◄◄ ادیومتری--شـــــنــــــوایــــــــی سنجی ►►

شنوایی سنجی



دید کلی
شنوایی شاید مهمترین حسی باشد به نحوی که بدون بهره‌مندی از آن توانایی انسان در ایجاد ارتباط با پیرامون خود بطور محسوسی کاهش می‌یابد. این توانایی بالا در ایجاد و ارتباط ، انسان را در مقایسه با سایر موجودات از جایگاه ویژه‌ای برخوردار می‌سازد. متأسفانه تعدادی از بیماریها با ایجاد اختلال در سیستم شنوایی باعث محدودیت در این توانمندی می‌شوند. بنابراین بررسی اختلالات شنوایی دقت بیشتری را طلب می‌کند.






شنوایی سنجی با صدای خالص ، متداولترین روش شنوایی سنجی در کلینیک محسوب می‌شود، با اینحال این روش تنها قادر به تشخیص کم شنوایی متقارن و دو طرفه حسی - عصبی بوده در حالی که علت اختلال قابل تشخیص نمی‌باشد. شنوایی سنجی گفتاری در صورت دسترسی از دو حیث کمک کننده است، اول اینکه اختلال شنوایی سنجی گفتار نسبت به تون خالص از ارزش تشخیصی بیشتری برخوردار است و این روش می‌تواند اختلال در ناحیه حلزون و اختلال عصبی یا اختلال مرکزی را مشخص کند.

شنوایی سنجی با صدای خالص
PTA) Pure - tone audionetry) با استفاده از دستگاه شنوایی سنج با صدای خالص ، اصواتی با فرکانسهای مختلف به فرد می‌دهند و آستانه شنواییهای تعیین شده برای انتقال هوایی و انتقال استخوانی بطور جداگانه اندازه‌گیری شده و به ترتیب توسط خطوط ممتد و نقطه چین بهم متصل می‌شوند.

ادیوگرام
ادیوگرام دارای دو ستون است. ستون عمودی شدت صوت را نشان می‌دهد (برحسب دسی بل). در این ستون عدد صفر بیانگر حداقل شدت صوتی است که بیش از نیمی از افراد نرمال می‌توانند بشنوند. اگر فردی قادر به شنیدن یک فرکانس مفروض در 10_دسی بل باشد، یعنی وی می‌تواند فرکانس مذبور را بهتر از یک فرد میانگین بشنود. شنوایی طبیعی وقتی است که آستانه شنوایی گوش از 25 دسی بل بالای صفر بیشتر نباشد. ستونهای افقی فرکانسهای بکار رفته را نشان می‌دهند. معمولا هفت فرکانس از 250 تا 8000 هرتز که بیشتر سر و کار داریم مورد بررسی قرار می‌گیرند.

محاسبه میزان کاهش شنوایی
برای محاسبه میزان کاهش شنوایی ، میانگین شنواییها را برای فرکانسهای 500 ، 1000 و 2000 بر حسب هرتز حساب می‌کنند. در حد آستانه شنوایی انتقال هوایی و استخوانی را اندازه گرفته و انتقال هوایی را به خط ممتد و انتقال استخوانی را به نقطه چین و بالاتر از انتقال هوایی ترسیم می‌کنند. گوش راست را با رنگ قرمز و گوش چپ را با رنگ آبی ، نشان می‌دهند. در شنوایی نرمال دو خط بر هم منطبق هستند و در نمودار هر دو بالای 20 هرتز هستند. در کاهش شنوایی عصبی دو خط برهم منطبق هستند و هر دو زیر 20 هرتز می‌باشند. در کاهش شنوایی انتقالی دو خط بیش از 10 هرتز باهم فاصله دارند.






شنوایی سنجی گفتاری
در روش Speech audiometny بجای صدای خالص از صداهای گفتاری (کلمات) استفاده می‌شود. این آزمون شامل دو قسمت است:

آستانه درک گفتار
SRT) Speech reception threshold) سطحی است که در آن فرد شنونده باید بتواند 50 درصد کلمات یک لیست از کلمات دو سیلابی مشخص را تکرار کند. PAT و SRT باید بهم شبیه باشند.

توانایی تفکیک گفتار
SDS) Speech discrimination score) با استفاده از یک لیست کلمات تک سیلابی و با شدت معادل 40 هرتز یا بیشتر انجام می‌شود. افراد طبیعی ، 100 - 95 درصد این کلمات را به درستی تکرار می‌کنند. بیماران مبتلا به کاهش شنوایی عصبی یا مرکب ممکن است قادر به تکرار میزان بسیار کمتری از کلمات باشند.

تمپانومتری
در شنوایی امپدانس (Impedence) یا تمپانومتری میزان قابلیت پذیرش (کمپلیانس) یا برعکس آن ، مقاومت (امپدانس) سیستم شنوایی سنجیده می‌شود. هر چقدر قدرت پذیرش بیشتر باشد، انرژی صوتی بیشتری جذب خواهد شد و هر چقدر مقاومت بیشتر باشد، سیستم غیر قابل انعطافتر بوده و انرژی بیشتری به مجرای گوش بر می‌گردد. تمپانومتری روش ساده‌ای است که بویژه در کودکان کم سن و سال مفید واقع می‌شود، ولی هیچ وقت جایگزین SA و PTA نمی‌شود.

در تمپانومتری از یک گوش ویژه با سه سوراخ مجزا استفاده می‌شود که می‌توان با ایجاد صوت و دمیدن هوا از طریق آن ، شرایط انتقال را در حالات مختلف سنجید. با رسم کردن قابلیت پذیرش گوش در یک محور و فشار هوا در محور دیگر ، یک تمپانوگرام بدست می‌آید، که میزان مقاومت و پذیرش انرژی صوتی توسط گوش را نشان می‌دهد. قابلیت پذیرش صوتی هنگام مساوی بودن فشارها در دو طرف پرده صماخ بیشترین مقدار را دارد.






آزمون بلع (Swallow test)
رایجترین آزمایش برای بررسی وضعیت شیپور استاش است. در این آزمایش در صورت طبیعی بودن عملکرد شیپور استاش ، به علت متعادل بودن فشار در دو طرف پرده صماخ ، تمپاگرام حداکثر قابلیت پذیرش را نشان می‌دهد. در صورت انسداد شیپور استاش ، تمپانوگرام فشار منفی را نشان خواهد داد.

شنوایی سنجی در کودکان و شیرخواران
ارزیابی شنوایی در کودکان به علت اهمیت آن در یادگیری ، بسیار مهم است. دقیقترین و قابل اعتمادترین روش برای آزمایش شنوایی در این گروه سنی ، بررسی آستانه شنوایی با ارزیابی پاسخ به تحریک ساقه مغز یا (Brain Stem evoked response) می‌باشد.

چشم انداز بحث
ارزیابی قدرت شنوایی در افراد مختلف بخصوص کودکان از اهمیت بسیاری برخوردار است. بعضی از بیماریها باعث کاهش شنوایی می‌شوند، باید با تشخیص زود هنگام اختلالات شنوایی از عوارض بعدی آن پیشگیری کرد. امروزه علم پزشکی پیشرفت زیادی کرده و روشها و دستگاههای زیادی برای این منظور و سایر بیماریها ، ابداع شده است.

دانشنامه رشد

شما هم اگر مطالب پایه از ادیومتری و شنوایی سنجی دارین بزارین...
_________________

اهمیت استفاده ی مستمر از سمعک در کودکان آسیب دیده ی شنوایی

پس از انتخاب و تجویز یک سمعک مناسب برای کودک کم شنوا و ارائه توضیحات و آموزش های لازم در زمینه ی نحوه ی استفاده ومراقبت از سمعک،یکی از مواردیکه شنوای شناس متخصص سمعک به والدین توصیه می کند این است که بارعایت یک برنامه ی زمانی،بتدریج مدت زمان استفاده از سمعک را افزایش دهد تا نهایت کودک بتوتند تمام وقت از سمعک استفاده نماید.


یکی از دلایل اهمیت استفاده مستمر از سمعک این است که پس از انتخاب وتجویز سمعک مناسب برای کودک،تنها در صورت یک دوره استفاده ی پی گیر از آن است که می تواند با توجه به میزان کم شنوایی وتوانایی های کودک عملکرد سمعک را باپاسخ مورد انتظار مقایسه نمود ودر زمینه ی میزان سودمندی وکارایی یا عدم کارایی سمعک تصمیم گرفت.

از سوی دیگر استفاده ی مستمر از سمعک است که کودک به صدای سمعک وشنیدن از طریق آن عادت می کند ،و با گوش دادن به اصوات مختلف محیطی و گفتاری وتعامل با محیط واطرافیان بر اهمیت ونقش سمعک در زندگی خود واقف می گردد.ومسلما پی بردن به این امر خود مهمترین عاملی ات که متضمن استفاده ی پی گیر ومداوم از سمعک است.

همچنین در صورت یک دوره استفاده ی مفید و مستمر از سمعک است که که کودک کم شنوا و والدین او در زمینه ی عملکرد صحیح سمعک،اطلاعات لازم را کسب می کنند و با این آگاهی در صورت بروز هر گونه تغییر یا مشکلی در صدای سمعک می توانند با مراجعه به شنوایی شناس متخصص سمعک در جهت رفع آن برآیند.

نتایج برخی از مطالعات حاکی از آن است که با استفاده ی مستمر از سمعک ،سودمندی آن به شکل بهبود درک گفتار افزایش خواهد یافت که این ویژگی بصورت یک بهبودی معتبر در اطلاعات گفتاری دارای فرکانس بالاست.

خانه شنوایی شناسی

تاریخچه ی روش های تربیت شنوایی




تلاش های اولیه در تربیت شنوایی به قرن 18میلادی برمی گردد،که برنامه های سازمان نیافته در قالب دست نوشته های افرادی در اروپا که حاوی تجربیاتشان دراین زمینه با افراد کم شنوا بود وجود داشت.ماکس گلدشتاین( درسال م .1939 )یکی از اولین کسانی بود که برنامه تربیت شنوایی منسجم را ارائه نمود.وی معتقد بود که با آموزش های ویژه،افراد نا شنوا می توانند برخی از جنبه های گفتار را دریافت ودرک نمایند.وی روش خاص خود را روش اکوستیکی نامید.در این روش فرد کم شنوا به طور منظم با اصوات گفتاری منفرد ،ياکلمات و جملات آشنا می گردد.تااینکه درک وتولید گفتار وی بهبود یابد.تلاش های گلدشتاین تاثیرات عمده ای روی تفکر بسیاری از متخصصین در طول سالیان گذاشت وروشی که وی ارائه نموددر زمان خود انقلابی در برنامه های تربیت شنوایی به وجود آورد.

در همان اوایل قرن 20 روش دیگری توسط ودنبرگ به نام روش تک حسی مطرح شد که تکیه ی اساسی آن بر باقیمانده شنوایی بود.وتا هنگامی که فرد قادر به استفاده از باقیمانده شنوایی خود نبود به وی اجازه استفاده از حس بینایی ولب خوانی کردن داده نمی شد.در مراحل اولیه آموزش،به کودک سمعک داد ه نمی شد،ودرمانگر می بایست در فاصله 3-2 سانتی متری گوش کودک با وی صحبت می نمود.پس از اینکه کودک دراین فاصله متوجه صدا می شدو عکس العمل نشان می داد،برای وی سمعک تجویز شده وسپس آموزش های دیگر نظیر لب خوانی آغاز می گردید.بسیاری از محققین معتقدند گه این روش نمی تواند برای کودکان کم شنوا موفقیت آمیز باشد.این امر به ویژه در کودکانی که باقیمانده شنوایی بسیار اندکی دارند،صادق است. در طول جنگ جهانی دوم تمرکز اصلی تربیت شنوایی بر استفاده از این روش ها در کوکان ناشنوایی عمیق بود،تا اینکه بتوان کسب گفتار و زبان را برای این کودکان آسان نموده وظرفیت های آموزشی آنها را افزایش دهد.کارهات در سال (1960میلادی) تمرینات تربیت شنوایی را گسترش دادوبا تعداد زیادی بزرگسال کم شنوا که کم شنوایی اکثر آنها ناشی از NIHLبود استفاده کرد.

برنامه تربیت شنوایی او شامل 4 مرحله اصلی است:

1-آگاهی از اصوات

2-تمایزگذاری اصوات متفاوت غیر گفتاری

3-تمایز گذاری کلی بین الگوهای اصوات گفتاری ساده

4-تمایزگذاری دقیق گفتار

مجددا در سال های اخیر این تاکیدات کارهات توسط ساندرز (1993میلادی)وتعداد بیشماری از مراکز توانبخشی دیگر مد نظر قرار گرفته است.

منبع:جاراللهی.فرنوش.تربیت شنوایی.دانشگاه علوم پزشکی ایران.1385

برگرفته:خانه شنوایی شناسی

مخملک وتاثیر آن بر شنوایی

با عفونت استرپتوکوکی ایجاد می شود. با تظاهرات پوستی،توکسین آن تولید اریتروژن می کند.

درکودکان سنین 5-3ساله بیشتر دیده می شود. دوره ی کمون بیماری5-2روز طول می کشد.

ابتدا به صورت فارنژیت(فارنکس به صورت قرمز آتشین در می آید)ظاهر می شود.

وجود تب همراه با پر خون شدن زبان که نمای توت فرنگی پیدا می کند .

دو روز بعد بثورات جلدی ظاهر می شوند که بیشتر در صورت ،تنه،کشاله ی ران،و بازو ها ست.

که این بثورات با فشاردست سفید می شوند.یک هفته بعد از تب علائم تخفیف پیدا می کنند،

در مقابل استرپتوکوک های عامل مخملک آنتی توکسین تولید می شودکه در دوره های بعدی

شخص مصونیت پیدا می کند.

علائم ادیولوژیک : پارگی پرده صماخ همراه با درد گوش ،تهوع وتب بالا دیده می شود.

درناژ از گوش علامت شایعی است و وزوز می تواند وجودداشته باشد یا که خیر.

کاهش شنوایی همراه این بیماری ممکن است از نوع ناگهانی یا تدریجی و از نوع آمیخته باشد.

ومقدار آن از حد متوسط تا شدید می تواند متغیر باشد،ومی تواند در یک زمان غیرمتقارن باشد.

این بیماران در بزرگسالی می توانند تحت عمل جراحی قراربگیرندبه شرط سالم بودن زنجیره ی

استخوانی که در اکثر موارد اینگونه است.معمولا Graft به خوبی جواب می دهد ولی ممکن است

به علت کمی تحرک یا عدم تحرک زنجیره ی استخوانچه ای بهبودی در شنوایی پس از عمل دیده نشود.

به هر حال تجویز سمعک با بهره ی مناسب توصیه می شود.

تربیت شنوایی چیست؟



ایجاد شرایط ارتباطی خاص برای کودکان کم شنوا ویا ناشنوا برای دست یابی به توانایی های در درک شنوایی گفتار (که کودکان شنوا بدون ملاحظه دیگران آن هارا کسب می کنند)آموزش های که فرد را قادر می سازد تا حداکثر استفاده را از باقیمانده شنوایی خود به عمل آورد.سبب افزایش باقیمانده شنوای نمی شود اما باعث می شودتا توانایی فرددراستفاده از اصوات موجود افزایش یابد،یعنی تبدیل توانایی های بالقوه به بالفعل.تعلیم خوب شنیدن و خوب درک کردن است.این آموزش عبارت از توانایی های افراد دچار آسیب شنوایی برای باز شناسی گفتار با استفاده از محرک های شنیداری وتفسیر تجربیات شنیداری است.

اهداف کلی تربیت شنوایی:

- امکان آن فراهم می شودکه فرد دچار آسیب شنوایی یاد بگیرد واستفاده ی بهتری از سیگنال های شنیده شده گفتاری که به طور اعوجاج شده می شنود بنماید.

- توسط این آموزش ، درک گفتار توسط شنوایی می تواند با شرایط جدید یا تغییر یافته اخیر،منطبق یا اصلاح شود،حتی در دوره ی بزرگسالی.

- به عبارت دیگر هدف از تربیت شنوایی کودکان افزایش درک شنوایی گفتار،رشد وتوسعه ی آن وتشویق کودک در به کار گیری گفتار است.واین امر مهم در کودکان مدرسه رو باعث افزایش موفقیت های تحصیلی آنان نیز مکی شود.

منبع:جارالهی.فرنوش.تربیت شنوایی.دانشگاه علوم پزشکی ایران.1385

برگرفته:خانه شنوایی شناسی

اهمیت استفاده از سمعک در کودکان اسیب دیده شنوایی


پس از انتخاب و تجویز یک سمعک مناسب برای کودک کم شنوا و ارائه توضیحات و آموزش های لازم در زمینه ی نحوه ی استفاده ومراقبت از سمعک،یکی از مواردیکه شنوای شناس متخصص سمعک به والدین توصیه می کند این است که بارعایت یک برنامه ی زمانی،بتدریج مدت زمان استفاده از سمعک را افزایش دهد تا نهایت کودک بتوتند تمام وقت از سمعک استفاده نماید.


یکی از دلایل اهمیت استفاده مستمر از سمعک این است که پس از انتخاب وتجویز سمعک مناسب برای کودک،تنها در صورت یک دوره استفاده ی پی گیر از آن است که می تواند با توجه به میزان کم شنوایی وتوانایی های کودک عملکرد سمعک را باپاسخ مورد انتظار مقایسه نمود ودر زمینه ی میزان سودمندی وکارایی یا عدم کارایی سمعک تصمیم گرفت.

از سوی دیگر استفاده ی مستمر از سمعک است که کودک به صدای سمعک وشنیدن از طریق آن عادت می کند ،و با گوش دادن به اصوات مختلف محیطی و گفتاری وتعامل با محیط واطرافیان بر اهمیت ونقش سمعک در زندگی خود واقف می گردد.ومسلما پی بردن به این امر خود مهمترین عاملی ات که متضمن استفاده ی پی گیر ومداوم از سمعک است.

همچنین در صورت یک دوره استفاده ی مفید و مستمر از سمعک است که که کودک کم شنوا و والدین او در زمینه ی عملکرد صحیح سمعک،اطلاعات لازم را کسب می کنند و با این آگاهی در صورت بروز هر گونه تغییر یا مشکلی در صدای سمعک می توانند با مراجعه به شنوایی شناس متخصص سمعک در جهت رفع آن برآیند.

نتایج برخی از مطالعات حاکی از آن است که با استفاده ی مستمر از سمعک ،سودمندی آن به شکل بهبود درک گفتار افزایش خواهد یافت که این ویژگی بصورت یک بهبودی معتبر در اطلاعات گفتاری دارای فرکانس بالاست.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

پروتکل روند تجویز سمعک


1-ارزیابی((Assessment : تعیین اندازه و مقدار کم شنوایی و تعیین کاندیداتوری برای سمعک بر اساس کم شنوایی(PTA) و پرسشنامه ی خود ارزیاب و تاریخچه بیمار.

الف:حداقل موارد ارزیابی:

-تهیه ی شرح حال

-اتوسکوپی

- ارزیابی ادیولوژی

- آستانه های ناراحتی به تفکیک فرکانس(LDL)

ب:ارزیابی توانبخشی شنوایی:

- به کار گیری روش های بیمار محور

- استفاده از ابزار ارزیابی مانند پرسش نامه

- توجه به شرایط فیزیکی،فیزیولوژیکی،اجتماع ی و ارتباطی بیمار

- تعیین این که آیا منابع انسانی و مالی برای حمایت توانبخشی ادیولوژیک کافی است یا خیر.

ج: پیامد های ارزیابی:

- تعیین نوع و مقدار کم شنوایی

- تعیین نیاز برای درمان دارویی یا جراحی

- تهیه ی نتایج ادیومتریک و توصیه ها از طریق مشاوره مناسب

- تعیین کاندیداتوری وانگیزه برای توان بخشی شنیداری

2-برنامه درمانی(Treatment planning): در این مرحله ادیولوژیست ، بیمار ویا اعضای خانواده نتایج ارزیابی را مرور می کنند ومشکلات و نیاز ها را تعیین می کنند.

الف: در بسیاری از موارد فیتینگ سمعک ها اولین جزء برنامه ی درمانی می باشد.

ب: ممکن است تعیین سودمندی حاصله از سمعک ها قبل از استراتژی های مداخله گر، بیشتر مناسب باشد.

ج: برای بیمار و افراد خانواده ی وی مهم است که فواید و محدودیت های سمعک را بدانند.

3-انتخاب(Selection): در مورد نوع فیتینگ و مشخصات فیزیکی وهمچنین الکترواکوستیکی سمعک تصمیم گرفته می شود.

الف: مشخصات بهره ی فرکانسی:

- باید مشخصات فرکانسی/بهره در نهایت بر اساس کوپلر 2cc بیان شود.

- به طور ایدآل باید تجویز تصمیمات سفارشی(Custom) بر حسب ویژگی های فرد اتخاذ گردد.

- اگر از پردازش غیر خطی استفاده می شود، باید محاسبه بهره در فرکانس های مختلف در سطوح ورودی بالا وپایین انجام شود.

ب: مشخص کردن حداکثر خروجی:

- حداکثر خروجی سمعک در کوپلر نباید از آستانه های ناراحتی بیمار تجاوز کند.

- اگرTD (Threshold discomfort) بدون سمعک در دسترس نباشد حداکثر خروجـــــی را می توان بر اساس یک روش تخمینی محاسبه نمود.

- اصلاحات Custom برای RECD (real ear coupler difference) بیمار ممکن است برای تعیین Target OSPL90 مناسب باشد.

ج:مشخصات ورودی-خروجی:

- برای سمعک های غیر خطی ضروری است که مشخصات استاتیک تراکم (آستانه /نسبت تراکم) مشخص گردد.

- روش های مختلف تجویزی فیتینگ مانند IHAFF,FIG6,DSL کمک کننده ی تصمیم گیری درباره ی مشخصات ورودی – خروجی می باشند.

د: ویژ گی های دیگر:

- فیتینگ تک گوشی یا دو گوشی

- آرایش سمعک

- تعداد و اندازه های کنترل کاربر

- حالت های مختلف پردازش سیگنال

- ملاحضات VC

- Telecoil وهمچنین حساسیت Telecoil

- سازگاری با ALD ها

- حالت های مختلف قابلیت برنامه ریزی

4-تأیید(Verification) : ادیولوژیست تعیین می کند که آیا سمعک مورد نظر دارای همان مشخصات الکترواکوستیکی می باشد، وهمچنین همان مشخصات فیزیکی را پوشش می دهد.

الف: کنترل کیفیت:

- اندازه گیری های کوپلرباید مشخصات سمعک را تأیید نماید.

- سمعک یا قالب آن باید این اطمینان را بدهد که آرایش و فیتینگ درست است.

- باید موارد ذیل با گوش کردن چک شود:

1- نویز بیش از حد مدار

2- حالت قطع و وصلی

3- تأثیرات منفی کیفیت صدا

ب: فیتینگ فیزیکی:

- جنبه زیبا شناختی

- راحتی فیزیکی

- فقدان فیدبک

- سهولت جاگذاری و برداشتن سمعک

- دقت فیتینگ

- جایگاه مناسب میکروفون

- سهولت چرخش ولوم کنترل

ج:عملکرد:

- ارزیابی پروب میکروفون باید انجام گردد مگر آن که محدودیت های فیزیکی وجود داشته باشد.این عملکرد در سه حیطه مورد ارزیابی قرار می گیرد:

1- قابلیت شنیدن اصوات آرام :

- می توان برای اصوات آرام (50dBspl)REAR را به دست آورد وبا Target تجویزی مقایسه نمود.

- آزمون Sound field با سمعک را می توان انجام داد.

- ارئه ی یک سیگنال گفتاری آرام به بیمار که وی باید آن را به صورت خیلی آرام ،آرام یا راحت امادر حد جزئی آرام طبقه بندی نماید.

ب: راحتی برای میانگین گفتار

- REIG با استفاده از یک نویز ترکیبی گفتاری در حد 50 دسی بل SPL که می توان با Target تجویزی مقایسه نمود.

- میانگین سیگنال گفتاری برای مثال 65-60 دسی بل SPL که می توان به بیمار ارائه نمود وبیمار باید آن را به صورت راحت اما در حد جزئی آرام یا راحت اما درحد جزئی بلند طبقه بندی نماید.

ج: تحمل برای اصوات بلند:

- RESR ( Real ear saturation response) با استفاده از سیگنال صوت خالص که در 90 دسی بل SPL، Sweep شده وبا Target تجویزی بر اساس آستانه های ناراحتی بدون سمعک فرد مقایسه می شود.

- RECD را می توان به OSPL90 اضافه نموده وسپس با Target تجویزی بر اساس آستانه های ناراحتی بدون سمعک مقایسه نمود.

- می توان یک سیگنال گفتاری بلند به بیمار ارائه نمود وبیمار باید آن را به صورت راحت اما به طور جزئی بلند ویا بلند اما خوب طبقه بندی نماید.

5- راهنمایی( Orientation): ادیولوژیست با بیمار در مورد استفاده ونگهداری از سمعک مشاوره می کند.

الف: موارد کلیدی ومهمی که باید در نظر گرفته شود:

- آشنایی با باتری سمعک.

- در نظر گرفتن مشخصات و لند مارک های سمعک.

- استفاده و نگهداری از سمعک.

- آشنایی با نحوه ی کار اجزاء سمعک

- چگونگی استقرار ALD ها

- نحوه ی استفاده از تلفن

- الگوهای استفاده از سمعک

ب: انتظارات از عملکرد سمعک:

- بدون فیدبک

- عدم وجود اثر انسداد

- اصوات محیطی درحد ناراحت کننده نباشد.

- اکثر سمعک ها تا حدی قابل دید هستند.

- راحتی فیزیکی فابل معقول اما بدون احساس ارتعاش یا لمس

- سمعک ها باید ارتباط را بهبود دهند اما نه در حد کامل.

- سودمندی بیشتر سمعک در سکوت نسبت به نویز.

- خاطر نشان کردن این نکته که نویز زمینه نیز تقویت خواهد شد.

6-اعتبار( Validation) : ادیولوژیست تأثیر مداخله گر ناتوانی از کم شنوایی را تعیین می کند، برای مثال ،از طریق استفاده از شرح حال بیمار و پرسش نامه های خود ارزیاب.

الف: پرسشنامه های خود ارزیاب را می توان برای تعیین مقدار کاهش ناتوانی یا معلولیت استفاده نموده.

ب: اندازه گیری های تمایز یا درک گفتار با استفاده از روش های Objectiv وSabjectiv.

7-مشاوره(counseling&Follow up): اديولوژيست در اين مرحله به افزايش سطح مهارتهاي فردي بيمار مي پردازد.

- توسعه مهارتهاي كمك ارتباطي، مهارتهاي گفتار خواني و درك معمولي ارتباط و مسائل اجتماعي- عاطفي

- استفاده از روندگروهي جهت رفع مشكلات شنوايي و تكنيكهاي ارتباطي

- فراهم كردن حمايت عاطفي

- احساس مسئوليت خانواده نسبت به برنامه ريزي و حضور در كليه جلسات پزشكي و آموزشي


خانه شنوایی شناسی

آشنایی با آموزش مهارت های شنوایی

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کاهش شنوایی به عنوان مشکلی پنهان ، از مسائلی است که افراد با سنین مختلف از جمله نوزادان ، کودکان ، بزرگسالان و کهنسالان به دلایل گوناگون می توانند به آن مبتلا شده و دچار عوارض سوء آن شوند. پیامدهای سوء کاهش شنوایی شامل طیف وسیعی است که در زندگی کودک ، بزرگسال یا کهنسال مبتلا به آن به انواع مختلف تاًثیر می گذارد .

کودکان نیز علاوه بر مشکلات ارتباطی دچار تاًخیرهایی در گفتار و زبان ، مشکلات تحصیلی در رشد اجتماعی و ..... خواهند شد.

متخصصین شنوایی و گفتار باید رویکردی تلفیقی دارای جنبه های ارزیابی و مداخله جهت مهارت های زبانی ، گفتاری و شنیداری به منظور رفع نیازهای کودکان و والدین آنها تهیه نمایند. فرد دچار آسیب شنوایی پس از مراحل تشخیص و درمان جهت دستیابی بر توانایی های لازم وارد برنامه های آموزش ویژه ی کم شنوایان می شود که توسط متخصصین تیم توان بخشی صورت می گیرد. از این میان آموزش مهارت های شنوایی از جایگاه خاصی برخوردار است . تربیت شنوایی ایجاد شرایط ارتباطی خاص برای فرد دچار آسیب شنوایی به منظور دستیابی به توانایی هایی در درک شنوایی گفتار است ، توانایی هایی که فرد شنوا بدون مداخله ی دیگران کسب می کند.

مهارت های شنوایی که معمولا به دنبال آسیب شنوایی از دست رفته و یا ایجاد نمی شود در برنامه های آموزشی و تمرین های خاص برای ایجاد آنها تلاش می شود که عبارتند از : کشف اصوات(Detection ) تمایزگزاری بین اصوات (Discrimination ) ، شناسایی اصوات (Identification ) باز شناسی گفتار (Recognition ) و درک گفتار (Perception) .

به امید آن روزی که هیچ کم شنوایی به دلیل عدم تشخیص به موقع و نبود آموزش های لازم از نعمت برقراری ارتباط محروم نشود.


خانه شنوایی شناسی

لب خوانی


مقدمه

مشاهده ی گوینده نه تنها درک گفتار شنیده شده را در حضور نویز بهبود می بخشد بلکه حتی می تواند چگونگی درک یک صدا را نیز متاثر کند.

لب خوانی می تواند نقشی اساسی در بهبود ارتباطات ،افزایش استفاده از سمعک ودیگر وسایل تقویتی داشته، ابزاری . هماهنگ

کننده در زندگی روزمره در خانواده و اجتماع به حساب آید

هرچه میزان آسیب شنوایی بیشتر باشد ،فرد بیشتر متکی به اطلاعات بینایی برای برقراری ارتباط می شود. فرد آسیب دیده شنوایی به طور ذاتی دارای این توانایی است که نقص خود را در مورد اطلاعات شنیداری با لب خوانی جبران کند

لب خوانی چیست؟

پروسه ای است شبیه خواندن که طی آن فرد از طریق سیگنال های بینایی ارتباط برقرار می کند.

لب خوانی 2مرحله دارد:

فرد یاد بگیرد که چگونه توالی الگو های بینایی را به ذهن بسپارد.

2-درک پیام.

لازمه ی درک پیام داشتن زبان واحد میان گوینده و لب خوان

آموزش لب خوانی در بزرگ سالانی که زبان پایداری قبل از آسیب شنوایی داشته اند به مراتب راحت تر از کودکانی است که هیچ ذخیره ی زبانی ندارند.

مسلما می توان مهارت های لب خوانی را با آموزش و تمرین بهبود بخشید.اما تفاوت های فردی علی رغم آموزش نیز وجود دارد.

چه کسی لب خوان بهتری است؟

تحقیقات خیلی زیاد نشان داد ه که پیش بینی چگونگی اجرای لب خوانی ،مشکل است.

اجرا لب خوانی را نمی توان توسط عواملی چون :هوش فرد، موفقیت آموزشی (تحصیلات)، مدت زمان نا شنوایی، سن شروع آسیب شنوایی، پیش بینی نمود.

حتی با داشتن اطلاعات اضافی تر در موردتوانایی های کلامی،شناختی از قبیل حافظه بینایی و شخصیت افراد ،ادیولوژیست نمی تواند پیش بینی بدون خطا کند.

تعدادی از متغییر ها تا اندازه ای می تواند قابل پیش بینی باشد،برای مثال به طور متوسط زنان نسبت به مردان لب خوان بهتری هستند.

مشکلات امر لب خوانی

مردم در لب خوانی کردن هایشان بسیار متفاوت هستند

اگر فردی از پشت پنجره بسته با شما صحبت کند ،شما می توانید اورا ببینید اما نمی توانید صدای اورا بشنوید،در چنین حالتی شما کمتر از 20درصد کلمات گفته شده را تشخیص خواهید داد.



در مواردی که هم چهره ی شخص گوینده و هم سیگنال گفتاری وی را دریافت کنیم اطلاعات بیشتری از مکالمه در اختیار ما قرار می گیرد.

چرا لب خوانی کردن اینقدر مشکل است؟

پاسخ این سوال مربوط می شود به عواملی چون:

قابلیت رؤیت اصوات

سرعت گفتار

آموزش

زاویه ی دید

تاثیرات Coarticulation واسترس

تاثیرات گوینده

Visemes & Homophenous

قابلیت رؤیت اصوات

در بسیاری از اصوات حرکات دهان که قابل مشاهده است اندک می باشد کلماتی که روی چهره و دهان بیشتر قابل مشاهده هستند،اغلب با همخوان هایی ایجاد می شوند که با بسته شدن لب هاتولید می شوند مانند// p.b.m ویا همخوان هایی که با فشار دادن دندان های جلویی فک بالا بر لب پایین تولید می شوند مانند/f.v/ ویا اینکه نوک زبان به دندان های جلویی فک بالا تماس پیدا می کندمانند/t/.

همخوان هایی که قابلیت دید محدودتری را دارندشامل اصواتی هستندکه در داخل دهان تولید

می شوند.مثل/n.t.k.g/

بعضی از ویژگی های واج ها به سادگی نمی تواند مشاهده شود.برای مثال واکداری و بی واکی برخی از اصوات.

واکه ها خیلی قابل مشاهده نیستند .آن ها با پخش شدن روی لب ها می توانند قابل تشخیص باشند یا که تشخیص داده نشوند.

اگر چه واکه ها با حرکات دهان فابل تمیز نیستنداما آن ها از نظر صوتی برای افراد کم شنوا بسیار بارز و چشمگیر هستند.

شدت بالا،کندی تغییر فرکانس درطول زمان،دیرش نسبتا طولانی از خصوصیات واکه هــا می باَشد.

هنگامیکه گوینده به صورت محاوره صحبت می کند ،بسته به موقعیت های مختلف بین 150تا 250کلمه در دقیقه صحبت می کند.

چشم انسان قادر است که تنها در حدود 9تا10 حرکت دهانی مجزارا در این فاصله زمانی ثبت و دریافت کند.

بنابراین لب خوان زمان بسیار اندکی را برای تفکر در مورد شناسایی یک کلمه خاص دارد،وحتی وقوع هر کلمه را هم نمی فهمد ودرک نمی کند.

سرعت گفتار

هنگامیکه گوینده به صورت محاوره صحبت می کند ،بسته به موقعیت های مختلف بین 150تا 250کلمه در دقیقه صحبت می کند.

چشم انسان قادر است که تنها در حدود 9تا10 حرکت دهانی مجزارا در این فاصله زمانی ثبت و دریافت کند.

بنابراین لب خوان زمان بسیار اندکی را برای تفکر در مورد شناسایی یک کلمه خاص دارد،وحتی وقوع هر کلمه را هم نمی فهمد ودرک نمی کند.

آموزش

مسلما می توان مهارت های لب خوانی را با آموزش و تمرین بهبود بخشید.اما تفاوت های فردی علی رغم آموزش نیز وجود دارد.

آموزش لب خوانی در بزرگ سالانی که زبان پایداری قبل از آسیب شنوایی داشته اند به مراتب راحت تر از کودکانی است که هیچ ذخیره ی زبانی ندارند.

در حقیقت بهبود عملکرد لب خوانی تنها ناشی از آموزش ،توجه و نگاه کردن موثر ، بهبود مهارت های درکی و افزایش اعتماد به نفس است.

زاویه ی دید

تفاوت معنا داری بین درصد تشخیص واج ها مورد آزمایش در زاویه صفر درجه و نود درجه وجود دارد.

اما حرکات غیر عادی دهان توانایی لب خوانی را متاثر می کند .

مشاهده ی کل چهره یا نیم رخ تغییری در میزان لب خوانی ایجاد نمی کند.

تاثیرات Coarticulation واسترس

Coarticulation و استرس است که باعث می شود یک صدای خاص بر اساس مفهوم آوایی و زبانیش متفاوت به نظر برسند.

برای مثال،صدای /b/ در کلمه boot نسبت به کلمه beet متفاوت به نظر می رسد.در کلمه اول :برای ادای حرف /u/ لب ها گردمی شود ،اما در کلمه دوم لب ها گسترده می شود تا اینکه حرف /i/ ادا شود.

استرس می تواند بر ظاهر کلمه تاثیر گذار باشد. وقتی استرس در هجای آغازین یک کلمه باشد به مراتب معنای آن متفاوت تر از هنگامی ا ست که در هجای پایانی آن باشد.

تاثیرات گوینده

ویژگی های گفتار خود گوینده نیز می تواند به گونه ای باشد که امر لب خوانی کردن را مشکل کند، بنابراین از یک فرد به فرد دیگر می تواند متفاوت باشد،یعنی اگر یک صدا توسط دو گوینده تولید شود می تواند متفاوت به نظر آید.

مثلا: دو گوینده ازاین نظر که برای تولید واکه ها در جمله چه اندازه دهان خود را باز می کنند متفاوت هستند.

به طور کلی لب خوانی چهره ی زنان جوان از همه ی گروه ها راحت تر است.

Visemes & Homophenous

Visemes : گروهی از اصوات گفتاری هستند که به نظر روی صورت یکسان ومشابه هستند. مثل/m.p.b/

هنگامیکه این اصوات بدون صدا تلفظ شوند مانند:/pat.mat.bat/ آن ها روی دهان قابل تشخیص و تمیز نیستند

Homophenous : کلماتی هستند که به نظر می رسد روی دهان مشابه می باشند. (مانند غنچه و گنجشک).
هنگامیکه فقط سیگنال بینایی گوینده وجود دارد ، به طورحتم نمی توانیم یکی از این کلمات را ازدیگری تمیز دهیم.
ویژگی های دستور زبانی جمله ودیگر ویژگی های زبانی و موقعیتی می توانند اشتباه کردن درباره ماهیت کلمه را کاهش داد.

اهمیت باقیمانده شنوایی

اشخاصی که برای ارتباط گفتاری بیشتر وابسته به سیگنال های بینایی هستند ،افرادی می باشند که باقیمانده شنوایی بسیار اندکی دارند.

در صورت وجود باقیمانده شنوایی قابل استفاده ،شرایط دیداری- شنیداری بهتر از شرایط دیداری یا شنیداری صرف است.

به طور کلی هر چه سن شروع کم شنوایی زودتر باشد ،میزان سال های معلولیت بیشتر،وکم شنوایی شدید تر باشدعملکرد دیداری فرد بهتر است.

بسیاری از افراد دچار آسیب شنوایی شدید یا عمیق تنها اطلاعات فرکــانس هـای بم را می شنوند،حتی هنگامی که از سمعک استفاده می کنند.

نتیجه گیری

لب خوانی مشخصه ی ویژه ی آموزش ناشنوایان هنوز یک معما باقی مانده است و اصول فیزیولوژیک آن هنوز مبهم و پوشیده است.زیرا ارتباط بین لب خوانی ودیگر فعالیت های شناختی کاملأ روشن نشده است.هنوز نمی توان به درستی تشخیص داد چه کسی لب خوان خوبی است وچه کسی لب خوان ضعیفی است. در کل لب خوانی هیچ گاه جایگزینی کامل برای شنوایی نیست اما باید آن را به عنوان جزئی از برنامه های توانبخشی در نظر داشت.

خانه شنوایی شناسی

آشنایی با آموزش مهارت های شنوایی برای کودکان دچار آسیب شنوایی


مقدمه:

براساس تعريف ASHA در سال 1984،‏‏توان بخشي شنوايي عبارت از مجموعه ي از خدمات و شيوه هايي براي آسان نمودن ارتباط دريافتي و بياني مناسب در افراد دچار كاهش شنوايي است.(آلپينر.1993) تيم توان بخشي شنوايي كه شامل: شنوايي شناس‏‏‎‎، آسيب شناس گفتار و زبان،روان شناس،مددكار،معلم كودك دچار آسيب شنوايي،گروه هاي توان بخشي ديگرچون: فيزيوتراپيست،كاردرمانگر و...،والدين كودك و متخصصين گروه پزشكي به ويژه متخصص گوش ،نرولوژيست،چشم پزشك مي باشد.خدماتي مانند:ارزيابي و تجويز سمعك يا ديگر وسايل كمك شنوايي،مشاوره،آموزش ارتباط،روش هاي ارتباطي شامل:زبان اشاره،روش شفاهي ،روش دو زبانه و...،تربيت شنوايي،آموزش زبان،گفتار خواني،توليد گفتارو...ارائه مي گردد. در اين ميان آموزش مهارت هاي شنيداري از جايگاه خاصي بر خوردار است،براي آموزش مهارت هاي شنوايي ،برنامه های مختلفي توسط محققين مختلف وجود دارد،كه هدف مشترك همه ي آن ها افزايش درك شنيداري گفتار ، رشد آن و تشويق فرد كم شنوا در به كار گيري آن مي باشد.

مکاتب آموزشی ویژه کودکان کم شنوا:

در حال حاضر سه مکتب آموزشی خاص برای کودکان کم شنوا در جهان وجود دارد که عبارتند از:1-مکتب Manualism :طرفداران این مکتب اعتقاد دارند که در آموزش کودکان کم شنوا یک چیز را نمی توان نادیده گرفت و ان هم استفاده از علائم دست می باشد.این گروه بسته به میزان باور و اعتقاد به استفاده از باقیمانده شنوایی به چند گروه American sign language (ASL) ،Total communication(TC)، Bilingual-Bicultural(Bi-Bi)تقسیم می شوند.

2-مکتب Oralism:طرفداران این مکتب معتقدند که استفاده همزمان از حواس بینایی و شنوایی برای آموزش مهارت های مختلف از جمله زبان و گفتار به کودک کم شنوا ضروری است.در این شیوه آموزشی بر لب خوانی و گفتار خوانی تاکید زیادی می شود.

3-مکتب Auralism :این گروه از درمان گران به تشخیص زود هنگام کم شنوایی و حداکثر استفاده از باقیمانده شنوایی کودک کم شنوا تاکید و توجه زیادی دارند.از نظراین گروه فراگیری زبان وگفتار،اصولا پدیده ای شنیداری است.رشد و توسعه ی آن جز از طریق تحریک و تقویت مناسب باقیمانده شنوایی و تاکید بر آموزش مهارت گوش دادن ممکن نیست.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تعریف آموزش مهارت های شنوایی:

ایجاد شرایط ارتباطی خاص برای کودکان کم شنوا یا نا شنوا برای دستیابی به توانایی های در درک شنیداری گفتار که کودکان شنوا بدون مداخله ی دیگران آن ها را کسب می کنند.این آموزش ها سبب افزایش باقیمانده شنوایی نمی شود اما باعث می شود تا توانایی فرد در استفاده از اصوات موجود افزایش یابد،یعنی تبدیل توانایی های بالقوه به بالفعل.

اهداف آموزش مهارت های شنوایی به کودکان دچار آسیب شنوایی:

1-افزایش مهارت های ارتباطی

2-افزایش اعتماد به نفس نسبت به شنیده ها

3-تشخیص اجزا زنجیری و زبر زنجیری گفتار

4-افزایش گنجینه ی واژگان

5-سرعت بخشیدن به روند زبان آموزی

6-افزایش ظرفیت تولید گفتار

7-به کار گیری شنوایی و بینایی به طورهمزمان جهت برقراری ارتباط

8-استفاده صحیح از کلمات در نوشتار

فواید آموزش مهارت های شنوایی به کودکان دچار آسیب شنوایی:

1-پیشگیری از اثرات سوء آسیب شنوایی

2-سرعت بخشیدن به روند زبان آموزی

3-افرایش ظرفیت تولید گفتار

4-افزایش اعتماد به نفس کودک درمورد شنیده هایش

5-امکان تشخیص اجزا زنجیری و زبر زنجیری گفتار

در این باره مطالعات زیادی در سطح جهانی ونیز در داخل کشور انجام شده است که یک نمونه ی آن مطالعه ای با عنوان تاثیر تربیت شنوایی و عوامل موثر بر آن توسط سرکار خانم جاراللهی در کلینیک توان بخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 77-1374 روی 25 کودک دچار آسیب شنوایی مادرزادی می باشد.که نتایج آن به شرح ذیل است:در این مطالعه نشان داده شد که تربیت شنوایی تاثیر فراوانی در بالفعل کردن توانایی های بالقوه سیستم شنوایی دارد ودر این راستا همکاری کودک و والدین،سن کم کودک،عدم تاخیر بین تشخیص آسیب شنوایی تا دریافت سمعک و شروع تربیت شنوایی بسیار مهم نشان داده شد.ونیزدربررسی تاثیر سن بر تربیت شنوایی مشخص شد که دو سوم کودکان کمتر از سه سال به مرحله ی درک رسیده اند(علت نرسیدن 30درصد سایر کودکان کوتاه بودن مدت زمان تربیت شنوایی بوده است)و تنها 50درصد کودکان بالای پنج سال به درک رسیده اند(علی رغم طولانی بودن مدت تربیت شنوایی)بنابراین سن ،کم شنوایی برای رسیدن به درک شنوایی گفتار بسیار حائز اهمیت می باشد.



عوامل مؤثر بر پیشرفت کودک درآموزش مهارت های شنوایی:

1- محتوای برنامه آموزشی

2- ویژگی های کودک:

- شکل و نوع ادیوگرام

- باقیمانده شنوایی و میزان دریافت اطلاعات توسط سیستم تقویت کننده

- نوع وسیله کمک شنوایی

- سن کودک

- داشتن انگیزه برای دریافت آموزش

- وضعیت خانواده

- سن رخداد کم شنوایی

- مدت زمان کم شنوایی هنگام آغاز برنامه

- شخصیت کودک ، ویژگی های فردی کودک



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کاندیداتوری:

در کودکان هر زمان که آسیب شنوایی رخ دهد و میزان آسیب هر چقدر که باشد کاندید برای آموزش می شوند.آموزش در کودکان قبل از دوره ی زبان آموزی با بعد از دوره ی زبان آموزی متفاوت می باشد.برنامه کودکان با کم شنوایی ملایم و متوسط با کودکان با کم شنوایی شدید و عمیق متفاوت است. بزرگسالانی که در کودکی دچار آسیب شنوایی شده اند ودر بزرگسالانی جهت آموزش مهارت های شنوایی مراجعه کرده اند کاندید نمی شوند،چون زمان زیادی از آسیب شنوایی آن هاگذشته است و احتمال موفقیت بسیار کم است.

افراد مبتلا به مشکلات سیستم شنوایی مرکزی نیز کاندید این آموزش ها می باشند.استفاده از نوع خاصی از آموزش مهارت های شنوایی برای مشکلاتی غیر از آسیب شنوایی مانند:آفازی،اختلال حافظه،اختلال یادگیری،عقب ماندگی ذهنی و...وجود دارد.

سطوح مهارت هاي شنوايي:

1-آگاهي ازصدا و كشف آن(Detection):كشف صدا به معناي آگاهي از وجود آن است. و زمانی صورت می گیرد که صدا در محدوده ی شنوایی انسان قرار گیرد.یعنی از نظر فرکانسی در محدوده ی 20000-20 هرتز باشد و از نظر شدت انرژی لازم برای تحریک سیستم شنوایی فرد را داشته باشد.

2-تمایز گذاری اصوات(Discrimination) :تمایز در واقع قدرت تفاوت گذاری بین اصوات مختلف است.حس شنوایی با توجه به خصوصیات فیزیکی متفاوت اصوات پیام های عصبی مختلف را تولید می کند،که فرد را قادر می سازد تا بین اصوات مختلف تفاوت قائل شود.

3-شناسایی اصوات(Identification) :عبارت است از تشخیص صحیح اصوات از یک دیگر به نحوی که فرد هر یک را کاملا تشخیص دهد.در این مرحله فرد علاوه بر تمایز گذاری بین اصوات باید هر یک از آن ها را به صورت جدا گانه تشخیص دهد.

4-درک گفتار(Comprehention):هدف از انجام تمامی تمرینات در این مرحله،توسعه ی فرایند های مغزی مربوط به

حس شنوایی است.به طوری که باید سعی نمود توانایی های درکی بالقوه را تبدیل به توانایی های بالفعل کرد.



منابع:

1-Tye-Murray N , Foundations of Aural Rehabilitation , 2004.

2-جاراللهی .فرنوش.مقدمه ای بر توان بخشی شنوایی.دانشگاه علوم پزشکی ایران.1379

3- ملایری.سعید.مروری بر روش های آموزش ویژه کودکان کم شنوا در جهان و معرفی روش شنوایی-کلامی.مرکز آموزشی و

توان بخشی نیوشا.1385

4- جاراللهی.فرنوش.تربیت شنوایی.دانشگاه علوم پزشکی ایران.1385

برگرفته:خانه شنوایی شناسی

تواناییهای آزمون ABR در ردیابی ضایعات درون جمجمه ای



مقدمه:

ثبت فعالیت بیوالکتریک خود بخودی و تصادفی، بدون وجود محرک حسی که توسط دستگاه عصبی مرکزی تولید می شود الکتروانسفالوگرام (EEG) نامیده می شود. در حضور محرک حسی الگوی فعالیت تغییراتی پیدا می کند که وابسته به محرک است و می توان آن را با استفاده از روشهای خاصی از EEG استخراج کرد که حاصل آن به نام پتانسیل های برانگیخته شنوایی (Auditory Evokted potentials) شناخته می شود. فعالیت مغز که توسط اصوات برانگیخته می شود، توسط الکترودهایی که در مناطق خاصی روی جمجمه نصب می شوند دریافت می گردد.

با ارائه محرک و ایجاد پاسخ و محاسبه زمان های امواج به دست آمده (latency) می توان منشاء پاسخ را در دستگاه شنوایی تعیین کرد. اگر این پاسخ در محدوه 10 میلی ثانیه ایجاد شود آنرا پاسخ برانگیخته شنیداری ساقه مغز می نامند، که موج یک آن مربوط به بخش Distall عصب هشتم، موج II مربوط به بخش Proximal عصب می باشد. موج III احتمالاً از هسته های حلزونی و جسم ذوزنقه ای و هسته ی پشتی حلزونی و موج IV از مجموعه­ی زیتونی فوقانی منشاء می گیرد. منشاء موج V محل ختم لمینسکوس خارجی، در کلیکلوس تحتانی می باشد.

ارزش این آزمون در تعیین آستانه های شنوایی، بررسی های نورولوژیک، بررسی شنوایی سخت آزمونها و چند معلولییتها، مبتلایان به ضایعات و راء حلزونی، مبتلایان به افت شدید انتقالی دو طرفه که معضل در پوشش ایجاد می کنند، بیماران اغمایی که نتوانند در ادیومتری رفتاری همکاری داشته باشند و کم شنوایهای غیر عضوی می باشد.

به طور معمول هرگاه سخن از آزمون ABR در تشخیص ضایعات عصبی به میان می آید، ذهن غالب متخصصین به سمت نورینوم اکوستیک معطوف می گردد. ضایعات درون جمجمه به دلیل فضایی که اشغال می کند و فشاری که بر سایر قسمتهای مغز می آورند، علائم بالینی متفاوت، متناسب با محل ضایعه ایجاد می نمایند.

در این میان علائم رادیولوژیک اهمیت ویژه ای دارند، اما به دلیل هزینه بالای آزمون تشخصی و عدم امکان انجام آن در پاره ای موارد، به عنوان آزمونی با دسترسی بالا محسوب نمی شوند. در مطالعه­ی حاضر بر آن هستیم تا شواهدی را نشان دهیم که ضایعات درون جمجمه ای می توانند در آزمون ABR نیز تغییراتی را ایجاد نمایند.

همانگونه که مطلع هستید آزمون ABR نسبت به آزمون MRI و CT.scan و یا دیگر آزمونهای تشخیصی از زمان کوتاهتر و هزینه ی کمتری برخوردار است. این نکته می تواند به درمانگر کمک کند تا در اجراع بیماران، پس از تهیه تابلوی کلینیکی بیمار، با دید و نظر بهتر اقدام به ارجاع بیمار نماید.

در این مقاله 3 گزارش از افرادی که مبتلا به ضایعاتی نظیر کیست آراکنوئید، اپی درموئید و افزایش فشار داخل جمجمه ای بوده اند مطرح می شود تا به این ترتیب نقش آزمون ABR در ردیابی چنین ضایعاتی مشخص گردد.



مورد اول:

مرد 37 ساله ای را نشان می دهد که در به کلینیک شنوایی شناسی دانشکده علوم توانبخشی- دانشگاه علوم پزشکی ایران مراجعه کرده است. در مصاحبه ی اولیه، او بیان داشت که متعاقب صدای بلند در گوش راست، احساس سرگیجه و عدم تعادل می نماید. آزمون های متعددی با توجه به تابلو کیلنیکی جهت ردیابی ضایعه وراء حلزونی انجام شد که عبارتند از: AC، BC، SRT، SDS، PIPB، Tone decy، Speech in noise، Immittance Audiometry، Acoustic Reflex. در تمامی آزمونهای انجام شده پاسخها طبیعی بودند، ولی در آزمون ABR مواردی نظیر افزایش نهفتگی مطلق موج V، فاصله غیرطبیعی III-V تنها در یکی از پلاریته های آزمایش و افزایش بارز در فاصله ی I-V سمت چپ مشاهده شد. پس از انجام MRI وجود یک ضایعه ی فضاگیر در فضای خلفی تأیید شد و با توجه به میزان وضوح آن احتمال کیست آراکنوئید مطرح شد.

کیست آراکنوئید، توده ای کیسه مانند از بافت عنکبوتیه است که حاوی مایع مغزی- نخاعی می باشد. انوع اولیه و مادرزادی آن در گودی میانی مغز شایعترند (مواردی بسیاری از این کیستها ممکن است بدون نشانه بوده، بطور اتفاقی با CT.scan نمایان شود)

محل های شایع پیدایش این کیستها عبارتند از: شیار سیلویوس، زاویه مخچه و پل، برآمدگی های چهارگانه و بالای زین ترکی.

نمودهای بالینی: نشانه ها به بیمار و جایگاه کیست بستگی دارد. این کیستها یا بدون علامت است یا نشانه هایی از افزایش فشار درون جمجمه و تشنج ایجاد می کنند، که در کودکان ممکن است کندی رشد، عقب ماندگی ذهنی و عدم تقارن کاسه سر نیز پدیدار شود.

درمان: در صورت وجود نشانه های بالینی، درمان با برداشتن کیست و یا قرار دادن شنت بین کیست و فضای صفاق انجام می شود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مورد دوم:

مرد 49 ساله ای می باشد که در تاریخچه گیری اظهار نموده که از 4 سال پیش دچار کم شنوایی و وزوز در گوش راست شده است. بعد از درمان دارویی کم شنوایی برطرف شده ولی وزوز باقی مانده بود. حدود 2 هفته قبل از مراجعه به کلینیک دوباره مجدداً احساس کم شنوایی در گوش راست پدیدار شده بود. پس از انجام آزمون PTA، کم شنوایی حسی عصبی High tone lose در گوش راست مشاهده شد. آزمون ABR در گوش سمت چپ نتیجه طبیعی نشان داده می داد. ولی در گوش راست با توجه به نتایج آزمون شنوایی، نبود امواج مشکوک بوده و توصیه به انجام آزمون MRI گردید. پس از انجام MRI و بررسی نتایج احتمال کیست درموئید یا اپی درموئید داده شد.

کیست درموئید معمولاَ در خط وسط حفره خلفی بروز می کند و جدار آن شامل دو عنصر درمال و اپی درمال است. ترشحات این عناصر کیست را از موادی حاوی مو پر می کند. کیست درموئید اغلب توسط یک سینوس کوچک به پوست ناحیه پس سر مربوط است و عبور باکتریها از این سینوس سبب عفونی شدن کیست می گردد. کیست اپی درموئید (کلستاتوما) معمولاً دور از خط وسط، در زاویه CP یا در حفره ی میانی ظهور کرده و سلولهای تمپورال را جابه جا می کند. جدار کیست شامل سلولهای اپی درموئید است و کیست از خارج نمای سفید و مرواریدی دارد که به خاطر وجود کریستال های کلسترول است. درمان کیست درموئید و اپی درموئید شامل خارج ساختن محتویات کیست و جدار آنها است. ولی در مواقع چسبندگی به نسوج اطراف برداشتن کامل آن دشوار یا غیرممکن خواهد بود. در صورت باقی ماندن قسمتی از کیست عود آن اجتناب ناپذیر خواهد بود و ممکن است بروز علائم آن چندین سال به طول انجامد.



مورد سوم:

مرد 21 ساله ای را نشان می دهد که در زمان مراجعه، رنگ پریده و بی قرار بود، بطوریکه به نظر می رسید از یک ناراحتی داخلی رنج می برد، بیمار احساس فشار، پری و سنگینی در سر خود داشت و در گوش راست احساس وزوز به صورت صدای زنگ می کرد.

آزمون ادیومتری تون خالص در هر دو طرف کاهش شنوایی حسی و عصبی در حد Milde To Moderate را نشان داد. بر اساس نتایج بدست آمده از آزمون ABR پاسخ مشهودی در هیچ کدام از گوشها به چشم نمی خورد. لذا با توجه به نتیجه پاسخهای رفتاری و پاسخهای ABR، توصیه به بررسیهای Imaging شد که پس از انجام MRI و CT.scan وجود ضایعه هیدروسفالی یا افزایش فشار مایع مغزی نخاعی تأیید و پس از انجام عمل جراحی شنت گذاشته شد.

مکانیسم های افزایش فشار درون جمجمه:

1- افزایش حجم محتویات جمجمه : رشد تومور، ضربه، خونریزی، آبسه و......

2- افزایش فشار وریدی و تغییرات خود تنظیمی خون، مغز، نارسایی قلب، تومورهای مدیاستن و...

3- انسداد در جریان خون و خروج CSF: که باعث جمع شدن مایع مغزی نخاعی در بطن شده و ایجاد هیدروسفالی می کند.

علائم:

سردرد که هنگام صبح و برخواستن از خواب شدیدتر است و با خم شدن، زورزدن و سرفه شدیدتر می شود، همچنین تهوع، استفراغ، ورم ته چشم، وزوز گوش، دو بینی نیز جزء علائم این بیماری می باشد.



درمان:

1- رفع اولیه: برداشتن ضایعه اولیه (هماتوم، تومور)

2- کاهش حجم مغز با استفاده از دیورتیک ها، استروئیدها و گلیسرول

3- خارج کردن مایع مغزی نخاعی با استفاده از جراحی و شنت

4- کاهش حجم خون مغز توسط بلند کردن سر بیمار و استفاده از اکسیژن با

بحث و نتیجه گیری:

هدف از موارد مطرح شده فوق آن بود که توجه علاقه­مندان به آزمونهای الکتروفیزیولوژیک به این نکته جلب شود که آزمون ABR تنها آزمونی نیست که از آن در جهت ردیابی آستانه­ی شنوایی و یا تشخیص تومور اکوستیک استفاده شود، بلکه این آزمون دارای تواناییهای دیگری نظیر پتانسیل تشخیصی در ردیابی ضایعات عصبی یا Neural می باشد.

نگاه اجمالی و مقایسه نتایج تمام آزمونهای انجام شده با آزمونهای ABR به خوبی مشخص می نماید که آزمونهای ادیومتریک در شناسایی ضایعات مطرح شده فوق نتوانسته اند به خوبی آزمون های ABR عمل نمایند. عدم وجود پاسخ، افزایش زمان نهفتگی بین قله اي،حتی در یک قطبیت خاص از جمله مواردی است که آزمون ABR را در ردیابی ضایعات این چنین توانمند می سازد. نکته جالب توجه در بیماران مطرح شده فوق آن است که تابلوی کلینیکی به دست آمده از بیماران در پاره ای موارد حتی آنقدر گمراه کننده است که ممکن است در فرد آزمونگر بدون تجربه، با تبعیت از موارد مطرح شده توسط بیمار، به اشتباه ضایعه در جای دیگری ردیابی گردد. به طور مثال در مورد اول،اگر چه ادعای بیمار بروز سرگیجه و عدم تعادل در چرخش به سمت راست (در حالت خوابیده) بود و به بیمار،بیان می داشت که این علائم را در طرف راست خود احساس می کند، ولیکن ABR نشان می داد که در سمت چپ مشکل وجود دارد و بررسی Imaging نیز ضایعه در سمت چپ را نشان داد. نکته قابل توجه دیگر آن بود که در هیچکدام از موارد مطرح شده فوق، بیماران فاقد هرگونه بررسی Imaging بوده اند و آزمون ABR قبل از بررسی های Imaging انجام شده بود و متعاقب بروز موارد غیر طبیعی، درخواست MRI و CT.scan گردیده بود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منابع:

1-David A.Green berg ,Michael j. aminoff. Clinical neurology.2002

2-Catz ,jack .Hand book of clinical audiology.2002

3-Vallentee.M.at all. Audiology of diagnosis.2002

4- دکتر سلطان زاده. اکبر. بیماریهای مغز و اعصاب و عضلات. 1383

طرح كشف و مداخله زودهنگام شنوایی در نوزادان

كشف و مداخله زودهنگام شنوایی تغییری بارز در حیات كودكان سخت شنوا و ناشنوا و خانواده ایشان فراهم می‌آورد. مشخص گردیده كه با تشخیص افت شنوایی قبل از شش ماهگی، می‌توان زمینه رشد زبانی طبیعی را در كودك ایجاد كرد. در حال حاضر سن متوسط كشف افت شنوایی در ایران بین دو تا سه سالگی بوده و اقدامات توانبخشی و پیگیری با نقایص و مشكلات عدیده‌ای روبروست. بهمین دلیل به نظر می آید كه پی‌ریزی برنامه‌ای مدون در جهت اجرای بیماریابی شنوایی نوزادان به منظور ارتقاء سطح سلامت اجتماعی و كیفیت زندگی بهتر ضروری باشد. شنوایی را می‌توان در هر سنی با استفاده از شیوه‌های بیماریابی دقیق و مطمئن بررسی نمود.

هدف
بهترین اهداف در سه موضوع زیر خلاصه می‌شود :

• بیماریابی شنوایی قبل از یكماهگی
• بررسی شنوایی شناختی قبل از سه ماهگی
• مداخله زودهنگام تا قبل از شش ماهگی

برای دست یافتن به این اهدف هرچه بیشتر بر لزوم اجرای بیماریابی جهانشمول تاكید می‌شود. گرچه این موضوع با اجرای موازی یا مقطعی بیماریابی شاخص- بنیاد منافاتی ندارد.

دلیل اهمیت بیماریابی شنوایی جهانشمول

• گرچه آمار دقیقی از شیوع افت شنوایی متولدین در ایران وجود ندارد، ولی نظر به شرایط بهداشتی و احتمال بروز مشكلات ژنتیكی بدلیل نرخ بالای ازدواج‌های فامیلی این آمار باید بالا باشد. لذا كشف و مدیریت این مشكل اهمیت زیادی دارد.
• وجود افتهای شنوایی دیرآغاز یا پیشرونده
• اثرات مخرب افت شنوایی بررشد اجتماعی، عاطفی، شناختی و آموزشی
• ایجاد زمینه رشد زبانی بهتر و بالاتر در كودكانی كه افت شنوایی ایشان قبل از شش ماهگی كشف می‌شود. البته به شرط آنكه مداخله درست و بهنگام در خصوص ایشان صورت گیرد.

بیماریابی جهانشمول چیست ؟

• منظور بررسی شنوایی نوزادان با یكی از فنون ارزیابی الكتروفیزیولوژیك است، یعنی آزمون OAE و AABR.
• بتوان در بیمارستانها یا مراكز بهداشتی توسط پرسنل مجرب آن را انجام داد.
• هزینه كمی داشته و نتایج آنها در شناسایی زودهنگام افت شنوایی مطمئن و قابل اعتماد باشد.
• دنبال نمودن امور بیماریابی، ارزیابی و مداخله در كودك مبتلا به افت شنوایی در قالب یك كار منسجم و پی‌ریزی سیستم‌ داده‌ای صحیح به منظور پیگیری هرچه بهتر موارد و پرداختن به و رفع نیازهای این كودكان و خانواده میسر شود.

بیماریابی شاخص كیفی چیست ؟

• انجام بیماریابی در كودكان واجد ده عامل خطر (طبق بیانیه JCIH در سال 1994) از جمله تاریخچه خانوادگی افت شنوایی، افزایش بیلی روبین خون و نیاز به تعویض خون، عفونتهای مادرزادی (TORCH)، بدشكلیهای جمجه و صورت و غیره .
• به این روش تنها نیمی از اطفال مبتلا به افت شنوایی حسی-عصبی شناسایی می‌شوند.

فرصت اجرای بیماریابی

• بهترین فرصت در بیمارستانهای مجهز به بخش زایمان مهیاست.
• نظر به شرایط كشور و زایمانهای خارج- بیمارستانی، مراكز واكسیناسیون به عنوان فرصت ثانویه مدنظر قرار گیرند.

حداقل احتیاجات بیماریابی
در بیماریابی مبتنی بر بیمارستان یا مراكز واكسیناسیون حداقل نیازهای زیر باید مهیا شود :

• تجهیز به سیستمها و روشهای بیماریابی الكتروفیزیولوژیك شنوایی
• اماكن بیماریابی مجدد خارج-بیمارستانی برای كودكانی كه در مرحله اول بیماریابی رد می‌شوند. بیماریابی مجدد بین دو هفته تا یكماه پس از بیماریابی اولیه انجام شود.
• پس از ارجاع كودك از بیماریابی داخل یا خارج بیمارستانی، بیمارستان یا مراكز زایمان موظف به راهنمایی و ارتباط خانواده با مركز شنوایی شناسی مناسب و مراكز مسئول ذیربط یا مراكز هماهنگ كننده است.

مركز هماهنگ كننده و ناظر
انجمن پزشكان كودكان ایران، ضمن تشكیل كمیته‌ای متشكل از نمایندگانی از پزشكان اطفال، گوش- حلق- بینی، متخصص شنوایی شناسی، بهزیستی و مركز خصوصی (مؤسسه مطالعات و تحقیقات علوم شنوایی ندا) هماهنگی و نظارت پیگیر را برروی صحت و سقم برنامه كشف و مداخله شنوایی مبذول می‌دارد.
برنامه بیماریابی شنوایی نوزادان پیچیده بوده و در برگیرنده جنبه‌های بسیار مختلفی از جمله كارمندان، سیاستها و شیوه‌ها، ارتباط با خانواده‌ها، سازمانهای دولتی و متولیان امور پزشكی است. برای دست‌یابی به اهداف این برنامه، مسئولیتها باید مشخص و تعریف شده باشند. با تعیین یك ناظر اصلی و هماهنگ كنندگان فرعی برنامه با كارآیی و دقت بهتری انجام خواهد شد.
در این برنامه ناظر اصلی كمیته منتخب انجمن پزشكان كودكان ایران با اعضای فوق‌الذكر است و هماهنگ كنندگان فرعی در بخش دولتی و خصوصی بترتیب سازمان بهزیستی ایران و شركت صنعت شنوایی هستند كه موظف به ارائه برنامه تفضیلی كشف و مداخله شنوایی و پیگیریهای مقتضی و ارائه دوره‌ای نتایج حاصله به ناظر اصلی می‌باشند.

وظایف ناظر اصلی
وظیفه ناظر اصلی نظارت و مدیریت (یا تفویض اختیار) در جنبه‌های مختلف برنامه و نحوه و دقت اجرای آن در بخش هماهنگ كنندگان فرعی است. این مهم در حیطه‌های زیر و با رعایت مفاد مطروحه هر حوزه صورت می‌گیرد.

آموزش و تعلیم و اطلاع رسانی

• آموزش متخصصین شنوایی شناسی براساس استانداردهای برنامه به منظور اجرای آزمونها
• تدوین و پایش عملكرد اركان برنامه در حوزه‌های تخصصی مختلف
• دوره‌های آموزشی و كارگاههای آموزشی مختلف در حیطه‌های تخصصی مختلف، همسو با اهداف برنامه
• ارتباط با جامعه و متولیان امور بهداشتی/مراقبتی و هماهنگی در جهت اقدامات اطلاع رسانی عمومی
• تدارك و پی‌ریزی بسترهای مساعد جهت بسط و اشاعه علمی/اجتماعی برنامه و آگاهی خانواده از آن
• اطمینان كیفی
• حفظ، پایش و ارتقاء وضعیت كیفی برنامة در حال اجرا
• تدوین سنجه‌ها (معیارها) و شاخص‌های كیفی برای اطمینان از كارآیی برنامه

این معیارها و شاخص‌های كیفی باید بشكل دوره‌ای (ترجیحاً ماهانه) بررسی شده و باید با داده‌های موجود، مثل بیانیه مربوط به سیاستهای بیماریابی شنوایی نوزادان آكادمی اطفال آمریكا و بیانیه موقعیتی كمیته مشترك شنوایی اطفال سال 2000 مطابقت داشته باشد.
نتیجه‌های مورد استفاده در ارزیابی پیشرفت برنامه دارای اهداف مشخصی است كه در پایش و بررسی روند برنامه سودمند است. سنجه‌ها (معیارها) باید شامل موارد زیر باشند :

• حداقل 95% از تمامی نوزادان باید در بخش زایمان بیمارستان یا قبل از یكماهگی بیماریابی شوند.
• نرخ ارجاع نباید بیش از 10% بوده و بطور متوسط باید 4-1% باشد.
• نرخ بازگشت برای پیگیری باید 70% یا بیشتر باشد.

شاخص‌های كیفی برای اطمینان از ثمربخشی، تناسب و ثبات برنامه مفیدند و باید شامل درصدهای مختلفی از جمله موارد زیر باشد :

• نوزادان غربال شده در بخش زایمان
• كودكان غربال شده قبل از سن یكماهگی
• نوزادانی كه در بیماریابی داخل- بیمارستانی رد شده‌اند.
• نوزادانی كه در بیماریابی خارج- بیمارستانی رد شده‌اند.
• كالیبراسیون ابزار و تجهیزات اندازه‌گیری و پایشی
• توسعه، اجرا و حفظ سیاستها و شیوه‌های برنامه
• اطمینان از اینكه سیاستها و روشهای بیماریابی شنوایی نوزادان با قوانین بهداشتی و بیمارستانی مطابقت داشته باشد.

رهگیری و پیگیری

• اطمینان از زمان‌بندی بیماریابی مجدد خارج بیمارستانی و پایش وضعیت بیماران خارج یا داخل بیمارستان كه در بیماریابی رد شده‌اند.
• ایجاد زمینه ارتباط اطلاعاتی و داده‌ای هماهنگ كنندگان، مجریان، والدین، متخصصین و پزشكان و سایرین.

انتخاب تجهیزات بیماریابی و روشها
مهمترین جنبه اجرای برنامه بیماریابی عبارتست از انتخاب شیوة بیماریابی. روش بیماریابی باید قادر به اندازه‌گیری پاسخ فیزیولوژیك باشد. لذا OAE ( TEOAE یا DPOAE) و ABR جزء شیوه‌های توصیه‌ای جهت بیماریابی شنوایی جهانشمول نوزادان هستند. در آینده نباید شیوه‌های نوین همچون ASSR را از نظر دور داشت. معیار انتخاب تجهیزات براساس مفاد زیر خواهد بود :

• هزینه اولیه
• نرخ ارجاع مورد انتظار
• هزینه‌های جاری
• دسترسی به خدمات و پشتیبانی‌های لازم
• ضمانت و قرارداد خدمات

ملاحظات دیگری كه باید در انتخاب تكنولوژی مدنظر قرار گیرد عبارتند از :

• هدف بیماریابی (كشف افت شنوایی یا افت شنوایی و نوروپاتی شنیداری)
• وضعیت پرسنلی
• خصوصیات جغرافیایی جمعیت
• احتمال پیگیری برای بیماریابی سایر جنبه‌های بهداشت عمومی (مثل بیماریابی متابولیك/ غدد درون ریز)
• نرخ پیگیری مورد انتظار

اقسام مختلفی از تجهیزات بیماریابی در دسترس هستند. هریك از این ابزارها دارای محاسن و معایبی هستند. مثلاٌ هزینه مواد مصرفی در برنامه‌های مبنی بر OAE بیشتر بوده ولی نرخ ارجاع اولیه آن بالاتر است، خصوصاٌ اگر ماندگاری كودك در بیمارستان پس از تولد كمتر از 24 ساعت باشد. لذا بٌعد فاصله و حمل و نقل دو مقوله‌ای هستند كه نیاز به نرخ ارجاع اولیه پایین را ایجاب می‌كنند. یادگیری عملكرد برخی تجهیزات و دستگاهها ساده‌تر بوده و نیاز به تخصص ویژه‌ای ندارد. لذا سهولت كاربری مسئله مهم در بكارگماری پرسنل است.
شك نیست كه برای دست یابی به حساسیت و ویژگی بهینه و كاهش نرخ ارجاع (مثبت كاذب) و یا كشف برخی شرایط و مشكلات ویژه، بهتر است از روش تركیبی-سری استفاده شود.

پرسنل و آموزش
افراد متخصصی كه در حوزه اندازه‌گیریهای شنوایی آموزشهای آكادمیك دارند قادر به انجام آزمونهای بیماریابی هستند. پرسنل باید تمامی نوزادان را فارغ از روز و زمان تولد غربال نمایند. ملاحظات دیگری كه باید در خصوص پرسنل مدنظر باشد عبارتند از :

• آموزشهای لازم درباب نحوه و چگونگی انجام آزمایشات صورت گیرد.
• كارمندان و پرسنل باید اطمینان حاصل كنند كه هیچ كودكی از قلم نیافتاده باشد.
• آموزشها به تائید ناظرین رسیده باشد.
• بررسی مهارت بیماریابان باید در فواصل كمتر از یكسال صورت گیرد.

آموزش صحیح پرسنل بیماریابی كلید موفقیت برنامه است. پیش از آغاز بیماریابی افراد باید دوره‌های آموزشی مقتضی را طی نمایند. پس از اتمام این دوره آموزشی باید تائیدیه لازم با زمان اعتبار بخصوص در خصوص موفقیت در این دوره به فرد اعطا شود. ماهیانه باید عملكرد بیماریاب توسط ناظرین بررسی و تایید گردد.
شمار بیماریابان، به نرخ زایمانهای بیمارستان و نحوه برنامه‌ریزی و تنظیم برنامه بستگی دارد. مثلاً نرخ زایمان كمتر، به بیماریابان كمتری نیاز دارد.

سیاستها و روشهای بیمارستان
هر بیمارستان یا مركز بهداشتی/درمانی دارای ویژگی‌های خاص خود است. هر برنامه بیماریابی شنوایی باید در اجرای برنامه‌هایش این مسائل را مد نظر قرار دهد. لذا سیاستها و روشهای زیر باید در هریك از حوزه‌های تحت پوشش برنامه مدنظر قرار گیرد.

نظام نامه‌های (پروتكل‌های) بیماریابی :

• چه كسی باید بیماریابی را انجام دهد، چه وقت و كجا.
• كودك را باید چگونه برای بیماریابی آماده كرد.
• تعداد دفعات بیماریابی باید چندبار باشد.
• بیماریابان باید چه مدت برای تكرار بیماریابی منتظر بمانند.
• اگر والدین از بیماریابی ممانعت كنند، چه باید كرد.
• كنترل عفونت باید چگونه صورت گیرد.
• نگهداری اسناد و مدارك باید چگونه و درچه مكانی باشد.

تجهیزات

• رفع نقص تجهیزات
• در حین اشكال و از كار افتادن تجهیزات چه باید كرد و با چه كسی تماس گرفت.
• مواد مورد نیاز را باید چگونه و از چه طریقی سفارش داد .
• كالیبراسیون (سالیانه) و نگهداری روتین تجهیزات.

اطمینان كیفی

• نگهداری ثبت‌ها و مدارك.
• گردآوری اسناد و اطلاعات مناسب در حین ارجاع كودك.
• اتخاذ نحوه بررسی و كنترل برای پیگیری عملكرد بیماریابان بطور منفرد.
• اطمینان از اینكه كلیه نوزادان غربال می‌شوند.

رهگیری و پیگیری

• شیوه‌های پیگیری برای كودكان ارجاع شده، از قلم افتاده و كودكانی كه نتایجشان قطعیت ندارد.
• اطمینان از اینكه اطلاعات كلیه پزشكان اطفال یا پزشكان دیگری كه قبل از ترخیص با كودك در ارتباطند، به روز باشد.
• بیماریابی مجدد خارج بیمارستانی.
• چه كسی وقتها را مشخص و هماهنگی‌ها را انجام می‌دهد.
• بیماریابی مجدد چه وقت و كجا صورت می‌گیرد.
• هزینه آن بعهده كیست.
• اگر خانواده‌ای مجدداً مراجعه نكرد باید با چه كسی تماس گرفت.
• هماهنگی و تعیین بیمارستانها و مراكزی كه می‌توانند آزمون بیماریابی را در متولدین مراكز و بیمارستانهای دیگر انجام دهند.

ارجاع

• ارتباط با حامیان مراقبتهای اولیه، بررسی‌های شنوایی شناختی و مداخله زودهنگام
• بصورت ارتباط تلفنی، نامه‌نگاری و غیره
• در مورد كودكان ارجاعی خارج بیمارستان، باید قبل از ترخیص خانواده از بیمارستان مبداء، با شنوایی شناس یا پزشك بیمارستان مقصد تماس گرفته شود.

معیارها و استانداردهای ارزیابی شنوایی غربالگری و تشخیصی نوزادان(ادامه پست قبل)


از اهم اهداف مؤسسه گردآوری اطلاعات علمی و تخصصی در زمینه آخرین یافته‌ها و پژوهشهای علمی در سطح جهان ذكر شده است. این مؤسسه در صدد است تا بعنوان یك مركز بالینی/ علمی قوی در بخش NGO در سطح رشته شنوایی شناسی ایفای نقش نماید. در این راستا با تأسیس كلینیك تخصصی گوش در صدد انجام این مهم برآمده است. در كنار آن به عنوان یك مركزNGO در پی‌ریزی و تشكیل كمیته مشترك غربالگری شنوایی شیرخواران و نوزادان نقش فعالی داشته و در حال حاضر یكی از اعضایی است که در این زمینه فعالیت می‌كند. رویكرد نگرشی غالب در این مؤسسه بطور اعم و در كلینیك تخصصی گوش بطور اخص كار بر روی جمعیتهای خاص و تأكید بر آزمونها و قابلیتهای نوین اجرایی- عملیاتی در رشته شنوایی است. بر این اساس بر تدوین و اجرای برنامه‌های EHDI، افزایش سطح آگاهیهای عمومی و تخصصی در حوزه ارزیابی شنوایی اطفال و نوزادان پا فشاری نموده است. علاوه بر آن بدنبال تدوین و تدارك روشهای استاندارد مدون و اجرایی آزمونهای حوزه شنوایی شناسی و تدوین پروتكل‌های مربوطه نیز بوده است. بخش‌های فعال بالینی در مؤسسه مطالعات و تحقیقات/ علوم شنوایی ندا عبارتند از: آزمونهای رفتاری معمول (ادیومتری صوت خالص، آزمونهای گفتاری، برخی آزمونهای توانبخشی)، آزمونهای فیزیولوژیك (ایمیتانس ادیومتری، DPOAE ،TEOAE،AOAE)،آزمونهای‌الكتروف� �زیولوژیك‌(ECOGh، ABR، AABR، ASSR،MASTER)، ازریابی و تجویز سمعك، ارزیابی سیستم تعادل (VNG).
نظر به اینكه از اردیبهشت سال 1383 تا مرداد 1384 اكثریت قریب به اتفاق مراجعین كلینیك كودكان بوده‌اند (8/74%كودكان بین سنین 7-0 با توزیع عمده در سنین بدو تولد تا 3 ماهگی، 9/3% بین سنین 15-7 سالگی، 7/13% بین سنین 40-15 سالگی و 5/7% بالای سن 40 سالگی) مؤسسه سعی نموده است پروتكل‌های اقتباسی مدونی را (درجه سه ) در راستای ارزیابی شنوایی نوزادان و اطفال تدوین نماید. در ادامه به برخی از این فلوچارتها اشاره می‌شود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


پروتكل بررسی شنوایی شناسی تشخیصی در كلینیك تخصصی گوش بر پایه آزمونهای فیزیولوژیك و الكتروفیزیولوژیك استوار است. در این مركز بررسی‌های ادیومتریك رفتاری بر روی نوزاد انجام نمی‌شود و در صورت نیاز به چنین آزمایشاتی نامبرده به مراكز دیگر ارجاع می‌شود. گاه برخی بررسیهای مشاهده رفتاری در حد كیفی صورت می‌گیرد. پروتكل تشخیصی شنوایی شناختی كلینیك تخصصی گوش به قرار زیر است:

1. كسب نتایج بیماریابی بیمارستان (در صورت عدم وجود این مورد، كار با بیماریابی آغاز می‌شود) و تاریخچه پزشكی
2. بررسیهای اتوسكوپی
3. ادیومتری ایمیتانس (در حال حاضر با پروب تون فركانس بم)
4. OAE (اعم از TE یا DP) با سطوح محرك معمول (DP:65dBSPL ، TE:83dBSPL)
5. در صورت غیر طبیعی بودن OAE در یك یا دو گوش انجام ABR كلیك به روش تشخیصی و از طریق راه‌هوایی توصیه می‌شود.
6. انجام ABR صوت تكانه‌ای غیرپوششی حداقل در 500 و 2000 هرتز (ترجیحاً 3000 هرتز)
7. انجام ASSR برای تعیین آستانه‌های ادیومتری فیزیولوژیك در 4 باند فركانسی.

• مورد 5 و 6 بطور یكپارچه در نظر گرفته شده و می‌توان جای مورد (5 و6) و 7 را عوض كرد.
• افتراق ضایعات انتقالی با مقایسه نتایج آزمونهای مختلف در قالب مجموعه آزمایش انجام می‌شود. در صورت عدم توفیق در این حیطه، باید از ABR راه استخوانی استفاده گردد. بر روی این وادی در كلینیك تخصصی گوش تأكید چندانی نمی‌شود، یكی بدلیل تجهیزاتی و دیگر بخاطر تبعات اقتصادی.

از جمله اهداف آینده مؤسسه ندا می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

• تدوین استانداردها و پروتكل‌های عملیاتی بالینی مدون.
• ایجاد ارتباط با مراكز بین‌المللی و عمل بعنوان پل ارتباطی عملی بین ایران و دیگر كشورهای صاحب ادیولوژی و از این رهگذر كمك به اشاعه هر چه بیشتر و بهتر علم شنوایی شناسی و توانهای بالفعل بالینی آن در سطح جامعه.
• نگاهی به ضرورت مدیریت اطلاعات و تدوین راهكارهای اجرایی در پردازش داده‌ها علی‌الخصوص در حیطه برنامه‌های EHDI.
• تعیین ملاكها و معیارهای اجرایی پروژه EHDI در قالب كلی
• ارائه و آزمایش پروتكل‌های تشخیصی و تأئید و قابل اجرا شدن آنها در سطوح اداری- اجرایی مختلف
• تدوین پروتكل توانبخشی جامع جهت اطفال، شیرخواران و كودكان و پی‌ریزی برنامه‌های آموزشی ویژه در این خصوص این مهم گر چه موضوعی چالش زاست ولی مؤسسه بر انجام آن به هر تقدیر و قیمت، اهتمام خواهد ورزید.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


مغز در حين شنوايي

صدا در نواحي شنوايي دوطرفه مغز پردازش مي شود . اما صحبت بيشتر در طرف چپ مغز تفسير مي شود . اين اسکن pet در حال شنيدن آواز گرفته شده و هر دو طرف مغز فعاليت تحريک داشته است .


حس تعادل

توانايي ايستادن صاف و راه رفتن بدون آنکه بيفتيم به حس تعادل ما بستگي دارد . ساختمانهايي در گوش داخلي مثل دستگاه وسيتبولار(دهليزي) شناخته شده اند که با تعيين وضعيت و حرکت سر در ايجاد تعادل نقش دارند . دستگاه وستيبولار از سه مجرای نيم دايره و دو دهليز ساخته شده است .


نقش سلولهاي مويي

حرکت سر بوسيله سلولهای مويي در ساختمانهايي در مجاری نيمدايره که کريستا cristae ناميده مي شوند و دو ساختمان در دهليز که ماکولا (maculae) ناميده مي شوند تشخيص داده مي شود.


حرکت خطي و وضعيت ايستا(ساکن static )

دو ماکولاي درون و ستيبول در گوش داخلي حرکت خطي راحس مي کنند . بعنوان مثال هنگام مسافرت با ماشين يا استفاده از آسانسور موقعيت سر به نيروی جاذبه بستگي دارد . تشخيص موقعيت سر در ارتباط با جاذبه به ما کمک مي کند . بعنوان مثال ، هنگاميکه درون آب عميق شيرجه مي زنيم به ما مي فهماند از چه جهتي به سطح آب بياييم .


حرکت چرخشي

حرکات چرخشي سر بوسيله کريستا که در مجاري نيم دايره قرار دارند تشخيص داده مي شوند . بنابراين حرکت سر در هر جهتي بوسيله حداقل يک مجرا تشخيص داده مي شود . اين اطلاعات باعث حفظ تعادل و ثبات بينايي هنگام حرکت سر مي شود.


راههای ارتباطي

اگر چه گوشها به ظاهر ساختمانهای مجزايي دارند ، آنها مستقيما با بيني و حلق (Throat (pharynx)) ارتباط دارند . قسمت قابل رويت گوش ، لاله گوش (pinna) با مجرای گوش مرتبط است که در انتهای آن پرده گوش (eardrum) قرار دارد. پشت اين پرده ، گوش مياني است که يک فضای پر از هواست که از طريق مجرايي بنام شيپور استاش (Eustachian tube) با حفره پر پشت بيني و حلق مرتبط مي باشد . اين مجرا مسوول ايجاد فشار مشابه در هر دو طرف پرده است . ساختمان گوش داخلي در عمق جمجمه قرار گرفته و حاوی اندامهای حسي برای صدا و تعادل مي باشد.



گوشهای ما مسئول دو حس حياتي اما کاملا متفاوت هستند : شنوايي و تعادل. صداهای تشخيص داده شده از طريق گوشها ، اطلاعات اساسي را درباره محيط خارجي به ما مي دهند و به ما اجازه مي دهند با روشهای پيچيده ای چون گفتار و موسيقي ارتباط برقرار کنيم . علاوه بر اين گوشها در حس تعادل ما نيز سهم دارند . درک ناخود آگاه وضعيت بدن در فضا به ما اجازه مي دهد تا بايستيم و حرکت کنيم بدون آنکه زمين بخوريم .
گوش دارای اندام های مجزای شنوايي و تعادل است که صداهای دنيای اطرافمان و اطلاعات دروني درباره وضعيت و حرکتمان را تشخيص مي دهد . ساختمان های حسي داخل گوش ، اشکال متفاوت اطلاعات را بصورت ايمپالسهای عصبي برگردانده تا از طريق اعصاب به قسمتهای مختلف مغز ، جايي که اطلاعات تجزيه و تحليل مي شوند ، فرستاده شوند . توانايي ما در تفسير اصوات و استفاده از اطلاعات ، درباره تعادل در زمان نوزادی و کودکي شکل مي گيرد .


کيفيت صوت

درواقع صوت ارتعاش مولکولها در هوای اطراف ماست . درجه بلندی (Pitch) يک صدا (ميزان بم يا زير بودن) ويژگي ای از امواج صوت مي باشد که فرکانس (تواتر) ناميده ميشود . فرکانس تعداد ارتعاش در هر ثانيه است و در واحدهايي بنام ((HZ)Hertz) سنجيده مي شود . هر چقدر فرکانس بالاتر باشد صدا زيرتر است .
شدت و قدرت يک صدا به نيروی امواج صوتي بستگي دارد که در واحد هايي بنام دسي بل ((db) Decibel) اندازه گيری مي شود . با هر ١٠ دسي بل افزايش در قدرت , صدايي به بلندی دو برابر شنيده مي شود ، بنابراين صدايي با ٩٠ دسي بل دو برابر قويتر از صدايي با ٨٠ دسي بل است . مکالمه بطور معمول در حدود ٦٠ دسي بل است صدايي تقريبي ترافيک معمولا در حدود ٨٠ دسي بل مي باشد. قرار گرفتن در معرض صدای بالاتر از ١٢٠ دسي بل حتي برای مدتي کوتاه مي تواند به شنوايي ما آسيب برساند .
ميزان توانايي ما در تجزيه صداهای مرکب مثل موسيقي و اينکه يک صدا چقدر بلند باشد تا قادر به شندين آن باشيم با يکديگر متفاوت است . گوش انسان بطور معمول قادر است صداهايي با فرکانس های بين ٢٠٠٠٠-٣٠ هرتز را تشخيص دهد ، اما توانايي شنيدن صداهای فرکانس بالا با افزايش سن ، کاهش مي يابد . حيواناتي مثل خفاش bat)) و سگ مي توانند صداهايي با فرکانس های بالاتر از حد طبيعي شنوايي انسان را بشنوند .


تعادل و حرکت

در تعادل و حرکت گوشها دارای اين عملکرد هستند : آگاهي از موقعيت سر و تشخيص چرخش و حرکت سردر تمامي جهات . مغز اطلاعات گوشها را با اطلاعات حاصل از گيرنده هاي موقعيت در عضلات ، تاندونها و مفاصل و اطلاعات بينايي بدست آمده از چشمها ترکيب مي کند . ترکيب اين اطلاعات با هم ما را قادر مي سازد تا بدون از دست دادن تعادل در جهات مختلف حرکت کنيم .
گوش از سه قسمت خارجي ، مياني و داخلي ساخته شده است . گوش خارجي دارای لاله گوش و مجرا مي باشد . اين لوله پر از هوا به پرده گوش منتهي مي شود که در پاسخ به صدا مرتعش مي شود . پشت پرده گوش ، گوش مياني قرار دارد که از هوا پر شده و دارای سه استخوان ظريف مي باشد که استخوانهاي شنوايي ناميده مي شوند . چکش(malleus) ، سنداني (incus) ، رکابي (stapes) اين استخوانها ارتعاش پرده را به غشا دريچه بيضي که جدا کننده گوش مياني از گوش داخلي است ، منتقل مي کنند . در گوش داخلي که پر از مايع مي باشد حلزون قرار دارد که دارای گيرنده حسي برای شنوايي و ساختمانهاي ديگری برای حرکت و تعادل است .


مکانيسم شنوايي

توانايي شنوايي به يک سری وقايع پيچيده در گوش بستگي دارد . امواج صوتي در هوا از طريق ساختمانهايي به گيرنده شنوايي منتقل مي شوند . اين گيرنده اندام کرتي نام داشته و در گوش داخلي قرار گرفته است . داخل اندام کرتي ، ارتعاشات فيزيکي بوسيله سلولهای مويي (hair cells) حسي تشخيص داده مي شود و اين سلولها با توليد سيگنالهای الکتريکي پاسخ مي دهند . اعصاب اين سيگنالها را به مغز منتقل مي کنند و در آنجا اين سيگنالها تفسير مي شوند . فرکانس هاي مختلف صوتي سلولهای مويي را در قسمتهای مختلف اندام کرتي تحريک کرده و باعث درک اصواتي مثل موسيقي و مکالمه مي شوند .

گوش، اندام شنوايي است اما وظيفه‌اش فقط شنيدن نیست. گوش‌ها در برقراری حس تعادل ما نيز نقش دارند. این عضو مهم بدن، ضمن برخورداری از اجزا و اندام‌هاي شنوايي، از اجزا و اندام‌های تعادلی نیز برخوردار است و به ما کمک می‌کند تا صداهاي دنياي اطراف و اطلاعات دروني درباره وضعيت و حركتمان را تشخيص بدهیم و تجزیه و تحلیل کنیم. ساختمان‌هاي حسي داخل گوش، اطلاعات متفاوتی را از طريق اعصاب به قسمت‌هاي مختلف مغز مي‌فرستند و توانايي ما در تفسير و استفاده از این اطلاعات برای برقراری تعادل بدن، در دوران نوزادي و كودكي شكل مي‌گيرد.

سه گوش در یک گوش
گوش‌ها در دو طرف صورت قرار دارند، اما آن‌چه در ظاهر می‌بینیم فقط قسمتي از گوش است. می‌شود گفت فقط یک‌سوم گوش. به این بخش قابل رؤیت می‌گویند: گوش خارجی. اما علاوه بر این قسمت، گوش 2 قسمت دیگر هم دارد: گوش میانی و گوش داخلی. ساختمان گوش داخلي در عمق جمجمه قرار گرفته و حاوي اندام‌هاي حسي براي درک درست از صدا و تعادل است. اگرچه گوش‌ها به ظاهر ساختمان‌هاي مجزايي دارند، اما مستقيماً با بيني و حلق در ارتباط هستند. قسمت قابل رؤيت گوش، نرمه و لاله گوش است که با مجراي گوش ارتباط دارد و در انتهاي آن، پرده گوش قرار گرفته. دقیقاً از پشت اين پرده، قلمروی گوش مياني شروع می‌شود. گوش میانی، فضايی پر از هوا است كه از طريق مجرايي به نام شيپور استاش با حفره پشت بيني و حلق مرتبط است. اين مجرا مسؤول ايجاد فشار مشابه در دو طرف پرده گوش است.

گوش در مقابل چشم
گوشی که در مقابل چشم ما است، اسمش گوش خارجی است. گوش‌های میانی و داخلی را نمی‌توانیم با چشم غیر مسلح و بدون ابزار‌های مخصوص ببینیم. گوش خارجی از دو قسمت تشکیل شده: لاله گوش و مجرای گوش خارجی. لاله گوش در بیشتر حيوانات، متحرك است و براي جمع كردن و هدايت امواج صوتي و تشخيص جهت صدا به كار مي‌رود. ساختمان لاله گوش در برخی حیوانات به گونه‌ای است که می‌تواند جهت منبع صوت را متوجه شود. اما در انسان، لاله گوش ‌حركتی ندارد و البته با وجود این، قادر است تا اندازه‌اي جهت صوت را تشخيص بدهد. مجراي گوش، بخشی لوله‌ای‌شکل از گوش خارجي است و تقريباً 2 تا 3 سانتي‌متر طول و حدود 1 سانتي‌متر مكعب حجم دارد. این مجرا در ادامه مسیرش به پرده صماخ ختم مي‌شود و ارتعاشات صوتي از این طریق به گوش مياني انتشار مي‌يابد.

پرده گوش کجاست؟
پرده گوش یا پرده صماخ، مرز بین گوش خارجي و گوش مياني است. این پرده، لایه‌اي است نازك، شفاف و بیضی‌شکل. پرده صماخ قطري بین 9 تا 10 ميلي‌متر دارد و به صورت مايل با زاويه‌ای نزدیک به 45 درجه نسبت به كف مجراي گوش خارجي قرار می‌گیرد.
پرده گوش به وسيله صداهایی با فركانس‌هاي مختلف مرتعش مي‌شود. درجه كشش آن از محيط به طرف مركز به تدريج زياد و به همين علت، هر قسمت از اين پرده به واسطه فركانس معيني مرتعش مي‌شود. پرده صماخ به وسيله عروق خوني و پايانه‌هاي عصبي احاطه مي‌گردد و به همين علت، سوراخ شدنش معمولاً با درد و خونريزي شدیدي همراه است.

دو گوش آن‌طرف‌تر
گوش مياني، محفظه كوچكي بين پرده صماخي و گوش داخلي است. در گوش میانی، 3 استخوان ریز (موسوم به استخوانچه‌های گوش) و یک حفره صماخی یا حفره گوش میانی وجود دارد. گوش داخلي، امواج منتقل‌شده از گوش مياني را دريافت و آن را به امواج شنوايي تبديل مي‌كند. گوش داخلي، اصلي‌ترين قسمت گوش است و از دو قسمت مجزا (لابيرنت غشايي و لابیرنت استخواني) تشكيل شده است. در ساختمان گوش داخلی، علاوه بر اندام‌های شنوایی، اندام‌هایی برای برقراری و حفظ تعادل نیز وجود دارند.

صداهايي كه مي‌شنويم
درجه بلندي يك صدا، ويژگي مهمي در امواج صوتی است كه فركانس یا تواتر ناميده مي‌شود. فركانس، در تعاریف علمی، عبارت است از تعداد ارتعاش در هر ثانيه؛ و واحد آن نیز هرتز است. هرچه فركانس صدا بالاتر باشد، صدا زيرتر است. شدت و قدرت يك صدا به نيروي امواج صوتي بستگي دارد و در واحدهايي به نام دسي‌بل سنجیده مي‌شود. هر 10 دسي‌بل افزايش در قدرت یک صدا منجر به بلندتر شنیده شدن آن صدا در حد 2 برابر مي‌شود؛ بنابراين صدايي با شدت 90 دسي‌بل، دو برابر قوي‌تر از صدايي با قدرت 80 دسي‌بل است.پایين‌ترين شدت صدایی که انسان می‌تواند بشنود، حدود 20 دسي‌بل است. هنگامي که شدت صدا در محیط به 45 دسي‌بل می‌رسد، معمولاً آدم نمی‌تواند به راحتی در آن محیط بخوابد. صداهای نزديک به 85 دسي‌بل منجر به بروز درد گوش می‌شود و در سروصداهای بالغ بر 90 دسي‌بل، توصیه می‌شود هیچ‌کس بیشتر از 8 ساعت در آن محیط نماند. این مدت برای محیط‌هایی با سروصداهای بیش از 100 دسي‌بل به 2 ساعت کاهش می‌یابد و در محیط‌هایی با 110 دسي‌بل نیز نباید بیشتر از نيم ساعت ماند. گفته می‌شود که صداهای بالغ بر 160 دسي‌بل منجر به کری می‌شوند. توانايي ما در تجزيه و تحلیل صداهاي مركب (مانند موسيقي) و اين‌كه يك صدا باید چقدر شدت داشته باشد تا قادر به شنيدن آن باشيم، با يكديگر متفاوت است. گوش ما به طور معمول فركانس‌هايي از حدود 30 دسی‌بل تا بیش از 20.000 هرتز (دور در ثانيه) را مي‌شنود، اما تعدادي از مردم مي‌توانند مخصوصاً در دوران جواني‌شان، فركانس‌هايي از حدود 16 هرتز تا بیش از 30.000 هرتز را نیز بشنوند. تعدادي از حيوانات (به ويژه خفاش‌ها و سگ‌ها) قادرند فركانس‌هايي بسيار بالاتر از این میزان را نيز بشنوند. توانايی شنوايي ما از دوران كودكي به‌ طور مداوم كاهش مي‌يابد. اين كاهش احتمالاً به اين علت است كه غشای پايه موجود در گوش داخلي، بخشي از انعطاف‌پذيري خود را از دست مي‌دهد. علاوه بر اين، ممكن است رسوبات مضر كلسيم نيز تشكيل شود كه این امر تحلیل تدریجی سلول‌هاي مژه‌دار را در پی دارد. میزان آسيب گوش بستگی دارد به شدت صدا و طول مدتي كه گوش در معرض آن صدا قرار مي‌گيرد. جالب اين‌كه امكان بروز ناهنجاري شنوايي به هنگام شنيدن صداهاي ناخوشايند بيشتر است و احتمالاً دليل اين‌كه نوازندگان كمتر از دیگران دچار نارسايي شنوايي مي‌شوند نيز همين است. اما به ‌طور كلي صدا يك محرك تنش‌زا است كه عروق خوني را منقبض مي‌كند، به بافت گوش آسيب مي‌رساند، میزان اكسيژن و مواد مغذي گوش را كاهش مي‌دهد، فشار خون را بالا مي‌برد و ضربان قلب را نیز افزايش مي‌دهد.

تایسون گوشخوار
حول‌وحوش گوش، داستان و حکایت، زیاد است اما یکی از معروف‌ترین داستان‌های جهانی گوش برمی‌گردد به قضیه مبارزه دو بوکسور نامدار آمریکایی: تایسون و هالیفیلد. مبارزه‌ای که بین این دو مشت‌زن آمریکایی در ژوئن سال 1997 برگزار شد، يكي از عجيب‌ترين صحنه‌هاي ورزشي جهان را به همراه داشت. مايك تایسون که در ديدار قبلی‌اش با هالیفیلد در راند يازدهم ناك‌اوت شده بود، اين‌بار از همان آغاز مبارزه متوجه شد كه حريف هاليفيلد نمي‌شود و شكست ديگري در انتظار او است. او در حالي كه مبارزه‌اش با هالیفیلد به راند سوم رسیده بود، گوش هاليفيلد را وحشیانه گاز گرفت و از جا كند و آن را همراه با آب دهانش به بيرون پرت كرد!
این کار او باعث شد لقب تایسون از «مایک آهنین» به «گوشخوار بزرگ» تغییر کند.
تایسون بعد از این کار وحشیانه‌اش مجبور شد چندين وكيل استخدام کند و چندین‌بار از اين مطب به آن مطب و از این روان‌پزشک به آن روان‌شناس برود تا اسناد و مداركی جور کند برای برائت خودش از جنون ادواري. حالا دیگر او مجبور شده بود جامعه را قانع كند كه براي ديگران خطرناك و مرگ‌بار نيست. او بعد از تلاش‌های فراوان، سرانجام پس از يك سال توانست دوباره مجوز بازگشت به رينگ و رقابت‌های مشت‌زنی را بگیرد. ونسان ون‌گوگ را جهان به عنوان یک نقاش بزرگ مي‌شناسد. این نقاش بزرگ اما از لحاظ روحي و رواني، مشكلات فراواني داشت. ون‌گوگ در سال ۱۸۸۸ در آرل (شهری واقع در جنوب فرانسه)، آن خانه مشهورِ زردرنگش را اجاره كرد و شروع کرد به آفرینش آثار جهانی‌اش. در آن‌جا به توصيه يكي از دوستانش كه نگران حال وي بود، پاول گوگن به او ملحق شد اما رابطه آن‌ها پس از چند ماه رو به سردي گذاشت و مشاجرات این دو بالا گرفت؛ تا این‌که در یکی از همین مشاجرات، ون‌گوگ به دنبال يك بحران روحي شدید، دست به یک اقدام جنون‌آمیز زد و با تيغ به پاول حمله كرد و بعدش هم در اوج پريشاني، قسمت پايين گوش چپ خودش را برید. ون‌گوگ بعد از اين كار، گوش خود را در يك دستمال پيچيد و توی پاكت گذاشت و با رفتن به خانه معشوقش (راشل)، گوشش را به او تقديم كرد! او چند روزي را در بيمارستان گذراند و مدتی بعد، با فروكش كردن بحران بیماری‌‌، مرخص شد اما مشکل افسردگي همچنان در او باقي ماند. تداوم رفتارهاي نابهنجار از طرف ون‌گوگ باعث شد اهالی شهر آرل با امضاي طوماري، او را از این شهر اخراج کنند.

شرح بیماری


وزوز گوش‌ عبارت‌ است‌ از صدای‌ پایداری‌ که‌ وقتی‌ سر و صدای‌ محیطی‌ وجود ندارد، در یک‌ یا هر دو گوش‌ شنیده‌ می‌شود. وزوزگوش‌ می‌تواند از علایم‌ بسیار شایع‌ تقریباً تمام‌ اختلالات‌ گوش و نیز سایر مشکلات‌ طبی‌ باشد.


علایم‌ شایع‌


صدای‌ شبیه‌ به‌ زنگ‌ زدن‌، همهمه‌، غرش‌، سوت‌ زدن‌ یا فش‌فشک‌ که‌ در یک‌ یا هر دو گوش‌ شنیده‌ می‌شود. این‌ صدا ممکن‌ است‌ مداوم‌، متناوب‌ یا همزمان‌ با ضربان‌ قلب باشد.


علل‌


به‌ طور طبیعی‌ عصب‌ شنوایی‌ در نتیجه‌ لرزش‌های‌ حاصل‌ از امواج‌ صوتی‌ خارجی‌، تکانه‌ها (impulses) را به‌مغز منتقل‌ می‌کند به‌ دلایلی‌ که‌ کاملاً مشخص‌ نیست‌، در وزوزگوش‌ عصب‌ تکانه‌های‌ را منتقل‌ می‌کند که‌ از درون‌ سر یا خود گوش‌ منشأ گرفته‌اند.


عوامل تشدید کننده بیماری

• کاهش‌ شنوایی‌
• اوتیت میانی یا خارجی‌
• اوتو اسکلروز(تصلب‌ گوش‌)
• مسمومیت‌ گوش‌
• انسداد مسیر خروج‌ موم‌ گوش‌
• آنوریسم‌ یا تومور در مغز (نادر)
• جسم‌ خارجی‌ در گوش
• برخی‌ داروها0آنتی بیوتیکها، مدرها و غیره‌)
• غشار خون بالا یا پایین‌
• ترومای‌ سر
• کم خونی
• کم‌کاری‌ یا پرکاری تیروئید ها

پیشگیری‌


پیشگیری‌ شناخته‌ شده‌ خاصی‌ وجود ندارد. در حدامکان‌ از عوامل‌ خطرزا بپرهیزید.


عواقب‌ مورد انتظار


درمان‌ اختلال‌ زمینه‌ای‌ ممکن‌ است‌ کمک‌کننده‌ باشد ولی‌ غالباً علاج‌ وجود ندارد و یادگرفتن‌ چگونگی‌ کنار آمدن‌ با آن‌ تنها درمان‌ موجود است‌. برخی‌ افراد این‌ وضعیت‌ را بسیار بهتر از دیگران‌ تحمل‌ می‌کنند.


عوارض‌ احتمالی‌


معمولاً عوارض‌ طبی‌ وجود ندارد. در افرادی‌ که‌ این‌ صدا را غیرقابل‌ تحمل‌ می‌یابند، ممکن‌ است‌ در اثر احساس‌ زجر، مشکلات‌ روانی‌ ایجاد گردد.


درمان‌

• یک‌ معاینه‌ فیزیکی‌ کامل‌ انجام‌ می‌گردد تا اطمینان‌ حاصل‌ شود که‌ تمام‌ علل‌ ممکن‌ مورد پیگیری‌ قرار گرفته‌ و تصحیح‌ شده‌اند.
• اگر وزوز گوش‌ ادامه‌ یابد، درمان‌ اساساً یافتن‌ روش‌هایی‌ است‌ که‌ به‌ شما کمک‌ کند با سروصدای‌ پایدار کنار آیید.
• با توجه‌ کردن‌ به‌ سایر اشیاء و فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری ها سعی‌ کنید به‌ صدای‌ وزوز توجه‌ نکنید.
• در طول‌ روز و هنگام‌ به‌ خواب‌ رفتن‌ در زمینه‌ کارهایتان‌، موسیقی بنوازید.
• سیگار نکشید. در صورت‌ نیاز از یک‌ برنامه‌ ترک‌ سیگار کمک‌ بگیرید.
• سمعک‌ برای‌ هرگونه‌ کوی‌ همراه‌، ممکن‌ است‌ وزوز گوش‌ را پنهان‌ کند.
• از یک‌ سرکوب‌کننده‌ یا پنهان‌کننده‌ وزوز گوش‌ استفاده‌ کنید.این‌ دستگه‌ مثل‌ سمعک‌ در گوش‌ قرار می‌گیرد و صدای‌ مطبوع‌تری‌ ایجاد می‌کند.
• تحریک‌ الکتریکی‌ با ایمپلنت‌ گوش‌ ممکن‌ است‌ وزوزگوش‌ را کاهش‌ دهد ولی‌ تنها برای‌ کری‌ شدید مناسب‌ است‌.

داروها


داروها کمکی‌ به‌ بهبود وزوز گوش‌ نمی‌کنند.


فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری


از خسته‌ شدن‌ بیش‌ از حد بپرهیزید زیرا ممکن‌ است‌ وزوز گوش‌ را بدتر کند.


رژیم‌ غذایی‌


کاهش‌ مصرف‌کافئین و شکلات ممکن‌ است‌ به‌ برخی‌ بیماران‌ کمک‌ کند.


درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

• اگر خود یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ وزوزگوش‌ را داشته‌ باشید.
• اگر احساس‌ زجر به‌ خاطر وزوز گوش‌، بدتر شود.

سرويس: بهداشت و درمان - عمومي
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

يك متخصص بيماري‌هاي گوش و حلق و بيني توصيه كرد: بيماران مبتلا به التهاب گوش مياني از مصرف خودسرانه قطره‌هاي گوش خودداري کنند.
دکتر فرشته قائني متخصص بيماري‌هاي گوش و حلق و بيني در گفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) واحد علوم پزشکي ايران، گفت: خود درماني در بيماران مبتلا به التهابات گوش مي‌تواند باعث ايجاد عوارض ناگواري ‌شده و به تراوش مايع در گوش مياني منجر و موجب تداوم اين عارضه شود.
وي گفت: داروي مبتلايان گوش و حلق و بيني بايد توسط متخصص تجويز شود. علاوه بر آن لازم است از مصرف داروهاي متعدد و داراي آثار يکسان اجتناب شود. به عنوان نمونه داروهاي حاوي آنتي هيستامين خواب آور هستند و اثرات داروهاي آرام بخش ضد افسردگي را تشديد مي‌کنند.
دکتر قائني خاطرنشان كرد: مصرف دارويي مانند بتاسرک با دوز 8 ميلي گرم سه بار در روز براي درمان منير بيماري گوش داخلي که با سرگيجه و کم شنوايي و وزوز گوش همراه است، موثر نيست. امروزه به شرکت‌هاي سازنده اين دارو توصيه مي‌شود که دوز آن را در فرآورده‌هاي قرصي افزايش دهند.
وي در پايان تاکيد کرد: در صورت سوراخ بودن پرده صماخ بايد از مصرف خودسرانه قطره گوش که اثرات مسموميت گوشي ايجاد مي‌کند، خودداري کرد. علاوه بر آن از قطره‌هاي بيني مانند نفازولين، بي‌دليل و مستمر نبايد استفاده کرد، چون به هم خوردن فيزيولوژي بيني و وابستگي اين عضو به قطره را باعث مي‌شود.
انتهاي پيام

سلام دوستان
آيا راهي هست كه در شنوايي سنجي تظاهر به نشنيدن كرد و دكترها هم متوجه نشن؟
منظورم اينه كه دستگاههاي شنوايي سنجي مبتني بر پاسخ بيماره يا مثل دستگاههاي چشم پزشكي خودشون نتيجه رو اعلام ميكنن؟

يك متخصص گوش، حلق و بيني:
گوش دادن به موسيقي با صداي بلند فرد را مستعد ابتلا به پيرگوشي در سنين پايين مي‌كند



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
يك متخصص گوش، حلق و بيني عنوان كرد: مواجهه با صداهاي بسيار بلند در كارخانه‌ها يا گوش دادن به موسيقي با صداي بلند فرد را مستعد ابتلا به پيرگوشي در سنين پايين مي‌كند.
دكترعلي اصغر شيرازي در گفت وگو با خبرنگار «سلامت» ايسنا با بيان اين كه با افزايش سن قدرت شنوايي، چشايي و بويايي كاهش پيدا مي‌كند البته نمي‌توان براي آن سن خاصي را مشخص كرد اما عوامل ژنتيك و نحوه مواظبت از اين اندام‌ها در كاهش قدرت آن‌ها موثر است، افزود: با افزايش سن تغييراتي در تن صدا ايجاد مي‌شود و صدا ضعيف‌تر مي‌شود علاوه بر آن احتمال ابتلا به سرطان‌هاي ناحيه سر و گردن افزايش مي‌يابد كه از جمله آن‌ها به سرطان‌هاي مجاري تنفسي، سينوس‌ها، بيني، قسمت فوقاني دستگاه گوارش، دهان، حلق و مري مي‌توان اشاره كرد.
اين متخصص گوش و حلق و بيني در ادامه در زمينه پيرگوشي گفت: معمولا پيرگوشي در سنين حدود 50 يا 60 سالگي ظاهر مي‌شود اما ما انتظار داريم كه پيرگوشي از سن 60 سالگي به بعد نمود پيدا كند. در اين شرايط فرد به تدريج احساس مي‌كند كه توانايي شنوايي او كاهش پيدا كرده است البته در اين زمينه نيز عوامل ژنتيك و اكتسابي نقش دارند.
شيرازي در ادامه گفت: سرطان حنجره يكي از سرطان‌هايي است كه با افزايش سن احتمال ابتلا به آن بيشتر مي‌شود. براي پيشگيري از ابتلا به اين سرطان مصرف نكردن دخانيات و خودداري از مصرف زياد چربي، قند و نمك مي تواند تاثيرگذار باشد.
وي افزود: در اين جهت استفاده از غذاهاي سالم و ساده مانند سبزي‌ها، ميوه‌ها و حبوبات مي‌تواند در تامين سلامت اندام‌هاي مختلف بدن از جمله گوش، حلق و بيني و گردن موثر باشد. از سوي ديگر مصرف اين مواد بر وضعيت افتادگي پوست در سنين بالا تاثير مي‌گذارد از سوي ديگر تغذيه سالم باعث مي‌شود كه احتمال سرطاني شدن سلول‌هاي مستعد ابتلا به سرطان كاهش يابد و بدن بتواند با اين سلول‌ها به گونه‌اي موثرتر مقابله كند.
شيرازي در پايان خاطرنشان كرد: مصرف قليان، پيپ، سيگار، الكل، احتمال ابتلا به سرطان‌هاي سر و گردن، دهان و دندان و حنجره را افزايش مي دهد علاوه بر آن لازم است افراد كمتر در معرض عوامل تحريك كننده مانند آلودگي هوا قرار گيرند البته آلودگي هوا همه افراد را مستعد ابتلا به سرطان نمي‌كند بلكه بر افرادي كه از نظر ژنتيك، مستعد هستند، تاثير بيشتري مي‌گذارد.
انتهاي پيام

یک متخصص گوش و حلق و بینی:
پیرگوشی از دهه چهارم زندگی شروع می شود/ سر و صداهای زیاد تشدید می‌کند
خبرگزاری فارس: یک متخصص گوش و حلق و بینی گفت: پیرگوشی معمولاً از دهه چهارم زندگی شروع و تشدید می‌شود. درمان خاصی هم ندارد اما قرار گرفتن در محیط های شلوغ و پر سر و صدا و گوش دادن به صداهای ناهنجار و بلند روند آن را تسریع و تشدید می‌کند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بیژن نقیب‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان در مورد دلایل ابتلای افراد به پیرگوشی تصریح کرد: همان طور که عوارض سنی را در همه جای بدن می‌بینیم، این عوارض ممکن است به مرور عملکرد گوش، شنوایی و سیستم تعادلی را مختل کرده و سیستم شنوایی آسیب بیبند.
به گفته متخصص گوش و حلق و بینی شروع پیرگوشی سن خاصی ندارد ولی می‌توان گفت در دهه چهارم زندگی به بعد علائم آن شروع می‌شود.
وی ادامه داد: زمینه‌های مساعد کننده برای ابتلا به پیرگوشی در افرادی که سابقه مشکلات گوشی، ضربه‌های صوتی مسائل عروقی، بیماری‌های قند و مشکلات متابولیسم دارند، بیشتر و زودتر بروز می‌کند.
نقیب‌زاده خاطرنشان کرد: علائم پیرگوشی در ابتدا خفیف است و ممکن است چیزی را نشان ندهند ولی پزشک متخصص می تواند با یکسری علایم و در شروع بروز این عارضه آن را تشخیص دهد.
وی تاکید کرد: پیرگوشی علاوه بر کاهش شنوایی می‌تواند با وزوز گوش و سر و صدای داخل گوش یا کم توجهی به افراد و محیط اطراف دیده شود. مثلاً فرد هنگام دیدن تلویزیون متوجه صحبت شما نمی‌شود یا فرد مفهوم کلمات را درک نمی‌کند که تقریباً در مراحل اولیه بروز پیرگوشی اتفاق می‌افتد.
این پزشک متخصص گفت: در پیرگوشی سیستم عصبی گوش دچار مشکل می‌شود و این روند در طولانی مدت اتفاق می‌افتد.
وی درباره راهکارهای درمان و پیشگیری از پیرگوشی گفت: راهی برای جلوگیری وجود ندارد ولی باید آسیب‌هایی صوتی کمتر شود و بیمار در محیط‌های کم سر و صدا کمتر قرار گیرد.
نقیب زاده خاطرنشان کرد: فرد باید مدام زیر نظر پزشک تست شنوایی بدهد و سعی کند از سیستم‌های کمک شنیداری مانند سمعک استفاده کند یا لب‌خوانی هم می‌تواند در درک مفهوم کلمات و کاهش عوارض موثر باشد.
این متخصص گوش و حلق و بینی تجویز یکسری ویتامین‌ها و مواد معدنی را که برخی متخصصان برای پیرگوشی تجویز می‌کنندبی تاثیر دانست و گفت: پیرگوشی درمان خاصی ندارد.
انتهای پیام/