با اجازه ی اساتید و مدیران این تاپیک با هدف راهنمایی برای خرید تلویزیون ایجاد میشه. هدف ارائه ی کلیات و بیان مسائل عمومی و کلی در مورد تلویزیون های صفحه تخت هست و بر اساس تجربه ی شخصی 4ساله در زمینه تحقیق و بررسی و مقایسه ارائه میشه تا افراد بر اساس خواسته ها و اولویت های خودشون بهترین انتخاب رو انجام بدن.
برای خرید هر نوع محصول دیجیتال باید گزینه های خودمون رو محدود کنیم در غیر اینصورت در میان صدها مدل مختلف سرگردان خواهیم شد و به گزینه ی واحد و نهایی نمیرسیم. اولین راه این کار اینه که تکلیف خودمون رو با تکنولوژی انتخابی خودمون مشخص کنیم. کدام تکنولوژی صفحه نمایش بهتره؟ LCD? Plasma? OLED? CRT TV? Projection TV
در واقع هرکسی که قصد خرید TV داشته باشه باید از بین یکی از این 5 تکنولوژی که نام برده شد یکیو انتخاب کنه. بهتره مزایا و معایب هرکدوم رو با هم بررسی کنیم.
1.پروجکشن تی وی ها تلویزیون های بزرگ و حجیمی بودن که امروز سهمی از بازار تلویزیون ندارن. در انواع مختلف LCD based و CRT based و غیره ساخته میشدن. هنوز هم میتونین در صورت تمایل دست دوم این محصولات رو با قیمت پایین پیدا کنین. این تلویزیون ها عمر لامپ کوتاهی دارن و تقریبا دو سال یکبار باید لامپ اونها رو تعویض کرد. در اتاقهای با نور زیاد کیفیت تصویر خوبی ندارن و حجیم و غول پیکر هم هستن. شرکتهای سونی و جی وی سی در ساخت اونها تبحر داشتن. بهتره فکر خرید این نوع تلویزیون رو از سر بیرون کنیم و به سراغ گزینه های بعدی بریم!
2. تلویزیون های لامپی یا همون CRT TV ها که همه ی ما خاطرات خوبی از اونها داریم به شکلی دراماتیک امروز "تکنولوژی مرده" به حساب میان و شما فقط میتونین مدلهای دست دوم اونها رو در بازار پیدا کنین. شاید برای شما عجیب و باور نکردنی باشه که این تلویزیون های لامپی که امروزه با قیمتهای بسیار ناچیزی به فروش میرسند بالاترین کیفیت تصویر در بین انواع تلویزیون ها رو دارند و دارای کنتراست 1:15000 و توانایی نمایش طیف بالایی از رنگها، زاویه ی دید عالی و توانایی پخش با کیفیت فیلمهای با رزولوشن های مختلف هستن (برخلاف تلویزیون های دیگه نیاز به اسکالینگ ندارن و تصاویر SD رو با کیفیت بهتری نشون میدن)
و اما معایب زیادی هم دارند: 1.بسیار سنگین و حجیم هستند 2.محدودیت سایز دارن و فقط در سایزهای 14 الی 34 اینچ تولید میشن و در سایزهای بزرگتر تولید نمیشن 3.به نسبت سایز مصرف برق بالایی دارن 4.تولید گرما و اشعه های مضر دارن و در دراز مدت هم ممکنه باعث نزدیک بینی و مشکلات چشم بشن 5.جز در چند مدل معدود که این اواخر تولید شد مابقی اونها از رزولوشن بالا و فول اچدی پشتیبانی نمیکنن و شما اگه فیلمهای HD باهاشون نگاه کنی بخشی از کیفیت تصویر رو از دست خواهید داد. من خودم یکی از طرفداران پر و پا قرص سی آر تی ها بودم و انواع مختلفشو خریداری کردم ولی امروزه به هیچ وجه اونها رو توصیه نمیکنم چون تمام تولید کننده های برتر تلویزیون لامپی از تولید این نوع تلویزیون دست کشیدن. دو شرکت سونی و پاناسونیک در این زمینه پیشتاز بودن و تلویزیون های با کیفیتی تولید میکردند که هفت هشت سالی میشه خط تولید رو جمع آوری کردن...
مورد سوم تکنولوژی OLED هست. این نوع تکنولوژی کیفیت تصویر بسیار بالایی رو ارائه میده (حتی بالاتر از سی آر تی یا پلاسما) ولی خرید این نوع تلویزیون هم فعلا توصیه نمیشه، مگر اینکه صرف هزینه براتون ملاک مهمی نباشه. فعلا فقط دو شرکت سامسونگ و الجی اقدام به تولید و عرضه این نوع تلویزیون اون هم فقط در سایز 55 اینچ کردن. البته شرکتهای سونی و پاناسونیک هم برنامه هایی دارن و قراره وارد بازار تلویزیون های OLED بشن. از بین دو برند سامسونگ و الجی که گفته شد مدل ساخت سامسونگ S9C کیفیت تصویر بهتری داره.
مزیت های این نوع تکنولوژی از این قراره: 1.عمیق ترین رنگ مشکی ممکن و کنتراست بسیار بسیار بالا 2.زاویه ی دید بالا 3.مصرف برق پایین به خصوص در صحنه های تاریک یا نیمه روشن ...
و اما معایب: 1.قیمت بسیار بالا 2.عمر پایین؛ در واقع عمر مفید صفحه ی OLED چیزی حدود 7000 ساعت استفاده هست که بسیار کمتر از پنل های ال سی دی و پلاسما هست.
تکنولوژی بعدی LCD هستش. پرفروشترین و رایج ترین تکنولوژی موجوده که 88% بازار فروش تلویزیون مربوط به این پنل ها است. دوستان من اسمی از LED نمیبرم چون که تلویزیونی به این نام وجود نداره!!!! و ابداع این نام ترفند تجاری و هوشمندانه ی شرکتهای سامسونگ و الجی بود که موفق شدن به بازار اینطور القا کنن که LED ها نسل جدید تلویزیون هستند و از نظر کیفیت تصویر تفاوت فاحش و قابل ملاحظه ای با LCD ها دارن درحالیکه اینطور نیست. تلویزیونی که مردم عادی ، فروشنده ها، خریداران، و حتی در بسیاری مواقع افراد حرفه ای و خبره به نام LED میشناسند یک نوع LCD است که بعنوان نور زمینه به جای لامپهای فلورسنت از لامپهای ال ای دی استفاده میکنه و این موضوع تفاوتی در کیفیت تصویر ایجاد نمیکنه ولی ضخامت تلویزیون و مصرف برق اونو کاهش میده. نام صحیح این تلویزیونها LCD-LED Backlit هستش. از امسال تقریبا همگی تولید کننده های معتبر تولید پنلهای CCFL Backlit رو متوقف کردن و فقط انواع "LED Backlit" رو تولید میکنن. اگر که گفته میشه کیفیت تصویر ال ای دی از ال سی دی بالاتره به این خاطره که خود تولید کننده پنل های با کیفیت تر و بهتری در این نوع محصولاتشون بکار میبرن و دلیل دیگه ای نداره و تازه این تفاوت کیفیت هم ناچیزه و زیاد نیست. مزایا و معایب ال سی دی ها:
مزایا:
1.سایز: در هر سایزی تولید میشن. از 17 اینچ تا 70 اینچ و این تنوع باعث میشه هر سلیقه و نیازی برطرف بشه
2.مصرف برق: داشتن مصرف انرژی نسبتا پایین از مزایای این نوع تکنولوژی هست
3.قطر و وزن: این نوع تی وی ها البته نوع LED Backlit باریک و سبک هستن در مقایسه با پلاسماها و سی آرتی ها
4.برایتنس بالا: وجود این مزیت باعث میشه این نوع تکنولوژی برای استفاده در محیط روشن مناسب باشه
5.فراوانی محصول: بر خلاف انواع دیگر تلویزیون این نوع تلویزیون ها همه جا به وفور در مارکها و مدلهای مختلف یافت میشن
6.عمر بالا: بالاترین عمر مفید رو دارن در بین تکنولوژی های ساخت تلویزیون
معایب:
1.زاویه ی دید: از تمام انواع دیگر تلویزیون زاویه ی دید ضعیف تری دارند و شما اگه از جلوی تلویزیون بلند شی و جاتو عوض کنی متوجه افت کنتراست، افت رنگ مشکی و Color Shift خواهید شد. این مشکل تا حدود زیادی در پنل های IPS برطرف شدند ولی هنوز هم حتی بهترین صفحه های IPS زاویه دید محدودتری نسبت به پلاسما دارند.
2.عمق رنگ مشکی و کنتراست: ال سی دی ها به دلیل اینکه نور زمینه ی آنها همیشه روشنه بنابراین رنگ مشکی اون و در نتیجه کنتراست اونها زیاد عمیق نیست
3.Refresh rate : به دلیل رفرش ریت پایینتر این نوع تی وی ها در تصاویر سریع مثل حرکت توپ یا مسابقه ی اتوموبیلرانی جا میمونن و تصویر کمی مات میشه
4.عدم یکنواختی: در صفحات نمایش ال سی دی یکنواختی تصویر وجود نداره و اگه یک صفحه ی مثلا قرمز یا مشکی رو باهاش نگاه کنید می بینید که قسمتهایی از صفحه نمایش پرنورتر و قسمتهایی کم نورتر هست...
در کل میشه گفت اگه ملاکهای مربوط به کیفیت تصویر ملاک باشه LCD-LED گزینه ی خوبی نیست و اگه ملاکهایی غیر از کیفیت تصویر مهم باشه LCD-LED گزینه ی اوله (مثل زیبایی و باریک بودن، مصرف پایین برق، تنوع قیمت، تنوع محصول، تنوع سایز، خدمات پس از فروش، کم دردسر بودن، امکانات و پورتها و...)
آخرین تکنولوژی که بررسی میشه پلاسما هست.
مزایا:
1.رنگ مشکی عمیق و کنتراست بالا: به دلیل تفاوت در تکنولوژی که در ساخت پلاسما بکار میره، این نوع تلویزیون بر حلاف ال سی دی ها قادر به بازتولید رنگ مشکی عمیق هست.
2.دقت رنگ: رنگ های تولید شده توسط پلاسماها طبیعی تر و واقعی تر هستن
3.زاویه ی دید: پلاسما زاویه ی دید بسیار بهتری نسبت به ال سی دی داره و از کنار یا از پایین که به صفحه نگاه میکنین با مات شدن تصویر مواجه نمیشین
4.Refresh rate : پلاسما دارای رفرش ریت بالاتر هست و مشکل جاماندن در تصاویر سریع رو نداره
5.uniformity: برخلاف صفحات ال سی دی در پلاسما با تصویری یکنواخت و همسان مواجه هستیم
6.عمر بالا: پلاسما نسبتا عمر بالایی داره و بخصوص در مدلهای اخیر به بالای 50000 ساعت رسیده عمر مفیدشون
معایب پلاسما:
1.مصرف برق: به نسبت پنل های ال سی دی، پلاسماها در سایز مشابه برق بیشتری مصرف میکنن. اما خیلی نباید مهم باشه چون تفاوت هزینه ی زیادی ندارن در طول یک سال استفاده
2.رزولوشن: در سایزهای پایین تر پلاسماها در قیاس با ال سی دی ها رزولوشن پایین تری دارند
3.عدم تنوع سایز: پلاسماها در سایز پایین تر از 42 اینچ تولید نمیشن
4.Burn in: این یکی از مهمترین نقاط ضعف پلاسماست، یعنی اگه یک تصویر به مدت طولانی روی صفحه بمونه بعد از عوض کردن اون کانال یا حتی خاموش روشن کردن تلویزیون جای اون تصویر بر روی صفحه میمونه. در پلاسماهای جدید این مشکلی تا حدودی برطرف شده اما نه بطور کامل. پس لزومی نداره تلویزیون رو یک شب کامل روی شبکه ی اخبار روشن بذارین چون اون آرم گوشه ی صفحه برای همیشه روی تصویر میمونه...
در مجموع برای کسانی که ملاک اول اونها کیفیت تصویر هست پلاسما بهترین انتخاب هست چون در عین حال که کیفیت تصویر نزدیک به OLED ها ارائه میدن، دارای قیمت معقول و قابل قبولی هم هستن. اما اگه فقط میخواین شبکه های SD رو با تلویزیونتون نگاه کنین و کیفیت تصویر خیلی براتون مهم نیست و دنبال دردسر و مشکل Burn in هم نیستین در اینصورت پلاسما مناسب شما نیست و ال سی دی- ال ای دی ها گزینه ی بهتری هستن
کیفیت محصولات کدام برند بالاتر است؟
اگه بخوایم کالایی رو خریداری کنیم بهتره تصمیم بگیریم از کدام برند و مارک تصمیم داریم خرید کنیم تا هرچه بیشتر دایره ی انتخابهامون محدود بشه و به نتیجه ی دلخواه برسیم و هم اینکه با خرید یک برند غیر معتبر بعد از مدت کوتاهی یک کالای خراب روی دستمون نمونه.
برای اینکار و در مورد تلویزیون شما میتونین این عبارت رو از طریق موتورهای جستجو سرچ کنین:
HDTV brand reliability and satisfaction
نتایج مختلفی هست که مفید هستن و میتونن ما رو راهنمایی کنن. در واقع این شکل انتخاب و تصمیم گیری بسیار بهتر از شنیدن توصیه های دو سه نفر از دوستان یا افراد حاضر در فروم ها هستش. خب یکی دو نفر میان مثلا از فلان برند بد میگن بقیه هم تحت تاثیر قرار میگیرن و دیگه از اون برند چیزی نمیخرن! یا اینکه یه نفر یا دو نفر میان و از یه برندی تعریف میکنن و بقیه هم مجاب میشن. این شکل نتیجه گیری غلط هستش و درستش مراجعه به نتایج منتشر شده توسط منابع معتبر مثل Pcworld هست که با استفاده از نظر میزان قابل توجهی از خریداران نرخ خرابی و میزان رضایتمندی از برندهای مختلف رو اندازه میگیرن.
من خودم در تحقیق و بررسی جامعی در مورد وسایل صوتی و تصویری مثل تلویزیون و لپتاپ و دوربین دیجیتال و ... به این نتیجه رسیدم که این مارک ها کمترین میزان خرابی و بیشترین میزان رضایتمندی مشتریان رو دارن
1.اپل 2.سونی 3.پاناسونیک 4.کنون 5.ایسوس
و اما ادغام 50 سال نتایج consumerreports:
1.پاناسونیک 2.توشیبا 3.شارپ 4.سانیو 5.سونی
همونطور که گفته شد این نتایج مربوط به تمام محصولات صوتی و تصویری هست و نتایج فقط مربوط به HDTV علیرغم اینکه سالها شرکتهای سونی و پاناسونیک تولید کننده های برتر بودن اما با بررسی نتایج سالهای 2011-2013 به این نتیجه میرسیم که دو شرکت کره ای ال جی و سامسونگ در این رنکینگ در رتبه ی بالاتری قرار دارن (به قول خودمون هر کی خریده راضیه!) و شرکتهای سونی و شارپ و ویزیو در رتبه ی پایینتر قرار دارن و بعد از اینها هم نام پاناسونیک به چشم میخوره. در آخر هم برندهای توشیبا و فیلیپس هستن. همیشه گفتم که روی برندهای ژاپنی باید قسم خورد! به خصوص دو شرکت سونی و پاناسونیک. من نمیدونم پاناسونیک چرا رتبه ش تنزل پیدا کرده شاید دلیلش این باشه که در سالهای اخیر با توجه به اینکه شرکتهای پاناسونیک و سونی به شدت دارن ضرر میدن و شرکتهای کره ای و چینی با محصولات رنگارنگ و زیبا و ارزانتر سهم فروش برندهای ژاپنی رو شدیدا کاهش دادن برا همین شاید ژاپنی هم برای اینکه در گود رقابت باقی بمونن ناچارا کیفیت رو کاهش دادن و در عوض قیمت ها رو پایین تر آوردن...
در هر صورت انتخاب با شماست. در نهایت باید گفت معتبرترین برندهای تولید کننده ی HDTV چهار شرکت پاناسونیک، سونی، سامسونگ و ال جی هستن. توصیه میشه از این برندها محصول خودتون رو انتخاب کنین
کدام تکنولوژی رو از کدام برند خریداری کنیم؟
اگه قصد خرید پلاسما دارید فقط سه انتخاب دارید: پاناسونیک، سامسونگ و ال جی. فقط این سه در حال حاضر پلاسما تولید میکنن. البته پاناسونیک اعلام کرد که تولید پلاسما رو متوقف میکنه و تا ماه مارس 2014 بطور کامل خط تولیدشو جمع میکنه. دو شرکت کره ای هم همین راه رو دیر یا زود خواهند رفت. در بین این سه انتخاب که در پیش دارید بهتر کیفیت تصویر رو پاناسونیک داره و بعد هم سامسونگ. الجی هم تمایلی به وارد شدن به دعوای پاناسونیک و سامسونگ نداره و کماکان داره پلاسماهای متوسط و خوش قیمت رو تولید میکنه. از نظر میزان خرابی هم همیشه پاناسونیک در بین تولید کنندگان پلاسما کمترین آمار خرابی رو داشته حتی اون موقع که پایونیر هم در جمع تولید کنندگان پلاسما بود رتبه ی اول متعلق به پاناسونیک بود. ولی اونطور که خریداران ایرانی میگن محصولات سری 30 که متعلق به 2011 هستن آمار خرابی بالا و مشکل سوختن برد دارن...
و اما اگه قصد خرید LCD-LED رو دارین تفاوت فاحشی در زمینه ی کیفیت تصویر ندارن هرچند که به نظر میرسه سامسونگ سال به سال بیشتر در حال پیشرفته و در مدلهای سری F که مربوط به 2013 هستن شاهد بهبود کیفیت تصویر و به خصوص دقت رنگ هستیم. ال جی هم محصولات بسیار خوب و مشتری پسندی در تمامی سایزها داره. پاناسونیک هم در مدلهای 2013 پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته هرچند که کلا تلویزیونهای این برند به سختی در بازار پیدا میشن. شرکت سونی هم در سایزهای بالا و مدلهای برتر محصولات با کیفیتی داره اما متاسفانه در سایزهای زیر 46 اینچ گزینه های زیادی نداره و به خوبی گزینه های Top این شرکت نیست...
اگر هم یه وقت خواستین CRT بخرین و احیانا هم جایی موفق شدین پیدا کنین برند سونی و پاناسونیک کیفیت تصویر بهتری دارن. مدلهای فول اچدی یا 1080 هم در بین محصولاتشون دیده میشه.
اگر هم پولتون از پارو بالا میره و میخواین برین اونور آب و یه OLED بخرین دو شرکت سامسونگ و ال جی هستن که کیفیت تصویر اولی کمی بهتر هست...
تلویزیون های سونی bravia می تونه انتخاب خوبی باشه
ملاک های کیفیت تصویر کدامها هستند؟
یا به عبارت دیگه وقتی که میگیم فلان تلویزیون کیفیت تصویر بهتری داره منظور چیه و دقیقا چه چیزش بهتر از دیگرانه؟؟
1.contrast:
یکی از مهمترین ملاک های کیفیت تصویر هست. کنتراست به تفاوت روشنترین و سیاهترین قسمت تصویر گفته میشه که هرچه این مقدار بیشتر باشه تصویر بهتری رو خواهیم داشت. اعداد و ارقامی که شرکتها اعلام میکنن مربوط به کنتراست داینامیک هست و ارزش خاصی نداره و مهم کنتراست تصویر هست که در مدلهای IPS حدود 1000 ، در مدلهای VA بالای 2000 .در پلاسماهای معمولی بالای 2000 و در پلاسماهای خوب بالای 4000 هستش.
2.color saturation:
توانایی صفحه نمایش برای بازتولید رنگهای متنوع، زنده و شفاف
3.color accuracy:
یا دقت رنگ، یعنی رنگهای تولید شده توسط صفحه تا چه حد با رنگ های واقعی و اصلی تصویر دریافتی منطبق است که باید مطابق با استاندارد REC.709 باشد. که دقت سه رنگ اصلی (green, red, blue) و سه رنگ فرعی (magenta, yellow, cyan) اندازه گرفته میشه و با یک عدد بزرگتر از صفر نشان داده میشه تحت عنوان average color error یا Delta E error که این عدد هرچقدر به صفر نزدیک تر باشه بهتره. و بطور ایده آل باید کمتر از 3 باشه
4.زاویه دید: یکی از مهمترین ملاکهای کیفیت تصویر زاویه ی دید هست؛ در ال سی دی های قدیمی موسوم به TN که هنوزم در بعضی لپتاپ ها استفاده میشن زاویه ی دید وحشتناک و فاجعه آمیزی دارند. و شما با کمی خم شدن یا جابجا شدن، تصویر رو از دست میدی و چیزی نمی بینی! در ال سی دی های موسوم به VA که به دو نوع SVA و PVA تقسیم میشن شاهد بهبود نسبی زاویه دید هستیم و در ال سی دی های IPS شاهد بهترین زاویه دید در بین انواع ال سی دی هستیم هرچند که باز هم زاویه دیدی در حد پلاسما و تلویزیون لامپی ارائه نمیده
5.resolution:
رزولوشن به تعداد پیکسل هایی گفته میشه که صفحه نمایش دارا هستش. اکثر تلویزیون های موجود امروزه دارای رزولوشن 1920 * 1080 پیکسل هستند. که با توجه به فراگیر نشدن تلویزیون ها و همچنین منابع 4K در حال حاضر بالاترین رزولوشن همین 1080p یا full HD هستش
6.screen uniformity:
یکنواختی صفحه نمایش؛ اگر یک تصویر یکنواخت و مثلا کاملا سیاه رو با یک پنل ال سی دی نمایش بدیم در بعضی مدلها خواهیم دید که تمام قسمتهای تصویر یکسان نیست و قسمتهایی روشنتر و قسمتهایی تیره تر هستن. کمابیش همه ی مدلهای LCD این مشکل رو دارند اما در پلاسما چنین چیزی دیده نمیشه
7.refresh rate:
توانایی صفحه نمایش در بازخوانی سریع تصاویر که باعث میشه تلویزیون در تصاویر اکشن و سریع مشکل نداشته باشه و تار نشه
8.color temperature:
اکثر صفحات نمایش متاسفانه رنگهای سردی رو به نمایش میگذارن. استاندارد حرارت رنگ 6500k هست. بالاتر از 6500 موجب نمایش رنگهای سرد میشه و رنگ سفید کمی متمایل به آبی میشه. چشم افراد به رنگهای سرد عادت کرده و رنگ سرد رو میپسنده برای همین همه ی تلویزیون ها در حالت تصویر پیشفرض (استاندارد یا چیزی شبیه این) رنگهای بسیار سردی رو نمایش میدن. اما افراد حرفه ای و خوره ی کیفیت تصویر رنگهای گرم رو می پسندن
9.gamma:
اشعه ی گاما که در حالت استاندارد باید عدد 2.2 باشه. بیشتر از این مقدار باعث نمایش دادن تصویری تیره تر و سیاه تر از استاندارد و پایینتر از این باعث نمایش تصویری روشنتر از حد استاندارد میشه. در مجموع چیزی بین 2 تا 2.4 قابل قبول هست
...
در پایان باید گفت چیزی که جالب هست اینه که در تمامی این آیتم ها پلاسما بهتر از ال سی دی هست (در مورد گزینه 5 و گزینه ی 9 LCD با پلاسما برابری میکنه اما در هیچ یک از آیتم های کیفیت تصویر از پلاسما جلو نمیزنه) و در واقع از باب کیفیت تصویر LED LCD در مقابل پلاسما هیچ حرفی برای گفتن نداره.