درباره ی بخش اول، چیزی در جهان "رندوم" و اتفاقی محض نیست و به طور ویژه، "فرگشت بر اساس انتخاب طبیعی" اصولاً نزدیک به رندوم هم نیست! حتی جهش های ژنتیک هم رندوم نبوده و دلایل مختلفی باعثشون میشه. جهش های ژنتیک همواره رخ میدن و انتخاب طبیعی یعنی اینکه جهش هایی که به موجود، کمک کردن که با محیط انطباق بیشتری پیدا کنه، شانس بیشتری برای زنده ماندن و نتیجتاً تولیدمثل میابند و فرزندانشون هم همان جهش ها رو به ارث خواهند برد. این یک پروسه ی بسیار کند هست (البته سرعتش بسته به ابعاد تهدیدی که جامعه ی مورد نظر رو در معرض خطر قرار میده و تلفاتی که به جای میگذاره (خالی شدن جا برای تولیدمثل بیشتر افراد منطبق تر) متغییره).
دلایل مختلفی باعث شدند که انتخاب طبیعی در اجداد ما، که از جد مشترکمان با شامپانزه ها و غیره مسیر متفاوتی رو طی کرده بودند، به این سو بره که افرادی که توانایی یادگیری بالاتری برای "خلاقیت" در تطبیق-پذیری با شرایط رو داشتن، شانس بالاتری برای تولیدمثل و بقاء بیابند. شرایط محیطی وخیم، رقابت شدید میان موجودات مختلف بر سر منابع غذایی مشترک، تغییرات اقلیمی فجیع که منجر به مهاجرت های گسترده شدند، پیشروی تا مرز انقراض (چه به دلیل تغییرات عظیم اقلیمی در محیط چه به دلیل خورده شدن توسط دیگر شکارچیان)، و امثال چنین وضعیت هایی باعث شدن که نیاز به هوش بالاتر باشه برای تطبیق پذیری بسیار سریعتر با محیط های جدید، پردازش و تحلیل اطلاعات محیطی دقیق تر برای شناسایی شکارچیان و حفظ بقاء، خلاقیت بالاتر در استفاده از محیط برای قدرتمندتر کردن این بدن ضعیف ما (همچون توان استفاده از سنگ و چوب و آتش برای مبارزه و ساخت پناهگاه و بقاء در شرایط محیطی وخیم)، هوش کافی برای مهاجرت های عظیم، و غیره. در این میان، تعداد تلفات مسلماً کم نبوده و هیچ گاه نیست و فرآیند انتخاب طبیعی کاملاً بی رحم هست در قبال آنهایی که ضعیفترند.
درباره ی بخش دوم، احتمال رخداد بسیاری از موضوعات (حتی مسائل روزمره ی انسانی و تکنولوژیک خودمان)، به خودی خود بسیار کوچک هست ولی ما درباره ی جهانی حرف میزنیم که رخداد مستقلی درونش نیست و 13.75 میلیارد سال از عمرش میگذره. هر قدمی که به سوی به واقعیت پیوستن فلان احتمال کوچک برداشته میشه، حجم بزرگی از دیگر احتمالاتی که باعث کوچک بودن احتمال رخداد آن احتمال قبلی شده بودند رو از معادله خارج میکنه و احتمال رخداد افزایش میابه. اصولاً با توجه به عظمت غیرقابل تصور جهان و تعداد غیرقابل تصور دیگر سیستم های کیهانی (کهکشان ها، دسته ها، منظومه ها، غیره) که در این جهان وجود دارند، بسیار بسیار بسیار بعید است که تصور کنیم که سلسله مسائلی که بر زمین اتفاق افتاده و باعث حیات شده، و سلسله مسائلی که اتفاق افتاده و باعث شروع فرآیند فرگشت و مسائل مربوطه شده، در هیچ نقطه ی دیگری از جهان رخ نداده باشد و رخ ندهد.
با توجه به مشاهده ی مولکول های پیچیده ای --که بلوک های بنیادین حیاتند-- در شهابسنگ ها، که نشانگر شکلگیری آنها در برخوردهای بسیار عظیم و خشن کیهانی هست، بعیده که بگیم جای دیگری حیات شکل نگرفته باشه. البته شاید حیات هوشمند بسیار نادر باشه (حالا باید اصلاً "هوش" رو تعریف کرد) ولی زمین تافته ی جدا بافته ای از کیهان نبوده و فقط یک سیاره ی کوچک عادی دیگر هست و دلیلی نداره که تصور کنیم سیارات دیگری در این کیهان عظیم هم همین سلسله شانس و مسائل رو (حالا به اشکال متفاوت) تجربه نکرده باشن و حیات روشون شکل نگرفته باشه و شاید حیات هوشمند که نسبت به وجود خویش و محیطش آگاه شده باشه.
