اشعـار عاشقـانـه

چقدر خواب ببینم که مال من شده ای ؟


و شاه بیت غزل های لال من شده ای !


چقدر خواب ببینم که بعد آن همه بغض


جواب حسرت این چند سال من شده ای ؟


چقدر حافظ یلدا نشین ورق بخورد ؟


تو ناسروده ترین بیت فال من شده ای


چقدر لکنت شب گریه را مجاب کنم ؟


خدا نکرده مگر بی خیال من شده ای ؟؟؟!!!


هنوز نذر شب جمعه های من این ست :


" که اتفاق بیفتد حلال من شده ای "


که اتفاق بیفتد کنارتان هستم


برای فرصت پرواز بال من شده ای !


میان بغض و ستاره ، میان وحشت و عشق


تو شاعرانه ترین احتمال من شده ای


مرا به دوزخ بیداری ات نیازی نیست


" عجیب خواب قشنگی ست ، مال من شده ای ! "

سفری ساده از تمام دوستت دارم تنهاییی
تو از یادم نمی روی
سوزن ریز بی امان باران
بر پیچک و ارغوان
تو از یادم نمی روی
تو . . .
با من چه کرده ای که از یادم نمی روی؟

به دور مي رفتم

به جستجوي راز جهان

که دودکش خانه ات را ديدم

نزديک که شدم

دريافتم آنچه به دنبالش بودم

تويي،

زني با گيسواني بافته و

آوازهايي که خواب خرس را

پر از کندوهاي عسل مي کرد

اينجا فرود آمدم

و براي بخاري ات هيزم جمع کردم.

آماده ام تا به تردید

نفس بکشی

و من

بی بهانه به تنت

عشق ببافم.

میايستم کنار دريا

و طلوع تو را

انتظار میکشم

با موج بلند میخيزم

بيايی ابر میشوم

در آغوش تو

نيايی میريزم

کلمه هاي سنگين را کنار بزن.

يا بال و پري به آن ها بده؛

بگذار با رويايت پرواز کنند
چرا نمي بينمشان؟!
تو که هميشه از سادگي ات دم مي زني،
بگذار حس کنم که مانند باران ساده اي!
ساده اي به سادگي پيچک سبز تنها
ساده اي به صداقت نگاهت
بگذار کلماتت

سادگي ات را نشانم دهند
سبک پرواز کنند.

مرا هم پرواز دهند
باز هم از من مي شنوي که خسته‌ام
هزاران بار ديگر هم!
پس بگذار سادگي ات مرا آرام کند
بگذار کلماتت خستگي هزار باره ام را دور بياندازد
بگذار باورت کنم تمام تو را و تمام سادگي ات را

انکار نمی کنم
شعرهایی که نوشتم
بر بالهای پروانه ای که روزی نشست
بر گلهای پیراهنم
این بار
بماند یادت
دم رفتن که دست میکشی به موهایت
تصویرت را در آینه جا بگذاری
که باور کنم دنیا
جهنم زیبایی است
حالا...
که دستهای تو سنگین ترین گوشواره های جهان را
به گوشهای من آویخته اند، بگذار
لب بزنند تمام مردم شهر
ملامت مان را
امروز...
چشم آینه در انتظار توست

زيباترين تصويري كه در زندگي ديدم

نگاه عاشقانه و معصومانه تو بود
زيباترين سخني كه شنيدم
سكوت دوست داشتني تو بود
زيباترين احساساتم
گفتن دوست داشتن تو بود

زيباترين انتظار زندگيم
حسرت ديدار توبود
زيباترين لحظه زندگيم
لحظه با تو بودن بود
زيباترين هديه عمرم
محبت تو بود

زيباترين تنهاييم
گريه براي تو بود

زيباترين اعترافم
عشق تو بود

دلم براي كسي تنگ است؛
كسي كه مهرباني چشمانش را
به سان زلال جويباران
و صفاي دلش را
به سان قرص نان
ميان همه قسمت ميكرد.
دلم براي كسي تنگ است؛
كسي كه دلي
براي شنيدن نجواهاي شبانه من
و لحني آرام براي نوازش موهايم داشت.
دلم براي كسي تنگ است؛
كسي كه خالي وجودم را
از خود پر مي كرد
و پري دلم را با وجودش خالي.
دلم براي كسي تنگ است؛
كسي كه اشك هايم بر روي دستانش ميريخت
و او آب آرامش را بر روي گيسوانم.
دلم براي كسي تنگ است؛
كسي كه طراوت و شميم بهاران را
با ترنم باران پائيزان،
به طور اعجاب انگيزي درهم مي آميخت.
دلم براي كسي تنگ است؛
كسي كه با او در جمع تنها بودم
و در تنهائيمان دنيائي را مالك بوديم.
دلم براي كسي بسيار تنگ است؛
كسي كه تا شمالترين شمال با من مي آمد
و در جنوب ترين جنوب با من بود.
كسي كه زندگاني من است.
كسي كه دوستش دارم:
عاشقانــــــه
هميشـــــــه
تا ابــــــــد

نيازمند چيزي بودم که باورش کنم

نگاهت بر من افتاد و باور کردم

خواهان کسي بودم که باورش کنم

خود و روياهايت را با من تقسيم کردي

و باورت کردم

اما آنچه که براستي نيازمندش بودم

باور کردن خود بود

مرا به دنياي درونت بردي و با اکسير عشق ياريم کردي

و به برکت توست

که امروز زنده ام , لمس ميکنم و باور دارم

کسي , چيزي يا خود را

آري , تنها بخاطر وجود توست

کوچه را باد با خود برد


به انتهای بن‏بستِ


حس اندوهناکی من.


"تو" که همیشه می‏گردی


در لابلای ورق‏های حواسم،


اگر رسیدی به جایی که دیدی


دیگر راهی نیست


از کوچه بپرس که:


"چقدر دلم برای تو تنگ است."