مشاعره

نه دل مفتون دلبندی ،نه جان مدهوش دلخواهی
نه برمژگان من اشکی،نه برلبهای من آهی

نه جان بی نصیبم را،پیامی ازدلارامی
نه شام بی فروغم را،نشانی ازسحرگاهی

نیابدمحفلم گرمی ،نه ازشمعی نه ازجمعی
نداردخاطرم الفت ،نه بامهری نه باماهی

به دیداراجل باشد،اگرشادی کنم روزی
به بخت واژگون باشد،اگرخندان شوم گاهی

کی ام من؟آرزوگم کرده ای تنهاوسرگردان
نه آرامی،نه امیدی ،نه همدردی ،نه همراهی

گهی افتان وخیزان،چون غباری دربیابانی
گهی خاموش وحیران ،چون نگاهی به نظرگاهی

يا بخت من طريق مروت فروگراشت
يا او به شاهراه طريقت گرر نكرد

درخرابات مغان نورخدامی بینم
این عجب بین که چه نوری زکجامی بینم

جلوه برمن مفروش ای ملک الحاج که تو
خانه می بینی ومن خانه خدامی بینم

من می دونم نمی دونید چقدر شما رو دوس دارم
کم کمش فکر می کنم قد ستاره ها باشه
من شنیدم می خواین از عشقتون دس بکشم
واسه یه عاشق می تونه این بدترین بلا باشه
من می دونم اونکه می خواین باید چیا داشته باشه
چشاش باید سبز و موهاش رنگ خود طلا باشه
اما می خوام واسه یه بار جای شما نظر بدم
کاش به جای اینا یه کم عاشق و مبتلا باشه

هرچندکه ازآینه بی رنگ تراست
ازخاطرغنچه هادلم تنگ تراست

بشکن دل بی نوای ماراای عشق
این ساز،شکسته اش خوش آهنگ تراست

تب می کنم در آسمان شعر
آه ! این حرارت دست و پا گیر است
پرواز می خواهد دلم اما ....
اینجا فقط دیوار و زنجیر است

مادر برایم نذر خواهد کرد
فردا که می اید به دیدارم
او خوب می داند چه می خواهم
با آرزوهایی که من دارم....

مثل من فلک زده مثل من غریب
در جای جای هفته اسیرند لحظه ها

انگار در نگاه تو تکثیر می شوند
انگار بر تو بخش پذیرند لحظه ها

حالا منم و گریه بر این درد مشترک
از زندگی بدون تو سیرند لحظه ها

«بگذار تا مقابل روی تو بگذریم»
پیش از دمی که بی تو بمیرند لحظه ها

او عشق من است
مي تواند در يك دم هر چهار فصل باشد.
چه مي دانم؟
چه بگويم؟
كه او امروز از كدام دنده بلند شده است
ممكن است مهربان باشد
ممكن است سنگدل باشد
مرا واداشته است كه بنشينم و چون بازي احمقانه اي حدس بزنم
به همان راحتي لباس عوض كردن تصميمش را عوض مي كند

دوستت که می دارم
مرگ هم زیبا می شود
چندان که می توانم
بر سینه ی برهنه ات
سر بگذارم و بمیرم
در قفس را بگشایم
پرنده پر ساید به بال روشن باد
و من در آغوشت به خواب روم ...

مگه میشه ماهی ها رو بگیریم از آب چشمه
یا گلای باغ عشقو بزاریم یه عمری تشنه...