مشاعره با اشعار حضرت حافظ

تیمار غریبان اثر ذکر جمیلست

جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافهای و در ارزو ببست///

تا که پر نقش زد این دایره مینایی

کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد

دیده ی ما چو به امید تو دریاست چرا
به تفرج گذری بر لب دریا نکنی

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

ارباب حاجتیم و زبان سوال نیست

در حضرت کریم تمنا چه حاجتست

تا به گیسوی تو دست نا سزایان کم رسد

هر دلی از حلقه ای در ذکر یارب یارب است///

تا بنگری صفای می لعل فام را
صوفی بیا که آینه صافیست جام را

از سر کشته خود می گذری همچون باد
چه توان کرد که عمرست و شتابی دارد

در مجلس ما عطر میامیز که مارا
هر لحظه ز گیسوی توخوش بوی مشام است
از چاشنی قند مگو هیچ وز شکر
زان رو که مرا ازلب شیرین تو کام است///