مشاعره

ز هر خندِ هر يك از اين برگها
خاطرم آزارَد و دارَد پريش!
لاجرم برهم درم تا ننگرم‏
آنچه مى‏سازد دلم را ريش ريش!

شيفته و شيدا شد آن روزي كه ديد

شمع را در پشت شيشه شعله ور

شادمان دورش بگشت و نيست شد

آتش عشقش بسوخت و ياد شد

===

حالا اگه گذاشت

دلا تا کی در این زندان فریب این و ان بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

یه دل دارم وفا داره
یه طاقی از طلا داره
تو بهترین جاش یه دونه
قصر و یه پادشاه داره...

همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام اشنایی بنوازد اشنا را

ای آرزوی آرزو ، ای پرده را بردار از او
من کس نمی دانم جز او ، مستان سلامت ميکنند
ای ابر خوش باران بيا ، ای مستی ياران بيا
ای شاه تنهايان بيا ، مستان سلامت ميکنند
مستان سلامت ميکنند جان را غلامت ميکنند
مستی ز جامت ميکنند ، مستان سلامت ميکنند

دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد ،گرچه او بالاتر است

تا تو با منی زمانه با منست
بخت و کام جاودانه با منست

تو بهار دلکشی و من چو باغ
شور و شوق صد جوانه با منست

تو که گفتی دلت تنها ترینه *** دلت تنها ترین قلب زمینه

...
همچو بارانی که شوید جسم خاک
هستیم زالودگیها کرده پاک

ای تپشهای تن سوزان من
آتشی در سایه مژگان من
...