آشنايي با Netstat - آشنايي با TelNet - مفآ size=
آشنايي با Netstat
اين دستور که با سويچ هاي ديگري هم استفاده ميشه يکي از دستورايي هست که همه هکر ها اول باهاش آشنا ميشن.که با تايپ اين دستور شما متوجه آي پي سيستمها و پورتهايي که با آنها در ارتباط هستيد ميشويد و مشاهده ميکنيد که چه پورتهايي Listening و يا Established هستن اين باعث ميشود اگر پورتي مخصوص يک تروجن مثل 27374 که پورت اصلي Sub7 هست در سيستم شما باز بود شما متوجه اين پورت باز بروي سيستمتان بشويد. اگر در قسمت Foreign Address هم يک آي پي بوسيله پورتي به سيستم شما وصل بود شما به سرعت متوجه مي شويد که يک نفر با آن آيپي در سيستم شماست ، پس اين راهيست که متوجه گرديد سيستمتان آسيب پذير است يا نه ، براي مثال من با تايپ دستور Netstat در Ms-Dos پس از اتصال به اينتر نت نتايج زير را گرفتم : C:\WINDOWS>netstat Active Connections Proto Local Address Foreign Address State TCP Midia:1454 cs33.msg.sc5.yahoo.com:5050 ESTABLISHED TCP Midia:1488 63.123.44.222:80 ESTABLISHED TCP Midia:1491 opi1.vip.sc5.yahoo.com:80 TIME_WAIُT TCP Midia:1497 64.187.54.23:80 ESTABLISHED TCP Midia:1498 64.187.54.23:80 ESTABLISHED همانطور که ملاحظه ميکنيد اين دستور گاهي اوقات اسم صاحب سيستم کلاينتي که شما با آن در ارتباط هستيد را نيز ميدهد و چون اينجا من با کسي در PM نبودم اسم کسي را نميبينيد ولي اگر کسي با من چت کند و دستور Netstat را اجرا كند اسم را ميبيند و متوجه ميشود کهMidia صاحب آن سيستم کلاينتي مي باشدکه در حال چت كردن با آن است و همچنين در اين قسمت مشخص است که من با پورت 5050 با ياهو مسنجر ارتباط برقرار کرده ام و نيز نتايجي که در زير Local Address مشخص است اطلاعاتي درباره خود من مي باشد . و نتايجي که در Foreign Address بدست مياد مشخص ميکند که ما با چه سرور يا کلاينتي در ارتباط هستيم . که در سطر پنجم مثال بالا يعني 63.123.44.222:80 آيپي سايت ياهو ميباشد و مشخص ميكند كه من در سايت ياهو بوده و به وسيله پورت 80 که پورت Http ميباشد با اين وب سرور ارتباط برقرار کرده ام و در قسمت Status هم مشخص ميشود که شما با چه پورتهايي Established هستيد يعني ارتباط برقرار کرده و وصل هستيد و چه پورتهايي Listening يا منتظر Request و در حال شنيدن مي باشيد ، بنابراين با دستور Netstat مي شود يک عمل مانيتورينگ از تمام آيپي ها - پورتها و ماشينهايي که شما با آنها در ارتباط هستيد گرفت . دستور Netstat/? : Help برنامه Netstat را معرفي ميکند و سويچ هاي که ازش ميتوان استفاده کرد و در مقابل هر سويچ در مورد کار آن توضيح مختصري ميدهد. دستور Netstat -n : با اين دستور ميتوان آيپي و پورت سيستمي که شما با آن در ارتباط هستيد را بدست آورد . براي مثال وقتي شما با يک نفر در ياهو مسنجر چت ميکنيد پورت ۵۰۵۰ روي سيستم open هست چون ياهو از پورت ۵۰۵۰ استفاده ميکند پس با تايپ netstat -n خواهيد داشت: Active Connections Proto Local Address Foreign Address State TCP 217.219.223.21:1425 216.136.175.226:5050 TIME_WAIT TCP 217.219.223.21:1431 64.242.248.15:80 ESTABLISHED TCP 217.219.223.21:1437 217.219.223.38:5101 ESTABLISHED همانطور که ملاحظه ميکنيد من در اين لحظه با آيپي 217.219.223.38 در حال چت کردن بودم که اشتراکش هم از رايان روش بوده (مثل خودم)و آي پي خود نيز پروتکلي که ما بوسيله آن با يک سيستم ارتباط برقرار کرديم Proto مشخص ميشود در قسمت Local Address من هم TCPارتباط برقرار شده است. دستور Netstat -na : با تايپ کردن اين دستور در MS-DOS Prompt تمام پورتهايي که داده ها و بسته ها را ميفرستند مشخص ميشود ، نشان " na " در تمام دستورات به معني نمايش همه پورتها و ليست کردن آدرسهاي شبکه و شماره فرمها در يک قالب عددي مي باشد ، براي مثال من با تايپ اين فرمان در MS-DOS اين نتايج را گرفتم : C:\WINDOWS>netstat -na Active Connections Proto Local Address Foreign Address State TCP 0.0.0.0:1954 0.0.0.0:0 LISTENING TCP 0.0.0.0:5101 0.0.0.0:0 LISTENING TCP 217.219.223.21:1954 207.46.106.21:1863 ESTABLISHED TCP 217.219.223.21:1971 216.136.225.36:5050 ESTABLISHED TCP 217.219.223.21:2031 63.121.106.74:80 TIME_WAIT TCP 127.0.0.1:1025 0.0.0.0:0 LISTENING *:* UDP 0.0.0.0:1958 *:* UDP 64.110.148.59:9 *:* UDP 64.110.148.59:137 *:* UDP 64.110.148.59:138 خب ميبينيد که پورتهاي باز روي سيستم من ليست شده است. مثل 1954-1971-2031 دستور Netstat -a : اين دستور نيز مثل دستور Netstat -an يا -na عمل ميکنه فقط فرقش در اينه که اين دستور پورتها را با معادل اسميشان نشان ميدهد ، براي مثال پورت 139 را با معادل اسميش يعني Netbios نشان ميدهد و همچنين مانند دستور Netstat اسم صاحب سيستم را پرينت ميكند .(اين دستور براي تست کردن نقطه ضعفها و پورتهاي باز در سيستم هاي خودمان بسيار مفيد ميباشد و اگر سيستم آلوده به تروجن بود ميشود از اين دستورها و کلاً برنامه Netstat اين موضوع را فهميد ، پس آنهايي که سوال ميکنند ما چگونه بفهميم سيستم خودمان آلوده به تروجن هست يا نه ، استفاده از اين دستور و کلاً دستورات Netstat ميتواند خيلي به آنها کمک کند ) دستور Netstat -p xxx : منظور از xxx يعني آن پروتکلي که شما در نظر داريد که ميتواند TCP و UDP باشد. دستور Netstat -e : اين دستور نيز يکي از دستورات Netstat است که آماري از ارتباطها و بسته ها و شماره هاي ارسال و ذخيره بسته ها و داده ها را نشان ميدهد .(اين دستور بيشتر براي ويندوزهاي 98 , me و همينطور مودمهايي که آمار بسته ها را نميدهند خوب و مفيد است چون در ويندوز 2000 – XP- قسمتي از اين آمار براحتي در اختيار User قرار ميگيرد ، و شما ميتونيد با استفاده از اين دستور ترافيک ISP و شبکه را ببينيد و همينطور برنامه هايي که در حال دانلود هستسد را چک کنيد و يا اگر بسته اي در ارسالش مشکلي پيش بياد ميتوانيد در قسمت Errors مشاهده کنيد ، ...) دستور Netstat -r : اين دستور توسط کاربران معمولي اينترنت زياد بکار گرفته نميشود چون درک بعضي از گزينه هاش براي کاربران عادي دشوار ، بحرحال اين دستور جزييات دقيقي مثل آدرس Gateway - Interface Metric -Netmask , ... درباره آدرس آي پي شما در شبکه ميدهد ، همچنين در ويندوزهاي8 9 - ME کار دستور Netstat -a را هم انجام ميدهد .
آشنايي با TelNet
Telnet در اصل پروتکلي است که براي login و استفاده از يک کامپيوتر ديگر به کار مي رود. روش اجراي Telnet در لينوکس يا انواع ديگر Unix و نيز ويندوز 2000 تا حد خيلي زيادي شبيه چيزي است که ما گفتيم. براي آشنايي بيشتر با telnet و گرفتن جواب دقيقتر سوالات بالا روي مـــن کليک کنيد که به يک ميزبان واقعي Telnet شما را متصل مي کند که مي توانيد به رايگان عضو شويد و از خدمات آن استفاده کنيد. خواهيد ديد که لينک فوق در حقيقت Hyper Terminal را باز مي کند. در حقيقت هم اگر به درون Hyper Terminal برويد مي توانيد در قسمت برقراري تماس با انتخاب TCP/IP مستقيما از آن به عنوان Telnet استفاده کنيد. اما اينکه Telnet در هک چه نقشي داره و چه فايده اي داره کلاً رو از زبان "کارولين مينل" برايتان مي نويسم: "فقط با يک سرويسگير Telnet [مثل همين Telnet خودمون در ويندوز] شما مي توانيد: · ايميل بفرستيد. · سورس (متن برنامه) سايتها را بخوانيد. · به ميزبانهاي وب وروديهاي غير منتظره بفرستيد که مي تواند سبب دريافت پاسخهاي شگفت انگيز و گاهي غير قانوني شود. · به بسياري از ديگر سرويسهاي کامپيوترهاي ميزبان وب ورودي دلخواه خود را بدهيد. · در سرويسهايي که ميزبانها، روترها و حتي کامپيوترهاي شخصي مردم در منزلشان در اختيار شما مي گذارند کاوش و جستجو کنيد." تلنت کردن معمولا اولين کاري است که يک هکر براي هک کردن يک سايت انجام ميدهد، زيرا بعضي از پورتها در صورت بسته نبودن روي آن سرور، معمولا حاوي اطلاعات بسيار مهمي هستند.(به همين دليل ما بايد اول پورتها رو چک کنيم بعد telnet چون اگر پورتي که ما بهش telnet ميکنيم close باشه دستور اجرا نميشه) موضوع مهمي كه يك نفوذ گر واقعي به آن توجه مي كند در سه اصل خلاصه شده است : ۱- او هيچگاه سعي در استفاده از برنامه هايي كه ديگران نوشته اند نمي كند ... »البته ممكن است تعدادي از هكر ها باشند كه با استفاده از تروجان ها يا Back doors ها به اين كار بيپردازند و فقط خود را با اين مباحث ساده درگير کنند. 2- معمولا از به كارگيري برنامه هاي گرافيكي كه حتي خود طراحي كرده اند نفرت دارند و فقط در دنياي سياه و سفيد msdos-prompt براي خود حكومت تشكيل ميدهند.(در اصل از استفاده نرم افزار براي هک نفرت دارند) 3- موضوع سوم و اساسي اين است كه فقط يك چيز را در دنيا ميشناسند و آن هم تايپ كردن است.تايپ در صفحه سياه و سفيد command prompt . در ويندوز XP، يکي از بهترين ابزارهايي که در دست شماست، همان صفحه مشکي Command prompt است. در ويندوز XP دو نوع DOS وجود دارد. يکي cmd.exe و ديگري command.com که cmd.exe براي کارهاي ما مناسبتر است و کليک روي دگمه Start و انتخاب All programs و انتخاب Accessories و سپس کليک روي Command prompt نيز همين را باز خواهد کرد. (راه مناسبتر: دگمه ويندوز کيبورد را به همراه حرف R فشار دهيد، تايپ کنيد cmd و Enter کيبورد را فشار دهيد). تايپ کردن Help و فشردن Enter ليستي از دستورات را براي شما به نمايش در مي آورد که متاسفانه دستورهاي مناسب براي هک را از قلم انداخته است. (ناگفته نماند که Help ويندوزXP اگر بدانيد که در کجاي آن به دنبال چه بگرديد نسبتاً کامل است). از جمله مهمترين اين دستورها مي توان به دستورات زير اشاره کرد: TCP/IP command: telnet, netstat, nslookup, tracert, ping, ftp NetBIOS commands: nbtstat, net use, net view, net localgroup (و چند دستور ديگر) در اين شماره، براي اينکه هم کمي با telnet (که به عنوان يکي از مهمترين ابزارهاي هک مطرح بوده و هست) آشنا شويد هم از موضوعي شروع کرده باشيم که ملموس و جذاب باشد، فرستادن ايميل از طرف هرکسي به هرکسي با telnet را آموزش مي دهيم (من هم مي دونم که راههاي آسونتري براي اين کار هست و راحتترين راهش استفاده از Outlook مايکروسافت است، اما مطمئنم از ديدن پشت صحنه نمايش فرستادن ايميل لذت خواهيد برد). قبل از هر چيز بگم که telnet کردن به خودي خود جرم نيست و استفاده از telnet براي فرستادن يا گرفتن ايميل نه ضرري براي شما دارد و نه ميزبان. اما شما اين حق را نداريد که از طرف کسي به کس ديگر ايميل بزنيد مگر با اجازه آنها.اول وارد صفحه سياه خط فرمان شويد (مراحل نوشته شده در بالا)، حالا مي خواهيم از دستور telnet استفاده کنيم: telnet target port به جاي target آدرس سايت يا کامپيوتر و به جاي port بايد آدرس پورت را وارد کنيد. در مثال اين شماره با فرستادن ايميل (smtp) سروکار داريم که پورت آن 25 است و آدرس نيز آدرس يک سرور ايميل بايد باشد. به عنوان مثال telnet mail.hamsafar.com 25 را خواهيم داشت. همسفر، وب سايت من که عضويت در آن را به شما توصيه مي کنم، فقط يک مثال است و شما مي توانيد از هر آدرس مشابهي استفاده کنيد. جوابي دريافت خواهيد کرد که معمولا شامل نام ميزبان ايميل است. حالا وقت سلام کردن با دستور helo است (دستور ehlo هم داريم که مي توانيد امتحانش کنيد). بهتر است جلوي helo آدرس ايميل فرستنده را درج نماييد. با گرفتن جواب سلام، براي فرستادن ايميل از دستور mail استفاده مي کنيم:mail from
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بعد از گرفتن OK حالا گيرنده را معرفي مي کنيم: rcpt to:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين بار بعد از گرفتن OK دستور data را تايپ و Enter کنيد. توجه کنيد که ميزبان به شما مي گويد وقتي کارتان تمام شد . بزنيد که اين يعني زدن يک Enter، تايپ کردن يک نقطه و دوباره زدن Enter. حالا وقت وارد کردن Subject، to و from و سپس زدن دو Enter و وارد کردن متن ايميل و سپس زدن Enter، تايپ کردن نقطه و زدن Enter دوم است. در عکس بالا فقط Subject وارد شده است. نمونه کاملتري که شامل To و From مي باشد به صورت زير است: data 354 ok, send it; end with . From:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
To:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Subject: Salam! In email faghat be ghasde azmayesh ferestade shode ast. Rooze khooby dashte bashid . 250 Message queued به تفاوت اين دو مورد در عکس زير توجه کنيد: توجه کنيد که همسفر فقط به شما اجازه خواهد داد به آدرسهايي که به hamsafar.com ختم مي شوند ايميل بزنيد. اگر تمايل به خريد ايميل روي همسفر (webmail & pop3) را داريد، با ما به آدرس
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مکاتبه کنيد. اما دستوراتي که گفته شد روي هر ميزباني کار خواهد کرد. به احتمال زياد جايي که از آن اينترنت گرفته ايد اگر درخواست ايميل POP3 از آنها بکنيد به رايگان به شما خواهند داد و شما آدرسي که به عنوان SMTP يا Outgoing server از آنها دريافت مي کنيد را به جاي mail.hamsafar.com خواهيد نوشت. در هر صورت شما اين اجازه را داريد که با روش فوق با من به آدرس
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مکاتبه کنيد و به اين شکل روش را آزمايش کنيد. به ياري خدا در شماره آينده با آموزش نحوه نصب و استفاده از ميزبان SMTP خود ويندوز XP، خواهيد آموخت که چگونه بي نياز از هر SMTP ايميل بفرستيد. حالا که به اينجا رسيديم اميدوارم اين سه سوال براي شما پيش آمده باشد که اگر جوابشان را هم مي دانستيد که هيچ وگرنه ما به آنها جواب مختصر و مفيد خواهيم داد. اگر هم هيچ سوالي برايتان پيش نيامده اين قسمت را باز هم به دقت بخوانيد چرا که مهمترين مفاهيم را به سادگي توضيح داده ايم. باز هم تاکيد مي کنم که اين سه سوال و پاسخ آنها را با دقت بخوانيد و بفهميد. چند نکته مهم : سوال : اسم Target که در قالب Telnet target port مطرح کرديم چيست و چرا برخي به جاي آن 4 تا عدد مي زنند؟ پاسخ: هر کامپيوتر روي اينترنت با 4 عدد بين 0 تا 255 که با نقطه از هم جدا مي شوند مشخص مي شود. در XP براي فهميدن IP خود کافي است که روي مانيتورهاي نشاندهنده اتصال شما به اينترنت دابل کليک کنيد و از بالاي پنجره ظاهر شده با انتخاب قسمت جزئيات (Details) آدرس IP خود را خواهيد ديد.(براي کساني که ويندوز قديمي دارند معمولا يک راه مناسب تايپ کردن winipcfg در پنجره Run و فشردن Enter است). حال وقتي که کسي يک Domain ثبت مي کند، در واقع روي اين عددها يک اسم مي گذارد. اين کار دو فايده اساسي دارد. يکي اينکه اگر عدد فرد به هر دليل عوض شود لازم نيست دوباره به همه خبر دهد و دليل ديگر آن اين است که اسم ساده تر به خاطر سپرده مي شود و احتمال اشتباه در آن کمتر است. همانطور که مي بينيد تشبيه IP به شماره تلفن تا حدي به فهم آن کمک خواهد کرد. در اينجا قصد نداريم وارد بحث دقيق IP بشويم اما دو عدد اول IP حتما به اينکه از کجا اينترنت داريد مربوط است و به طور تئوري با داشتن IP شما مي توان مکان شما را به صورت فيزيکي هم در روي کره زمين مشخص کرد. براي دانستن IP يک سايت کافي است که از داخل Command Prompt، دستور Ping را اجرا کنيد. به سادگي تايپ کنيد Ping yahoo.com يا Ping hamsafar.com تا IP را ببينيد. پس حالا ديديد که در واقع منظور از Target شماره آن کامپيوتري است که قصد داريد به آن متصل شويد. (مفهوم Port و کمي از پروتکل Telnet:) سوال : اصطلاح port که در قالب Telnet target port مطرح کرديم چيست و چرا ما آنرا برابر 25 گرفتيم؟ اگر جاي آن را خالي بگذاريم چه مي شود؟ ترجمه کلمه port به فارسي "بندر" مي شود. کامپيوتر مقصد را به صورت جزيره اي تصور کنيد که چندين بندر دارد و هرکدام تخصص خاص خود را دارند. يکي براي نفتکشهاست يکي براي صادرات سنگ معدن و... . Port روي کامپيوتر هم در حقيقت همچين مفهومي داره. Port کامپيوتر جايي است که اطلاعات مي توانند از آن خارج يا به آن وارد شوند. کيبورد، پرينتر، نمايشگر و مودم از پورتهايي هستند که به راحتي از آنها درک فيزيکي داريد اما پورتهاي مجازي توسط نرم افزار ايجاد مي شوند. وقتي پورت مودم شما به اينترنت متصل مي شود، کامپيوتر شما مي تواند هر کدام از پورتها را که تعدادشان بيش از 65000 عدد است ببندد يا باز بگذارد و نيز مي تواند به هر کدام از اين پورتهاي يک کامپيوتر ديگر متصل شود (البته در صورتي که آن کامپيوتر بر روي اين پورت چيزي در حال اجرا داشته باشد و نيز ديوارآتش (firewall) آن را نبسته باشد. (در ويندوز XP هنگامي که اينترنت خود را تنظيم مي کنيد اين امکان را به شما مي دهد که با استفاده از ديوار آتش جلوي نفوذ ديگران به شما را بگيرد که به طور پيش فرض خودش آنرا فعال مي کند). پورتهاي خاص کاربردهاي خاص دارند. پورت 25 معمولا براي SMTP (مخفف Simple mail transfer protocol ) است و ما براي ارسال ايميل از آن استفاده کرديم. اگر قصد دريافت ايميلهايمان را داشتيم به چورت 110 سر مي زديم، براي مشاهده صفحات وب به سراغ پورت 80 مي رويم و... (درست حدس زديد! Outlook هم به طور پيش فرض براي ارسال ايميل از پورت 25 و براي دريافت آن از پورت 110 استفاده مي کند و اينترنت اکسپلورر هم به پورت 80 شماره IP آدرس سايتي که مي نويسيد سر مي زند.) و در پايان اگر پورت را ننويسيد، پورت برابر 23 فرض مي شود که پورت Telnet است. به پاسخ سوال اول دوباره سر بزنيد. وقتي روي لينکي که داده ام کليک مي کنيد در حقيقت به پورت 23 آن ميزبان متصل مي شويد. امروزه بسياري از سايتها بخصوص سايتهايي که از ميزباني ويندوزي استفاده مي کنند سرويس Telnet ندارند و امکان اتصال به پورت 23 وجود ندارد اما من باز هم توصيه مي کنم که براي تجربه Shell Account هم که شده Telnet واقعي را تجربه کنيد. اين Telnet در حقيقت معمولا يک BBS هم هست اما امکانات بسيار زيادي هم براي يک هکر دارد. براي آشنايي اوليه صرف اينکه کمي انگليسي بفهميد و هرموقع گير کرديد تايپ کنيد Help و Enter کنيد بايد کافي باشد. سوال :آدرس مورد استفاده در Telnet براي سايتهاي مختلف را چگونه پيدا کنيم؟ پاسخ:اگرچه بسياري از سايتها از همان mail.domain-name.com استفاده مي کنند، اين امر همه گير نيست. در ويندوز و با استفاده از cmd.exe خودمان به راحتي مي توانيم اين آدرس را براي 99% دومينها تعيين کنيم. پس از اجراي cmd، دستور nslookup را با تايپ کردن اين کلمه و فشردن Enter اجرا کنيد. از آنجايي که ما قصد گرفتن اطلاعات در مورد سامانه دريافت ايميل آن سايت را داريم، از کد mx که مخفف mail exchanger است استفاده مي کنيم. به طور کلي اطلاعات يک domain شامل چند قسمت است که براي مورد ما فقط اين اطلاعات مورد نياز است. پس تايپ کنيد set q=mx و Enter را فشار دهيد. حال کافي است نام domain را تايپ و Enter کنيد. در برخي موارد مانند مثال زير فقط يک جواب مي گيريد: > irib.com Server: UnKnown Address: 213.165.123.1 irib.com MX preference = 60, mail exchanger = mail.irib.com mail.irib.com internet address = 62.220.119.60 و يا مثال زير: irna.com MX preference = 10, mail exchanger = irna.com irna.com nameserver = ns1.gpg.com irna.com nameserver = ns1.irna.net irna.com nameserver = ns1.simorgh.com irna.com nameserver = ns2.irna.net irna.com internet address = 209.1.163.101 ns1.irna.net internet address = 217.25.48.18 ns1.irna.net internet address = 194.126.61.8 ns2.irna.net internet address = 194.126.61.7 ns2.irna.net internet address = 217.25.48.17 که نشان مي دهد براي آدرس irib.com بايد از mail.irdir.com استفاده کرد و براي آدرس irna.com بايد از irna.com استفاده کرد. به قسمت قرمز رنگ دقت کنيد. هميشه پاسخ مورد نظر ما بعد از عبارت mail exchanger قرار مي گيرد. گاهي تعداد جوابها بيشتر است: hamsafar.com MX preference = 10, mail exchanger = mail.hamsafar.com hamsafar.com MX preference = 15, mail exchanger = hamsafar.com mail.hamsafar.com internet address = 38.118.143.98 hamsafar.com internet address = 38.118.143.98 و يا مثال زير: hotmail.com MX preference = 5, mail exchanger = mx4.hotmail.com hotmail.com MX preference = 5, mail exchanger = mx1.hotmail.com hotmail.com MX preference = 5, mail exchanger = mx2.hotmail.com hotmail.com MX preference = 5, mail exchanger = mx3.hotmail.com hotmail.com nameserver = ns1.hotmail.com hotmail.com nameserver = ns2.hotmail.com hotmail.com nameserver = ns3.hotmail.com hotmail.com nameserver = ns4.hotmail.com mx4.hotmail.com internet address = 65.54.254.151 mx4.hotmail.com internet address = 65.54.253.230 mx1.hotmail.com internet address = 65.54.254.129 mx1.hotmail.com internet address = 65.54.252.99 mx1.hotmail.com internet address = 65.54.166.99 mx2.hotmail.com internet address = 65.54.254.145 mx2.hotmail.com internet address = 65.54.252.230 mx2.hotmail.com internet address = 65.54.166.230 mx3.hotmail.com internet address = 65.54.254.140 mx3.hotmail.com internet address = 65.54.253.99 ns1.hotmail.com internet address = 216.200.206.140 ns2.hotmail.com internet address = 216.200.206.139 ns3.hotmail.com internet address = 209.185.130.68 ns4.hotmail.com internet address = 64.4.29.24 و يا مثال زير: cnn.com MX preference = 10, mail exchanger = atlmail4.turner.com cnn.com MX preference = 20, mail exchanger = atlmail2.turner.com cnn.com MX preference = 30, mail exchanger = nymail1.turner.com cnn.com MX preference = 10, mail exchanger = atlmail1.turner.com cnn.com nameserver = twdns-04.ns.aol.com cnn.com nameserver = twdns-01.ns.aol.com cnn.com nameserver = twdns-02.ns.aol.com cnn.com nameserver = twdns-03.ns.aol.com atlmail1.turner.com internet address = 64.236.240.146 atlmail4.turner.com internet address = 64.236.221.5 atlmail2.turner.com internet address = 64.236.240.147 nymail1.turner.com internet address = 64.236.180.95 اگر کمي دقت کنيد، قسمت MX preference همواره داراي يک عدد است. اگر جوابهاي متفاوتي پيدا شد، جوابي که عدد MX preference آن کمتر باشد به طور معمول انتخاب مناسبتري است و بايد اولين جوابي باشد که امتحان مي کنيد. با اين روش شما مي توانيد بدون استفاده از SMTP خاصي ايميلهاي خود را ارسال کنيد يا برنامه اي بنويسيد که ايميل ارسال کند. سوالي که در اينجا پيش مي آيد اين است که چه کارهايي در اين زمينه مجاز و چه کارهايي غيرقانوني است. فرستادن ايميل به هزاران نفر طوري که به هر کدام فقط يک ايميل برسد و آنها راهي براي خروج از ليست شما داشته باشند غيرقانوني نيست اما ممکن است ISP يا Host شما را عصباني کند، بنابراين بهتر است از آنها سوال کنيد يا حداقل مطمئن باشيد که در قراردادي که با آنها امضا کرده ايد ممنوعيت اين مورد ذکر نشده باشد. البته اگر اين ايميل طوري فرستاده شود که فرستنده آن صحيح نباشد و به نظر برسد که از طرف کس ديگري آمده است قابل پيگرد قانوني است و افراد زيادي در دنيا به اين دليل محاکمه شده اند. فرستادن چندين ايميل به يک فرد طوري که سبب مزاحمت وي يا از دست رفتن برخي از اطلاعات وي شود جرو است و از طريق مراجع ذيصلاح قابل پيگرد قانوني مي باشد. فرستادن ايميل طوري که به نظر برسد از آدرسي ديگر آمده است، اگر آن آدرس ديگر متعلق به شما نباشد علاوه بر غير اخلاقي بودن عمل، انشاءالله قابل پيگيري قانوني مي باشد. از توضيح نصب و کار با SMTP روي ويندوز شخصي منصرف شديم، اما همين قدر بدانيد که از control panel-> add/remove programs بايأ به قسمت add/remove windows components برويد و از آنجا IIS و Message queuing را نصب کنيد و سپس در صورت نياز آنها را تنظيم کنيد. به اين شکل شما قادر به فرستادن ايميل با telnet کردن به آدرس localhost يا آدرس IP 127.0.0.1 به هر آدرسي خواهيد بود. اميدوارم بعد از خواندن اين صفحات به اين نتيجه رسيده باشيد که هرکسي به راحتي مي تواند هر ايميلي را از طرف کس ديگري براي شما ارسال کند و در مورد ايميلهاي مشکوک بايد احتياط کنيد. البته مشکلات ايميل به اينجا ختم نمي شود... ايميل را به طور معمول به کارت پستال بدون پاکت تشبيه مي کنند به اين مفهوم که در مسير رايانه شما به رايانه گيرنده نامه در تمام مسيرهاي مياني و توسط پستچيها قابل خواندن است! اگرچه متاسفانه در ايران به دليل اهميت ندادن به امنيت اطلاعات، تمامي مکالمات تلفني (بخصوص تلفن همراه)، فکس و مانند آنها هم همين حکم را دارند و در مقايسه وضع ايميل کمي بهتر است (بعد بگيد چرا تجارت الکترونيکي نداريم... يا بگيد چرا بانکها خودشون برا خودشون شبکه راه مي اندازند يا...)! سوال :جگونه مي شود به يک پورت باز telnet کرد؟ پاسخ:براي اينکه عملکرد يک پورت براي شما روشن شود، بايد به آن پورت Telnet کنيد.البته معمولا تعدادي از پورتهايي را که ممکن است اطلاعاتي مهم را در اختيار هکرها قرار دهند مثل پورت ۷۹ يا ۸۰ معمولا بسته است و ارتباط با آنها شايد برقرار نشود. براي telnet کردن در command prompt دستور زير را تايپ کنيد: telnet hostname portnum در اين دستور بهجاي hostname شماره ip و يا نام سايت را وارد ميکنيد و بهجاي portnum شماره پورت توجه کنيد که فقط در صورتي ميتوانيد با يک پورت تلنت کنيد که ان پورت open باشد . مثلا براي تلنت کردن به پورت ۱۳ که ساعت و تاريخ را بهدست ميدهد در کامپيوتري با IP : ۱۹۲.۱۶۸.۱۰۰.۳۵ مينويسيد: telnet 192.168.100.35 13 يا اگر ip سايت مورد نظر رو بلد نبوديد (بعد روش بدست اوردن ip رو هم ميگم) ميتوانيد از اين راه استفاده کنيد: telnet yahoo.com 13
مفاهيم پروتکل TCP/IP در شبكه
پروتکل TCP/IP TCP/IP ، يکی از مهمترين پروتکل های استفاده شده در شبکه های کامپيوتری است . اينترنت بعنوان بزرگترين شبکه موجود ، از پروتکل فوق بمنظور ارتباط دستگاه های متفاوت استفاده می نمايد. پروتکل ، مجموعه قوانين لازم بمنظور قانونمند نمودن نحوه ارتباطات در شبکه های کامپيوتری است .در مجموعه مقالاتی که ارائه خواهد شد به بررسی اين پروتکل خواهيم پرداخت . در اين بخش مواردی همچون : فرآيند انتقال اطلاعات ، معرفی و تشريح لايه های پروتکل TCP/IP و نحوه استفاده از سوکت برای ايجاد تمايز در ارتباطات ، تشريح می گردد. مقدمه امروزه اکثر شبکه های کامپيوتری بزرگ و اغلب سيستم های عامل موجود از پروتکل TCP/IP ، استفاده و حمايت می نمايند. TCP/IP ، امکانات لازم بمنظور ارتباط سيستم های غيرمشابه را فراهم می آورد. از ويژگی های مهم پروتکل فوق ، می توان به مواردی همچون : قابليت اجراء بر روی محيط های متفاوت ، ضريب اطمينان بالا ،قابليت گسترش و توسعه آن ، اشاره کرد . از پروتکل فوق، بمنظور دستيابی به اينترنت و استفاده از سرويس های متنوع آن نظير وب و يا پست الکترونيکی استفاده می گردد. تنوع پروتکل های موجود در پشته TCP/IP و ارتباط منطقی و سيستماتيک آنها با يکديگر، امکان تحقق ارتباط در شبکه های کامپيوتری را با اهداف متفاوت ، فراهم می نمايد. فرآيند برقراری يک ارتباط ، شامل فعاليت های متعددی نظير : تبديل نام کامپيوتر به آدرس IP معادل ، مشخص نمودن موقعيت کامپيوتر مقصد ، بسته بندی اطلاعات ، آدرس دهی و روتينگ داده ها بمنظور ارسال موفقيت آميز به مقصد مورد نظر ، بوده که توسط مجموعه پروتکل های موجود در پشته TCP/IP انجام می گيرد. معرفی پروتکل TCP/IP TCP/IP ، پروتکلی استاندارد برای ارتباط کامپيوترهای موجود در يک شبکه مبتنی بر ويندوز 2000 است. از پروتکل فوق، بمنظور ارتباط در شبکه های بزرگ استفاده می گردد. برقراری ارتباط از طريق پروتکل های متعددی که در چهارلايه مجزا سازماندهی شده اند ، ميسر می گردد. هر يک از پروتکل های موجود در پشته TCP/IP ، دارای وظيفه ای خاص در اين زمينه ( برقراری ارتباط) می باشند . در زمان ايجاد يک ارتباط ، ممکن است در يک لحظه تعداد زيادی از برنامه ها ، با يکديگر ارتباط برقرار نمايند. TCP/IP ، دارای قابليت تفکيک و تمايز يک برنامه موجود بر روی يک کامپيوتر با ساير برنامه ها بوده و پس از دريافت داده ها از يک برنامه ، آنها را برای برنامه متناظر موجود بر روی کامپيوتر ديگر ارسال می نمايد. نحوه ارسال داده توسط پروتکل TCP/IP از محلی به محل ديگر ، با فرآيند ارسال يک نامه از شهری به شهر، قابل مقايسه است . برقراری ارتباط مبتنی بر TCP/IP ، با فعال شدن يک برنامه بر روی کامپيوتر مبدا آغاز می گردد . برنامه فوق ،داده های مورد نظر جهت ارسال را بگونه ای آماده و فرمت می نمايد که برای کامپيوتر مقصد قابل خواندن و استفاده باشند. ( مشابه نوشتن نامه با زبانی که دريافت کننده ، قادر به مطالعه آن باشد) . در ادامه آدرس کامپيوتر مقصد ، به داده های مربوطه اضافه می گردد ( مشابه آدرس گيرنده که بر روی يک نامه مشخص می گردد) . پس از انجام عمليات فوق ، داده بهمراه اطلاعات اضافی ( درخواستی برای تائيد دريافت در مقصد ) ، در طول شبکه بحرکت درآمده تا به مقصد مورد نظر برسد. عمليات فوق ، ارتباطی به محيط انتقال شبکه بمنظور انتقال اطلاعات نداشته ، و تحقق عمليات فوق با رويکردی مستقل نسبت به محيط انتقال ، انجام خواهد شد . لايه های پروتکل TCP/IP TCP/IP ، فرآيندهای لازم بمنظور برقراری ارتباط را سازماندهی و در اين راستا از پروتکل های متعددی در پشته TCP/IP استفاده می گردد. بمنظور افزايش کارآئی در تحقق فرآيند های مورد نظر، پروتکل ها در لايه های متفاوتی، سازماندهی شده اند . اطلاعات مربوط به آدرس دهی در انتها قرار گرفته و بدين ترتيب کامپيوترهای موجود در شبکه قادر به بررسی آن با سرعت مطلوب خواهند بود. در اين راستا، صرفا" کامپيوتری که بعنوان کامپيوتر مقصد معرفی شده است ، امکان باز نمودن بسته اطلاعاتی و انجام پردازش های لازم بر روی آن را دارا خواهد بود. TCP/IP ، از يک مدل ارتباطی چهار لايه بمنظور ارسال اطلاعات از محلی به محل ديگر استفاده می نمايد: Application ,Transport ,Internet و Network Interface ، لايه های موجود در پروتکل TCP/IP می باشند.هر يک از پروتکل های وابسته به پشته TCP/IP ، با توجه به رسالت خود ، در يکی از لايه های فوق، قرار می گيرند. لايه Application لايه Application ، بالاترين لايه در پشته TCP/IP است .تمامی برنامه و ابزارهای کاربردی در اين لايه ، با استفاده از لايه فوق، قادر به دستتيابی به شبکه خواهند بود. پروتکل های موجود در اين لايه بمنظور فرمت دهی و مبادله اطلاعات کاربران استفاده می گردند . HTTP و FTP دو نمونه از پروتکل ها ی موجود در اين لايه می باشند . پروتکل HTTP)Hypertext Transfer Protocol) . از پروتکل فوق ، بمنظور ارسال فايل های صفحات وب مربوط به وب ، استفاده می گردد . پروتکل FTP)File Transfer Protocol) . از پروتکل فوق برای ارسال و دريافت فايل، استفاده می گردد . لايه Transport لايه " حمل " ، قابليت ايجاد نظم و ترتيب و تضمين ارتباط بين کامپيوترها و ارسال داده به لايه Application ( لايه بالای خود) و يا لايه اينترنت ( لايه پايين خود) را بر عهده دارد. لايه فوق ، همچنين مشخصه منحصربفردی از برنامه ای که داده را عرضه نموده است ، مشخص می نمايد. اين لايه دارای دو پروتکل اساسی است که نحوه توزيع داده را کنترل می نمايند. TCP)Transmission Control Protocol) . پروتکل فوق ، مسئول تضمين صحت توزيع اطلاعات است . UDP)User Datagram Protocol) . پروتکل فوق ، امکان عرضه سريع اطلاعات بدون پذيرفتن مسئوليتی در رابطه با تضمين صحت توزيع اطلاعات را برعهده دارد . لايه اينترنت لايه "اينترنت"، مسئول آدرس دهی ، بسته بندی و روتينگ داده ها ، است. لايه فوق ، شامل چهار پروتکل اساسی است : IP)Internet Protocol) . پروتکل فوق ، مسئول آدرسی داده ها بمنظور ارسال به مقصد مورد نظر است . ARP)Address Resoulation Protocol) . پروتکل فوق ، مسئول مشخص نمودن آدرس MAC)Media Access Control) آداپتور شبکه بر روی کامپيوتر مقصد است. ICMP)Internet Control Message Protocol) . پروتکل فوق ، مسئول ارائه توابع عيب يابی و گزارش خطاء در صورت عدم توزيع صحيح اطلاعات است . IGMP)Internet Group Managemant Protocol) . پروتکل فوق ، مسئول مديريت Multicasting در TCP/IP را برعهده دارد. لايه Network Interface لايه " اينترفيس شبکه " ، مسئول استقرار داده بر روی محيط انتقال شبکه و دريافت داده از محيط انتقال شبکه است . لايه فوق ، شامل دستگاه های فيزيکی نظير کابل شبکه و آداپتورهای شبکه است . کارت شبکه ( آداپتور) دارای يک عدد دوازده رقمی مبنای شانزده ( نظير : B5-50-04-22-D4-66 ) بوده که آدرس MAC ، ناميده می شود. لايه " اينترفيس شبکه " ، شامل پروتکل های مبتنی بر نرم افزار مشابه لايه های قبل ، نمی باشد. پروتکل های Ethernet و ATM)Asynchronous Transfer Mode) ، نمونه هائی از پروتکل های موجود در اين لايه می باشند . پروتکل های فوق ، نحوه ارسال داده در شبکه را مشخص می نمايند. مشخص نمودن برنامه ها در شبکه های کامپيوتری ، برنامه ها ی متعددی در يک زمان با يکديگر مرتبط می گردند. زمانيکه چندين برنامه بر روی يک کامپيوتر فعال می گردند ، TCP/IP ، می بايست از روشی بمنظور تمايز يک برنامه از برنامه ديگر، استفاده نمايد. بدين منظور ، از يک سوکت ( Socket) بمنظور مشخص نمودن يک برنامه خاص ، استفاده می گردد. آدرس IP برقراری ارتباط در يک شبکه ، مستلزم مشخص شدن آدرس کامپيوترهای مبداء و مقصد است ( شرط اوليه بمنظور برقراری ارتباط بين دو نقطه ، مشخص بودن آدرس نقاط درگير در ارتباط است ) . آدرس هر يک از دستگاه های درگير در فرآيند ارتباط ، توسط يک عدد منحصربفرد که IP ناميده می شود ، مشخص می گردند. آدرس فوق به هريک از کامپيوترهای موجود در شبکه نسبت داده می شود . IP : 10. 10.1.1 ، نمونه ای در اين زمينه است . پورت TCP/UDP پورت مشخصه ای برای يک برنامه و در يک کامپيوتر خاص است .پورت با يکی از پروتکل های لايه "حمل" ( TCP و يا UDP ) مرتبط و پورت TCP و يا پورت UDP ، ناميده می شود. پورت می تواند عددی بين صفر تا 65535 را شامل شود. پورت ها برای برنامه های TCP/IP سمت سرويس دهنده ، بعنوان پورت های "شناخته شده " ناميده شده و به اعداد کمتر از 1024 ختم و رزو می شوند تا هيچگونه تعارض و برخوردی با ساير برنامه ها بوجود نيايد. مثلا" برنامه سرويس دهنده FTP از پورت TCP بيست و يا بيست ويک استفاده می نمايد. سوکت (Socket) سوکت ، ترکيبی از يک آدرس IP و پورت TCP ويا پورت UDP است . يک برنامه ، سوکتی را با مشخص نمودن آدرس IP مربوط به کامپيوتر و نوع سرويس ( TCP برای تضمين توزيع اطلاعات و يا UDP) و پورتی که نشاندهنده برنامه است، مشخص می نمايد. آدرس IP موجود در سوکت ، امکان آدرس دهی کامپيوتر مقصد را فراهم و پورت مربوطه ، برنامه ای را که داده ها برای آن ارسال می گردد را مشخص می نمايد. در بخش دوم اين مقاله به تشريح هر يک از پروتکل های موجود در پشته TCP/IP، خواهيم پرداخت . TCP/IP ،شامل شش پروتکل اساسی( TCP,UDP,IP,ICMP,IGMP ،ARP ) و مجموعه ای از برنامه های کاربردی است. پروتکل های فوق، مجموعه ای از استادنداردها ی لازم بمنظور ارتباط بين کامپيوترها و دستگاهها را در شبکه ، فراهم می نمايد. تمامی برنامه ها و ساير پروتکل ها ی موجود در پروتکل TCP/IP ، به پروتکل های شش گانه فوق مرتبط و از خدمات ارائه شده توسط آنان استفاده می نمايند . در ادامه به تشريح عملکرد و جايگاه هر يک از پروتکل های اشاره شده ، خواهيم پرداخت . پروتکل TCP : لايه Transport TCP) Transmission Control Protocol) ، يکی از پروتکل های استاندارد TCP/IP است که امکان توزيع و عرضه اطلاعات ( سرويس ها) بين صرفا" دو کامپيوتر ، با ضريب اعتماد بالا را فراهم می نمايد. چنين ارتباطی ( صرفا" بين دو نقطه ) ، Unicast ناميده می شود . در ارتباطات با رويکرد اتصال گرا ، می بايست قبل از ارسال داده ، ارتباط بين دو کامپيوتر برقرار گردد . پس از برقراری ارتباط ، امکان ارسال اطلاعات برای صرفا" اتصال ايجاد شده ، فراهم می گردد . ارتباطات از اين نوع ، بسيار مطمئن می باشند ، علت اين امر به تضمين توزيع اطلاعات برای مقصد مورد نظر برمی گردد . بر روی کامپيوتر مبداء ، TCP داده هائی که می بايست ارسال گردند را در بسته های اطلاعاتی (Packet) سازماندهی می نمايد. در کامپيوتر مقصد ، TCP ، بسته های اطلاعاتی را تشخيص و داده های اوليه را مجددا" ايجاد خواهد کرد . ارسال اطلاعات با استفاده از TCP TCP ، بمنظور افزايش کارائی ، بسته های اطلاعاتی را بصورت گروهی ارسال می نمايد . TCP ، يک عدد سريال ( موقعيت يک بسته اطلاعاتی نسبت به تمام بسته اطلاعاتی ارسالی ) را به هريک از بسته ها نسبت داده و از Acknowledgment بمنظور اطمينان از دريافت گروهی از بسته های اطلاعاتی ارسال شده ، استفاده می نمايد. در صورتيکه کامپيوتر مقصد ، در مدت زمان مشخصی نسبت به اعلام وصول بسته های اطلاعاتی ، اقدام ننمايد ، کامپيوتر مبداء ، مجددا" اقدام به ارسال اطلاعات می نمايد. علاوه برافزودن يک دنباله عددی و Acknowledgment به يک بسته اطلاعاتی ، TCP اطلاعات مربوط به پورت مرتبط با برنامه ها ی مبداء و مقصد را نيز به بسته اطلاعاتی اضافه می نمايد. کامپيوتر مبداء ، از پورت کامپيوتر مقصد بمنظور هدايت صحيح بسته های اطلاعاتی به برنامه مناسب بر روی کامپيوتر مقصد ، استفاده می نمايد. کامپيوتر مقصد از پورت کامپيوتر مبداء بمنظور برگرداندن اطلاعات به برنامه ارسال کننده در کامپيوتر مبداء ، استفاده خواهد کرد . هر يک از کامپيوترهائی که تمايل به استفاده از پروتکل TCP بمنظور ارسال اطلاعات دارند ، می بايست قبل از مبادله اطلاعات ، يک اتصال بين خود ايجاد نمايند . اتصال فوق ، از نوع مجازی بوده و Session ناميده می شود .دو کامپيوتر درگير در ارتباط ، با استفاده از TCP و بکمک فرآيندی با نام : Three-Way handshake ، با يکديگر مرتبط و هر يک پايبند به رعايت اصول مشخص شده در الگوريتم مربوطه خواهند بود . فرآيند فوق ، در سه مرحله صورت می پذيرد : مرحله اول : کامپيوتر مبداء ، اتصال مربوطه را از طريق ارسال اطلاعات مربوط به Session ، مقداردهی اوليه می نمايد ( عدد مربوط به موقعيت يک بسته اطلاعاتی بين تمام بسته های اطلاعاتی و اندازه مربوط به بسته اطلاعاتی ) مرحله دوم : کامپيوتر مقصد ، به اطلاعات Session ارسال شده ، پاسخ مناسب را خواهد داد . کامپيوتر مبداء ، از شرح واقعه بکمک Acknowledgment ارسال شده توسط کامپيوتر مقصد ، آگاهی پيدا خواهد کرد . پروتکل UDP : لايه Transport UDP) User Datagram Protocol ) ، پروتکلی در سطح لايه "حمل" بوده که برنامه مقصد در شبکه را مشخص نموده و از نوع بدون اتصال است . پروتکل فوق، امکان توزيع اطلاعات با سرعت مناسب را ارائه ولی در رابطه با تضمين صحت ارسال اطلاعات ، سطح مطلوبی از اطمينان را بوجود نمی آورد . UDP در رابطه با داده های دريافتی توسط مقصد ، به Acknowledgment نيازی نداشته و در صورت بروز اشکال و يا خرابی در داده های ارسال شده ، تلاش مضاعفی بمنظور ارسال مجدد داده ها ، انجام نخواهد شد . اين بدان معنی است که داده هائی کمتر ارسال می گردد ولی هيچيک از داده های دريافتی و صحت تسلسل بسته های اطلاعاتی ، تضمين نمی گردد .از پروتکل فوق ، بمنظور انتقال اطلاعات به چندين کامپيوتر با استفاده از Broadcast و يا Multicast ، استفاده بعمل می آيد . پروتکل UDP ، در موارديکه حجم اندکی از اطلاعات ارسال و يا اطلاعات دارای اهميت بالائی نمی بانشد ، نيز استفاده می گردد. استفاده از پروتکل UDP در مواردی همچون Multicasting Streaming media ، (نظير يک ويدئو کنفرانس زنده) و يا انتشار ليستی از اسامی کامپيوترها که بمنظور ارتباطات محلی استفاده می گردند ، متداول است . بمنظور استفاده از UDP ، برنامه مبداء می بايست پورت UDP خود را مشخص نمايد دقيقا" مشابه عملياتی که می بايست کامپيوتر مقصد انجام دهد . لازم به يادآوری است که پورت های UDP از پورت های TCP مجزا و متمايز می باشند (حتی اگر دارای شماره پورت يکسان باشند ). پروتکل IP : لايه Internet IP) Internet Protocol ) ، امکان مشخص نمودن محل کامپيوتر مقصد در يک شبکه ارتباطی را فراهم می نمايد. IP ، يک پروتکل بدون اتصال و غيرمطمئن بوده که اولين مسئوليت آن آدرس دهی بسته های اطلاعاتی و روتينگ بين کامپيوترهای موجود در شبکه است . با اينکه IP همواره سعی در توزيع يک بسته اطلاعاتی می نمايد ، ممکن است يک بسته اطلاعاتی در زمان ارسال گرفتار مسائل متعددی نظير : گم شدن ، خرابی ، عدم توزيع با اولويت مناسب ، تکرار در ارسال و يا تاخير، گردند.در چنين مواردی ، پروتکل IP تلاشی بمنظور حل مشکلات فوق را انجام نخواهد داد ( ارسال مجدد اطلاعات درخواستی ) .آگاهی از وصول بسته اطلاعاتی در مقصد و بازيافت بسته های اطلاعاتی گم شده ، مسئوليتی است که بر عهده يک لايه بالاتر نظير TCP و يا برنامه ارسال کننده اطلاعات ، واگذار می گردد . عمليات انجام شده توسط IP می توان IP را بعنوان مکانی در نظر گرفت که عمليات مرتب سازی و توزيع بسته های اطلاعاتی در آن محل ، صورت می پذيرد .بسته ها ی اطلاعاتی توسط يکی از پروتکل های لايه حمل ( TCP و يا UDP) و يا از طريق لايه " ايترفيس شبکه " ، برای IP ارسال می گردند . اولين وظيفه IP ، روتينگ بسته های اطلاعاتی بمنظور ارسال به مقصد نهائی است . هر بسته اطلاعاتی ، شامل آدرس IP مبداء ( فرستنده ) و آدرس IP مقصد ( گيرنده ) می باشد. در صورتيکه IP ، آدرس مقصدی را مشخص نمايد که در همان سگمنت موجود باشد ، بسته اطلاعاتی مستقيما" برای کامپيوتر مورد نظر ارسال می گردد . در صورتيکه آدرس مقصد در همان سگمنت نباشد ، IP ، می بايست از يک روتر استفاده و اطلاعات را برای آن ارسال نمايد.يکی ديگر از وظايف IP ، ايجاد اطمينان از عدم وجود يک بسته اطلاعاتی ( بلاتکليف ! ) در شبکه است . بدين منظور محدوديت زمانی خاصی در رابطه با مدت زمان حرکت بسته اطلاعاتی در طول شبکه ، در نظر گرفته می شود .عمليات فوق، توسط نسبت دادن يک مقدار TTL)Time To Live) به هر يک از بسته های اطلاعاتی صورت می پذيرد. TTL ، حداکثر مدت زمانی را که بسته اطلاعاتی قادر به حرکت در طول شبکه است را مشخص می نمايد( قبل از اينکه بسته اطلاعاتی کنار گذاشته شود) . پروتکل ICMP : لايه Internet ICMP) Internet Control Message Protocol) ، امکانات لازم در خصوص اشکال زدائی و گزارش خطاء در رابطه با بسته های اطلاعاتی غيرقابل توزيع را فراهم می نمايد. با استفاده از ICMP ، کامپيوترها و روترها که از IP بمنظور ارتباطات استفاده می نمايند ، قادر به گزارش خطاء و مبادله اطلاعاتی محدود در رابطه وضعيت بوجود آمده می باشند. مثلا" در صورتيکه IP ، قادر به توزيع يک بسته اطلاعاتی به مقصد مورد نظر نباشد ، ICMP يک پيام مبتنی بر غيرقابل دسترس بودن را برای کامپيوتر مبداء ارسال می دارد . با اينکه پروتکل IP بمنظور انتقال داده بين روترهای متعدد استفاده می گردد ، ولی ICMP به نمايندگی از TCP/IP ، مسئول ارائه گزارش خطاء و يا پيام های کنترلی است . تلاش ICMP ، در اين جهت نيست که پروتکل IP را بعنوان يک پروتکل مطمئن مطرح نمايد ، چون پيام های ICMP دارای هيچگونه محتوياتی مبنی بر اعلام وصول پيام (Acknowledgment ) بسته اطلاعاتی نمی باشند . ICMP ، صرفا" سعی در گزارش خطاء و ارائه فيدبک های لازم در رابطه با تحقق يک وضعيت خاص را می نمايد . پروتکل IGMP : لايه Internet IGMP) Internet Group Managment Protocol) ، پروتکلی است که مديريت ليست اعضاء برای IP Multicasting ، در يک شبکه TCP/IP را بر عهده دارد . IP Multicasting، فرآيندی است که بر اساس آن يک پيام برای گروهی انتخاب شده از گيرندگان که گروه multicat ناميده می شوند ؛ ارسال می گردد . IGMP ليست اعضاء را نگهداری می نمايد . پروتکل ARP : لايه Internet ARP) Address Resolution Protocol) ، پروتکلی است که مسئوليت مسئله " نام به آدرس" را در رابطه با بسته های اطلاعاتی خروجی (Outgoing) ، برعهده دارد . ماحصل فرآيند فوق ، Mapping آدرس IP به آدرسMAC )Media Access Control) ، مربوطه است . کارت شبکه از آدرس MAC ، بمنظور تشخيص تعلق يک بسته اطلاعاتی به کامپيوتر مربوطه ، استفاده می نمايند . بدون آدرس های MAC ، کارت های شبکه ، دانش لازم در خصوص ارسال بسته های اطلاعاتی به لايه بالاتر بمنظور پردازش های مربوطه را دارا نخواهند بود . همزمان با رسيدن بسته های اطلاعاتی به لايه IP بمنظور ارسال در شبکه ، آدرس های MAC مبداء و مقصد به آن اضافه می گردد . ARP ، از جدولی خاص بمنظور ذخيره سازی آدرس های IP و MAC مربوطه ، استفاده می نمايد. محلی از حافظه که جدول فوق در آنجا ذخيره می گردد ، ARP Cache ناميده می شود. ARP Cache هر کامپيوتر شامل mapping لازم برای کامپيوترها و روترهائی است که صرفا" بر روی يک سگمنت مشابه قرار دارند.
