اسرار ماوراء

ببخشید من تازه همین امشب سایت شما رو دیدم و احتمال داره تو همین جواب دادن هم اشتباه کنم.
من علاقه ی خیلی زیادی به خواندن کتابها در این زمینه دارم و اسم کتابهایی رو كه گفتید من هنوز ندیدم.
اگه می شه اسم این کتابها و نویسنده هاشون رو به ایمیل من ارسال کنید من ممنون می شم.
swan_the [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

متشكرم سعي مي كنم اصولي و آرام آرام شروع كنم (خوابامو بنويسم نشانه ها رو چك كنم و ...) ترس نداره كه!!(تلقينو مي بيني! :-) ) ولي جدا اين تاپيك اين درسو به منم داد خيلي توي روز مرگي گم شده بودم. باور كنيد از 1 ماه موعظه بهتر كار ميكنه فقط يه مشكل آدم مي بينه كه كلي چيز هست كه راجع بهش اطلاعاتي نداره! و هميشه جهل باعث ترسه بعد ميترسه ميشه مثه من!!!!!

بازم ممنون

در جهان خدا هیچ اشتباهی روی نمی‏دهد و هیچ رویدادی تصادفی نیست. هیچ کسی به‏سویت نمی‏آید، مگر آن‏که هدیه‏ای را برای تو به ارمغان آورد. چه شاکر باشی یا نباشی، خدا نعمت را برای تو می‏فرستد.

خداوند قدرت کامل را دارد تا نیات را با نتایج جور کند. تو نمیتوانی و نمیخواهی این را باور داشته باشی!(اگر چه ادعا داری خداوند قدرت کامل است). بنابراین باید در ذهن خود قدرتی مساوی با قدرت پرورگار برای آن که راهی برای خنثی کردن اراده حق پیدا کنی،ایجاد نمایی. بنابراین در اسطوره ات چیزی به نام شیطلان خلق می کنی. در ذهن، تو حتی خداوند را با او-شیطان-در جنگ مجسم میکنی و نهایتا تصور می کنی خداوند میتواند در این جنگ بازنده باشد.

همه اینها با آنچه ادعا میکنی در مورد خداود میدانی تناقض دارد.تو در خیال زندگی میکنی، و بنابراین احساس ترس میکنی، و همه اینها ناشی از این است که : تصمیم گرفته ای به خداوند شک کنی.

ولی اگر تصمیم جدیدی بگیری آنوقت نتیجه چه خواهد بود؟

در آن صورت تو همانگونه زندگی خواهی کرد که بودا کرد، مسیح کرد، و کلیه قدسین کردند.

ولی همان طور که در مورد قدسین اتفاق افتاد، مردم تو را درک نخواهند کرد و اگر بخواهی احساس آرامش، نشاط و سرور ربانی و درونی خود را توصیف کنی، آنها گوش میدهند ولی چیزی نمیشنود، آنها سعی میکنند کلمات را تکرار کنند ولی عملا چیزی به آن می افزایند.

آنها در شگفت خواهند بود که تو چگونه توانستی به چیزی برسی که درک آن برای آنها مقدور نیست؟ و بعد حسادت میکنند، و آن حسادت به زودی به خشم تبدیل میشود، و بعد آنها سعی میکنند تو را قانع کنند که در واقع این تو هستی که خداوند را درک نمیکنی.

و اگر موفق نشوند تو را از نشاط درونی ات جدا سازند، در صدد صدمه زدن به تو برمی آیند. و اگر بگویی که هیچ چیز حتی مرگ برایت در زندگی مهم نیست، و تو را از نشاطی که داری بازنخواهد داشت، و از حقیقتی که به آن رسیده ایجدا نخواهند کرد، آنها مسلما تو را خواهند کشت، و بعد از اینکه، آرامشی که تو با تکیه بر آن مرگ را پذیرفتی مشاهده کردند، به تو لقب قدیس میدهند و دوباره به تو عشق میورزند.

چون این طبیع بشر است که عشق بورزد، نابود کند، بعد مجدادا به آنچه بیش از همه برای آن ارزش قائل است، عشق بورزد. ولی چرا؟ چرا ما این کار را میکنیم؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط morshed

در جهان خدا هیچ اشتباهی روی نمی‏دهد و هیچ رویدادی تصادفی نیست. هیچ کسی به‏سویت نمی‏آید، مگر آن‏که هدیه‏ای را برای تو به ارمغان آورد. چه شاکر باشی یا نباشی، خدا نعمت را برای تو می‏فرستد.

---

خيلي زيباست .....

چه متني كه شما نوشتي چه خقيقتي كه واقعا وجود دارد

مسعود جان
فقط يه جمله از فرمايشات حضرت علي(ع)كه سر لوحه كار من بود!

از آنچه ميترسي خود را در آن بيفكن

نقل قول:

---

نوشته شده توسط morshed

خداوند قدرت کامل را دارد تا نیات را با نتایج جور کند. تو نمیتوانی و نمیخواهی این را باور داشته باشی!(اگر چه ادعا داری خداوند قدرت کامل است). بنابراین باید در ذهن خود قدرتی مساوی با قدرت پرورگار برای آن که راهی برای خنثی کردن اراده حق پیدا کنی،ایجاد نمایی. بنابراین در اسطوره ات چیزی به نام شیطلان خلق می کنی. در ذهن، تو حتی خداوند را با او-شیطان-در جنگ مجسم میکنی و نهایتا تصور می کنی خداوند میتواند در این جنگ بازنده باشد.

همه اینها با آنچه ادعا میکنی در مورد خداود میدانی تناقض دارد.تو در خیال زندگی میکنی، و بنابراین احساس ترس میکنی، و همه اینها ناشی از این است که : تصمیم گرفته ای به خداوند شک کنی.

ولی اگر تصمیم جدیدی بگیری آنوقت نتیجه چه خواهد بود؟

در آن صورت تو همانگونه زندگی خواهی کرد که بودا کرد، مسیح کرد، و کلیه قدسین کردند.

ولی همان طور که در مورد قدسین اتفاق افتاد، مردم تو را درک نخواهند کرد و اگر بخواهی احساس آرامش، نشاط و سرور ربانی و درونی خود را توصیف کنی، آنها گوش میدهند ولی چیزی نمیشنود، آنها سعی میکنند کلمات را تکرار کنند ولی عملا چیزی به آن می افزایند.

آنها در شگفت خواهند بود که تو چگونه توانستی به چیزی برسی که درک آن برای آنها مقدور نیست؟ و بعد حسادت میکنند، و آن حسادت به زودی به خشم تبدیل میشود، و بعد آنها سعی میکنند تو را قانع کنند که در واقع این تو هستی که خداوند را درک نمیکنی.

و اگر موفق نشوند تو را از نشاط درونی ات جدا سازند، در صدد صدمه زدن به تو برمی آیند. و اگر بگویی که هیچ چیز حتی مرگ برایت در زندگی مهم نیست، و تو را از نشاطی که داری بازنخواهد داشت، و از حقیقتی که به آن رسیده ایجدا نخواهند کرد، آنها مسلما تو را خواهند کشت، و بعد از اینکه، آرامشی که تو با تکیه بر آن مرگ را پذیرفتی مشاهده کردند، به تو لقب قدیس میدهند و دوباره به تو عشق میورزند.

چون این طبیع بشر است که عشق بورزد، نابود کند، بعد مجدادا به آنچه بیش از همه برای آن ارزش قائل است، عشق بورزد. ولی چرا؟ چرا ما این کار را میکنیم؟

---

مرشد جان ممنون از متن بیار زیباتون
ادامه بدین
مرشد ما هم میشین

نقل قول:

---

نوشته شده توسط mercedes

مرشد جان ممنون از متن بیار زیباتون
ادامه بدین
مرشد ما هم میشین

---

اميدوارم مفيد واقع گردد
اختيار داريد شما استاد ما هستيد .شما هم ما را از تجربيياتتان بهره مند نماييد.

در ملكوت جايي براي پيش داوران و ناسازگاران نيست.

اگر فرد ناسازگار تولد دوباره نيابد و هر آنچه را كه عادلانه و درست مي شمارد كنار نگذارد، نمي تواند - به سادگي نمي تواند – به ملكوت آسمان وارد شود.

چون براي ورود به ملكوت آسمان آدمي بايد فردوس را به روحش راه دهد.

كسي كه عشق ورزيدن را مي شناسد، راستي به اندازه همنوعش دوست مي دارد.با ذهني پاك، فروتن، و به دور از پيش داوري و ناسازگاري راستي را مي جويد.و در پايان آن را مي يابد و شاد مي شود.

واژه صداقت شايد كامليت كيفيت عشق را بيان نكند اما واژه ايي ديگر نمي توان يافت، از صداقتي سخن نمي گويم كه همسايه را تحقير مي كند و نه از صداقتي كه از اشتباهات ديگران سود مي جويد تا به همگان نشان دهد، چه قدر نيك است. عشق راستين به رخ كشيدن ضعف ديگران به آنها نيست، بلكه پذيرفتن همه چيز است. شادي از ديدن اين است كه همه چيز بهتر از آني است كه ديگران مي گويند.

زمان اين مراقبه: هرشب قبل از خواب و صبحها اولين کار بعد از بيدار شدن از خواب


مدت زمان: چهار تا پنج دقيقه


مرحله اول: يک هاله تصور کنيد

روی تخت خود بنشينيد و يِک هاله حفاظتی اطراف بدن خود در نظر بگيريد. اين لايه بايد چيزی حدود ده تا بيست سانت با بدن فاصله داشته باشد. شکل آن مثل بدن خودتان است و به همان صورت بدن شما را در بر گرفته است و آن را حفاظت می کند. درست مانند يک غلاف. بعد در حالی که اين حس را در خودتان بوجود آورديد به خواب برويد. فکر کنيد اين هاله عين يک پتو بدنتان را می پوشاند و باعث می شود تا نگرانی و اضطرابها راهی برای ورود به پيکرتان نداشته باشند. با خود اعلام کنيد هيچ موجی از بيرون نمی تواند شما را تحت تاثير قرار دهد. وقتی به خواب رفتيد اين تصوير در ناخودآگاه شما نقش می بندد و باقی می ماند.

مرحله دوم: صبحها

وقتی احساس کرديد که کاملاً از خواب بيدار شديد، بدون اينکه چشمانتان را باز کنيد فقط همين هاله را در اطراف خود در نظر بگيريد و ببينيد که عين يک غلاف حفاظتی شما را دربر گرفته است. اين تصور را برای چهار تا پنج دقيقه با خود داشته باشيد و بعد از رختخواب بيرون بياييد.

مرحله سوم: هر زمانی در طول روز

در هر زمانی از روز که بخاطر آورديد، اين غلاف را حس کنيد. هر کجا که شد فقط خيلی ريلکس دوباره خود را در درون آن حس کنيد.

برای تمام ما تخليه انرژی و خستگی در طول روز اتفاق می افتد چون نمی دانيم که چطور از خودمان محافظت کنيم. ديگران و کسانی که در اطراف ما هستند به وسيله امواج و ارتعاشات مختلفی روی ما تاثير می گذارند. يکط از کنار شما می گذرد و چيزی (انرژی) را به سوی شما رها می کند. اگر قرار باشد شما مرتب اين انرژی ها را دريافت کرده و آنها روی شما اثر بگذارند دچار مشکل می شويد. مراقبه های مختلف شما را به شدت حساس می کنند. انجام اين تمرين شما را بخوبی محافظت می کند. اين تمرين را مخصوصا بعد از مراقبه های عميق انجام دهيد تا انرژی خوبی را که در طول مراقبه بدست آورديد حفظ کنيد.



اوشو

وقتی مشکلی در زندگی تان بوجود ميآيد، مثلا ناگهان يک ميل جنسی در شما غليان می کند يا نوعی طمع يا خشم در وجودتان شعله ور می شود، به اين دستور توجه کنيد. فرض کنيم مشکل خشم باشد، در درون خود سه بار تکرار کنيد: "خشم، خشم، خشم". اين کار را کاملا آگاهانه انجام دهيد. طوری که تکرار اين عبارت روی آگاهی شما اثر کند. بعد بدنبال کار خود برويد. البته کار خود را با عصبانيت انجام ندهيد بلکه فقط خشم خود را اذعان کنيد.

اين کار بسيار زيبا است. اگر آن را تکرار کنيد از تاثير عميق آن آگاه می شويد. وقتی واقعا به مشکل يا احساس خود توجه می کنيد، مشکل ناپديد می شود. مشکلات وقتی گريبان شما را می گيرند که از وجودشان ناآگاه هستيد. وقتی سه بار در درون خود، مشکل را اذعان کرديد، بخوبی از آن آگاه می شويد. بودا به تمام مريدان خود می گفت که اين دستور را درباره هر مشکلی انجام دهند.
تمام فرهنگها و قوميتها به مردم خود ياد می دهند که روی مشکل را بپوشانند و آن را انکار کنند. بنابراين شما مرتب نسبت به آنها ناآگاه و غافل می شويد. طوری که بعد از مدتی تصور می کنيد که اين مشکلات ديگر وجود ندارند. درحالی که بايد درست برعکس رفتار کرد. بايد با هوشياری و توجه کامل آنها را اذعان کرد. نتيجه اين خواهد بود که نسبت به آنها آگاه می شويد

اوشو