Printable View
فداي چشمات
اگه چشمام بارونيه
فداي چشمات
اگه گريم پنهونيه
فداي چشمات
اگه هنوز پريشونم
به خاطر تو
فداي چشمات
تلخي لحظه هاي من
فداي چشمات
لرزيدن صداي من
فداي چشمات
اگه خراب و داغونم
به خاطر تو
بي تو تموم ميشه كارم
خيلي دوست دارم
بي تو تموم ميشه رويام
ويرون ميشه دنيام چرا نمياي
"دوست داشتن "
همیشه گفتن نیست!
گاه سکوت است و گاه نگاه ...
غریبه!
این درد مشترک ماست
که گاهی
نمی توانیم در چشم های یکدیگر " نگاه " کنیم...
تو را نمی دانم...
ولی ... اولین نگاه من به تو
نه از سر مهر بود... و نه در زیر مهتاب
اما روزگار بارها و بارها نگاه ما را در هم آمیخت
تا به تو بیندیشم
و این بار از سر اندیشه و عشق تو را نگریستم...
اما هنوز نمی دانم؟
که ابتدا اندیشیدم و سپس عاشق شدم
یا در پی عشق به فکر فرو رفتم ...
کاش قلبم درد تنهايي نداشت
سينه ام هرگز پريشاني نداشت
کاش برگهاي آخر تقويم عشق
حرفي از يک روز باراني نداشت
کاش ميشد راه سخت عشق را
بی خطر پیمود و قربانی نداشت
ستاره ای خواهم شد
و در میان آسمان ها درخشیدن آغاز خواهم کرد
تو می توانی با سلام ماه مرا پیدا کنی
ترانه ای خواهم شد
و در میان قلب ها سرودن آغاز خواهم کرد
تو می توانی با شروع اشک مرا پیدا کنی
غباری خواهم شد
و با رقص باد در صحرا نمایش آغاز خواهم کرد
تو می توانی با لمس شن های داغ مرا پیدا کنی
من در همه جا خواهم بود
هرگاه دلتنگ شدی
اشکت را لمس کن، قلبت را دریاب
مرا خواهی یافت...
بزن بر سنگ ، جامم را
مرا بشكن ، مرا بشكن
تو سر تا پا وفا بودي
ولي اي مهربان من ،
بگو آخر ، كه از اول كجا بودي
كنون كز من بجا ، مشت پري در آشيان مانده
آهي زير سقف آسمان مانده
بيا آتش بزن اين آشيان ، اين بال و پرها را ،
رها كن اين دل غمگين و تنها را
تورا راندم
كه دست ديگري بنيان كند روزي بناي عشق و اميــــدت
شود امـــيد جاويدت
انسان معجونی است از خوبی و بدی ....یک انسان در آن واحد ممکن است برای کسی فرشته باشد و برای کسی دیگر حکم دیو را داشته باشد.
یک روز به کسی نسبت دروغ و دریغ می دهی .... و روز دیگر همین نقش را برای دیگری بازی می کنی ; و شاید یک روز خود ما , مخاطب دریغ های دیگران باشیم.
دوست داشتن کار هرکسی نیست. برای دوست داشتن عمری صبر و سکوت لازم است.دشمنی کاری سهل است .... کاری که از هر بی ریشه ای نیز بر می آید .
با قلم میگویم ای همزاد , ای همراه, ای هم سرنوشت ;
هردومان حیران بازیهای دورانهای زشت!
شعرهایم را نوشتی , دست خوش ;
اشکهایم را کجا خواهی نوشت ؟
كاش مـي شــــــــــــــــد در كنـارت
عاشـق و ديوانــــــــــــــــــــ ه بـودنبـا دل مســـــــــــــــــت و خرابـتهمدل وهــــــــم خانـه بـودنكاش مـي شــــــــــــــــد در خيالـمخـواب ورويـــــــــــــــــاي توديـدندر دل شـب مســــــــــــــــت بــودن چشـم زيبــــــــاي تـو ديـدنكاش مـي شـد از نگاهـتپل بـه دنيـاي دلـت زدمست چشمـــــــــان تـو بـود وبوسـه نـا غافلــــــــــت زد
بوي برگ هاي لوح عشق ات
مرا تا خنكاي باغ هميشه بهار برد و
سرمست و مغرور
به خط خط واژه هاي مملو از صداقت سپرد
زيباترين بهار عمرم
قلبت را با خود مي كشم
آن را در درون قلبم جاي داده ام
بدان هيچ گاه بي آن نيستم
هر كجا روم هستي
و هر چه كنم مي بيني
بيش از هر كسي بر اين كره خاكي بر تو عاشقم
و بيش از هر چيزي در پهنه آبي آسمان
تو را دوست دارم
هوا ترست است به رنگ چشمانت
دوباره فال گرفتم برای چشمانت
اگر چه کوچک وتنگ است دنیا
قبول کن بریزم به پای چشمانت