ممنون میشم اگه جواب بدین
Printable View
ممنون میشم اگه جواب بدین
کسی نیستتتتتتتتتت جوابمو بدهههههههه
سفینه:اکسیژن مایع اون یارو گنذه زرده است.در ضمنبرای تنظیم در مدارهم انرژیرو از خورشید می گیره . یه طرحی هم شنیده ام ( که برای سفر به مریخ هست) واون هم استفاده از پادماده است. که کمتراز یک گرم از اون هم کافیه البته این طرح هنوزاجرائی نشده. اگر اشتباهی داشتم ببخشید. با تشکر.
برای هواپیما به نظرم بنزین سفیده ولی شک دارم
برای هواپیما بنزین بنزین هواپیما بهش می گن. یحتمل همینه که شما می گین .
برای سفینه های فضایی هم فکر کنم یک ماده جامد فشرده ولی نمیدونم(خودم دارم به خودم جواب میدم؟!!) لطفا راهنمایی کنید
مثل اینکه اینجا کسی نیست جوابمو بده
دوست عزیز عجله داری د !!
یه بار سوال خودتونو مطرح کنید کافیه !! اگه کسی مایل باشه جواب می ده !! پس تکرار در خواست نکنید !! [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فکر کنم بهتر بود تو انجمن فیزیک مطرح میکردی
من قبلا خوندم واسه موشک چیه ولی الان یادم نیست .
فردا نگاه می کنم
میگم .
فضا پیما که فکر کنم از نیتروژن استفاده میکنه برای سوختش
هواپیما هم از بنزین مخصوصی استفاده میکنه که فکر کنم مخلوطی از بنزین خام و گازوئیل باشه
ایسته کن
اینو بخون
کد:http://edu.tebyan.net/chemistry/vinegar/2.htm
حالا اینم بخون
کد:http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%d9%85%d9%88%d8%aa%d9%88%d8%b1+%d9%85%d9%88%d8%b4%da%a9&SSOReturnPage=Check&Rand=0
سوخت شاتل بیشتر از اکسیژن مایع هست . اما این هم از سایت دانشنامه ی رشد گرفته شده که می گه :
برای موتورهای موشک سوخت مایع انواع بسیاری سوخت و اکسید کننده وجود دارد، اما باید توجه داشت که خصوصیات این مواد با هم متفاوتند. از مواد اکسید کننده می‌توان اکسیژن مایع ، فلورین ، پراکسید هیدروژن ، اسید نیتریک سفید دود کننده و کلرین را نام برد. بعضی از ترکیبات سوختی بسیار آتش‌زا هستند. برای مثال اکسید کننده فلورین در ترکیب با آمونیاک ترکیب بسیار قابل احتراقی را تولید می‌کند.
سوخت هواپیما از بنزین سفید .
سوخت ماهواره های درون فضا از انرژی خورشیدی یا انرژی هسته ای تامین می شه .
فکر کنم به جوابتون رسیدید .
فضا پيماها از اكسيژن مايع استفاده مي كنند و هواپيما ها از بنزين مخصوص هواپيما كه كمي با بنزين معمولي فرق داره
دوستان شما اون موشك هايي رو كه با والف و بطري نوشابه درست ميكرديم ، نصف آب بود بقيش كلي باد ميزديم تا وقتي درش رو باز كنيم بره بالا رو يادشه ؟ يا ميدونه چيه ؟
سوخت سفينه ها جديدا از هيدروژنه ولي از هواپيما اطلاع ندارم.
موشک های قدیمی سوختشون از یک ماده ی جامد فشرده بودهاما بدلیل این که سوخت جامد مشکلاتی همچون آلودگی فضا و کارایی کمتر نسبت به سوخت های مایع جای خود رو به روش های جدیدی داد...
یکی از این روش ها روش تسیولکوفسکی بود که در اون از اکسیژن و هیدروژن مایه استفاده می شد که در دو محفظه ی جدا از هم وجود داشتن و با ترکیب اونا آب و انژی تولید می شد...
اما امروزه در فضا پیما های بدون سرنشین که برای بررسی سیارات منظومه شمسی از اونا استفاده میشه از سوخت اتمی استفاده میشه...
سوخت هواپیما هم که بنزین سفیده...
این لیست سوخت هواپیماست:
سوخت JP-1 :
اين سوخت توسط فرانك وايت به وجود آمد اين نوع سوخت داراي نقطه انجماد پايين بوده يا مي توان گفت همان نفت است وخاصيت اصلي اين سوخت اين است كه حداكثر حرارت را در واحد حجم توليد مي كند و از خاصيت روغن كاري خوبي برخوردار است و بدليل آنكه تبخير پذيري آن در درجه حرارت هاي نسبتا بالا كم است و موتور دچار كمبود سوخت نمي شود و خاموش نمي گردد.روشن كردن موتورها در هواي سرد با اين نوع سوخت مشكل است و در ارتفاعات سبب خاموش شدن موتورها مي گردد .
سوخت JP-2 :
اين سوخت در سال 1945 ساخته شد و تركيب بنزين و نفت مي باشد كه بيشترين درصد آن را نفت تشكيل مي دهد. سوخت جي پي 2 بدليل پيشرفت سريع صنعت هواپيمايي نتوانست جوابگوي نياز باشد اما زمينه اي براي تهيه سوخت ها ي بعدي شد.
سوخت JP-3:
اين سوخت در سال 1947 توليد شد و مخلوطي از 65 تا 70 درصد بنزين و 30 تا 35 درصد نفت مي باشد و اين سوخت سبب شد كه مشكل روشن نشدن موتورها در سرما برطرف شود و همچنين
در ارتفاعات روشن كردن موتور بهبود يافته است ولي اين سوخت تمايل زيادي به بخار شدن دارد كه سبب خاموش شدن موتورها مي شود.
سوخت JP-4 :
در سال 1951 تهيه شد و از 65 درصد گازوئيل و 35 درصد نفت تشكيل شده است اما فشار تبخير آن بسيار پايين است و بين 2تا 3 پوند فشار مي باشد.كاهش فشار تبخير سبب كاهش سوخت در تانك مي گردد و خاموش شدن موتور بر اثر تبخير شدن سوخت تقليل مي يابد. علامت ناتو اين سوخت
F40 مي باشد.
سوخت JP-5 :
اين سوخت داراي نقطه اشتعال بالا است يعني 140 درجه فارنهايت و كم تبخير مي شود. برد تقطيري آن 550-350 درحه فارنهايت بوده و نقطه انجمادش 55- درجه فارنهايت مي باشد و مشكل روشن كردن موتورها در هواي سرد و روشن كردن مجدد موتور در ارتفاعات رو به كاهش مي باشد و علامت ناتو آن
F44 است.
سوخت JP-6 :
اين سوخت براي هواپيماهايي است كه داراي موتور جت و سرعتشان بيش ازسرعت صوت باشد توليد مي گردد. نقطه انجماد اين سوخت 65- درجه فارنهايت است پس نتيجه مي گيريم كه استفاده از اين سوخت در هواي سرد و ارتفاعات بالا مناسب است و قابل ذكر است كه علامت ناتو آن
F44 است.
سوخت JP-7 :
اين سوخت براي ماموريت هاي خاص تهيه گرديد است.اين سوخت كمتر در هواپيماهاي نظامي مورد استفاده قرار مي گيرد و جانشين مناسبي براي سوخت جي پي 4 مي باشد و تركيبي از مواد ضد زنگ ، ضد اكسيژن و ضديخ زدگي اين سوخت دارا است. سوخت جي پي 7 تقريبا مشابه جي پي 5 است اما اشتعالي مثل سوخت هاي نفتي دارد و علامت ناتو آن
F44 است.
حالا برای سوخت فضا پیما اینو ببینین:
سیال JP-10 : یک پیشران مایع است که به خاطر نقطه انجماد بسیار پایین ، از آن به عنوان سوخت موشک های هوا تنفس استفاده می شود.این سیال از ترکیب خالص به نام EXO-TETRAHYL DRODICYELOPETADIENE ساخته شده است.فضا پیمای X-37 که در ناسا طراحی شده است احتمالا از این سوخت استفاده خواهد کرد.
سفينه هاي فضايي كه ماموريتشون در خارج از جو هست ؛ براي حركت در خارج از جو نياز به استفاده از سوخت ندارند و از طريق پيشرانش حركت ميكنند . چون خلا هست و اصطكاكي وجود نداره كه باعث توقف چيزي بشه . فقط كافيه چندلحظه موتور روشن بشه و باعث رانش سفينه بشه تا سفينه بره جلو . البته براي ترم كردن و چرخيدم و . . . شايد چند لحظه نياز به روشن شد موتور باشه .
نقل قول:
البته براي ترم كردن و چرخيدم و
پست شماره 2#کد:http://www.forum.p30world.com/showthread.php?t=376689