سروده هاي محمد جاويد

قرآن ناطق

در سحرگاهي كه قدر او زهر شب برتر است... ني غلط گفتم كه قدرش از هزاران شب سراست
مظهر ایمان همان ذوالقدر بُستان رسول... كوه صبر و استقامت يارو همراه بتول
مرد نخلستان کوفه جان نثار مصطفی... فاتح خیبر،امیردین علی مرتضی
او که داد انگشتری را موقع راز و نیاز... تیراز پا یش درآوردند هنگام نماز
او که کرده شمع بیت المال را برخود حرام... اوکه گریان بود از هجران محبوبش مُدام
شد به مسجد تا به پا دارد نماز آخرين ... تا کند با یار خود راز و نیاز آخرین
دشمن ناپاك با شمشير كينه در كمين... تا بیاید رو به مسجد مرد حق سلطان دین
مسجد كوفه نمي داند كه امشب محشر است... سجده گاه شيرحق از خون فرق او تراست
تيغ بُرّان، دل هوسناك وعلي غرق نماز... دستهاي نهرواني مانده در زنجير آز
دست جهل از آستين ابن ملجم شد برون... خانۀامن خدا از خون مولا غرق خون
تاكه او سر را زخاك بندگي برداشته... تيره دل شمشير كين را از قفا افراشته
زد به فرق اسوۀ ايمان امیر المومنین ... کرد عالم را عزادار امام المتّقین
سرو آزادي فرو افتاد در محراب خون... دشت سرسبز ولايت شد زخونش لاله گون
در شب تنزيل قرآن فرق مولا شد دوتا... مرز كفرو شرك و ايمان شد در اين مسجد سِوا
بلبل باغ ولایت چَه چَه زد اين نغمه را ... فُزتُ ربِ الكعبه اي درياي رحمت ربنّا
صوت قرآن علي خاموش وكوفه داغدار... توسن رهوار غيرت شد دراين شب بي سوار
او که بُد قرآن ناطق،از جفای ناکثین ... از ریاکاری وظلم قاسطین و مارقین
خواند انالِلّه وانا اِلیه الرّاجعون...گشت خم درپیش حق سرو بلند راکعون
همدم و همراز نخلستان دگر آرام خُفت... ديگرآن شب راز خود با چاه و نخلستان نگفت
دیگر اوانبان بخشش را نمي گيرد به دوش...در دل شب دیگر آوازش نمی آید به گوش
حسرت« جاويد» مانده بر دل طفلان شهر... چون که او خاموش شد با ضربت شمشير وزهر

امشب فرو افتاد سرو قامت دین... محراب عشق از خون سرخ سرو رنگین
چون او حسابی پیش یارش قدر دارد... در لیله القدری نمود از یارتمکین
روح و ملک امشب سلامی تازه دارند... تا مطلع الفجرند غمگین گرد بالین
فُزتُ و ربِ الكعبه اش از نای خونین... واداشته خیل ملائک را به تحسین
آسوده شد امشب ز بیداد زمانه... می بارد امشب اشک غم از ماه و پروین

نصیحت دوست

دوستم یک روز پهلویم نشست.... گفت ای یارعزیز مهربان
شعراز بهر تو تنبان کی شود؟.... یا کجا نانی به کف آری ازآن؟
آن شب شعری که بر پا می شود.... دست تو آیا رساند یک قران؟
یا کتابی را که چاپیدی تو پار.... داشت آیا بهره ای غیر از زیان؟
آن زمان به به و چه چه میزنند..... که کتابت را دهیشان رایگان
صد هزاران مثنوی یا که غزل... می شود آیا برایت قرص نان؟
فکر نان کن شعر باشد خربزه..... رک بگویم نیستم اهل چاخان
شاعری بگذار و رو دنبال توپ.... تا شوی مانند از ما بهتران
در یکی از تیم های خارجی.... مثل منچستر یونایتد یا میلان
لژیونر شو ، با خر مشتی مراد....چار نعل وتند هر سویی بران
گر که رفتی داخل بوندس لیگا...توپ گرددوضع جیبت ناگهان
لیگ برتر هم برایت آورد.... شهرتی یک روزه با پولی کلان
گر که با پروین شوی دم خور بَبَم...نان تو در روغن است این را بدان
سرخ و آبی هم ندارد هیچ فرق....چون که یک رنگ است هر جا آسمان
گفتمش ای یار خوب و مهربان.... ای که با «جاوید» هستی یک زبان
آن چه را گفتی بُود عین صواب....من ز انجامش ولیکن ناتوان
هر کسی را بهر کاری ساختند.... من کجا و هافبک و دروازه بان
با دریبل و سر زنی بیگانه ام.... من کجا ودایی و تیموریان
شاعر همواره به دنبال دل است... دل کی افتد زیر پای این وآن؟
توپ او آن لحظه ای گل می شود.... که سراید قطعه شعری شایگان
ما به جای توپ ، دنبال دلیم.... پول و شهرت مفت چنگ ِدیگران

هر کس که به فکرریو یا وسواسه
ابلیس صفت دودوزه و خناسه
هرچند که مانند گل رز باشه
حتما به کمند حیلۀ الیاسه

دنباله روی از شکم

ربان هلالت بروم ای مه شوال.... آورده ام از فرط خوشی در دو سه تا بال
سی روز به امید وصالت سپری شد.... خم شد کمرم در رمضان همچو یکی دال
گرچه رمضان نیست فراتر زسه ده روز.... از بهر من این ماه بُود بیشتر از سال
افطار و سحر گرچه خودم را خفه کردم....اما وسط روز شدم ضایع و بیحال
لاغر شدم و زرد مثال نی قلیان .... رخسار من اکنون شده چون خربزۀ کال
یک چیز مرا مایه امید و توان بود... آن عید سعیدی که رسد باز به هر حال
ممنونتم ای ماه شب اول شوال... در آمدنت چون که نفرموده ای اهمال
زیبا تری ای ماه هلالی ز برایم... از ماه شب چارده آن بدرک رمّال
در فطر ببین باز چه سوری بچرانم .... هرچند شود این حرکت باعث اسهال
جاوید» از این روی بُود شاد در این روز.... چون باز شکم در جلو واوست به دنبال

شوخی با خیام

«از تن چو برفت جان پاک من و تو»...یا کود شد آن زمان که خاک من و تو
سهمیۀ سوخت ما فزون می گردد....لبریز شود دوباره باک من وتو

.................................................. .....
« ای دوست حقیقت شنو از من سخنی»....عاشق شده بد جور به تو پیرزنی
صد بار نگفتمت که تیپت عالی ست.... دیگر چه نیاز ست به مو ژل بزنی

جناب مرده ما

مرده هم مثل ما در آن دنیا... کار و بار و مشاغلی دارد
تخت باشد خیال او چون که... لا اقل جا و منزلی دارد
هر شب جمعه با رفیقانش... سوروساطی ومحفلی دارد
باشد همواره خوب و آپ تو دیت... چون که آرام ساحلی دارد
یک پری می برد از او دل و دین ... آن که سیمای خوشگلی دارد
می دهد پتّۀ دلش بر آب... چون که زیبا شمایلی دارد
می فرستد برای او بلوتوس ... کارش البته حاصلی دارد
چون پری نیز می شود عاشق... آخرآن طفلی هم ، دلی دارد
بعضی اوقات بودنش آن جا... منکرات و مسائلی دارد
اکس پارتی بپا کند چون که... دوستان اراذلی دارد
دیم دریم دام درام و این حرفا....رقص پاهای قابلی دارد
گر که مامور منکرات آید... خرِ وامانده در گِلی دارد
لیک با اسکنی رود مأمور... آخر او هم مشاکلی دارد
خرج و برج و اجارۀ خانه... و کوپن های باطلی دارد
چون که مأمور رفت از آن جا... با پری باز کِل کِلی دارد
می شود عاقبت پری زن او ... گرچه آن هم مراحلی دارد
الغرض این جناب مردۀ ما... « روز و شب عيش كاملي دارد»

بداقبال


من نمي دانم چرا شادي زمن رَم مي كند؟....زندگي در قلب من بس غصّه و غم مي كند
من نمي دانم چرا بختم كج افتاد از ازل؟.... بخت بد همواره دردسر فراهم مي كند
دوست نارو مي زند ،همسر عذابم مي دهد.... دخترم هرشب برايم چهره درهم مي كند
چون كه از شلغم بدم می آيد و از آش آن ....درغذاها همسرم همواره شلغم مي كند
انتظار مهرورزي دارداز بنده عیال.... ليك برمن مهرخود را نم نمَك كم مي كند
شكوه دارم من زدست روزگار كج مدار.... ظلم ِ بي حد بر من ِ اولاد آدم مي كند
همچو باران لطف را بردوست جاري مي كنم.... ليك او ياري به من در حد شبنم مي كند
در اداره مثل خر،جان مي كنم امّا مدير.... گر كه تاخيري كنم ازمزد من كم مي كند
گرکه با «جاويد» گویم حال و روز خويش را.... جاي ياري فوراً او طنزي سرهم مي كند
گويدم بنشين و بشنو طنزهاي بنده را .... چون كه طنزم بردل ِريش تو مرهم مي كند

در سوگ قیصر:

خسته بود از آرزو های شعاری ، بال های استعاری
صندلی های خمیده ، گریه های اختیاری
زود رفت آن قیصر شعر و شعور ودرک و احساس
آن امین سال ها ی بی قراری خالی از فکر شعاری
خسته بود از چشم های پینه بسته ، خسته از درهاي بسته
خواست چون دزفول باشد در کمال بردباری
سال ها رُفت از دل مردم غبار غصه و غم
حال بر میزش نشسته در نبود او غباری
خورد شلاق خزان بر قامتش انداخت اورا
حیف شد دیگر نمی بیند زمستان و بهاری
عاقبت آمد همان روزی که خود گفت:
« در ستون تسليتها ، نامي از ما يادگاري»

در سوگ قیصر:

خسته بود از آرزو های شعاری ، بال های استعاری
صندلی های خمیده ، گریه های اختیاری
زود رفت آن قیصر شعر و شعور ودرک و احساس
آن امین سال ها ی بی قراری خالی از فکر شعاری
خسته بود از چشم های پینه بسته ، خسته از درهاي بسته
خواست چون دزفول باشد در کمال بردباری
سال ها رُفت از دل مردم غبار غصه و غم
حال بر میزش نشسته در نبود او غباری
خورد شلاق خزان بر قامتش انداخت اورا
حیف شد دیگر نمی بیند زمستان و بهاری
عاقبت آمد همان روزی که خود گفت:
« در ستون تسليتها ، نامي از ما يادگاري»

اعجاز بزرگ

خدا خيرت دهد دولت كه دائم...... كني تعديل اجناس گران را
نمودی رایگان آموزش علم..... برای بچه و پیر و جوان را
زمين و خانه را ارزان نمودي.... وزيرانداز آن بي خانمان را
پزشك و دارو و درمان همین طور.... وخرج كفن و دفن مردگان را
بهای آب و برق و گاز،ایضاً ....عوارض های پیدا و نهان را
فزون كردي حقوق كارمندان.... صد البته حقوق پاكبان را
شكستي يك شبه شاخ گراني.... زدي بر گُرده اش گـُرز و سنان را
به نفت آلوده کردی سفره هامان.... جلا دادی زبوی آن روان را
به زیر آورده ای نرخ تورم.... به بالا برده ای نقش زنان را
فرار مغزرا تعطیل کردی... بها دادي بنا گوش و زبان را
نمودی منتشر آن لیست معروف....که حاوی بود نام مفسدان را
کمک هایت به کشور ها شده ول....نخواهی داد حتّی یک قران را
زدی تو ریپ دانشگاه آزاد.... قبولاندیش طرح رایگان را
دراین سرمای سخت پیرزن کُش.... نمودی ول صدور گازمان را
همه پروازها را سیف 1کردی .... زماهان تا هما وآسمان را
نمی افتد دگر طیاره هرگز.... کنم باور تمام این رمُان را
زطنازان زبان را باز كردي.... واز« جاويد » هم فك و دهان را
دهان او از اين اعجاز باز است.... وگرنه دوست دارد حفظ جان را
از آن ترسد زخوشحالي كند دق.... نگويد مابقي داستان را


1- safe

باز اومدم

یادته روزایی که یار تو بودم// اون سالا که در جوار توبودم
سقّاخونَت برا من میخونه بود// آخه من مست و خمار تو بودم

چن بهار گذشت تابستونم گذشت// چن خزون چن تا زمستونم گذشت
رفتم از پیشت ومثل برق و باد // اون سالای چون بهارونم گذشت

بیس سال و اندی گذشت از اون روزا // شدم از کنارمرقدت جدا
اومدم باردیگه سلام کنم // بگمت دوست دارم امام رضا

اومدم تا کفتراتو دون بدم// اومدم قفل درت تکون بدم
اومدم زنده کنم خاطره رو // عشقمو به تو کمی نشون بدم

حَرمِت خیلی شلوغ بود به خدا// عاشقات کرده بودن شوری به پا
همه دل خسته تو صحن و حَرَمِت// دستا برداشته بودن رو به دعا

آقا امسال توخونَت غلغله بود// توی سّقا خونه ات ولوله بود
همگی مست و خراب از می عشق// آخه سّقا خونه ات میخونه بود

نتونستم کفتراتو دون بدم// نتونستم قفلتو تکون بدم
ولی ازاون دوردورا بالاخره// تونستم خودمو بهِت نشون بدم

وقتی که« جاوید» تورا صدا می کرد// زیرلب برای همه دعا می کرد
صدایی از دل دیوونه شنید// انگاری رضا رضا رضا می کرد

به یاد دوران دانشجویی در مشهد و زیارت مجدد حرم امام رضا(ع) در فروردین 85

ایمیلی از برزخ


متن یک خبر:
رییس جمهور در مراسم اختتامیه نمایشگاه مطبوعات، با اعطای جایزه بهترین و منصف‌ترین منتقد دولت به حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان و کاظم انبارلویی، سردبیر روزنامه رسالت، که منطبق ترین افراد با دولت بودند بار دیگر همگان را شگفت‌زده کرد.


ایمیلی ازمعین که به عنوان دهخداست.. از برزخ آمده ست وهم اینک به دست ماست
برخیز (دهخدا) و بیاندیش اندکی... معنی منتقد شده با منطبق یکی
ما سال ها به بحر ادب غوطه ور شدیم ... در راه سخت کشف معانی پکر شدیم
با واژه ها و معنی آن آشنا شدیم.... با جمله ها به خواب رفته و با حرف پا شدیم
اما ( دخو ) بگویمت این را به سوز وآه.... درمورد دو واژه نمودیم اشتباه
دولت در این زمینه براین اعتقاد هست.... معنی انطباق همان انتقاد هست
پس هرکه گفت منتقدومنطبق دو تاست...اشتب نموده سخت ویقیناً که درخطاست
اصلاً به ما چکار که معنی انتقاد.... نقد است یا که مدح ، بابا هرچه خواست باد
دیگر به فکر معنی هر واژه ای مباش.... یا از برای ثبت معانی نکن تلاش
مداح هرچه گفت به معنای نقد گیر....درقید و بند معنی واژه نشو اسیر
ای (دهخدا) به صحبت من خوب گوش دار.... فرهنگنامه را به در کوزه ای گذار
« آبش بنوش و لعنت حق بر یزید کن».... خود را مثال من زچشم همه ناپدید کن
گر واژه ای دوباره عوض شد زسوی او.... با یک ایمیل می کنم آگاهت ای ( دخو )
از سوی من به روح تو ای(دهخدا) درود.... جز آرزوی دیدن تو مطلبی نبود
« جاوید» چون که خواند زاستاد این ایمیل.... فوروارد کرد سوی همه با کمال میل
تا باخبر شوند «همه طوطیان هند »....« زین قند پارسی که به بنگاله می رود»

چشم نخوره


متن یک خبر :
دانشگاه تهران در بین دانشگاه های جهان رتبه پانصد و سی و نهم را به خود اختصاص داد

اسپند بیاورید ودودش بدهید..... با این همه رتبه ها درودش بدهید
بر سردر ِآن زاغ ونمک آویزید.... دشنام به بدخواه و حسودش بدهید
برمقدم او فرش گـُـلی اندازید.....مشک از ختُن و زهند عودش بدهید
در رتبۀ پانصد و سی واَند جهان..... باساز و دُهُل اذن ورودش بدهید
به هر که شده موجب این فوز عظیم..... صد سکه طلا زنوع گودش* بدهید
در جنگ و مصاف با رقیبان قَدَر.... گرز و سپرو کلاه خودش بدهید
از گینه و چاد چون که برتر شد ه است..... پس جایزه ای به این صعودش بدهید
خواهید اگر شود زسودان برتر..... یه خورده تکان به آن وجودش بدهید
چون رشد زیاد موجب دردسر است....تغییر در آب و خاک وکودش بدهید
پرواز به اوج قّله دیگر کافی است......یک باند ِمناسب فرودش بدهید

اعجوبه چواین سخن ز«جاوید» شنید.....گفتا که لیاقت آن چه بودش بدهید
گر خارش تن نماید او را آزار.... جانانه چکی زاصل و سودش بدهید
این خرده ارجیف بگیرید از او.... در آتش آن سپند دودش بدهید

* گود= good

درد روماتیسم


شبی در خواب دیدم در پاسارگاد......فغان از گوشۀ قبری بلند است
به نزدیک آمدم دیدم که کوروش.... پریشان حال وزار و دردمند است

دو پایش را ماساژ می داد و می گفت.... که درد پا مرا کرده کلافه
ببین پیچیده ام از شدت درد..... به دور هر دو پای خود ملافه

ز روماتیسم پایم در عذاب است .... ندارم روز وشب آرامش وخواب
همه جای مزارم نم کشیده..... شکایت را به که گویم از این آب؟

به برزخ روز وشب با پای دردی ......از این دکتر به آن دکتر روانم
زپول دکتر و دارو و درمان...... خدا داند که زار و ناتوانم

یقین «جاوید» یادت هست این حرف :..... بخواب آسوده ،من بیدار هستم
گرفتم یقۀ گوینده اش را..... به او گفتم زتو بیزار هستم

اگر جان خودت بیدار بودی .... کجا بر باد می شد تاج و تختت؟
همان سی سال و اندی خواب ِ غفلت.... بزد تیپای جانانه به بختت

مرا هم مثل خود در خواب کردی.... خوش انصافان به زیرم آب بستند
وبا احداث آن سّد کذایی.... دل اسطورۀ خود را شکستند

چو سّد بستند در محدودۀ من .... به محشر می نمایم راهشان سد
تمام خرج درمانم یقیناً....از آن ها می ستانم خارج از حّد

روزگار لامروت

زمستونه هوا هم گرگ و میشه.... در این سرما دلم ازغم آتیشه
برایم روزگار لامروت.... مرتّب تو خط قر یا قمیشه
در آمد گرچه پایین تر ز چاره..... ولی خرجم فزون از پنج وشیشه
مخارج دائماً حاضر یراقند..... ولیکن پولها فوراً (فینیشه)
زنم ایراد ماشین داره از من ...... وصاحبخانه فکر پول پیشه
پسر رفته به دانشگاه آزاد.... ولی شهریه اش افزون زفیشه
وتازه در چنین اوضاع و احوال... به فکر رفتن تایلند و کیشه
اگر هم از سر و ریختش بپرسی....می گه تقصیر اینترنت و دیشه
از آن سو دختر دردانۀ من ..... برای اخذ اسکن چون سریشه
پسر داییم قرضش رو نمی ده... نمی شه هم زدش چون قوم و خویشه
شده نو کیسه هم ریشم چو خُناق....زبان طعنه اش بدتر زنیشه
خوراک من مرتب سیب زمینی ست.... خوراک آقا زاده (وایت فیشه
نمی دانم که خواب نفت و سفره.... برایم عاقبت تعبیر میشه؟
وآیا دادن سهم عدالت.... حقیقت داره یا خوابی پریشه؟
زدست روزگار لامروت.... به خود «جاوید» می گوید همیشه
« بسازم خنجری نیشش زفولاد».... ولیکن پول اون هم جورنمیشه


فینیش=تمام finish
هم ریش= باجناق
وایت فیش = ماهی سفید white fish

یلدا مبارک

شما را گر شب یلدا بلند ه
مرا لیست طلبکارا بلند ه
از اول شانس و اقبالم کج افتاد
زمانه ناقلا با من لج افتاد
اگرچه بخت من چون شام تاره
در اون بالا ندارم یک ستاره
ولی هندونه ام در شام یلدا
سفیدیّش بوُد چون شیر گاوا
انارم تُرش و گردوهام پوچه
چشام از بس گرانی دیده لوچه
بُود آجیل تلخ و سیب ها کال
وقطعاً می شود وارونه ام فال
خلاصه در شب یلدا ی بنده
بُود اوضاع و حالم باب خنده
..........................
شب یلدا عزیزه هندوانه
اگرچه ترش و لیزه هندوانه
بهایش را چو پرسیدم ز یارو
بگفتا هیس !! جیزه هندوانه
.......................
شب یلدا کنار یار بودم
به او دلبسته و بیمار بودم
شپش هایش گرفتم از سر شب
من ِ نادان مگر بیکار بودم؟

خوش به حال خدا


خوشا به حال تو کز هفت دولت آزادی....نه فکرمکرشیاطین و دام شیادی
نه فکر نان و غذا و نه غصۀ روزی.... نه در غم پسر و دختر و نه دامادی
نه در خیال قضای نماز و روزۀ خود..... نه قید اینکه ذکاتت به موقع اش دادی؟
نه درد زایش و نه ترس مرگ را داری.....نه دپرسی و نه درگیر فکروغمبادی
نه از فراق بتی واله همچو مجنونی.... نه که به کوه و کتل رفته مثل فرهادی
نه در غم اوتول و کارت سوخت وبنزینی..... نه فکر سهم عدالت زبیخ وبنیادی
نه درخیال چک و سفته یا غم وامی.....نه اینکه در پی ارث پدر و اجدادی
نه زیر بار تورم قدت چو دال شده.... نه در مصاف گرانی به حال فریادی
نه توی نوبت چاپ کتاب می مانی..... نه فکر سانسور آن ها به دست ارشادی
زبان خارجکی فوت آب می باشی.... زانگلیسی وآلمانی ، عبری وچادی
بنازمت که همیشه به فکر تولیدی... به آفرینش و نیکی به خلق معتادی
برای لحظه ای حتی نمی شود تعطیل....بساط خلقتت ، حقا که کهنه استادی
تمام هستی دنیا اگرچه مال تو هست..... ز مالیات و عوارض و بیمه آزادی
تو لم یلد زازل بوده ای ولم یولد..... تمام حُسنی و خالی زعیب و ایرادی
شریک چیز بد و موجبات دردسر است.... خوشا به تو که بدون شریک و همزادی
فشار قبر و سوال نکیر و منکررا .... اگرچه که تو از اول قرار بنهادی
ولی خوشا به تو چون از فشار هردو جهان.... معاف هستی و از بابتش (وری) شادی
زبان درازی من را ببخش چون که خودت .... زبان طنز به «جاوید» بی زبان دادی

HAPPY MARRY CHRISTMAS

شب است و لحظۀ حرمان مریم// وطفلی خفته در دامان مریم
وجود نازنينش بكر و بي عيب// خدا می داند و وجدانِ مریم
مسیح خالق و پیغمبر صلح// گلی خوشبوی از بُستانِ مریم
همان طفلی که از روح خداوند// نهالش تنجه زد در جانِ مریم
نه دستی بهر تیمار وجودش// نه دارویی که بُد درمانِ مریم
دلش در معرض اوهام وحشی// ولی چون کوه بُد پیمانِ مریم
ندای لا تَخَف لا تَحَزنوهآ// زسوی خالقِ سبحانِ مریم
شفا بخش دل پردرد او شد// بشد لطف خدا از آنِ مریم
بُوَداو روح «جاوید» خداوند// نبشته این چنین فرمانِ مریم

نقل قول:

---

نوشته شده توسط محمد جاوید [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شوخی با خیام


«گویند بهشت و حورعین خواهد بود»// «آنجا می ناب و انگبین خواهد بود»
دانم که زشانس و بخت و اقبال کجم// فردوس منم مثل زمین خواهد بود


«ای دوست غم جهان بیهوده مخور»// از ظرف کسی شربت و پالود مخور
از بانک تو بهر مسکنت وام مگیر // پولی که به بهره گشته آلوده مخور

« ای دوست حقیقت شنو از من سخنی»// هرگز تو مگو راز دل خود به زنی
اونیز بگوید به زن همسایه// گردند همه خبربه چشمک زدنی

«گویند مرا که دوزخی باشد مست»// آتش بزنند برسروگردن و دست
در آتش هجر تو بسوزم شب و روز// گویی که جهنم منم اینجا هست

« کم کن طمع از جهان و می زی خرسند»// برکلّۀ طاس خود بزن مو پیوند
هرصبح به موی خود بزن قدری ژل// تا بلکه کنی تو دختری را دربند

---

جاوید جان اگه امکان داره اصل این شعرها را هم قرار بده

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hamed_shams [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

جاوید جان اگه امکان داره اصل این شعرها را هم قرار بده

---

اینم کاملش:

گویند بهشت و حورعین خواهد بود
آنجا می ناب و انگبین خواهد بود
گرما می و معشوق گزیدیم چه باک
چون عاقبت کار همین خواهد بود
*******
ای دوست غم جهان بیهوده مخور
بیهوده نی غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش غم بوده و نابوده مخور
*********
ای دوست حقیقت شنو از من سخنی
با باده لعل باش و با سیم تنی
کانکس که جهان کرد فراغت دارد
از سبلت چون تویی و ریش چو منی
***************

گویند مرا که دوزخی باشد مست
قولیست خلاف دل در آن نتوان بست
گرعاشق و می خواره به دوزخ باشند
فردا بینی بهشت همچون کف دست
********
کم کن طمع از جهان و می زی خرسند
از نیک و بد زمانه بگسل پیوند
می در کف وزلف دلبری گیر که زود
هم بگذرد و نماند این روزی چند

چرا باید خرید؟؟


من نمی دانم چرا جنس گران باید خرید؟....زردچوبه را به نرخ زعفران باید خرید؟
یا نمی دانم چرا هر چیز زشت و بنجلی....ازکُره یا که زچین یک در میان باید خرید؟
تا به کی اجناس تحریمی ِ شیطان بزرگ.... دست چندم از فلان سوی جهان باید خرید؟
با چنین خاکِ وسیع ِدشت خوزستان و فارس.... گندم و جو را چرا از این و آن باید خرید؟
با وجود سرزمین ِ پاک و سرسبز شمال... چای را کی گفته از هندوستان باید خرید؟
این همه طیاره های شیک در دنیا پُر است....پس چرا از روس ها تخت روان 1باید خرید؟
شهر ما شیراز خود سلطان خاتم کاری است... قاب خاتم را ولی از اصفهان باید خرید؟
باغ ها تخریب و جایش برج ها روییده اند.... حال جای بوستان آپارتمان باید خرید
زن ندارد نان شب امّا برای پُز چرا.... پای در یک کفش کرده که فلان باید خرید؟
تابش خورشید با میّت ندارد هیچ کار... پس چرا گوری به زیر سایبان باید خرید؟
داستان زندگی ِ ما خودش یک مثنوی ست.... باز هم آیا کتاب داستان باید خرید؟
تا به کی ، باید ، نمی دانم ،چرا ها را ولِش...گفت بابایم بدو زیرا که نان باید خرید
از برای کلّۀ «جاوید» با این شعر ناب.... از دکان کلّه ای مغز و زبان باید خرید


1- تخت روان= تابوت

تبانی برف و محرم

ای برف که رحمت خدا باد به تو
کی داد چنین شیطنتی یاد به تو؟
در موسم دی به ما کنی جلوه گری
در تیر ولی زحال ما بی خبری
با ماه محرم تو تبانی کردی
پنهان ز من و ما و فلانی کردی
دست و رُخ و پای ما در این فصل عزا
از شدت سرما شده چون جامۀ ما
.................................................. ..
مرا در این محرم سوز سرما
سیه کرده چو قلب شمر ملعون
شدم مانند بادمجان آن شهر
که می لرزد چو لاغردر زمستون

نبرد مادر زن و داماد



یکی از بزرگان اهل تمیز».... حکایت کند از زنی تند و تیز
که غرید روزی چنان شیر نر.... به داماد خود این چنین زد تشر:
الهی که پنچر شود چرخ هات.... عوارض دوچندان بیاید برات
کُت و کفش و شلوار و حتی کــُلات.... بگیرند از بابت مالیات
الهی کوپن هات باطل شود.... ویا کارت بنزین تو ول شود
خورَد فـُرم چکهای تو دم به دم.... نیاید به یادت دم و بازدم
بمانی درهجران شیر پگاه....زچاله در آیی بیفتی به چاه
الهی ز نفرین من چون کدو .... شود کلّه ات عاری از تار مو
شده آهو از دست تو خون جگر.... الهی که ارُیون بگیری پسر
چنین لعبتی که به تو داده ام ....مگر از سر راه آورده ام؟
به داد و هوار و به صد اخم وتخََم.... گرفتی ز دردانه ام زهر چشم
تو ای مردک تنبل ِ بی بخار....وبا قدّ دیلاق ِ مثل چنار
نه در ظرفشویی کمک می دهی.... نه پولی برای بزک می دهی
نه شلوارهایش اطو می کنی.... نه رخت و لباسش رفو می کنی
نه در بچه داری پُخی بوده ای .... نه در علم و دانش مُخی بوده ای
برایش نه اصلاً طلا می خری.... نه او را به کیش و دبی می بری
لذا چون که براو جفا می کنی .... وپنهان زمن در خفا می کنی
به ناچار در منزلت مستقر... شوم چند هفته و یا بیشتر
که گیرم تو را خوب زیر نظر.... شوم از کَم وکیف تو باخبر
چو داماد بشنید این گفته را... به مادر زن خویش داد این ندا:
از امروز من نوکرش می شوم.... اگر هم بخواهی خرش می شوم
به پختن به شستن به رُفتن کمر.... ببندم چنان که بیفتم دَمر
چپ و راست اورا کمک می کنم.....خودم دخترت را بزک می کنم
دبی چیست اورا پکن می برم..... هوایی ویا با ترن می برم
شوم همچو «جاوید» طناز و شوخ.... زنم بر سر دشمنانش کلوخ
شوم کفتر جلد آهوی تو.... به شرطی نبینم گل روی تو

روز برفی

یه بندۀ خدا تو روز برفی.....داشت می زد با آخدا یه حرفی:
اوسا کریم نوکرتیم شدیداً....اگرچه کم لطفی به ما جدیداً
چرا که هرچی می کنم تقاضا...که برف نباره بیش از این در اینجا
گوش نمی دی با بنده لج می کنی... تمام کارا را فلج می کنی
برف که زیادتر از سه سانت بباره.... برام عذاب و دردسر می آره
راه ها همه بسّه می شن یک به یک... مدیرامون خسّه می شن یک به یک
ترکمنا تاقچه بالا می ذارن... ..گازشونو از لوله ور می دارن
کم میشه در ادامۀ داستان... فشار گازمون تو چن تا استان
تو سوز سرمای پدر درآری.... نفت نداریم بدیم واسه بخاری
مدرسه واداره ها ول می شن.... پرواز طیاره ها کنسل می شن
نونوایی ها تخته می شه دراشون... در می آد عاقبت همه صداشون
مردم بیچاره واسه دوتا نون.... صف می کشن از توپخونه تا شمرون
جالبه وقتی سدامون پر می شه.... در عوضش نونمون آجر می شه
جواب بده ولی به من آخدا.... با برف یک متری تو ینگه دنیا
چرا همه مشغول کسب و کارند؟.... همه به کار و بار خود سوارند
حرفشو « جاوید» شنید و خندید....گفت گمون کنم بدون تردید
برفای ینگه دنیا پوشالیه.... عینهو مغزشون پراز خالیه
برف ما اما پر ملاته و سخته.... واسه همین درها رو کرده تخته
بنابراین فقط دعا باید کرد.... دستا بالا خدا خدا باید کرد
برف اگه می خواد بیاد، ولی کم.... بارون بباره اما قـّـد شبنم
که گاز خونه ها دیگه ول نشه.... پرواز طیاره ها کنسل نشه

آفتاب: شورای اصناف كشور از دستور رییس‌جمهور به وزیران كشور و بهداشت و درمان برای توقف در برخورد با قهوه‌خانه‌داران برای استفاده از قلیان خبر داد


قـُل قـُل قلیان چرا خاموش شد.... ما به این موسیقی عادت داشتیم
قهوه خانه بود جولانگاه ما....چون به دیزی هم ارادت داشتیم

با دوگوش خود شنیدم از کسی....حذف قلیان کار استکبار بود
قُل قلش در حکم آواز و غنا.... آتش آن موجب آزار بود

سعی اشان این بود همچون پول نفت.... دیزی و قلیان رَوَد از سفره ها
چایی لب سوز هم گردد حرام.... قهوه خانه گردد از ملت جدا

با تمام مشکلات زندگی .... می توان جنگید وحرفی هم نزد
با نبود دود ودم اما چطور....می توان خاموش بود و دم نزد؟

شکر ایزد مکَرشان برباد رفت....درفضا پیچیده شد دود و دمَش
معضلی دیگر زما حل شد رفیق....اصل مشکل رفته و مانده کمش

قهوه خانه باز پر رونق شده.... ملت بیکار قـُل قُـل می کنند
برسرکارند و با لطف خدا.... دیزی خود را تناول می کنند

قـُل قُـل قلیان چه گوید گوش دار...گویدت قلیان بکش تا زنده ای
گرکه چون «جاوید» اهلش نیستی...تا ابد در زندگی بازنده ای!!!

جالبه ببخشید شما فعالیتتون فقط در همین حده؟؟؟؟ من ظورم اینه خارج از دنیای اینترنت فعالیت ادبیتون چطوره؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط winter+girl [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

جالبه ببخشید شما فعالیتتون فقط در همین حده؟؟؟؟ من ظورم اینه خارج از دنیای اینترنت فعالیت ادبیتون چطوره؟؟؟

---

من عضو انجمن طنز فارس هستم و با بعضی از مطبوعات کشور همکاری می کنم. اطلاعات بیشتر را در سایت آوای خیال می توانید ببینید

فقر فرهنگی


دیگر پدرنان آور ما نیست....همیشه او کیفور یا منگ است
دیگر کسی حالش نمی پرسد....در چنته اش همیشه نیرنگ است
در دود و دم آغشته گردیده.... تریاک همسر ، دخترش بنگ است
مادر به جای او به زیر بار....وامانده مثل یک خر لنگ است
در خانه های این و آن هرروز.... جان می کند ، تن گویی ازسنگ است
گرچه فقط چل تا خزان دیده.....پیشانی اش اما پر آژنگ است
پایان کارش عوعو سگها.... آغازش آواز شباهنگ است
بابا برای خرج افیونش.... با مادرم هرروز در جنگ است
یک گنده لاتی هم که با بابا.... هم کاسه و خیلی هماهنگ است
نامش برادر لیک در واقع..... برجان ما مانند خرچنگ است
موجود بی مصرف ولی پر روست....حتی صدای او بد آهنگ است
احوالی از مادر نمی پرسد.... گویی برایش طفلکی ننگ است
او هم به طور حتم چون بابا.... آینده یک موجود الدنگ است
اوضاع بی ریختی که ما داریم ....از مشکلات فقر فرهنگ است
دیروز مادربا خودش می گفت....خیلی برای مرگ دلتنگ است
اما بدان « جاوید» ، بی مادر .... روز و شب ما هردو یک رنگ است

بوسه هاس پنهانی

ساقيا بده جامي زان شراب روحاني
تا دمي برآسايم زين حجاب ظلماني (شیخ بهایی)

ساقیا بنه دامی در مسیرجانانی
تا مچ طرف گیری وقت بوس ِ پنهانی
چون که او کند حاشا بی دلیل و بی مدرک
گرچه رد پای بوس مانده برلب مانی
بوسه های پنهانی ،ماندگار اصلاً نیست
می رود به در فوراً مثل بند تنبانی
آن که می دهد پنهان بوسه ای به تو ، حتماً
می دهد به شهلا هم بوسه های شیطانی
گر که روی لبهایش کنتوری شود منصوب
می رسد به صد بوسه در شب زمستانی
یک عدد از آن توست ، باقی اش نمی دانی
مال شهره ای باشد یا از آن تورانی؟
ساکنان قلب او یک نـَه بلکه بیش از صد
پول پیش لازم نیست می دهد به ارزانی
می رود طرف با تو سینما و کافی شاپ
می خورد ولی با او مخفیانه یک رانی
ول کن از همین امروز یار بی وفایی که
می دهد به این و آن بوسه های مجانی
گفت ساقی ای «جاوید » بی خیال مانی باش
کن عطا به ما امشب بوسه های پنهانی؟
آن چه را عوض دارد شکوه را مجالی نیست
می دهد اگر صد تا ، می دهم هزارانی

سلام
عالیه
من که درست سر در نمیارم ولی
همینکه در مورد معضلات هم هست خیلی ملموسه
خیلی خوشحالم که این تاپیک رو پیدا کردم
ممنون

قدر دانی


پیرمردی ضعیف و لاجانی.... می عبورید از خیابانی
دختر ی را در آن حوالی دید.... رفت و دستان دخترک بوسید
دخترک هاج و واج زد فریاد....چند دشنام هم به یارو داد:
تو خجالت نمی کشی مردک.... با چنین سن و سال و این کک ومک
گنده لاتی که آن حوالی بود.... داد دختر شنید وآمد زود
خواست مشتی حواله اش بکند....مثل کاغذ مچاله اش بکند
چون که دید او ضعیف و رنجور است....پای بیچاره بر لب گور است
گفت عشقی چرا چنین کردی.... «خودمونیم» خیلی نامردی
پیر گفتا برای عرض سپاس.... وبرای ادای حق الناس
بوسه بر دست او زدم اینک... لایقم نیست این همه متلک
بوده آموزگار اول من....گر نداری خبر، پس حرف نزن
پیر تا خواست بوسه ای دیگر ..... برباید ز دست آن دختر
زنی از دور گفت بابا جان.....ای الهی تو را شوم قربان
قرص هایت دوباره کم خوردی.... باز هم آبرویمان بردی
گر کنی ترک قرص هایت را....می برم باز هم تو را آن جا
گفت« جاوید» با خود این گونه.... باز هم خوش به حال« دیوونه »

تا شقایــق هست

تا شقایــق هست ما رد می کنیم.... در نظارت سعی ممتد می کنیم
راه آن ها را که از ما نیستند....با کمال معذرت سد می کنیم
جای هر کس نیست کرسی های ما.... پس در آن وسواس بی حد می کنیم
با نـَخود قهریم تا روز ابد.... با خودی ها رفت و آمد می کنیم
با مخالف اهل شوخی نیستیم.... جان من آیا بگو بد می کنیم ؟

تا سر کاریم بایــــد کار کرد .... برورود اصلحان اصرار کرد
درعوض باید کمی تا قسمتی....مابقی را کـُلهُم انکار کرد
بعد هم با چانه و با ضرب و زور .....« بعضیا » را داخل آمار کرد
راه رشد بعضی از ما بهتران ..... با تساهل یک کمی هموار کرد
باید اصلح را وکالت داد وبس.... غیر اصلح را گِل دیوار کرد


چون که تأییدیم باید جار زد.... وعده ها را بر در و دیوار زد
من همان هستم که شیر سیستان .... گرز را بر دیو لاکردار زد
این شعارانتخابات من است..... مفسدان را باید از نو دارزد
ازبرای حل و فصل مشکلات.... مشت را بر پوز استکبار زد
بعد از آن « جاوید » را نفرین نمود.... تا که شاید چانه اش را مار زد

وکیل سخت کوش

خدارا شکر که آن مرد اخمو.....شده یک باره شوخ وشنگ و پرشور
کسی که با عسل شیرین نمی شد.... شده حالا خودش کندوی زنبور

طرف که آب از دستش نمی ریخت.... شده بخشنده چون مرحوم حاتم
ولیمه می دهد آن هم چه جوری.... کباب و مرغ با رانی و پَـم پَـم

پریشب باز بعد از یک ولیمه..... طرف برخاست و این گونه فرمود:
گوارا باد هر چیزی که خوردید.... ببخشایید برمن هرچه کم بود

یقین دارم که هر یک از شما ها.... تلافی می کند اکرام امشب
و با رأی قشنگ خود به بنده.... حلالش می نماید شام امشب

پس از پیروزی ام در انتخابات.... کنم هشت شما تبدیل بر صد
گلستان می کنم شهر شما را....به شرطی که زنم تکیه به مسند

تمام کوچه و پس کوچۀ شهر... اتوبان می کنم آن هم سه بانده
خیابان می کشم آن هم هوایی....خیابان های فعلی تان چرنده

برای اینکه از دود وترافیک.... کسی ذلّه نشه یا که نرنجه
زقبرس خودرویی ارزان میارم..... که جای سوخت خواهد کاه و یونجه

نمایم شارژ کارت کاه و یونجه.... برای مدت یک سال شمسی
کنم سوخت سفر را هم اضافه... به یونجه بیست کیلو کاه هم سی

برای کِشتن بذر خیارشور.... زمین های کویری را زنم شخم
چنان آبش دهم از رود کارون.... که یک تخمش شود هشتاد و شش تخم

خلاصه من وکیلی سخت کوشم.... نه کم کار و نه بی عار و نه بلغم
زبس از خود هنر در می نمایم... کنم «جاوید » نامم را به عالم

همه گفتند به به از کبابت.... کبابی این چنین هرگز نخوردیم
خیالت تخت ، روز انتخابات ..... تلافی می شود فیضی که بردیم

به یاد آریم احسانت به خوبی..... که بستی در سخاوت دست حاتم
بُود رأی تمام جمع حاضر..... کباب و مرغ با رانی و پَـم پَـم

غزل ترسناک

من از طناز رفته در پی هر باد می ترسم
واز رندی که گوید هرچه باداباد می ترسم
اگر فرهاد آمد از پی شیرین ابایی نیست
من از شیرین رفته در پی فرهاد می ترسم
زبس که آخر هر برج وحشتناک می باشد
از آن تیزی برج گندۀ میلاد می ترسم
زدانشگاه غیر ول نمی ترسم ولی افسوس
که از نوع ول آن یا همان آزاد می ترسم
نمی دانم چرا از راشد و مرشد نمی ترسم
ولی از هرکسی که می کند ارشاد می ترسم
چنان گوشم شده پر از فغان و ناله و فریاد
که ازآهنگ شیش و هشت و ریتم شاد می ترسم
جناب گاوما در زندگی همواره می زاید
لذا از زائو و لفظ مبارک باد می ترسم
به این علت که از هر بانک وامی دست و پا کردم
زنام بانک و وام و قسط و استرداد می ترسم
زبس که حرص خوردم معده ام بدجور می سوزد
لذا از خوردن هرچیز حتی باد می ترسم
مخ «جاوید» هم باید کمی شوک داد چون جداً
از این پرحرفی واینگونه استعداد می ترسم

نگار من

« نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت» // سریع رفت به نهضت و ثبت نام نمود
زنهضت آمد و شد ساکن بهارستان// و اسب سرکش قدرت چه زود رام نمود
لمید راحت و آرام روی صندلی اش// جهان و هرچه در او هست را به کام نمود
برای شهر خودش همچو یک کدوتنبل // برای خویش ولی جهد را تمام نمود
اگر که خانۀ مردم نمود چکه چه غم// چراکه بام خودش، خوب ایزوگام نمود
چو حض وافری از کرسی وکالت بُرد// دعا به جان همه صبح وظهر و شام نمود
وگاه رأی سفیدی به طرح ولایحه داد// اگرچه رأی طرف وضع را درام نمود
اگر که عطسۀ تندی زخویش صادر کرد// گمان مبر که نماینده ات زکام نمود
صدور عطسه به معنای اینکه ما هستیم// و این چنین به شما عرض احترام نمود
به چُرت و گفتن احسنت و سرتکان دادن // خلاصه دور وکالت چه خوش تمام نمود
و جالب است که « جاوید» عاشق قدرت// سریع رفت به نهضت و ثبت نام نمود

بهاریه


بــاز مـــی آیــــد بــــهـــار دلـنشین// بــلـبــل دستان شــود با گل قرین
دشت و صـــحــرا پـر شقایق می شود // صاف و روشــن قــلب عـاشق می شود
فــصــل ســـرد از هــیــبت باد بـهار// مــی کــنـــد از پــیـش روی او فـرار
ســفــره هــا بــا هـفت سین آراسته// بــا گـــل مـــهـــر و صــفـــا پیراسته
بــر ســر سفره جـوان و خُرد و پیر// ســبزه و آئــیــنـه و مــاهـی و سـیر
سـیـب و سـنـبـل در کـنـار یــاسـمـن// عطربــیــد مـِشک چــون مُشک خُتَن
سرکه و سنجد، سماق و شمع و گل// عـــیـــد آمــد بـــا دف و ســاز و دُهُل
ســال نــوتـحـویل و سال کهنه رفـت// هــم دل مــا تـازه شد هم کفش و رخت
یــا مــُقــلّب،قــلب مـــارا شـــاد کــن// یـــا مـــُدبّـــر خـــانــــه را آبـــاد کـــن
یـــا مـــُحـــول ،اَحســــنُ الــّحالم نما// از بـــدیـــهــــا فـــارغُ الـــبـــالــم نـما
ایـــن دل «جـــاویــد» را پـاک از ریـا//کُــن خــــدا ،ای قـــادر بـــی مــنـتــها

سال موش

«هزار و سیصد و هشتاد و هفته»
بگیراین موش را تا در نرفته
الهی شاد باشی و سلامت
تمام مدت پنجا (ه) و دوهفته

نقل قول:

---

نوشته شده توسط محمد جاوید [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سال موش

«هزار و سیصد و هشتاد و هفته»
بگیراین موش را تا در نرفته
الهی شاد باشی و سلامت
تمام مدت پنجا (ه) و دوهفته

---

قشنگ هستش ولی مصراع آخر سکته داره.بهتره با یه سری کلمات مناسب دیگه جایگزین بشه هر چند بهترین شاعرای ما هم توی یه سری ابیات ضعیف داشتن.مثلا فردوسی توی شاهنامه 60هزار بیتی نزدیک به 500 بیت ضعیف سروده بود که با توجه به حجم عظیم کارش قابل چشم پوشی هستش

مهمان


حقّ است گر بگریم چون ابر در بهاران// یا سینه چاک سازم روز ورود مهمان
از سنگ ناله خیزد از این مصیبتی که //آید برای بنده با مرگ هر زمستان
من نیز می خروشم همراه سنگ چون که// در سفره ام نباشد ماهی و مرغ بریان
یک بار سکته کردم از دست لشکری که// حمله نمود بر من از جانب سپاهان
یک بار دیگر از ترس دادی زدم غشیدم// وقتی یورش نمودند اقوامم از خراسان
دایی زاسفراین عمو زشهر مشهد// خاله زسبزوار و عمه زشهر قوچان
خوردند کنگری مَشت لنگر زدند چندی// چون در بهار شیراز کنگر بُود فراوان
از شدت ترافیک پشت در توالت// اقوام صف کشیدند با خاطری پریشان
امسال هم اگر که حمله برند بر من// کارم کشیده گردد حتماً به بند و زندان
چون در بساطم آهی پیدا نمی توان کرد// دزدی است از برایم راه علاج آسان
از مش حسین بقال یا کل حبیب نانوا // سرقت کنم برنج وسویا و روغن و نان
یا با گرفتن قرض از این و آن دوباره// مدیون شوم به کامبیز یا بردیا و پیمان
شیراز خیلی خوب است هنگام عید نوروز// اما به شرط بودن مهمان قوم و خویشان
مهمان حبیب حق است حرفت درست، اما// شرمنده ام به مولا خالی ست جیبم الان
راه نجات «جاوید» ، جیم فنگ از دیار است// رو کن به بندر عباس یا سوی شهر کرمان