Printable View
رویای من همیشه به یاد تو سبز بود
رفتی و حرفی از غم رویا نمی شود
رفتی و دل میان گلستان غریب ماند
دیگر بهار محو تماشا نمی شود
یک قاصدک کنار من آمد کمی نشست
گفتم که صبح این شب یلدا نمی شود
دل های منتظر همه تقدیم چشم تو
امروز بی حضور تو فردا نمی شود
مریم حیدرزاده
در حکمت سلیمان هر کس که شک نماید
بر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهی
باز ار چه گاه گاهی بر سر نهد کلاهی
مرغان قاف دانند آیین پادشاهی
يكي زشب گرفتگان چراغ بر نمي كند
كسي به كوچه سار شب در سحر نمي زند
نشسته ام در انتظار اين غبار بي سوار
دريغ كز شبي چنين سپيده سر نمي زند
در غریبی و فراق و غم دل پیر شدم
ساغر می ز کف تازه جوانی به من آر
ساقیا عشرت امروز به فردا مفکن
یا ز دیوان قضا خط امانی به من آر
روان تشنه ما را به جرعه‌اي درياب
چو مي‌دهند زلال خضر ز جام جمت
هميشه وقت تو اي عيسي صبا خوش باد
که جان حافظ دلخسته زنده شد به دمت
تا بر دلش از غصه غباری ننشیند
ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش
حافظ که هوس میکندش جام جهان بین
گو در نظر آصف جمشید مکان باش
شهد عشقی پاک و شیرین
یادمه به من می گفتی
که می خوای با من بمونی
شب و روز زمزمه ی عشق
توی گوش من بخونی
هنوزم به یادت هر شب
قطره قطره اشک می ریزم
می دونم یک روز دوباره
تو میای پیشم عزیزم
خسرو نکونام
مانده ام در حسرت بالا بلایی روز و شب
جان دهم از دوری دیر آشنایی روز و شب
هر سحر نام تو را با سوز دل سر داده ام
تا مگر بر تو رسد از من صدایی روز و شب
فکر کنم سهیل محمودی باشه
بکن معاملهای وین دل شکسته بخر
که با شکستگی ارزد به صد هزار درست
حافظ
تا ز ميخانه و مى نام و نشان خواهد بود
سر ما خاك ره پير مغان خواهد بود
حلقه ی پيرمغان از ازلم در گوش است
بر همانيم كه بوديم و همان خواهد بود
درخت پیر تن من ، دوباره سبز می شود
که زخم هر شکست من ، حضور یک جوانه شد
ایرج جنتی عطایی
دردیست غیر مردن کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کین درد را دوا کن
در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن
شاید مولانا
نشان می دهد سرخی آسمان را
سرانجام در گوش من می خروشد
که ای ناجوانمرد حکم از که داری ؟
که در خاک و خون می کشی این و آن را
نادر نادرپور
ذره‌اي دوستي آن دمساز
بهتر از صد هزار ساله نماز
ذره‌اي دوستي بتافت از غيب
آسمان را فکند در تک و تاز
باز خورشيد را که سلطاني است
ذره‌اي عشق مي‌دهد پرواز
عشق اگر نيستي سر مويي
نه حقيقت بيافتي نه مجاز
ذره‌اي عشق زير پرده‌ي دل
برگشايد هزار پرده‌ي راز
زير هر پرده نقد تو گردد
هر زمان صد جهان پر از اعزاز
وي عجب زير هر جهان که بود
صد جهان عشق افتدت ز آغاز
باز در هر جهان هزار جهان
مي‌شود کشف در نشيب و فراز
گرچه هر لحظه صد جهان يابي
خويش را ذره‌اي نيابي باز
چون به يکدم تو گم شدي با خويش
چون تواني شد آگه از دمساز
تا تو هستي تو را به قطع او نيست
ور نه‌اي فارغي ز ناز و نياز
او تو را نيست تا تو آن خودي
با تو او نيست، اينت کار دراز
گر درين راه مرد کل طلبي
هرچه داري همه بکل درباز
مي‌شنو از فريد حرف بلند
وز بد و نيک خانه مي‌پرداز
این گردبادها که به غیرت در آمده
تسلیم رهبرند که طوفان نمیکنند
پای دفاع از حریممان
مردم دریغ از سر و از جان نمی کنند
نقل قول:
وز بد و نيک خانه مي‌پرداز
حاج آقا از شما بعیده ...نقل قول:
این گردبادها که به غیرت در آمده
تسلیم رهبرند که طوفان نمیکنند
پای دفاع از حریممان
مردم دریغ از سر و از جان نمی کنند
1- ساعت ارسال پست من و پست خودتون رو نگاه کنیدنقل قول:
حاج آقا از شما بعیده ...
2- ویرایش پست خودتون رو نگاه کنید
3- حرف آخر شعر قبل از خودتون رو هم نگاه کنید
4- حرف اول شعر من و شعر خودتون رو نگاه کنید
5- از این به بعد بهتر نگاه کنید
ادامه شعر خودم با د
دیشب این طبع، بی‌قرار شما
خواست عرض ارادتی بكند
دست كم از دل شكسته تان
واژه‌هایم عیادتی بكند
چشم بد دور، عمرتان بسیار
كس نبیند ملالتان آقا
ما نمردیم خون دل بخوری
تخت باشد خیالتان آقا
اي بيخبر، اين شمع شام تار است
کفتار گرسنه چه ميشناسد
اين رسم و ره اسب بي فسار است
غمگين مشو ايدوست، روزگار است
پروین
ترانه های سیال سبز پیوستن
برای مردم شهر
مردی که زاده ی تجمع توست
و هیمه های بی دریغ تو
شهید خلق خسرو گلسرخی
دست بالای دست بسیاره:دینقل قول:
تو که با عاشقان درد آشنايی
تو که هم رزم و هم زنجير مايی
ببين خون عزيزان را به ديوار
بزن شيپور صبح روشنايی
/////////
واي آيا هيچ سر بر مي کنند از خواب
مهربان همسايگانم ازپي امداد
سوزدم اين آتش بيداد گر بنياد
مي کنم فرياد، اي فريــــــــــــــاد، فريــــــــــــــاد
مهدی اخوان ثالث
شعرم بزرگ بود در ساعت ده و بیست و پنج پیغام دادم کسی با شعر قبلی پیغام نده ... حالا نمی دونم .. ما زنگو زدیم ... 2 دقیقه تا خیر داشتیم .. ضد قانونه ؟نقل قول:
1- ساعت ارسال پست من و پست خودتون رو نگاه کنید
2- ویرایش پست خودتون رو نگاه کنید
3- حرف آخر شعر قبل از خودتون رو هم نگاه کنید
4- حرف اول شعر من و شعر خودتون رو نگاه کنید
5- از این به بعد بهتر نگاه کنید
ادامه شعر خودم با د
دیشب این طبع، بی‌قرار شما
خواست عرض ارادتی بكند
دست كم از دل شكسته تان
واژه‌هایم عیادتی بكند
چشم بد دور، عمرتان بسیار
كس نبیند ملالتان آقا
ما نمردیم خون دل بخوری
تخت باشد خیالتان آقا
یک لحظه شامگاه به زیبایی تو بود
جذاب بود و آرام
آرام می گذشت
مدهوش عطرهای نهانش
زیبایی برهنه ی شب رازپوش بود
حتی به ما نگفت که آزادی
ترجیح بر اسارت دارد
یا خیر
شب سرگذشت ما را
از پیش چشم می گذرانید
ما نیز می گذشتیم
زنجیرهای ثانیه بر خواب های ما
و قیچی طلایی
در خاوران مهیا می شد
صبحی که می رسید به تنهایی تو بود
محمدعلی سپانلو
دنيا چو حباب است، وليكن چه حباب
نه بر سر آب، بلكه بر روي سراب
آن هم چه سراب؟ آنكه بينند به خواب
آن هم به چه خواب؟ خواب بد مست خراب
منسوب به مولوی
باش تا نفرین دوزخ. از تو چه سازد.
که مادران سیاه پوش. داغ داران زیباترین فرزندان آفتاب و باد،
هنوز زسجاده ها. سر بر نگرفته اند
دلم دردمند است و هم درد بهتر
طبيب دلم کز دوا مي‌گريزم
مرا چشم درد است و خورشيد خواهم
که از زحمت توتيا مي‌گريزم
خاقانی .....
مهي کز دوريش در خاک خواهم کرد جا امشب
به خاکم گو ميا فردا، به بالينم بيا امشب
مگو فردا برت آيم که من دور از تو تا فردا
نخواهم زيست خواهم مرد يا امروز يا امشب
هاتف
بز جر منصب فرهاديم بده اما
حکم خسرويم سر به کوهسار مده
هزار وعده‌ي پر انتظار دادي و رفت
کنون که وعده قتل است انتظار مده
محتشم کاشانی ...
هان ای ایرانیان! ایران اندر بلاست
ایران مال شماست
ای وای دریغا که وطن جمع ندارد
کـَس درد ندارد
سیل خون آلود اشکم بی خبر گیرد تورا
خون مردم آخر ای بیداد گر گیرد تورا
یک مرغ گرفتار درین گلشن ویران
تنها به قفس ماند و هزاران همه رفتند
جور و بیداد کند عمر جوانان کوتاه
ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید
آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک
فکر ویران شدن خانه ی صیاد کنید
ای بر سر سودای تو سر ها شده بر باد
دور از تو چنانم که سری بی بدن افتد
در دست کسانی است نگهبانی ایران
که اصرار نمودند به ویرانی ایران
ای مردم دلخون وطن دغدغه تا کی
دندان فساد و خفقان را بکن از پی
یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده، زمین شوق شکفتن دارد
یا مهدی(عج)
دل خرابی میکند دلدار را آگه کنید
زینهار ای دوستان جان من و جان شما
حافظ
اگر سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم
دریغ است که ایران ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود.
در کنج دلم ، عشق کسی خانه ندارد
کس جای در اين کلبه ويرانه ندارد
دل را بکف هر که نهم باز پس آرد
کس تاب نگهداری ديوانه ندارد
در مکتب حقایق پیش ادیب عشق
هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی
تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی
حافظ
یاد وصال می کنم، دیده پر آب می شود
شرح فراق می دهم ،سینه کباب می شود
گر به قلم بیاورم ، وصف جدایی تو را
از قطرات دیده ام،نامه خراب می شود
دوش آن رشته های یاس که بود
خفته بر سینه ی دل انگیزت
راست گفتی که آرزوی من است
که چنان گشته گردن آویزت
با چه لبخندهای ناز آلود
با چه شیرین نگاه ِ شورانگیز
باز کردی ز گردن و دادی
به من آن یاس های عطر آمیز
بوسه دادم بسی به یاد ِ تواش
دلم از دست رفت و مست شدم
آن چنانش به شوق بوییدم
که به بوی خوشش ز دست شدم
دوش تا وقت ِ بامداد مرا
گل ِ تو در کنار ِ بالین بود
در بر ِ من بخفت و عطر افشاند
بسترم تا به صبح مشکین بود
به شگفت آمدم که این همه بوی
ز گلی این چنین عجب باشد
حیرتم زد که راز ِ این گل چیست
که چنینم از آن طرب باشد
آه ، دانستم ای شکوفه ی ناز !
راز ِ این بوی مستی آمیزت
کاندر آن رشته بود پیچیده
تاری از گیسوی دلاویزت
هوشنگ ابتهاج
تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی
یاس که اومد ، صبری نموند
هر چه درخت بود توی باغ
با دل خون ، لب های داغ
از خونه شون دل بریدن
از آب و از گل بریدن
حالا اینجا منم و من
با تو ای خاک ، خاک خسته
با تو هستم که وجودم
ذره ذره به تو بسته
اردلان سرافراز
هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی ******مگر آنروز که شادی خور و غمخوار تو باشم
گذر از دست رقیبان نتوان کرد به کویت ******مگر آنروز که در سایه ی زنهار تو باشم
ما بي ظمأ .. لا شك بي روح عطشان
وما ني عليل وأن بدى سقم حالي
يا ليت ربي ما خلق .. حب وفراق
وإلا خلق حب علـى غيـر فرقـا
أنت العذاب وكيف أنا بك اعذبك
يامن جرحت القلب .. جرحك علاجي
كل يعاتب بعض الاحيان غاليه
والحـب يبقـى فـوق كـل الجروحـي
یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم؟
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس
نیست ما را به جز از وصل تو در سر هوسی
کاین تجارت ز متاع دو جهان ما را بس
از در خویش خدا را به بهشتم مفرست
که سر کوی تو ما را از کون و مکان ما را بس