اصطلاحات مفید پزشکی

عوامل متعددی از جمله دریچه های وریدی که جریان خون را به صورت یکطرفه از وریدهای سطحی به عمقی و سپس از عمق پا به سمت قلب هدایت میکنند، در این امر دخیل می باشند. شریانها فاقد چنین دریچه هایی هستند. وریدهای واریسی به دو گروه اولیه و ثانویه، تقسیم بندی می شوند. وریدهای واریسی اولیه، ناشی از نقائص ژنتیکی یا تکاملی در دیوارۀ ورید هستند که با کاهش خاصیت ارتجاعی آن، موجب نارسایی دریچه ای می گردند. بیشتر موارد عدم کفایتوریدهای واریسی، اولیه هستند.
نوع ثانویه، از تخریب یا عدم عملکرد دریچه ها به دنبال تروما، ترومبوز در وریدهای عمقی، وجود فیستول بین شریان و ورید و یا انسداد قسمت فوقانی ورید (توسط تومور لگنی یا بارداری) و… ناشی می شود. زمانی که دریچه های وریدهای عمقی و پرفوران آسیب می بینند، استاز مزمن وریدی می تواند به تغییرات مزمن پوستی و التهاب وریدهای واریسی سطحی منجر شود که ایجاد عفونت را به دنبال دارد.

در مورد علت تشکیل وریدهای واریسی و پیشرفت آنها، چند فاکتور مهم مطرح شده اند : ارث به عنوان مهمترین علت زمینه ای واریسی شدن وریدها، شناخته شده است. هورمون های زنانه در جنس مؤنث با تاثیر بر عروق سطحی اندام تحتانی از عوامل مهم ایجاد واریس هستند. بنابراین واریس در بین خانم ها نسبت به آقایان شیوع بیشتری دارد. هورمون پروژسترون، انقباض عضلات صاف جدار عروق را مهار کرده و بدین ترتیب باعث اتساع و گشاد شدن آنها می گردد. افزایش این هورمون ها در دوران بارداری، واریس را به یکی از شکایات شایع این دوره، به ویژه در سه ماهۀ اول ( ۸۰-۷۰% ) تبدیل می سازد. ضمن اینکه حاملگی، با اثر فشاری بر قسمت های فوقانی وریدهای اندام تحتانی، برگشت خون به سمت بالا را دچار اختلال می نماید. نیروی جاذبه از دیگر فاکتورهای مهم است. هنگامیکه به مرور زمان و به دنبال ایستادن های مکرر و طولانی مدت، خون در عروق اندام تحتانی تجمع می یابد، به دلیل فشار ناشی از وزن این ستون خون، اتساع وریدی و به مرور زمان نارسایی دریچه های مسئول یکطرفه نمودن جریان خون رخ داده که خود سیکل معیوبی را به سمت اتساع و استاز بیشتر وریدی موجب می شود و بدین ترتیب واریس تشدید می گردد.

علایم :
علایم بالینی بیماران دچار واریس می تواند کاملاً متغیر باشد. بیشتر وریدهای واریسی بدون علامت بوده و تنها از جنبۀ زیبایی به توجه پزشکی نیاز می یابند. در صورت علامتدار شدن، احساس درد، پری و سنگینی منتشر و غیر اختصاصی در ساق پاها به خصوص متعاقب ایستادن به مدت طولانی، وجود دارد. گاهی تورم در مچ پا دیده می شود. این نشانه ها، با گذشت زمان پیشرفت کرده و بدتر می شوند. معمولاً بالا گرفتن پاها موجب بهبود نشانه ها و تسکین نسبی بیمار می گردد.
غالباً مکان درگیری، نواحی زانو به پائین به خصوص در مسیر شاخه های سیستم صافن بزرگ است. در ظاهر، وریدهای واریسی به صورت وریدهای طویل و برجسته در سطح اندام های تحتانی مشاهده می شوند. گاهی شبکه های وریدی کوچک و مسطحی به رنگ آبی – سبز، با واریس همراهی کرده که خود علامت دیگری از نقص عملکرد وریدی است. یکسری نشانه ها خاص نارسایی مزمن وریدی می باشند که عبارتند از ادم، هیپرپیگمانتاسیون یا تیرگی و تغییر رنگ پوست، التهاب پوست به همراه پوسته ریزی و زخم های وریدی. ممکنست تغییرات پوستی حتی در حضور واریس های بزرگ و وسیع، وجود نداشته باشد. تورم همراه واریس، بیشتر مؤید نارسایی جانبی در سیستم وریدی رابط یا عمقی و سایر زمینه های طبی مانند مشکلات قلبی و کلیوی است، ولی یک تورم خفیف، ممکنست از خود واریس به تنهایی ناشی شده باشد. گرفتگی شبانۀ پاها می تواند در همراهی با سایر علایم رخ دهد که معمولاً با استفاده از کینین سولفات که تحریک پذیری عضلانی را کاهش می دهد، بهبود می یابد. به طور کلی اکثر بیماران توسط روش های حفاظتی، کنترل می شوند. ولی اگر درمان نشانه ها و عوارض ناشی از استاز وریدی مانند التهاب پوست، خونریزی، ترومبوز و یا زخم های سطحی مقدور نشد، بیمار کاندید اقدامات جدی تر می شود.
درمان :
در صورت عدم انجام اقدامات درمانی، وریدهای واریسی خود به خود بهبود نیافته، بلکه بتدریج و به آهستگی سیر پیشرونده ای را طی می کنند. درمان زود هنگام، اغلب از پیشرفت نشانه ها جلوگیری کرده و با نتایج بالینی و زیبایی دراز مدت مؤثرتری همراه است.
برای تعیین روش درمانی مطلوب، باید علل و میزان گستردگی بیماری کاملاً مشخص شود. بدین منظور، انجام معاینۀ فیزیکی کامل برای تشخیص شدت و پراکندگی واریس های اندام تحتانی لازمست. برای تشخیص نارسایی وریدی، تست های تشخیصی ویژه ای به کار می روند. همچنین تشخیص افتراقی های مرتبط با علایم بیمار، باید همگی مدنظر قرار گرفته و بر حسب علایم، رد یا تأیید گردند.
درمان هر دو نوع اولیه و ثانویۀ واریس در درجۀ اول شامل برنامه ایست که به منظور کنترل نارسایی وریدی انجام می شود. این برنامه شامل استفاده از جوراب های الاستیک حمایتی، بالا گرفتن متناوب پاها و انجام تمرینات مداوم می باشد. برای اغلب بیمارانی که فعالیتشان مستلزم ایستادن یا نشستن طولانی مدت است، استفاده از جوراب های الاستیک فشاری تا زانو یا ران ( فشار ۳۰-۲۰ میلی متر جیوه ) مفید هستند این جوراب ها برای کاستن از احتباس خون وریدی در طی روز پوشیده شده و شب ها در آورده می شوند. تورم وریدهای واریسی با استفاده از جوراب واریس کاهش یافته و نشانه های بیمار از قبیل درد، ناراحتی و ورم گهگاه مچ پا برطرف می گردند. فشار حاصله از جوراب های الاستیک، جریان خون را به سمت وریدهای عمقی و سپس به سوی قلب تسهیل کرده و مانع تجمع و باقیماندن خون در اندام تحتانی می شود. روش های درمانی متداول عبارتند از اسکلروتراپی و جراحی. اندیکاسیون های درمان جراحی شامل درد دائم و ناتوان کننده، ترومبوفلبیت سطحی راجعه، ضایعات و زخم های پوستی همراه با خونریزی هستند.
اسکلروتراپی برای شاخه های کوچک وریدی کمتر از یک میلی متر یا وریدهای واریسی با ۳-۱ میلی متر قطر، وریدهای باقیمانده پس از جراحی، واریس های خونریزی دهنده، ناهنجاری های مادر زادی کوچک وریدی و واریس های بزرگ اطراف زخم انجام می گیرد. با قرار دادن بیمار در وضعیت خوابیده به پشت، حجمی از محلول اسکلروزان ( سدیم کلرید۴/۲۳%یا سدیم تترادسیل سولفات و … ) به داخل ورید واریسی که از دو انتها مسدود شده تزریق گشته و با تشکیل لخته، ورید مذکور بسته می شود. بعد از این عمل به مدت ۲-۱ هفته این ناحیه توسط بانداژ یا جوراب های مخصوص، تحت فشار مستقیم قرار می گیرد.

عوارض شامل : واکنش های آلرژیک، هیپرپیگمانتاسیون، نکروز پوستی، درد، آنافیلاکسی و ترومبوفلبیت، نادرند. اسکلروتراپی تزریقی برای بیمارانی انجام می شود که علایمی دال بر رفلاکس ( پس زدن و برگشت ) خون در عروق صافن ندارند. اسکلروتراپی تنها می تواند بهبود موقت به دنبال داشته باشد. چرا که وریدهای واریسی می توانند مجدداً در ناحیه ای دیگر عود کنند. ضمن اینکه با از بین رفتن لخته، ورید مسئله دار مجدداً باز می شود. هدف از درمان جراحی، حذف فشار هیدروستاتیک به عنوان عامل پس زدن خون ورید صافن و پرفوران و نیز درمان آن از جنبۀ زیبایی است. عروق واریسی بزرگ ران، باید توسط جراحی برداشته شوند. روش جراحی وابسته به تعیین ظرفیت وریدهای عمقی و پرفوران و محل رفلاکس وریدی است. با انتخاب دقیق بیمار و بکارگیری روش مناسب جراحی، میزان عود تقریباً ۱۰% است.
از سایر روش های تهاجمی درمان واریس، می توان به روش بستن ورید توسط کاتتر داخل وریدی که با وارد کردن انرژی به دیوارۀ ورید و گرم کردن آن، موجب روی هم خوابیدن جداره های وریدی می شود، اشاره نمود. همچنین روش های جدید استفاده از لیزر در درمان واریس با حداقل میزان تهاجم و بهترین نتایج درمانی به طور روز افزون به کار می روند. به کار گیری لیزر با صرف زمان کمتر، به جای نگذاشتن اسکار و پدیدار گشتن سریع نشانه های بهبود، جایگزین بسیار مناسبی برای جراحی است. چرا که انجام عمل جراحی ضمن صرف هزینۀ بیمارستان و بیهوشی و زمان طولانی بهبود، ممکنست با وارد کردن صدمات جانبی به بافت اطراف ورید و نیز بر جای گذاشتن اسکار همراه باشد. از سویی این وریدها می توانند بعد از عمل، مجدداً در محل جدیدی تشکیل شوند.
برنامۀ توصیه شده جهت برخورد خود بیمار با وریدهای واریسی شامل:
ارتباطات تغذیه ای
تغییرات در شیوۀ زندگی
توصیه ها و احتیاطات پزشکی
۱

- تغذیه :
مصرف مکمل های غذایی شامل ویتامین A، K،D ، E، C، B۶، B۱۲ و بیوفلاوونید که جریان خون را بهبود بخشیده و در پروسه های ایمنی، ترمیمی و هضم مواد نقش دارند و از مواد معدنی، کلسیم و منیزیم برای برطرف ساختن گرفتگی های عضلانی و روی ( تاثیر بر روندهای ترمیمی )، توصیه می شوند. اسیدآمینه ها و نیز فاکتورهای غذایی همراه ( مانند کوآنزیم ۱۰ و اسیدهای چرب ضروری ) از دیگر ملزومات تغدیه ای با تاثیر مثبت بر گردش خون، حفظ عروق و اکسیژن رسانی می باشند. از جمله می توان به عصارۀ هستۀ انگور اشاره کرد که دارای اثرات مفیدی برگردش خون و بافت همبند سیستم قلبی عروقی، سیستم ایمنی و نیز خنثی کردن رادیکال های آزاد مضر می باشد.
توصیه های تغذیه ای :
- رژیم غذایی کم چربی و نیز حاوی مقادیر کم کربوهیدارت های خالص شده را رعایت کنید. ( به عنوان مثال، یک رژیم غذایی محتوی ماهی و سبزیجات و میوه های فراوان می تواند این منظور را تامین کند ).
- سعی کنید فیبر را به مقدار زیاد مصرف نمائید. فیبر فراوان، روده ها را پاک نموده و از یبوست ( که در ایجاد وریدهای واریسی سهیم است ) جلوگیری می کند. مواد غذایی شامل فیبر زیاد عبارتند از غلات سبوس دار، میوه ها و سبزیجات تازه.
- مقادیر نمک دریافتی را کاهش دهید.
- از مصرف بعضی مواد مانند پروتئین حیوانی، شکر، بستنی، غذاهای سرخ شده، پنیر، بادام زمینی، تنباکو، الکل و مواد غذایی که تحت پرو سه های صناعی قرار می گیرند بپرهیزید.

۲- شیوۀ زندگی :
تمرینات بدنی مکرر مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و شنا هم به بهبود گردش خون کمک نموده و هم فرصتی برای حرکت دادن متناوب پاها فراهم می سازند. وزن را باید در حد مطلوب و سالم نگهداشت. باید از لباس های راحت و آزاد استفاده نمود که جریان خون را به ویژه در نواحی کمر، کشالۀ ران و پاها محدود نکنند. باید از نشستن یا سر پا ایستادن به مدت طولانی اجتناب کرد. در بین ساعات کاری، باید فواصل کوتاهی را به عنوان استراحت در نظر گرفته و پاها را از سطح قلب بالاتر نگه داشت و یا حین ایستادن وزن را به طور متناوب از روی یک پا به پای دیگر منتقل نمود. باید از اقداماتی مثل روی هم انداختن پاها، بلندکردن اجسام سنگین و قراردادن فشار و بار اضافی غیر ضروری روی پاها پرهیز کرد. قرار دادن پاها در وان آب سرد هم برای گردش خون و هم کاهش درد مؤثر است.
۳- توصیه های پزشکی :
پرهیز از خاراندن پوست مناطق مجاور واریسها برای جلوگیری از زخم و خونریزی، استفاده از جوراب های مخصوص برای حمایت از وریدهای واریسی و ممانعت از تورم بیشتر آنها و مراجعه جهت دریافت خدمات درمانی یا جراحی، باید مورد توجه قرار گیرند.

‌بلوغ زودرس چیست؟
ظاهر شدن علائم بلوغ‌ ‌ازنظر فیزیكی و هورمونی در دختران قبل از ۸ سالگی و در پسران قبل از ۹ سالگی،‌ ‌بلوغ زودرس نامیده می‌شود. ابتدا این كودكان بلندتر از همسن‌های خود هستند ‌ولی به‌دلیل بلوغ زودرس استخوان‌ها‌،‌ ‌در نهایت قد كوتاه‌تری در‌ ‌بلوغ خواهند داشت.
چرا‌ ‌بلوغ زودرس مهم است؟‌
‌بلوغ زودرس از دو جنبه اهمیت زیادی دارد؛ جنبه اول، علت ایجادكننده است كه پزشك متخصص با انجام آزمایش‌های لازم و پیگیری‌های منظم و دقیق كودك، طی مدت طولانی به‌دنبال علت ایجاد آن می گردد و جنبه دوم، اثر بلوغ زودرس رشد قدی و روانی كودك است‌. ‌
كودكان مقابل استرس‌های زمان‌ ‌جوانی قرار می‌گیرند و نمی‌دانند چه كار باید بكنند . آنها از نظر جسمی‌ ‌تظاهرات بلوغ را دارند ولی تجربه كافی ندارند. دختران با ظاهر شدن علائم پریود،‌ ‌ممكن است دچار وحشت و مشكلات روحی شوند.
عوامل ایجاد بلوغ زودرس كدامند؟‌
‌بلوغ زودرس در دختران، ۵ برابر شایع‌تر از پسرهاست. در بعضی دخترها،‌ علت خاصی برای بلوغ زودرس دیده نمی‌شود و بیشتر جنبه خانوادگی دارد و در‌ ‌سایر افراد خانواده (مادر یا خواهران وی) نیز چنین حالتی دیده می‌شود، ولی در مواردی بیماری‌های مهم دستگاه عصبی مركزی مثل تومورهای مختلف، عفونت و التهاب مغز‌ ‌یا ضربه به جمجمه می‌تواند این حالت را ایجاد كند.
گاهی كیست‌های تخمدانی با تولید‌ ‌هورمون‌های جنسی زنانه باعث بلوغ زودرس می‌شوند. در پسرها بیماری‌های زمینه‌ای مثل تومورهای سیستم عصبی مركزی بیشتر شایع است. لذا در‌ ‌این كودكان (پسر یا دختر) بررسی مغز با ام.آر.آی حتماً انجام‌ ‌می‌شود.
سونوگرافی از تخمدان‌ها و شكم و بررسی آزمایشگاهی هورمون‌های مختلف و تعیین سن استخوانی نیز اغلب انجام می‌شود. در صورت طبیعی بودن معاینات و آزمایش‌ها، حتماً باید هر ۶ ماه یك بار از سوی پزشك بررسی انجام شود.

آیا‌ ‌درمان بلوغ زودرس لازم است؟‌
‌هنگامی‌كه بلوغ در سنین پایین رخ دهد، رشد قدی كودكان بیشتر می‌شود و این كودكان به‌ ‌نسبت كودكان هم سن خود قدبلندتری خواهند داشت ولی پس از دو سه سال كه بلوغ كامل شد، رشد قدی متوقف شده و در نهایت بزرگسالان كوتاه قدی خواهند شد.
از نظر شكل فیزیكی‌ ‌نیز ممكن است مشكلاتی دیده شود. به‌علاوه از نظر روانی، این كودكان دچار مشكلات زیادی خواهند شد.

بنابراین درمان باید بسیار زود شروع شود (قبل از سن استخوانی ۱۲ سال برای دختران و ۱۳ سال برای پسران.) در صورت موفقیت، پزشك درمان را تا‌ ‌رسیدن كودك به سن طبیعی بلوغ ادامه می‌دهد و سپس قطع می‌كند تا بلوغ به‌طور طبیعی‌ ‌در سن طبیعی پیش‌ رود.
آگاهی والدین به نشانه‌های بلوغ زودرس با مراجعه زود و به موقع موفقیت درمان را به‌دنبال دارد. نكته مهم این است كه هوش این كودكان‌ ‌طبیعی و حتی در مواردی بالاتر از كودكان هم‌سن است ولی به‌دلیل تغییرات ظاهری و‌ ‌نیز تاثیر هورمون‌ها ممكن است دچار اختلالات رفتاری، حالت‌های تهاجمی و حتی افسردگی‌ ‌شوند.
بلوغ زودرس برای كودك و خانواده او، مشكل مهمی است لذا دقت و مراجعه فوری والدین به پزشك الزامی است.

* زخمهاي دهان در کودکان تقریباً هر گرفتاری بدن می‌تواند زخم دهان ایجاد کند. ۹۸ درصد بیماری‌ها را می‌توان از روی ضایعات دهان تشخیص داد. حتی آبله‌مرغان و سرخک زخم‌های دهانی ایجاد می‌کنند.
کودکان دارای زخم های دهانی دارای بي‌اشتهايي بخاطر احساس درد در هنگام غذا خوردن هستند . كودكان می توانند به زخم‌هاي دهاني گوناگوني دچار مي‌شوند كه همه آنها اگر چه نسبتاً بي‌ضررند اما ايجاد درد مي‌كنند.
آفتهاي دهاني Aphthous ulcer معمولاً كوچك و سفيد شيري رنگ هستند و بر روي زبان، لثه‌ها يا پوشش داخلي دهان ظاهر مي‌شوند. درد آنها گاهي تا حدي است كه كودك از خوردن غذا امتناع مي‌‌كند. اين زخم‌ها گاهي با فشار رواني همراهند و مخصوصاً در زمانهايي مانند شروع مدرسه كه همراه اضطراب هستند ممكن است بصورت گروهي ظاهر شوند.
زخم‌هاي آسيبي (Traumatic ulcers) بزرگتر هستند و بطور كلي بصورت يك وصله زخمي در داخل گونه‌ها پديد مي‌آيند. اينگونه زخم‌ها بر اثر جراحت ناشي از گاز گرفتن يا گيركردن گونه‌ها بين دندانها بوجود مي‌آيند. و در مراحل بعدي بزرگتر شده و تشكيل يك دهانه زردرنگ و دردناك مي‌دهد.
بهبودي اين زخم‌ها خيلي آهسته است و گذشته از نوع درماني كه صورت مي‌گيرد حدود ۱۰ الي ۱۴ روز طول مي‌كشد تا بطور كامل از ميان بروند. تاول‌هاي سفيد دردناك روي سقف دهان، لثه‌ها و داخل گونه‌ها مي‌تواند بعلت عفونت اوليه ويروس تبخال باشد. تاول‌هاي سفيد و دلمه مانند نشانه عفونت برفكي مي‌باشد.
* آيا زخمهای دهانی در کودکان خطرناك است؟
زخم‌هاي دهان، كمتر خطر دارند اما بخاطر دردناك بودن امكان دارد غذا خوردن كودك شما را دچار اشكال كنند.

* اگر کودک شما از ناراحت و زخم داخل دهان خود شاکی است شما باید چکار کنید ؟
اگر کودک شما از زخم دهان يا زبان ناراحت است داخل دهان وي را نگاه کنيد .
اگر زخم ، بزرگ و داخل گونه ها باشد به دندان مقابل آن نگاه کنيد .
ممکن است خراب بودن و صاف نبودن سطح دندان موجب سايش پوشش داخلي گونه ها شده باشد .
اگر زخم ها مانند دلمه شير هستند .
آنها را با يک دستمال تميز پاک کنيد .
اگر اين عمل ، آثاري از قرمزي و پوسته شدن بجا مي گذاشت مي تواند ناشي از برفک باشد .
با کمک انگشتان خود ، روي محل زخم را محلول ضدعفوني يا گليسيرين بماليد و يا به کودک ، آسپيرين بچه يا شربت استامينوفن بدهيد .
اگر تغذيه کودک شما از راه پستانک و شيرخشک است و در سقف دهانش يک زخم آسيبي دارد نوک پستانک را بررسي کنيد . شايد براي دهان کودک شما بسيار سخت باشد . اصولاً استفاده از پستانک توصيه نمي شود.
* آيا مشورت با دکتر لازم است ؟
اگر درد زخم ها شديد است و يا معالجات خانگي شما به شرح فوق تأثير نداشته است و يا زخم هاي دهان عود مي کنند به دکتر مراجعه کنيد . همچنين اگر ايجاد اين زخم ها بر اثر خرابي و يا ناصاف بودن دندانهاست کودک خود را به پزشک نشان دهيد .
* پزشک چه اقدامي انجام خواهد داد ؟
دکتر براي آفت هاي دهاني يک کرم ضد التهاب تجويز مي کند . اين کرم در بزاق دهان حل نمي شود و لذا به زخم مي چسبد و خيلي سريع آن را خوب مي کند .
اگر کودک شما از زخم هاي عودکنده در دهان خود شکايت دارد پزشک براي بررسي عوامل ديگري غير از استرس و مسائل رواني به آزمايش خون خواهد پرداخت .

* شما چه کمکي مي توانيد بکنيد ؟
اگر زخم ها خيلي دردناک هستند غذاها را آبکي کنيد تا جويدن آنها راحت باشد .
در صورتيکه کودک مايل است ، براي نوشيدني ها به وي ني بدهيد .
غذاهاي نمک دارد و شور و يا ترش به کودک ندهيد ، زيرا ممکن اسکت توليد درد کنند .
به کودک تفهيم کنيد که لبهاي گونه هايش را گاز نگيرد ، زيرا ممکن است توليد زخم کرده و يا آنها را بدتر کند

* زخم دهانی در افراد بزرگسال :
* چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- وجود هرگونه زخم یا تغییر رنگ دردناک یا بدون درد در هر جای دهان را باید به پزشک اطلاع داد.
* زخم دهان نشانهٔ چیست؟
تقریباً هر گرفتاری بدن می‌تواند زخم دهان ایجاد کند. ۹۸ درصد بیماری‌ها را می‌توان از روی ضایعات دهان تشخیص داد. حتی آبله‌مرغان و سرخک زخم‌های دهانی ایجاد می‌کنند.
اگر متوجه ماده سفید دلمه مانندی بر روی دهان یا زبان شدید، احتمالاً دچار عفونتی قارچی به نام کاندیدیاز دهان شده‌اید، مخصوصاً اگر این پوشش تا مدتی باقی بماند و احساس مزه تخمیر در دهان بکنید. چند نوع قارچ کاندیدا ممکن است زخم قرمز رنگ ایجاد کنند.
علل شایع دیگری هم برای زخم دهان وجود دارد. کسانی که دندان مصنوعی می‌گذارند، اغلب دچار زخم در دهان می‌شوند. درست قرار نگرفتن دندان‌ها و تمیز نکردن آنها باعث زخم‌هائی می‌شوند که معمولاً بدون درد هستند ولی به‌مدت طولانی باقی می‌مانند.
کمبود ویتامین‌های B (مخصوصاً ویتامین B۲) هم ایجاد زخم‌های کوچک در گوشه‌های لب می‌کند.
آسپیرین هم مشکل‌ساز است. این مسکن بسیار خوب اگر بر روی دندان گذاشته شود می‌‌تواند به بافت دهان آسیب رسانده و آن را زخم کند. آسپیرین یک اسید است و بافت را می‌سوزاند.
مصرف طولانی توتون و سیگار رنگ لثه‌ها و دیوارهٔ گونه‌ها را سفید می‌کند که این تغییر رنگ می‌تواند مقدمهٔ سرطان باشد.
همچنین، زخم دهان ممکن است ناشی از گرفتاری‌های کوچکی مثل گازگرفتن زبان و گونه یا در اثر اَفْت باشد.

* درمان زخم دهان

آنچه که امروز بدن ناراحتی است ممکن است فردا گرفتار کننده شود. هر زخم دهان

را به پزشک نشان دهید، چون این زخم‌ها گاهی پیش درآمد سرطان هستند.

سیگار نکشید. کشیدن سیگار و جویدن توتون را کنار بگذارید. اگر بعد از ترک اینها، هنوز

هم رنگ دهان سفید است نزد پزشک بروید.

دارو بخورید. برای درمان عفونت کاندیدیاز، پزشک نیستاتین یا داروی دیگری تجویز

می‌کند. دستورات پزشک را در مورد طرز مصرف دارو به دقت رعایت کنید.

ویتامین بخورید. خوردن روزانهء یک قرص مولتی ویتامین زخم‌های ناشی از کمبود

ویتامین را برطرف می‌کند. برای خوردن این قرص‌ها از پزشک خود اجازه بگیرید.

آسپیرین را ببلعید. آسپیرین از طریق گردش خون تأثیری بهتری دارد. در هنگام دندان

درد، آسپیرین را روی دندان نگذارید.

دندان‌های مصنوعی را درست کنید. چون نادرست قرار گرفتن دندان‌های مصنوعی بر

روی لثه‌ها ایجاد زخم دهان می‌کند، سالی یک بار کنترل آنها نزد دندان‌پزشک بروید.

اگر وزن کم یا اضافه کرده‌اید، دندان‌ها را باید عوض کنید، چون لثه‌ها نیز لاغر یا چاق

شده‌‌اند و دیگر دندان‌ها برای آنها متناسب نیست.

آلزایمر چیست؟


آلزایمر نوعی اختلال مغزی است که فرد مبتلا را به فراموشی دچار می سازد. در این



بیماری، سلولهای مغز به تدریج تخریب شده و فرد دچار فراموشی می شود، به



طوریکه دیگر قادر نیست خاطرات گذشته را به یاد بیاورد و یا رویدادهای جدید را در



مغز خود شکل دهد.


در صورت پیشرفت بیماری، حافظه دراز مدت هم تحت تأثیر قرار گرفته و در نهایت


منجر به فوت می شود.



عوامل مؤثر در ایجاد آلزایمر:


۱- مهمترین عامل، سن است. مطالعات نشان داده ، میزان ابتلا به این بیماری برای

کلیه سنین ۱ درصد، ولی برای افراد ۶۵ سال و بیشتر ۵ درصد است. این میزان پس از

۶۵سالگی به ازای هر ۵ سال افزایش عمر، دو برابر می شود.
۲- عامل دیگر ارث است . ۴۰ درصد از مبتلایان به آلزایمر از دخالت عوامل ارثی ، به

این بیماری مبتلا گشته اند. ۳- عواملی از قبیل ضربه ها یا آسیب هایی که به جمجمه

وارد می شود ، دیابت، عدم تحرک ، داشتن وزن اضافی، افزایش فشار خون و

کلسترول در بروز و پیشرفت این بیماری نقش دارند. ۴- رژیم غذایی سرشار از کالری

و چربی نیز ، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را در افرادی که از لحاظ ژنتیکی مستعد

هستند

سیر و سرانجام بیماری:

پیشرفت بیماری را به ۳ مرحله می توان تقسیم کرد:

مرحله اول: مرحله ای است که در آن اختلال حافظه رفته رفته نمایان می شود. بیمار

در این مرحله از عهده کارهای روزمره شخصی برمی آید. ولی اداره امور اجتماعی

نظیر خرید و کارهای بانکی برای او دشوار است.

مرحله دوم: در این مرحله اختلال حافظه پیشرفت می کند و علائم روانی - رفتاری

نظیر ترس، اضطراب، افسردگی، بی خوابی و بی قراری دیده می شود. بیمار قدرت

تشخیص زمان و مکان را از دست می دهد و گویش او دچار اختلال می گردد. در این

مقطع از بیماری، فرد قادر به مراقبتهای شخصی می باشد.

مرحله سوم: در این مقطع اختلال حافظه تا به آنجا پیشرفت می کند که بیمار حتی

نامش را فراموش می کند، قدرت تکلم او تقریباً از بین رفته و عضلاتش سفت می

شود، بلع غذا برای او مشکل شده و دیگر قادر نیست از بستر خارج شود .

به تدریج دچار زخمهای بستر می شود و کنترل اعمال دفعی را نیز دست می دهد.

بيماري آلزايمر يك بيماري تحليل برنده و پيش رونده سيستم عصبي مركزي انسان

است که باعث زوال قوای عقلانی می‌شود.


منشاء این بیماری دقیقا معلوم نیست و علاجی هم برای آن فعلاً در دسترس نيست.

تغييرات متعددي در مغز بيمار رخ مي دهد كه باعث كوچك شدن مغز و نيز از بين رفتن


سلول‌هاي مغزي مي‌شود و به جاي آنها اشكال خاصي به نام “پلاكهاي پيري” در مغز


به وجود می‌‌آید.

علامت ديگر بيماري وجود كلافه‌هاي ظريف مارپيچي‌شكل در سلول‌هاي مغزي است،


كه در نهايت سلول‌هاي سالم را از بين مي‌برد.

علائم: عارضه اصلي بیماری دمانس يا زوال عقل است كه از علائم شاخص آن از


دست دادن حافظه، قضاوت، استدلال و تغييراتي در حالات و رفتار مي باشد.

بيماري آلزايمر بخشي از روند طبيعي پيري نیست و چنانچه علائم فوق ديده شود


بايد به پزشك متخصص مغز واعصاب مراجعه کرد. يك ارزيابي كامل مي تواند تعيين


نمايد كه اين علائم مربوط به بيماري ديگري است يا آلزايمر سبب آن مي شود.

درمان:

اگر چه بيماري آلزايمر علاج ندارد، اما درمان‌هاي موجود قادرند روي مسير بيماري


اثر كند‌كننده و كنترل كننده داشته باشند.

* عوامل احتمالي ایجاد بیماری:
علت اصلي بيماري آلزايمر همان‌ طور كه اشاره شد ناشناخته است. با اين حال عواملي چون سن و پيشينه خانوادگي را به آن بي‌ربط نمي دانند. اين عوامل هميشه و صد در صد موجب بيماري نمي‌شوند ولي مي توانند به آن مرتبط باشند.
سن اكثريت افرادي كه به بيماري آلزايمر مبتلا مي‌شوند، بيشتر از ۶۵ سال دارند و هر چه سن بيشتر باشد، احتمال ابتلا به اين بيماري افزايش مي‌يابد. با اين حال افرادي هستند كه در سنين ۴۰ يا ۵۰ سالگي گرفتار آلزايمر شده‌اند.
افرادي كه يكي از والدين برادر و يا خواهرشان مبتلا بوده‌اند شانس بيشتري براي گرفتن اين بيماري را دارند تا افرادي كه هيچگونه پيشينه‌اي ندارند.
انواع بيماري آلزايمر: تقريباً ۹۰ تا ۹۵ درصد از موارد بیماری آلزایمر از نوع تک‌گیر یا اسپورادیک است. نقش وراثت در اين نوع چندان مشخص نیست و نیاز به تحقيقاتبیشتری دارد.
بيماري آلزايمر غالب موروثی نوع ديگري است كه شايع نیست و فقط ۵ تا ۱۰ درصد موارد را تشکیل می‌دهد و از يك نسل به نسل ديگر مستقيماً انتقال مي يابد.
* اثرات بيماري آلزايمر:
بيماري آلزايمر نهايتاً بر تمام جنبه‌هاي زندگي فرد مانند فكر كردن، احساسات و اعمال اثر مي‌گذارد . اين اثرات در افراد متفاوت است . بسيار دشوار است كه ترتيب علائم و يا سرعت بيماري را در هر شخص پيش‌بيني كرد. بيماري بر روي موارد زير تاثير مي‌گذارد.
توانائيهاي فكري:‌ اين بيماري بر توانائيهاي فردي مانند درك، فكر كردن، به خاطر سپردن و ارتباط برقرار كردن تاثير مي گذارد. قدرت تصميم گيري كاهش مي‌يابد، كارهاي ساده كه يك فرد طي سالها انجام مي داده بتدريج ويا به كلي فراموش مي‌شود، درابتدا خاطرات نزديك و بعداً خاطرات گذشته محو مي شوند و شخص در طي صحبت كردن دچار سر در گمي مي‌شود. شخص توانائي پيدا كردن لغات مناسب براي ادامه يك مكالمه را از دست مي‌دهد.

* احساسات و حالات:
بيمار كنترل بر احساسات و حالات خود را از دست مي‌دهد. با پيشرفت بيماري ، شخص ديگر، دوستان و محله هاي آشنا را نمي‌شناسد.
رفتار:‌
تغييرات ايجاد شده در مغز باعث تغييرات در رفتار شخص نسبت به محيط خود می‌شود. اين عكس العمل‌ها ممكن است با رفتارهاي معمول شخص تفاوت داشته باشد. واكنش‌هابي از اين دست شامل ترك منزل، تكرار كارها يا كلمات، پنهان كردن اموال شخصي ،رفتار خشن، پرخاشگري، بيقراري و يا رفتار ناشايست جنسي در فرد مشاهده می‌شوند.
* توانائيهاي جسمي:‌
بيماري مي تواند بر هماهنگی جسمي (Physical Coordination) فرد اثر بگذارد. پيشرفت بيماري به تدريج باعث ضعف قواي جسماني مي‌شود.
اين تغييرات بر روند كارهاي روزانه شخص مانند خوردن، حمام كردن و لباس پوشيدن اثرات سوء داشته و شخص به تنهايي قادر به انجام آنها نخواهد بود.
اگر چه بيماري باعث تغييرات مي‌گردد ولي فرد بيمار هنوز مي تواند قدرداني خود را ابراز كند و احساساتي چون خوشحالي، خشم، ترس، عشق و يا غم را نشان دهد.با آگاهي از شخصيت بيمار و تجارب زندگي گذشته او مي توان تدابيري اتخاذ كرد تا زندگي فعلي شخص از كيفيت خوبي برخوردار شود.
زندگي با بيماري آلزايمر: در حال حاضر، تشخيص طبي در مراحل اوليه بيماري امكان پذير است .تشخيص بيماري آلزايمر عمدتا بر اساس تاريخچه باليني، آزمون‌های حافظه و بررسي عملكرد فكري و ذهني بيمار انجام مي‌پذيرد پيشرفت در تحقيقات موجب شده كه بعضي از علائم بيماري را در بعضي از بيماران بتوان معالجه كرد.

* آلزایمر چگونه شروع می شود :
آلزايمر مي تواند ابتدا به شکل نوعي اختلال روانپزشکي خود را نشان دهد. بيمار ممکن است سوءظن داشته باشد يا حسادت کند يا ممکن است توهمات بينايي يا شنوايي داشته باشد.
اگرچه شروع هر اختلال روانپزشکي در سنين بالا به نفع آلزايمر است، اما در بسياري از موارد اين علائم همان جنبه هاي منفي شخصيتي هستند که در نوجواني هم وجود داشتند، اما در ميانسالي عقل و اراده يي سالم از بروز آنها جلوگيري مي کرد.
بيش از اين بايد گفت توهمات موجود در آلزايمر مثل بيماري هاي رواني يا برخي ديگر از دمانس ها نظير «لوي بادي» دمانس هاي شکل گرفته نيست، تنها جابه جا ديدن افراد و اشيا است.
- آلزايمر مي تواند ابتدا به صورت نوعي اختلال در تکلم شروع شود. ممکن است بيمار اسامي را از ياد ببرد و ابتدا فقط يک آنومي داشته باشد.
- ممکن است تا مدت ها اختلال در راه رفتن، ساير علائم را تحت الشعاع خود قرار دهد. در اينجا مساله اصلي افتراق پارکينسون و ان پي اچ است.
- ممکن است اولين علامت آلزايمر اختلالات فضايي - مکاني باشد. بيمار ممکن است راه خود را گم کند.
- ممکن است اولين علامت نوعي اختلال سطح هوشياري (کنفوزيون) همراه با بي قراري (دليريوم) به دنبال يک بيماري داخلي مثل پنوموني يا عفونت ادراري يا يک جراحي مثل کاتاراکت يا پروستات باشد.
معمولاً قبل از اين حوادث نيز علائمي وجود داشت که چندان مورد توجه قرار نگرفت، اما از اين پس اگرچه آن بي قراري و دليريوم به تدريج رو به بهبودي مي گذارد، اما ديگر بيش از اين نمي توان نوعي اختلال حافظه را ناديده گرفت.

* علائم اوليه ابتلا به اين بيماري عبارتند از:
۱- از دست دادن حافظه:
يکي از شايع ترين علائم آلزايمر فراموش کردن چيزهايي است که در فاصله زماني نه چندان دور فرا گرفته ايد. در حاليکه فراموش کردن قرار ملاقات، نام يا شماره تلفن دوستان طبيعي است ، اما در افراد مبتلا به آلزايمر فراموشي بيشتر اتفاق مي افتد و بعد ها نيز با گذر زمان موارد فراموش شده را به خاطر نخواهند آورد.
۲- مشکل در انجام امور زندگي و کارهاي روزانه:
افراد مبتلا به آلزايمر به سختي مي توانند وظايف خود را بدون فکر کردن به خاطر بياورند. فراموش کردن شيوه طبخ غذا، تعمير لوازم منزل و يا بازي هاي ساده از جمله مشکلات اين افراد است.
۳- مشکلات زباني:
هر فردي ممکن است بعضي اوقات به سختي بتواند کلمات صحيح را پيدا کند. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب مواقع کلمات ساده را فراموش مي کنند و يا واژه هاي غير معمولي را جايگزين مي کنند.
۴- سردرگمي زماني و مکاني:
فراموش کردن تاريخ روز و يا اينکه به سمت کجا در حال رفتن هستيد، تا حدودي نرمال است. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب خيابان خودشان را گم مي کنند و فراموش مي کنند کجا هستند و يا چگونه به اين نقطه رسيده اند و يا اينکه چگونه به خانه باز گردند.
۵- کاهش قوه قضاوت :
هيچ کس در همه زمانها قضاوت درستي ندارد. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب بدون در نظر گرفتن آب و هوا لباس مي پوشند. مثلا ممکن است در روزهاي گرم چندين بلوز روي هم بپوشند و يا برعکس. افراد مبتلا به آلزايمر قضاوت صحيحي راجع به پول ندارند و ممکن است مقدار زيادي پول به فروشنده بدهند و يا چيزهايي بخرند که اصلا به آن نيازي ندارند.
۶- مشکل در تفکر انتزاعي:
افراد مبتلا به آلزايمر اغلب به طور کلي شماره ها را فراموش مي کنند و يا نمي دانند که چه کاري بايد با آن انجام داد.
۷- قرار دادن اشياء در جاي غلط:
هرکس ممکن است به طور اتفاقي کليد يا کيف پول خود را در جاي غلط بگذارد. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب چيزها را در جاي غلط مي گذارند . مثلا ممکن است اتو را در يخچال قرار دهند.
۸- تغيير در رفتار و خلق و خو:
افراد مبتلا به آلزايمر به سرعت تغيير خلق و خو مي دهند . مثلا ممکن است بدون هيچ دليل مشخص از حالت آرام به گريه و يا عصبانيت تغيير خلق دهند.
۹- تغيير شخصيتي:
شخصيت افراد در طول زندگي معمولا تا حدودي عوض مي شود. اما افراد مبتلا به آلزايمر به طور بارزي تغيير شخصيت مي دهند. مثلا ممکن است بدگمان، ترسو و يا وابسته به ساير افراد خانواده شوند.
۱۰- از دست دادن قوه ابتکار و نوآوري:
بعضي اوقات خستگي بابت کارهاي خانه، فعاليت هاي تجاري و يا مسئوليت هاي اجتماعي طبيعي است. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب بسيار غير فعال هستند . ساعت هاي طولاني به تماشاي تلويزيون مي نشينند. بيش از حد طبيعي مي خوابند و هيچ تمايلي براي فعاليت ندارند.

* توهم و بدبيني از عوامل اوليه الزايمر است
درمان‌هاي دارويي مرسوم بيماري آلزايمر كه وضعيت شناختي بيمار را تحت تاثير خود قرار مي‌دهند و اين دارو‌ها بر روي علائم رواني به رفتاري نيز اثر سودمند دارند.
علائم اوليه آلزايمر رواني ـ رفتاري همچون پرخاشگري‏، بي قراري و اضطراب، توهم و بدبيني است و اين علائم در مراحل مختلف بيماري (خفيف، متوسط، شديد) و حتي گاهي قبل از شروع علائم بارز شناختي در بيمار آلزايمر ديده مي‌شود.
در بسياري اوقات عوامل ثانويه همچون بيماري جسمي‏، گرما، سرما، گرسنگي، درد و مشكلات ادراري باعث ايجاد اين علائم و يا تشديد آنها مي شود.
براي علائم رواني و رفتاري درمان‌هاي دارويي و غير دارويي به كار مي رود لذا توصيه مي شود درمان هاي غير دارويي معمولا در ابتدا و در صورت نياز همراه با درمان‌هاي دارويي مورد استفاده قرار مي‌گيرد و در صورت نياز برخي از دارو‌هاي آنتي سايكوتيك‏، ضد افسردگي تثبيت كننده خلق‏، نسبت به بقيه موارد ترجيح دارند.
بيماري آلزايمر سلول‌هاي مغز را متاثر كرده و باعث تخريب عملكرد هوش و ذهني مي‌شود و هر دو جنس مرد و زن به طور مساوي تحت تإثير بيماري قرار مي گيرند.
بيماري آلزايمر از ۷۵ سالگي به بعد اين نسبت يك به ده مي‌رسد و از نود سالگي به بعدميزان ابتلا يك به ۳ مي شود.

علت بروز آلزايمر ناشناخته است و برخي باور‌هاي علت آن را بيماري‌هاي اتواسميسون مي‌دانند و بعضي عقايد سابقه فاميلي وارثي را علت بروز آن مي‌دانند.

بيماران آلزيمر از مصرف كافئين بخصوص در بعد از ظهر بايد خودداري كنند و بهترين مراقبت در مراحل اوليه بيماري ساختارمند كردن زندگي و ايجاد برنامه براي حفظ عملكرد بيماري است.

البته وجود يك و يا تعداد بيشتري از نشانه‌هاي آلزايمر در افرد لزوما به معني ابتلا وي بيه بيماري آلزايمر نيست و اين افراد بايد به پزشك متخصص مغز و اعصاب مراجعه و تحت بررسي قرار گيرند.
نشانه‌هاي بيماري آلزايمر پرسيدن سوالي مشابه به صورت مكرر به فواصل كوتاه، تعريف كردن يك موضوع دقيقا به يك شكل به دفعات متعدد، كم شدن در محيط‌هاي آشنا‏، قرار دادن وسايل خانه درمحل هاي اشتباه است.
فعاليت‌هاي جسماني سبك سالم ماندن مغز را ترقي مي‌‌بخشد و احتمال ايجاد بيماري قلبي، سكته و ديابت كه همگي با افزايش خطر بيماري آلزايمر مرتبط هستند در افرادي كه به صورت منظم ورزش مي كنند كمتر است.
فعاليت جسماني ملايم با بهتر نمودن جريان خون باعث مي شود كه سلول‌هاي عصبي در مغز غذا و اكسيژن بيشتري دريافت كنند

* عوامل مؤثر در ایجاد آلزایمر:
۱- مهمترین عامل، سن است. مطالعات نشان داده ، میزان ابتلا به این بیماری برای کلیه سنین ۱ درصد، ولی برای افراد ۶۵ سال و بیشتر ۵ درصد است.
این میزان پس از ۶۵ سالگی به ازای هر ۵ سال افزایش عمر، دو برابر می شود.
* دود سیگار احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد
زوال عقل در کسانی که به مدت طولانی در معرض دود سیگار قرار گرفتند ۳۰ درصد بیشتر است.
محققان می گویند استنشاق غیر مستقیم دود سیگار از طریق قرار گرفتن در محیطی که دیگران در آن سیگار می کشند احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد. این اولین مطالعه ای است که ارتباط استنشاق غیر مستقیم دود سیگار را با این نوع زوال ذهنی نشان می دهد.
به گفته سرپرست این تحقیق مطالعات گذشته نشان داده اند که دود سیگار غیر مستقیم باعث افزایش بیماری های قلبی عروقی شده و آترواسکلروزیس ، سخت شدن عروق خونی نیز با افزایش زوال ذهن ارتباط دارد.
در این مطالعه جدید ارتباط بین بیماری قلبی عروقی و زئال ذهن و همچنین اثرات مستقیم و مستقل سیگار بر سیستم عصبی مورد بررسی قرار گرفته است. زیرا دود غیر مستقیم سیگار می تواند فرآیند تحلیل اعصاب موثر در زوال ذهن را تحت تاثیر قرار داده و آستانه را برای ظهور علائم شبیه به زوال ذهن پایین می آورد.


* مصرف آسپیرین خطر آلزایمر را کاهش می دهد :
دانشمندان شواهد تازه ای به دست آورده اند که نشان می دهد مصرف آسپیرین می تواند به حفاظت از بدن در برابر خطرات جدی کمک کند.
این داروی اعجاب انگیز که بیش از ۱۰۰سال قبل ساخته شده است، می تواند بیماری آلزایمر را به تاخیر انداخته و یا حتی مانع ابتلا به آن شود.
آسپیرین می تواند از جمله به مبارزه با سرطان، بیماری قلبی، فشارخون و آرتروز کمک کند.
با این حال پزشکان هشدار داده اند که نتایج آخرین مطالعه در زمینه آسپیرین به این معنی نیست که مردم می توانند بدون مشاوره پزشکان به مصرف منظم آن روی بیاورند.
در یک پژوهش بیش از ۵۰۰۰ نفر که بیش از ۶۵ سال سن داشتند، برای تشخیص آلزایمر مورد ارزیابی قرار گرفتند. آنها همچنین این مساله که آیا آنها به طور منظم آسپیرین ، داروهای حاوی آسپیرین یا داروهای ضدالتهاب غیرکورتونی مانند ایبوپروفن مصرف کرده اند یا نه را مورد بررسی قرار دادند.
آنها دریافتند که از ۳۲۲۷ نفر از افرادی هنوز زنده هستند، ۱۰۴ نفر مبتلا به آلزایمر هستند. این مطالعه نشان داد بیمارانی که برای بیش از دو سال از آسپیرین یا داروهای ضدالتهاب غیرکورتونی استفاده کرده اند، ۵۰درصد کمتر از سایرین با احتمال ابتلا به آلزایمر مواجه هستند.
با این حال به نظر می رسد، تنها کسانیکه به طور منظم و در دوره ای طولانی از این داروها استفاده کرده اند، از فواید آن بهره مند شده اند. اگر مصرف این داروها مدت ها پیش از پیدایش هرگونه علائم آلزایمر(ضعف توانایی های مغزی) آغاز شود، موثر است.
در پایان باید توجه داشت که محققان نسبت به مصرف آسپیرین بدون مشورت پزشک هشدار می دهند. زیرا عوارض جانبی مرتبط با استفاده بلندمدت از این داروها، از جمله خونریزی معده، زخم معده و ناراحتی های کلیوی می تواند خطرناک باشد.

* ورزش احتمال ابتلا به آلزایمر را کاهش می دهد :

ورزش به طور منظم خطر تحلیل قوای مغزی و بیماری آلزایمر را گاه تا ۴۰ درصد

کاهش می دهد.
این جامع ترین پژوهش درباره تاثیر ورزش در تحلیل قوای مغزی است. این مطالعه


نشان می دهد که فرد هر چه نحیف تر باشد، فواید ورزش احتمالا بیشتر خواهد بود.

محقق اصلی این مطالعه گفت: سه بار پیاده روی در هفته و هر بار ۱۵ دقیقه، کافی


است تا خطر ابتلا به آلزایمر کاهش پیدا کند.


ورزش منظم نه تنها خطر تحلیل قوای مغزی را می کاهد، بلکه ممکن است پیشرفت


بیماری در افرادی که نخستین علائم آن در آن ها ظاهر شده است را به تاخیر بیندازد.

ورزش ممکن است عملکرد مغز را از طریق افزایش جریان خون به بخش هایی از مغز


که مسئول حافظه است، بهبود بخشد. تحقیقات قبلی نشان داده بود که ضعف جریان


خون ممکن است باعث آسیب دیدن این بخش های مغز شود.


دکتر لارسون، محقق این مطالعه می گوید: حتی اگر ۷۵ ساله باشید و هرگز ورزش


نکرده باشید، اگر همین امروز شروع کنید، می توانید از فواید آن بهره مند شوید.

بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که آن چه برای قلب خوب باشد، برای مغز هم


خوب است. البته این مطالعه از این جهت مهم است که نشان می دهد ورزش حتی


پس از ۶۵ سالگی و حتی برای افراد شکننده مفید است.

* نوشيدن يک فنجان قهوه در روز احتمال ابتلا به بيماري آلزايمر را کاهش مي‌دهد.
به گزارش واحد مرکزي خبر از لندن به نقل از روزنامه ديلي تلگراف، دانشمندان آمريکايي دريافتند کافئين راه انتقال کلسترول از خون به مغز را مسدود مي‌کند.
براساس يافته‌هاي دانشمندان آمريکايي، کلسترول موجب افزايش پروتئين‌هايي مي‌شود که در مغز تجزيه مي‌شوند و در پي ان پلاک‌هايي تشکيل مي‌شود که موجب ابتلا به آلزايمر مي‌شود.
نتايج اين تحقيق در نشريه نوروفلاميشن منتشر شده است و در اين بررسي به تعدادي از خرگوش‌ها روزانه سه ميلي گرم کافئين (معادل يک فنجان قهوه براي انسان) دادند که پس از ۱۲ هفته مشخص شد مايع خوني مغز که از سيستم عصبي مرکزي محافظت مي‌کند، در خرگوش‌هايي که کافئين دريافت کرده بودند به شکل معناداري دست نخورده‌تر باقي مانده است .
* اگر توصيه‌هاي اخلاقي را جدي بگيريد و آدم با وجدان، بااخلاق و وظيفه‌شناسي باشيد، این موضوع مي‌تواند به سلامت شما هم کمک کند و باعث شود تا در دوران سالمندي کمتر مبتلا به آلزايمر شويد.
اين نتايجي است که محققان به تازگي به آن دست يافته‌اند و در نشريه آرشيو روان‌پزشکي عمومي منتشر کرده‌اند.
اين مطالعه جالب که از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۶ به طول انجاميده، روي هزار نفر از کشيش‌ها، راهبان و ساير فعالان کليسايي، انجام شده است.
از اين افراد خواسته شده به ميزان وجدان و اخلاق‌مداري خود نمره بدهند. همچنين سؤالاتي از آنها پرسيده شده که به‌طور غيرمستقيم اين موضوع را بررسي کرده است.
اين افراد طي اين مدت از لحاظ عصبي و ‌پزشکي ارزيابي شده‌اند تا عملکرد شناختي آنها، و اين که به آلزايمر مبتلا هستند يا نه، خيلي زود تشخيص داده شود.
در طي اين مدت، از اين عده، ۱۷۶ نفر به آلزايمر مبتلا شدند. مقايسه اين افراد با ساير افرادي که در اين مدت به بيماري مبتلا نشده بودند، نشان داد که تعداد آدم‌هايي که به اخلاق و وجدان‌شان امتياز کمتري داده بودند، در بين بيماران مبتلا بيشتر از بقيه بود؛ طوري که وقتي امتياز فردي به ۴۰ مي‌رسيد، احتمال ابتلايش خيلي کم و اگر به زير ۲۸ مي‌رسيد، احتمال ابتلايش خيلي زياد مي‌شد.
البته اين محققان، از دانشگاه راش در شيکاگوي آمريکا، روي اين موضوع تاکيد داشتند که اين افراد مذهبي، از طيف‌هاي مختلف شخصيتي بودند و همه يک‌جور نبودند. ضمن اين که آنها به اين نکته هم توجه داشتند که اين رابطه ممکن است چندان معني‌دار نباشد و تنها يک تصادف باشد. به همين علت، ساير متغيرها را هم در نظر گرفتند و اثر آنها را از اين رابطه حذف کردند؛ متغيرهايي که پيش از اين به‌عنوان عوامل خطر و زمينه‌ساز بروز بيماري آلزايمر معرفي شده بود.
آنها از اين نتايج، اثر متغيرهايي مانند سيگار، کم‌تحرکي و ارتباطات اجتماعي را حذف کردند و جمع‌بندي آنها اين بود که احتمال بروز آلزايمر در افراد اخلاق‌مدار، ۴۷ درصد کمتر از سايرين است.
توجيه محققان در اين‌باره قابل‌تامل است. آنها مي‌گويند افرادي که به امور اخلاقي و مذهبي پاي‌بندتر هستند، زندگي موفق‌تر و ملايم‌تري هم دارند و اين موفقيت و ملايمت، باعث شده تا احتمال بروز آلزايمر در آنها کمتر شود.
آنها در بررسي چند ساله‌شان متوجه شدند که اين افراد تنش‌ها و استرس‌هاي کمتري در زندگي‌‌شان دارند.
نه اين که مشکلي در زندگي نداشته باشند، بلکه مهارت‌هاي حل مسئله و نيز تطابق‌شان با اين مشکل‌ها بيشتر است. ضمن اين که رابطه معنوي آنها با خداوند، به آنها در تحمل سختي‌هاي زندگي کمک مي‌کند.
يک مطالعه جانبي ديگر نيز در کنار مطالعه اصلي انجام شد که نتايج آن جالب به‌نظر مي‌رسد.
در اين بخش، افرادي که طي مطالعه از دنيا رفته بودند، بررسي شدند و نتايج مهمي از کالبدشکافي آنها به دست آمد؛ اين که مغز افرادي که تا اين اندازه به اخلاق و مذهب پاي‌بند بودند، تغييرات بيولوژيک کمتري را هم در مقايسه با سايرين نشان مي‌داد.
تغييراتي مانند آتروفي و کاهش حجم، که در مغز افرادي به وجود مي‌آيد که در راه آلزايمري شدن‌اند.

* نگرانی به خود راه ندهید و شاد باشید. تا خطر آلزایمر را کاهش دهید :
یافته‌های یک پژوهش جدید حاکی از ان است که افراد مستعد نگرانی، اضطراب یا افسردگی با احتمال بیشتری دچار “نقصان خفیف شناختی” (MCI) می‌شوند، عارضه‌ای که اغلب پیش‌ساز بیماری ناتوان‌کننده‌تر آلزایمر محسوب می‌شود. رابرت اس ویلسون سرپرست این تحقیق و عصب - روانشناس در مرکز بیماری آلزایمر راش در شیکاگو گفت: “MCI اکنون به عنوان یک علامت بسیار ابتدایی بیماری آلزایمر شناخته شده است.
ما دریافتیم که در میان سالمندان سالم بدون شاهدی از اختلال شناختی در شروع بررسی وجود استرس مزمن پیش‌بینی‌کننده بروز MCI است.
اما مشکل است این یافته‌ها را به دانشی بدل کرد که به افراد کمکی واقعی کند.
دکتر سام گندی رئیس شورای علمی و پزشکی انجمن آلزایمر آمریکا می‌گوید: “کمی‌کردن استرس مانند کمی‌کردن فعالیت ذهنی است. استانداردکردن، کمی‌کردن و اندازه‌گرفتن استرس با توجه به تفاوت‌های افراد کاری بسیاری مشکل است.
اما دکتر گری جی کندی رئیس بخش روانپزشکی سالمندان در مرکز پزشکی مونته‌فیوره در نیویورک معتقد است که دست کم در حال حاضر افراد تخت استرس نباید با نتایج این تحقیق تحت استرس بیشتری قرار گیرند.
او می‌گوید: “پنجاه درصد افرادی که دچار نقصان خفیف شناختی هستند نهایت دچار زوال عقل یا دمانس نمی‌شوند.
ویلسون و همکارانش که فرض کرده بودند استرس ممکن است نقشی در آغاز بیماری آلزایمر داشته باشد.
آنها در یک بررسی ۱۲ ساله بر روی بیش از ۱۲۰۰ نفر که در شروع کار علائمی از نقصان شناختی نداشتند، این افراد به تستی در مورد میزان حساسیت خود به استرس و عواطف منفی را پاسخ داده بودند.
در طول زمان ۳۸ درصد این افراد دچار نقصان خفیف شناختی شده بودند. افرادی که بیش از همه عواطف منفی را تجربه کرده بودند با احتمال بیش از ۴۰ درصد نسبت به افرادی که کمترین حساسیت را به این عواطف را داشتند، دچار نقصان خفیف شناختی شده بودند.
و به این ترتیب استرس روانی مزمن به گفته این پژوهشگران یک عامل خطرساز برای اختلال شناختی خفیف است.

* اسیدهای چرب امگا-۳ که در ماهی یافت می‌شود، ممکن است مانع ساخت پروتئین‌هایی در مغز شود که با آلزایمر ارتباط دارند.
پژوهشگران آمریکایی در یک بررسی بر روی موش‌های آزمایشگاهی نشان دادند که اسیدهای چرب امگا-۳ که در ماهی یافت می‌شوند، ممکن است از ساخته شدن پروتئین‌هایی در مغز جلوگیری کنند که با ایجاد بیماری آلزایمر ارتباط دارند.
در بیماری آلزایمر ضایعاتی که آنها را “پلاک” و “کلافه” می نامند در مغز تشکیل می‌شوند، که ناشی ار تجمع غیرطبیعی دو پروتئین به نام بتا-آمیلوئید و تائو در مغز هستند.
این تحقیق که بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شده، نشان می‌دهد که یک رژیم غذایی غنی از اسید چرب DHA ممکن است مانع از روند تجمع این پروتئین‌ها شود.
DHA، یا اسید دکوزاهگزانوئیک، نوعی اسید چرب امگا-۳ است که عمدتا در ماهی‌های چرب مانند ماهی آزاد و ماکرل و به مقدار کمتر در خزه‌های دریایی، تخم‌مرغ و جگر یافت می‌شود.
با وجود آنکه یافته‌های جدید در تحقیق بر روی حیوانات به دست آمده‌اند، مکمل تحقیقاتی بر روی انسان‌ها هستند که مصرف بیشتر ماهی و نیز میزان بالاتر DHA در خون را با خطر کمتر بیماری آلزایمر مرتبط کرده‌اند.
دکتر فرانک لافرلا از دانشگاه کلیفرنیا در ایروین که سرپرست این تحقیق بوده، می‌‌گوید اکنون لازم است آزمون‌های بالینی در افرادی انجام شود که در مراحل ابتدایی بیماری آلزایمر هستند تا مشخص شود آیا مکمل‌های DHA می‌توانند از پیشرفت بیماری در انسان‌ها جلوگیری کنند یا نه.
* مصرف داروي ضد کلسترول ستاتين زوال عقل را کاهش مي دهد .
دانشمندان مدرک بيشتري پيدا کرده اند که نشان مي دهد مصرف «استاتين» که بطور رايج براي پايين آوردن کلسترول استفاده مي شود از زوال عقل و کاهش حافظه پيشگيري مي کند.
اين مطالعه که در مجله «نورولوژي» منتشر شده است نشان داد «استاتين» که معمولا براي کاهش خطر بيماري قلبي مصرف مي شود خطر زوال عقل را به نصف مي رساند.
در اين طرح ۵۶۷۴ آمريکايي مکزيکي تبار ۶۰ ساله و مسن تر که در معرض خطر بالاي ابتلا به زوال عقل قرار داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند.
زمانيکه محققان ساير عوامل خطر ساز از جمله تحصيلات ، سيگار کشيدن و ديابت را مد نظر قرار دادند نتيجه گرفتند که خطر ابتلا به زوال عقل در افرادي که استاتين مصرف مي کردند ۵۰ درصد کمتر بود.
تخمين زده مي شود در حال حاضر چهار ميليون نفر تنها در انگليس و ولز ، «استاتين» مصرف مي کنند.
پروفسور «مري هان» محقق برجسته اين تحقيق از «دانشگاه ميشيگان» گفت ، نتيجه اي که از اين تحقيق گرفته مي شود اين است که اگر شخصي در يک دوره ۵ تا ۷ ساله «استاتين» مصرف کند خطر ابتلا به زوال عقل در وي به نصف مي رسد و اين تحول بزرگي است.
استاتين با پايين آوردن سطوح کلسترول که رگ هاي خوني را مسدود مي کنند خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي را کاهش مي دهد.

* راههای پیشگیری از ابتلا به آلزایمر:
۱- عواملی چون تغذیه سالم، ورزش و کنترل وزن از بروز این بیماری جلوگیری می کند.

شایان ذکر است ، بیش از ۱۲ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به بیماری آلزایمر هستند و انتظار می رود تا سال ۲۰۲۵ این رقم به ۲۲ میلیون نفر افزایش یابد.

۲- استفاده از داروهای کاهش دهنده کلسترول و فشار خون در عدم ابتلا به این بیماری ، مؤثر واقع می شود.

۳- حفظ سلامتی در دوران جوانی، یکی دیگر از عوامل مؤثر در پیشگیری از بیماری آلزایمر است، چون این بیماری در دوران جوانی به سراغ فرد می آید و بعد از گذشت ۲۰ تا ۳۰ سال علائم اولیه آن بروز می کند.

۴- افرادی که در برنامه غذایی خود از ویتامین های C,E استفاده می کنند، کمتر به این بیماری مبتلا می شوند. ۵- یافته های آماری نشان داده است میزان ابتلا به آلزایمر در افرادی که کار فکری منظم انجام می دهند، کمتر است.
تا می توانید آلزایمر را به تاخیر بیندازید :
بیماری آلزایمر علاجی ندارد، و هیچ شیوه قاطعی برای پیشگیری از آن هم وجود ندارد. اما پژوهش‌ها نشان‌ داده‌اند که برخی از فعالیت‌ها ممکن است در به تاخیر انداختن بروز این عارضه موثر باشند.

از جمله بهتر است این کارها را انجام دهید:
• مرتبا ورزش کنید.
• فعالیت‌های تحریک‌کننده ذهن مانند بازی شطرنج، نواختن یک آلت موسیقی یا حل‌کردن جدول کلمات متقاطع انجام دهید.
• رژیم غذایی غنی از مواد آنتی‌اکسیدانت با مقدار زیادی سیزی و میوه، مغزهای خوراکی و ماهی مانند ماهی آزاد که مقدار زیادی اسیدهای چرب اومگا-۳ دارد، مصرف کنید.
• وزنتان را کنترل کنید. افرادی که اضافه‌وزن دارند با احتمال بیشتری به این بیماری دچار می شوند.
* پروتئين آميلوئيدي Aβ۱-۴۰ به خصوص هنگامي كه با پايين بودن ميزان پروتئين آميلوئيدي ديگري به نام Aβ۱-۴۲ همراه باشد خطر ابتلا به زوال عقل را زياد مي‌كند.
دانشمندان مي‌گويند ميزان خوني دو پروتئين مي‌تواند احتمال ابتلا به زوال عقل(دمانس) را پيش‌بيني كند.
به گزارش بي بي سي پژوهشگران هلندي در بررسي بيش از ۱۷۰۰ نفر متوجه شدند كه ميزان‌هاي بالاي يك پروتئين آميلوئيدي و ميزان‌هاي كم يك پروتئين آميلوئيدي ديگر در خون خطر ابتلا به دمانس يا زوال عقل را ده برابر مي‌كند.
محققان “مركز پزشكي اراسموس” مي‌گويند كار بيشتري لازم است تا مشخص شود آيا اين شاخص‌ها را مي‌توان به عنوان يك آزمون خوني براي تشخيص دمانس به كار برد يا نه.
تشخيص زوال عقل به خصوص در مراحل اوليه بسيار مشكل است.آزمون ساده‌اي براي تشخيص دمانس وجود ندارد و تنها با بررسي مغز يك فرد پس از مرگ مي‌توان قطعا وجود آن را تشخيص داد.
در بيماري آلزايمر كه يكي از علت‌هاي شايع زوال عقل در سنين بالا ست پلاك‌هايي متشكل از پروتئين‌هاي آميلوئيدي در مغز مشاهده مي‌شود.
پژوهش‌هاي گذشته همچنين نشان داده‌اند كه افرادي كه داراي جهش‌هاي ژنتيكي هستند كه آنها را مستعد ابتلا زودرس به بيماري آلزايمر مي‌كند،داراي مقادير بالاي خوني پروتئين آميلوئيد هستند.
تحقيق انجام شده در هلند نيز نشان‌داد كه بالا بودن پروتئين آميلوئيدي Aβ۱-۴۰ به خصوص هنگامي كه با پايين بودن ميزان پروتئين آميلوئيدي ديگري به نام Aβ۱-۴۲ همراه باشد خطر ابتلا به زوال عقل را زياد مي‌كند.
گرچه پژوهشگران علت اين وضعيت را نمي‌دانند ولي معتقدند بالقوه مي‌توان آن را به عنوان يك شاخص براي تشخيص دمانس در شرف وقوع به كار برد.

* چربی خون بالا خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می دهد.
آلمان از جمله کشورهایی است که میانگین سنی جمعیت آن رو به افزایش است و به همین علت تعداد افراد مبتلا به بیماری‌های شایع سالمندان و یا بیماری‌هایی که در سنین بالا بروز می‌کنند نیز رو به افزایش است.
یکی از این بیماری ها، بیماری آلزایمر است که در زمان حاضر نزدیک به یک میلیون نفر در آلمان از آن رنج می‌برند و به همین جهت این کشور یکی از کشورهایی است که طرح‌های تحقیقاتی پرهزینه‌ای را برای یافتن درمان موثر بیماری آلزایمر دنبال می‌کند.
مرکز تحقیقاتی شهر بن برای یافتن رابطه میان نوع تغذیه افراد و خطر بروز بیماری آلزایمر فعال است.
“فرانک یسن” یکی از پزشکان این مرکز می‌گوید: “ابتدا حافظه کوتاه مدت تخریب می‌شود، یعنی بیمار به سختی می‌تواند جزییات اتفاقی که چندی پیش رخ داده را به خاطر بیاورد و حافظه بلند مدت نیز رفته رفته از بین می‌رود و به علاوه بیمار تسلط به محیط اطرافش را هم از دست می‌دهد.
وی مهم‌ترین هدف این تحقیقات را تشخیص به‌موقع بیماری می‌داند و می افزاید: “هرچه سن افراد بالاتر می‌رود خطر ابتلا به بیماری افزایش پیدا می‌کند و گذشته از آن، افرادی که در خانواده‌هایشان سابقه بیماری آلزایمر دارند، بیشتر در معرض خطرند. البته فاکتورهای مشخصی هم هستند که ضریب خطر را بالا می‌برند مثلا فشار خون بالا، دیابت، چربی یا وزن بالا.”
در صورت مشاهده علایم بیماری، بیمار می‌تواند با مصرف دارو از پیشرفت بیماری جلوگیری کند، اما دارویی برای درمان بخش از دست رفته حافظه وجود ندارد و علت اصلی بیماری، رسوب نوعی پروتیین در بافت مغزی است.
بررسی علت رسوب این پروتیین در مغز طرحی است که کارشناسان بیوشیمی و داروسازی کلینیک دانشگاه بن دنبال می‌کنند.
چندی پیش محققان دانشگاه “توبینگن” آلمان اعلام کرده بودند که موفق شده‌اند واکسن بیماری آلزایمر را تهیه کنند.
واکسن در مرحله تست حیوانی به خوبی پاسخ داد و این طور به نظر می‌رسید که محققان راه‌حل مناسبی برای جلوگیری از بروز بیماری آلزایمر یافته‌اند، اما در مرحله بعد و تست واکسن بر روی داوطلبان مبتلا به آلزایمر موفقیت چندانی حاصل نشد و حتی در یکی دو مورد تزریق واکسن منجر به تخریب سریع تر بافت مغزی داوطلبان شد.
اما “فرانک یسن” مانند سایر افراد گروه معتقد است که‌آلزایمر درمان پذیر است و تحقیقات روند خوبی را دنبال می‌کنند.
وی می‌گوید: “ما نشانه‌های زیادی داریم که بسیار امیدوارکننده به نظر می‌رسند و با کمی خوش بینی می‌توان گفت ظرف پنج تا ده سال آینده درمان موثری برای بیماری آلزایمر خواهیم یافت.”

* نقش ویتامین ها در پیشگیری از آلزایمر
مطالعات جديد نشان مي دهد مصرف همزمان ويتامين هاي E و C ممكن است در كاهش ابتلا افراد به بيماري آلزايمر موثر باشد.
مطالعات قبلي شواهدي در موردي تاثير اين ويتامين هاي به اصطلاح «آنتي اكسيدان» در كمك به حفظ مغز از اين بيماري ويرانگر به دست داده بودند ، اما مطالعات جديد نتايج كاملا قاطع تري را نشان داده اند.
استفاده از ويتامين يكي از چند شيوه اي است كه دانشمندان به اميد يافتن راهي براي پيشگيري از آلزايمر به آن متوسل شده اند.
انجام اين تحقيقات حالت اضطراري دارد زيرا اگر به نتيجه نرسد تا سال ۲۰۵۰ فقط حدود ۱۶ ميليون امريكايي به اين بيماري مغزي بدون درمان مبتلا خواهند شد.
مطالعه روي ۴۷۴۰ نفر از مردم «يوتا» نشان مي دهد كه مكمل هاي ويتاميني آنتي اكسيدان ، مخصوصا ويتامين هاي Eو C ممكن است تاثير فراواني در حفاظت مغز از آلزايمر داشته باشند.
مطالعات نشان داد احتمال ابتلاي كساني كه در ابتداي اين بررسي ويتامين هاي اي و سي مصرف مي كردند ۷۸ درصد كمتر بود.
احتمال ابتلاي افراد تحت بررسي كه در اين مدت ويتامين سي مصرف مي كردند، ۶۴ درصد كمتر بود.
پيتر زندي از دانشكده بهداشت عمومي بلومبرگ دانشگاه جان هاپكينز در بالتيمور و همكارانش در مورد استفاده از ويتامين ها به مطالعه پرداختند.
آنان در سال ۱۹۹۵ تعداد ۴۷۴۰ مرد و زن ۶۵ ساله و بيشتر ساكن «كاچه كانتي» در يوتا را زير نظر گرفتند.
در ابتداي بررسي ۲۰۰ نفر از اين عده به آلزايمر مبتلا بودند.
در تحقيقات اوليه آشكار شد كساني كه تركيب ويتامين اي و سي را مصرف مي كردند ، احتمال ابتلايشان به آلزايمر كمتر بود.
سه يا چهار سال بعد دوباره در مورد اين افراد بررسي به عمل آمد.
معلوم شد ۱۰۴ نفر ديگر به آلزايمر مبتلا شده اند باز هم تحقيقات نشان داد كساني كه اين دو ويتامين را مصرف كرده بودند ، به بيماري مبتلا نشده بودند.
دكتر زندي و همكارانش با تاكيد بر تاثير اين ويتامين ها روي پيشگيري از اين بيماري معتقدند كه مقدار موثر ويتامين E در كپسول هاي مايع (Liquid) داراي ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ واحد بين المللي و ويتامين سي (C) به شكل قرص ۵۰۰ تا ۱۰۰ ميلي گرم است.
اين ويتامين ها ، معروف به آنتي اكسيدان ، به حفاظت از مغز در برابر مولكول هاي به شدت مخرب موسوم به راديكال هاي آزاد كمك مي كنند.
سلول هاي مغز مخصوصا در برابر لطمات راديكال هاي آزاد آسيب پذير هستند.
راديكال هاي آزاد در كنار پلاك (Plaque) يافته شده در مغز بيماران آلزايمري توليد مي شوند.

* پس فراموش نکنیم : آلزايمر قابل پيشگيري است .
تاکنون هيچ راه تضمين شده اي براي پيشگيري از آلزايمر وجود نداشته است، اما تحقيقات اخير روش هاي زير را در پيشگيري از آلزايمر موثر مي داند.
۱- تمرينات فکري:
افرادي که مرتب مطالعه مي کنند و يا بازي هاي فکري انجام مي دهند، جدول حل مي کنند و …..کمتر در معرض ابتلا به اين بيماري خواهند بود.
۲- تمرينات بدني:
۳۰ دقيقه ورزش روزانه تاثير به سزايي در سلامت قلب ، ماهيچه ها و مغز دارد. پياده روي، باغباني، تميز کردن منزل، رقصيدن و….مي تواند نوعي ورزش باشد.
۳- نوشيدن مايعات به اندازه کافي:
کم آبي مهم ترين فاکتور متغير براي از دست دادن حافظه است. به مقدار کافي مايعات بنوشيد و از مصرف نوشيدني هاي الکلي اجتناب کنيد.
۴- مراقب داروهاي مصرفي باشيد:
پزشک شما بايد از کليه داروهاي تجويزي و غير تجويزي که مصرف مي کنيد آگاه باشد. زيرا ترکيب بعضي از داروها باعث گيجي، فراموشي و يا آسيب بلند مدت به حافظه شود.
۵- رژيم غذايي سالم را پيروي کنيد:
روزانه حداقل ۵ نوع ميوه و سبزي تازه بخوريد. سبزيجات پهن برگ مثل بروکلي، اسفناج و کاهو بسيار مفيد است.
۶- از مکمل فسفاتيديل سرين Phosphatidylserine استفاده کنيد:
مطالعات مختلف نشان مي دهد که استفاده از اين مکمل در مراحل اوليه ابتلا به آلزايمر، سرعت پيشرفت بيماري را کاهش مي دهد. بنابراين اگر اين بيماري در خانواده در حال گسترش است بهتراست با مشورت پزشک مصرف آن را شروع کنيد.

افسردگی در زنان موضوعات مربوط به بلوغ :
پیش از دوران بلوغ اختلافی در میزان بروز افسردگی در بین دختران و پسران دیده نمی شود اما بین سنین ۱۱ و ۱۳ سال میزان رشد افسردگی در دختران افزایش می یابد تا سن ۱۵ سالگی که دختران ۲ برابر بیشتر نسبت به مردان دوره افسردگی را تجربه می کنند .
این مسأله در دوران بلوغ یعنی در زمانی که انتظارات و نقش های افراد به طور چمشگیری تغییر می کند ، رخ می دهد . فشارهای دوران بلوغ شامل شکل گیری هویت ، ظاهر شدن نقش جنسی ، جدا شدن از الگوها ، تجربه تصمیم گیری برای اولین بار همراه با دیگر تغییرات هورمونی – ذهنی و جسمی می شود . اینگونه فشارها به طور کلی در پسران و دختران متفاوت است و ظاهراً در دختران بیشتر با افسردگی همراه است . تحقیقات نشان می دهد که در دختران دبیرستانی میزان افسردگی ، اضطراب ، اختلالات مربوط به خوردن و اختلالات مربوط به تطبیق با محیط نسبت به پسران دبیرستانی که اختلالات رفتاری تخریب کننده ای نشان می دهند به مراتب بالاتر است .
بزرگسالی ؛ روابط و نقش های کاری :
به طور کلی فشارها می توانند در ابتلا به افسردگی در افرادی که از نظر بیولوژیکی نسبت به این بیماری آسیب پذیرهستند ، مؤثر باشند . برخی از نظر تئوری معتقد هستند که شیوع بالاتر میزان افسردگی در زنان ناشی از فشارهای ویژه ای است که زنان با آن مواجه هستند . اینگونه فشارها شامل مسئولیتهای اصلی آنها در خانه و در محل کار ، تک والدینی و مراقبت از کودکان و والدین سالمند می شود .
اینکه چگونه اینگونه عوامل می توانند روی زندگی زنان اثر بگذارند هنوز شناخته نشده است . بالاترین میزان شیوع افسردگی در زنان و مردانی دیده می شود که از یکدیگر جدا شده و طلاق گرفته اند و کمترین میزان آن در زنان و مردان ازدواج کرده دیده می شود . در هر حال همیشه میزان افسردگی در زنان بیشتر از مردان است . کیفیت ازدواج نقش مهمی در زندگی دارد . نداشتن یک دوست صمیمی و محرم و رابطه ای مطمئن ، همچنین آشکار شدن اختلافات زناشویی می تواند باعث بروز افسردگی در زنان شود . در حقیقت بیشترین میزان افسردگی در زنان در برهه هایی که از زندگی زناشویی خود راضی نیستند دیده شده است .

رویدادهای مربوط به بارداری :
رویدادهای باروری زنان شامل سیکل های قاعدگی ، حاملگی ، دوره بعد از حاملگی ، نازایی ، یائسگی و در بعضی موارد بعد از اخذ تصمیم در مورد نداشتن فرزند می شود . این موارد نوساناتی را درخُلق و خوی زنان به وجود می آورد که در بعضی از زنان این نوسانات شامل افسردگی هم می شود . تحقیقات این مسأله را مورد تأئـید قرار داده اند که هورمون ها روی ترکیبات شیمیایی مغز که احساسات و خلق و خوی را کنترل می کند ، اثر می گذارند . اگرچه یک مکانیسم ویژه زیستی در مورد دخالت هورمونی در بروز افسردگی شناخته نشده است اما تجربیات نشان داده که بسیاری از زنان در سیکل های قاعدگی خود بعضی از تغییرات جسمانی و رفتاری را تجربه می کنند .
در بعضی از زنان این تغییرات با شدت – به طور منظم و همراه با احساس افسردگی – تحریک پذیری و دیگر تغییرات جسمی و احساسی رخ می دهد . این تغییرات به نام سندرم قبل از قاعدگی (PMS) نامیده شده است . این تغییرات معمولاً بعد از تخمک گذاری شروع می شود و به تدریج تا شروع قاعدگی بدتر می شود . دانشمندان در حال بررسی این مسأله هستند که چگونه بالا رفتن و یا کاهش دوره ای میزان استروژن و یا دیگر هورمون ها احتمالاً می تواند روی ترکیبات شیمیایی مغز که در ارتباط با بیماری افسردگی است ، اثر بگذارد .
تغییرات خُلقی بعد از زایمان می تواند از یک غمگینی موقتی که یک زن بلافاصله بعد از به دنیا آوردن فرزند خود تجربه می کند تا یک مرحله اساسی افسردگی و درماندگی تفاوت داشته باشد .
تحقیقات نشان می دهد زنانی که بعد از به دنیا آوردن فرزند خود دچار افسردگی اساسی می شوند ، قبل از حاملگی چندین بار در گذشته آن را تجربه کرده اند که احتمالاً تشخیص داده نشده و درمانی برای آن صورت نگرفته است . حاملگی ( اگر خواسته انجام گیرد ) به ندرت در ایجاد افسردگی نقش دارد امّا سقط جنین نیز ظاهراً منجر به شیوع بیشتر افسردگی می شود .
زنانی که مشکل نازایی دارند احتمالاً در معرض غمگینی و اضطراب بیش از حد قرار دارند ولی روشن نیست که این امر در افزایش شیوع افسردگی نقشی داشته باشد . علاوه بر این مادر شدن احتمالاً خطر ابتلا به افسردگی را به دلیل فشار و یا تقاضاهایی که باید به آن پاسخ دهند ، افزایش می دهد .
یائسگی :
به طور کلی یائسگی ارتباطی به افزایش خطر افسردگی ندارد . تحقیقات نشان می دهد که بروز افسردگی در زمان یائسگی تفاوتی با بروز این بیماری در سنین دیگر ندارد . زنانی که بیشتر نسبت به افسردگی مربوط به تغییرات زندگی آسیب پذیرند ، همانهایی هستند که در گذشته در زندگی خود دوره هایی از افسردگی را گذرانده اند .
ملاحظات ویژه فرهنگی :
به طور کلی بررسی های انجام گرفته روی زنان در کشورهای آفریقایی – آمریکایی و اسپانیولی زبان نشانــگر شیــوع افسردگی در زنان به میزان دو برابر مردان می باشد . اگرچه دلایلی وجود دارد که نشان می دهد اغلب در کشورهای آفریقایی و امریکایی بیماری افسردگی تشخیص داده نمی شود و این نسبت تشخیص در کشورهای اسپانیولی زبان نسبت به زنان قفقازی بیشتر است . اطلاعات قطعی مربوط به شیوع افسردگی در دیگر قومها و نژادها در دسترس نیست . تفاوت های احتمالی در نشان دادن علائم افسردگی در بین اقلیت ها احتمالاً در تشخیص این بیماری مؤثر هستند . به عنوان مثال آمریکایی های افریقایی تبار بیشتر علائم جسمانی مانند تغییر در اشتها و دردهای جسمی را گزارش می کنند .
علاوه بر این افراد با زمینه هــای فرهنگی متفاوت ممکن است نشانه های افسردگی را به گونه های دیگری تجربه نمایند که این عوامل هنگام کار با جمعیتــهای ویژه باید مورد توجه قرار گیرد . از سوی دیگر شواهدی در دست است که اصولاً افسردگی در بین آمریکایی های افریقایی تبار شیوع کمتری دارد ، این میزان در زنــان اسپانیـایی کمـی بیشتـــر از زنـان قـفـقـازی می باشد . چنین عواملی باید در حین کار با زنان از فرهنگ های مختلف در نظر گرقته شود .

آزار و اذیت ها :
بررسی ها نشان می دهد زنانی که در دوران کودکی مورد دستکاری جنسی قرار گرفته اند، احتمالاً در طول زندگی بیشتر در معرض ابتلا به بیماری افسردگی هستند تا کسانی که چنین تجربه ای را نداشته اند.علاوه بر این مطالعات متعددی نشان می دهد که بروز افسردگی در زنانی که در دوران بلوغ و یا در بزرگسالی مورد تجاوز قرار گرفته اند بیشتر است.
از سوی دیگر چون زنان خیلی بیشتر از مردان در دوران کودکی مورد اذیت و آزار جنسی قرار می گیرند ، از اینرو این یافته ها ارتباط بیشتری با موضوع افسردگی در زنان پیدا می کند. زنانی که به شکلهای مختلف مورد آزار قرار گرفته اند از قبیل آزار جسمی و یا جنسی در محل کار میزان بیشتری از افسردگی را نشان می دهند. آزاری که احتمالاً منجر به افسردگی می شود از طریق پائین آمدن عزت نفس ، احساس ناامیدی ، خود سرزنشی و انزوای اجتماعی به وجود می آید .
احتمالاً عوامل خطرزای زیستی و محیطی ناشی از پرورش در یک خانواده نابسامان در ایجاد افسردگی نقش دارند. در حال حاضر تحقیقات بیشتری مورد نیاز است که رابطه این مسأله را به طور ویژه با افسردگی دریابیم.
فقر:
زنان و کودکان که ۷۵ درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند در این کشور فقیر محسوب می گردند . فقر اقتصادی فشارهای بسیاری از قبیل گوشه گیری ، احساس ناایمنی ، مواجه شدن با رویدادهای ناگوار بسیار و دسترسی ناکافی به منابع کمکی را موجب می شود . غمگینی و داشتن روحیه پائین یک امر عادی در بین افرادی است که درآمد اقتصادی کمکی دارند و فاقد حمایتهای اجتماعی هستند . امّا تحقیقات هنوز ثابت نکرده است که شیوع افسردگی در بین افرادی که مواجه با فشارهای محیطی ذکر شده هستند ، بیشتر است .
افسردگی در اواخر بزرگسالی :
یک زمانی معمول بود که فکر می کردند زنان زمانی که فــرزندانشان بـزرگ شده و منــزل را ترک می کنند مواجه با سندرم « آشیانه خالی » می شوند به این ترتیب که عمیقاً احساس می کنند هویت و هدفشان را در زندگی از دست داده اند و از اینرو مستعد ابتلاء به افسردگی می شوند امّا تحقیقات افزایش میزان افسردگی در این مرحله از زندگی را در زنان نشان نمی دهد .
در مقایسه با گروههای جوانتر، زنان سالمند بیشتر از مردان از بیماری افسردگی رنج می برند . همینطور برای تمام گروههای سنی مجرد ( که شامل افراد بیوه نیز می شود ) عامل خطر ابتلا به افسردگی وجود دارد . مهمتـر اینکه نباید از نـظـر دور داشت که افســردگی به عنوان یک پیـامد طبیعی نـاشی از مشکـلات اقتصادی – اجتماعی و جسمی دوران پایانی زندگی عارض می شود .
در ایالات متحده آمریکا هر ساله حدود ۰۰۰/۸۰۰ نفر بیوه می شوند . بیشتر این افراد مسن و زن هستند و درجات مختلفی از نشانه های افسردگی را تجربه می کنند . بیشتر آنها نیازی به درمان خاصی ندارند ولی آن عده ای که در حد متوسط و یا شدیدی غمگین هستند می توانند با بهره مندی از خدمات گروههای خودیار و یا درمانهای روانی و اجتماعی مختلف بهبودی پیدا کنند . به هر حال حدود یک سوم افرادی که همسر خود را از دست می دهند ، در یک ماه اول بعد از مرگ همسر نشانه های افسردگی اساسی( ماژور) را از خود بروز می دهند و نیمی از این افراد تا یک سال بعد از واقعه در حالت افسردگی باقی می مانند .
اینگونه افسردگی ها به درمانهای متعارف ضد افسردگی پاسخ می دهند ، گرچه تحقیقات در مورد اینکه چه زمانی باید این درمانها را شروع کرد و یا اینکه چگونه باید دارو درمانی با درمانهای روانی اجتماعی ترکیب گردند ، هنوز در مراحل اولیه می باشند

بیماری هموروئید یا بواسیر چیست و درمان آن چگونه است ؟ شرح بیماری :
بواسیر عبارت‌ است‌ از سیاهرگ‌های‌ گشادشده‌ ( واریسی‌) در راست‌ روده‌ یا مقعد. بواسیر ممکن‌ در مجرای‌ مقعدی‌ (بواسیر داخلی‌) یا در مدخل‌ مقعد (بواسیر خارجی‌) واقع‌ شده‌ باشد. بواسیر ممکن‌ است‌ سال‌ها وجود داشته‌ باشد اما تنها با وقوع‌ خونریزی‌ بدان‌ پی‌برده‌ شود.
علایم‌ شایع‌ :
خونریزی‌. امکان‌ دارد خون‌ قرمز روش‌ به‌ صورت‌ رگه‌هایی‌ در اجابت‌ مزاج‌ دیده‌ شود یا به‌ دنبال‌ اجابت‌ مزاج‌، خون‌ به‌ مقدار کم‌ و به‌ مدت‌کوتاهی‌ چکه‌ کند.
درد، خارش‌ یا ترشح‌ مخاطی‌ پس‌ از اجابت‌ مزاج‌
وجود یک‌ برجستگی‌ در مقعد
احساس‌ این‌ که‌ پس‌ از اجابت‌ مزاج‌، راست‌ روده‌ به‌طور کامل‌ تخلیه‌ نشده‌ باشد (این‌ حالت‌ تنها در مورد بواسیر بزرگ‌ دیده‌ می‌شود).
التهاب‌ و تورم‌
علل‌ :
وارد آمدن‌ فشار مکرر به‌ سیاهرگ‌های‌ مقعد یا راست‌ روده‌
عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر
رژیم‌ غذایی‌ بدون‌ فیبر
نشستن‌ یا ایستادن‌ به‌ مدت‌طولانی‌
چاقی‌
یبوست‌
کم‌شدن‌ تون‌ عضلانی‌ در سنین‌ بالا
جراحی‌ راست‌ روده‌ یا پارگی‌ مجرای‌ تناسلی‌ به‌ هنگام‌ زایمان‌ و دوختن‌ آن‌
بیماری‌ کبدی‌
سرطان‌ روده‌ بزرگ‌
لواط‌
بالا بردن‌ فشار خون‌ در سیستم‌ سیاهرگی‌ دستگاه‌ گوارش‌
پیشگیری‌ :
برای‌ اجابت‌ مزاج‌ عجله‌ نکنید و در عین‌ حال‌ از زور زدن‌ و نشستن‌ طولانی‌مدت‌ در توآلت‌ خودداری‌ کنید.
اگر اضافه‌ وزن‌ دارید، وزن‌ خود را کاهش‌ دهید.
مقدار فیبر غذایی‌ را در رژیم‌ خود افزایش‌ دهید.
روزانه‌ ۱۰-۸ لیوان‌ آب‌ بنوشید.
به‌طور منظم‌ ورزش‌ کنید.

عواقب‌ مورد انتظار : بواسیر معمولاً با مراقبت‌ مناسب‌ خوب‌ می‌شود، اما علایم‌ ممکن‌ است‌ افت‌ و خیر داشته‌ باشند (یعنی‌ بواسیر ممکن‌ است‌ پس‌ از یک‌ دوره‌ یبوست‌ دوباره‌ ظاهر شود). در مواردی‌ که‌ به‌ درمان‌ محافظه‌کارانه‌ خوب‌ پاسخ‌ نمی‌دهند شاید جراحی‌ مورد نیاز باشد.
عوارض‌ احتمالی‌
کم‌خونی‌ فقر آهن‌ اگر خونریزی‌ قابل‌ توجه‌ باشد.
درد شدید در اثر وجود لخته‌ خون‌ در بواسیر
عفونت‌ یا زخم‌ شدن‌ بواسیر
اصول‌ کلی‌ :
برای‌ تشخیص‌ قطعی‌ ممکن‌ است‌ یکی‌ از روش‌های‌ زیر انجام‌ شوند: آنوسکپی‌ (دیدن‌ مقعد با کمک‌ یک‌ لوله‌ کوتاه‌ به‌ نام‌ آنوسکپ‌، وسیله‌ای‌ لنزدار و دارای‌ یک‌ منبع‌ نورانی‌ در سر آن‌ است‌)، یا پروکتوسکپی‌ (دیدن‌ راست‌ روده‌ و قسمت‌ پایینی‌ روده‌ بزرگ‌ یا وسیله‌ای‌ به‌ نام‌ پروکتوسکپ‌، که‌ وسیله‌ای‌ اپتیک‌ و دارای‌ یک‌ منبع‌ نورانی‌ در سر آن‌ است‌).
درمان‌ با هدف‌ تخفیف‌ علایم‌ صورت‌ می‌گیرد.
هیچ‌گاه‌ برای‌ اجابت‌ مزاج‌ زور نزنید.
پس‌ از اجابت‌ مزاج‌، ناحیه‌ را با ملایمت‌ پاک‌ کنید.
برای‌ تخفیف‌ درد، روزانه‌ چندین‌ بار هر بار به‌ مدت‌ ۲۰-۱۰ دقیقه‌ در آب‌ گرم‌ بنشینید.
برای‌ تخفیف‌ درد و تورم‌ ناشی‌ از وجود لخته‌ در بواسیر یا بیرون‌ زدگی‌ بواسیر، یک‌ روز در رختخواب‌ استراحت‌ کنید و روی‌ ناحیه‌ کیسه‌ یخ‌ بگذارید.
در مواردی‌ که‌ مقاوم‌ به‌ درمان‌ هستند، امکان‌ دارد نیاز به‌ جراحی‌ وجود داشته‌ باشد. روش‌های‌ مختلفی‌ وجود دارند:

بستن‌ یک‌ باند لاستیکی‌ در قاعده‌ بواسیر؛
اسکلروتراپی‌ (تزریق‌ مواد شیمیایی‌ برای‌ بسته‌ شدن‌ سیاهرگ‌ها و تشکیل‌ بافت‌ جوشگاهی‌)؛
جراحی‌ با سرما (یخ‌ زدن‌ بواسیر با نیتروژن‌ مایع‌)؛
انعقاد بواسیر (با اشعه‌ مادون‌ قرمز یا لیزر)؛
در آوردن‌ بواسیر
داروها :
برای‌ درد خفیف‌، خارش‌، یا کاهش‌ تورم‌، می‌توان‌ از داروهایی‌ که‌ اختصاصاً برای‌ تخفیف‌ علایم‌ بواسیر ساخته‌ شده‌اند استفاده‌ کرد. اگر علایم‌ بواسیر به‌ هنگام‌ حاملگی‌ رخ‌ دهند، از پزشک‌ خود در مورد داروهای‌ مناسب‌ که‌ در حاملگی‌ مشکلی‌ ایجاد نکند سؤوال‌ کنید.
اگر نیاز به‌ استفاده‌ از مسهل‌ باشد، از نرم‌کننده‌های‌ اجابت‌ مزاج‌ استفاده‌ کنید.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری :
محدودیتی‌ برای‌ آن‌ وجود ندارد. کار روده‌ با آمادگی‌ جسمانی‌ مناسب‌ بهبود می‌یابد.
رژیم‌ غذایی‌ :
برای‌ پیشگیری‌ از یبوست‌، یک‌ رژیم‌ متعادل‌ حاوی‌ مواد غذایی‌ دارای‌ فیبر زیاد، مثل‌ میوه‌های‌ تازه‌، کلوچه‌، حبوبات‌، سبزیجات‌ و غلات‌ سبوس‌دار داشته‌ باشید.
روزانه‌ ۱۰-۸ لیوان‌ مایعات‌ بنوشید.
اگر اضافه‌ وزن‌ دارید، وزن‌ خود را کم‌ کنید.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر در همان‌ جایی‌ که‌ بواسیر بوده‌ است‌ یک‌ برجستگی‌ سفت‌ تشکیل‌ شود.
اگر بواسیر باعث‌ درد شدید می‌شود که‌ با درمان‌های‌ ذکر شده‌ در بالا تخفیف‌ نیابد.
اگر خونریزی‌ زیاد باشد (بیش‌ از مقداری‌ که‌ در قسمت‌ علایم‌ ذکر شد). البته‌ باید به‌ یادداشت‌ که‌ خونریزی‌ ممکن‌ است‌ یکی‌ از علایم‌ اولیه‌ سرطان‌ باشد.

• هموروئید چیست ؟ هموروئیدها بالشتک هاى عروقى طبیعى هستند که در ناحیه کانال مقعدى در قسمت ۴ سانتى مترى انتهاى روده بزرگ (راست روده) قرار دارند و در دو قسمت داخل و خارج کانال مقعد قرار دارند که به آن هموروئیدهاى داخلى و خارجى مى گویند.
هموروئیدها ارگان هاى طبیعى این ناحیه هستند که در اثر زور زدن به دنبال یبوست مزاج و یا اسهال مى توانند پرخون و متورم شده و در صورت تکرار یبوست و زور زدن موقع اجابت مزاج این بالشتک هاى عروقى متورم و دچار پارگى و زخمى شده و به صورت خونریزى و بیرون زدگى و گاهاً درد به هنگام اجابت مزاج خود را نشان دهند.
• انواع هموروئید:
هموروئیدهاى داخلى از نظر شدت علائم به چهار درجه تقسیم مى شوند.
درجه اول: خونریزى بدون بیرون زدگى
درجه دوم: خونریزى همراه بیرون زدگى که خودبه خود جا مى رود
درجه سوم: خونریزى به همراه بیرون زدگى که با دست جا مى رود
درجه چهارم: خونریزى به همراه بیرون زدگى که با دست جا نمى رود
هموروئیدهاى خارجى معمولاً به صورت یک برجستگى خارجى در بیرون ناحیه مقعد قرار داشته و اکثراً با درد و تورم همراه است.

• چه عواملى باعث ایجاد هموروئید مى شود؟ علت واقعى هموروئید مشخص نیست. ولیکن عوامل مهم و موثر در بروز آن عبارتند از:
- یبوست مزمن

۲- اسهال مزمن
۳- زور زدن موقع اجابت مزاج
۴- نشستن طولانى مدت در توالت
۵- افزایش سن
۶- عوامل ارثى
۷- حاملگى

۸- تحرک کم
۹- مصرف غذاهاى کم فیبر، عدم استفاده از میوه جات و سبزیجات، مصرف الکل و…



• علایم و نشانه هاى هموروئید چیست؟
خونریزى: اولین و شایع ترین علامت خونریزى است. خونریزى هنگام اجابت مزاج است که پس از دفع مدفوع سفت ایجاد مى شود و به صورت خون روشن و تازه روى کاسه توالت مى چکد. وضعیت آن طورى است که اکثراً پس از مدفوع است و به عبارتى از مدفوع جدا است.
افراد بایستى متوجه باشند که اگر خون مخلوط با مدفوع باشد بایستى به سایر عوامل مثل سرطان ها، پولیپ ها و کولیت ها مشکوک شده و حتماً بررسى کامل کولون توسط جراح متخصص کولورکتال انجام شود.
خروج توده (بیرون زدگى): دومین علامت بیرون زدگى است که گاهاً بالشتک هاى هموروئیدى از مقعد خارج شده که خود به خود جا رفته و یا براى جااندازى نیاز به دستکارى دارند و گاهى آنقدر وسیع هستند که قابل جااندازى نیستند و بایستى سریع تر به جراح مراجعه شود.
درد: سومین علامت درد است که در هموروئیدهاى درجه سوم، چهارم عارضه دار شده و یا هموروئیدهاى خارجى و مخلوط بروز مى کند.

• درمان هموروئید چگونه است ؟ اصولاً براى برطرف کردن علایم هموروئید با توجه به نوع و تشخیص پزشک متخصص در این رشته چندین روش درمانى وجود دارد.
۱- درمان طبى:
که معمولاً براى هموروئیدهاى خفیف درجه اول و یا دوم توصیه مى شود که عبارت است از کنترل یبوست به وسیله مصرف رژیم غذایى پر فیبر مثل میوه جات و سبزیجات، کاهو، آلو، انجیر، نان سبوس دار، اصلاح عادت اجابت مزاج، استفاده از پمادهاى ضد هموروئید و استفاده از ملین ها و لگن آب گرم.

۲- درمان هاى سرپایى :
امروزه پزشکان و بیماران درجستجوى راه هاى ساده، موثر و بدون عارضه و یا با کمترین عارضه هستند. از آنجا که روش هاى جراحى معمول با بسترى شدن بیمار، نیاز به بیهوشى، درد پس از عمل، احتمال خونریزى، ترشح، عفونت و از کارافتادگى همراه بوده و نیاز به مراقبت هاى طولانى مدت دارند، لذا تلاش هاى زیادى براى مهار بیمارى هموروئید به روش هاى متعدد سرپایى از قبیل کوتر کردن، منجمد کردن، رابر بند لیگاتور و سایر روش ها بوده است. ولیکن هیچکدام درمان قطعى براى تمام هموروئیدها نبوده و اکثر این روش ها محدودیت هایى دارند. از جمله شایع ترین این روش ها تا کنون روش بستن هموروئید با حلقه لاستیکى است.•


بستن با حلقه لاستیکى ( رابر بند):
یکى از روش هاى جدید و شایعى که طرفداران زیادى دارد بستن هموروئید با حلقه لاستیکى (رابر بند) است. این روش در مورد هموروئیدهاى درجه دوم و سوم مناسب بوده و به صورت سرپایى بدون استفاده از بى حسى و بیهوشى در مطب قابل انجام است. محدودیت هاى آن در مورد هموروئیدهاى خارجى و یا مخلوط است.
در این روش با کمک یک وسیله یک بارمصرف حلقه لاستیکى را روى قاعده هموروئید قرار داده تا به تدریج هموروئید سیاه شده و بیفتد. این روش در ایران و در بسیارى از مطب ها و درمانگاه هاى تخصصى کولورکتال انجام مى شود. مزیت این روش به سایر روش ها هزینه کم و نداشتن خطر ابتلا به بیمارى هاى عفونى است.

• روش بستن شریان هموروئید با استفاده از داپلر (DG-HAL ) : در این روش نوین درمان، با پاکه (بالشتک) هموروئید برخورد غیرمستقیم مى شود. یعنى عروق اصلى تغذیه کننده هموروئید مسدود مى شود که نهایتاً منجر به کاهش و یا قطع جریان خون به بالشتک هموروئیدى شده و تورم آن از بین رفته، هموروئید چروکیده شده و در نتیجه علائم نیز از بین مى رود.
طبق گزارشات متعدد این روش بر انواع هموروئیدها نتایج خوبى داشته است.
این روش براى اولین بار در سال ۱۹۹۵ ابداع و از آن زمان در مراکز معتبر متعدد جهان به طور موفقیت آمیزى به کار رفته و امروزه استفاده از این روش تحول اساسى در درمان آسان و بدون عارضه و بدون بیهوشى هموروئید به وجود آورده و مورد استقبال جراحان قرار گرفته است. از مزایاى آن به کوتاه بودن زمان عمل، عدم نیاز به بیهوشى کامل در حین عمل، نداشتن درد و خونریزى و درصد موفقیت بالا مى توان اشاره کرد. خوشبختانه این روش در ایران نیز قابل انجام است.
• درمان به روش لیزر :
یکى دیگر از روش هاى جدید براى معالجه هموروئید استفاده از لیزر است که در نهایت برش و برداشتن بافت هموروئیدى است که با امواج لیزر صورت مى گیرد که روشى گران است و مزیت چندانى نسبت به جراحى ندارد. به طور کلى امروزه گرایش به اعمال جراحى سرپایى بخصوص رابربندینگ و روش DG - HAL رو به افزایش است و استقبال جراحان از این روش رو به فزونى است، که هر دو روش مذکور در سال هاى اخیر در ایران معرفى گشته و در حال حاضر انجام مى گردد.
هیچ کس، به غیر از یک متخصص روده و مقعد، دوست ندارد در مورد بواسیر صحبت کند. اطلاعات کمی در مورد این بیماری در میان عموم وجود دارد، و از طریق رسانه های گروهی نیز اطلاعات کمی ارائه می شود، از اینرو افراد معمولاً تصور می کنند که این بیماری جزء بیماری های نادر است. درصورتی که برخلاف این تصور، افراد بسیار زیادی به آن مبتلا می شود. برطبق تحقیقاتی که در سال ۱۹۹۱ بر این بیماری انجام گرفت، مشخص شد که حدود ۱۰۰ میلیون امریکایی به آن مبتلا هستند.
مبتلایان بسیاری، احتمالاً از روی خجالت، به دنبال درمان آن برنمی آیند. برای این دسته از افراد، عمل دفع و نشستن بر سطوح سفت و سخت، بسیار دردناک و عذاب آور خواهد بود.
اما برای مبتلایان و همچنین آن دسته از افراد که به این بیماری مبتلا نیستند خبر خوبی داریم: راه های بسیاری برای پیشگیری و درمان این بیماری وجود دارد.

انواع مختلف بواسیر : همه ی ما در قسمت مقعد، رگ های بواسیری داریم. اگر این رگ ها تحریک شوند، ممکن است ملتهب شده، ورم کرده یا حتی خونریزی کنند. این وضعیت معمولاً بواسیر نامیده می شود. بواسیر دو نوع دارد: بواسیر خارجی و بواسیر داخلی.
بواسیر خارجی :
بواسیر خارجی برآمدگی نرمی در اطراف دهانه ی مقعد است. گاهی اوقات ممکن است حالتی به نام بواسیر ترومبوز رخ دهد. در این وضعیت، یک لخته ی خونی ایجاد شده و آن برآمدگی سفت می شود. از آنجا که بافت های اطراف مقعد پوشیده از پایانه های عصبی است، بواسیر خارجی معمولاً بسیار دردناک است.
بواسیر داخلی :
از آنجا که پایانه های عصبی حساس در مقابل درد زیادی در داخل کانال مقعد وجود ندارد، این نوع بواسیر خیلی دردناک نیست. اما ممکن است که حین عمل دفع، این بواسیرها خونریزی کنند. گاهاً ممکن است این نوع بواسیر تا اندازه ای ملتهب شود که به خارج دهانه ی مقعد کشیده شود. این وضعیت سقوط و پایین آمدن بواسیر نامیده می شود.
به طور کلی، شدت بواسیر داخلی چهار درجه یا مرحله دارد:
در مرحله ی اول، بواسیرهای کوچکی در لایه ی داخلی دهانه ی مقعد ایجاد می شوند. در اکثر این افراد، این مرحله مورد توجه قرار نمی گیرد، مگر اینکه کشیده شدن مدفوع سخت بر روی سطح مقعد ایجاد کمی خونریزی کند.
دردرجه ی دوم، قسمت کوچکی از بواسیر در حین عمل دفع از دهانه ی مقعد بیرون می آید. اما بافت پیوندی کانال مقعد هنوز آنقدر سخت و محکم هست تا این بواسیرها را دوباره به داخل مقعد برگرداند.
در مرحله سوم، بواسیرهای دردناک در حالت پایین افتادگی و بیرون از مقعد باقی می مانند. اما می توان با دقت زیاد آنها را با دست به داخل دهانه ی مقعد بازگرداند.
شدیدترین و جدی ترین مرحله از این بیماری زمانی است که میزان زیادی از این بواسیرها در یک زمان از دهانه ی مقعد بیرون می آیند. این موقعیت دردناک و خطرناک نیاز به جراحی فوری دارد.
علائم :
افرادی که به این بیماری مبتلا گشته اند، معمولاً حین عمل دفع دچار خونریزی، خارش، درد و ناراحتی در ناحیه مقعد می شوند. در موارد شدید، بواسیرهای داخلی ممکن است از دهانه ی مقعد بیرون بیایند، و بواسیرهای خارجی لخته های خونی ایجاد خواهند کر

آیا شما نیز در خطر ابتلا هستید؟ همه می توانند به بواسیر مبتلا شوند. در واقع بیش از نیمی از افراد پس از ۵۰ سالگی گرفتار این بیماری می شوند.
در اکثر موارد این بیماری از فشار و درد در هنگان انجام عمل دفع ایجاد می شود. از عوامل دیگر این بیماری می توان به وراثت، بالا رفتن سن، یبوست، اسهال، و عمل جنسی اشاره کرد.
وقتی کسی یکبار به این بیماری مبتلا شود، احتمال تکرار مداوم آن بسیار زیاد است. این به این دلیل است که تورم باعث ضعیف شدن دیواره های رگ ها می شود و در نتیجه آمادگی بیشتری برای تورم دوباره پیدا می کنند.
آیا راه هایی برای پیشگیری وجود دارد؟
اگر تابه حال آنقدر خوش شانس بوده اید که به این بیماری مبتلا نشوید، در اینجا راه هایی برای پیشگیری از آن آورده ایم. حتی اگر مبتلا به آن هستید، با این روش ها می توانید از ابتلا شدن دوباره در آینده جلوگیری کنید.
موادغذایی فیبردار بیشتر بخورید: خوردن بیشتر میوه جات، سبزیجات و حبوبات باعث می شود مدفوع بزرگتر شده و آسان تر دفع شود.
مایعات بیشتر بنوشید: خوردن مایعات زیاد، مدفوع را نرم تر می کند و فشار هنگام عمل دفع کمتر می شود.
عمل دفع را سرموقع انجام دهید: به تاخیر انداختن عمل دفع باعث خشک و سفت شدن مدفوع می گردد و دفع آن بسیار دشوار خواهد شد.
ورزش کنید: فعالیت بدنی باعث کاهش فشار وارد بر رگ ها شده و احتمال یبوست را نیز کاهش می دهد.
به مدت طولانی ننشینید و نایستید: نشستن و ایستادن به مدت طولانی بر رگ ها فشار وارد می آورد. اگر کارتان طوری است که باید برای مدتی طولانی بنشینید، حتماً هر از چند گاهی بلند شده و در اطراف چرخی بزنید.

خود درمانی برای تسکین موقت :
گرچه اکثر بواسیرها به خودی خود درمان می شوند، راه هایی هست که بتوانید این فرایند درمانی را سریعتر کرده و از میزان درد خود بکاهید.
حمام کنید: خوابیدن در وان آب گرم به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه از تورم و درد می کاهد.
یخ بگذارید: با گذاشتن کمپرس یخ بر روی قسمت آسیب دیده می توانید از تورم آن بکاهید.
از کرم استفاده کنید: کرم های موجود در بازار که حاوی عصاره ی فندق، هیدروکورتیزون یا سایر عوامل ضد التهاب هستند، می توانند به کاهش تورم و درد کمک کنند.
درمان های پزشکی و جراحی :
این نوع درمان ها معمولاً برای موارد حاد از بواسیر توصیه می شوند و شامل انواع زیر هستند:
بستن رگ: یک بند لاستیکی به دور بواسیر بسته می شود تا ورود جریان خون به آن را متوقف کند. پس از چند روز، بواسیرها و بند لاستیکی خشک و چروک شده و می افتند، اما ممکن است هفته ها طول بکشد تا ناحیه ی آسیب دیده به طور کامل درمان شود. این مرحله معمولاً بسیار دردناک و همراه با خونریزی است.
تصلب درمانی: یک محلول شیمیایی به داخل رگ تزریق می شود تا بواسیرها را جمع کرده و کوچک کند.
انعقاد: از یک لیزر برای سوزاندن و جمع کردن بافت های بواسیری استفاده می شود.
بواسیر برداری: این روش معمولاً زمان سقوط و پایین افتادن بواسیرها استفاده میشود. این روش به صورت عمل جراحی انجام می شود که نیاز به بستری شدن دارد.
مکمل های گیاهی :
روش دیگر برای درمان بواسیر استفاده از ترکیبات گیاهی است. یک مکمل گیاهی به نام همارون برای درمان بواسیر بسیار مفید شناخته شده و هیچ عوارض جانبی نیز ندارد.
عنصر فعال اصلی در همارون، عصاره ی تصفیه شده ی سوفورا ژاپونیکا یا درخت پاگودای ژاپنی است، که باعث نرمال کردن خاصیت نفوذپذیری رگ ها و مویرگ ها شده، دیواره های رگی را مستحکم می کند و مودغذایی لازم برای سلامت رگ ها را فراهم می کند. همارون باعث تسکین درد، خارش، حساسیت و ناراحتی بواسیر می شود.
تحقیقات انجام شده بر روی عصاره های سوفورا نشان داده است که %۹۴ از افرادی که از این ترکیب گیاهی استفاده کرده اند، فارغ از هرگونه خونریزی، خارش، تورم و التهاب بوده اند

فلج مغزی چيست ؟
فلج مغزی يك اصطلاح كلی است كه گروهی از ضايعات مزمنی كه كنترل حركتی فرد را مختل می كنند، شامل می شود. اختلال حركتی ناشی از اين ضايعه در سال های اوليه زندگی ظاهر می شود و معمولاً با گذشت زمان بدتر نمی شود. اين بيماری در شرايط نقصان تكامل يا آسيب به مناطق حركتی مغز بوجود می آيد كه در نتيجه آن اين مناطق قادر به كنترل حركتي و وضعيت بدني (پوسچر) فرد نمي باشند.
علائم فلج مغزي :
۱- سفتي عضلات يا اسپاستي سيتي
۲- حركات غير طبيعي
۳- اشكال در مهارتهاي حركتي درشت از قبيل راه رفتن يا دويدن
۴- اشكال در مهارتهاي حركتي طريف از قبيل نوشتن يا باز و بسته كردن دكمه هاي لباس
۵- اشكال در مهارتهاي ادراكي و حسي
علائم فلج مغزي از يك فرد به فرد ديگر متفاوت است و با گذشت زمان ممكن است تغيير ننمايد بعضي از افراد مبتلا به فلج مغزي ممكن است به بيماريهاي ديگر از قبيل تشنج، آسيب ذهني اختلال يادگير و تأخير رشدي نيز مبتلا باشند.
اگر چه ممكن است علائم فلج مغزي با گذشت زمان تغيير كنند اما اين بدان معني نيست كه فلج مغزي يك بيماري پيشرونده است (بدتر نمي شود). بنابراين اگر يك فرد مبتلا به فلج مغزي با گذشت زمان مشكلات او بيشتر شود، ممكن است اين مشكلات چيز ديگري غير از ضايعه فلج مغزي او باشد.
با وجود اينكه فلج مغزي يك ضايعه پيشرونده نيست اثرات فلج مغزي ممكن است در طي زمان تغيير نمايد، گاهي اوقات تعدادي از اين علائم بهبود مي يابد براي مثال كودكي كه اندام هاي فوقاني يا دستهاي او دچار اختلال است ممكن است توانايي لازم را براي نوشتن و پوشيدن لباس بدست آورد، در حالي كه در بعضي از كودكان ممكن است سختي عضلات منجر به بروز مشكلاتي در لگن و ستون فقرات شود كه نيازمند جراحي ارتوپدي باشد.
بالا رفتن سن كودكان مبتلا به فلج مغزي در صورت عدم مراقبت توانبخشي و انجام تمرينات صحيح مي تواند منجر به يك وضعيت غير طبيعي در بدن آنان شود.
فلج مغزي مي تواند منجر به ايجاد مشكلات و عوارضي از قبيل اشكال در غذا خوردن، كنترل ضعيف ادرار و موضوع و مشكلات تنفسي و زخمهاي بستر شود.
علائم اوليه فلج مغزي معمولاً قبل از ۳ سالگي ظاهر مي شوند. نوزاد مبتلا به فلج مغزي اغلب در مقايسه با كودكان عادي كندتر به مراحل رشدي خويش از قبيل غلتيدن، نشستن، چهار پا رفتن، لبخند زدن و … دست پيدا مي كنند.