عوامل تاثیرگذار بر هوش کودک
بین این دو انتهای طیف هوش ذاتی انسان، شکاف بزرگی وجود دارد. با این حال دانشمندان تا به حال در یافتن علت زیست‌شناختی اینكه چرا برخی از افراد زیرک‌تر از دیگران هستند، موفق نبوده‌اند. حتی در مورد تعریف «هوش» به عنوان یک پدیده قابل‌اندازه‌گیری و قابل‌توضیح، همین اواخر توافق شده است. ریچار هایر، استاد بازنشسته دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا در ایروین می‌گوید: «تا یک نسل قبل، هنوز در مورد تعریف هوش بحث می‌شد و این بحث تازه اکنون فروکش کرده است. هوش، واقعی است، موجودیت دارد و قابل اندازهگیری است.»
مشهورترین شاخص هوشمندی، آزمون ضریب هوشی (IQ) است که توانایی درک فضایی، حافظه، سرعت پردازش اطلاعات و مواردی دیگر را اندازهگیری میکند. در پرطرفدارترین آزمایش ضریب هوش، نمره میانه، عدد 100 در نظر گرفته می‌شود و انحراف معیار 15 است به این معنا که نمره بهره هوشی 95 درصد افراد بین 70 و 130 است.
بر اساس این منحنی زنگوله‌ای استاندارد، 5/2 درصد جمعیت در بالاترین بخش این طیف در رده نوابغ فکری و در پایین‌ترین قسمت این طیف در رده عقب‌ماندگان ذهنی قرار می‌گیرند. پژوهشگران هنگام مباحثه درباره هوش، همچنین به یک عامل عمومی هوش یا g اشاره میکنند که فاکتور مشترکی در مجموعه‌ای از آزمون‌های هوش است.
هایر می‌گوید: «بچه‌های واقعا باهوشی را که در مدرسه می‌شناختید به یاد بیاورید؛ آنها به طور عمومی هوشمند بودند، نه فقط در یک درس. این استعداد عمومی در فاکتور g بازتاب پیدا میکند.» نمره‌های IQ و نمره‌های g قدرت ذهنی کلی را تخمین می‌زنند، اما نمی‌توانند مشخص کنند که یک فرد در یک وظیفه معین مهارت بالایی دارد یا نه.
ابله‌های باهوش
شگفت‌انگیزترین بروز هوش را در «ابله‌های باهوش» یا «ساوانت»ها می‌بینیم، مانند شخصیتی که «داستین هافمن» در فیلم «رین من
(Rain Man)» بازی میکند؛ فردی که هوش فوق‌العاده‌ای در مورد اعداد از خود نشان می‌دهد، اما از بستن بند کفش خود هم عاجز است. هایر می‌گوید: «برخی افراد توانایی‌های ذهنی خاص فوق‌العاده‌ای از خود بروز می‌دهند. آنها در یک جنبه از همه افراد پیشی بگیرند، اما در عین حال ممکن است به معنای واقعی کلمه عقب‌مانده ذهنی باشند.»
پژوهشگران تا به حال نتوانسته‌اند دریابند چه عامل زیست‌شناختی‌ای باعث ایجاد مهارت‌های عجیب در این ابله‌های هوشمند شده است. از سوی دیگر، بسیاری از انواع ناهنجاری‌‌های شناخته‌شده مغزی چه نقایص ژنتیکی و چه نقایص هنگام تولد یا آسیب‌های مغزی وجود دارند که ممکن است توانایی فرد را برای تفکر دچار اختلال کنند.
بررسی آثار چنین آسیب‌های مغزی‌ای بر توانایی ذهنی افراد، می‌تواند مشخص کند هر ناحیه مغز کدام کارکرد ذهنی معین را کنترل میکند. این بررسیها به همراه بررسیهای مغزهای سالم، دیدگاه عمومی دانشمندان را به این سمت کشانده است که هوش به یک ناحیه معین مغز مربوط نیست، بلکه نتیجه ارتباط میان نواحی اصلی مغز است.
نتایج بررسیهای بسیاری «نظریه تعامل بخش‌های جانبی و جلویی مغز» را به عنوان مدلی برای توضیح هوش ثابت می‌كنند. بر اساس این نظریه، شبکه‌ای از مناطق مغزی قرارگرفته در قطعات (لب‌های) جلویی و جانبی مغز، اطلاعات را به شیوه‌ای منحصر به فرد پردازش میکنند. این شبکه خاص هر فرد، استعدادها و نقایص شخصی ما را مشخص میکند. حجم بالاتر ماده خاکستری در مغز - متشکل از جسم سلولی نورون‌ها (سلول‌های عصبی) که پردازش اطلاعات در آنها صورت می‌گیرد- با میزان بالاتر نمره‌ها در آزمون هوش مربوط است.
همچنین داشتن ماده سفید بیشتر در مغز- متشکل از اتصالات میان سلول‌های مغزی که از زائده‌های دراز و پوشیده از چربی میلین یا آکسون‌ها تشکیل شده است- در حد فاصل مناطق خاکستری، به معنای وجود ارتباط سریعتر در شبکه‌های بخش‌های جانبی و جلویی مغز است که به نوبه‌خود باعث افزایش ضریب هوشی می‌شود.
گرچه به نظر می‌رسد این یافته‌ها به معنای آن باشد که مغز بزرگ‌تر، معادل هوش بالاتر است، اما این‌طور نیست. مغز مردها به‌طور طبیعی از زن‌ها بزرگ‌تر است، اما با وجود این، میانگین نمره‌های آزمایش هوش در میان زن و مردان تقریبا یكسان است.
معمای مغز
دانشمندان علوم اعصاب با وجود این پیشرفت‌ها، هنوز نمی‌توانند به پزشکان بگویند به چه قسمتی از مغز نگاه کنند تا دریابند فرد باهوش است یا نه. هایر می‌گوید: «افراد بسیاری وجود دارند که در رده عقب‌مانده‌های ذهنی قرار می‌گیرند اما مغزهای آنها در تصویربرداری یا کالبدشکافی، طبیعی به نظر می‌رسد.» تا به حال کد ژنتیکی خاصی کشف نشده است که با احتمال نابغه‌شدن فرد ربط داشته باشد. با این حال، هوش جزئی وراثتی دارد و والدین هوشمند به‌طور شاخص بچه‌های هوشمندی خواهند داشت و برعکس.
البته نمره‌های IQ و g میان والدین و فرزندان در صددرصد موارد با هم تطبیق نمی‌کنند، بنابراین احتمال دارد محیط، تجربه‌های ابتدای کودکی، رژیم غذایی و... نیز بر هوش اثر داشته باشند. باوجود ادعاهای سازندگان ویدئوهای آموزشی «بچه اینشتین» یا این نظر که گوش دادن به موسیقی کلاسیک افراد را باهوش‌تر میکند، هنوز شواهدی قطعی درباره چگونگی اثر این عوامل بر هوش در دست نیست.
هایر می‌گوید: «همه تمایل دارند مداخلات محیطی‌ای وجود داشته باشد که با غلبه بر زیست‌شناسی، هوش ما را افزایش دهد. این مساله در پزشکی مصداق دارد و مثلا شما می‌توانید بر زمینه‌های ژنتیکی معین برخی بیماری‌‌ها با ورزش کردن یا تغییر رژیم غذایی غلبه کنید، اما ما هنوز عواملی را نیافته‌ایم که توانایی شناختی را افزایش دهند.»
البته ممکن است با در دسترس قرار گرفتن تکنولوژی‌های قدرتمند جدید تصویربرداری از مغز، با اندکی خوش‌شانسی به زودی اسرار «ساوانت‌ها» و نیز اسرار بلاهت را دریابیم.
نظارت والدين، عوارض استفاده از رايانه در كودكان را كاهش مي‌دهد
يک روانپزشك:
نظارت والدين، عوارض استفاده از رايانه در كودكان را كاهش مي‌دهد
والدين، زمان بازي‌هاي رايانه‌اي كودكان را محدود كنند
يک پزشک متخصص اعصاب و روان با بيان اين که استفاده از رايانه و اينترنت داراي مزايا و معايبي است، گفت: آگاهي داشتن از نحوه صحيح استفاده از ابزار مديريت و برنامه ريزي درست و نظارت بر کودکان مي‌تواند تا حدودي از عوارض استفاده از رايانه بکاهد.
دکتر مرتضي نيا در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ايسنا، افزود: بازي، مهمترين عامل رشد کودکان به ويژه رشد مغزي آنها و قابليت‌هاي فرد در مورد مهارت‌هاي حل مسئله است.
وي تصريح كرد: اگر انتخاب نوع بازي‌هاي کارتي، پويا نمايي و ويديويي به طور صحيح با توجه به سن کودک انتخاب شود به طوري که با مديريت و نظارت والدين همراه باشد و ساعت خواب تنظيم شود، مي‌تواند تا حدودي موثر واقع شود.
وي تاکيد كرد: خانواده‌ها بايد از اثرهاي مثبت و منفي اينترنت و رايانه آگاهي داشته باشند تا بتوانند فرزندان خود را به شيوه صحيح راهنمايي کنند.
مرتضي نيا با بيان اينکه بازي‌هاي اکشن به علت ميزان بالاي خشونت، استرس فراوان به کودکان وارد مي‌کند، اظهار كرد: بازي‌هايي که تنش و خشونت بالايي دارد اضطراب را افزايش مي‌دهد و به طور معمول بعد از پايان بازي تا مدتي ذهن کودک را درگير مي‌کند و تمرکز را بر هم مي‌زند.
اين روانپزشك حذف بازي‌هاي اکشن را براي کودکان علاقه‌مند مناسب ندانست و افزود: تماشاي بازي‌هاي اکشن که با ميزان خشونت بالايي همراه است به افراد زير 18سال توصيه نمي‌شود مگر اين که با مديريت، نظارت و کنترل همراه باشد.
وي خاطرنشان كرد: زمان استانداردي براي بازي‌هاي رايانه‌اي وجود ندارد اما حدود نيم تا يک ساعت در روز بسته به شرايط کودک کافي است که به طور حتم بايد توسط والدين تاييد شده باشد.
دکتر مرتضي نيا به مديريت و زمان تعيين شده براي بازي‌هاي رايانه‌اي تاکيد و اظهار كرد: متاسفانه بسياري از والدين به چارچوب تعيين شده و اجراي قوانين پاي بند نيستند و با اصرار فرزندان به ادامه بازي موافقت مي‌کنند.
وي ادامه داد: والدين بايد محدوديت، سختگيري‌هاي لازم را در اين زمينه داشته باشند و بيش از زمان تعيين شده به فرزند خود، اجازه ادامه بازي را ندهند.
به گفته اين روانپزشك، خستگي، قرمزي، تاري و سوزش چشم از عوارض کار زياد با رايانه است بنابراين تناسب وضعيت کودکان و رعايت تنظيم فاصله بين مانيتور و چشم آنها لازم و ضروري است.
وي آسيب سيستم اسکلتي را از عوارض شايع کار با رايانه ذکر و اظهار كرد: افرادي که به مدت طولاني از رايانه استفاده مي‌کنند ممکن است سيستم اسکلتي آنها به خطر بيفتد بنابراين آگاهي از وضعيت صحيح بدن در حين کار با رايانه ضروري است.
دکتر مرتضي نيا توضيح داد: خشکي چشم هم از ديگر عوارض کار زياد با رايانه است که پلک زدن مداوم در بيشتر موارد از اين مشکل پيشگيري مي‌کند.
به گفته وي، چاقي در کودکاني که ساعت‌هاي طولاني مقابل رايانه مي‌نشينند و ورزش، بازي‌هاي جنبشي و فعاليت خود را محدود مي‌کنند نسبت به ديگر کودکان بيشتر است.
وي تصريح کرد: کودکاني که مدت و زمان طولاني‌تري را به کار با رايانه و اينترنت سپري مي‌کنند از ارتباط هاي اجتماعي و خانوادگي به دور هستند و اختلالات رفتاري و افسردگي در آنها به وفور مشاهده مي‌شود.
اين روانپزشك به جنبه‌هاي مثبت رايانه و اينترنت هم اشاره و اظهار كرد: بازي‌هاي رايانه‌اي اگر متناسب با سن و شرايط انتخاب شود ميزان دقت و تمرکز در کودکان را افزايش مي‌دهد.
وي عنوان كرد: اينترنت که بحثي فراگير است از حالت فانتزي به يک نياز تبديل شده است و در حال حاضر اگر آن را از دسترس حذف کنيم در واقع قابليت‌هايي را از فرزندان خود گرفته‌ايم.
وي خاطرنشان كرد: والدين بايد راه‌هاي صحيح استفاده از اينترنت را به کودکان آموزش دهند و تا حدودي آنها را با مسايل آشنا کنند تا از موارد مفيد اينترنت بهره مند شوند. اگر استفاده از اينترنت در کودکان با اجازه و نظارت والدين و در ساعات خاص باشد، حس کنجکاوي و جستجوگري در آنها تقويت مي شود و احتمال سوء استفاده وجود ندارد.
وي افزود: خريد گوشي موبايل براي کودکان از نظر والدين معضل بزرگي شده است و بسياري از والدين به علت استفاده نامناسب از گوشي تلفن همراه از خريد آن احساس نگراني مي کنند. در خريد وسايلي نظير تلفن همراه، فرهنگ، تريبت و شرايط خانوادگي موثر است و اينکه بعضي والدين نخريدن گوشي تلفن همراه براي فرزندانشان را موجب عقده‌اي شدن آنها ميدانند، بسيار اشتباه است.
وي عنوان كرد: والدين براي خريد تلفن همراه بايد حداقل سن را رعايت کنند و اين حداقل سن عدد نيست و به بلوغ ذهني، توانايي و مهارت اجتماعي فرد بستگي دارد. سنين 15 تا 16 سال براي داشتن موبايل مجاز است اما براي بعضي افراد تا سنين 20 سال هم توصيه نمي‌شود.
اين روانپزشك با بيان اينکه تحقيقات و مطالعات زيادي در مورد استفاده از گوشي تلفن همراه انجام گرفته است، خاطرنشان کرد: با توجه به آن که در بيشتر تحقيقات انجام شده، احتمال عوارض آسيب وجود دارد، بهتر است استفاده مداوم و طولاني مدت از ان را محدود و فقط در موارد ضروري از آن استفاده کنيم.
انتهاي پيام
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کودکان فواید افکار مثبت را درک می کنند
کودکان فواید افکار مثبت را درک می کنند
پژوهشگران آمریکایی در بررسیهای خود دریافتند که کودکان از 5 سالگی افکار مثبت را درک می کنند و حتی بیش از بزرگسالان از فواید این افکار سود می برند. به گزارش خبرگزاری مهر، کودکان همیشه از قدرت بالایی برای شگفت زده کردن بزرگسالان برخوردارند. بزرگسالان اغلب فراموش می کنند که در کودکی چگونه رفتار می کردند و تا چه حد دقیق بودند.
در تئوری می دانیم که افکار مثبت فواید و مزایای بسیاری دارند، اما در عمل معمولاً از این افکار استفاده نمی کنیم.
این درحالی است که محققان دانشگاه کالیفرنیا کشف کردند کودکان از سن پنج سالگی افکار مثبت را یاد می گیرند و حس بهتری به دست می آورند.
این دانشمندان به منظور دستیابی به این نتایج 90 کودک بین سنین 5 تا 10 سالگی را مورد بررسی قرار دادند. در این آزمایشات کودکان به 6 داستان گوش دادند که در آنها دو شخصیت پس از تجربه کردن یک موضوع مثبت (دریافت یک حیوان خانگی به عنوان هدیه)، یک موضوع منفی (واژگون شدن بطری شیر) و یا مبهم (ورود یک معلم جدید) احساسات نشان می دادند.
پس از هر یک از این تجربیات، یکی از شخصیتها خوش بینانه فکر می کرد و رویداد را با یک نور مثبت می دید درحالی که دیگری یک فکر بدبینانه داشت و واقعه را در نور منفی نشان می داد.
سپس محققان از کودکان خواستند که در مورد احساسات هر یک از این شخصیتها قضاوت کرده و برای این احساسات توضیحی ارائه کنند.
پیش از این آزمایش، محققان با دقت سطح خوش بینی و امید هر یک از کودکان و والدین آنها را ارزیابی کرده بودند.
براساس گزارش یونایتد پرس اینترنشنال، این بررسیها نشان داد کودکان از 5 سالگی می فهمند که افراد پس از داشتن افکار مثبت و نه پس از افکار منفی احساس بهتری پیدا می کنند و اهمیت داشتن افکار مثبت در موقعیتهای مبهم را به خوبی درک می کنند که این درک با افزایش سن عمیق تر می شود.
این درحالی است که کودکان به سختی درک می کنند که افکار مثبت چگونه می توانند روح کسی را که در یک موقعیت منفی مثل درد ناشی از به زمین افتادن درگیر است اوج دهند.
به طوریکه در این موقعیتها سطح خوش بینی و امید کودک نقش قابل توجهی در توانایی درک قدرت افکار مثبت ایفا می کند، اما نقش سطح خوش بینی والدین در این موارد بالاتر است.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "علاوه بر سن، مسئله ای که می تواند قدرت درک فواید افکار مثبت توسط کودکان را افزایش دهد، سطح امید و خوش بینی والدین است نه خود کودک."
درحقیقت، این نتایج بر نقش والدین در کمک به کودکان برای یادگیری استفاده از افکار مثبت برای داشتن حس بهتر در موقیعتهای سخت تاکید می کند.
چگونه برای کودکان جشن تولد بگیریم
بچه ها معمولا دوست دارند همسالانشان، در جشن تولدشان حضور داشته باشند و هیچ چیز به اندازه هیاهو و بازی های بچگانه در روز تولد، به آنها انرژی نمی دهد. بنابراین اگر قصد دارید برای فرزندتان جشن تولد برگزار کنید تا خوشحال شود، از بچه های هم سن و سالش دعوت کنید. برای هیجان انگیزکردن جشن تولد کودک خود هم می توانید این دستورالعمل را به کار گیرید.
9 نکته درباره آماده سازی خانه
1 – رنگ بچه ها را به شوق می آورد. تمام در و دیوار را با کاغذکشی های رنگی بپوشانید.
2 – بادکنک های رنگی کوچک و بزرگی که عبارت «تولدت مبارک» روی آنها نوشته شده است، از طقف خانه با نخ های کوتاه و بلند، آویزان کنید.
3 – روی دیواری که قرار است بچه ها کنار آن عکس های یادگاری بگیرند، کاغذرنگی های آبشاری بزنید. عکس ها در این حالت زیباتر به نظر می رسند.
4 – از چراغ های کوچک رنگی برای تزئین منزل تان استفاده نکنید. ممکن است لخت شدن قسمتی از سیم این چراغ ها و تماس بچه ها با آنها، باعث برق گرفتگی و برهم خوردن میهمانی شود.
5 – فکر استفاده از توپ های بزرگ و سنگین یا کوچک رنگی کریستالی را از سر بیرون کنید. این توپ ها به سادگی می شکنند و باعث آسیب دیدن دست و پای بچه ها می شوند.
6 – شیشه روی میزها یا گلدان ها را پیش از جشن تولد جمع کنید. بچه ها هنگام بازی کمتر به دور و اطرافشان توجه می کنند.
7 – می توانید با برداشتن قابل های روی دیوار و قراردادن عکس تولدهای سال های قبل فرزندتان به جای آنها، فضایی خاطره انگیز را برای بچه ها بسازید.
8 – بد نیست عکسی از نوزادی فرزندتان را پشت سر او روی دیوار نصب کنید.
9 – برای به وجدآوردن بچه ها می توانید اتاق فرزندتان را پر از توپ های رنگی پلاستیکی و بادکنک های رنگی کنید و در پایان تولد، تمام بچه ها را برای غوطه ورشدن در توپ و بادکنک به آن اتفاق دعوت کنید.
13 نکته درباره خوراکی های جشن تولد
1 – برای پیشگیری از آسیب دیدن بچه ها، حتما میوه ها را پوست بکنید و تکه تکه شده داخل پیش دستی ها بگذارید. مثلا می توانید در هر پیش دستی، یک تکه موز، یک تکه سیب، یک تکه پرتقال و یک تکه خیار با یک عدد چنگال یک بار مصرف گیاهی قرار دهید و آن را با یک دستمال کاغذی جلوی بچه ها بگذارید.
2 – به جای چیپس، به بچه ها سیب زمینی سرخ کرده یا تنوری بدهید. به جای پفک هم از ذرت بوداده استفاده کنید.
3 – چای یا نسکافه داغ، نوشیدنی های مناسبی برای بچه ها نیستند. به جای آنها می توانید از شیرکاکائو یا انواع آبمیوه های طبیعی که طرفداران زیادی هم در بین بچه ها دارند، کمک بگیرید.
4 – هرچه خامه کیکی که برای تولد تهیه می کنید، کمتر باشد، برای سلامت بچه ها مفیدتر است. بهتر است کیک های شکلاتی یا میوه ای و ژله های را به جای کیک های پر از خامه برای جشن تولد فرزندتان سفارش بدهید.
5 – خوردن انواع شکلات ها، پاستیل ها و دراژه ها هم می تواند برای بچه ها لذت بخش باشد.
6 – اگر قرار است به بچه ها عصرانه بدهید، بهتر است یک غذای ساندویچی مانند سالاد الویه برایشان تهیه کنید و خودتان از قبل، ساندویچ ها را با افزودن کاهو و گوجه فرنگی آماده کنید و دست بچه ها بدهید.
7 – ماکارونی و سالاد ماکارونی از محبوب ترین غذاهای بچه ها هستند که می توانید در جشن تولد آنها را هم سرو کنید و مطمئن باشید که بچه ها از آن استقبال می کنند.
8 – بهتر است که دوغ، آب یا ماءالشعیر را جایگزین نوشابه های گازدار به عنوان نوشیدنی عصرانه بچه ها بکنید.
9 – حتما پیش از خوردن عصرانه، سفره مناسبی روی زمین پهن کنید. با این کار، بچه ها راحت تر می توانند غذایشانر ا بخورند چون آنها مانند بزرگترها نمی توانند ایستاده یا روی مبل و کاناپه به آسانی غذا بخورند.
10 – از تمام بچه ها بخواهید که پیش از صرف عصرانه یا کیک و شیرکاکائو، دست های خود را بشویند. این کار ار می توانید به یک بازی تبدیل کنید.
11 – انواع سالادهای میوه ای که با ژله، عسل یا شیر ترکیب شده باشد، می تواند بهترین انتخاب برای دسر بچه ها باشد.
12 – انواع بستنی های شکلاتی و میوه ای از دوست داشتنی ترین خوراکی ها از نظر بچه ها هستند.
13 – استفاده از شقاب ها و لیوان های کاغذی رنگی با طرح های کارتونی می تواند برای بچه ها بسیار هیجان انگیز باشد. به این بهانه غذا را هم با لذت بیشتری می خورند.
4 نکته درباره کادودادن و کادوگرفتن
1 – برای بالارفتن اعتماد به نفس فرزندتان، از او بخواهید خودش کادوها را باز کند. او از این کار لذت می برد.
2 – به فرزندتان بیاموزید پس از بازکردن هر کادو، از دوستی که آن هدیه را آورده است، تشکر کند و او را ببوسد.
3 – از او بخواهید که پیش از بازکردن کادوها، حتما از تمام کسانی که در جشن او شرکت کرده اند، تشکر کند. یادآور شوید که این کار نوعی احترام گذاشتن است.
4 – بهتر است به تعداد تمام بچه ها، یک هدیه کوچک مانند عروسک های کوچک پولیشی، گیره سر، مداد و پاک کن، تراش یا یک بسته مدادرنگی بخرید و در پایان جشن آنها را بین بچه ها پخش کنید.
10 نکته متفرقه درباره جشن تولد
1 – دعوت کردن بچه ها با کارت دعوت مخصوص جشن تولد می تواند اعتماد به نفس آنها را بالا ببرد و باعث شود احساس غرور و شخصیت بیشتری بکنند.
2 – اگر ممکن است به تعداد تمام بچه ها، کلاه تولد تهیه کنید.
3 – اجازه بدهید فرزندتان مدل کیک و لباس تولدش را خودش انتخاب کند.
4 – اگر فرزندتان با یکی از دوستانش قهر است، از او بخواهید دوستش را به جشن تولد دعوت و با او آشتی کند.
5 – موسیقی های شاد و کودکانه برای بچه ها بسیار لذت بخش تر از موسیقی هایی است که به نظر ما بزرگ ترها زیبا می آیند.
6 – برای بالابردن هیجان جشن تولد می توانید در پایان جشن به بچه ها اجازه بدهید تمام بادکنک ها را بترکانند.
7 – حتما فشفشه یا شمع های تولد را زیرنظر و با مراقبت خودتان روشن کنید.
8 – از تمام بچه ها دعوت کنید تک به تک و در نهایت دسته جمعی با فرزندتان عکس بیندازند. با این کار بچه ها احساس می کنند برای حضور آنها ارزش و احترام قائل شده اید.
9 – بهتر است از کاغذهای شادی به جای برف شادی کمک بگیرید چون کاغذهای شادی هیچ گونه مواد شیمیایی آرژی زا برای بچه ها ندارند و هیجان استفاده از آنها هم بیشتر است.
10 – برای زیباترشدن فضای خانه، از گل های طبیعی استفاده نکنید زیرا ممکن است برخی از بچه ها به گرده گل ها حساسیت داشته باشند و مشکلات تنفسی پیدا کنند.
حساسیت بزرگ ترها درباره جشن کوچک ترها
گردهمایی های کودکانه که مهم ترین آنها در سالروز تولدها انجام می شود، در رشد اعتماد به نفس و تقویت تعاملات گروهی کودکان موثر است. برگزاری جشن یا میهمانی در روز تولد، در خودباوری بچه ها نقش دارد و احساس می کنند حضور و وجود آنها برای خانواده مهم است. نیازی نیست که جشن تولد حتما مفصل و شلوغ باشد. یک مراسم خانوادگی ساده و چندنفره هم می تواند این حس را در کودک زنده کند.
نکته مهمی که در برپایی جشن تولد کودکان باید درنظر گرفت، این است که این مراسم، برای تولد یک کودک یا نوجوان برگزار می شود. قرار نیست خانواده ها آن را بهانه ای برای جبران میهمانی هایشان به کل خانواده و تسویه آن قرار دهند. این روز مختص کودکتان است و اگر قرار است جشنی برای او بگیرید، به او حق انتخاب دهید. از کودک بخواهید فهرستی از دوستانش را که دوست دارد در میهمانی او حضور داشته باشند، در اختیار شما بگذارد. بهتر است بزرگترها در چنین جشن هایی حضور نداشته باشند یا حضور آنها به ساعت های پایانی میهمایی محدود شود.
خانواده ها معمولا درمورد رفتن فرزندانشان به چنین میهمانی هایی حساسیت دارند. در دوران پیش دبستانی و دبستان، تعامل خانواده ها با یکدیگر بیشتر است و شناختی هر چند اندک از یکدیگر دارند. به همین دلیل در این سنین والدین به ر احتی به فرزندانشان اجازه حضور در میهمانی های دوستانه و جشن تولدها را می دهند. حضور در جمع های دوستانه و فراتر از خانواده باعث تقویت مهارت های اجتمایع کودکان می شود.
تجربه نشان داده کودکانی که در خانواده های سختگیر بزرگ می شوند، معمولا اعتماد به نفس کمتری دارند. درست است که خانواده باید روی رفت و آمد فرزندانشان کنترل داشته باشند، اما این کار باید آگاهانه و صحیح باشد. نباید به راحتی «نه» بگویید و باعث ناراحتی کودک خود شوید. اگر از خانواده ای که فرزندتان را دعوت کرده است، شناخت کافی ندارید، می توانید چند دقیقه ای در میهمانی حاضر شوید تا مطمئن شوید. نقش حمایتی والدین در این میان بسیار مهم است؛ نباید یک فرمول کلی «نه» درمورد حضور بچه ها در خانه دوستانشان داشت.
"نشریه سلامت"
نباید کودکان را باهم مقایسه کنیم چون...
احترام گذاشتن به کودک به معنای پذیرفتن گفتار صحیح، مشورت گرفتن از او درحد توان ذهنی، نظرخواهی واحترام به فکر و نظر کودک و صحبت کردن با کودک با لحن مودبانه از نکات مثبت بایدهای تربیتی است.
مسئولیت دادن به کودک مناسب با توان ذهنی و بدنی وی از برنامه های خانواده است. کارهای شخصی که کودک توان انجام آن را دارد نباید توسط والدین انجام شود و باید اجازه دهند که خود کودک به انجام آنها مبادرت ورزد حتی اگر ناقص انجام دهد. بعد از اینکه امور توسط خود کودک انجام شد باید به تایید و تشویق والدین برسد.
والدین باید نکات مثبت فرزند اعم از رفتار، گفتار و تحصیل را تکرار کنند و از تاکید بر جنبه های منفی کودک به شدت پرهیز کنند، چرا که تکرار نکات مثبت باعث رشد اعتماد به نفس وی و ایجاد رابطه عمیق عاطفی و همچنین اعتمادسازی بین والدین و فرزند خواهد شد.
فرزندان ما همه با هم متفاوت هستند و والدین باید به این مهم توجه کنند که توانمندی، استعدادها، یادگیری ها و رفتار کودکان با هم متفاوت است.
فرض کنید در باغچه منزل شما هم درخت سیب وجود دارد و هم درخت گلابی، هر دو درخت نیاز به نور، آب، زمین خوب و کود دارند اما در نهایت میوه ای که به دست می آید با هم متفاوت است. بنابراین فرزندان ما نیاز به توجه. مراقبت و عدم تبعیض دارند اما در نهایت هر فرزندی با توجه به نیاز رفتار خاص خود را دارد.
کریمی افشار روانشناس محبت کردن به کودکان را از مهم ترین بایدهای تربیتی دانسته و اضافه می کند: محبت باید بدون افراط و تفریط، به موقع، به جا و به اندازه باشد. محبت به معنای برآوردن نیازهای مادی فرزند نیست بلکه به معنای درک احتیاجات روانی فرزند و توجه به بهداشت روان کودک است.
وی از ایجاد امنیت روانی به عنوان یکی دیگر از بایدهای تربیتی نام برد و تصریح کرد: کودک باید احساس کند والدین عمیقا وی را دوست دارند. همیشه از او حمایت می کنند و هرگز او را ترک نمی کنند. والدین باید از گفتن جملاتی مانند «من دیگر تو را دوست ندارم.» اگر اذیت کنی می گذارم می روم» و «من به خاطر تو با پدر یا مادرت زندگی می کنم» پرهیز کنند زیرا رفتار کودک را به مخاطره می اندازد.
والدین باید از پنجره نگاه کودک به موضوعات و مسایل نگاه کنند. چرا که کودک نمی تواند مثل والدین فکر کند و موضوعات را درک کند زیرا او تجربه والدین، قدرت فکر و قدرت تمیز آنها را ندارد. درنتیجه خانواده بهتر است برای درک صحیح رفتار کودک خودشان را ازنظر سنی و تجربه پایین آورده و درجایگاه کودک تصور کنند نه اینکه بخواهند کودک را وارد دنیای خودشان کنند.
از دیگر بایدهای تربیتی که لازم است والدین به آن توجه داشته باشند، قاطعیت در گفتار آنها و یکی شدن پدر ومادر در تربیت فرزند است. کریمی افشار در مورد این نکته اظهار داشت: قاطعیت درگفتار به این معناست که والدین درارتباط با تربیت فرزندشان حرف یکدیگر را نقض نکنند. با هم درگفتار و رفتار اتحاد داشته باشند و به احترام یکدیگر احترام بگذارند و جلوی فرزندان به ایراد گرفتن از هم نپردازند بلکه صحبت های انتقادی و تذکرات را برای مذاکرات دو نفره نگذارند.
این مدرس دانشگاه نبایدهای تربیتی کودکان را این چنین توضیح داد: والدین نباید فرزند را درهیچ شرایطی با فرزند دیگر خود یا فرزندان دوستان و آشنایان مقایسه کنند. مقایسه کردن سم روان است که باعث ریزش اعتماد به نفس کودک می شود و بین والدی که کودک را مقایسه می کند و کودک مقایسه شونده شکاف عاطفی پیش می آید و حسادت کودک تحریک شده و کودک درمقابل فردی که با او مقایسه شده احساس حقارت و کوچکی می کند.
کریمی افشار درپایان خاطرنشان کرد: والدین نباید کودک را تحقیر و سرزنش کنند حتی برای اشتباهات و خطاهای او. بلکه باید ملایم و با لحن درست به او تذکر دهند. اشتباهات کودک نباید به رخ او کشیده شود و از تکرار اشتباهات برای کودک باید پرهیز شود. نباید از کودک انتظار بیش از حد داشت. چرا که هر کودکی توانمندی خاصی را دارد. همانطور که اثر انگشت دو فرزند با هم متفاوت است. سلول های مغز و پیچیدگی های مغز او هم با فرزند دیگر ما متفاوت خواهد بود. بنابراین نباید انتظار داشته باشیم که کودکان ما مثل هم باشند و یا بیشتر از توانشان خود را نشان بدهند.
"سلامت نیوز"
بدرفتاری با کودکان، آنها را به بیماریهای عقلی مبتلا میکند
تحقیقات پزشکی نشان داد
بدرفتاری با کودکان، آنها را به بیماریهای عقلی مبتلا میکند
خبرگزاری فارس: تحقیقات پزشکی نشان می دهد: بدرفتاری شدید با کودکان باعث تغییر ژن های معینی در آنها شده و خطر ابتلای آنها به بیماریهای عقلی را زیاد می کند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به گزارش خبرنگار اجتماعی فارس به نقل از خبرگزاری آلمان، یک تیم از روانشناسان دانشگاه شهر ژنو پایتخت سوئیس تحقیقاتی را روی 101 فرد دچار سندروم اختلال شخصیت مرزی انجام دادند.
بر پایه این گزارش، بی ثباتی در روابط شخصی و اختلال هویت و رفتار و خلق و خو از جمله ویژگی های این سندروم است.
این تحقیقات نشان داد: افرادی که در معرض بدرفتاری عاطفی، جسمی و جنسی قرار دارند، بالاترین میانگین تغییر را در ژن های مسئول مقابله با فشار (استرس) دارند.
بر پایه این گزارش، برخورد خشن و بدرفتاری به طور مستقیم باعث تغییر نمی شود بلکه این امر موجب می شود که برخی مولکول ها به ژن ها بچسبند و سپس تغییراتی روی دهد.
دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که برخورد خشن و وحشیانه باعث تغییرات زیادی در ژن ها می‌شود.
محققان نیوزیلندی نیز در تحقیقات خود اعلام کرده‌اند: افرادی که در دوره کودکی با فشارهای روحی مواجه می‌شوند؛ در بزرگسالی در معرض بیماری های آرتروز، درد ستون فقرات و سردردهای شدید و مداوم قرار دارند.
به گفته این محققان، بدرفتاری از جمله منجر به بروز افسردگی و استرس در کودک می شود و در بزرگسالی سلامت جسمانی فرد را به خطر می‌اندازد.
یافته های پژوهشگران همچنین نشان می‌دهد که بدرفتاری با کودکان از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود و بدرفتاری والدین ریشه در کودکی و رابطه پدر و مادرشان با آنها دارد.
انتهای پیام/
نبود پدر در سن نوجوانی بر رشد فرزندان طلاق تأثیر منفی دارد
دبیر انجمن علمی روانپزشکی کودک و نوجوان ایران در گفت‌وگو با فارس:
نبود پدر در سن نوجوانی بر رشد فرزندان طلاق تأثیر منفی دارد
خبرگزاری فارس: دبیر انجمن علمی روانپزشکی کودک و نوجوان ایران گفت: نیاز به پدر در دوره نوجوانی در فرزندان طلاق افزایش می‌یابد و احساس طرد شدن توسط پدر در این سن روی رشد طبیعی نوجوان تأثیر منفی می‌گذارد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فریبا عربگل در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس، با اشاره به تأثیرات طلاق روی کودکان اظهار داشت: طلاق طیف گسترده‌ای از حالات هیجانی، فکری و رفتاری را در کودکان ایجاد میکند که به عوامل مختلفی از جمله سرشت، ذات و شخصیت کودک، نحوه برخورد والدین با پدیده طلاق و دخالت ندادن فرزندان در روابط خود و برقراری هرچه سریعتر شرایط زندگی عادی کودک پس از طلاق بستگی دارد.
وی با بیان اینکه نیمی از کودکان طلاق ارتباطشان با یکی از والدین قطع شده و از حمایت، علاقه و توجه او محروم می‌شوند، در مورد نگرش کودکان نسبت به طلاق والدین گفت: عده‌ای از کودکان طیفی از احساسات منفی را نسبت به یکی از والدین یا هر دوی آنها دارند که حتی ممکن است سال ها طول بکشد، آنها ممکن است احساس کنند که حداقل توسط یکی از والدین طرد شده و دیگر مورد توجه و علاقه نیستند و نسبت به والدین خود خشم و عصبانیت داشته باشند.
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان ادامه داد: معمولاً درک، استدلال و احساس کودکان به سن آنها بستگی دارد و در برخورد با کودکان نباید به آنها تکیه کرد، باید مراقب باشیم که آنها را در موقعیتی قرار ندهیم که بخواهند ما را حمایت کنند؛ در شرایطی که کودک عصبانی است و تمایل دارد از یکی از والدین جانبداری کند، باید به او گفته شود که دعوای والدین به او ارتباطی ندارد و نباید خود را درگیر ماجرا کند.
وی، دادن اطمینان خاطر به کودک در مورد تدوام رابطه با پدر و مادر را ضروری دانست و تصریح کرد: تماس مکرر و منظم از طرف والدین بهترین راه حل است؛ همچنین در فرزندان نیاز به پدر در دوره نوجوانی افزایش می‌یابد و احساس طرد شدن توسط پدر در این سن روی رشد طبیعی نوجوان تأثیر می‌گذارد.
دبیر انجمن علمی روانپزشکی کودک و نوجوان ایران، شرایطی که کودکان پس از طلاق تجربه میکنند را شامل ترس از جدایی و از دست دادن والدین، احساس شوک، بهت، نگرانی راجع به توانایی و مدیریت والد باقیمانده، تأسف و حسرت عمیق، وابستگی والد باقیمانده به کودک و محدود کردن وی از ارتباطات لازم متناسب با رشد وی، وابستگی و اضطراب شدید در کودک ذکر نمود و خاطرنشان کرد: البته عده کمی از کودکان نیز ممکن است احساس آسودگی و فراغت داشته باشند.
وی ادامه داد: عده ای از کودکان پس از طلاق احساس مسئولیت کرده و فکر میکنند که باید نیاز روانی یا فیزیکی پدر یا مادر را برآورده کنند که این موضوع ممکن است آنها را از پاسخدهی به نیازهای طبیعی رشدی‌شان باز دارد؛ همچنین شاهد خشونت و جنگ بین والدین بودن روی رشد روانی و روابط آینده آنها با جنس مخالف تأثیر می‌گذارد.
انتهای پیام/
