Archlinux

.Welcome to Arch Linux World Domination, Inc

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام
خوب بیکار بودیم گفتیم چیکار کنیم؛ فروم تاپیک ارچ نداره یه تاپیک براش راه اندازی کردیم.
در ادامه اموزش نصب ارچ رو قدم به قدم توضیح می دم
نکته: بعد از این که تاپیک یکم پیشرفت کرد انشااله یک فهرست در این مکان نصب خواهد شد تا مثل بقیه تاپیک های توزیع ها باکلاس بشه.

نکته: ارچ برای کاربرانی هست که قبلا با گنو/لینوکس تجربه داشتن. اگر تابحال از این سیستم عامل استفاده نکردید حتی الامکان توزیع های راحت تر مثل OpenSUSE و PCLinuxOS رو امتحان کنید.

چرا ارچ؟
۳ دلیلی که میتونم برای پیشنهاد کردن ارچ به بقیه لینوکس باز ها بیارم اینها هستند:

۱. ارچ ساده است (ساده نه به معنای اسون). بسیار کم حجمه و به جای این که کلی برنامه اضافه که ممکنه ازشون استفاده بکنید یا نکنید فقط برنامه هایی که ازشون استفاده می کنید رو توش نصب میکنید. این یعنی شما به فضای هارد و رم کمتری احتیاج دارید و به نوعی صرفه جویی میشه.
۲. سیستم عاملی بشدت انعطاف پذیر و قابل استفاده در هر شرایطی. فرقی نمی کنه میخواد در دسکتاپ؛ سرور یا لپتاپ نصبش کنید. در هر صورت ارچ در اون محیط قابل نصب و تنظیمه. مثل همه ی گنو/لینوکس ها مدیر سیستم در مرکز همه چیز قرار داره و هرکاری بخواد بودن محدودیت می تونه باهاش انجام بده.
۳. ارچ Rolling Release هست. یعنی لازم نیست هر ۶ ماه یکبار سیستم رو به نسخه ی جدید تر اپگرید کنید. کافیه یه sudo pacman -Syu بزنید تا به اخرین نسخه ارتقا داده بشید. همیشه اخرین و جدید ترین نرم افزار ها در اختیارتون خواهد بود و با پکیج منیجر قدرتمند Pacman خیالتون راحته که اگر مشکلی پیش اومد می تونید خیلی راحت به نسخه های قدیمی پکیج های مربوطه برگردید تا مشکل برطرف بشه.

* ارچ دارای بهترین و کاملترین صفحه ی wiki در بین بقیه توزیع ها میباشد و همیشه کاربراش در IRC و فروم اماده کمک کردن و حل مشکلات بقیه هستند
:n16:

اموزش نصب:
در این اموزش فرض بر این شده که شما کارهای ابتدایی مثل نحوه ی رایت زدن فایل ایزو روی سیدی یا فلش؛ استفاده از ویراستار های متنی CLI‌ مثل VI یا Nano؛ کپی کردن و .. رو در ترمینال بلد هستید.
در حال حاضر فرض شده که شما در حالت Bios بوت شدید. برای حالت UEFI که نصبش سخت تر هست بعدا اموزش میزارم.
اگر در حین مراحل نصب به مشکل برخوردید کافیه یه سر به سایت [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] بزنید. در اینجا تمام مراحل نصب و مشکلات سر راه کاملا توضیح داده شده
---
قدم اول: ابتدا فایل iso رو از سایت ارچ دانلود میکنید. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] و سیستم رو با این دیسک بوت می کنید. در اینجا باید انتخاب کنید که ایا می خواهید سیستم ۶۴ بیت (x86-64) نصب کنید یا (i686). من ۶۴ بیت رو پیشنهاد می کنم. اگر فکر می کنید سیستمتون توان اجرای ۶۴ بیت رو نداره کافیه گزینه ی ۶۴ بیت رو انتخاب کنید. اگر دیسک بوت نشد یعنی سیستمتون ۶۴ بیت ساپورت نمی کنه و باید ۳۲ بیت نصب کنید.
درصورتی که یه کپی از دیسک قدیمی (باید جدید تر از سال ۲۰۱۲ باشه) هم داشتید احتیاجی به دانلود دوباره دیسک نیست و همون جواب میده

قدم دوم: بعد از این که نوع پردازنده رو انتخاب کردید یه محیط Live از لینوکس بارگذاری میشه. برخلاف توزیع های دیگه این محیط گرافیکی نیست و تمام مراحل نصب با دستورات ترمینال انجام میشه.
در این حال قبل از هرچیزی کامپیوتر رو به اینترنت متصل کنید. اگر کامپیوترتون با کابل شبکه به اینترنت وصل میشه احتمالش خیلی زیاده که اتوماتیک به اینترنت وصل باشید. کافیه دستور زیر رو اجرا کنید تا ببینید به اینترنت وصلید یا خیر:

کد:

---

# ping 4.2.2.4

---

اگر باید با وایرلس به اینترنت وصل شید :
۱. اول باید ببینید که کارت شبکه وایرلس شما شناسایی شده یا خیر. دستور iw dev رو اجرا کنید. در خروجی باید یه اسمی مثل wlp3s0 نشون بده(این اسم رو به خاطر بسپارید). اگر چیزی نبود یعنی وایرلس شناسایی نشده و باید دستی نصب بشه.
۲. در مرحله ی بعد باید یه اسکن انجام بدید تا اسم شبکه ای که می خواید بهش وصل بشید به شما نشون داده بشه. (اگر اسمش رو حفظید لازم نیست).

کد:

---

# iw dev wlp3s0 scan | grep bssid

---

به جای wlp3s0 باید اسم کانکشن وایرلس خودتون رو بزارید.

۳. اگر شبکه ی وایرلس شما از رمز wpa2 استفاده می کند با دستور زیر بهش وصل میشیم:

کد:

---

# wpa_supplicant -B -i wlp3s0 -c <(wpa_passphrase "Esm shabake" "Ramze Shabake")

---

۴. حالا باید از مودم یک ای پی دریافت کنید. برای این کار از دستور dhcpcd استفاده می کنیم.
۵. می تونید با استفاده از ping چک کنید به اینترنت وصل شدید یا خیر.

قدم سوم: بعد از وصل شدن به اینترنت نوبت به پارتیشن بندی میرسد.
در صورتی که هاردتون به صورت GTP‌ پارتیشن بندی شده باید از cgdisk استفاده کنید
در صورتی که هاردتون به صورت MBR پارتیشن بندی شده باید از cfdisk استفاده کنید
اگر کلا نمی دونید mbr و gpt چیه و ایا این هارو می پوشن یا می خورن از cfdisk استفاده کنید.
توجه: اگر در کامپیوترتون بیشتر از ۱ هارد دارید باید بدونید روی کدوم هارد می خواهید ارچ نصب کنید.
کافیه دستور lsblk رو بزنید تا یه لیست از هارد های شناسایی شده به شما نشون داده بشه. اگر دیسک رو روی فلش ریخته باشید و با فلش بوت شده باشید معمولا هارد شما در dev/sdb/ هست.
اگر هاردی که می خواید پارتیشن بندیش کنید در جایی غیر از dev/sda/ هست باید دستور زیر رو بزنید:

کد:

---

# cfdisk /dev/sdX

---

توجه کنید که شماره نباید داشته باشه
در اینجا فرض شده که شما می دونید / و home/ چی هستند.
بسته به طوری که دلتون می خواد می تونید پارتیشن های Root, home, var, usr رو جدا از هم بسازید. پیشنهاد من اینه که اگر بیشتر از ۱ گیگ رم دارید پارتیشن swap نسازید چون استفاده نمی شه.
بنده شخصا ترجیح میدم یا همه چیز تو یک پارتیشن باشه یا پارتیشن home از بقیه جدا باشه.
اگر می خواید پارتیشن home از بقیه جدا باشه به ترتیب زیر عمل می کنید:
اول یه پارتیشن ۱۰ گیگ برای روت میسازیم. بقیه میمونه برای home.
اگر توی کامپیوترتون ویندوز و چیزای دیگه دارید فقط یه پارتیشن بسازید کافیه لازم نیست شلوغ بشه
بعد از این که پارتیشن ها رو طوری که خواستید ساختید گزینه ی write رو انتخاب کنید تا اطلاعات روی هارد ذخیره بشه و پارتیشن بندی انجام بشه. وگرنه هیچ تغییری انجام نمیشه و همه چیز به حال اولش می مونه.
بعد از این که پارتیشن بندی تموم شد با دستور mkfs.ext4 /dev/sdXY همه ی پارتیشن های ساخته شده رو فرمت می کنیم.
اگر پارتیشن swap ساختید با mkswap /dev/sdXY یک درایو swap میسازید و با دستور swapon /dev/sdXY درایو سواپ رو فعال می کنید.
بعد ابتدا درایو روت رو مونت می کنیم:

کد:

---

# mount /dev/sdXY /mnt

---

اگر پارتیشن های مجزا دارید ابتدا باید فولدر های مربوط به اونها رو با دستور mkdir در فولدر mnt/ بسازید و بعد اونها رو در فولدر های ساخته شده مونت کنید.

قدم چهارم: این دستور رو می زنیم تا ارچ اتوماتیک نصب شه:

کد:

---

# pacstrap -i /mnt base base-devel

---

توجه: تمام پکیج های مورد نیاز از اینترنت دانلود خواهند شد. قبل از نصب بهتون اطلاع می ده که چقدر باید دانلود بشه پس حواستون باشه.

قدم پنجم: حالا سیستم عامل اماده است و ما باید تنظیمات اولیه رو انجام بدیم
برای این که فایل fstab ساخته بشه میتونید از این دستور استفاده کنید:

کد:

---

# genfstab -U -p /mnt > /mnt/etc/fstab

---

بعد کافیه از این دستور استفاده کنید تا وارد محیط جدید بشید تا تنظیمات اولیه رو انجام بدید:

کد:

---

# arch-chroot /mnt

---

قدم ششم: برای تنظیم زبان ورودی و خروجی که در بیشتر برنامه ها استفاده میشه. به ترتیب زیر عمل می کنیم:
۱. ابتدا فایل locale.gen رو باز می کنیم:

کد:

---

# vi /etc/locale.gen

---

۲. حالا باید کاراکتر #‌ رو از جلوی زبان های انگلیسی (en_US.UTF8 UTF8) و فارسی (fa_IR_UTF8 UTF8) برداریم و فایل رو سیو کنیم.
۳. حالا با استفاده از دستور locale-gen فایل زبان ورودی و خروجی رو بسازیم
۴. برای تعیین زبان اصلی سیستم عامل دو دستور زیر را وارد کنید:

کد:

---

# echo LANG=en_US.UTF-8 > /etc/locale.conf
# export LANG=en_US.UTF-8

---

قدم هفتم: برای تعیین زمان سیستم عامل به ترتیب زید عمل می کنیم: در اینجا فرض شده که زمان محلی با ساعت تهران است.

کد:

---

# ln -s /usr/share/zoneinfo/Asia/Tehran /etc/localtime
# hwclock --systohc --utc

---

برای انتخاب اسم کامپیوتر به ترتیب زیر عمل می کنیم:

کد:

---

# echo enter_host_name_here > /etc/hostname

---

قدم هشتم: مهم ترین چیز در یک سیستم عامل لینوکسی اینترنت است! برای محیط تازه نصب شده هم باید تنظیمات اینترنت رو که در ابتدای کار انجام دادید دوباره انجام بدید.
اگر اینترنت شما با کابل شبکه وصل میشه احتیاجی به هیچ کاری نیست.
اگر باید با وایرلس به اینترنت وصل بشید این دستور رو وارد کنید تا برنامه های مورد نیاز دانلود و نصب بشن:

کد:

---

# pacman -S iw wpa_supplicant

---

و برای این که کامپیوتر در زمان روشن شدن یه ای پی درخواست کنه این دستور رو وارد می کنیم:

کد:

---

# systemctl enable dhcpcd

---

نکته: اینجا بحث شبکه و اینترنت خیلی مختصر توضیح داده شده و به این راحتیا نیست. پیشنهاد می کنم که [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] و [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] رو مطالعه کنید که کامل توضیح داده..

قدم نهم: برای یوزر روت یک پسورد انتخاب می کنیم

کد:

---

# passwd

---

یک یوزر هم برای خودمون میسازیم:
[code]# useradd -m -g users -G wheel -s /bin/bash username_here
passwd username_here[/code #]
برای اینکه بتونید از دستور sudo در اینده استفاده کنید باید دستور visudo رو وارد کنید و به گروه wheel دسترسی بدید

قدم دهم: نصب بوت لودر
در اینجا من نحوه ی نصب بوت لودر گراب رو توضیح میدم:
۱. ابتدا با دستور زیر گراب رو نصب می کنیم

کد:

---

# pacman -S grub

---

۲. با استفاده از دستور زیر گراب رو در سکتور بوت هارد نصب می کنیم

کد:

---

# grub-install --recheck /dev/sdX

---

حواستون باشه باید کاراکتر مربوط به هاردتون رو جایگزین X کنید

۳. با این دستور هم تنظیمات گراب ساخته میشه:

کد:

---

# grub-mkconfig -o /boot/grub/grub.cfg

---

قدم یازدهم: حالا شما اماده اید تا به سیستم جدید خود بوت شوید.
[code]# exit
umount -R /mnt #
reboot[/code #]

قدم دوازدهم: به سیستم عامل جدید خود خوش امدید!
قبل از هرچیز باید مطمئن شوید که به اینترنت متصل هستید.
در حال حاضر شما یک سیستم عامل کامل در اختیار دارید و می تونید هرکاری که خواستید بکنید و هر برنامه ای که دوست داشتید روش نصب کنید.
در اینجا من نحوه ی نصب محیط گرافیکی رو توضیح میدم.
برای نصب پکیج های اولیه که تقریبا همه بهش احتیاج دارن این دستور رو اجرا کنید:

کد:

---

$ sudo pacman -S xorg-server xorg-server-utils xorg-xinit alsa-utils ttf-dejavu mesa

---

بسته به کارت گرافیکی که استفاده می کنید یکی از پکیج های زیر رو نصب کنید:

کد:

---

xf86-video-intel
xf86-video-nouveau
xf86-video-ati

---

قدم سیزدهم: حالا شما باید برای خود یک محیط گرافیکی انتخاب کنید. محیط های گرافیکی های خیلی زیادی وجود داره و به ۲ دسته تقسیم میشن.
دسته ی اول: محیط های دسکتاپ
دسته ی دوم: مدیریت کننده های پنجره ها

دسته ی اول همون محیط های کامل هستند که همه چیز رو در خودشون دارن. تم ها. ایکون ها. تولبار ها و خیلی چیز های ابتدایی دیگه. از محیط های دسکتاپ میشه به XFCE, KDE و GNOME‌ اشاره کرد.
دسته ی دوم هم فقط یه پوسته ی خالی هستند و به غیر از یک تم ساده هیچ چیزی از خودشون ندارن و همه چیز رو خودتون باید نصب کنید. خوبی این محیط ها اینه که بشدت انعطاف پذیر و سبک هستند.
از این دسته میشه به Openbox, i3 و iceWM اشاره کرد

من شخصا از XFCE استفاده می کنم چون سبکه و خیلی چیز های ابتدایی رو داره. گنوم رو هم کلا به کسی پیشنهاد نمیکنم
برای نصب xfce:

کد:

---

$ sudo pacman -S xfce4 lightdm

---

برای نصب KDE:

کد:

---

$ sudo pacman -S kde kdm

---

برای نصب گنوم:

کد:

---

$ sudo pacman -S gnome gdm

---

برای نصب openbox:

کد:

---

$ sudo pacman -S openbox lightdm

---

اگر نرم افزار lightdm رو نصب کردید این دستور رو وارد کنید تا خودش موقع بالا اومدن سیستم عامل اجرا بشه:

کد:

---

$ sudo systemctl enable lightdm

---

در نهایت سیستم رو ریستارت کنید یا با دستور sudo lightdm وارد محیط گرافیکی بشید.

نکته: این رو خودم از حفظ نوشتم. اگر اشکالی داره به بزرگی خودتون ببخشید و بفرمایید تا اصلاحش کنم

ممنون از شما بابت زحمتی که کشیدین ولی تا حالا دقت نکرده بودم اینجا بخش آرچ نداره
آرچ نصبش اعصاب خورد کنه اگر کسی پایداری ارچ را بخواد می ره سراغ مانجارو و چاکرا نه آرچ:n06:اینو برای باقی دوستان گقتم
کلا به نظر من آرچ و جنتو کاربرای تازه کارو زده می کنند

یه ملاحضاتی تو نصب آرچ(و بقیه توزیعها) وجود داره
اول پارتیشن بندیه که شاید استفاده از محیط گرافیکی برای اینکار بهتر باشه.با یه livecd یه لینوکس گرافیکی مثل مینت یا خود gparted ابتدا پارتیشنهای لازم رو ایجاد کنید تا مجبور به پارتیشن بندی تو محیط متنی نباشید.
دومین مطلب نیاز به شبکه برای نصبه آرچه.پیکربندی شبکه با توجه به تعدد روشهای اتصال به اینترنت میتونه تو محیط متنی که نیاز به پیکربندی دستی وجود داره یه عذاب جهنمی باشه.رابط واحدی برای پیکربندی و اتصال به شبکه وجود داره به نام netctl که به صورت یه سرویس systemd اجرا میشه و تمام انواع ارتباطات رو با یه رابط واحد و ساده مدیریت میکنه.به نظرم استفاده از netctl باید آموزش داده بشه و قبل از اقدام به نصب پیکربندی شبکه رو یاد بگیرید.

غیر از این ۲ مورد نصب اولیه آرچ چند تا دستور ساده و محدود داره و اصلا کار سختی نیست.برای نصب اسکریپتهایی تو گیتهاب هست که کار نصبو ساده تر میکنه.
من خیلی از مشکلاتمو تو آرچ تو فروم جنتو براش راه حل پیدا کردم.این دو تا دیسترو ارتباط تنگاتنگی با هم دارند.ویکی آرچ مثل خود آرچ صریح و خلاصه و حرفه ایه.

میشه آرچ رو بدون پارتیشن بندی مجزا کنار ویندوز روی پارتیشن ویندوزی نصب کرد و من دارم اینکارو میکنم که پس از تکمیل آموزشش رو قرار میدم.

سلام

نقل قول:

---

نوشته شده توسط 33505775 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ممنون از شما بابت زحمتی که کشیدین ولی تا حالا دقت نکرده بودم اینجا بخش آرچ نداره
آرچ نصبش اعصاب خورد کنه اگر کسی پایداری ارچ را بخواد می ره سراغ مانجارو و چاکرا نه آرچ:n06:اینو برای باقی دوستان گقتم
کلا به نظر من آرچ و جنتو کاربرای تازه کارو زده می کنند

---

متشکرم.
بله.. البته هدف ارچ همون ساده بودن هست نه پایداری. اگر پایداری می خواهید Debian testing و اگر راحتی می خواهید OpenSUSE. زیبایی گنو/لبنوکس به همون وجود انتخاب فراوان برای کاربری های مختلف هست.
مسلما کاربر تازه کاری که قبلا تجربه ی سیستم عامل گنو/لینوکس رو نداشته با ارچ مشکلات زیادی خواهد داشت. همونطوری که یه کمک خلبان هواپیماهای تک موتوره با بوئنگ ۷۴۷ مشکلات زیادی خواهد داشت.

نصب ارچ هم اگر یکم دقت کنید میبینید که چقدر راحته. درسته به جای این که به صفحه ی خوشگل باز بشه بگه یه یوزنیم انتخاب کنید م از useradd استفاده می کنیم. ولی مراحل دقیقا همون ها هستند.. انتخاب locale؛‌ تنظیم زمان؛ نصب بوت لودر و ...

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Ahmad24 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یه ملاحضاتی تو نصب آرچ(و بقیه توزیعها) وجود داره
اول پارتیشن بندیه که شاید استفاده از محیط گرافیکی برای اینکار بهتر باشه.با یه livecd یه لینوکس گرافیکی مثل مینت یا خود gparted ابتدا پارتیشنهای لازم رو ایجاد کنید تا مجبور به پارتیشن بندی تو محیط متنی نباشید.
دومین مطلب نیاز به شبکه برای نصبه آرچه.پیکربندی شبکه با توجه به تعدد روشهای اتصال به اینترنت میتونه تو محیط متنی که نیاز به پیکربندی دستی وجود داره یه عذاب جهنمی باشه.رابط واحدی برای پیکربندی و اتصال به شبکه وجود داره به نام netctl که به صورت یه سرویس systemd اجرا میشه و تمام انواع ارتباطات رو با یه رابط واحد و ساده مدیریت میکنه.به نظرم استفاده از netctl باید آموزش داده بشه و قبل از اقدام به نصب پیکربندی شبکه رو یاد بگیرید.

غیر از این ۲ مورد نصب اولیه آرچ چند تا دستور ساده و محدود داره و اصلا کار سختی نیست.برای نصب اسکریپتهایی تو گیتهاب هست که کار نصبو ساده تر میکنه.
من خیلی از مشکلاتمو تو آرچ تو فروم جنتو براش راه حل پیدا کردم.این دو تا دیسترو ارتباط تنگاتنگی با هم دارند.ویکی آرچ مثل خود آرچ صریح و خلاصه و حرفه ایه.

میشه آرچ رو بدون پارتیشن بندی مجزا کنار ویندوز روی پارتیشن ویندوزی نصب کرد و من دارم اینکارو میکنم که پس از تکمیل آموزشش رو قرار میدم.

---

با قسمت اول حرفتون مخالفم. cfdisk واقعا اسونه و هرکسی که بدونه پارتیشن ها در لینوکس چطوری کار می کنن با cfdisk هیچ مشکلی نخواهد داشت. اگر یک پارتیشن بندی ساده در ترمینال برای کسی مشکل هست میتونم تضمین بدم که اولین مشکلی که در ارچ کاربر باهاش مواجه میشه اخرین مشکلش خواهد بود. ما هم با خودکار پررنگ اول تاپیک نوشتیم این توزیع مناسب تازه کار ها نیست...
اما netctl. حرفتون کاملا درست و منطقیه.
اما بحثی که هست اینه که در دنیای گنو همیشه انتخاب ها وجود داره. شما netctl رو انتخاب کردید؛ یکی دیگه NetworkManager رو انتخاب می کنه و من هم کارم رو با iw و wpa_supplicant (برای وایرلس) پیش می برم.
در اموزش صرفا استفاده از wpa_supplicant اموزش داده شده چون در محیط لایو تنظیمات مربوط به پروفایل ها در netctl ذخیره نمیشه و البته wpa_supplicant خیلی راحت تر هست >برای یک بار< وصل شدن به وایرلس.
به هر حال اول تاپیک هستیم و اموزش ها کم کم قرار داده میشه.

منتظر اموزش شما هم هستیم.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط V i r u s e r [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اما بحثی که هست اینه که در دنیای گنو همیشه انتخاب ها وجود داره. شما netctl رو انتخاب کردید؛ یکی دیگه NetworkManager رو انتخاب می کنه و من هم کارم رو با iw و wpa_supplicant (برای وایرلس) پیش می برم.
در اموزش صرفا استفاده از wpa_supplicant اموزش داده شده چون در محیط لایو تنظیمات مربوط به پروفایل ها در netctl ذخیره نمیشه و البته wpa_supplicant خیلی راحت تر هست >برای یک بار< وصل شدن به وایرلس.
به هر حال اول تاپیک هستیم و اموزش ها کم کم قرار داده میشه.
منتظر اموزش شما هم هستیم.

---

netctl یه جور wrapper هست.یعنی یه خدمات بالادستی انجام میده و پیکربندی رو ساده میکنه و مزیت استفاده از سرویس های systemd رو به برنامه های ایجاد و مدیریت کانکشن اضافه میکنه.یعنی کسی که میخواد وایرلس داشته باشه حتما باید wpa_supplicant (و wpa_actiond) رو نصب کنه یا کسی که ارتباط dialup و pppoe داره باید ppp رو نصب کنه و ...
netctl جانشین netcfg شده و به هیچ وجه جانشین یا مترادف با اون برنا مه های که شما نام بردید نیست.هر برنامه ای دسته خاصی از کانکشن ها رو مدیریت میکنه و netctl یه رابط واحد profile based ایجاد میکنه همین.

در ضمن چرا تنظیمات live تو محیط نصب شده اعمال نمیشه ؟؟؟ دستور cp که بیل به کمرش نخورده.همون فایلهای پیکربندی تو محیط live قبل از chroot زدن کپی میشن به پارتیشن mount شده.تو سیستم عامل لینوکس دوباره کاری معنی نداره که یه بار تو محیط live پیکر بندی کنیم دوباره تو محیط نصب شده.

من قبل از اینکه با لینوکس آشنا بشم یه big floopy شخصی درست کرده بودم(حدود ۱۷ مگ) که dos رو تو محیط ۳۲ بیت با قابلیت دسترسی به پارتیشنهای ntfs و ext2-3 به صورت read-write و همینطور دسترسی به موس و فایل منیجر های قدرتمند بارگذاری میکرد.من dos 6.22 و ویندوز ۳.۱ رو روی سیستم ( ونه مجازی) نصب و تست کردم.تو محیط متنی راحتم.وقتی لینوکس بالا میاد اولین برنامه ای که باز میکنم konsole هست و یه اسکریپت هست که زمان ارتباط سریعا ۵ تا tab با دستورات متفاوت رو تو ترمینال باز میکنه.بدون ترمینال زندگی لینوکسی بی معناست اما حتی اونهم باید تو محیط گرافیکی باشه.

اما وقتی میشه تو یه محیط گرافیکی زیبا base آرچ رو به طور کامل نصب کرد و با چشم باز و استفاده از قابلیت کپی پیست دستورات و همزمان خواندن فایل pdf راهنمای نصب و گوش دادن به موسیقی مورد علاقه ... نگید cfdisk راحته و محیط متنی و ...

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Ahmad24 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

netctl یه جور wrapper هست.یعنی یه خدمات بالادستی انجام میده و پیکربندی رو ساده میکنه و مزیت استفاده از سرویس های systemd رو به برنامه های ایجاد و مدیریت کانکشن اضافه میکنه.یعنی کسی که میخواد وایرلس داشته باشه حتما باید wpa_supplicant (و wpa_actiond) رو نصب کنه یا کسی که ارتباط dialup و pppoe داره باید ppp رو نصب کنه و ...
netctl جانشین netcfg شده و به هیچ وجه جانشین یا مترادف با اون برنا مه های که شما نام بردید نیست.هر برنامه ای دسته خاصی از کانکشن ها رو مدیریت میکنه و netctl یه رابط واحد profile based ایجاد میکنه همین.

---

بله عذر خواهی می کنم. نصفه شبی معلوم نبود داشتم به چی فکر می کردم. :n08:
به هر حال اگر مایل هستید اموزش بزارید خوشحال میشیم.
بنده شخصا از wpa_supplicant خالی استفاده می کنم.. پروفایل بندی هم داره دیگه خودش.. :n01: ولی خوب کسی که چندید کانکشن مختلف مثل pppoe و وایرلس و pptp و ... داره مسلما از داشتن یک منیجر بهره می بره.

نقل قول:

---

در ضمن چرا تنظیمات live تو محیط نصب شده اعمال نمیشه ؟؟؟ دستور cp که بیل به کمرش نخورده.همون فایلهای پیکربندی تو محیط live قبل از chroot زدن کپی میشن به پارتیشن mount شده.تو سیستم عامل لینوکس دوباره کاری معنی نداره که یه بار تو محیط live پیکر بندی کنیم دوباره تو محیط نصب شده.

---

درسته. ولی خوب در محیط لایو تنظیمات خاصی که مربوط به همون محیط هست انجام شده و کپی کردن همه ی تنظیمات درست نیست. من الان دقیقا نمیدونم دیسک نصب ارچ از systemd استفاده می کنه یا نه.. ولی دیسکی که من دارم (خیلی قدیمی)‌ اصلا systemd نداره که بخوام تنظیمش کنم و تنظیماتشو کپی کنم..:n27:

نقل قول:

---

من قبل از اینکه با لینوکس آشنا بشم یه big floopy شخصی درست کرده بودم(حدود ۱۷ مگ) که dos رو تو محیط ۳۲ بیت با قابلیت دسترسی به پارتیشنهای ntfs و ext2-3 به صورت read-write و همینطور دسترسی به موس و فایل منیجر های قدرتمند بارگذاری میکرد.من dos 6.22 و ویندوز ۳.۱ رو روی سیستم ( ونه مجازی) نصب و تست کردم.تو محیط متنی راحتم.وقتی لینوکس بالا میاد اولین برنامه ای که باز میکنم konsole هست و یه اسکریپت هست که زمان ارتباط سریعا ۵ تا tab با دستورات متفاوت رو تو ترمینال باز میکنه.بدون ترمینال زندگی لینوکسی بی معناست اما حتی اونهم باید تو محیط گرافیکی باشه.

اما وقتی میشه تو یه محیط گرافیکی زیبا base آرچ رو به طور کامل نصب کرد و با چشم باز و استفاده از قابلیت کپی پیست دستورات و همزمان خواندن فایل pdf راهنمای نصب و گوش دادن به موسیقی مورد علاقه ... نگید cfdisk راحته و محیط متنی و ...

---

ما هم اطلاعات و سوابق شما رو زیر سوال نبردیم. روی سخنم با بقیه بود. اگر ناراحت شدید عذر می خوام
بنده متوجه منظورتون نمیشم. مگه کلا کاربر چیکار می خواد بکنه که بره تو یه محیط لایو دیگه پارتیشن بندی رو گرافیکی انجام بده بعد ریستارت کنه و دوباره به نصب ارچ ادامه بده؟ پارتیشن بندی که کلا ۱۰ دقیقه هم طول نمیکشه. اگر هم نخواد برای دانلود پکیج ها منتظر بمونه میتونه از قبل اون ها رو دانلود کنه
مگر اینکه منظورتون اینه که یه محیط شخصی سازی شده ارچ که محیط گرافیکی داره بسازیم تا موقع نصب از اون استفاده کنیم؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط V i r u s e r [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام

متشکرم.
بله.. البته هدف ارچ همون ساده بودن هست نه پایداری. اگر پایداری می خواهید Debian testing و اگر راحتی می خواهید OpenSUSE. زیبایی گنو/لبنوکس به همون وجود انتخاب فراوان برای کاربری های مختلف هست.
مسلما کاربر تازه کاری که قبلا تجربه ی سیستم عامل گنو/لینوکس رو نداشته با ارچ مشکلات زیادی خواهد داشت. همونطوری که یه کمک خلبان هواپیماهای تک موتوره با بوئنگ ۷۴۷ مشکلات زیادی خواهد داشت.

---

من نمی گم برا من سخته ولی سختی و اسان بودن یک روند رو با یک کاریر تازه کار بررسی کرد نه یک کاربر حرفه ای بعدم با شعار ارچ مخالفم سادگی هم حدی داره اون نصب نیمه گرافیکی ارچ که قبلا داشت واقعا چه عیبی داشت دوم این که راحت ترین توزیع لینوکس به نظر من اوبونتو هستش (اگر اندرویدو ادم حساب نکتیم) نه سوزه - سوزه فقط زیبایی داره پشتیبانی خوبی نداره و تازه سیاست هاشم خیلی بده (همکاری مایکروسافت :n21:) ولی kde خوبی داره (جای مندریوا خالی)
درباره پایداری حرفتو قبول دارم ولی ارچ با این که شعارش پایداری نیست اما پایداره همون طور که سادگی ولی اصن ساده نیست به نظر من سادگی یعنی مک و کارای استیو جابز نه آرچ
با تشکر :n01:

نقل قول:

---

نوشته شده توسط V i r u s e r [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بنده متوجه منظورتون نمیشم. مگه کلا کاربر چیکار می خواد بکنه که بره تو یه محیط لایو دیگه پارتیشن بندی رو گرافیکی انجام بده بعد ریستارت کنه و دوباره به نصب ارچ ادامه بده؟ پارتیشن بندی که کلا ۱۰ دقیقه هم طول نمیکشه. اگر هم نخواد برای دانلود پکیج ها منتظر بمونه میتونه از قبل اون ها رو دانلود کنه
مگر اینکه منظورتون اینه که یه محیط شخصی سازی شده ارچ که محیط گرافیکی داره بسازیم تا موقع نصب از اون استفاده کنیم؟

---

میشه تو یه محیط live یا نصبی یه لینوکس دیگه به راحتی آرچ رو نصب کرد.یعنی نیاز نیست حتما آرچ رو از آرچ نصب کرد.من الان از محیط live لینوکس مینت 16 x86_64 آرچ رو بدون مشکل نصب کردم.یه کلیاتی رو میگم تا همه بدونند نصب آرچ چقدر راحته تو محیط کاملا گرافیکی.

لینوکس مینت روی هارد اکسترنال به فرمت ایزو قرار داره که به کمک بوت منیجر جادویی grub4dos بالا میاد و به محیط نسبتا زیبای سینامون لاگین میشه.gprted رو راه اندازی و dev/sdb3/ رو با فرمت xfs برای نصب آرچ آماده میکنم.(چون از هارد اکسترنال بوت شدم هارد اصلی فعلا sdb هست و نه sda)

ترمینال مینت رو باز و با دستور - sudo su به root لاگین میکنیم.
فایل ایزوی آرچ archlinux-2013.07.01-dual.iso روی پارتیشن ویندوزی dev/sdb12/ قرار داره.تو فایل ایزوی نصاب آرچ یه فایل به نام arch/x86_64/root-image.fs.sfs وجود داره که باید اکسترکتش کنیم تو یه پوشه(مثلا tmp/) سپس یه دایرکتوری به نام tmp/temp/ ایجاد و با دستور

cd /tmp && mount root-image.fs.sfs /tmp/temp

اونو سوار میکنیم.اگر به پوشه سوار شده برید یه فایل میبینید به حجم بالاتر از 1.5 گیگ به نام root-image.fs که فایل اصلی که ما باهاش کار داریم.این فایل رو کپی کنید به tmp/ یا هر پوشه ای که جا دارید.حالا با دستور

umount /tmp/temp

فایل قبلی رو پیاده کنید.(نیازی به mount اون فایل نبود ولی مینت دستور unsquashfs نداره و مهم هم نیست)
حالا یه پوشه به نام tmp/arch_iso/ ایجاد و فایل root-image.fs رو در این مسیر mount کنید.حالا باید به arch_iso که سوار کردیم chroot بزنیم ولی با دستور زیر :

/tmp/arch_iso/usr/bin/arch-chroot /tmp/arch_iso/

به محض chroot زدن تو دیستروهای debian based باید دستور

mkdir /run/shm

اجرا بشه.حالا میخوام تو dev/sdb3/ که قبلا فرمت و آماده کردم آرچ رو نصب کنم.باید اونو mount کنیم به mnt/
کارهای نصب رو انجام بدید تا نوبت برسه به chroot زدن به آرچ نصب شده
با تایپ exit یا Ctrl+D از chroot فایل ایزوی نصب خارج و با دستور

tmp/arch_iso/usr/bin/arch-chroot /tmp/arch_iso/mnt/
mkdir /run/shm

و بقیه مراحل نصب ...

میشه به راحتی فایلهای راهنما رو خوند و از وب استفاده کرد برای حل مشکلات و ... که تو محیط متنی غیر ممکن یا دشواره.قابلیت کپی پیست هم از pdf راهنما یا همین تاپیک در دسترسه و ... ضمن اینکه بک گراند زیبا و محیط روشن دسکتاپ از خستگی جلوگیری میکنه.
از این به بعد کسی نباید بگه نصب آرچ سخته.pacman
یکی از ساده ترین مدیر بسته هاست.کسایی که فدورا استفاده میکنن باید بدونند yum یه wrapper پایتون برای rpm هست و مدیر بسته اصلی ردهت rpm هست.
شما به راحتی میتونی حتی با bash یه wrapper بسازی برای pacman. ضمن اینکه من نگشتم ولی حتما وجود داره برای pacman

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Ahmad24 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

میشه تو یه محیط live یا نصبی یه لینوکس دیگه به راحتی آرچ رو نصب کرد.یعنی نیاز نیست حتما آرچ رو از آرچ نصب کرد.من الان از محیط live لینوکس مینت 16 x86_64 آرچ رو بدون مشکل نصب کردم.یه کلیاتی رو میگم تا همه بدونند نصب آرچ چقدر راحته تو محیط کاملا گرافیکی.

---

اموزش خوبی بود.تا بحال انجام این کار به فکرم نرسیده بود. البته من یکی دوسالی هست که از توزیعی به غیر از ارچ استفاده نکردم :n02:
از توی chroot هم باید بشه chroot کرد؛ غیر از این هست؟
پیشنهاد می کنم دستور ها رو در تگ CODE قرار بدید تا راحت تر بشه خوند و از کاراکتر های # و $ هم استفاده کنید که مشخص بشه کدوم دستور با کدوم سطح کاربری باید اجرا بشه.