين كه مشكلات جسماني وي برطرف شد شرايط جوي و آبو هوايي ايران براي سفر وي مناسب نبود، هم اكنون مقدمات سفر اين دانشمند براي بهار 87 آماده شده است.
استفان هاوكينگ در سال 1942 در شهر اكسفورد به دنيا آمد. پس از پايان جنگ به شهر كوچكي به نام سنت آلبان در شمال لندن نقل مكان كرد و در آنجا به مدرسه رفت. پس از آن به دانشگاه آكسفورد رفت و در يونيورسيتي كالج اين دانشگاه فيزيك خواند. براي دكترا در زمينه كيهانشناسي به كمبريج رفت و زير نظر دنيس شاما كيهان شناس مشهور رساله خود را تدوين كرد. در سال 1973 به دپارتمان فيزيك نظري و رياضيات كاربردي دانشگاه كمبريج پيوست. از سال 1979 داراي كرسي استادي لوكاسي بوده است كه در سال 1663 به وصيت هانري لوكاس كه نماينده دانشگاه كمبريج در پارلمان انگلستان بود تأسيس گرديده بود. اين كرسي ابتدا در اختيار ايساك بارو و سپس ايساك نيوتون بوده است بعدها نيز در اختيار كسي چون ديراك قرار گرفت.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كار علمي هاوكينگ بر روي قوانين اساسي طبيعت است.
وي با همكاري پنروز نشان داده است كه براساس نظريه گرانش انيشتين، كيهان (زمان و مكان) آغازي چون مهبانگ و پاياني چون سياهچاله دارد كه لزوم وحدت دو نظريه بزرگ قرن بيستم يعني مكانيك كوانتومي و نسبيت عام را آشكار ساخت. از كشفيات مهم او اين است كه سياه چاله چندان هم كه تصور مي شد سياه نيست و بايد به دلائل كوانتمي از خود تابش گرمايي كند و در نهايت تبخير گردد.
او داراي تعداد بسيار زيادي مقالات تخصصي است كتاب مهم او ساختار بزرگ مقايس مكان زمان است كه با همكاري ج اف آر اليس نوشته است. كتاب هاي تخصصي ديگري نيز نوشته است. به علاوه در راستاي عمومي سازي دانش نيز سه كتاب نوشته كه بسيار مورد توجه قرار گرفته است. تاريخ مختصر زمان كه جزو كتاب هاي بسيار پرفروش بود سياه چاله ها و ريزكيهانها و ساير مقالات و بالاخره جهان در پوست گردو. هاوكينگ داراي چندين درجه دكتري افتخاري و افتخارات و جوايز متعددي است عضو انجمن پادشاهي بريتانيا و آكادمي علوم ايالات متحده آمريكا است. هاوكينگ عليرغم مسائل و مشكلات ناشي از بيماري، زندگي نامتعارف شخصي خود را نيز دارد و داراي سه فرزند و يك نوه است. هاوكينگ در حال حاضر علاوه بر فعاليت تخصصي علمي در گسترش دانش براي عموم مردم و ايراد سخنراني فعال است. او نمادي از مقاومت در مقابل سختيها و تسليم ناپذيري است. هاوكينگ 35 سال قبل به عنوان توريست براي بازديد از آثار تاريخي به ايران سفر كرد و اين نخستين سفر علمي وي به ايران است.
خرداد ماه به دعوت دانشگاه شریف برنده ی جایزه ی نوبل به تهران می آید
خردادماه به دعوت دانشگاه صنعتي شريف
برنده جايزه نوبل فيزيک 1976 به تهران ميآي
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
استاد برتون ريشتر، برنده جايزه نوبل فيزيک 1976 كه ماه آينده به دعوت دانشگاه صنعتي شريف به ايران ميآيد، ششم خردادماه در جمع استادان و دانشجويان فيزيك در دانشگاه صنعتي شريف سخنراني ميكند.
به گزارش خبرنگار علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، موضوع سخنراني ريشتر كه قرار است ششم خرداد ماه از ساعت 15:30 تا 16:30در سالن جابربن حيان دانشكده شيمي دانشگاه صنعتي شريف برگزار شود، «فيزيك ذرات بنيادي» است.
دكتر ريشتر در سال 1976 به همراه سميوئل چائو چونگ تينگ به دليل کارهاي پيشگامانهشان در کشف نوع تازه اي از ذره بنيادي سنگين مشتركا به دريافت جايزه نوبل فيزيك نايل شدند.
برتون ريشتر که در مارس سال 1931 در بروكلين نيويورک به دنيا آمده، تحصيلات عالي خود را تا اخذ دكتري فيزيك در موسسه تکنولوژي ماساچوست (MIT) پشت سرگذاشت و پس از پايان تحصيلاتش در سال 1956، به بخش فيزيک دانشگاه استنفورد پيوست.
وي سالها به عنوان پژوهشگر و استاد فيزيك ذرات بنيادي در اين دانشگاه فعاليت داشته و چندي نيز مديريت فني مرکز شتابگر خطي استنفورد را برعهده داشته است.
استاد ريشتر از سال 1999 پس از بازنشستگي تحقيقات را در حوزه انرژي و گازهاي گلخانهيي پي گرفته است
با استفاده از فناوري نانو ، دانشمندان سوئدي ابركاغذي محكمتر از چدن ساختند!
پژوهشگران سوئدي مدعي ساخت نوعي ابركاغذ شدهاند كه به گفته خودشان از چدن محكمتر است.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، لارس برگلونه، پژوهشگر انستيتو فنآوري سلطنتي سوئد در استكهلم در اين زمينه گفت كه اين نانوكاغذ ابداعي وي براي محكمتر كردن كاغذهاي معمولي، توليد نوارهاي چسبنده فوقالعاده محكم و يا كمك به توليد جايگزينهاي مصنوعي محكم براي بافتهاي بيولوژيك قابل استفاده خواهد بود.
وي افزود كه براي توليد اين نانوكاغذ بسيار قدرتمند از سلولز - ماده موجود در كاغذ معمولي - استفاده ميكند.
برگلونه در گفتوگو با مجله نيوساينتيست در اين خصوص اظهار داشت: نانو رشتههاي سلولزي، نيروي قدرتمند اصلي در تمام ساختارهاي گياهي هستند و ويژگيهاي آنها ابعاد نانومتري، قدرت و استحكام بسيار زياد است.
وي متذكر شد كه او و دستيارانش فرآيند آرامتري را ابداع كردهاند كه مانع از نابود شدن قدرت سلولز ميشود كه اين امر ناشي از فرآيندهاي مكانيكي استفاده شده براي خارج كردن رشتهها از چوب و ساختن كاغذ از آنها است.
وي در تشريح دستاورد خود اظهار داشت: روش جديد شامل شكستن خمير چوب با آنزيمها و سپس تكه تكه كردن آن با استفاده از يك همزن مكانيكي است. نيروهاي شكست توليد شده باعث مي شود كه سلولز به آرامي به قطعات رشتهاي خود تجزيه شود و نتيجه پاياني اين است كه رشتههاي سالم سلولز در آب غوطهور ميشوند.
برگلونه در ادامه گفت: همزمان با كشيدن آب، رشتهها به هم ملحق شده و شبكهاي را با پيوندهاي هيدروژني تشكيل ميدهند كه صفحات مسطحي از نانو كاغذ را تشكيل ميدهد.
پژوهشگران با انجام آزمايشهاي مكانيكي روي اين نانوكاغذها دريافتهاند كه استحكام اين بافت 214 مگا پاسكال است در حالي كه استحكام بافتي چدن تنها 130 مگاپاسكال است.
ژاپنيها، كاسه رشتهخوري در مقياس نانو ساختند!
دانشمندان ژاپني ميگويند از تكنولوژي برش ذرات در توليد يك كاسه اليافي بسيار كوچك كه تنها به وسيله ميكروسكوپ قابل مشاهده است، استفاده كردهاند.
به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ماسايوكي ناسائو، استاد مهندسي مكانيك دانشگاه توكيو و دانشجويانش مادهاي از جنس كربن را در ساخت يك كاسه حاوي رشته به قطر يك 25 هزارم اينچ با هدف گسترش تكنولوژي نانوتيوب به كار برده اند.
نانولولهها قطعات لولهاي شكلي از جنس كربن هستند كه قطر آنها حدود يك ده هزارم ضخامت تار موي انسان است.
نانولولههاي كربني به دليل داشتن ويژگيهاي فيزيكي خاص به منظور كاربردهاي بيشتر در الكترونيك و پزشكي مورد بررسي قرار گرفتهاند.
اين تارهاي بسيار نازك و ميكروسكوپي از فولاد مقاومترند.
ناكائو همچنين ميگويد: آنها توانستهاند اين كاسه رامن يا ظرف خوراك مخصوص ژاپنيها را با زحمت بسيار از رشتههاي نانولوله بسازند.
كاسه رامن شامل رشتههاي ميكروسكوپي به طول دو 12 هزار و پانصدم اينچ و صخامت يك 25 ميليونيم اينچ است.
ناكائو معتقد است اين كوچك ترين كاسه رامن در جهان با رشتههاي نانوست كه البته قابل خوردن نيست!
به گفته وي، سختترين قسمت در اين دستاورد جالب و سرگرم كننده، نگهداشتن رشتهها در كاسه بوده است.
تغییر در میدان مغناطیسی زمین
مطالعات جديد نشان داده است كه تغييرات سريع در حركت زير و رو شونده هسته خارجي مايع زمين در حال ضعيف كردن ميدان مغناطيسي در برخي از مناطق سطح اين سياره است.
به گزارش (ايسنا)، نيلز اولسن، محقق اين پژوهش و متخصص ژئوفيزيك در مركز فضايي ملي دانمارك در كپنهاك ميگويد: آنچه بسيار حيرت آور است تغييرات سريع و تقريبا ناگهاني است كه در ميدان مغناطيسي زمين رخ ميدهند.
بر اساس گزارش منتشر شده در نشريه نشنال جئوگرافيك، يافتهها نشان ميدهد تغييرات سريع مشابهي همزمان در فلز مايع در عمق 3000 كيلومتري زيرزمين در حال وقوع است.
جريان چرخشي آهن و نيكل مذاب در اطراف هسته جامد زمين به ايجاد يك جريان الكتريكي منجر ميشود كه ميدان مغناطيسي اين سياره را توليد ميكند.
در اين پژوهش ميدان مغناطيسي زمين با استفاده از اطلاعات بسيار دقيق ماهوارهيي در دورهاي 9 ساله نمونه سازي شده است.
پژوهشگران دريافتند كه تغييرات در ميدان مغناطيسي در برخي از مناطق زمين در حال وقوع است.
همچنين در سال 2003 دانشمندان متوجه تغييراتي در ميدان مغناطيسي زمين در منطقه استراليا شدند اما در سال 2004 اين تغييرات متوجه آفريقاي جنوبي شد.
به گفته دانشمندان اين تغييرات ميتوانند نشان دهنده احتمال وقوع پيامدهاي معكوس در آينده در ميدان ژئومغناطيسي باشد.
ميدان مغناطيسي زمين طي ميلياردها سال پيش صدها بار تغيير كرده است و اين پروسه ميتواند براي كامل شدن هزاران سال ديگر نيز ادامه پيدا كند.
دانشمندان به كمك تكنيكي كه در عينك هاي آفتابي استفاده مي شود ، روش جديدي را براي مشاهده نور اطراف سياهچاله ها ، ابداع كردند .
<SPAN lang=FA style="FONT-SIZE: 10pt; FONT-FAMILY: Tahoma; mso-bidi-language: FA">اگرچه ما به طور مستقيم قادر به مشاهده ي سياهچاله ها نيستيم ، اما مي توانيم تاثيرات آنها را بر روي اجرام مجاورشان ببينيم . اما اين كار هم بسيار مشكل و پيچيده است زيرا نور مادون قرمز حاصل از سحابي ها و گرد و غبار بين ستاره ها معمولا قدرت ديد ما را كاهش مي دهد و نوعي آلودگي نوري در فضا بوجود مي آورد.