مشاعره

دردا و دریغا که چنان گشتی بی برگ
کز بافته خود نداری کفن من

امروز همی گویم با محنت بسیاد
دردا و دریغا وطن من وطن من

نقل قول:

---

(اين اولين پست من توي مشاعره است اگه قوانين خاصي داره تذكر بفرماييد.)

---

خوش امدید. قوانینش همانیست که میدانیم و میدانید. اشعار زیاد(!) تکراری نباشند.

نمی دانم
وقتی می گويم " دوستت دارم "
بعد از گذر از آن همه سوراخ و سيم
بر آن نوار چه چيز ضبط می شود
انگار اينبار هم فراموش کردم نامم را بگويم
شايد نفهمی
چه کسی برايت سلامی
به آن دستگاه سپرده

های های های های، دل تنگ من
پیش دوست پیش دوست، شده ننگ من

ره کجاست جانم ره کجاست پای لنگ من
ره کجاست جانم ره کجاست پای لنگ من

شعر تصنیف قدیمی "پای لنگ"

نهالي در ذهنم
داسي در دستم
شوري در سينه ام
سكوتي بر لبانم
نوري در يأسم
غمي بر چشمم
آفتابي در انديشه ام
رگباري بر زبانم
چگونه با درون همسفرت كنم

می خواهی از خودت بنویسی؟ چقدر خوب!
یعنی که از عمیق ترین لایه ی لجن؟

موجودِ بی تفاوتِ سرخورده تا ابد
همواره در کشاکش ِ یک جنگِ تن به تن

تن ... تن... تنت...تنت به تناوب تنیده است
تنپوش ِ بی تناسبی از تار ، بر دَهَن

نشنو از ني ، ني حصيري بيش نيست
بشنو از دل ، دل حريم كبرياست
ني چو سوزد دود و خاكستر شود
دل چو سوزد خانه ي داور شود.

دلبرا بنده نوازيت كه آموخت بگو
كه من اين ظن به رقيبان تو هرگز نبرم

من به خال لبت اي دوست گرفتار شدم
چشم بيمار تو را ديدم و بيمار شدم.

من در خم این کوچه
یک بنفشه می کارم
بگذار که این گل را
در دست تو بگذارم

بگذار شبم با تو
با نور بیامیزد
بگذار که دست من
بر گردنت آویزد

دل شکسته هین چرایی برشکن
قلب‌ها و قلب‌ها و قلب‌ها

آخر ای جان اول هر چیز را
منتهایی منتهایی منتها

یوسفا در چاه شاهی تو ولیک
بی لوایی بی‌لوایی بی‌لوا

چاه را چون قصر قیصر کرده‌ای
کیمیایی کیمیایی کیمیا