داستان های كوتاه

سالها پيش در بيمارستانی، دختري به بيماري عجيب و سختي دچار شده بود و تنها شانس زنده ماندنش انتقال کمي از خون خانواده اش به او بود.
او فقط يک برادر 5 ساله داشت. دکتر بيمارستان با برادر کوچک دختر صحبت کرد.
پسرک از دکتر پرسيد: آيا در اين صورت خواهرم زنده خواهد ماند؟
دکتر جواب داد: بله و پسرک قبول کرد.
او را کنار تخت خواهرش خواباندند و لوله هاي تزريق را به بدنش وصل کردند، پسرک به خواهرش نگاه کرد و لبخندي زد و در حالي که خون از بدنش خارج مي شد، به دکتر گفت: آيا من به بهشت مي روم؟!
پسرک فکر مي کرد که قرار است تمام خونش را به خواهرش بدهند

بازنده کیست؟


پسری بود که عاشق دختری شده بود.
دختر خیلی زیبا نبود ولی برای اون پسر همه چیز بود.
پسر همیشه به دختره فکر می کرد. در خواب و بیداری، خلاصه زندگیش شده بود اون دختر.

دوستان پسر بهش گفتند؛ تو که اینقدر دختره رو دوست داری چرا به خواستگاریش نمی ری! اون موقعس که می فهمی آیا اونم همچنین احساسی نسبت به تو داره یا نه!

پسر دید بهترین کار همینه. البته جالب اینکه دختره از همون اول می دونست که پسره عاشقشه. چند باره هم دوستان دختره بهش با طعنه یه حرف هایی زده بودند.

اما وقتی یک روز پسر سر صحبت رو با دختره باز کرد و از اون خواستگاری کرد، دختره با صراحت پسر رو رد کرد و به او گفت که علاقه ای به تو ندارم.

بعد از اون شکست، دوستان پسره فکر کردند که الآن که بره یه بلایی سر خودش بیاره. یا معتاد بشه، یا الکلی. خلاصه بره زندگیش رو خراب کنه.

اما وقتی که دیدنش، با کمال تعجب فهمیدن که اصلاً فرقی نکرده!
ازش پرسیدن چطوریه که زیاد ناراحت نیستی؟

پسره گفت؛ چرا من باید ناراحت باشم؟ من یکی رو از دست دادم که هیچ وقت دوستم نداشت.
ولی اون دختره کسی رو از دست داد که واقعاً دوستش داشت
و همش بهش اهمیت می داد. پس این من نیستم که ضرر کردم.

گفت:من فرشته ام!
قاضی پرسید: بال هایت کو؟
گفت: بال هایم رابریده اند !
قاضی باورنکرد:نیشخند زد و او را به جرم نداشتن کارت شناسایی به حبس محکوم کرد .وقتی می خواستند به دست هایش دستبند بزنند،ناگهان چند فرشته از پنجره آمدند و او را با خود بردند.
ساعتی بعد قاضی در کتاب های قانون دنبال ماده ای می گشت که مربوط به تعقیب مجرم در آسمان باشد.

متشکرم آقای رئیس جمهور!

از دوربین اسلحه اش به جایگاه نگریست ، رئیس جمهور آن جا نبود.منتظر ماند.
چهره ی رئیس جمهور را در خیالش مجسم کرد؛ قیافه ای معصوم داشت.
بعد به دختر کوچک او اندیشید که شبیه دختر خودش بود....

بغض راه گلوی مرد را بست . انگشتش را از ماشه کشید و در پشت پنجره ی بلندترین ساختمان شهر-که به یک استادیوم کوچک مشرف بود -زد زیر گریه:

متشکرم آقای رئیس جمهور!
و ادامه داد:
-کاش بقیه (سوژه ها ) هم مثل شما دیر می آمدند .

پيرمرد مثل همه چهل سال گذشته صدايش را انداخت ته گلو و فرمان داد و گفت :‌ "زود باش ... بگو ..." كمي آن طرف تر پيرزني هم سن و سال خودش روي صندلي نشسته و به پيرمد روي صندلي نگاه كرد و پوزخندي زد و گفت :‌ "هنوز هم مي خواي با داد و فرياد و قلدري به خواسته ات برسي ... حتي اين دم آخر؟"

پيرمرد سكوت كرد و به چهل سال زورگويي اش فكر كرد و به آهستگي گفت : "راست مي گي ... منو ببخش ... ازت خواهش مي كنم حلالم كن ... مي بيني كه چه وضعي دارم!"

پيرزن دلش به حال او سوخت و گفت : "باشه ... برو ... حلالت كردم"
پيرمرد نفس عميقي كشيد و ... رفت ... مرد

پدر بغض كرده و ناراحت دستهاي مادر را لاي انگشتانش گرفته بود و مي گفت : "اي كاش من جاي تو بودم..." برخلاف پدر، مادر تبسم كرد و گفت : "اين حرفها چيه مرد؟ دكترها گاهي اوقات اشتباه مي كنند ... مطمئن باش - برخلاف تشخيص دكترها كه گفتند فقط شش ماه زنده اي- تا شصت سال ديگه مي مونم." و پدر با لحني غمگين گفت : "اگر براي تو اتفاقي بيفته، من يك دقيقه هم زنده نمي مونم."

پسر يازده ساله كه اينها را مي شنيد، اگر چه براي مادرش ناراحت بود، اما از باوفا بودن پدرش شادمان بود...

پسرك (كه حالا با مادر بزرگش زندگي مي كرد) روبروي عكس مادر خدا بيامرزش نشست و گفت : "ماماني بابا دروغگو بود" آن سوي شهر، پدر كه درست دو روز بعد از چهلم تجديد فراش كرده بود، با زن جوان جديدش خوش بود.

اشتباه

شنا بلد نبود .در آب غرق شد . وقتی جسدش را از آب گرفتند دو شیار عمیق بر کتف هایش خودنمایی می کرد.او یک فرشته بود که بالهایش را از دست داده بود .
-کاش تعقیبش نمی کردیم !
ماموران پلیس اشتباه کرده بودند .
گزارش : او نه جاسوس بود نه اجنبی . پرونده ی او را مختومه اعلام می کنیم.

به همه جا سر زدیم ،به کافه ها ،اسکله ها ، پارک ها ....اما نتوانستیم پیدایش کنیم لعنتی آب شده بود و رفته بود توی زمین .
گفتم: "من دیگه نیستم خودت دنبالش بگرد"
گفت:"تنهایی نمی تونم."
گفتم:"خیلی خسته ام."
به التماس افتاد :"خواهش می کنم"
نخواستم تنهایش بگذارم.باز شروع کردیم به گشتن .این بار حتی لابه لای کتاب ها را هم نگاه کردیم اما چیزی دستگیرمان نشد . سرانجام از پا افتادم اما او هنوز هم که هنوز است دنبالش می گردد . من ایمان دارم که او نمی تواند گمشده اش را پیدا کند . گمشده ی او بیش تر شبیه خودش است . به نظر من او باید به دنبال خودش بگردد و بد نیست اگربتواند دستش را در دهان خودفرو کرده ،جمجمه اش را سر انگشتانش لمس کند.

گفتم نرو ، سرت را تکان دادی
گفتم بمان ، هیچ حرکتی نکردی ، خیره نگاهم کردی
گفتم تو را به نگاه کودک همسایه که باغچه ای پر از گل سرخ مهربانی است ، اما رفتی بی درنگ
گفتم باور کن هنوز صداقت زنده است اگر خودت هم بخواهی و تو اصلا نخواستی و باز هم نماندی
............. و من می گفتم و تو نمی خواستی
آخر می دانی تو نه شاخه خشکیده درخت بودی نه کوه یخ ، فقط در حصار شعله ها محاصره شده بودی فریاد می کشیدی و هم نوعانت همه سنگ بودند.
اما من چشمه ای می شناسم زلال و شفاف در همین نزدیکی ، فقط یک لحظه نگاهی به آن بینداز آن وقت اگر خواستی برو.
و تو آمدی ، چشمه پر آب بود و زلال . پرسیدی این چشمه چیست؟
گفتم اشک است ، اشک
گفتی اشک ؟! اشک چه کسی؟
گفتم همسفر شدن با جریان آب پاسخ سوالت را می دهد
چند ثانیه ای مکث کردی و بی هیچ حرفی مرا ترک نمودی و من ناراحت از اینکه تو این چنین ناامید و بدبین شده ای . هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود که برگشتی . چشمانت برق خاصی داشتند . نگاهی عجیب به من کردی و خودت را در آب انداختی. و من می دیدمت که چه آسوده خیال در آن آب زلال حرکت می کردی . دستانم را به نشانه خداحافظی بالا بردم و فریاد زدم :
راستی وقتی به مادرت رسیدی ، بوسه ای بر صورت پاکش بزن و به او بگو که حتی اشکهایش هم چشمه ایست پر از امید و رحمت .

سلام دوستان من همیشه تو ذهنم داستان میسازم خواستم یه بار برای شما هم داستان هام رو بازگو کنم فقط خواهش می کنم که بهم بگین داستانم بی محتوا هست یا نه

غروب بود خسته ی خسته تنهای تنها وارد خونه ی مجردیش شد رفت به سمت یخچال پارچ اب رو سرکشید خوشحال شد برای این که می خواست وارد دهکده ی جهانی بشه سریع به طرف کامپیوتر رفت عجله داشت کانکت شد می خواست بره فروم اونجا دوست زیاد داره کلی از بچه ها اونجا هستن و صحبت میکنند خیلی سریع لینک سایت رو توی نوار ادرس نوشت اینتر رو زد خمیازه کشید
تعجب کرد به خودش گفت چقدر سرعتش زیاد شده صفحه بار گذاری شد
بعد چند ثانیه کامپیوتر رو خاموش کرد چراغ هم خاموش بود اتاق تاریک تاریک شد عصبانی بود بهیچ چیز جز نوشته صفحه ی مانیتور فکر نمیکرد از خونه بیرون رفت توی خیابون بود بارون می بارید زمین هم سر سری بود فقط به فکر اون نوشته بود
اخه چی باعث شده بود که اون نوشته روی صفحه مانیتور هک شده بود نوشته این بود:
کاربر عزیز darknessشما بعلت رعایت نکردن قوانین فروم بن شدید

داستان تموم شد فقط یه نظر بدین