◙ ◙مقالات مربوط به نانو ◙◙
سلام....چنتا درخواست مقاله مربوط به نانو دیدم گفتم بزار تاپیک هم باشه.....
======
جهت فهرست بندی
--------------------------
ویرایش...
یه سری مقاله به زبان انگلیسی هم هست میخواستم تو تاپیک جدا بزنم..گفتم بهتره همینجا باشه.....از پست 60 به بعد شامل مقالات زبان انگلیسی میشه..
جداسازي نفت از آب با شبکه اي از نانو سيم ها
خلاصه مقاله
در سال 1989 کشتي نفت کش اکسون والدز در آلاسکا به گل نشست و 38000 تن نفت خام به منطقه Prince William Pound نشت کرد. پديدۀ نشت نفت يکي از جدي ترين حوادث زيست محيطي بشمار ميرود.
کد:
http://www.nano.ir/news/attach/701.pdf
اتصال پروتئينها به نانولوله هاي كربني
شعاع نوك نانولوله هاي كربني تقريباً به اندازه بسياري از نانوزيست مواد است. اين به اين معني است كه از نانو لولهها مي توان براي شناسايي ساختار زيست موادي چون پروتئينها استفاده كرد. علاوه بر آن نانولولههاي كربني داراي نيروي مكانيكي بسيار بالايي بوده، لذا از آنها مي توان به عنوان پروبهاي اندازهگيرنده نيروي متصل شده به تك ملكولهاي پروتئيني استفاده كرد.
به گزارش سرويس فنآوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اگر چه قبلاً نيز محققان به نانولولههاي كربني پروتئين ها را متصل كردهاند با اين حال روشهاي به كار گرفته شده بسيار پيچيده بودهاند علاوه بر آن همواره احتمال اتصال پروتئين ها به جدار نانولولهها وجود داشته است.
محققان دانشگاه «اوزاكا» اين مشكل را با ابداع روشي ساده كه در آن پروتئينها با نيروي كووالانت به نوك تيز نانولولههاي كربن چند ديواره (MWCNTs) متصل مي شوند، برطرف كردند. در اين روش پروتئينها به جدار نانولوله ها متصل نمي شوند .
محققان كار را با تيز كردن و باز كردن نوك نانولوله هاي كربن چند ديواره از طريق اكسيداسيون آغاز كردند. سپس آنها انتهاي باز را به يك گروه كربوكسيل (COOH) متصل كردند.
حال انتهاي نانولوله فعال شده و قادر است به گروه آميني NH2 متصل شود و اينگونه پروتئين ها با ايجاد اتصال كووالانت به نوك نانو لوله ها متصل ميشوند. از آنجا كه ساير پروتئين ها با نيروهاي واندروالس به نانولوله ها متصل ميشوند كه در مقايسه با پيوندهاي كووالانت از قدرت كمتري برخوردارند با انجام يك شستوشوي ساده مي توان اين پروتئين هاي اضافه را جداسازي كرد. اتصال ساختار نانولوله- پروتئين به يك ميكروسكوپ پروب پيمايشگر (SPM) امكان بكارگيري زيست ملكول ها را ممكن ساخته است. اين كار امكان اندازه گيري ديناميك ملكولهاي زيستي را فراهم ساخته است.
به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، اين گروه ژاپني ادعا مي كنند كه در حال حاضر بر روي فرايندي كار مي كنند كه نوك پروب نانو لوله نازك SPM را با ايجاد بازهاي NH2 فعال كنند. اين كار امكان به كارگيري ملكول زيستي منفرد به كمك SPM را فراهم خواهد كرد.
استفاده از شکر در ساخت نانونقرههاي غير سمي
اخيراً يکي از مهندسان مواد دانشگاه تريست در ايتاليا، به همراه گروهش موفق به توليد يک مادهي هيدروژل نانوکامپوزيتي غير سمي جديد شد، اين ماده مبتني بر پليساکاريدهاي طبيعي و نانوذرات نقره براي کاربردهاي ضد ميکروبي است.
به نظر ميرسد هيدروژل براي سه خط سلولي يوکايوتي مختلف، غيرسمي باشد؛ زيرا اين نانوذرات در ماتريس ژل بيحرکت مانده، ميتوانند فعاليت ضد ميکروبي خود را از طريق تماس ساده با غشاي ميکروبي انجام دهند، اين در حالي است که اين نانوذرات نميتوانند بهوسيلهي سلولهاي يوکايوتي جذب و به درون آنها وارد شوند.
مشکل مهم ديگر در مورد نانوذرات نقره، گرايش آنها به چسبيدن به يکديگر و توده شدن است که اين امر موجب از دست رفتن خصوصيات استثنايي آنها (که ناشي از نانومقياس بودن آنهاست) ميگردد. تاکنون مهياسازي و پايدارسازي نانوذرات فلزي با چالشهايي همراه بودهاست، روش جديد اين گروه ايتاليايي راهکاري را براي پايدارسازي مؤثر نانوذرات نقره و توده نشدن آنها ارائه ميدهد.
تراوان ميگويد: «نقش چيتلاک پليساکاريد شاخهاي (چيتوسان اصلاحشده با لاکتوز) در تشکيل و پايدارسازي نانوذرات نقرهاي ـ که قطر ميانگين آنها حدود 35 نانومتر است و بهخوبي پخش شدهاند ـ بسيار مهم است».
هيدروژلهاي نانوکامپوزيتي توليدي تراوان و همکارانش، ميتوانند بدون داشتن ضرري براي سلولهاي ماماليا از خود فعاليت ضد ميکروبي بروز دهند. حضور همزمان در سيستم نهايي يک پليمر فعال زيستي مبتني بر شکر، براي برانگيختگي سلول و در سيستم نهايي نانوذرات نقره براي فعاليت ضد ميکروبي، يک دستاورد مهم محسوب ميگردد؛ اين در حالي است كه اين روش ـ كه بر سر دوراهي فناوري نانو و گلايکوبيولوژي قرار دارد ـ ممکن است منجر به تسهيل استفاده از کامپوزيت نانوذرهي نقره ـ پليمر زيستي را در مهياسازي مواد فعال زيستي شود، همچنين اين روش ميتواند به توليد ابزارهاي جديد براي طراحي موادي چون اجزاي کربوهيدرات داراي فعاليت زيستي و نقرة نانومقياس منجر گردد.
تراوان افزود: «اين مواد نانوکامپوزيتي براي اهداف مختلفي چون فعاليت زيستي اجزاي کربوهيدراتي ويژه و بروز ويژگيهاي نقره در سطح نانومقياس به کار گرفته خواهند شد؛ مثلاً در خصوص ويژگيهاي نقرهي نانومقياس، انتهاي گالاکتوز زنجيرهي جانبي چيتلاک پليمري به شکل ويژهاي با پروتئينهاي مقيدشده به شکر ـ که گالاکتين ناميده ميشود ـ در نزديکي سطح سلول واکنش ميدهد كه باعث راهاندازي فرايند تکثير و سيگنالدهي سلولي کندروکيتهاي غضروف ميشود.
علاوه بر اين، راهکار شيميايي نسبتاً آساني که در اين روش استفاده ميشود، توليد ساختارهايي با ابعاد و اشکال مختلف را چون باريکهها، لايهها و ميکروکرات و... ممکن ميسازد، بهويژه براي کاربردهاي زيستپزشكي اين مادهي جديد (جايي که يک مادهي زيستي ايدهآل، خصوصيات ضد ميکروبي را با سمي نبودن براي سلول همراه ميکند)، امکان دستيابي به هر دو ساختار سهبعدي که به ميزان بالايي هيدراته هستند (به عنوان مثال براي کاربردهاي مهندسي بافت) و ساير محصولات معمولي (همانند لايهها، فيبرها يا پوششها) داراي اهميت و مطلوبيت بالايي است. تراوان در اين باره گفت:«آن دسته از مواد نانوکامپوزيتي که ما توليد کردهايم، قادرند تا از طريق توليد يک ساختار ژلي ـ که به شکل مؤثري مانع از حرکت نانوذرات فلزي و يونها در درون ماده ميشوند ـ مشکل سمي بودن را براي سلول حل کنند».
گامهاي بعدي در اين حوزة تحقيقاتي، درک دقيقتري از ساز و كار ضد ميکروبي مواد مبتني بر نقره و تعميم ايدۀ «مانع فيزيکي» در برابر انتشار نانوذرات نقره در سلولها براي حذف اثرات سمي آنها براي سلول است. تراوان در اين باره افزود: «از آنجا که گالاکتين در بسياري از فرايندهاي زيستي مهم همانند رشد تومر و توسعۀ ورم مفاصل ريوماتوئيد حضور دارد، کاربردهاي اميدوارکنندهي زيادي وجود خواهند داشت.»