مشاعره

یادته مشروط دوست داشتن تو شدم یه عمر ؟
هنوزم کامپیوتر داره برام تک می زنه
حالا که گذشت و رفتی و منم تموم شدم
مث تو کی آدمو جای عروسک می زنه ؟

همیشه خسته از روزای برفی
عشق پریشون شده ی دو حرفی
گفته بودم اگه دلت گرفته است
کنج دلم جا واسه ی دلت هست...

تاسلسله ی ایوان بگسست مداین را
درسلسله شد دجله ،چون سلسله شدپیچان

مابارگه دادیم ،این رفت ستم برما
برقصرستمکاران گویی چه رسدخذلان

بردیده ی من خندی کاینجازچه می گرید
گویندبرآن دیده کاینجانشودگریان

این هست همان ایوان کزنقش رخ مردم
خاک دراوبودی دیوارنگارستان ...

نه جودی نه جزایی
بر من همه شب ناله و آه است و فغان است
دریاب مرا خسته ی دردم ، همه آهم
ویران نکن این خانه ی ویران شده ی من
بشتاب بسویم که من اندر طلب تو
سرگشته و ویران و دل آزرده ی دردم

من پشیمان نیستم
قلب من گوئی در آن زمان جاریست ؟
زندگی قلب مرا تکرار خواهد کرد
و گل قاصد که بر دریاچه های باد میراند
او مرا تکرار خواهد کرد

دوباره زاده شد یک شعر دیگر
خدایا دردهایم بی شمار است
تو انسان آفریدی از گل و خاک
ولی مخلوق تو بس نابکار است

تو را چه سود
فخر به فلک بر فروختن
هنگامب که هر غبار راه نفرین شده نفرینت می کند
تو را چه سود از باغ و درخت
که با یاس ها
به داس سخن گفته ای.

يك حلقه ي بي تعهد را جا گذاشته
در پيش بند ظرف شويي
وسوسه مي شود
اما به ياد نمي آورد
قاعده اي هم ندارد يافتن ها ، نهفتن ها
كبوتري ابلق ب تخته هاي مطبخ نوك مي كوبد

دانه تویی ،باده تویی،جام تویی
پخته تویی ،خام تویی ،خام بمگذارمرا

این تن اگرکم تندی ،راه دلم کم زندی
راه شدی ،تانبدی این همه گفتارمرا

آره دوست دارم سادست ولی چرا

چشاتو دیدمو شکستم بی صدا....